Home / Romance / Waves Of Costa Fuego / Kabanata 3 : Crush

Share

Kabanata 3 : Crush

Author: Almodine
last update Last Updated: 2022-12-02 11:39:12

Isang linggo na ang lumipas mula noong party, pero parang walang nagbago sa mansion-tahimik pa rin ito gaya ng dati.

Sabi ni Madam Isa, abala ang Don at Donya kasama ang dalawang anak nila sa kani-kanilang responsibilidad sa kompanya, kaya bihira silang manatili rito. Maging ang panganay na anak ni Donya Mathilda ay hindi sumipot sa party dahil sa pagiging abala, ayon sa mga kasambahay.

Pinapunta ako ni Madam sa hardin para diligan ang mga natutuyong halaman at ayusin ang mga tangkay.

Hindi ko namalayang palapit na ako sa fountain, kaya hindi ko rin naiwasang maalala ang lalaking minsang nakatayo roon. Paulit-ulit kong tinatanong sa sarili kung sino siya-bago ba siyang tauhan ni Madam? Pero sabi ng mga kasambahay, wala naman daw bagong gwardya. Ang boses niya rin ay kapareho ng lalaking natapunan ko ng wine sa party.

Pinilig ko na lang ang ulo ko. Imposible namang siya iyon, hindi ba? Tinapos ko na lang ang pagdidilig at inayos ang hose, pero bigla akong napatalon nang may tumapik sa balikat ko.

"Ops! Sorry," natatawang sabi ng isang pamilyar na mababang boses.

Nagulat ako nang makita kung sino ang nasa harapan ko-si Senyorito Sebastian. Suot niya ang isang black loose polo at shorts, mukhang bagong gising habang may hawak na tasa ng kape.

"Did I disturb you? Sorry if I startled you," he said while sipping his coffee.

"O-okay lang po, sir. Ano pong ipag-uutos ninyo?" tanong ko, halos hindi makatingin nang diretso sa kanya.

He's so handsome with his short curly hair. Kahit bagong gising, he still looks fresh...

"Drop the formalities, Laura. Just call me Sebastian, or Baste-just like before."

Nagulat akong napatingin sa kanya. Ngumiti siya habang muli siyang s********p sa kape.

Naalala niya pa pala ako? Hindi ko maiwasang mapangiti.

Limang taon na rin ang lumipas mula noong una ko siyang makita. Noon pa man ay matangkad at hinahangaan na siya ng maraming babae. Lagi siyang laman ng usapan sa baryo, kaya kahit hindi ko pa siya lubos na kakilala noon, halos alam ko na ang lahat tungkol sa kanya.

Summer noon nang magkasakit si Mama. Inutusan niya akong pumunta sa botika sa may San Antonio, malapit lang dito sa Costa, para bumili ng gamot. Bago pa lang kami noon ni Mama sa lugar na ito mula Leyte, kaya hindi ko pa kabisado ang mga daanan. Suot ang isang itim na capri shorts at puting racerback, tinahak ko ang pamilyar na ruta papunta sa tiyange sa sentro.

Dumaan ako sa tabing-dagat patungong San Isidro-mas kabisado ko na kasi ang daan dito kaysa sa main road.

Isa pa, gustong-gusto ko talaga ang tanawin dito. Masagana ang dagat ng Costa Fuego-ang puting buhangin, ang mala-kristal na asul na tubig, ang malalaking alon. May mga puno rin ng niyog sa paligid, kaya hindi gaanong mainit kapag dumadaan sa ilalim ng lilim nito.

Dahil sa lalim ng iniisip ko habang nakatingin sa dagat, hindi ko napansin ang paparating na isang lalaki at babae na naghahabulan habang tumatakbo. Sa sobrang pagkatulala ko, hindi ako agad nakaiwas.

Hindi niya rin ako napansin, kaya aksidente niya akong nabunggo. Dahil sa impact, natumba ako at napaupo sa buhangin.

"Sorry, are you okay?"

Nag-aalalang tanong niya habang agad niya akong inalalayan para makatayo. Nang mapatingala ako sa kanya, agad akong natunaw sa pares ng mata niyang nakatingin sa akin. Parang saglit na huminto ang mundo ko dahil sa lapit namin sa isa't isa.

He's so kind... At ang amo pa ng mukha niya. Suot niya ang isang puting polo at puting pajama, kaya para siyang anghel na bumagsak mula sa langit.

Napatagal ang titig ko sa kanya, habang siya naman ay nakangiting nakatingin lang sa akin.

