LOGINShare
Kabanata 24 : Games
Last Updated:
2025-02-11 18:29:32
Related chapters
Waves Of Costa Fuego Kabanata 25 : Sweet-tounged Liar
That night, hindi talaga ako nakatulog. No matter how many times I tossed and turned, one face kept haunting my mind—and that's Archival’s face. The way he looked at me kanina sa office. That lingering gaze— na noon, it used to make my knees weak, pero ngayon? I hate it more than anything else. "And a wife? I don’t have a wife… not yet."His words kept echoing in my head like a broken record. Napatawa ako ng mapakla. "Impossible…" Three years ago, I received a news. Si Papa Lucio mismo ang nagbigay sa akin non, while Riley was in my arms... Malinaw pa sa bagong labas na magazine—sila dalawa ni Lea, happily married, the picture perfect couple, standing side by side as they tied the knot. I can still remember how shattered I was, seeing Lea in her breathtaking designer made wedding gown, standing beside Archival—stoic as always, yet undeniably striking handsome in his suit. Walang duda. He’s a sweet-tounged liar.Nasa may terrace ako ngayon, nakaharap sa magandang dagat ng Cost
Last Updated : 2025-02-14Waves Of Costa Fuego Kabanata 26 : Invitation
Saglit akong natigilan bago ako tuluyang tumayo at sinimulang pulutin ang nagkalat na mga papel sa sahig. Agad namang kumilos ang butler ko upang tumulong sa akin. Hindi ko na lang pinansin ang presensya ni Archival na nakatayo ngayon sa harapan ko. "Ano na naman kaya ang sadya nito? Their products are now successfully shipped sa Italy..." bulong ko sa sarili ko habang patuloy sa pag-aayos. Napahinto ako nang sabay naming damputin ang parehong papel. His hand slightly brushed against mine, and for a moment, everything felt still. Nagtagpo ang aming mga mata. Those damn sleepy, jet-black eyes hypnotized me again, pulling me into a trance, that I didn’t ask for. Napalunok ako, pilit na pinakalma ang sarili, at bahagyang tumikhim upang basagin ang namumuong kaba sa dibdib ko. "Thank you, Mr. Del Fuego..." I muttered, trying to regain my composure bago ako umupo sa aking swivel chair. "Ano an
Last Updated : 2025-02-15Waves Of Costa Fuego Kabanata 27 : His Innocence
Pagkagising ko, agad kong iginala ang aking mga mata, trying to figure out where I was. Ilang segundo akong tulala bago ko napansin ang anak ko na mahimbing na natutulog sa tabi ko. His small chest gently rose and fell with each breath, looking so peaceful. Kahit papaano, gumaan ang pakiramdam ko knowing he was safe beside me. Pero ako? I felt terrible. My whole body was weak, and my head felt so heavy—parang may malaking semento na nakapatong dito. Sobrang bigat sa pakiramdam, para bang ilang araw akong hindi nakakain. Even breathing felt exhausting. Muli kong iginala ang paningin ko, looking for Lukas, at hindi niya ako binigo. Nakita ko siyang nasa sulok, nakasandal sa pader habang nakaupo, his arms crossed, his head slightly tilted to the side. His face looked so exhausted, as if he had stayed awake for too long before finally dozing off. "Anong nangyari?"
