Chapter 22.5

(ก่อนพิธีฝังศพ 3 วัน)

ห้องทำงานของเอดิสันในตอนนี้ได้กลายเป็นห้องทำงานของมาเวอริคชั่วคราว เขาลงมือเคลียร์เอกสารที่บิดาทำค้างไว้จนเสร็จภายในเวลาสิบกว่าชั่วโมง เรียกว่าไม่ได้หยุดพักเลยก็ว่าได้ มาเวอริคกินยาแก้ปวดเข้าไปก่อนนั่งรอเหล่าน้องชายและน้องสาวที่เขาบอกให้มาหา มาเวอริคไม่รู้ว่าจะพอคุยกันรู้เรื่องไหม โดยเฉพาะเอ็มมานูเอลที่ไม่คิดจะฟังใครนอกจากตัวเองนั้น เป็นน้องตัวปัญหามากที่สุดสำหรับเขา

ก๊อก ๆ

ประตูห้องถูกเคาะก่อนมันจะเปิดเข้ามาพร้อมแวนด้า อูรีเอล อิการาชิและ

เอ็มมานูเอลที่หน้าตาไม่รับแขกเท่าไหร่ มาเวอริคมองลงไปที่เท้าของเอ็มมานูเอลก็พบว่าทำแผลเรียบร้อยแล้ว ทั้งสี่คนเดินเข้ามาแล้วหามุมนั่งของตัวเองแต่ไม่ได้ไกลจนฟังพี่ชายไม่รู้เรื่อง มาเวอริคไล่สายตาหน้าน้องทีละคนแล้วถอนหายใจ พอมาคิดว่าต้องทำหน้าที่พี่ชายบ้าง มันก็น่าปวดหัวจริง ๆ

“เนวิตาคุยกับนายแล้วใช่ไหม?” เอ่ยถามน้องเล็กเป็นคนแรก

“ครับ แม่บอกผมแล้วว่าพี่จะพาผมไปรันเซียด้วย เอ่อ ขอบคุณครับพี่!” อูรีเอลยืนตัวตรงแล้วก้มหัวขอบคุณพี่ชาย ภาพลักษณ์ที่เห็นเป็นเด็กชอบกร่างหายไปจากหัวมาเวอริคทันที

“แต่แกต้องกลับไปเรียนไฮสคูลใหม่หรือจะสอบเที