Novels by อะพอลโล่_

สนามบินประเทศไทย"เฮ้ย! หล่อขึ้นสัส นี่กูต้องเซย์อิ้งกับมึงป่ะ^^" ทันทีที่ลงจากเครื่องมาก็เห็นพี่เดฟ พี่บี และแฟนๆเขาพี่แกยืนอยู่ ไม่เจอกันตั้งหลายปีนี่มีครอบครัวกันหมดแล้วแห๊ะ"Hello""รับมุขดีสัส" พี่บียืนกอดอกพิงกำแพงพูดขึ้น ยังเท่ห์ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ แต่ที่เปลี่ยนคือ.."บี ไหนขนมลูกเนี่ย" เสียงหวานกับผู้หญิงตัวเล็กๆปรากฏขึ้นพร้อมกัน ตามมาด้วยเด็กตัวน้อยๆวิ่งตามมาอีก2คน อีกฝั่งก็ตามมาด้วยเด็กน้อยที่วิ่งนำหน้าคนเป็นแม่มาแต่ไกล มาอยู่ในจุดที่มีครอบครัวกันหมดแล้วสินะ รวมถึงตัวฉันก็ด้วย;)"สบายดีนะมึง""เออ สบายดี" พี่เทมป์เองก็แลมีความสุขที่กลับมาไทยครั้งนี้ พวกเขาก็ไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบกันตามประสา"เป็นไงบ้างอากาศที่นั่น" แฟนพี่เดฟเดินมาถามฉันก่อนที่แฟนพี่บีจะเดินตามเข้ามาเหมือนกัน"ก็หนาวค่ะ ติดลบเลยล่ะ""ดีนะที่ไม่ไปช่วงนี้อ่ะ เดฟก็ร้องงิกๆจะไปๆ ถ้าหนาวขนาดนั้นฉันไม่ไหวหรอก""ตอนไปฮันนีมูนฉันก็หนาวจะตายชัก แต่รายนู้นไม่สะทกสะท้านสงสัยผิวด้านหมดล่ะ""ก็ดูตัวแต่ละคนสิค่ะ สมควรหนังหนาอยู่นะ^^""ฮ่าๆๆนั่นสิ" สาวๆอย่างพวกเราก็เม้ามอยตามประสา จริงๆแล้วเราไม่ค่อยได้มีโอกาสเจอกันบ่อยๆหรอ

หลายเดือนผ่านไป....ออสเตรียHospital(ในจุดนี้ขอบรรยายเป็นภาษาไทย)แล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ฉันได้เห็นหน้าเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้องมานานเป็นครั้งแรก แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้สวยหรูอย่างหวัง... ร่างกายฉันอ่อนแอเกินไปหลังจากคลอดด้วยวิธีธรรมชาติ หมอเลยให้ฉันพักเยอะๆให้น้ำเกลือ ให้สารพัดสิ่งที่ควรจะให้ฉันนอนมองเจ้าตัวเล็กที่นอนอยู่ที่เตียงเล็กๆข้างๆ"Thank you" เสียงพี่เทมป์พูดขึ้นไม่นานเขาก็เข้ามาหาฉัน"หมอว่าไงค่ะ ลูกเราแข็งแรงหรือเปล่า""แข็งแรงไม่มีอะไรต้องห่วง""ดีจัง""...แล้วเราเป็นไง รู้สึกแย่ตรงไหนหรือเปล่า" เขายื่นมือมาลูบผมฉัน"ไม่ค่อยมีแรง""หมอบอกว่าเขาให้ยาไปแล้วนะ อีกสักพักเราก็จะง่วง""...ค่ะ""แล้วเราจะค่อยๆดีขึ้น ไม่ต้องกลัว" เขาจับมือฉันขึ้นไปจูบที่หลังมือกุมมันอยู่แบบนั้นแล้วมองฉันอย่างเป็นห่วง"อย่ามองแบบนี้สิ""เป็นห่วงนิ" ฉันยิ้มเมื่อได้ยินคำตอบจากเขา"Kiss me ;)" พี่เทมป์ก้มลงมาจูบฉัน ยังคงใช้มือลูบแก้มฉันพร้อมสายตาเป็นห่วงไปมา ก็บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไรๆ"Don't worry baby l'm ok:)" (อย่างห่วงเลยที่รัก ฉันโอเค)"ไม่ห่วงได้ไง" เขาถอนหายใจหนักๆแล้วจูบหน้าผากฉันไม่นานฉันก็รู้

2เดือนผ่านไป"หิวไรเปล่า""ไม่คะ" ฉันตอบพี่เทมป์ที่ถือจานผลไม้มาให้ฉัน ตั้งแต่กลับจากมอมาเขาไม่ยอมให้ฉันทำอะไรเลย ให้นั่งกับนอนนิ่งๆบนเตียงอย่างเดียว นี่ฉันแค่ท้องไม่ได้เป็นอัมพาตสักหน่อย จะห่วงอะไรเกินเบอร์ขนาดนั้น"องุนไหม หวานดีนะ" แต่พอเห็นเขาทำถึงขนาดนั้นก็อดนั่งนิ่งไม่ได้อีก ก็เลยพยักหน้าไป เขาป้อนองุ่นให้ฉัน"...อื้ม อร่อยแฮะ""มีอีกเยอะ เต็มที่เลย""แค่ข้าวเย็นก็อิ่มจนถึงลิ้นปี่แล้วนะพี่ จะขุนกันให้อ้วนเป็นหมูเลยใช่ไหม""ก็พี่กลัวลูกหิวนิ""ฉันกินจนจะอ้วกได้แล้วอ่ะตอนนี้--*"ผ่านมาสองเดือนแล้ว รู้สึกว่าท้องฉันเริ่มโตขึ้นแต่ก็ไม่ได้ใหญ่จนคนอื่นรู้ แต่อาจจะดูอวบๆขึ้นหน่อยนึงแต่ชุดนักศึกษาแค่แค่เสื้อให้ใหญ่กว่าเดิมแล้วอาศัยใส่เสื้อคลุมทับอีกที สรุปแล้วตอนนี้ก็ประมาณ4เดือนแล้วมั้งพี่เทมป์เองก็ดูแลฉันดีอย่างไม่น่าเชื่อ เรื่องบางเรื่องฉันไม่คิดว่าเขาจะทำเขาก็ทำอย่างเรื่องซักกางเกงใน,เสื้อในฉันก็ด้วย เขาจัดการหมด มันเขินนะบอกตรงๆแต่เจ้าตัวก็ดื้อหัวชนฝาจะทำอย่างเดียวเขาเอามือมาลูบหน้าท้องฉันเหมือนทุกวันที่ผ่านมา คอยเอาหูแนบหน้าท้องฉันบ้างละ"วันนี้นิ่งเลยนะ" เขาพูดทันทีที่เอาหูแนบหน

