คอมเมนต์นี่ก็นะ.. มันคือก้อนกำลังใจมหาศาลเลย แต่ในทางกลับกัน.. ทุกคนก็คาดหวังว่าฉากซาบาละฮึ่มของพระเอกจะต้องว้าวอลังการไปถึงดาวอังคาร ใครมันจะไปทำได้กัน! ครั้นจะตอบคอมเมนต์ว่าขอเวลาศึกษา อนาโตมี่ สรีรวิทยา และเพศศึกษา จากคลิปเถื่อนก็กระไรอยู่ การถูกตราหน้าว่าเป็นสาวใสบริสุทธิ์แต่ริเริ่มเขียนฉากอีโรติกที่ตั้งเป้าว่ามันจะต้องมันส์จนตับแตก.. มาจากจิตใต้สำนึกที่อยากรู้อยากลอง ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย ฉันแค่หาหนทางดำรงชีวิตตัวเองให้ได้โดยไม่พึ่งพาพ่อแม่ก็แค่นั้น แต่เริ่มเขียนแล้วก็ลบ เขียนแล้วก็ลบอีก ยิ่งไอ้สิ่งที่เขียนไว้ ไอ้ที่พี่ชิริวอ่านแล้วบอกว่าฉันเขียนไม่ได้เรื่องสุดๆเนี่ย ถึงจะไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่า แต่บอกเลยว่าเสียเซลฟ์สุดๆไปเลยคนเราร้อยพ่อพันแม่ เติบโตมาอย่างดี อย่างบ้าคลั่ง หรือท่ามกลางความเศร้า.. นิยายของฉันกลับหลอมรวมพวกเขาเอาไว้ และในเมื่อเราเขียนให้ถูกใจทุกคนไม่ได้.. เราเองก็ต่องยอมรับคำติชมไปโดยปริยายคะแนนคิดไม่ตก ที่ดั้นด้นเขียนนิยายของเธอมาถึงฉากที่พระนางควรได้เสียกันสักที แต่ก็เจอกับปัญหาใหญ่… เธอไม่มีประสบการณ์หลังจากความเงียบไม่ได้ช่วยเยียวยาหรือเพิ่มความคิดสร้างสรรค
นี่ฉัน.. ไม่ได้ถูกหลอกมาเพื่อฆ่าใช่ไหม.. ทำไมผู้ชายตัวบึ๊กตั้งสามสี่คนถึงได้กระจายตัวอยู่เต็มชั้นนี้ไปหมด โดยเฉพาะ ผู้ชายที่ยืนยิ้มด้วยหน้าหล่อๆอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้.. “คุณนักเขียนใช่ไหมครับ”“..อะ เอ่อ ค่ะ พอดีว่าพี่ชิริวบอกให้มาที่นี่”“ถูกนัดให้มาพบหลังจากเขียนนิยายจนตำรวจลงร้านคุณริวได้”“….”“ขอให้โชคเข้าข้างคุณ”“อย่าข่มขู่นะ ฉันรู้ว่าเจ้านายคุณเป็นคนยังไง ฉันเป็นเพื่อนกับแฟนเพื่อนพี่ริว เรารู้จักกันอยู่แล้ว” “ครับ” เขาแค่แค่นเสียงตอบรับและเอนศรษะรับฟังสิ่งที่ฉันพูด ก่อนจะเคาะประตูห้องสองสามที ไม่นานเลยที่ประตูเปิดออกแล้วคนที่ก้าวเท้าออกมามัน..สอง สาม สี่! ผู้หญิงสี่คน!! สวยเอ็กซ์ระดับพริตตี้ร้อยล้าน เห็นนมยัยพวกนี้แล้วรู้สึกว่าโชคชะตาลำเอียงจัง แต่จะว่าไป ใหญ่เท่าหัวเด็กขนาดนี้ไม่ใช่โชคชะตาที่ให้ละมั้ง หมอดีๆนี่แหละ“เชิญครับ..”“..ขอบคุณค่ะ”“ตายอดตายอยากมาจากไหนวะเนี่ย..”ไม่อยากจะบรรยาย ว่าบรรยากาศภายในห้องมันเป็นยังไง มันเหมือนทางเดินที่กำลังจะพาฉันไปสู่ความตายแบบนัดเดียวจอด น่ากลัว.. แถมยัง..มีผู้หญิงคนนึงที่เดินออกมาจากมุมห้อง เธอมองฉันก่อนจะเดินมาอยู่ที่หน้า“รูดซิบให
