Chapter 6b

Angel

Isang linggo ang matuling lumipas, nasa bahay pa rin ako ni Tore at balak na yata niya akong buruhin dahil ni minsan ay hindi man lang niya ako niyayang lumabas. Natatakot naman akong magsabi dahil nga ako’y alipin lang.

Ang tanging nakakapagpalubag ng aking kalooban ay ang pagkakataong binibigay niya upang makausap ko ang aking kapatid na mukhang nasa maayos na kalagayan naman ayon na rin sa kanyang boses kagaya ngayon.

“Ate, sabi ni Kuya Mauro ay sa ibang school na ako papasok ngayong pasukan. Ayaw na daw ni Kuya Salvatore na doon pa sa dati ako pumasok dahil malayo na dito sa tinitirhan ko.”

Gusto kong tanungin kung nasaan siya kaya lang ay nag-aalala naman ako na magtanong din ito sa akin tapos ay hindi ko alam kung saan eksakto ako naroroon. Sa totoo lang ay nauna pa niyang nalaman na Salvatore ang tunay na pangalan ng lalaking kaharap ko ngayon kaysa sa akin. Hindi ko naman din siya tinatanong. Basta Tore lang ang alam ko dahil nga narinig kong tinawag siyang ganon ng babaeng ka chukchakchenesses niya.

“Mag-aral ka ng maayos ha at lagi mong tatandaan na maging mabuting tao palagi kagaya ng sinasabi sa atin nila nanay noon.” Hindi ko kinakalimutang paalalahanan siya dahil iyan din ang bilin ng aming mga magulang noon. Isa pa, nasa poder siya ng mga taong halang ang bituka, baka mamaya ay turuan pa siya ng mga itong gumawa ng mali. Hindi ko nga alam kung paanong naging magkapatid ang nanay ko at si tita Anacleta gayong napakalayo ng ugali nila sa isa't isa. 

“Syempre naman ate, lagi kong tinatandaan yan.” Napangiti ako at nakahinga ng maluwag ng marinig ko ang sinabi niya. Tapos ay bigla akong napatingin kay Salvatore na nakatingin din sa akin na tila naiinip. 

“O sige na, tatawag na lang ako ulit.” Paalam ko na sa kapatid bago ko in-end ang call at tsaka inabot sa lalaki ang kanyang cellphone. 

“Tapos na?” tanong niya. 

“Hindi pa sana kaya lang mukhang inip na inip ka na.” 

Napansin kong huminga muna ito ng malalim bago nagsalita. “Hindi ko naman kinukuha ah, nakatingin lang ako sayo.”

“Ayun na nga, nakatingin ka. Paano naman kaming makakapag usap ng maayos ng kapatid ko kung naiisip kong any time eh bigla ka na lang magagalit?”

“Ganyan ba ang tingin mo sa akin? Hindi mo ba napapansin ang haba ng pasensya ko sayo? Hinahayaan nga kitang gawin ang gusto mo, nakita mo naman regular mong nakakausap ang kapatid mo.”

“Kausap ng nakakandong ako sayo. Ano naman sa tingin mo ang mapag-uusapan namin kung hindi ako komportable dito?”

“Anong masama kung nakakandong ka sa akin? Bakit, may iba ka bang gustong kandungan?” Nakatiimbagang ito na parang pinipigilan niyang magalit na dapat ay ako ang siyang makaramdam non dahil sa sinabi niya. Ni wala nga akong tinignan na kahit na sinong lalaki noong malaya pa ako, ngayon pa kayang nakakulong na ako sa kanya?

“Ang imposible mo, alam mo yon?” sabi ko bago ako sumubok tumayo mula sa pagkakakandong sa kanya. Pero kagaya ng lagi niyang ginagawa ay pinigilan niya ako.

“Saan ka pupunta?” tanong niya.

“Bukod dito at sa kwarto, may iba pa bang parte ng bahay mo ang pinupuntahan ko?”

“Don’t be sarcastic, Angel. SInabi ko na sayo na hinahabaan ko ang pasensya ko, kaya huwag mong sagarin.”

“At ano ang gagawin mo kung maubos man yan, tatakutin mo akong sasaktan mo ang kapatid ko? Papatayin mo ako?”

“Yes, Angel, papatayin kita.” Bigla akong kinilabutan sa sinabi niya. Nanindig ang aking balahibo at hindi ako nakakibo dahil sa takot.

Pero biglang umunat ang aking likod ng ipasok niya ang kanyang kamay sa loob ng bestidang suot ko diretso sa aking pagkababae. “Papatayin kita sa sarap.”