"S-sorry rin. Okay lang ako," nahihiya kong sabi. Tumango siya, pero napansin kong binalingan niya ang babaeng kasama niya-na ngayon ay nakabusangot na nakatingin sa akin.

"Are you new here? Ngayon lang kita nakita dito."

Tumango ako at naglakad na sana palayo, pero bigla kong naramdaman ang kirot sa hita ko.

Napatingin si Sebastian sa likuran ko, saka bahagyang nanlaki ang mga mata.

"You're bleeding!..."

Natatarantang sabi niya bago lumapit para tingnan ang sugat ko. Doon niya napansin ang isang piraso ng basag na bote na nakabaon sa aking balat.

"Stay calm, okay?..."

Tumango ako, kahit halos himatayin na ako nang makita ko ang sarili kong dugo.

"Lex... Maiwan na muna kita dito, tutulungan ko lang siya."

Sabi niya sa babaeng nasa likuran niya. Nagulat ako nang bigla niya akong buhatin na parang bagong kasal.

"W-what? You're leaving me here? No! Sasamahan ko na lang kayo..."

Tamad niyang binalingan ito ng tingin habang ako naman ay hindi na makatingin sa kanilang dalawa sa sobrang hiya.

"Wag na... Just tell kuya what happened. Go find him!"

Walang nagawa ang babae kundi pabagsak na lumakad palayo.

"Now, I should bring you to our house to mend your wounds... Don't worry, ako na ang bahala. This is my way of apologizing. Truly, I'm guilty..."

He said coolly and even winked at me.

Hindi na ako nagprotesta, lalo na't pakiramdam ko ay hihimatayin na ako sa sobrang kirot at sakit ng sugat ko.

Hindi ko rin napansin kanina na may bubog pala sa buhangin kung saan ako naupo-ang disgrasyada ko talaga.

Mabilis siyang naglakad paakyat sa hagdanan patungo sa mansion nila.

This is my first time na makalapit at makapasok sa mansion ng mga Del Fuego, kaya binusog ko ang mata ko sa mga nakikita kong magagandang bulaklak sa hardin. Napanganga rin ako sa ganda ng lugar, lalo na sa intricate details ng mansion nila. Kahit nakakatakot tingnan ang dalawang malaking gargoyle sa harapan ng portico, hindi ko maitatangging kahanga-hanga ito. Mayroon ding mga estatwang anghel na may malalaking pakpak, parang nasa gitna ng isang laban, malapit sa malaking fountain.

"Me as well, I hate those statues. Creepy, right?"

Napansin niyang nakatitig ako sa mga rebulto kaya napatingin ako sa kanya at tumango, sang-ayon sa sinabi niya. Mukhang natuwa siya sa naging reaksyon ko.

Pagdating sa harap ng mansion, agad kaming pinapasok ng mga guwardiya. Hinatid nila ako sa isang silid na mukhang klinika, kung saan isang nurse attendant ang tumingin sa sugat ko.

Habang inaasikaso ako ng nurse, natanaw ko si Sebastian sa labas ng clinic, kausap ang isang matandang lalaki. Malinaw na nakikita ko sila dahil sa malaking clear glass window. Puno na ng dugo ang suot niyang polo dahil sa sugat ko, pero mukhang hindi niya iyon alintana.

Bigla na lang hinugot ng nurse ang bubog mula sa sugat ko, dahilan para mapasigaw ako sa sakit. Parang hindi yata epektibo ang anesthesia na ini-inject nila sa akin.

Napansin kong nag-alala si Sebastian at agad siyang napatingin sa akin, pero hindi siya pinapasok ng matandang lalaki. Pinaghintay na lang siya sa labas ng clinic habang ako ay pilit na nilalabanan ang sakit.

Sa bilis ng mga pangyayari, hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.

"Mama..."

Nagising ako nang maramdaman ang marahang haplos sa aking noo. Pagdilat ko, ang maamong mukha ni Sebastian ang agad kong nakita.

"You okay now?"

His calm voice serenaded my heart.

Ngayon ko mas naintindihan kung bakit maraming babae ang nahuhumaling sa kanya. Hindi lang dahil sa gwapo siya at may maamong mukha, kundi dahil napakabait rin niya. I couldn't help but be captivated by his beautiful dark brown eyes and his light brown curly hair, na halos matakpan na ang mga mata niya. Parang anghel talaga siya.

"Hinahanap ka na siguro ng mama mo, cause you kept calling her name while you were asleep," wika niya.

Bigla akong napabangon nang maalala ko si Mama-nilalagnat siya kanina sa bahay!