Last Updated : 2025-02-16Waves Of Costa Fuego Kabanata 28 : Lost and Found
Halos isang oras na kaming naglalakad at palipat-lipat ng lugar, pero hindi pa rin namin makita si Riley. My heart is pounding so hard, and my hands are shaking as I keep shouting his name. "Find him!" Sigaw ko, halos sumisigaw na sa takot. "I paid all of you, bakit hindi niyo napansin ang anak ko?!" My voice cracked, and tears streamed down my face. I was furious, but more than that, I was terrified. I fumbled with my phone, trying to call Lukas and Papa Lucio, but no signal. Wala sila sa Costa Fuego ngayon—nasa Maynila sila para sa isang importanteng pagtitipon para sa mga business partners ng aming Azucarera. I was supposed to be there, pero dahil sa nangyari, sila na lang ang nag-representa. I feel so helpless. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. This is my fault. Sana hindi na lang ako lumabas kasama ang anak ko..."Lord! Please, not Riley… wag niyo siyang kunin sa akin," naiiyak kong bulong haba
Last Updated : 2025-02-17Waves Of Costa Fuego Simula
"Laura, dali! Tignan mo ito!" tawag ni Lea sa akin, sabik na ipinapakita ang mga shells na napulot niya sa dalampasigan. Agad akong ngumiti at lumapit sa kanya, bitbit ang isang paper bag na pinaglagyan ko rin ng mga shells at batong nakuha ko kanina. "Ang ganda naman nyan..." Namamangha kong sabi habang siya naman ay ngumiti nang abot-tenga. Inabot niya sa akin ang isang malaking pulang shell na may hugis-puso. Napansin kong may biyak ito sa gilid, marahil dahil sa hampas ng malalaking alon sa dagat. Gayunpaman, hindi pa rin nawala ang ganda nito, lalo na sa kakaibang kulay na taglay nito. "Sayo na yan, Lau..." Napatingin ako sa kanya, bahagyang nagulat. "Alam kong mahilig ka sa mga ganyan. At isa pa, hindi naman ako mahilig sa mga... alam mo na," sabi niya, sabay kibit-balikat. Hindi na ako nagdalawang-isip at agad ko itong kinuha mula sa kanya, masayang ngumiti. Matagal ko nang kinahihiligan ang mamulot ng shells dito sa dalampasigan ng Costa Fuego—ginagawa ko itong bohemian
Last Updated : 2022-12-01Waves Of Costa Fuego Kabanata 1 : Sea Shells
"Hoy! Laura..." Tawag ni Lea sa akin. Bago ako lumingon sa kanya, hinilot ko muna ang sentido ko. Sumasakit ang ulo ko, pakiramdam ko parang mabibiyak na dahil sa hirap ng lesson namin kanina sa major subject. 1st year college na kami ni Lea—Business Administration ang kinuha ko, habang siya naman ay nasa Accountancy. "Ayos ka lang? Grabe, ang hirap ng exam kanina," sabi niya habang prenteng nakaupo sa tabi ko. "Mahirap nga..." sagot ko habang iniligpit ang mga gamit ko sa desk. "Sana talaga hindi na lang ako nag-Accountancy... Ang hirap! Buti na lang at kaklase kita sa subject na ’to," natatawang sabi ni Lea habang kinukuha rin ang gamit niya. Napagpasyahan naming pumunta muna sa cafeteria para makakain, total break time naman. May klase pa ako mamaya, samantalang siya ay tapos na kaya siguradong mauuna siyang pupunta sa mansion, lalo na’t may bilin si Madam Isa kahapon. Kumuha lang ako ng dalawang toasted sandwich at isang can ng orange juice sa counter. Kinuha ko na ang pera k
Last Updated : 2022-12-01Waves Of Costa Fuego Kabanata 2 : Champagne and Wine
