Kabanata 3 : Crush

Isang lingo na rin ang lumipas mula nong party, pero kahit ganon parang wala namang nagbago sa mansion parati parin itong tahimik.

Sabi ni Madam Isa, ang Don at Donya kasama ng dalawang anak nila ay busy sa kani-kanilang responsibilidad sa kompanya kaya hindi parating nakaperme dito. Ni hindi sumipot ang panganay na anak ni Donya Mathilda sa party dahil raw sa busy ito basi sa mga sabi-sabi ng mga kasambahay dito.

Pinapunta ako ni Madam sa harapan ng hardin upang diligan ang mga natutuyong halaman dito.

I didn't notice that I was getting closer to the fountain earlier so, I couldn't help but remember the man who was standing here before. I keep on wondering kung sino ba siya o bagong tauhan ba siya ni Madam pero ang boses niya ay talagang kapareha nong lalaking natapunan ko ng wine sa party.

Pinilig ko na lang ang ulo ko kasi impossible naman na siya yong lalaking mukhang guwardya dito. Tinapos ko na lang ang pagdidilig at inayos ang hose kaso biglang may tumapik sa balikat ko kaya napatalon ako sa gulat.

"Opss! Sorry"

Natatawang wika niya sa mababang boses.

Nagulat ako ng makitang si Senyorito Sebastian ang nasa harapan ko. Suot ng isang black loose polo at short, mukha siyang bagong gising habang dala-dala ang isang tasa ng kape sa kamay niya.

"Did I disturb you, sorry if it made you startled"

he said while sipping his coffee.

"O-okay lang po sir, ano pong ipag-uutos niyo?"

kinakabahang sambit ko at halos hindi makatingin ng deritso sa kanya.

He's so handsome with his short curly hair and even though he just woke up, he still look fresh…

"Drop formalities, Laura. Just call me Sebastian or baste just like before"

Nagulat akong napatingin sa kanya habang siya ay ngumisi at s********p sa tasa ng kape niya.

Naalala niya pa pala ako?

It's been five years noong unang kita ko palang sa kanya. Dati palang matangkad at habulin na ng babae si Sebastian, parati siyang bida sa mga sa usap-usapan ng mga kababaihan noon sa baryo kaya kahit hindi ko pa siya ganoong kakilala ay halos alam ko na ang lahat sa kanya.

It was summer that time na nagkasakit si Mama, kaya inutusan niya ako na pumunta sa botika sa may San Antonio malapit lang dito sa Costa para bumili ng gamot niya.

Nagkataon na bagong lipat kami ni Mama dito mula Leyte kaya hindi ko pa kabisado ang mga daanan dito, sout ang isang itim na capre short at puting racerback ay tumulak na ako sa parating daanan ko papunta sa tyange na nasa sentro.

Sa may tabing dagat na ako dumadaan papunta sa San Antonio, mas kabisado ko kasi dito kaysa sa main road.

At ang isa pang rason ko ay nagagandahan talaga ako sa tanawin dito,

Masagana talaga ang dagat ng Costa Fuego, the white sand, pristine blue sea, huges waves, and there are also coconut trees around, so it's not too hot when you pass under its shade.

Dahil sa lalim ng iniisip ko habang nakatingin sa dagat ay hindi ko napansin na may makakasalubong akong tumatakbo at naghahabulang lalaki at babae at dahil sa pagkatulala ko ay hindi ako agad nakailag sa kanila.

Sebastian...

He didn't notice me either, so he accidentally bumped me and as a result, I fell down and sat on the sand.

"Sorry, are you okay?."

tanong niya at agad akong inilalayan para makatayo. Nang napa-angat ako ng tingin sa kanya ay agad akong natunaw sa pares ng mata niyang nakatingin sa akin.

Parang huminto ang paligid ko dahil sa lapit niya sa akin.

He's so kind at ang amo pa ng mukha niya, nakasuot siya ng puting pulo at puting pajama kaya parang anghel siya na bumagsak lang galing sa langit.

