“WOW! This calls for a celebration!” Natutuwang sabi ni Roy sa kabilang linya. “At last, this is the moment you’ve waited for, pare. Congratulations!”“Salamat, pare.” ani Vincent na malapad na malapad ang ngiti. Bakit hindi, isa siya sa local young entrepreneur na naimbitahan na dumalo sa business conference and convention na gaganapin sa Japan sa isang linggo.Matagal niya nang hinihintay ang mga ganoong pagkakataon na i-expose sa mas malawak na market ang maliit niyang negosyo. At upang mas madagdagan pa ang knowledge niya sa pagpapatakbo nito hindi lang sa import level kun’di maging pagdating sa export level.Bagama’t nag-umpisa na rin ang kan’yang kompanya sa exporting, batid niyang hindi pa ganoon kalawak ang naaabot nito pagdating sa mga sistema na magtataas ng antas at kalidad ng ipino-promote nilang mga produkto gamit ang local materials, para mas maibenta ito sa iba pang panig ng daigdig.Base nga doon sa isang article na nabasa niya, importers and exporters have to know the
GUSTONG makatiyak sa nararamdaman sa katawan, nagpa-antigen pa si Andrea at negatibo naman ang naging resulta. Walang virus sa kan’yang katawan. Ordinaryong mild flu lamang ang dumapo sa kan’ya bunsod nga ng pagkabasa niya sa ulan nang nagdaang gabi.Sobrang pasasalamat niya na ganoon lamang ang nangyari at hindi niya na kinakailangan pang inuman ng antibiotics ang bahagyang karamdaman. Masuwerte pa rin talaga siya. Kasabay noon, kinumpirma na rin sa kan’ya ng OB Gynecologist na tatlong linggo na nga siyang nagdadalangtao. Napaka-suwerte talaga niya. Nakiayon sa kan'yang mabuti ang tadhana. At tila walang pagsidlan ang umaapaw na kaligayahang nadarama ng puso niya sa mga sandaling iyon.“Well, congrats Mrs. Domingo. It’s confirmed.” Nakangiting sabi pa sa kan'ya ng Doktora.Ang sarap sa pakiramdam na marinig ang salitang - misis. Gusto sanang itama ni Andrea ang doktor. Parang gustong bigkasin ng labi niya - Mrs. Valderama, doc. Hindi Mrs. Domingo. Natawa siya sa sarili. Nagiging il
SI TRINA…SI TRINA ang babaeng iniibig ni Vincent. Noon hanggang sa kasalukuyan. Dahil mula nga noon hanggang sa mga sandaling ito, nananatiling kasama pa rin ni Vincent ang presensiya ni Trina sa kan’yang sistema.Kakaiba ang gandang taglay ni Trina. Siya ang tipo ng babaeng hindi mo pagsasawaang pagmasdan ang maamo ngunit makarismang mukha. Ika nga’y, maalindog. Malakas ang sex appeal. Takaw pansin sa mga kalahi ni Adan.Ang kagandahan niya ang bumihag sa noo’y bata pang puso ni Vincent. Si Vincent nama’y nabihag din ang puso ni Trina sa kabila ng maraming kalalakihang humahanga rito noon. Ito ang nakitaan ni Trina ng mga katangiang hinahanap niya na wala sa iba.Ngunit si Trina, sa kabila ng relasyon noon kay Vincent, may ibang lalaking umangkin nang ganap sa kan’yang puso. Itinali siya nito nang tuluyan. Hinandugan si Trina ng magarbong kasal sa simbahan.Hindi tinanggihan ni Trina ang kasal na inihandog ni Dan dahil sa maraming kadahilanan. At ang pinakaunang dahilan – ang kan’y
MAHIGIT TATLONG BUWAN ang matuling lumipas…Kung ikukumpara ang dating itsura ni Andrea noong hindi pa niya nakikilala si Vincent, at sa itsura niya ngayong dinadala niya na ang ‘binhi’ ng lalaking ‘natagpuan’ niya, mahahalata na ang umbok ng kan’yang tiyan. Bahagya na ring nagkalaman ang kan’yang mga pisngi dahil sadyang napapalakas talaga ang kain niya sa paglipas ng mga araw.Totoo nga pala talaga ang sinabi ni Meldy. Magtatakaw siya sa pagkain. At madalas, marami siyang gustong kainin. Lamang, hindi niya mabili lahat o makaing lahat.May mga gabi kasi na bigla siyang maaalimpungatan. Hindi naman siya nagugutom pero kung bakit parang gusto niya lang kumain.Noong minsan nga, parang ibig niyang kumain ng balot. At parang tanga siya na manunungaw sa bintana upang mag-abang ng nagtitinda ng balot pero bigo siyang makabili kasi bihira ang naglalako ng penoy-balot sa dakong iyon ng lugar nila.Noong nakaraan naman, buti maaga-aga pa, parang nasabik siyang bigla na kumain ng lugaw na m