::TEMP::"หัวหมอฉิบหาย" ไอ้บีพูดหลังจากวางกาแฟลงที่โต๊ะ มันกับไอ้เดฟรู้แล้วว่าฟ้าท้อง แล้วไอ้ที่มันหงุดหงิดหงุ่นหง่านกันอยู่นี่คือ ผมให้พวกมันทำเรื่องปลอมๆว่าผมมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ต้องกลับไปอยู่ที่ออสเป็นเวลา1ปี โดยที่ชื่อผมกับฟ้ายังคงอยู่ในระบบการเรียนที่นี่ คือง่ายๆ ผมกับฟ้าคือเรียนจบแน่นอนตามรุ่นของตัวเอง"เล่นซะยากเลยนะมึงอ่ะ" ไอ้บีพูดพลางเกาหัว มันยุ่งยากแน่ๆถ้าพวกตำแหน่งสูงในมหาลัยรู้ว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก"ก็ไม่รับปากนะเว้ยว่าถ้าฝ่ายบนรู้เข้ามึงจะรอด""มีสิทธิ์หาที่เรียนใหม่เลยนะมึง" ไอ้เดฟทิ้งตัวลงบนโซฟากลางห้อง"ถึงตอนนั้นค่อยว่าอีกที ตอนนี้ทำตามที่กูบอกก็พอ""มึงไม่แนะนำไอ่บีหน่อยว่ะ ท่าไหนท้องเร็วเงี้ย ช่วยนี้มันเครียดๆเมียไม่ยอมท้องสักที^^" และความที่บรรยากาศเต็มไปด้วยความเครียดจากไอ้2หน่อนี่ ไอ้เดฟก็เป็นฝ่ายเปลี่ยนเรื่อง"ช่วงนี้กัดเก่งนะมึง" ซึ่งไอ้บีก็เถียงกลับ ก็แบบนี้แหละมันสองตัว"แล้วมึงคิดดีแล้วนะที่จะไปอยู่ออสฯ""อื้ม กูอยากให้ลูกเมียสบายว่ะ" ผมตอบไอ้เดฟ"แล้วที่เป็นอยู่มึงก็เลี้ยงดูครอบครัวมึงได้สบายอยู่แล้ว จะให้สบายขนาดไหนว่ะ""...เท่าที่กูจะให้ได้

วันต่อมา....ฉันใช้เวลาหมกหมุ่นอยู่ในห้องน้ำนานเกือบชั่วโมงเพื่อรอลุ้นผลในแท่งสีขาวไที่วางอยู่ตรงหน้า พี่เทมป์เองก็ยังไม่รู้เพราะฉันยังไม่ได้บอกอะไร..ฉันค่อยๆลืมตามองผลที่มันปรากฏ......2ขีด...ฉัน... ท้องจริงด้วยฉันทำอะไรไม่ถูกอยู่พักนึง ไม่ใช่ไม่ดีใจแต่ชีวิตต่อจากนี้จะเอาไง... ยัง..เรียนไม่จบ แถมยัง...มีเจ้าตัวเล็กเพิ่มมาแบบนี้อีก ทำไงดีล่ะ... ฉันเม้มปากเครียดไปหมดใจก็กลัวว่าพี่เทมป์เขาจะกังวลไม่ต่างจากฉันฉันหยิบแท่งสีขาวนี่ออกมานอกห้องน้ำ.. มองคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง ก่อนตัดสินใจเข้าไปปลุก"...พี่เทมป์ ตื่นแล้ว""....""พี่คะ ตื่นนะ""...อื้มม มีอะไร~" เขาบิดตัวแล้วค่อยๆลืมตาพร้อมกับสอดแขนเข้ามากอดฉันที่นั่งอยู่ริมขอบเตียง"ฉัน.. มีเรื่อง จะบอก""ว่ามาสิ" เขาดันตัวลุกนั่งพิงหัวเตียงแล้วสบัดหัวนิดหน่อย"ซีเรียสหรือไง""...ค่ะ" เขาพยักหน้าแล้วรอฟัง... ใจเต้นตุบตับไปหมดเลยอ่ะฉัน"พี่...จริงจังกับฉันแค่ไหน""จะถามอะไร""..พี่ อยากมีฉันไปอีกนานแค่ไหน""ตลอดไปดิ.. เป็นอะไรถามเรื่องพวกนี้ทำไม""...""ใครเป่าหูอะไรมา" เขายื่นมือมายีหัวฉัน"เปล่าหรอก..""แล้วเป็นอะไร""...." ฉันยื่นแท่

4วันต่อมา"โห้ พวกพี่หิ้วอะไรมาหนักหนาเนี่ย" ฉันกับดาวนั่งตาถลนที่อยู่ๆพี่เดฟ พี่บี พี่เทมป์ หิ้วขนมมาพะรุงพะรังเต็มไปหมด แล้วหย่อนตัวลงที่โต๊ะพวกฉันที่นั่งกันอยู่หน้าคณะพร้อมกันทั้ง3คน เล่นเรียกความสนใจของคนในคณะฉันได้ดีทีเดียว"มีคนคิดถึงเมีย แต่เสือกไม่ยอมมาคนเดียว" พี่บีพูดพลางฉีกซองขนมกินอย่างไม่รีรอ"อันนี้อร่อยลองดิ" พี่เดฟก็เขี่ยๆถุงขนมที่บอกว่าอร่อยแยกออกมาอีกทีแล้วก็กินขนมไม่ต่างกัน"...พี่นึกเพี้ยนอะเนี่ย""ก็อย่างที่ไอ้บีบอก""แล้วก็เลยลากมาทั้งอย่างนี้เนี่ยนะ?!""แล้วไง มาหมดนี่แหละดี""ดียังไงล่ะพี่คนมองเพียบแล้วเนี่ย""ก็จะได้รู้ไง ว่าเราสำคัญกับพี่" พี่เทมป์พูดแล้วเอื้อมไปหยิบเค้กมาแกะให้ฉัน ก็ถ้ามากินด้วยกันเยอะๆแล้วเหตุผลคือเหงาก็พอเข้าใจนะ แต่เหตุผลพิลึกๆแบบนี้ไม่เข้าใจด้วยคนล่ะ"..""ก็ถ้าไอ้ปากหมา2ตัวนี่อยู่ด้วย ก็แสดงว่าพวกมันยอมรับเราไง""ใครปากหมา ไอ้บีคนเดียวพออย่าเหมากู""กวนตีนนะพวกมึง"ฉันแค่นเสียงหัวเราะพวกเขา อยู่ครบ3คนทีไรเหมือนรวมเด็กอนุบาล3ขวบยังไงยังงั้น ไม่มีอ่ะ ความน่าเกรงขามที่ทุกคนชอบพูดถึง แต่ช่างเถอะจะเหตุผลไหนก็ช่างเถอะ"คิดถึง""สัส! แค่กๆ ติด