Shit...

Agad akong tumayo mula sa mala-hospital bed nila at kinuha ang bag ko sa desk na nasa tabi niya.

"Thank you for treating my wounds... pero nilalagnat kasi si Mama kanina, at bibili pa ako ng gamot sa botika, kaya kailangan ko nang umalis," mabilis kong sabi habang papalapit sa pinto.

Pero bago ko pa iyon mabuksan, naunahan na niya ako.

"Alright... Ihahatid na kita. By the way, what kind of medicine are you looking for?"

Natulala ako saglit, saka sinabi sa kanya ang mga kailangan kong bilhin. Tumango siya at lumapit sa nurse na nakaharap sa computer malapit sa amin. May ibinulong siya rito, at tumango naman ang nurse bago tumayo at kumuha ng ilang kahon ng gamot mula sa drawer sa likuran niya. Ibinigay niya ito kay Sebastian.

"Here, so shall we?"

Inabot niya sa akin ang mga gamot-mga dapat ay bibilhin ko pa sa botika.

"T-teka... ang dami nito, isang tablet lang naman ang kailangan ko."

Ngumiti lang siya, saka binuksan ang pinto sa likuran ko.

"Just take it," tipid niyang sabi, sabay inalalayan akong makalabas ng clinic nila.

Tahimik kaming naglakad sa dalampasigan. Hapon na pala, at hindi ko napansing matagal din akong nakatulog sa kanila.

Napatingin ako sa puting bandage na nakapulupot sa hita ko at marahang hinaplos ito habang naglalakad kami.

"Masakit pa ba?" tanong niya, halatang may pag-aalala sa boses niya.

"Hindi naman masyado, salamat pala," sagot ko nang may pilit na ngiti.

Ngumiti lang siya habang sinasabayan ako sa paglalakad.

"So bago ka lang dito? Bakit dito ka dumadaan? It's so dangerous here. You can walk on the main road if you like... mas safe doon," he said while crossing his arms over his chest.

Napatingin ako sa kanya. Ang guwapo niya talaga. Dahil sa ihip ng hangin, tinatangay nito ang kulot niyang buhok, at doon ko rin napansin na hindi na siya nakaputing damit. Naka-army green v-neck shirt na siya ngayon, malamang ay dahil sa dugo ko na kumalat sa blouse niya kanina kaya napilitan siyang magbihis.

Bago ko pa siya sagutin, tumikhim muna ako.

"Oo, galing kaming Leyte. One week pa lang ako dito sa Costa Fuego. Tapos gusto ko rin kasi ang dagat kaya dito ako dumadaan... I don't like crowds, mas gusto ko dito-walang masyadong tao, mahangin, at maganda," sagot ko habang nakatingin sa payapang alon ng dagat.

Halos palubog na rin ang araw, kaya nagkulay kahel na ang langit.

"I remember someone who has the same likings as you... I'm sure magkakasundo kayo kapag nakilala mo siya," aniya.

Napangiti ako. Sino kaya ang tinutukoy niya? Siguro ang girlfriend niya-yung kasama niya kanina.

"Pasensya na pala kanina, sir. Nasira ko yata ang date niyo ng girlfriend mo," biro ko, pero seryoso ang tono ko.

Pagtingin ko sa kanya, halata ang gulat sa mukha niya, pero kalaunan ay napangisi siya.

"I don't have a girlfriend... and sir? No! I'm just 18, parang hindi bagay pakinggan! Just call me Baste or Sebastian. And that girl? She's my cousin, her name is Lexie," paliwanag niya.

Nagulat ako. Wala siyang girlfriend? Pero bakit ang sabi-sabi ng mga kapitbahay namin ay babaero siya?

"By the way, may I know your name?" tanong niya.

Tumango ako at huminto sa paglalakad.

"I'm Laura... nice to meet you, B-baste. Dito ka na lang, malapit na ang bahay namin. Pagkaliko ko riyan, bahay na namin," nauutal kong sagot habang tinuturo ang daan papasok sa amin.

Ngumiti siya at tumango, saka lumakad nang paatras.

"Okay, take care, Laura. See you around," aniya sabay kaway sa akin. Ngumiti ako at kumaway rin pabalik.

Simula noon, hanggang tingin na lang ako sa kanya. Tuwing nakikita ko siya, agad akong nagtatago para hindi kami magkasalubong. Kinakabahan ako kapag magkalapit kami, kaya mas pinipili kong umiwas. I really like him simula pa noon.