MADALING nagkasundo ang Mayor ng bayan na iyon at si Andrea hinggil sa bentahan ng bahay at lupa ng dalagang ina.Hindi na tumawad si Mayor Alcala sa presyong inilatag ni Andrea sa kan’ya lalo na nang sabihin niya ritong ibibili niya rin ng lupa’t bahay ang mapagbibilhan nito at magtatayo siya ng maliit na negosyo sa probinsiya’ng lilipatan niya.Madali lang ang naging proseso nang pag-aayos at pagsasalin ng mga dokumento, palibhasa’y nasa gobyerno ang naging buyer ni Andrea. Wala nang kuskos balungos, ika nga. Madaling nakapaglabas ng salapi dahil ang proyekto ay para sa kapakanan ng taong bayan. Agad itong inaprubahan ng mga departamentong nangangasiwa sa pananalapi ng lokal na gobyerno.Nang gabing iyon, na siyang huling gabi ni Andrea sa bahay nilang iyon, ewan ba niya kung bakit kasalukuyan siyang nakararamdam ng labis na kalungkutan. Kung kelan, ganoon siya kabilis na nagdesisyon na ibenta na lang iyon, bakit saka pa siya nalulungkot ngayon?Bukas, aalis na siya sa bahay na ito.
SA TULONG ng mag-asawang Meldy at Toto, mabilis na nagkaroon ng sariling bahay at lupa si Andrea sa lugar na iyon. At halos wala pang tatlong buwan buhat nang dumating sila roon, mayroon na rin siyang maliit na grocery store na kadikit lamang ng pinagawa niyang maliit pero presentableng bahay na angkop lamang para sa kanila ng magiging anak niya.Nakabili siya ng lote na may sukat na fourty square meters sa isang barangay doon, sa Barangay Mamangal. Tila paraiso ang lugar na iyon. Kaygandang pagmasdan ng dalampasigan na maituturing din na tourist spot lalo na kapag papalubog na ang araw. Tila ba nakakawala ng stress habang nakatunghay ka sa isang bahagi na iyon ng kalikasan.Bagama’t sinasabi na ang probinsiya ng Catanduanes ay ‘tahanan ng bagyo,’ dahil lagi itong dinadalaw ng masamang panahon, sa kabila naman noon ay nanatili itong nakatindig at napreserba ang kagandahan ng isla na ika-labingdalawa sa pinakamalalaking isla sa Pilipinas.Ani Andrea sa sarili, hindi niya pagsisisihan n
“WELCOME BACK!” halos sabay-sabay na bigkas ng mga kaibigan ni Vincent nang masaya siyang salubungin ng mga ito matapos siyang lumabas sa arrival area sa airport ng araw na iyon. Agad niyakap ng mga ito si Vincent nang buong kasabikan na animo’y napakatagal na panahon nilang hindi nakita.Sobrang saya rin ang nararamdaman ng binata nang mga sandaling iyon dahil makalipas ang mahigit isang taon, nakita niyang muli ang mga kaibigang itinuturing niyang bahagi ng kan’yang buhay. Iba pa rin talaga ang pagkikita-kita at usapan sa personal kesa sa madalas nilang pagbi-video call sa social media.Parang mga batang dinaluhong nina Roy, Fael at Gino si Vincent.“At last! Nandito na uli ang bachelor ng tropa!” sabi pa ni Gino. Ngumuso pa ito at hinalikan si Vincent sa pisngi.“Bachelor ka diyan, eh baka kamo natalian na ‘yan sa Japan no’ng Haponesa niya!” Sabi naman ni Roy na kinuha ang isang maleta sa kamay ni Vincent.“Ipapuputol ko ang isang daliri ko kung nagpatali na ‘yan, pare!” birong ham
