เขียนรักปรุงสวาท_3 | แก้ผ้าง่ายกว่า

นี่ฉัน.. ไม่ได้ถูกหลอกมาเพื่อฆ่าใช่ไหม.. ทำไมผู้ชายตัวบึ๊กตั้งสามสี่คนถึงได้กระจายตัวอยู่เต็มชั้นนี้ไปหมด โดยเฉพาะ ผู้ชายที่ยืนยิ้มด้วยหน้าหล่อๆอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้..

“คุณนักเขียนใช่ไหมครับ”

“..อะ เอ่อ ค่ะ พอดีว่าพี่ชิริวบอกให้มาที่นี่”

“ถูกนัดให้มาพบหลังจากเขียนนิยายจนตำรวจลงร้านคุณริวได้”

“….”

“ขอให้โชคเข้าข้างคุณ”

“อย่าข่มขู่นะ ฉันรู้ว่าเจ้านายคุณเป็นคนยังไง ฉันเป็นเพื่อนกับแฟนเพื่อนพี่ริว เรารู้จักกันอยู่แล้ว”

“ครับ” เขาแค่แค่นเสียงตอบรับและเอนศรษะรับฟังสิ่งที่ฉันพูด ก่อนจะเคาะประตูห้องสองสามที ไม่นานเลยที่ประตูเปิดออกแล้วคนที่ก้าวเท้าออกมามัน..

สอง สาม สี่! ผู้หญิงสี่คน!! สวยเอ็กซ์ระดับพริตตี้ร้อยล้าน เห็นนมยัยพวกนี้แล้วรู้สึกว่าโชคชะตาลำเอียงจัง แต่จะว่าไป ใหญ่เท่าหัวเด็กขนาดนี้ไม่ใช่โชคชะตาที่ให้ละมั้ง หมอดีๆนี่แหละ

“เชิญครับ..”

“..ขอบคุณค่ะ”

“ตายอดตายอยากมาจากไหนวะเนี่ย..”

ไม่อยากจะบรรยาย ว่าบรรยากาศภายในห้องมันเป็นยังไง มันเหมือนทางเดินที่กำลังจะพาฉันไปสู่ความตายแบบนัดเดียวจอด น่ากลัว.. แถมยัง..

มีผู้หญิงคนนึงที่เดินออกมาจากมุมห้อง เธอมองฉันก่อนจะเดินมาอยู่ที่หน้า

“รูดซิบให้หน่อยสิ”

“ห๊ะ?”

“หูหนวกหรือไง รูดซิบ” พร้อมกับหันหลังให้กัน แล้วไอ้ฉันก็มีหน้าที่รูดชุดเกาะอกที่ว่าให้มันเรียบร้อย..

“ขอบใจ คุณริวรออยู่ข้างในหนะ”

“..ให้ฉันเข้าไปเหรอ? คือแบบ ทำอะไรๆกันเสร็จแล้วใช่ไหม?”

“เสร็จแล้ว”

“….”

“เธอใช่ไหมที่เป็นนักเขียน” อีกแล้ว คำถามเดิมอีกเเล้ว ไอ้การเป็นนักเขียนของฉันเนี่ย มันทำให้เขาเดือดร้อนขนาดนั้นเลยหรือไง… พยายามหาข้อแก้ตัวว่าจะไม่มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้น หลังจากที่ฉันสร้างเรื่องให้ตำรวจลงร้านพี่ริวที่เส้นสายของเขายังช่วยเหลือไม่ได้

ใหญ่จริงใหญ่ปลอมวะเนี่ย แพ้เสียงวิจารณ์จากอินเตอร์เน็ตเนี่ยนะ…

“..ค่ะ”

“นิยายเธอเขียนได้ดีนะ แต่ดันอ้างอิงสถานที่จริงแทนที่จะเป็นเรื่องสมมุติ”

“….”

“รู้ไหมว่าคุณริวเสียหายแค่ไหน?”

“….”

“ถ้าไม่มีข้อแลกเปลี่ยนที่ดีพอ.. คุณริวต้องลากเธอขึ้นศาลแน่ๆ”

“แล้ว คุณพอจะรู้ไหมว่าอะไรเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่า.. สำหรับพี่ริว”

สาวสวยหรี่ตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะหยักยิ้มที่มุมปาก เธอใช้มือดึงชายเสื้อของฉันให้เลิ่กสูงเกือบถึงราวนม

“นี่!” ก่อนจะใช้ฝ่ามือวางเพื่อวัดไซส์หน้าอกกัน!! แบบเต็มไม้เต็มมือ!!

“ทำบ้าอะไรเนี่ย!!”