Minsan, hindi ko namamalayan na nakakasalubong ko na siya sa may dalampasigan dahil madalas akong natutulala. Pero hanggang ngiti at kaway lang ako sa kanya-lalo na dahil parati siyang napapalibutan ng maraming tao.

Marami siyang kaibigan dito sa Costa Fuego. Halos lahat ng anak ng mayayamang pamilya rito na kaedad niya ay palaging nasa paligid niya. Hindi ko rin sila masisisi-Sebastian is kind and friendly, kaya naman marami ang humahanga sa kanya, kabilang na ako.

Pero isang araw, bigla na lang siyang nawala. Sabi ng iba, bumalik na ang mga Del Fuego sa Maynila para asikasuhin ang kanilang negosyo.

Huli kong balita, nasa ibang bansa na siya at nag-aaral ng engineering. Simula noon, hindi na siya muling bumisita.

Hanggang sa naging kasambahay na ako sa mansion nila. Ilang taon na rin akong nagtatrabaho rito, pero kahit anino ng mga Del Fuego, hindi ko na nakita.

Si Lea lang ang nakakaalam tungkol sa nararamdaman ko kay Sebastian. Naging kaibigan niya rin kasi ito noon dahil sa mga pagtitipon na dinadaluhan ng pamilya nila at ng mga Del Fuego. Kaya nang malaman niyang may gusto ako kay Sebastian, hindi na niya ako tinigilan sa kakaloko.

At ngayon, narito na siya-napakalapit sa akin-at hindi ko mapigilan ang muling maalala ang araw na tinulungan niya ako noon.

"Laura?"

Napapitlag ako nang marinig ang boses niya. Nakatitig lang ako sa kanya, tulala. Napahiya ako kaya agad akong tumikhim at iniwas ang tingin.

"I saw you at the party. I didn't know you were working here. I wanted to go near you, actually, but I couldn't-I was too busy that night," aniya habang inilapag ang tasa sa malapit na lamesita.

"How long have you been working here? Kamusta ka na pala?" masaya niyang tanong.

"Matagal na po, sir... I mean, S-Sebastian. At okay lang po ako," sagot ko nang nanginginig ang boses. Buti na lang at nakita ako ni Madam Isa at senyasan akong lumapit sa kanya.

"Laura, treat me as a friend. No need for formalities, okay? I know you're working, kaya aakyat na ako. See you around," sabi niya at akmang papasok na sa loob nang biglang lumabas ang lalaking natapunan ko ng wine noong party.

"Kuya, I'm done with my paperwork. I'll send it to you later."

Kuya?...

Napansin ni Sebastian ang gulat ko at ang paraan ng pagtitig sa akin ng lalaking natapunan ko ng wine.

"Ohh. Laura, have you met my older brother? Hindi siya nakapunta sa party last week, kaya baka hindi mo pa siya kilala. And actually, I remember-before, you liked beaches but didn't like crowds, right? My brother feels the same way. His name is Archival."

Sa sobrang gulat ko, nabitawan ko ang host na hawak-hawak ko kanina pa.

Diretso lang ang tingin niya sa akin. Hindi halata, pero kitang-kita ko ang bahagyang ngiti niya-parang aliw na aliw siya sa naging reaksyon ko.

Nag-usap pa silang magkapatid tungkol sa mga kailangang gawin ni Sebastian at iba pang bagay tungkol sa negosyo. Pero kahit abala si Archival sa pakikinig, ang mata niya nasa akin. He looked so amused by my reaction.

"Oh, I almost forgot. Kuya, she's Laura. Be nice to her, she's my friend," sabi ni Sebastian bago kinuha ang tasa niya sa lamesita. Ngumiti siya sa akin bago tumalikod.

At ngayon, naiwan akong mag-isa sa harapan ng lalaking ito.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 4 : Painting

    Hindi ako halos makapaniwala na ang lalaking ito ay isa sa mga tagapagmana ng yaman ng mga Del Fuego. "Buti naman at nandito ka na, Senyorito. Pupunta ka ba ngayon sa ubasan?" tanong ni Madam Isa nang makalapit siya sa amin. Mukhang hindi niya ako nakuha sa senyas niya kanina. "Yes, I've never been there. Mom wants me to check out the building-marami daw kailangang ayusin doon," sagot niya nang walang kaabog-abog, pero ang mga mata niya ay hindi umaalis sa akin. Tumango si Madam at saka napatingin din sa akin. "Laura, nakilala mo na ba itong si Senyorito Archival? Minsan lang 'to pumunta dito kaya maraming hindi nakakakilala sa kanya." Magsasalita na sana ako, pero naunahan niya ako. "We met already. Though she doesn't have any idea who I am," aniya, halos pabulong. Napansin ko ang pagdila niya sa kanyang ibabang labi habang nakatitig ako sa kanya, kasabay ng muling paglitaw ng kanyang misteryosong ngiti. Ewan ko ba, pero bigla akong nainis sa ka-preskuhan niya. Napairap ako na