:: Special Part ::หลายปีต่อมา...แอด~"อ้าว? ทำไมวันนี้ถึงเร็วจัง" ฉันหันไปพูดกับเดฟที่เปิดประตูห้องเข้ามาหลังจากออกไปส่ง คาร์ล ที่โรงเรียน... แล้วหันมาพับผ้าต่อเราได้ลูกชายคะ ตอนนี้ก็เรียนอยู่อนุบาล2แล้ว เวลาผ่านไปเร็วจนน่าตกใจ รู้สึกว่าเพิ่งท้องเมื่อวานเองหมับ~ฟอดดดดด~"งื้มม~ จั้กจี้น่าเดฟ^^" เดฟทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วสวมกอดฉันจากด้านหลังแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่"คาร์ลก็เปิดเทอมแล้ว... หาไรทำกันดีกว่า~""นี่ ไม่ต้องเลย.. เฮจะพับผ้า""ผ้าพับเมื่อไหร่ก็ได้""ซักผ้าอีก""ยังมีใส่อีกเต็มตู้ ไม่ต้องซักวันนี้หรอก~" เดฟเริ่มนัวเนียแถวซอกคอฉัน มือหนาเริ่มไล้หน้าท้องจนขึ้นมาครอบคลุมหน้าอกเรามีเวลาอยู่ด้วยกันแทบตลอดก็จริง แต่เวลาทั้งหมดก็วุ่นอยู่แต่กับคาร์ล ฉันแทบไม่มีเวลาให้เดฟเท่าไหร่ บางทีเขาต้องการอะไรฉันรู้นะแต่บางครั้งก็ต้องเลือกลูกก่อน ส่วนเรื่องเซ็กส์... เราไม่ได้มีอะไรกันนานติดกัน3อาทิตย์แล้วจริงๆ ฉันงดรับงานถ่ายแบบเพราะต้องเอาเวลามาดูคาร์ล ส่วนเดฟก็ขยายกิจการส่งออก-นำเข้า รถหรู ซึ่งกำลังเป็นไปได้ด้วยดี แล้วเดฟ... ก็เลิกจับรถแข่งตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้.."ไม่สงสารผัวหน่อยเหรออ~""ฮ่าๆอ้อ

2เดือนผ่านไป..."กลับมาแล้วเหรอ""อื้ม แข่งเสร็จก็รีบกลับเลย เป็นไงบ้าง" เดฟเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับผมยุ่งๆที่ไม่ได้เซ็ตเหมือนตอนตื่น วันนี้เดฟมีแข่งรถที่สนามเดิมแหละ ตอนแรกเขาก็ไม่ยอมไปจะอยู่กับฉันอย่างเดียว แต่ฉันเห็นว่าช่วงนี้เขาอยู่แต่กับฉันเข้าใกล้มากก็ได้เป็นช่วงๆเลยกลัวเขาจะเหงาก็เลยให้ไปสังคมกับเขาบ้าง"ก็ปกติดี^^ แต่วันนี้ดิ้นเก่ง""เหรอ! ไหนขอพ่อจับหน่อยสิ" เดฟเดินเข้ามาทิ้งตัวลงบนที่นอนแล้วใช้ฝ่ามือแตะเบาๆที่ท้องฉัน ตอนนี้ก็ท้องได้5เดือนแล้วแต่คงเพราะท้องแรกละมั้งท้องเลยไม่ใหญ่เท่าไหร่"...ไม่เห็นดิ้นเลย""สงสัยไม่อยากคุยด้วยมั้ง^^" ฉันแหย่เดฟ แต่เขาก็ไม่ละความพยายามยังพยายามเอาหูมาแนบท้องฉันอีกเป็นจังหวะที่ลูกดิ้นพอดีเดฟเลยจะดีใจหรือตกใจก็ไม่รู้สิ^^"เฮ! ดิ้นเหรอ?""อื้ม^^" เดฟยิ้มแล้วป้วนเปี้ยนอยู่ตรงท้องฉันนี่แหละ"ไปอาบน้ำก่อนไหมจะได้สบายตัว""อื้ม.. เดี๋ยวพ่อมาเล่นด้วยนะครับ~" แล้วเดฟก็หอมแก้มฉันก่อนจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป"อยากกินอะไรไหม เดี๋ยวเดฟลงไปเอาให้""...ไม่อ่ะ พี่ภาเอานี่มาให้แล้ว" ฉันชี้ไปที่ลิ้นชักข้างเตียง มันเป็นจานมะม่วงเปรี้ยวกับพริกเกลือ

วันรับปริญญา"แหมมมม~ ตั้งแต่มีเจ้าตัวเล็กนี่รู้สึกพี่เดฟจะตามติดแจเลยนะย่ะ^^""..อืม บางทีก็ติดเกิ้นนน" ฉันพูดขำๆกับนานา เรื่องที่ฉันมีเจ้าตัวเล็กอยู่ในท้องไม่มีใครรู้นอกจากพวกGZแล้วก็นานา จึงไม่แปลกที่ถ้าวันไหนเดฟไม่ว่างมาหาฉันก็จะมีเทมป์มีบีแวะเอาของมาให้ แถมยังบ่นให้ฟังอีกว่าเดฟขู่พวกเขาฟ่อๆเรื่องเอาของหรือขนมมาให้ฉันผิดเวลาแม้แต่นิดเดียวนี่คือแทบกินกะบาลอ่ะ^^*แต่วันนี้เดฟมาเอง... ก็นะ มันวันรับปริญญาของฉันนี่เนอะ:) เขาเดินมาพร้อมกับถุงพลาสติกสีขุ่นๆกับแก้วน้ำที่มีหูหิ้วอีก2แก้ว"รอนานไหม กินน้ำก่อน""เพิ่งลงมาเอง" ฉันรับแก้วมันที่ใส่น้ำแข็งน้อยกว่าที่เคยกินขึ้นมาดูด แล้วมองเดฟยื่นน้ำอีกแก้วให้นานา เป็นแบบนี้เสมอแหละเพราะถ้าอยู่มอนานาอยู่กับฉันตลอดเวลาเดฟเลยซื้อขนมซื้อน้ำมาเผื่อด้วยเสมอจนนานามันบ่นอุบว่าน้ำหนักขึ้นก็เพราะเดฟ^^"เหนื่อยไหม" เดฟถามแล้วใช้มือทัดผมที่ตกลงมาไปทัดหูให้ฉัน"นิดหน่อยนะ แล้วทำไมรีบมาจังไม่มีงานต้องเคลียร์เหรอ""มี แต่เป็นหวงเลยมาหาก่อน""งื้อ? เฮไม่เป็นไรหรอกน่ามีนานาอยู่เหมือนมีแม่คอยตามบ่น สบายมาก:) เดฟไปทำงานให้เสร็จก่อนก็ได้" แล้วตั้งแต่ที่รู้ว่ามีเจ้