ถ้ามือนี่ไล้ขึ้นมาถึงนมฉันละก็.. ฉันจะฟาดพี่เขาด้วยโน๊ตบุ๊ค! ความตั้งใจอันแรงกล้าชัดเจนมากจากภายใน และเมื่อปลายนิ้วใหญ่เริ่มไล้และสาละวนจนขึ้นสูงและกำลังจะสัมผัสเนื้อก้อนที่นุ่มที่สุดในร่างกายกึก! คะแนนคว้าโน็ตบุ๊คแล้วใช้ความเร็วหมุนตัว ฟาดโน็ตบุ๊คไปที่ศรีษะของชิริวดั่งใจหมายผลัวะ! Headshot! โดนค่ะ! พี่ชิริวถอยหลังเพราะแรงฟาดที่ศรีษะ แต่ไอ้ฉันก็ดันกลัวเพราะว่าฉันฟาดเข้าไปเต็มแรงที่หัวของเขาเลย แล้วมันก็.. “เอาจริงดิ?” ร่างสูงแค่นถาม หลังใช้มือจับสัมผัสที่ศรีษะของตัวเอง เลือดไหลราวกันสายน้ำ แต่ไม่ได้ทะลั่กราวกับเขื่อนกั้นน้ำแตก เลือดสีสดไหลรินจากศรีษะข้างกกหู และหางคิ้ว… คะแนนโยนโน๊ตบุ๊คใส่ชิริวอย่างไม่เสียดายของ ก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากตรงนี้ แต่ก็ได้แค่สองก้าวเท่านั้นหมับ! ร่างสูงเร็วกว่า คว้าและรวบเอวจนคะแนนตัวลอย เธอถูกอุ้มพาดบ่า และสิ่งต่อมาคือเธอโดนโยนลงเตียงคิงส์ไซส์! ด้วยความแรงจนร่างกระเทือนฟุ้บ!“โอ๊ยยย!!”“เธอจะแลกจริงๆใช่ไหม?”“อึ่ก! นะ แนนไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่พี่เรียกมานะ!”“แต่เธอมาหรือเปล่าละ?”“…ปล่อย!”“มาง่ายๆ ไม่อีดออดสักนิด” สาบานให้ตายเลยว่าฉันไม่เคยเห็นพี่ชิริวใ
สัจจะ จะมีในหมู่โจรหรือเปล่านะ.. เสี้ยวนาทีที่คะแนนฉุดคิด เธอได้พูดเรื่องนั้นออกไปในขณะที่อีกฝ่ายขึ้นชื่อเรื่องอย่าว่าไปสามเมืองแปดเมือง คอเล็กกลืนน้ำลาย ภาพที่คิดคือเธอต้องโดนกระฉากเสื้อผ้าจนขาดเวิ่น ถูกกระทำชำเราไม่ต่างจากนางเอกของตัวเองในเรื่องก่อนๆ แล้วจบด้วยการหลั่งน้ำตาพร้อมกับเหตุการณ์ต่างๆที่มีแต่จะทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายแย่ลงกว่าเดิมมันต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆล้านเปอร์เซนต์….“จำคำเธอไว้” “….” แต่พี่ชิริวถอยห่างจากกันซะอย่างนั้น เขาเดินไปที่เก้าอี้ตัวใหญ่คล้ายๆกับแท่นบันลังก์ที่เพิ่มพูนความสง่าและน่าเกรงขาม นี่ฉันไม่ได้เว่อร์นะ มันเป็นแบบนั่นจริงๆ“ฉันให้เวลาเธอ สามวัน แก้ไขเรื่องราวทั้งหมด”“สามวัน!”“ฉันไม่ยืดเยื้อความเสียหายที่จะเกิดกับฉันให้นานเป็นเดือนเป็นปี”“….”“สามวัน ถ้าไม่สำเร็จ”พรึ่บ!บัตรอะไรสักอย่างถูกร่อนเข้ามากระแทกหน้าฉันอย่างจัง ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาเเล้วเข้าใจว่ามันคือ..“อาบน้ำ แล้วนอนรอฉันบนเตียงได้เลย” มันคือคีย์การ์ด และน่าจะเป็นคีย์การ์ดของห้องนี้ด้วยแล้วจะทำยังไงได้ละ จะยอมไปขึ้นศาลฟ้องร้องเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตงี้เหรอ.. มีแต่ฉันที่จะโดนสังคมรุม