Nagtagal tuloy ang tingin ko kanya habang siya naman ay nakangiting nakatingin lang sa akin.

"S-sorry rin, okay lang ako." nahihiyang sabi ko tumango naman siya at binalingan ang babaeng kasama niya na busangot na ngayong nakatingin sa akin.

"Are you new here? Ngayon palang kitang nakita dito"

Tumango ako at lalakad na sana kaso bigla kong naramdaman ang kirot sa bandang hita ko.

Napatingin naman si Sebastian sa likuran ko na ngayon ay may dugo.

"You're bleeding!..."

natatarantang sabi niya at saka lumapit para tignan mabuti ang hita ko na may nakatusok na isang basag na vase na nakabaon sa sugat ko.

"Stay calm okay?..." Tumango naman ako kahit halos himatayin na ako pagkakita ko sa sarili kong dugo.

"Lex... Maiwan na muna kita dito, tutulungan ko lang siya."

Sabi niya sa babaeng nasa likuran niya at nagulat ako ng bigla niya akong kinarga na para kaming bagong kasal.

"W-what? You're leaving me here? No! sasamahan ko kayo..."

tamad na binalingan niya ito ng tingin habang ako ay hindi na makatingin sa kanilang dalawa sa hiya.

"Wag na... Just tell kuya what happened. Go find him!"

Walang nagawa ang babae at pabagsak na lumakad palayo sa amin.

"Now, I should bring you to our house to mend you wounds... don't worry ako na ang bahala"

He said coolly and wink at me.

Hindi na ako nagprotesta pa, dahil parang hihimatayin na talaga ako sa sobrang kirot at sakit ng nararamdaman ko.

Hindi ko nakita kanina na may bubog pala sa buhangin na na-upoan ko, ang disgrasyada ko talaga.

Mabilis siyang naglakad sa may hagdanan kung saan ang daan sa mansion nila.

This is my first time na makalapit at makapasok sa mansion ng mga Del Fuego, kaya binusog ko ang mata ko sa mga nakikita kong magagandang bulaklak sa hardin, napanganga rin ako sa ganda at namamangha sa mga detalye ng mansion nila kahit nakakatakot tignan ang dalawang malaking gargoyle sa harapan ng portico nila, mayroon ring mga anghel na may malaking pakpak na parang naglalaban sa may hardin nila.

"Me as well hate that statues it's creepy right?" napansin niyang nakatingin ako sa mga statwa nila at tumango na lang ako dahil sang-ayon ako sa sinabi niya na siyang ikinatawa niya.

Agad kaming pinapasok ng mga guards sa loob at agad nila akong inalalayan papasok sa mukhang clinic ng mansion nila.

May isang nurse attendant na tumingin sa sugat ko at si Sebastian naman ay may kausap na isang matandang lalaki sa labas.

May malaking clear glass kasi dito kaya nakikita ko kung paano sila nag-uusap dalawa sa labas.

Biglang binunot ng nurse ang bubog sa sugat ko na siyang dahilan ng pagsigaw ko sa sakit. Parang hindi yata epektibo ang anesthesia na ininject nila sa akin.

Nagalala namang nakatingin si Sebastian sa akin pero hindi na siya pinapasok ng matandang lalaki at pinaghintay na lang sa labas ng clinic.

Sa bilis ng pangyayari ay nakatulog ako, at hinang-hina hindi makapaniwala sa mga nangyari.

"Mama..."

Nagising ako sa marahan na haplos ng kamay sa aking nuo pagdilat ko ay ang maamong mukha ni Sebastian ang agad kong nakita.

"You okay now?"

His calm voice serenade my heart.

Kaya pala maraming nahuhumaling sa kanyang babae hindi lang dahil sa guwapo at maamo niyang mukha pero pati na rin sa bait niya. I can't help to be captivated by those beautiful set of dark brown eyes and his light brown curly hair na halos matabunan ang mata niya.

Parang anghel talaga siya.

