Chapter 19b

“Maraming salamat,” sabi ni Victoria ng tuluyan ng nagtakbuhan ang mga nangharang sa kanya matapos mangako sa akin na hindi na sila uulit. Hindi sa pagmamayabang pero kahit na katorse pa lang ako ay malaki naman akong tao. Isa pa, batak ako sa trabaho kaya naman kung sa lakas at lakas rin lang ay napaka laki ng lamang ko sa kanila lalo na at mga high na nga sila sa solvent.

“Walang anuman. Sa susunod, huwag kang maglalakad mag-isa.” Paano kung wala ako? Paano kung hindi ko siya nakita at sinundan? Ano na kaya ang nangyari sa kanya ngayon?

“Ako nga pala si Victoria,” mahinang sabi niya na tila nahihiya pa dahil bahagya pa itong nakayuko.

“Alam ko.” Bigla siyang nag-angat ng tingin sa akin, “kilala ang tatay mo dito sa bayan natin kaya huwag ka ng magtaka kung bakit ko alam.” Tumangotango siya na tila nalungkot. “May nasabi ba akong hindi mo nagustuhan?”

“Ha? Wala na naman.” Nakangiti siya ng sabihin niya iyon ngunit may halong lungkot pa rin sa kanyang mga mata.

“May problema ka ba? Pw