3วันต่อมา"เป็นอะไรทำไมดูเพลียๆ""ไม่รู้สิ.. อยากนอนอย่างเดียว" ฉันคุยกับเดฟหลังจากส่งพ่อกับแม่เดฟที่สนามบินเสร็จ แล้วตอนนี้เรากำลังกลับบ้าน"ไม่สบายหรือเปล่า หาหมอไหม จะได้ไปเลย""วันหลังนะ ฉันอยากกลับไปนอน.." แล้วฉันก็ปรับเบาะรถให้เอนลงแล้วนอนมันทั้งอย่างนั้น... เหนื่อยๆล้าๆไม่มีเหตุผลอ่ะ จะบอกว่าเพราะนอนดึกมันก็ไม่ใช่.. ฉันคงแค่กำลังจะไม่สบายแหละ คิดๆแล้วก็หลับไปซะดื้อๆรู้สึกตัวอีกทีก็นอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว.. เดฟหลับอยู่.. ฉันเลยพลิกตัวมองเดฟที่นอนหลับไม่รู้สติข้างๆฉัน เขาไม่ชอบใส่เสื้อนอนเพราะขี้ร้อน ฉันนอนมองหน้าเขาอยู่ได้สักพักเจ้าตัวก่อนขยับตัวนิดหน่อยพร้อมๆกับลืมตาขึ้นพอดี"แอบมองอีกแล้วนะ~""มองไม่ได้หรือไง""ได้สิ~ จะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ:)" แล้วเดฟก็เขยิบเข้ามากอดฉันหลวมๆ แล้วเอาคางมาเกยหัวฉันไว้ หน้าฉันก็ซุกอยู่หว่างอกของเดฟอย่างทีกที.. ฉันเขยิบตัวเข้าไปหาเดฟอีกนิดเพื่อตัวเราจะได้ติดกัน ฉันชอบทำแบบนี้เพราะมันช่วยคลายหนาวจากลมแอร์ได้ดีทีเดียว...แต่วันนี้..ทำไมมัน? ไม่เหมือนทุกวัน...ฉันเริ่มขยับตัวออกจากเดฟเพราะรู้สึกว่ากลิ่นสบู่ที่ลอยมาจากตัวเขามันไม่หอมเอาซะเลย".

"อึกก~ อึก~""อื้มม~ โครตคิดถึงเลยว่ะ~" ฉันเหลือบมองเดฟที่นั่งพิงหัวเตียงมือขยุมผมฉันเบาๆแล้วแหงนหน้าขึ้นมองเพดานอยู่อย่างนั้น แล้วก็ก้มลงมองฉันที่กำลังดูดกลืนแท่งร้อนของเขาด้วยสีหน้าที่พร่าพริ้ม"อึก~ อึกก~ อึก~""..ลึกอีกได้ไหม... อื้มม~ ""อึก~ อึก อึก~""...ฟู่ววว์~""อึก~อึก~ อึก~~" แล้วเดฟก็เริ่มขยับตัวนิดหน่อย จับหัวฉันด้วยมือสองข้าง แล้วเป็นฝ่ายกุมจังหวะทั้งหมด มันเร็วและลึกจนฉันแทบสำลัก"อึก~อุกกก~ อื้อออ!" ฉันใช้มือดันไปที่เรียวเดฟเพื่อที่จะดันตัวขึ้นเพราะเดฟเล่นกดฉันจนแท่งร้อนใหญ่ของเขามันลึกมากกว่าทุกที"อ่าาาส์~ ถอย!... อื้มมมม~" เดฟบอกให้ฉันถอยแล้วดันตัวฉันออกด้วยมือเขา ก่อนจะเป็นฝ่ายกำแท่งร้อนนั้นรูดขึ้นลงจนมีของเหลวสีขาวไหลทะลักออกมา.. เดฟรูดมันขึ้นๆลงๆอย่างเนิบนาบช้าๆ หน้าเหยเกด้วยความเสียวซ่านจนฉันรู้สึกได้"...หมด~ แล้ว~""เปลอะกางเกงหมดแล้ว" พอฉันพูด เดฟก็ถอดกางเกงออกโยนไปข้างเตียงแล้วดึงแขนฉันกลับไปนอนที่เตียงพร้อมกับสอดใส่ความเป็นชายของเขาเข้ามาอย่างที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัวพรวดดดด!"อ๊าาา! บะ..เบาสิ!" เดฟไม่สนใจคำพูดฉัน เขามองฉันแล้วถอนหายใจถี่ๆใช้มือเกี่ยวบราสีคร

2ปีผ่านไป...1เดือนก่อนเฮเรียนจบ"เฮลูก เดี๋ยวหนูเอาจานนี้ไปวางที่โต๊ะก่อนนะ""ได้คะ" ฉันเดินไปหยิบจานอาหารที่คุณแม่ของเดฟลงมือทำเอง คุณพ่อกับคุณแม่เดฟกลับมาจากต่างประเทศได้ประมาณ2เดือน และอีก3วันหลังจากนี้ก็ต้องบินไปออสเตรียอีกฉันเดินเอาจานมาวางที่โต๊ะอาหาร แล้วก็ต้องตกใจจนเผลอร้องออกไปอย่างดังเมื่อมีคนรวบกอดฉันจากด้านหลัง ซึ่งก็มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ--*หมับ~"ว๊ายยย! อุ๊บ!""อย่างเสียงดังสิ^^" เดฟรีบเอามือขึ้นมาปิดปากฉันทันที แล้วเอาหน้ามาเกยที่ไหล่ฉันเพราะกระซิบก่อนเอามือออกแล้วก็...ฟอดดดดด~ หอมฉันฟอดใหญ่อีกตามเคย>///คิดถึง ไม่ได้เจอตั้งหลายอาทิตย์""ห่างๆกันบ้างสิดี ตัวติดกันจนจะเป็นฝาแฝดแล้วเนี่ย""หอมเหมือนเดิม~ จุ๊ฟ~" นี่เขาฟังฉันอยู่ไหมเนี่ย! กอดไม่ปล่อยแถมยังมาจุ๊ฟตามไหล่ตามคอฉันอีก นี่เราไม่ได้อยู่ในบ้านกันแค่2คนสะหน่อยจุ๊ฟ~ จุ๊ฟ~"งื้มม~ พอแล้วเดี๋ยวแม่นายเห็น""ก็เห็นไปสิ~ จุ๊ฟ~ จุ๊ฟ~""..เดฟฟฟ หยุดนะ" ฉันห้ามเขา เพราะเขาไม่มีท่าทีจะกลัวว่าใครจะมาเห็น เขาจูบไหล่บ่าฉันไปมาลามไปยังใบหูอีก เล่นเอาฉันขนลุกซู่ไปหมด"ช้ำหมดแล้วม้างงง"พรึบ! ฉันรีบฉันไปตามเสียงก็เจอคุณแม่ขอ