Pagpasok namin sa likuran ng mansyon, agad akong nabigla sa kasiglahan ng lahat—lahat ay abala sa kani-kaniyang gawain. Pati si Madam Isa, hindi na magkandaugaga sa kasisermon sa mga tauhan. Agad akong lumapit sa kanya, habang si Lukas naman ay dumiretso na sa hawla ng mga kabayo upang pakainin ang mga ito. "Wala na bang ibang pwedeng maging serbidora diyan?" tarantang tanong ni Madam Isa. Napansin naman ni Aleng Mila ang paglapit ko, kaya tila nabunutan siya ng tinik at agad akong itinuro kay Madam. "Meron na! Ito oh, si Laura!" sagot niya sabay turo sa akin. Tiningnan ako ni Madam Isa, at batay sa ekspresyon niya, parang nabawasan ang stress niya nang makita ako. "Salamat naman, malapit ko nang makalimutan, Mila, na may isa pa pala akong alaga. Oh siya! Sumunod ka sa akin, hija, at ipapaliwanag ko sa’yo ang gagawin mo mamaya," aniya habang nagpapaypay sa sarili. Ipinasuot sa akin ni Madam ang isang puting uniporme na may black below-the-knee skirt. Pagkatapos, inabot niya sa a
Last Updated : 2022-12-01Waves Of Costa Fuego Kabanata 3 : Crush
Isang linggo na ang lumipas mula noong party, pero parang walang nagbago sa mansion-tahimik pa rin ito gaya ng dati. Sabi ni Madam Isa, abala ang Don at Donya kasama ang dalawang anak nila sa kani-kanilang responsibilidad sa kompanya, kaya bihira silang manatili rito. Maging ang panganay na anak ni Donya Mathilda ay hindi sumipot sa party dahil sa pagiging abala, ayon sa mga kasambahay. Pinapunta ako ni Madam sa hardin para diligan ang mga natutuyong halaman at ayusin ang mga tangkay. Hindi ko namalayang palapit na ako sa fountain, kaya hindi ko rin naiwasang maalala ang lalaking minsang nakatayo roon. Paulit-ulit kong tinatanong sa sarili kung sino siya-bago ba siyang tauhan ni Madam? Pero sabi ng mga kasambahay, wala naman daw bagong gwardya. Ang boses niya rin ay kapareho ng lalaking natapunan ko ng wine sa party. Pinilig ko na lang ang ulo ko. Imposible namang siya iyon, hindi ba? Tinapos ko na lang ang pagdidilig at inayos ang hose, pero bigla akong napatalon nang may tumapik
Last Updated : 2022-12-02
Latest chapter
Waves Of Costa Fuego Kabanata 28 : Lost and Found
Halos isang oras na kaming naglalakad at palipat-lipat ng lugar, pero hindi pa rin namin makita si Riley. My heart is pounding so hard, and my hands are shaking as I keep shouting his name. "Find him!" Sigaw ko, halos sumisigaw na sa takot. "I paid all of you, bakit hindi niyo napansin ang anak ko?!" My voice cracked, and tears streamed down my face. I was furious, but more than that, I was terrified. I fumbled with my phone, trying to call Lukas and Papa Lucio, but no signal. Wala sila sa Costa Fuego ngayon—nasa Maynila sila para sa isang importanteng pagtitipon para sa mga business partners ng aming Azucarera. I was supposed to be there, pero dahil sa nangyari, sila na lang ang nag-representa. I feel so helpless. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. This is my fault. Sana hindi na lang ako lumabas kasama ang anak ko..."Lord! Please, not Riley… wag niyo siyang kunin sa akin," naiiyak kong bulong haba
Waves Of Costa Fuego Kabanata 27 : His Innocence
Pagkagising ko, agad kong iginala ang aking mga mata, trying to figure out where I was. Ilang segundo akong tulala bago ko napansin ang anak ko na mahimbing na natutulog sa tabi ko. His small chest gently rose and fell with each breath, looking so peaceful. Kahit papaano, gumaan ang pakiramdam ko knowing he was safe beside me. Pero ako? I felt terrible. My whole body was weak, and my head felt so heavy—parang may malaking semento na nakapatong dito. Sobrang bigat sa pakiramdam, para bang ilang araw akong hindi nakakain. Even breathing felt exhausting. Muli kong iginala ang paningin ko, looking for Lukas, at hindi niya ako binigo. Nakita ko siyang nasa sulok, nakasandal sa pader habang nakaupo, his arms crossed, his head slightly tilted to the side. His face looked so exhausted, as if he had stayed awake for too long before finally dozing off. "Anong nangyari?"