ISA sa driver ng Team Vincent ang sumundo sa binata buhat sa restobar ni Fael. Habang daan kinumusta niya ang mga tauhan at ang takbo ng kompanya habang siya ay nasa ibang bansa.Bagama’t halos araw-araw naman niyang mino-monitor ang maliit niyang negosyo maging ang kan’yang mga tao sa pamamagitan ng pakikipag-usap niya sa mga ito thru video call, at malaki naman ang tiwala niya sa kan’yang mga tauhan na hindi pababayaan ng mga ito ang trabaho kahit hindi nila siya personal na kasama, mas kampante pa rin siya kung mapapakinggan ng personal ang updates sa Team Vincent. At sa dami ng mga napakinggan niya ngayon, nasiyahan siya sa mga narinig. Napatunayan niya, nasa Pilipinas man siya o wala, hindi babagsak ang Team Vincent. Maaasahan at mapagkakatiwalaan niya talaga ang kan’yang mga tauhan.Gabi na nang makarating ng bahay sina Vincent dahil sa mga dinaanang traffic pero gising pa si RJ na mat’yagang naghintay sa kan’yang papa.Halata ang kasabikan sa ‘ama’ sa naging reaks’yon ni RJ nan
ANG WAKAS… SIKAT na ang araw nang magmulat ng mga mata niya si Andrea nang umagang iyon. Wala si Vincent sa tabi niya. Maging si Vince ay wala na rin sa kama nito. Naisip niya, marahil ay isinama ni Vincent na maglakad-lakad ang anak para bumili rin ng pandesal sa ‘di kalayuang bakery doon. Alam kasi nito na hindi kumpleto ang almusal niya pag walang pandesal na isinasawsaw niya lang sa mainit na kape. Pasado alas sais na ng umaga. Tinanghali siya ng gising kasi’y late na ring nakauwi si Vincent kagabi dahil pinagkatuwaan aniya ito ng mga kaibigan na bigyan ng bachelor’s party. Medyo napuyat siya sa paghihintay dito. Ngayong araw na ang kasal nila sa huwes na kasabay ng birthday niya. ‘Birthday niya…’ Ngayon. Napangiti si Andrea. This day is her 41st birthday. Akalain niya ba? Na sa edad niyang ito, makapag-aasawa pa pala siya? Na may lalaki pang magpapakasal sa kan’ya? At ang lalaking iyon ay pinakamamahal niya? Ito na ang pinakamasayang kaarawang dumating sa buong buhay niya.
PAGKATAPOS ng senaryo na iyon sa memorial park, tahimik na umalis at umuwi na sina Vincent. Tila ba talo pa nila ang kasalukuyang sitwasyon ni Liz na sobrang nagluluksa sa pagkamatay ng asawa nito dahil ganoon na lamang ang palahaw nito kanina habang unti-unting ibinabaon ang kabiyak nito sa ilalim ng lupa.Sa kotse, habang nagmamaneho si Vincent, walang nagsasalita ni sinuman. Maging si Meldy na mahilig magbiro at magpatawa, tila ba hanggang sa mga sandaling iyon ay bigat na bigat pa rin ang kalooban sa nasaksihang tagpo kanina.Idinaan na muna ni Vincent ang mag-asawang Meldy at Toto sa hotel na tinutuluyan ng mga ito bago nila binagtas na muli ang direksyon pauwi.Hanggang sa makarating sila ng bahay, sobrang katahimikan pa rin ang namamayani kina Vincent at Andrea. Kaya lang nagkaroon uli ng conversation, nang sumalubong sa kanila si Edna habang karga ang tuwang-tuwa na si Vince pagkakita sa mga magulang nito.“Naku boss, Ma’m Andeng, kanina pa ‘to nangungulit sa katatanong sa in
NAGISING kinabukasan si Andrea na magaan ang pakiramdam kahit may tensyon na nagpabigat ng dibdib niya nang nagdaang gabi.Bigla niya lang naisip, bakit nga pala hindi niya naitanong kay Vincent kagabi kung bakit hindi siya nito pormal na ipinakilala kay Trina? Sabagay, importante pa ba ‘yon? Kay Yuri man, sa naging girlfriend nitong Haponesa, kahit alam nito ang tungkol sa kan’ya, hindi rin naman siya ipinakilala ni Vincent sa ex nito na ‘yon. Pero hindi niya itatanggi, kahit paano, kwestyonable iyon sa kan’ya.Napabuntong-hininga ang dalagang ina. Hayaan niya na nga lang. Hindi na mahalaga ang bagay na iyon.Pinagmasdan niya ang lalaking pakakasalan. Himbing pa ito. Naghihilik pa nang mahina. Napangiti si Andrea. Ang sarap-sarap pagmasdan ng guwapong lalaking ito na tatay ng anak niya.Akalain niya ba? Na ang binatang ito na hinanap niya mahigit dalawang taon na ang nakalipas ay kapiling niya na ngayon? At pakakasalan siya?Higit sa lahat, minahal din siya…!Namasa sa luha ang mga m