“ตัวเธอไง”

“!!!!”

“ที่จะเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ดีที่สุด” รอยยิ้มหยักร้ายๆส่งให้กัน “นมแน่นๆ ผิวขาวๆ ตัวนุ่มๆ เธอมีทุกอย่างที่คุณริวต้องการเพราะฉะนั้น…”

“อึ่ก”

“จนตรอกเมื่อไหร่.. อย่าลืมใช้ตัวเป็นข้อแลกเปลี่ยน~” เสียงเหมือนนางร้ายในละครหลังข่าว ฉันสาบานว่าจะจำน้ำเสียงนี้ให้ขึ้นใจ แล้วจะเอาไปบรรยายฉากนางร้ายตบตีแย่งผู้ชายของนางเอก!!! เสียงต้องร้ายแค่ไหนลองคิดดูเอาเองก็แล้วกัน

“เข้าไปได้แล้ว”

“..ฉันจะรอตรงนี้”

“ไม่มีอารมณ์มากลัวแล้ว สาวน้อย~”

“….”

“เธอคิดว่าเสือ มันจะปล่อยเหยื่อสดๆออกจากถ้ำหรือเปล่าละ~”

“พอแล้ว เดี๋ยวยัยนี่ก็ร้องไห้พอดี” ร่างสูงที่เดินออกมา มือหนาถือขวดเหล้ายี่ห้อหรูหราหมาเห่า สายตาเฉียบคมเหลือบมองฉัน ก่อนจะแอบถอนหายใจเบาๆ

“เธอกลับไปได้ละ”

“ถ้าคิดถึงกันก็.. อย่าลืมโทรหานะคะ~” แม่สาวเซ็กซี่ยืนนัวยืนเนียเจ้าของห้องต่อหน้าฉัน แล้วก็เหมือนกับว่า พี่ชิริว ผู้โหดที่มีแต่ชะนีทั้งบางอยากจะขึ้นคร่อมขย่มตอก็เหมือนจะเคลิบเคลิ้ม แม้แค่หญิงสาวเอวสวยนมเท่าหัวเด็กยื่นหน้าเข้าไปใกล้

“อะ แอ่มม~” จนคะแนนต้องกระแอมเสียงให้รู้ ว่ายังมีเธออยู่ตรงนี้อีกคน จนสองคนนั้นต้องชะงัก

“…ไว้เจอกันนะคะ~” ร่ำลากันด้วยริมฝีปาก.. จูบโชว์แบบอเมริกันไปอีก.. ดูดดื่มจริ๊งพ่อคุ๊ณณ~

ลีลามันจะดีอะไรขนาดนั้น..

ครั้นจังหวะที่สาวสวยเดินออกไปจากห้อง คะแนนที่หอบโน๊ตบุ๊คมาก็ยืนมองหน้าคมค้างไปครู่นึง ยืนมองร่างสูงรินเหล้าใส่แก้วแบบเพียวๆ

“เธอจะแก้ปัญหายังไง”

“…แนนเอาโน๊ตบุ๊คมา ถ้าพี่ไม่โอเคตรงไหนแนนจะได้แก้ แต่แนนแก้ได้แค่เนื้อหาที่ยังไม่ได้อัพ คือแนนเขียนดองๆเอาไว้บ้างส่วน”

“แล้วฉันได้อะไร?” คำถามนี้อีกแล้ว..

“แนนไม่รู้ว่าพี่อยากได้อะไร ในเมื่อพี่มีมาก มีครบแล้วทุกอย่าง ..พี่คงไม่ได้ต้องการสิ่งที่พี่เพิ่งได้จากเธอคนที่เดินออกไป จากแนน”

“รู้ได้ยังไง?” ฉันหมายถึงเซ็กส์ค่ะ เขามีมากพอจากผู้หญิงหลายสิบคน

“เพราะว่าหนูมันจืดชืด ไม่อร่อย ไม่แซ่บแบบพี่สาวคนนั้นหรอก แล้วอีกอย่าง”

“?”

“…หนูมีแฟนแล้ว” โกหกทั้งเพอะ ตอแหลไปงั้นแหละค่ะ มีสกิลเขียนนิยายได้ก็ต้องมีสกิลตอแหลให้เป็นถูกต้องไหมคะ เพื่อความเอาตัวรอด..

“มีแฟน?”

“..ค่ะ”

“คิดว่าหลอกฉันได้ไหม?”

“…เวลไม่ได้รู้เรื่องทุกอย่างของแนนนะคะ” พูดดักไว้ก่อนละกัน

“แล้วเธอคิดว่าฉันไม่สืบเรื่องเธอ ก่อนจะยอมให้เธอมายืนอยู่ในห้อง?”