Waves Of Costa Fuego Kabanata 26 : Invitation
Saglit akong natigilan bago ako tuluyang tumayo at sinimulang pulutin ang nagkalat na mga papel sa sahig. Agad namang kumilos ang butler ko upang tumulong sa akin. Hindi ko na lang pinansin ang presensya ni Archival na nakatayo ngayon sa harapan ko. "Ano na naman kaya ang sadya nito? Their products are now successfully shipped sa Italy..." bulong ko sa sarili ko habang patuloy sa pag-aayos. Napahinto ako nang sabay naming damputin ang parehong papel. His hand slightly brushed against mine, and for a moment, everything felt still. Nagtagpo ang aming mga mata. Those damn sleepy, jet-black eyes hypnotized me again, pulling me into a trance, that I didn’t ask for. Napalunok ako, pilit na pinakalma ang sarili, at bahagyang tumikhim upang basagin ang namumuong kaba sa dibdib ko. "Thank you, Mr. Del Fuego..." I muttered, trying to regain my composure bago ako umupo sa aking swivel chair. "Ano an
Waves Of Costa Fuego Kabanata 25 : Sweet-tounged Liar
That night, hindi talaga ako nakatulog. No matter how many times I tossed and turned, one face kept haunting my mind—and that's Archival’s face. The way he looked at me kanina sa office. That lingering gaze— na noon, it used to make my knees weak, pero ngayon? I hate it more than anything else. "And a wife? I don’t have a wife… not yet."His words kept echoing in my head like a broken record. Napatawa ako ng mapakla. "Impossible…" Three years ago, I received a news. Si Papa Lucio mismo ang nagbigay sa akin non, while Riley was in my arms... Malinaw pa sa bagong labas na magazine—sila dalawa ni Lea, happily married, the picture perfect couple, standing side by side as they tied the knot. I can still remember how shattered I was, seeing Lea in her breathtaking designer made wedding gown, standing beside Archival—stoic as always, yet undeniably striking handsome in his suit. Walang duda. He’s a sweet-tounged liar.Nasa may terrace ako ngayon, nakaharap sa magandang dagat ng Cost
Waves Of Costa Fuego Kabanata 24 : Games
I drove straight to my office at Primo Shipline building because I had important meetings with Mr. Monsato. Yes, the business is under his name, but l'll be real—I’m the brain behind everything, I'm the foundation of this big project. Sa totoo lang, sa akin talaga ‘to, but I had to name it after him para mas madali akong makapasok sa Costa Fuego. Dito, halos lahat ng negosyo ay hawak ng mga pamilyang Del Fuego. I can’t really blame them. Ang mga Del Fuego kasi ang may pinakamalaking monopoly sa bayan na ‘to—once they set their eyes on something, they take full control. Pero hindi naman ako gan’on kadaling magpapatalo. I won’t ruin their business outright—hindi pa. I have a plan, and it’s been in motion since the beginning. Pagpasok ko sa building, sinalubong ako ng mga empleyado. I gave them a small smile, exchanging a few lighthearted greetings. Hindi naman ako suplada sa kanila—after all, they work for me, and I want them to feel comfortable with me as their boss. This kind
Waves Of Costa Fuego Kabanata 23 : Unmasked
With confidence, I walked into the exclusive meeting room—isang pagtitipon na tanging dalawampung piling tao lang ang naimbitahan. Natahimik ang lahat nang pumasok ako, at agad kong naramdaman ang mga matang nakatutok sa akin, na puno ng pagtataka at pagkabigla. "May I have the honor to know your name, Ms.?" magalang na tanong ni Mr. Monsanto. Hindi niya ako nakilala dahil sa suot kong mask. Halos lahat ng narito ay inalis na ang kanilang mga maskara, eager to show off their fancy attire and flaunt how wealthy they were to be part of this prestigious project. But I remained hidden behind mine, unwilling to reveal my identity just yet."Hernandez..." I lazily replied, making him stiffen. Maingat niya akong iginiya sa upuang nakalaan para sa kanya mismo, dahilan para magulat ang mga investor at shareholder—nagtataka kung bakit ako ang nakaupo sa lugar na dapat ay kay Mr. Monsanto.""Please continue with what you were discussing, Mr. Monsanto. Pay me no mind," diretsong sabi ko, dahi