สามวัน.. แก้ข่าว แก้ไข แก้พล็อตเรื่องราว…คะเเนนนั่งกุมขมับ เนื้อเรื่องที่พิมพ์ไว้ต้องแก้ไข แล้วฉันจะแก้ไขยังไงก่อนดี ถ้าแจ้งออกไปโท่งๆเนื้อหาของเรื่องสนุกน้อยลงแน่ กับผู้ติดตามหลักหลายหมื่นคน กับยอดเงินที่สูงขึ้นเรื่อยๆเพราะความเหี้eของพระเอก..“กลุ่มเป้าหมายของผู้หญิงในสมัยนี้ไม่หล่อก็ต้องเลวต้องดิบต้องเถื่อนใช่ไหมเนี่ย” ผู้ชายดีๆไม่ชอบกันหรือไง หรือมันกระแทกได้ไม่ถึงใจกันนะถึงหันเหมาหาพวกหล่อร้ายอะไรแบบนี้ คะแนนนั่งบ่นอยู่ในใจ เรื่องก่อนๆที่เธอเขียนให้พระเอกเป็นคนดีนี่ยอดแทบไม่ขยับ พอเจอแบดบอยเถื่อนๆละแหมมม อินโทรยังไม่ขึ้น ยอดกดเข้าชั้นหนังสือก็บานเป็นดอกเห็ด..“..สามวัน ถ้าไม่สำเร็จนี่แกจะโดนอะไรบ้างคะแนนน!!” เสียงเล็กบ่นตัวเอง ก่อนจะพับหน้าจอโน๊ตบุ๊คลง นั่งไขว้ห้างกระดิกเท้า ริมฝีปากกัดเม้มเข้าหากันเอาวะ! ก็ในเมื่อฉันไม่เคยมีประสบการณ์xxx เหมือนกับฉากต่อไปของนางเอกที่จะต้องถูกพระเอกxxxใส่ ก็เขียนแบบที่ไม่เข้าใจนี่แหละ อย่างน้อยคนจะต้องอินไปกับนางเอกก่อน เพราะนางเวอร์จิ้น ส่วนเวลาสามวันที่ได้มา.. ฉันจะดึงความเวอร์จิ้นของนางเอก ทำให้พระเอกอ่อนยวบลง เยี่ยม! มันต้องเป็นแบบนั้น!!
คะแนนยืนหอบหมวกกันน็อคใบใหญ่ เธอไม่กล้าเข้าไปร่วมวงในสนามที่มีรถแข่งหลายคัน กำลังสวนทางกันด้วยความเร็วที่สามารถอัดร่างฉันได้กระเด็นและวิญญาณออกจากร่างได้ทันที ก่อนที่ใครสักคนในสนามจะชี้มาทางฉัน นั้นทำให้พี่ชิริวหันมา ก่อนจะเดินเข้ามาหากัน.. อยากจะบอกว่าพี่ชิริวในชุดนักแข่งนี้แบบ.. เดอะเบส!“….” คะแนนที่ยืนอึ้งกับร่างสูงๆที่หยุดอยู่ตรงหน้า ลุคนี้กร้าวใจมากแน่ๆถ้าเอาไปเขียนในนิยาย..“จินตนาการไปถึงฉากไหนแล้วละ?”“..ปละ เปล่าซะหน่อย”“แข่งรถ?” พี่ชิริวที่ถอดหมวกและสบัดผมแค่นคิ้วถาม เพราะคงเห็นว่าฉันหอบหมวกกันน็อคมาด้วย“เปล่า.. เห็นพี่ลงไอจี”“?”“บ้านหนูอยู่นี่” ก่อนจะชี้ไปที่บ้านหลังใหญ่สามชั้นไม่ไกลจากสนามแข่งรถ ซึ่งทำให้ชิริวแค่นคิ้วก่อนจะตอบรับแค่สั้นๆ“อ่า”“….” ประโยคที่อยากจะพูด ลืมไปแล้วจนหมดสิ้น“แข่งไหม?”“ไม่อะ! ยังไม่อยากตาย พวกพี่ขับกันท้านรกขนาดนั้น” ชิริวนิ่งไป และเมื่อเห็นว่าคะแนนยืนกอดหมวกกันน็อคราคาหลายบาท เขาเองจึงเป็นคนคว้าหมวกกันน็อคที่ว่าติดมือไป สวมมันให้กับคะเเนนในขณะที่ร่างบางยังคงยืนงง“ทำอะไรนะ!”“ทัวร์นรกกันหน่อย”“ห๊าาา!!”ชอตนี้ไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับฉ
หรือตั้งใจจะแกล้งกันนะ.. คะแนนยืนมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือ 2ชั่วโมงแล้วกับการรอคอย มันนานเกินไปสำหรับการที่จะปล่อยให้คนคนนึงรอตัวเอง “ยังรออยู่อีก?”“อ๊ะ!” เสียงหนาดังขึ้นแต่ไม่ใช่เสียงของพี่ชิริว และถ้าเดาไม่ผิด.. นี่ต้องเป็น “พี่อัลฟ่า?” พวกเขาตัวติดกันแทบจะตลอดเวลา“มันกลับไปแล้ว”“อะไรนะ! กลับไปแล้ว!”“อืม” เสียงหนาตอบกลับ อัลฟ่ายืนกอดอก“บ้าอะไรวะเนี่ย! มาจูบกันแล้วก็หนีกลับ!”“..เธอโดนมันเล่นเเล้วละ”หนีกลับ.. งั้นเหรอ.. คะแนนยืนกัดฟันกรอด เธอแค่รู้สึกเสียรู้ชิริวก็แค่นั้น พลันมองหมวกกันน็อคใบที่หอบ แล้วตัดสินใจยื่นมันให้อัลฟ่าด้วยความใจร้อน“อะ ให้!”“..ฉัน?”“เออ!”“….” “จะเอาไปปาหัวหมาอะไรก็ตามใจพี่! สวัสดีค่ะ!” คะแนนยกมือไหว้อย่างมีมารยาท แต่กลับไหว้ส่งๆไปอย่างนั้น ก่อนจะรีบพาตัวเองกลับ ไม่รอฟังคำพูดใดที่จะเล็ดลอดออกมาจากปากของอัลฟ่าอีก ริมฝีปากบางบ่นงุบงิบท่ามกลางการจับตามองของคนที่คิดว่ากลับไป ชิริวไม่ได้ยืนหลบด้วยซ้ำ แต่ความฉุนเฉียวที่มี ทำให้คะแนนมองไม่เห็นแม้ว่าร่างสูงๆของชิริวจะโดดเด่นจนสะดุดตาก็ตามที“…เห็นเงียบๆนี่โวยวายใช่เล่น” อัลฟ่าเดินมาสมทบกับคนเป็นเพื่อนที่ยื
วันที่สอง..มหาวิทยาลัยเอแบคเครียดฉั๋นเครี๋ยดดด (เสียงหมอปู)“เธอหนะ เป็นอะไรกับพี่เรียว” ฉันพยายามกักเก็บอารมณ์ที่ครุกรุ่นอยู่ภายใน ยังไม่ได้เล่าอะไรมากมายหลังจากมาถึงที่คณะ ฉันก็รับบทเพื่อนที่แสนดีนั่งฟังปัญหาของเพื่อนรักอย่างเวล โดยที่ตัวฉันเองเนี่ย.. ก็เครียดจะตายห่าอยู่แล้ววววว!!!! แถมยัยปากแดงสามตัวนี้ก็เสร่อมาถูกเวลาซะจริง“เวลมันจะเป็นอะไรยังไงกับพี่เรียวแล้วพวกเธอจะทำไม? หวงเหรอ? ได้พี่เขาหรือยัง? ถ้าไม่.. เชิญนั่งค่ะ”“แนน” เพื่อนฉันมันนุ่มนิ่มจนรู้สึกสงสาร ฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ไอ้พวกที่ชอบทำร้ายหรือข่มขู่คนที่ไม่มีทางสู้“ถ้าไม่ใช่คนที่นั่งรถมากับพี่เรียวเมื่อเช้า.. ก็อย่าสะเออะ”“อีนี่นิ!”“แนน! อย่า ฉันขอ”“ขออะไรละเวล! ดูก็รู้ว่าต่อให้ได้คำตอบ อย่างน้อยมันตบปิดฉากแกแน่!”“นี่.. ขอละนะ มันไม่มีอะไรจริงๆ คือ.. ฉันมีเหตุต้องขอติดรถพี่เขามาก็แค่นั้น” เวลพูดไปด้วยความที่ต้องการให้เกิดความเสียหายน้อยที่สุด ซึ่งไม่นานเท่าไหร่หลังที่เราถูกจับตามองและให้ความสนใจ เสียงวี๊ดว๊ายก็ดังขึ้น ก่อนจะเข้าใจมวลเสียงที่กลั่นออกมาจากลำคอของชะนีทั้งหลาย พี่เรียวกับพี่ชิริวปรากฎตัวอยู่กลางคลา
“จากการตรวจพบว่า คุณได้ตั้งครรภ์แฝดครับ.. อาจจะ เป็นไปได้ถึงสามคน”“จริงเหรอคะ!”“ครับ ดูจากตรงนี้ก็พอจะเห็น.. หมออยากจะให้ความรู้ในฐานะที่คุณสองคนเป็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่สักหน่อย” จากวันนั้นจนวันนี้ฉันก็ท้องได้ประมาณสี่เดือนแล้ว ครั้งแรกที่อัลตร้าซาวน์คุณหมอเองก็ยังไม่ค่อยมั่นใจเพราะคุณหมอบอกว่ามันเป็นไปได้ยากมากที่จะสามารถท้องแฝดสามได้ แต่เหมือนวันนี้จะชัดเจนแล้วสินะ..