“….”

“เธอรู้ไหม ว่าใครก็ตามที่ได้เข้าห้องนี้ มันจะเจอกับอะไร?”

“ไม่อยากรู้ค่ะ แนนว่าพี่รีบอ่านแล้วก็บอกว่าอยากให้แนนแก้ตรงไหน แนนจะได้แก้” คะแนนพูดตัดบทก่อนจะรีบเดินไปวางโน๊ตบุ๊คที่โต๊ะอาหารที่นั่งได้เกือบสิบคนกลางห้อง แล้วเปิดเครื่องเลือกไฟล์ที่เขียนเก็บเอาไว้

“ลองมาอ่านค่ะ อ๊ะ!” จังหวะที่กำลังจะหันไปเรียวร่างสูงให้ดูเรื่องราวตอนต่อไปที่เธอเขียนเอาไว้ คนตัวสูงก็กลับยืนซ้อนร่างของเธอทันควัน แผงอก ไหล่กว้างๆ ทำให้คะแนนดูตัวเล็กไปจากเดิมเพราะเธอห่อตัวด้วยความตกใจ

แผ่นหลังบางแนบชิดติดกับแผงอกหนา คะแนนใจดีสู้เสือ พยายามทำตัวเองให้นิ่ง แต่ครั้นเมื่อชิริววางคางลงที่ไหล่ในส่วนที่ใกล้กับต้นคอ

อึ่ก! คะแนนสะดุ้ง และมือหนาก็ไล้สัมผัสที่เอวบาง

“ฉันไม่ติดที่เธอเป็นเพื่อนของเมียไอ้เรียว” สันจมูกคมเริ่มสำรวจต้นคอแบบแนบชิด

“….”

“แต่ฉันติด ที่เธอเอาเรื่องฉันไปเขียนจนฉันเสียหาย”

“..ก็ ก็เริ่มทะยอยแก้เนื้อหานี่ไง”

“แก้ผ้าง่ายกว่า”

“พี่ริว!”

“เธอจะได้ไม่ต้องลบนิยายของเธอ แล้วเขียนถึงฉันให้มันเป็นฉันจริงๆ”

“อึ่ก..”

“โดยเฉพาะ.. เรื่องบนเตียง” เสียงกระซิบที่ข้างหู แถมนิ้วเรียวของเขา ก็ชี้ไปที่ไฟล์งานของฉัน ที่ยังคงเขียนฉากอย่างว่าต่อไปไม่ได้ เขาออกแรงเคาะมันกับหน้าจอโน๊ตบุ๊ค ฉันเองก็ทำได้แต่กลืนน้ำลาย

“เขียน.. ตอนนี้เลย..”

“อึ่ก!” มือหนาสอดเข้าใต้เสื้อ เนื้อฝ่ามือสัมผัสกับหน้าท้องแบบแนบแน่น ใบหน้าคมฝังลงที่ต้นคอ และริมฝีปากก็..

ขบงับต้นคอฉันทันที!

“เขียน.. ไม่งั้นพรุ่งนี้ไปขึ้นศาล”

ร่างบางเท้าเย็นเฉียบ คะแนนพยายามนิ่งให้มากที่สุด ก่อนจะคว้าโน๊ตบุ๊คเข้ามาใกล้ และเริ่มพิมพ์สิ่งที่ถูกกระทำลงในเนื้อหาในส่วนที่เขียนไม่สำเร็จสักที..

‘ฉันรับรู้ได้ถึงความอุ่นจากฝ่ามือหนาๆของเขา แม้สัมผัสเพียงนิด แต่กลับแนบแน่นจนทำให้ใจหวาบหวิวกับสิ่งที่ถูกกระทำ นี่.. ครั้งแรกของฉัน กำลังจะเกิดขึ้น อย่างนั้นเหรอ…’

“นี่ครั้งแรกของเธอ?”

“เปล่าค่ะ.. ครั้งแรกของตัวละคร”

“ถ้างั้น.. กับเธอฉันคงไม่ต้องออมมือ?”

“ออมเถอะค่ะ! ..แนนไม่ชอบความรุนแรง” สติ สติเท่านั้นที่จะช่วยแก้ปัญหา! แต่สติของฉันเตลิดไปไหนแล้วไม่รู๊!!! แค่เจอพี่เขาล้วงนิดเดียว ร่างกายก็ระทวยกับทุกตำแหน่งที่ถูกสัมผัสเลย นี่แค่บริเวณหน้าท้องนะ!

“แต่ฉันชอบ..”

“อึ่ก!”

“ชอบมากซะด้วย..”