“เมื่อไหร่เราสองคนถึงจะได้เข้าผับของพ่อละฮะ ในนั้นมันคงสนุกมากเลยสินะ คนถึงพากันจับมือเข้าไปในนั้น” ฉันหันมองหน้าบี ขณะที่ขับรถผ่านผับของเรา“ผมอยากจับมือใครสักคนเข้าไปในนั้นบ้าง”“โตก่อนไหม หื้มม~”“เกรปก็อยากจับมือกับผู้ชายหล่อๆเหมือนคนนั้น เข้าไปในนั้น~”“กูยิงไส้ไหล!”“บี!”“..พ่อ พ่อหมายถึง บีบให้ไส้ไหลไปเลย ขนมเบื้องในมือ”“….”“จริงๆนะ พ่อหมายถึงแบบนั้นจริงๆ”“ดูก็รู้ว่าโกหกทั้งเพ พ่อชอบใช้ความรุนแรงและน้ำเสียงที่ดังกว่าอีกฝ่ายเพื่อให้ตัวเองอยู่เหนือกว่า.. วิธีการโจรป่าชัดๆเลย!”“เดี๋ยวนะบรีฟ คือแต่นี้พ่อกลายเป็นโจรป่าในสายตาลูกไปแล้ว?”“เป็นหัวหน้าโจรป่าด้วย!!” หน้าของบีคือสิ้นหวังมาก ฉันจะขำก็กลัวว่าคุณเฮียเขาจะน้อยใจฉันเพิ่มไปด้วย แค่ถูกบรีฟพูดว่าเหมือนโจรป่า คนแข็งนอกอ่อนในอย่างบี กระเทือนความรู้สึกอยู่แล้ว“ลูกยังเด็กน่า ถ้าบีไม่อยากเป็นโจรป่า ก็เป็นพ่อที่ใจดีซะสิ^^”“..ฉันยอมเป็นโจรป่า”“เอ้า!”“ถึงมันจะดูนิสัยไม่ดี แต่ฉันก็อยากให้ทุกคนมองฉันแบบนั้น”“..เพื่ออะไร?”“เพื่อที่จะคอยแสกนคนที่เขามาหาลูกเราไง”“….”“ลูกได้เธอเยอะเกินไป ฉันคงต้องทำหน้าที่คุณพ่อใจร้ายแบบนี้ไปเรื่

ซ่า~ เสียงก๊อกน้ำเปิดล้างจาน“ไปนั่งไป”“บีนั่นแหละ ไปนั่ง” เเต่เพราะถูกฉุดแย่งจานในมือไป ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆโดยไม่แคร์ว่ายังมีชาอยู่ในห้อง พวกเรานั่งทานอาหารหมดไปสักพัก แต่ขนมยังเหลืออยู่บนโต๊ะอีกเพียบ“เฮีย!”“..ดื้อๆแบบนี้ ท้องอีกสักรอบไหมละ?”“นี่!”“ตอนเธอท้อง เธอไม่ดื้อกับฉันเลยนะพลอย”“….”“ไง? มีอีกคนก็เลี้ยงไหวนะ”“บีเลี้ยงไหว แต่พลอยท้องให้ไม่ไหวแล้ว” พลอยหยิกแก้มสามีตัวเอง เธอหมั่นเขี้ยวที่ไม่ว่าจะยังไง เธอก็เป็นฝ่ายที่ไม่เคยอยู่เหนือบีได้เลย.. นอกจากเรื่องบนเตียง แหวนเพชรแต่งงานสะท้อนแสงระยิบระยับ“เอาหน้าออกไปก่อน-////-“ จมูกโด่งๆของบีมันชนปลายจมูกของฉันแล้ว ฉันไม่อยากให้ชาหรือเด็กๆเห็นเวลาบีทำแบบนี้กับฉันนึกออกไหม มันเขิน“บี”“ก็ได้ ไม่แกล้งแล้วก็ได้”“ดี”“แต่ขอทำในสิ่งที่อยากทำแล้วกัน”หมับ! ฉากสวีทมันเป็นเรื่องปกติของเรา บีคว้าแขนเล็กๆของพลอยแล้วดันร่างบางๆจนหลังติดตู้เย็น แขนหนาล็อคตำแหน่งไม่ให้พลอยหนีไปไหน ก่อนจะสบสายตามองพลอยด้วยความหยาดเยิ้ม รอยยิ้มหยักที่มุมปาก มือใหญ่ๆไล่ประคองหน้าพลันประกบจูบพลอยเองก็ไม่ได้ขัดขืน เธอยืนยอมให้สามีละเลงจูบได้อย่างหนำใจ สอ

วุ้นเป็ด วุ้นกรอบ วุ้นมะพร้าวกะทิ และสารพัดวุ้นถูกจัดเสริฟ์ด้วยฝีมือของฉัน… เกรปชอบกินวุ้นมากๆ และวันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดปีที่5ของบรีฟและเกรป ฉันหยุดอัพเดทชีวิตพวกเราไปนานเลยใช่ไหม ขอบคุณมากๆเลยที่ยังให้ความรักความน่ารักกับครอบครัวของเราเสมอมา จนไรท์ต้องมาเคาะประตูเรียกเราถึงหน้าบ้าน“แม่คะ ปีนี้อาชาจะมาไหมคะ?”“อาชาบอกว่าจะมานะ มีอะไรกันหรือเปล่า ทำไมปีนี้ถึงถามหาอาชาก่อนพ่อละ? อาชาแอบมาสัญญาอะไรกับหนูหรือเปล่า?”“ก็.. นิดหน่อยค่ะ^^”“ว่าแล้วไง แม่ต้องเช่งอาชาหน่อยแล้วมั้ง”“อย่านะคะ อย่าดุอาชานะ” แม้แต่ชาเอง ฉันก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยหลังจากเรียนจบก็แยกย้ายไปมีครอบครัว ครอบครัวเราสองครอบครัวได้แต่คุยผ่านวิดิโอคอล แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีการสัญญาถึงขั้นที่ฉันไม่รู้ จะว่าไปชากับพาสจะเป็นยังไงบ้างนะพลอยได้แต่คิดแล้วก็ยิ้ม นึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านๆมา“..จริงหรือเปล่า ที่พ่อกับอาชาเคยทะเลาะกันเพราะแย่งแม่”“ลูกไปรู้เรื่องนี้มาจากไหน?”“ว้าวว แสดงว่าตอนนั้นแม่ต้องสวยมากแน่ๆ เพราะว่าอาชาก็หล่อ ส่วนพ่อก็หล่อเท่ห์มากๆ”“ธรรมดา~ แม่ของลูกสวยจนพ่อหนีไปไหนไม่ได้จนทุกวันนี้เลย^^”“ไม่ใช่ว่าแม่ขู่พ่อหร