    Last Updated : 2022-12-02
  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 5 : Saved By Him

    Nasa gitna ako ng klase ngayon habang nagdi-discuss ang professor namin sa aming major subject. Katabi ko si Lea, at napansin kong matamlay siya mula pa kanina, palaging bumubuntong-hininga. Tahimik lang akong nagta-take down ng notes dahil next week na ang exam namin. "Study ahead of time, next week na ang periodical exam niyo. I'll write some pointers here to guide you," sabi ng professor namin habang nagsusulat ng mga formula sa blackboard. "So if mababa lang ang score niyo sa exam, hindi ko na yan kasalanan," dagdag pa niya bago tuluyang lumabas ng classroom. Nilapitan ko si Lea at tinanong siya ng may pag-aalala. "Lea? Okay ka lang? Kanina ka pa matamlay... may problema ba?" Nakahalumbaba lang siya sa bench, halatang mabigat ang iniisip. "Hindi ko na alam, Lau... I'd been so stressed lately. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko," nalulungkot niyang sagot. Halos hindi niya nagalaw ang binili niyang snacks, masyadong malalim ang iniisip niya. "Ano bang problema? Mind to

    Last Updated : 2022-12-03
  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 6 : Unknown Number

    Dahil sa nangyari, hindi muna ako pina-duty ni Madam Isa sa mansion. Sabi niya, mas mabuting magpahinga muna ako kahit isang linggo. Dahil iyon ang sinabi ni Archival kay Madam, sumang-ayon siya—kaya wala na akong nagawa. Nalaman na rin ni Mama ang nangyari, kaya simula ngayon, pinagbawalan niya na akong dumaan sa dalampasigan. Samantala, pinakulong na ni Archival ang tatlong lalaking nagtangkang gumahasa sa akin sa kabilang nayon. Sabi niya, siya na ang bahala sa kanila at sisiguraduhin niyang hindi na sila muling makakalapit sa akin. Ang araw na ito ay parang hindi matapos-tapos para sa akin. I still can't process everything that happened. Umupo lang ako sa harapan ng bintana, pinagmamasdan ang paglubog ng araw, nang biglang nag-vibrate ang cellphone ko sa desk. Kinuha ko ito at nakita ang mga text nina Lukas at Lea. Lea: Laura! I heard what happened from Madam Isa. Are you okay? I'm worried. Please call me if you need someone to talk to. :( Ako: Okay lang ako, salamat sa pag

    Last Updated : 2022-12-04
  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 7 : Europhia

    Isang linggo na ang lumipas mula nong nangyari sa akin sa tabing-dagat, at hanggang ngayon, iniiwasan ko pa rin dumaan doon. I still don't feel safe when I'm walking alone. Mabuti na lang at nandiyan parati sila Lukas at Lea para samahan ako. They always try to make me feel comfortable, sinasamahan ako sa lahat ng lakad ko sa campus o kahit sa labas. Pero nitong mga nakaraang araw, medyo madalang na lang kaming mag-usap ni Lea dahil sa busy niyang schedule. Sunday ngayon, kaya nakahilata lang ako sa kama matapos maglinis kanina. I'm just staring blankly at the ceiling. Gustong-gusto ko nang lumabas, mamulot ng shells sa dalampasigan, at maligo sa dagat, pero natatakot pa rin akong mag-isa. Napabangon ako bigla nang marinig ang pag-ring ng cellphone ko. Kinuha ko ito mula sa desk at natulala ng ilang segundo sa pangalan ng tumatawag—si Archival. "H-hello?" bati ko habang lumalakad papunta sa bintana at naupo sa lumang upuan ko. "Hi, it's been a while... Are you available today?" he

    Last Updated : 2022-12-05
  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 8 : Named, Livi