“การตั้งท้องลูกแฝด ถือเป็นความเสี่ยงหนึ่งของการตั้งครรภ์ เพราะการอุ้มท้องลูกมากกว่า 1 คน ในท้องเดียวกันนั้น อาจนำไปสู่ความผิดปกติของการตั้งครรภ์หลายประการ ตั้งแต่การแท้ง การคลอดก่อนกำหนด หรือภาวะครรภ์เป็นพิษ เป็นต้น โดยท้องแฝดสามารถแบ่งออกเป็น 2 กรณี คือ แฝดแท้ และ แฝดเทียมครับ”“..ค่ะ”“แฝดแท้ เกิดจากการที่ตัวอ่อนซึ่งผ่านการปฏิสนธิและฝังตัวที่มดลูกแล้ว แต่จู่ ๆ ก็มีการแบ่งตัวอ่อนขึ้นมาอีก 1 ตัว โดยตัวอ่อนทั้งสองตัว อาจจะมีรกและถุงน้ำคร่ำเป็นของตัวเอง หรือใช้รกและถุงน้ำคร่ำร่วมกันก็ได้ ซึ่งแฝดแท้จะมีรูปร่างหน้าตาและลักษณะที่คล้ายกันมาก และมักจะเป็นเพศเดียวกัน เช่น แฝดชาย-ชาย หรือ แฝดหญิง-หญิง”ฉันพยายามตั้งใจฟังทุกอย่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!“อาแนน ผลออกมาหรือยังอ่าา อาม่าหัวใจจะวายอยู่แล้วนาาาาา” เสียงอาม่าที่คอยเค้นจังหวะหัวใจของฉันมันเค้นจนฉันแทบจะขาดอากาศหายใจตาย… ฉันลืมสังเกตตัวเองเลยว่าประจำเดือนของฉันมันไม่มาสักเดือนสองเดือนนี่แหละ แต่ไม่ได้สนใจเพราะฉันเอาเวลาไปทุ่มกับการเขียนนิยาย และเอาเวลาคลั่งรักกับพี่ริวซะหมด..แท่งตรวจครรภ์ค่อยๆซึมน้ำปัสสาวะที่ฉันหยดจุ่มลงไป ทุกนาทีฉันลุ้นไปหมด “เธอโอเคหรือเปล่า เงียบนานไปแล้วนะ” เสียงชิริวคอยถามเป็นระยะ เเต่เพราะฉันต้องการสมาธิเลยล็อคห้องน้ำเอาไว้นี่แหละในขณะที่น้ำปัสสาวะกำลังค่อยๆซึม คะแนนหลับตาปี๋นับหนึ่งสิบยี่สิบในใจ มือน้อยกุมประสานมือตัวเองแล้วทาบที่อก เสียงหัวใจเต้นระส่ำ ฉันแทบไม่อยากลืมตามองผลลัพท์ด้วยซ้ำ หากฉันไม่ท้อง.. ฉัน พี่ริว และอาม่า คงผิดหวังเป็นแน่..“..อึ่ก~” น้ำตาไหลนองเป็นสาย ได้โปรด ..มอบความสมบูรณ์ในชีวิตในฉันจะได้ไหมลืมตา… ฉันกลืนน้ำลาย และค่อยๆก้าวเท้ากลับไปยืนมองผลตรวจที่น่าจะตรวจเสร็จเป็นที่เรียบร้อย พลันท่องในใจว่า ขอสองขีด ขอสองขีด มันจะเป็นของขวัญที่ดีมากๆในชีวิตของฉันเลย.. ฉันเคยคิดต่างๆนานา เคยนอนคุยและแลกความคิดกับพี่ริว ว
สิ่งพิเศษต่อมาสำหรับฉัน หลังจากที่ได้รับคัดเลือกนิยายไปทำซีรี่ย์แล้วคงไม่พ้นวันนี้ ผ่านมาเเล้วเกือบสามเดือน หลังจากที่ฉันประสบความเร็จในชีวิตหลังจากวันนั้น วันนี้ก็ครบสามเดือนพอดี ฉันใช้เวลานานเกือบครึ่งปี ที่กว่าจะตัดสินใจวนกลับมาที่บ้าน หลังจากคราวก่อนที่หอบหิ้วข้าวของไปอยู่กับพี่ริวเพื่อเขียนงานให้ตรงสเปคพี่เขามากที่สุด วันนี้เป็นวันแรกหลังที่เกิดเรื่องราวต่างๆมากมาย ในที่สุดฉันก็กล้าที่จะกลับมาที่บ้านสักทีและเพราะมันถึงช่วงเวลาที่เราจบช่วงชั้นการศึกษา พี่ริวจบการศึกษาเป็นที่เรียบร้อย และมุ่งเข้าสู่การดูแลร้านอย่างจริงจัง ในขณะที่ฉันยังเหลือเวลาเรียนอยู่อีกไม่กี่ปี“..