"Hinahanap kana siguro ng mama mo, cause you keep on calling her name when you asleep"

wika niya, napabangon ako at biglang naalala ko si Mama na nilalagnat sa bahay.

Shit...

Bumangon agad ako sa mukhang hospital bed nila at kinuha ang bag ko sa may katabing desk niya.

"Thank you for treating my wounds... Pero nilalagnat kasi mama ko kanina, at bibili pa ako ng gamot sa botika, kaya kailangan ko ng umalis"

Mabilisang sabi ko at bubuksan ko na sana ang pintuan ng bigla niya akong naunahan.

"Alright... Ihahatid na kita, by the way. What kind of medicine your looking for?"

Natulala ako saglit at sinabi sa kanya ang mga kailangan kong bilhin tumango naman siya at pumunta sa nurse na nakaharap sa computer malapit sa amin. May sinabi pa siya dito at tumango naman ang nurse sabay tumayo at may kinuha sa mga drawer niya sa likod at binigay yon kay Sebastian.

"Here, so shall we?"

Binigay niya sa akin ang mga kahon ng gamot na sana bibilhin ko sa botika.

"T-teka... Ang rami nito isang tablet lang ang kailangan ko"

Ngumiti lang siya at tsaka binuksan ang pintuan sa likuran ko

"Just take that"

Tipid siyang ngumiti sabay inalalayan ako makalabas sa clinic nila.

Tahimik lang kaming naglalakad sa harap ng dalampasigan halos hapon na rin pala at hindi ko napansin na matagal pala akong nakatulog sa kanila kanina. Napatingin ako sa puting bandage na nakapulupot sa hita ko at hinaplos ito habang naglalakad kami.

"Masakit ba?"

Tanong niya ng napansin ang pag ika-ika kong lakad.

"Hindi naman masyado, salamat talaga"

Ngumiti lang siya habang sinasabayan ako.

"So bago ka lang dito? Bakit dito ka dumadaan? It so dangerous here, you can walk in the main road if you like. Mas safe doon"

he said while crossing his arms to his chest.

Ang guwapo niya talaga at dahil sa hangin ay tinatangay nito ang kulot niyang buhok. Napansin ko rin na hindi na siya nakaputing damit ngayon at simpleng v-neck army green shirt na ang kanyang suot, siguro dahil sa dugo ko na kumalat sa blouse niya kanina kaya napilitan siyang magbihis.

Tumikhim muna ako bago ko sinagot ang tanong niya.

"Oo, galing kaming leyte. One week pa lang ako dito sa Costa Fuego tapos gusto ko rin kasi ang dagat. Kaya dito ako dumadaan... I don't like crowds mas gusto ko dito walang masyadong tao, mahangin at maganda..."

ani ko habang nakatingin sa payapang alon ng dagat at halos palubong na rin ang araw kaya nagkulay kahel na ang langit.

"I remember someone who has same likings as you... I'm sure makakasundo kayo kapag nakilala mo siya"

sabi niya at ngumiti naman ako, sino kaya ang ibig niyang sabihin, siguro ang girlfriend niya ang tinutukoy niya. Yong kasama niya kanina.

"Pasensya na pala kanina sir, nasira ko yata ang date niyo ng girlfriend mo"

He looked at me with an evident shock on his face at kalaunan ay napangisi.

"I don't have a girlfriend... and sir? No! I'm just 19 parang hindi bagay pakingan! Just call me baste or Sebastian and that girl was my cousin her name is Lexie"

Nagulat naman ako at hindi makapaniwala na wala siyang girlfriend. Bakit ang sabi-sabi ng kapitbahay namin na babaero itong si Sebastian kung wala naman palang itong girlfriend.

"By the way may I know your name?"

Tumango naman ako at huminto ng lakad

"I'm Laura...nice to meet you B-baste, dito ka na lang malapit na naman ang bahay namin pagkaliko ko riyan ay bahay na namin"

Nauutal kong sabi sabay ko tinuturo ang daan papasok sa bahay namin.