    Hinatid ako ni Archival sa bahay namin bago siya umuwi sa mansion. Pagkapasok ko pa lang sa pintuan, agad akong sinalubong ni Mama. Pinagbihis niya muna ako ng damit pambahay bago ako pinapunta sa sala. Umupo ako sa lumang sofa namin habang si Mama naman ay nasa harapan ko, dahan-dahang s********p ng kape. Tahimik siya, malalim ang iniisip, kaya hindi ko maiwasang magtaka. "Mama, may problema ba?" tanong ko nang may pag-aalala, sabay lapit sa kanya. Tumingin siya sa akin, saka hinawakan ang magkabila kong kamay. "Kaibigan mo ba ang Del Fuego na 'yon, Laura?" Naguguluhan akong tumango. "Bakit po? K-kaibigan ko lang po si Archival..." Tipid siyang ngumiti pero kalaunan ay napabuntong-hininga. Halatang may bumabagabag sa kanya, at hindi ko maintindihan kung bakit. Ngayon ko lang siya nakitang ganito. "Laura, alam ko ang tingin ng isang lalaking may gusto. At ang lalaking 'yon... napapansin kong—" "Naku! Hindi po 'yan totoo, Ma..." Naputol ang sasabihin ko nang marahang pisilin ni

    Last Updated : 2022-12-06
  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 9 : Tender Kiss

    Pagkatapos ng klase namin, dumiretso na kami ni Lukas sa Mansion ng mga Del Fuego. "Kita na lang tayo mamaya, Laura... Pakakainin ko pa kasi si Makisig," nagmamadaling sabi ni Lukas bago siya tumakbo papunta sa mga kwadra ng kabayo. Sa lahat ng inaalagaan niyang kabayo, si Makisig ang paborito niya. Sobrang bait kasi nito, at napalapit na rin siya rito dahil simula pagkabata pa lang ni Makisig, siya na ang nag-aalaga sa kanya. Pagpasok ko ng gate, agad kong nakita si Madam Isa na masungit na namang nanenermon sa isa sa mga tauhan niya. "Napakadali na nga lang magtabas ng damo, hindi mo pa magawa nang maayos... Mag-break ka na nga lang muna, Jose! Naha-highblood na ako sa’yo!" Nasa likuran lang ako ni Madam, tahimik na pinagmamasdan si Jose na halatang baguhan pa lang dito. Tumango siya at nagmamadaling umalis, dumiretso sa likuran ng Mansion. Humarap naman sa akin si Madam, nakataas pa rin ang isang kilay. "Mabuti at nandito ka na, Laura. Akala ko hindi ka na magtatrabaho dito da

    Last Updated : 2022-12-07
  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 10 : Exchange of Heart

    Pagkauwi ko sa bahay, agad akong dumiretso sa kwarto ko. Lutang ang isip ko mula pa kanina, simula nang umalis ako sa mansion. Halos hindi ko na nga masagot ang mga tanong ni Lukas dahil sa dami ng iniisip ko—lalo na ang nangyari kanina. Pagbagsak ko sa kama, tulala akong tumitig sa kisame. Napahawak ako sa labi ko. Hindi ko talaga malimutan ang lambot ng labi niya. Lalo na ang inasta ko kanina. Napahugot ako ng unan, ibinaon ang mukha ko rito, at sumigaw nang walang tunog dahil sa kahibangan na ginawa ko. "Nakakahiya talaga! Nababaliw na yata ako!" Gusto ko na ba talaga siya? Hindi naman ganito ang feelings ko kay Sebastian. Iba itong nararamdaman ko kay Archival. Mas mabigat kaysa sa paghanga at pagtingin ko sa kapatid niya. I can't accept this. Pero the more I deny it, the more lumalalim ang nararamdaman ko sa kanya. So should I accept these feelings? Mahal ko na ba talaga siya? --- Isang linggo na ang lumipas mula nang huli naming pagkikita ni Archival sa pool. Tuwing nagtat

    Last Updated : 2022-12-09
  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 11 : Lukas

    Habang lumilipas ang mga araw, mas naging malapit kami ni Archival. He always made time for me kahit na busy siya bilang representative ng family niya sa business meetings, proposals, at iba't ibang events. Kahit gaano pa siya ka-occupied, he still made sure to call or text me para kamustahin ako. Pero bihira lang kaming magkita dahil marami raw siyang kailangang tapusin na projects, lalo na sa Maynila. The last time I saw him was two days ago. Sabi niya, may importanteng bagay lang siyang aayusin sa site nila sa Ilocos, and once he’s done, mas magiging maluwag na ang schedule niya. Malapit na rin ang sembreak namin, and he promised me na magbabakasyon kami somewhere kapag hindi na kami busy. I’m really excited about it. Biglang nag-vibrate ang phone ko, and I immediately checked his message. Archival: Good morning, baby. I'm sorry ngayon lang ako nakapag-text. We're on the site, and Sebastian is with me. I'll be busy today, so please take care. I’ll call you later. I miss you...