กลับมาทั้งที่นิยายยังไม่ถูกทำเป็นซีรี่ย์แบบนี้ จะมีคำแบบไหนทิ่มแทงหัวใจไหมนะ”“บอกแล้วไงว่าไม่ว่าใครจะพูดยังไง ฉันก็จะอยู่ข้างเธอ”คะแนนพยักหน้า ฉันพยายามสอดมือจับมือพี่ริวเอาไว้เพราะตัวเองหวั่นเกรงนั่นแหละ เพราะฉันในตอนนั้นอยากให้อาม่าและแม่ยอมรับในความสามารถที่ฉันมี วันนี้ฉันทำสำเร็จแล้ว แม้มันอาจไม่ถูกใจใครแต่ว่า“อาแนนนอ่าาา~” อาม่าที่เดินโบกพัดอยู่ในบ้านหันมาเห็นฉันพอดี ก่อนจะรีบเดินตรงเข้ามาหา“ม่าา เดินช้าๆสิ
ผลประกาศนิยายที่ถูกไปสร้างเป็นซีรี่ย์ 3เรื่อง1. รักร้ายนายเพลย์บอย2. สุดเขตรัก สุดเขตแค้นคะแนนเม้มปากเมื่อมาถึงวันที่ตัดสินผลประกวด มีนิยายเพียงสามเรื่องเท่านั้นที่จะถูกนำไปทำเป็นซีรี่ย์ แต่เพราะสองเรื่องข้างต้นมันไม่ใช่ชื่อนิยายของฉัน ใจมันก็แอบแป้วไปหน่อย..เนื่องจากปีนี้คนหันมาเขียนนิยายกันเยอะมากๆ ทำให้คู่แข่งนั้นมีมากไม่แพ้กัน นักเขียนหน้าใหม่แต่ฝีมือไม่ใหม่เลยก็ดังในโลกโซเซียลเยอะ“..เรื่องสุดท้าย จะใช่เรื่องของเราไหม?” มือไม้ฉันสั่นไปหมด ถ้าให้พูดตามตรง ถ้าเกิดว่าฉันไม่ได้ขึ้นมาก็พอทำใจอยู่นะ จำได้ไหมวันที่พี่ริวพาฉันไปหาดอม ดอมพูดเองว่าถ้านิยายของฉันไม่ได้แย่ถึงขั้นต้องตกรอบก็พอจะช่วยได้ แต่ฉันรู้อยู่แก่ใจว่าดอมไม่ช่วยให้ฉันเข้ารอบลึกๆแน่ เขาจะทำแบบนั้นทำไมละจริงไหม เพราะต่อให้ทำดีด้วยเท่าไหร่ เขาก็ไม่มีวันได้ฉันไป“เลื่อนสักทีเถอะครับผมลุ้นจะตายอยู่แล้ว” พี่บิ๊กที่ยืนอยู่ข้างหลังเหมือนจะลุ้นไม่ต่างกับฉัน แม้จะยัดขนมเข้าปาก แต่สายตาก็จับจ้องที่หน้าจอโย๊ตบุ๊คไม่ขยับไปไหน“ถ้าแนนไม่ได้ละ”“ปีหน้าคุณก็ค่อยเข้าประกวดใหม่สิครับ ความฝันของคนเรามีอายุแค่ปีเดียวหรือไง”“นั่นสินะ..
ฉันจะ.. ทำให้มันดีที่สุด แฝดสามงั้นเหรอ.. ได้‘เนเน่ดันตัวเองด้วยความแอ่นอ้อนอนชร แขนบางบีบดันเนินอกอย่างไม่ตั้งใจแต่ก็ดูยั่วยวนใช่เล่น ผิวขาว เรือนร่างบอบบางที่กำลังทิ้งน้ำหนักกดทับลำกายยักษ์ที่แข็งตัวขึ้นในทุกวินาทีที่ร่างบางๆของเนเน่ส่งเสียงครางเสียงหวานเย้ายวนราวกับยากล่อมประสาท ใบหน้าแดงพร่า และเนินอกเด้้งดึ้งรับฝ่ามือใหญ่‘ถ้าทำได้แค่นี้ แฝดสามไม่ต้องหวัง~’เซริวบีบเค้นเอวบาง ปล่อยอกสวยให้เป็นหน้าที่ของเนเน่ เธอเค้นมัน บีบมัน และวางมือลงที่ลำตัวหนาๆของชิริว ก้นบางกระดกกระแทกหน้าตักหน้าขาด้วยความพริ้ม ราวกับประโยคก่อนหน้า มันทิ่มแทงหัวใจเนเน่ร่อนเอวหวานๆจนเซริวจิกมือและครางกระเส่าหลังจากคิดผิดลั่นวาจานั้นออกมา กลีบแยกกลืนกินลำกายยักษ์จนสุดโคน แม้ลีลาของคนตัวน้อยจะไม่ได้เเซ่บซี๊ดถึงใจ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอหวานจนเขาแทบจะกลืนได้ทั้งตัว‘อ๊ะ!’ เสียงหวานร้องด้วยความตกใจเมื่อถูกจับยกเอวแล้วพลิกท่าทางกลับหัวกลับหาง ท่าหกเก้าที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ทำ เนเน่ได้ลองทำอีกครั้งแล้ว‘อ๊ะ อ๊าา~’ ปลายลิ้นเลียเสยกลีบแยกจนแสบเขิน เรียวขาสั่นงันงึกในทุกจังหวะที่จาบจ้วง ลิ้นอุ่นขยันแหย่ขยันสอดและดูดกล