Waves Of Costa Fuego Kabanata 22 : Masquerade
The salty air wraps around me, making my long, wavy brown hair dance along with my summer dress. Dry leaves swirl at my feet as I kneel down, gently brushing away the dirt on her grave. "Kamusta ka na, Ma? I'm sorry ngayon lang ako nakadalaw..." My voice trembles, thick with emotion. I swallow hard, trying to hold back the tears welling in my eyes. "Mommy? Why are we here?" Riley’s small voice breaks the silence as he sits beside me. I pull him closer, and hug him from his back. "This is where my mama rests forever. She's your lola..."Kumunot ang noo ng anak ko, kaya natawa ako dahil sa ekspresyon niya. Riley is a bright and smart child, at parati rin siyang may mga tanong—at iyon ang dahilan kung bakit siya laging mulat sa mga nangyayari sa paligid. "Is she in heaven now, Momma?" tanong niya, ang inosenteng mata’y nakatingin lang sa akin. Tumango ako at hinaplos ang kanyang ulo. "She is now our guardian angel, baby." Hindi na kami nagtagal sa memorial site ni Mama. Ikalawa
Waves Of Costa Fuego Kabanata 21: Riley
I spotted Lukas in the crowd, holding a huge bouquet of roses. My heart skipped a beat as I smiled and quickly made my way to him. "Congratulations, you really did great!" he said, kissing me on the cheek before handing me the enormous bouquet. I grinned and wrapped him in a tight hug. "Thank you, Lukas. This is so beautiful! Where's Riley?" Lukas gently led me out of the crowd. It felt surreal—just moments ago, I had walked across the stage to receive my diploma in my Masters degree from one of London’s most prestigious universities. Four years had passed since I left the Philippines with Lukas and my son Riley. The journey hadn’t been easy, but with Lukas’ support and the guidance of Papa Lucio, my grandfather, I had made it through. "He's with his granddad, but they are waiting for you sa mansion. We will have a celebration for this."natawa ako at inabot ang kamay ni Lukas para igiya ako sa sasakyan na naghihintay sa amin sa labas. Everything feels perfect now. I’ve rega
Waves Of Costa Fuego Kabanata 20 : Anew
Isang linggo na akong nakakulong sa malaking kwarto na 'to. Hindi naman ako ganun kalungkot, kasi hindi ako pinababayaan ni Lukas. Madalas din dumalaw si Dr. Kaleb at narito si Nurse Anne, na palaging handang tumulong sa akin-tinutulungan akong ayusin ang mga nakakabit na aparato sa katawan ko at nakatuon sa oras ng pagpapainom ng mga gamot ko.Pero kahit isang beses, hindi ko na nakita ulit ang matandang lalaki na pumasok dito nang magising ako. Paulit-ulit ko na ring tinatanong si Lukas tungkol sa kanya, pero tuwing binanggit ko siya, laging iniiba niya ang usapan."You're now improving, Ms. Laura. Pwede ka nang lumabas sa kwartong ito simula bukas. Para naman makasagap ka ng preskong hangin... Makakatulong 'yon sa mental health mo, at sa batang nasa tiyan mo," ani ni Dr. Kaleb habang binabasa ang diagnosis ko sa mga papel na hawak niya. Tumango lang ako nang mariin at muling tumingin sa labas ng bintana, iniisip ang mga tanong na wala pang kasagutan.Hapon na kaya nagkulay kahel na