หลายปีต่อมา..."เป็นอะไรครับ ทำไมกลับมาหงอยๆแบบนี้ล่ะ""...สัญญากับผมก่อนสิ ว่าแม่จะไม่ดุผม""....ครับ" ฉันหย่อนตัวลงนั่งอยู่หน้าบรีฟที่กลับมาจากโรงเรียนแล้วก็ไม่ร่าเริงอย่างเคย ตอนนี้บรีฟกับเกรปอยู่ป.1แล้วล่ะคะ เราได้แฝดชายหญิง บรีฟคลอดก่อนเลยเป็นพี่"...คือผม โดนเรเน่ปฏิเสธครับ ผมซื้อม้าโพนี่ตัวเล็กให้เธอเป็นของขวัญวันเกิด แต่เธอไม่ชอบ""อ๋อ.. โดนสาวปฏิเสธ?""ครับ ผมเศร้าจังเลยครับแม่" ฉันขำบรีฟอยู่ในใจแต่ยังอดกลั้นเอาไว้เพราะตอนนี้ฉันมีเรื่องที่ต้องสะสางกับบางคนซะหน่อย จะใครล่ะมีอยู่คนเดียว!คือเราตกลงกันว่าบีจะเลี้ยงบรีฟ ส่วนฉันจะเลี้ยงเกรป แต่เราไม่ได้แยกกันนะก็อยู่ด้วยกันดูแลกัน4คนพ่อแม่ลูกนี่แหละ แต่บางมุมเล็กๆปลีกย่อยชายจะเข้าใจชาย หญิงจะเข้าใจหญิง บางมุมลูกก็จะเป็นคนเลือกเข้าหาพวกเราเอง ซึ่งก็นะ..เบรฟก็วิ่งหาบีนั้นแหละทั้งที่กำชับไว้แล้วว่าอย่าสอนเรื่องที่ยังไม่ถึงเวลาให้ลูกแท้ๆฝีมือบีแน่ๆแบบนี้เด็กตัวแค่นี้จะไปรู้เรื่องรู้ราวอะไร ฉันเดินหาบีที่นั่งเล่นเกมส์อยู่กลางบ้านส่วนข้างๆเกรปก็ยังทำการบ้านอยู่... ฉันยืนเท้าเอวมองบีเล่นเกมส์โดยที่ไม่สนใจเกรปว่าเกรปกำลังสงสัยการบ้าน ฉัน

หลายเดือนต่อมา....ฉันนอนหมดแรงอยู่บนเตียงเพราะวิ่งเข้าห้องน้ำหลายรอบเหลือเกิน ฉันท้องแล้วละคะแต่ทำไมมันล้ามันเหนื่อยมันเพลียขนาดนี้นะ ฉันนอนสูดยาดมจะโทรหาบีก็กลัวเขายุ่งอยู่ จริงๆบียังไม่รู้หรอกว่าฉันท้อง ฉันเพิ่งตรวจเมื่อเช้าเองเพราะเริ่มสงสัยอาการตัวเองที่เอาแต่จะกินของหวานๆแล้วก็อยากนอนดูการ์ตูนเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปซะหมด งงตัวเองนะจะว่าแพ้ท้องมันใช้เหรอ อยากนอนดูแต่การ์ตูนเนี่ยะนะหนูจะเป็นเด็กแบบไหนละเนี่ยลูก...อาการอีกอย่างคือ ฉันชอบอ้วกเวลาบีไม่อยู่บางทีก็หน้ามืดจนจะเป็นลมอ่ะประมาณอาทิตย์หนึ่งได้แล้ว แต่ถ้าเป็นตอนอยู่กับบีฉันปกติมากเลยนะไม่มีอาการอะไรเลยละTrrrrr.....{รักพลอย}.....​ชื่อของเบอร์ที่โทรมาทำให้ฉันเผลอขำคนเดียวไม่ได้ ฝีมือบีทั้งนั้นแหละ เขาเปลี่ยนชื่อจากที่ฉันเมมว่าบีเฉยๆเป็นรักพลอยแล้วก็เปลี่ยนชื่อฉันที่เขาเคยเมมไว้ในโทรศัพท์ว่ารักบีแล้วให้เหตุผลแค่ว่าเวลาชื่อมันขึ้นหน้าจอเขาจะได้มีกำลังในการทำงาน ซึ่งวันไหนไม่โทรหาเขานะเขาก็จะโทรมาสั่งให้โทรหาเขาอะเพื่อจะได้มีชื่อขึ้นหน้าจอแค่นั้นแหละ เขาบอกว่าเขามีกำลังใจทำงานดึกๆดื่นๆล่ะ เชื่อเขาเลย เอาเข้าจริงมุมเป็นเด็ก

อิตาลี(ติดลบ 6 องศา)วันนี้หนาวจนฉันใช้เสื้อ3ตัวก็ยังไม่หายหนาว เรามาฮันนีมูนที่อิตาลีช่วงหน้าหนาวพอดี บีดูดี๊ด๊ามากเพราะเขาชอบอากาศเย็นๆ แต่ฉันสิหนาวแข็งยันกระดูกแล้วเนี่ย~ฉันนั่งผิงไฟที่หน้ากองไฟในบ้านที่มาเช่าอยู่ พร้อมกับนั่งดื่มเบียร์สร้างความอุ่นให้กับร่างกายแต่เหมือนไม่ได้ช่วยอะไรสักนิด... หนาวววว"ไง หนาวมากเลยเหรอ""หนาวสิ~" ฉันเอามือไปจับมือบีที่หยิบมาร์ชเมลโล่ย่างมาให้ฉัน เพราะคงสัมผัสได้ว่ามันเย็นมากบีเลยนั่งลงซ้อนตัวฉันไว้จากด้านหลังเขากอดฉันไว้ทั้งตัวแล้วเอาคางมาเกยไหล่ฉัน พอได้อุ่นขึ้นมาหน่อย"อุ่นจัง~""งั้นอยู่แบบนี้นานๆ" บีกระชับกอดฉันแน่นขึ้น เรานั่งกันอยู่หน้าเตาผิงไฟ นอกหน้าต่างมีหิมะประปรายตกลงมา"อีก2คืนก็กลับไทยแล้วนะ""แล้ว?" ฉันหันข้างไปถามบี จากนั้นเขาก็เริ่มจูบไปตามต้นคอฉัน ลมหายใจอุ่นๆไม่ได้ทำให้ฉันอยากจะปฏิเสธเขา แล้วมือหนาก็สอดเข้ามาใต้ร่มผ้าฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มันอุ่นจากไอร้อนตามตัวของเขา ก่อนที่มือนั่นจะไล้ตามสัดส่วนขึ้นมากอบกุมหน้าอกฉันไว้ แล้วร่างกายฉันก็เริ่มสั่นสะท้าน"อ๊ะ~""ตั้งแต่มายังไม่ได้ทำเลยนะ~" บีพรมจูบต้นคอฉันอย่างเนิบนาบ มือหนาเร