“เอาละ! ฉันจะเริ่มประชุม!”‘เซริว เคาะมือกับโต๊ะตรงหน้า เผยคำสั่งและกฏใหม่ต่างๆสำหรับเดือนใหม่ โดยที่มีลูกน้องคู่ใจอย่างบราวน์ยืนอยู่เคียงข้างเสมอ ทั้งคู่ทำงานประสานกันได้ดีอย่างโดยไม่ต้องคอยสะกิดหรือส่งซิกส์ใดๆ เนเน่หมดเวลาไปกับการนั่งชื่นชมความสามารถของสามีตัวเอง นิ้วนางข้างซ้ายบ่งบอกว่าทั้งชีวิตของเธอได้มอบให้กับใครสักคนไปหมดแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าอนาคตมันจะออกมาแบบไหน แต่ฉันไม่อยากไปนั่งนึกถึงมันแล้วละ บางทีการที่เรากังวลกับการใช้ชีวิตมากไปมันทำให้เราไม่มีความสุขกับ ณ เวลาปัจจุบันเลย เมื่อก่อนฉันเป็นแบบนั้น ฉันกลัวสิ่งที่จะตามมา ฉันไม่กล้าโอบกอดปัญหาไม่ว่าเรื่องเล็กหรือใหญ่ ฉันจะหนีความทุกข์ทุกอย่างที่มันกำลังจะพุ่งเข้ามาหาฉันเพียงเพราะสิ่งเหล่านั้น จะทำให้ตัวตนของฉันค่อยๆหายไป เมื่อก่อน ฉันเป็นแบบนั้น’คะแนนรัวปลายนิ้วถ่ายทอดความรู้สึกของเนเน่ผ่านตัวเอง ชิริวในตอนนี้ดูพึ่งพาได้สุดๆในสายตาของเธอ บางทีก็ยังรู้สึกแย่ที่ช่วงเวลานึง ความฝันของฉันทำลายความฝันของเขา หากในวันนั้นชิริวไม่ทำอะไรสักอย่างละก็ ฉันคงไม่มีทางรู้ว่าฉันกำลังล้ำเส้นความฝันของใครสักคนอยู่ ไม่ผิดนะที่เราจะมีความฝัน แ
แล้วที่สุดฉันก็เข้าใจว่าที่ที่บอกว่าเซอร์ไพส์ฉันคือที่ไหน.. แต่เอาตรงๆนะ ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่..ขาเรียวนั่งไขว้ห้าง แขนยาววางทาบขนาบกับโซฟารับแขกในขณะที่ฉัน นั่งตัวเล็กตัวน้อยอยู่ตรงนี้==^“..หึ๊~ จะยกพวกตีหรือไง” คนตรงหน้าเอ่ยขึ้นมาแบบกึ่งขำในลำคอ ในขณะที่คนข้างๆฉันนั้น..“กูมีเงินเยอะมากแล้วกูก็ต้องการให้มึง”“พี่ริว!”“ไม่เป็นไร.. พวกหมาหวงก้าง ผมพอเข้าใจ” อืม.. คนตรงหน้าฉันคือดอม และสิ่งที่พี่ริวทำคือกำลังจะทำกร่างใส่อีกฝ่าย ทั้งที่เป็นฝ่ายยกโทรศัพท์หาเขา แต่ดูการกระทำสิ ฉันละเชื่อเลย==^คะแนนต้องตีทั้งขา ตีทั้งแขนจนร่างสูงสะดุ้ง ซึ่งสุดท้ายก็ยอมนั่งดีๆ“ว่าไง? มีอะไร?” “….”“ถ้าโทรมาแต่ยังนั่งอมขี้ฟันแบบนี้ ผมจะไปทำงาน”“ให้ตายดิ! ไม่คิดว่าจะยากขนาดนี้==^” ชิริวบ่นอุบกับตัวเองก่อนจะถอนหายใจ “..ช่วย พิจารณา นิยายของแนนด้วย”“….”“เธอตั้งใจทำมากเพราะงั้น.. ถ้ามึงเคยรู้สึกดีกับเมียกู สนับสนุนเธอด้วย” “ผมว่าอย่างคุณไม่จำเป็นต้องแบกหน้ามาขอความช่วยเหลือเพียงเพราะคำว่าสนับสนุน”“….”“คุณมีเงินมาพอที่จะเปิดสำนักพิมพ์เพื่อพิมพ์นิยายของคะแนนเพียงคนเดียวสบายๆ แล้วทำไมต้องแบกหน้าที่อดท