    Last Updated : 2022-12-12

Latest chapter

  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 31 : Sanity

    The air between us was thick, suffocating, as if the universe itself held its breath. Archival’s eyes burned into mine—wild, dark, consuming. He looked like a man on the edge, like a predator who had finally cornered his prey.His hands cupped my face, his thumb tracing my trembling lips. "Fuck," he murmured, his voice low, husky, dangerous. "You drive me insane. Years, Laura... years of wanting, searching… and ngayon nandito kana sa harapan ko."His lips crashed onto mine—urgent, desperate, like a man claiming what was always his. His kiss wasn’t soft; it was punishing, full of rage and longing all at once. I felt my back hit the wall, his body pressing against mine, solid, unyielding, inescapable."Tell me to stop," he growled against my lips, his breath hot against my skin as his hands roamed, tracing the curves he once memorized. "Tell me you don’t want this."Pero hindi ko kaya. Instead, my fingers tangled into his hair, pulling him closer, pressing myself against him like I nee

  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 30 : I will burn everything for you

    I cleaned myself up and put on the clothes he gave me, pero hindi ako mapakali.I knew he had figured it out, lalo na’t carbon copy niya ang anak ko. And knowing him, I was sure alam na niya. I couldn’t keep pretending na hindi ako si Luara.I brushed my hair and looked at my reflection. Without makeup, my face was bare—still holding the same angelic features I despised the most.Lumabas na ako ng comfort room, wearing the oversized T-shirt he lent me. He also gave me a pair of shorts, but they were far too big for my frame. His shirt like a length of dress for me, kaya nagdesisyon akong huwag na lang isuot ang shorts.The sound of heavy rain filled the air. Hindi ko inakalang uulan pa ngayon. My eyes wandered to Riley, who was now awake and playing with Archival.They were playing chess.Napairap ako. My son is smart—I know that all too well. But it still amaz

  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 29 : Breaking the walls

    Papunta kami sa maliit na villa na nadaanan ko kanina.Riley was holding the tip of his shirt while Archival carried me in his arms—just like a bride.His bride.I couldn’t shake off that thought. This could have been my man. My child’s father. My own family. Pero nakakatawa mang aminin, I wished na ganito na lang sana. But I knew it was impossible. He was married—to the very woman who had hurt me the most. I didn’t even know if kasabwat siya sa nangyari 4 years ago. The bitterness was overwhelming, knowing that this man was holding me now as if I were the most fragile woman in his life.Muli kong naalala ang panahon kung kailan kinarga niya rin si Lea ng ganito noong nahimatay siya. A sudden wave of irritation and frustration surged through me."I can walk… you can drop me now," I said, my voice laced with annoyance.He met my eyes, his gaze unwavering. "I told you… I’ll kiss you if you don’t shut your pretty mouth.""May I remind you, Mr. Del Fuego, you’re married, and I am not the

  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 28 : Lost and Found

    Halos isang oras na kaming naglalakad at palipat-lipat ng lugar, pero hindi pa rin namin makita si Riley. My heart is pounding so hard, and my hands are shaking as I keep shouting his name. "Find him!" Sigaw ko, halos sumisigaw na sa takot. "I paid all of you, bakit hindi niyo napansin ang anak ko?!" My voice cracked, and tears streamed down my face. I was furious, but more than that, I was terrified. I fumbled with my phone, trying to call Lukas and Papa Lucio, but no signal. Wala sila sa Costa Fuego ngayon—nasa Maynila sila para sa isang importanteng pagtitipon para sa mga business partners ng aming Azucarera. I was supposed to be there, pero dahil sa nangyari, sila na lang ang nag-representa. I feel so helpless. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. This is my fault. Sana hindi na lang ako lumabas kasama ang anak ko..."Lord! Please, not Riley… wag niyo siyang kunin sa akin," naiiyak kong bulong haba

  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 27 : His Innocence

    Pagkagising ko, agad kong iginala ang aking mga mata, trying to figure out where I was. Ilang segundo akong tulala bago ko napansin ang anak ko na mahimbing na natutulog sa tabi ko. His small chest gently rose and fell with each breath, looking so peaceful. Kahit papaano, gumaan ang pakiramdam ko knowing he was safe beside me. Pero ako? I felt terrible. My whole body was weak, and my head felt so heavy—parang may malaking semento na nakapatong dito. Sobrang bigat sa pakiramdam, para bang ilang araw akong hindi nakakain. Even breathing felt exhausting. Muli kong iginala ang paningin ko, looking for Lukas, at hindi niya ako binigo. Nakita ko siyang nasa sulok, nakasandal sa pader habang nakaupo, his arms crossed, his head slightly tilted to the side. His face looked so exhausted, as if he had stayed awake for too long before finally dozing off. "Anong nangyari?"