Special Part (END)#CHAหลายปีต่อมา...“..พี่เพรส แม่อยู่ไหน~ ฮึก~”“ไม่ร้องน่า แม่ไม่สบายให้แม่นอนก่อนเถอะ”“..แต่ว่าหนู~”“ดึกขนาดนี้ทำไมไม่นอนกันเนี่ย” ผมเดินเข้ามาในห้องของเด็กๆ เพรสที่โตได้อายุ7ปี กับพริ้นท์ลูกคนเล็กของเราที่อายุ3ปี ทั้งสองคนยังไม่นอนแถมพริ้นท์ยังนั่งน้ำตาคลอปากบู้บี้“พ่อออ~ หนูอยากนอนกับแม่ ฮึก~”“อ่า แม่ไม่สบายนะลูก ให้แม่หายก่อนเนอะค่อยกลับไปนอนกับแม่^^”“T~T”“ผมพูดแบบนี้เป็นร้อยครั้งแล้วฮะพ่อ แต่น้องก็เอาแต่นั่งทำหน้าแบบนี้อ่ะ” ผมมองพริ้นท์ที่ใกล้จะร้องไห้เต็มทีจนต้องเดินเข้าไปหา เป็นอาทิตย์แล้วที่พาสไม่สบายผมเลยต้องรับหน้าที่ดูแลสองแสบนี่เต็มๆ ส่วนพาสผมให้นอนพักอยู่ที่ห้องแล้วพาสองแสบนี่มานอนกับผมที่อีกห้องนึงเพราะจะได้ไม่ติดไข้กัน“อย่าดื้อสิค่ะ อยู่กับพ่อแทนเนอะ”“...ฮึก~ แต่หนูคิดถึงแม่ แม่ไม่สบาย ไม่มีใครเล่านิทานให้หนูฟังก่อนนอนเลย ฮึก~” พริ้นท์ขยี้ตาไปมาเอาเป็นว่าผมรู้ว่าพริ้นท์คงง่วงนอนแต่คงนอนไม่หลับ เพราะปกติพาสเป็นคนพาพริ้นท์นอนทุกคืนแล้วยังเล่านิทานให้ฟังก่อนนอน พอมาอยู่กับผมที่ไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับลูกเลยไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดตรงนั้น ซึ่งมันก็ทำให

Special partหลายปีต่อมา.....#CHAฟึ่บ~ ฟึ่บ~ผมนั่งเรียงรูปที่ไปถ่ายเมื่ออาทิตย์ก่อนตอนพวกเราไปภูทับเบิก มันไม่น่าเชื่อว่าผมจะมาอยู่ในจุดนี้ จุดที่ต้องกลายเป็นคนใจเย็น เป็นสามีที่ตามใจภรรยาและเป็นพ่อที่!!“พ่ออออออ!!! พ่อสอนการบ้านผมผิดตั้งหลายข้อนะ!”!! เอ่อ... เป็นพ่อที่สอนการบ้านลูก..ไม่ค่อยจะถูก - -*“..อีกแล้วเหรอ - -*”“ก็ใช่นะสิ นี่สมัยเรียนพ่อไม่ได้ตั้งใจเรียนสิท่า”“โธ่ มันก็นานแล้วไง พ่อก็หลงๆลืมๆบ้างสิ”“แล้วทำไมแม่ไม่เคยสอนผิดเลยล่ะ! นี่ถ้าแม่อยู่สอนการบ้านผมนะ ผมได้ที่หนึ่งของห้องไปแล้วล่ะครับ!” ผมปิดอัลบั้มรูปแล้วเอาการบ้านที่ผมสอนผิดของลูก.. ลืมบอก เราได้ลูกชายเลยตั้งชื่อให้ว่า ‘เพรส’ ไม่มีความหมายของชื่อ แค่อยากจะได้ชื่อคนที่เขาไม่ค่อยแต่งกันแค่นั้น“เดี๋ยวแม่ก็กลัวมาแล้วน่า~” ผมก้มมองนาฬิกาข้อมือตัวเอง พาสบินกลับไปที่เชียงใหม่เพื่อไปร่วมงานแต่งและแสดงความยินดีกับคุณหมอที่รักษาโรคของเธอมาตั้งแต่เริ่ม นี่ก็ได้เวลาน่าจะถึงบ้านแล้วนิ... ทำไมป่านนี้ยังไม่ถึง?“ผมจะไม่เชื่อพ่อแล้ว;(““โธ่ พ่อสัญญาคราวหน้าไม่ผิดแน่นอน^^”“..แต่ผมไม่อยากเชื่อพ่อแล้วนิ~..~”แอ๊ดดดด~ ระหว่างท

หลายเดือนต่อมา...หลังจากที่เรารู้ว่ากำลังจะมีอีกหนึ่งชีวิตเกิดขึ้นมา ชาก็จัดการทุกอย่างเสร็จสรรพ เขาเคลียร์เรื่องเรียนที่เราต้องดรอป แล้วจัดการอะไรต่อมิอะไรอีกหลายอย่างจนฉันเองไม่ต้องทำอะไร นอกจากนอน นอน แล้วก็นอน บางทีมันก็เบื่ออะ อยากออกไปข้างนอกบ้างนี่ฉันอยู่แต่ที่คอนโด อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมๆถ้าชาไม่กลับมาจะทำธุระนั่นนี่ฉันก็เหมือนหมาเหงาที่คอยเฝ้าบ้านอ่ะ ฉันอยากไปเที่ยววววว>~แอ๊ดดด~ เสียงเปิดประตูดังขึ้นเหมือนทุกทีและแน่นอนไม่มีอะไรตื่นเต้นเหมือนทุกครั้งนอกจากถุงขนมพะรุงพะรังที่ชาหิ้วมา“ยังไม่นอนเหรอ”“.....”“เป็นอะไร?” ชาวางถุงในมือลงที่โซฟาแล้วเดินมาหาฉันที่เตียง“...ฉันเบื่อ”“เบื่อ? เบื่ออะไร”“..ฉันได้แต่อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมของนายอะ ฉันอยากออกไปนั่นนี่นายก็ไม่ให้ฉันไป;(““อย่างอแงสิ ก็ท้องเริ่มใหญ่แล้วจะเดินจะทำอะไรก็ต้องระวัง”“จะตอนท้องใหญ่ไม่ใหญ่นายก็ให้ฉันอยู่แต่ห้องอะ... ทุกวันนี้ฉันจะคุยกับเพดานห้องนายแล้วนะ” ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ชากลับหัวเราะแล้วเขยิบตัวมานั่งข้างๆฉัน“โอเคๆ^^ อยากไปไหนบอกมาเลย”“...จริงนะ ถ้านายหลอกฉันโกรธจริงด้วย”“จริง อยากไปไหนล่ะ” ฉันนั่งคิดอยู