ฉันแทบจะทุ่มได้ทุกอย่างเพื่อความฝันเพียงหนึ่งเดียวของฉัน ฉันอยากเป็นนักเขียนในดวงใจของใครสักคน อยากมีคนคอยติดตามผลงานของเรา และฝันอันสูงสุด.. คือการได้รับเลือกเอานิยายที่เขียน ไปทำละครหรือซีรี่ย์ ได้อยู่ในจุดที่สามารถเลือกนักแสดงที่มาเล่นเป็นตัวเอกตัวรองได้ คะแนนวางฝันทุกอย่างเป็นขั้นตอน และจริงจังเสมอมา แม้ว่าการเงินที่บ้านจะไม่ได้ทำให้ตัวเธอรู้สึกลำบาก แต่เธอกลับเลือกวิธีที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวเองแบบสุดโต่ง เธอหาเงินได้จากสิ่งที่ชอบ และทำมันออกมาอย่างเต็มที่จน ณ.เวลานี้.. คะแนนมีแฟนคลับและผู้ติดตามนามปากกาของเธอเป็นหลักห้าหมื่นเป็นที่เรียบร้อย“กรี๊ดดดด!! ห้าหมื่นน! ห้าหมื่นนนนนน!!”“ อะไรของเมียมึงวะ==^”“ทุกคนๆ ดูสิ! แนนมีผู้ติดตามห้าหมื่นคนละนะ!”“ไหน?” ชิริวรีบเดินเข้ามา เขาจ้องมองจำนวนผู้ติดตามในเลขห้าหลักด้วยแววตาเป็นประกาย“โครตเก่งเลยใช่ป้ะ!”“ฉันแซ่บจนนิยายเธอขายออกต่างหาก” มือเรียวลูบคางคมๆของตัวเอง ก่อนจะพยักหน้ามั่นใจว่ามันเป็นดั่งที่ใจเขาคิด“มึงอะ กล่องที่สิบ” อัลฟ่าโยนกล่องของขวัญให้กับชิริว เขาเป็นคนสุดท้ายที่เดินเข้ามาในกลุ่ม ระหว่างทางก็เจอกับบรรดาแฟนคลับของชิริวที
เป็นไงละคะแนน ความฝันที่ช่วงชีวิตในบั้นปลายนั้นจะกินหรูอยู่สบาย นั่งกินนอนกิน.. ยังไม่ทันได้ใช้บั้นปลายชีวิตตอนนี้ก็สบ๊ายสบายยย ฉันนั่งเขียน.. หรืออาจจะนอนเขียน ต้นฉบับให้ได้มากที่สุด สงสัยเมื่อคืนโดนกระทุ้งจนสมองกลับ เลือดลมฉูบฉีดแม้สภาพหลังผ่านมรสุมจะเหมือนคนโดยรุมสะกำก็เถอะ แต่เมื่อเรื่องราวในหัวมันแล่น ฉันก็มีหน้าที่เขียน เขียน และเขียนมันออกไป ช่วงเวลาที่เราไม่ตันมันเป็นอะไรที่แบบสุดๆจริงๆนะ!“..เปิดไฟทำไมเนี่ย~”“เขียนงานค่ะ”“..ตอนนี้?”“อื้อ! ต้องขอบคุณพี่นะกระทุ้งแรงซะจนสมองแล่นยังกับรถไฟเหาะ!” คะแนนรัวนิ้วลงแป้นพิมพ์และเปิดไฟที่หัวเตียงเพียงเท่านั้น ในขณะที่ชิริวสะลึมสะลือ เขามองร่างบางอย่างอดทึ่งไม่ได้ เอาแทบตายแม่งยังลุกขึ้นมาเขียนได้ได้ป๋อแบบนี้..“..ทึกจริงเมียกู”คะแนนกัดปาก ร้อยเรียงเรื่องราวที่บทตันมานาน ตอนนี้ไหลหลากดั่งสายน้ำ แม้แต่ฉากเข้าด้ายเข้าเข็มก็บรรยายได้ซะชิริวถลนตาแต่ไม่แสดงอาการผ่านสีหน้าในจังหวะที่คะแนนหันมาหาตนชิริวแอบอ่านเนื้อหาที่คะแนนพิมพ์จากด้านหลัง สายตาคมหรี่มองหน้าจอ ตัวหนังสือดีดขึ้นที่สามสี่ตัวในจังหวะที่รัวนิ้วเพียงหนึ่งครั้ง‘ลำกายที่ล่ำเป็น