  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 26 : Invitation

    Saglit akong natigilan bago ako tuluyang tumayo at sinimulang pulutin ang nagkalat na mga papel sa sahig. Agad namang kumilos ang butler ko upang tumulong sa akin. Hindi ko na lang pinansin ang presensya ni Archival na nakatayo ngayon sa harapan ko. "Ano na naman kaya ang sadya nito? Their products are now successfully shipped sa Italy..." bulong ko sa sarili ko habang patuloy sa pag-aayos. Napahinto ako nang sabay naming damputin ang parehong papel. His hand slightly brushed against mine, and for a moment, everything felt still. Nagtagpo ang aming mga mata. Those damn sleepy, jet-black eyes hypnotized me again, pulling me into a trance, that I didn’t ask for. Napalunok ako, pilit na pinakalma ang sarili, at bahagyang tumikhim upang basagin ang namumuong kaba sa dibdib ko. "Thank you, Mr. Del Fuego..." I muttered, trying to regain my composure bago ako umupo sa aking swivel chair. "Ano an

  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 25 : Sweet-tounged Liar

    That night, hindi talaga ako nakatulog. No matter how many times I tossed and turned, one face kept haunting my mind—and that's Archival’s face. The way he looked at me kanina sa office. That lingering gaze— na noon, it used to make my knees weak, pero ngayon? I hate it more than anything else. "And a wife? I don’t have a wife… not yet."His words kept echoing in my head like a broken record. Napatawa ako ng mapakla. "Impossible…" Three years ago, I received a news. Si Papa Lucio mismo ang nagbigay sa akin non, while Riley was in my arms... Malinaw pa sa bagong labas na magazine—sila dalawa ni Lea, happily married, the picture perfect couple, standing side by side as they tied the knot. I can still remember how shattered I was, seeing Lea in her breathtaking designer made wedding gown, standing beside Archival—stoic as always, yet undeniably striking handsome in his suit. Walang duda. He’s a sweet-tounged liar.Nasa may terrace ako ngayon, nakaharap sa magandang dagat ng Cost

  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 24 : Games

    I drove straight to my office at Primo Shipline building because I had important meetings with Mr. Monsato. Yes, the business is under his name, but l'll be real—I’m the brain behind everything, I'm the foundation of this big project. Sa totoo lang, sa akin talaga ‘to, but I had to name it after him para mas madali akong makapasok sa Costa Fuego. Dito, halos lahat ng negosyo ay hawak ng mga pamilyang Del Fuego. I can’t really blame them. Ang mga Del Fuego kasi ang may pinakamalaking monopoly sa bayan na ‘to—once they set their eyes on something, they take full control. Pero hindi naman ako gan’on kadaling magpapatalo. I won’t ruin their business outright—hindi pa. I have a plan, and it’s been in motion since the beginning. Pagpasok ko sa building, sinalubong ako ng mga empleyado. I gave them a small smile, exchanging a few lighthearted greetings. Hindi naman ako suplada sa kanila—after all, they work for me, and I want them to feel comfortable with me as their boss. This kind

  • Waves Of Costa Fuego   Kabanata 23 : Unmasked

    With confidence, I walked into the exclusive meeting room—isang pagtitipon na tanging dalawampung piling tao lang ang naimbitahan. Natahimik ang lahat nang pumasok ako, at agad kong naramdaman ang mga matang nakatutok sa akin, na puno ng pagtataka at pagkabigla. "May I have the honor to know your name, Ms.?" magalang na tanong ni Mr. Monsanto. Hindi niya ako nakilala dahil sa suot kong mask. Halos lahat ng narito ay inalis na ang kanilang mga maskara, eager to show off their fancy attire and flaunt how wealthy they were to be part of this prestigious project. But I remained hidden behind mine, unwilling to reveal my identity just yet."Hernandez..." I lazily replied, making him stiffen. Maingat niya akong iginiya sa upuang nakalaan para sa kanya mismo, dahilan para magulat ang mga investor at shareholder—nagtataka kung bakit ako ang nakaupo sa lugar na dapat ay kay Mr. Monsanto.""Please continue with what you were discussing, Mr. Monsanto. Pay me no mind," diretsong sabi ko, dahi

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status