.....กลิ่นแบบนี้ ไม่ชอบเลย... มันเป็นกลิ่นที่ฉันไม่เคยหนีมันพ้นสักครั้ง....กลิ่นโรงพยาบาล เอ๊ะ!O..o!! ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลจริงๆด้วย ครั้งสุดท้ายที่จำได้คือ.. ฉันเหมือนจะหน้ามืดแล้วทุกอย่างก็ดับวูบไปรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ที่นี่แล้ว.ฉันมองไปรอบๆห้องก่อนจะเจอชานอนอยู่ที่โซฟา ฉันค่อยๆดันตัวขึ้น ยังคงมีอาการหน้ามืดนั่นอยู่หน่อยๆกึก~ เสียงขยับตัวทำให้เตียงส่งเสียงและมันคงไวต่อประสาทสัมผัสของชามาก ชาเลยตื่นขึ้นพอเขาเห็นฉันเขาก็รีบเข้ามาหาทันที“ทำไมไม่เรียกล่ะ”“..ฉันเห็นนายนอนอยู่ เลยไม่อยากกวนนะ”“ระวังๆสิ” ชาค่อยๆประคองฉันให้นั่งพิงหัวเตียง เขาดูเป็นห่วงฉันเหมือนฉันเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายยังไงยังงั้นเลย“ฉันไม่เป็นอะไร พอได้แล้ว” ชานิ่งแล้วหันไปลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงเขาหยิบมือฉันไปกุมแล้วเหมือนพยายามจะบอกอะไรสักอย่าง“..ฉันขอโทษ”“...ขอโทษ? ขอโทษเรื่องอะไร”“ขอโทษที่ไม่รู้อะไรเลย”“...นายพูดแบบนี้ฉันกลัวนะ ฉันเป็นอะไร? ...มะเร็งเหรอ?!”“นั่นปากหรือนั่นอ่ะ” ฉันโดนเขาบ่น ก็สรุปฉันเป็นอะไรล่ะพูดแบบนี้ฉันก็ใจไม่ดีดิ“ฟังฉันนะ”“อื้ม” ฉันกลืนน้ำลายหวังแค่ว่าตัวเองจะแค่พักผ่อนไม่พอหรือรางก

มหาวิทยาลัย“ไง ฉันไม่อยู่ไทยตั้งนานได้ข่าวว่ามีผู้แล้วโรคหาย”“ข่าวเร็วเนอะ”“เรื่องจริงเหรอว่ะ!” ไอ้แซมที่หายหัวไปทำธุระกับที่บ้านในต่างประเทศไม่ค่อยได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรหรอก แต่ที่มันกลับมาแล้วรู้แบบนี้ก็มีอยู่แค่คนเดียว.... ยัยฝนมันคงบอก สองคนนี้มันชอบจับเข่าสุมหัวนินทาฉันจะตายไอ้พวกบ้า ไอ้แซมนี่ก็เป็นพวกผู้ชายปากผู้หญิงซะด้วยสิ กัดแค่ละทีนึกว่ามีเพื่อนสาวเถอะ- -* แต่มันเป็นผู้ชายจริงๆนะอันนี้ยืนยัน“แล้ว...ไปทำกันอีท่าไหนว่ะถึงหาย^0^”“ทะลึ่ง!”“ทะลึ่งอะไร? ...อ๋ออออ เข้าใจล่ะ^^” แซมมันมองฉันแล้วยิ้มกริ่มๆให้มา ฉันไม่ได้คิดลึกซะหน่อยมันนั่นแหละพูดให้คิดเองทำไมล่ะ!แต่ก็นั่งเถียงกันได้ไม่นานนัก ชาก็เดินเข้ามาในวงสนทนาเราทันทีนั่นยิ่งทำให้ไอ้แซมมันได้ทีปริปากถามชาเอาซะดื้อๆจนหน้าฉันแดงไปหมด“เอาตรงๆเลยนะ ไปทำกันอีท่าไหนไอ้พาสมันถึงหายได้เนี่ย ขนาดหาหมอรักษาตัวเป็นปีๆไม่หาย ถามจริง ผมขอเคล็ดลับหน่อย^^”“ไอ้แซม หุบปากเลย!” แต่ที่มากกว่านั้นคือชา!.... ดันตามน้ำไอ้แซมจ้า!“ก็ท่าปกตินี่แหละ”“ชาาาาาา!!!” >///ฉ่าาาาาาาาาา~“จริงดิ! ผมคิดว่าท่าพิศดาร*0*”“มันก็มีบ้าง”“หยุด! หยุดเลยทั้

“ไอ้บ้าาาา! ปล่อยสิ!!!” ดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด! ไอ้เชือกบ้านี่ก็เหนียวจังเลย นี่ฉันดิ้นจนจะหมดแรงแล้วนะ! แถมพี่ฮานยังมาปลดกระดุมฉันอีก ชาอยู่ไหนนนน ช่วยฉันด้วยยยยยยยย“จิ๊~ เลือกถูกคนจริงว่ะ~” พี่ฮานยืนมองร่างกายฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตาอันตรายซะยิ่งกว่าตอนเสือกินเหยื่ออีกอ่ะ!“ปล่อยนะ! พี่ต้องการอะไร! ทำแบบนี้ทำไม!”“นั่นสินะ~ ฉันต้องการอะไร....”“..ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ นะพี่นะ;(“ เขาเดินเข้ามาหาฉันช้าๆแล้วย่อตัวนั่งให้เสมอกับฉันพร้อมกับใช้ปลายนิ้วจับคางฉันแล้วก็ออกแรงเหวี่ยงมัน“ผัวมึงลากกูเข้าคุก! คิดว่ากู..ไม่สิ คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆงั้นเหรอ”“....” ตอนนี้เขาดูเหมือนกำลังจะพูดกับตัวเองอยู่ตลอดๆ ฉันว่าพี่เขาต้องไม่ปกติแน่ๆ ฉันจะทำไงดี!ฉันพยายามนิ่งแล้วอาศัยช่วงเวลานี้ใช้นิ้วตัวเองพยายามบิดและแก้เชือกเท่าที่จะทำได้แต่มันก็ไม่ได้ง่ายเลย ยิ่งพี่ฮานยังนั่งอยู่ตรงหน้าฉันแบบนี้แล้วมันยิ่งทำอะไรอะไรลำบาก... แต่ยังไง ฉันก็ต้องหลอกล่อเขา“พี่อยากได้อะไรฉันให้หมดเลยนะ แต่พี่ต้องแก้มัดฉันก่อน ฉันกลัวที่แคบๆแบบนี้;(““แกมัด?... ให้ฉันช่วยฉันไม่แก้แค่เชือกนะ”อึก~ ฉันเชื่อว่าเขาทำ