Ngumiti naman siya at tumango saka lumakad ng paatras.

"Okay...Take care Laura, see you around"

aniya at nag wave sa akin. Ngumiti naman ako at kumaway na rin pabalik sa kanya.

Simula noon hangang tingin lang ako sa kanya, tuwing nakikita ko siya ay agad agad akong nagtatago para hindi siya makasalubong. Kinakabahan ako kapag magkalapit kami kaya umiiwas ako. I really like him simula palang noon.

May mga pagkakataon na nakakasalubong niya ako sa may dalampasigan na hindi ko napapansin dahil sa parati akong natulala, pero hangang ngiti at kaway lang ang ako sa kanya dahil sa rami ng taong nakapaligid sa kanya.

Marami siyang kaibigan dito sa Costa Fuego halos lahat ng anak ng mga mayayaman dito na kaedad niya ay parating nakapaligid sa kanya.

Pero isang araw hindi ko na siya nakita sabi ng iba ay bumalik na sa maynila ang mga Del Fuego dahil sa kanilang mga negosyo.

Huling balita ko ay nagaaral na siya ng engineering sa ibang bansa kaya hindi na siya nakabisita pa dito.

Hangang sa naging kasambahay na ako sa mansion nila ng ilang taon at kahit ni anino ng mga Del Fuego ay hindi nagpakita dito.

Tanging si Lea lang ang nasabihan ko sa pagtingin ko kay Sebastian.

Naging kaibigan niya rin kasi si Sebastian dati dahil sa mga salo-saluhan na nadadaluhan ng pamilya niya at pamilya ng mga Del Fuego kaya ng malaman niya na crush ko si Sebastian ay todo na ang pang-aasar niya sa akin. 

At ngayong nandito na siya at ang lapit ko pa sa kanya ay hindi ko mapigilan na maalala ang nangyaring pagtulong niya sa akin noon.

"Laura??"

Tawag niya sa akin ulit, dahil sa pagkatulala ko sa harap niya. Napahiya ako kaya agad akong tumikhim at iniwas ang tingin sa kanya.

"I saw you at the party, I didn't know you were working here. I want to go near you actually, but I can't because I was so busy that night…"

aniya at itinabi ang tasa niya sa isang lamesita na malapit sa kanya.

"How long do you work here?? Kamusta ka na pala..."

Masayang sambit niya.

"Matagal na po sir... I mean S-sebastian, at okay lang po ako"

Nangangatal kong sabi buti na lang at nakita ako ni Madam Isa at seninyahan niya ako na lumapit sa kanya.

"Laura, treat me as a friend no need formalities okay, I think your working kaya aakyat na ako, see you around" sabi niya at aambang papasok na sa loob ng biglang lumabas ang lalaking natapunan ko ng wine noong party.

"Kuya, I'm done with my paperworks, I'll send it to you later"

Kuya?...

Napansin ni Sebastian ang gulat ko at marahang tingin sa akin ng lalaking natapunan ko ng wine.

"Ohh. Laura, have you meet my older brother? He doesn't show up on party last week, maybe you don't know him, and actually, I remember before you like beaches, and you don't like crowds right?.. my brother as well hate it. His name is Archival."

Sa gulat ko ay nabitawan ko ang host na kanina ko pa hawak-hawak.

Deritso lang ang tingin niya sa akin at kahit hindi halata but, I can clearly see his ghost smile while looking at my shocking face.

Nag-usap pa silang magkakapatid about sa mga kailangang gawin ni Sebastian at iba pa tungkol sa negosyo.

Pero ang mata ng kausap niya ay nasa akin. He look so amuse at my reaction.

"Oh, I almost forgot, Kuya she is Laura. Be nice to her, she's my friend… Maiwan ko muna kayo I need to check out some emails" sabi niya at kinuha ang tasa niya sa lamesita at ngumiti muna sa akin bago tumalikod.

Umalis na nga si Sebastian at naiwan ako sa harapan ng lalaking ito.