BAGAMA’T pumayag siya na makipag-usap si Vincent kay Trina, hindi itatanggi ni Andrea sa sarili, nagseselos siya. Pero kailangan niyang pigilan ang damdaming iyon dahil naniniwala siya na tapos na talaga ang kabanata ni Trina sa buhay ni Vincent. May isa lang na ipinagkukukot na mabuti ng kalooban niya. Kung bakit hindi man lang siya nagawang ipakilala ni Vincent kanina sa dati nitong kasintahan. Na-excite ba ito nang muling makita si Trina? Nataranta, kaya nakalimutan nito na ‘ibida’ siya nito sa dating nobya na siya na ang babaeng pumalit sa kan’ya sa puso ni Vincent at siya nitong pakakasalan? Ibig mag-init ng mga mata ni Andrea sa pagdaramdam sa tatay ng anak niya. Sumulyap siya sa relo niya sa bisig. Mahigit kalahating oras nang wala si Vincent. Ang tagal naman yata nang pag-uusap ng dalawang iyon? Malinaw na sabi ni Vincent kanina, wala na silang dapat pag-usapan ni Trina. Pero bakit ang tagal na ay hindi pa ito bumabalik? Ibig sabihin, hindi totoo na wala na silang dapat pan
SA BUROL ng asawa ni Liz na si Mario, pormal na ipinakilala ni Vincent si Andrea sa mga kamag-anakan nilang naroroon. At katulad nang dapat asahan, nagulat at nagtaka ang lahat kung paanong nangyari na may anak na si Vincent bagay na hindi naman pinag-aksayahan ng panahon ng binata na ipaliwanag sa mga ito ang dahilan. Hindi niya ilalagay sa kahihiyan at lalong hindi niya hahayaang husgahan ng mga ito ang nanay ng kan’yang anak.Kaswal lang si Liz nang ipakilala ni Vincent si Andrea rito. Napansin ni Andrea na may pang-uuyam ang tingin nito sa kan’ya. Winalang bahala na lamang niya ang napansin na iyon sa tiyahin ng mapapangasawa, at sa halip, nag-abot pa rin siya rito ng pera bilang abuloy sa namayapa nitong asawa.“Salamat.” ani Liz kay Andrea nang abutin nito ang sobreng ibinigay ng dalaga. Matabang ang pagtanggap niya sa presensiya nito.Medyo malayo noon si Vincent at kausap ang isa nitong pinsan kaya nagkaroon ng pagkakataon si Liz na usisain ang dalagang ina, habang magkalapit
LAKING pasasalamat ni Toto dahil isang linggo bago dumating ang bagyo ay nakaangkat na uli ng abaka ang Team Vincent kaya kaunti lamang ang mga tanim niyang nasira nang nagdaang bagyo. Nakaka-panghinayang din kahit paano pero ganoon talaga ang hanapbuhay. Minsan ay inaabot din ng pagsubok, ika niya. Ang mahalaga'y ligtas silang mag-anak.Masayang-masaya ang mag-asawa na dumating si Vincent, hindi lamang sa buhay ni Andrea kun’di maging sa buhay din nila. Isang biyayang maituturing ang isang katulad ni Vincent na kasalukuyan ding nagbibigay ng magandang kita sa kanilang hanapbuhay. At wala rin silang masasabi sa ipinakikita nitong kabutihan sa kanila.Napag-usapan na rin nila na tutulungan sila ni Vincent na magkaroon ng kotse. Si Vincent mismo ang nagpursige na makapundar si Toto ng magandang sasakyan na para rin sa pamilya niya. At cash iyon na babayaran ng binata na huhulugan na lamang ni Toto ayon sa kakayanan nito na wala ni bahagya mang tubo, kaya ganoon na lamang ang katuwaan n
TUMAWAG si Meldy bago pa sila gumayak patungo sa plantasyon ng abaka ni Toto. Sarado aniya ang munisipyo nang araw na iyon, hindi lamang dahil Sabado kun’di busy din ang LGU sa pagresponde sa mga binagyo partikular sa ibang baryo o barangay na hindi nakapaghanda o nakalikas nang kasagsagan ng unos. At ang Mayor ng bayan, kasalukuyan pala itong may trangkaso bago pa man bumagyo kahapon. Out of town naman ang isang kilalang Judge na malapit lamang sana ang tirahan sa lugar na iyon, kaya hindi uubra na magpakasal sina Vincent at Andrea sa araw na iyon. “S-seryoso ka talaga na pakasalan ako ngayong araw? Kung posible na may magkakasal sa atin?” paniniyak pa ni Andrea kay Vincent. “Gusto ko nang magtampo, sweetheart. Bakit ba duda ka pa rin?” “K-kasi, pabigla-bigla ka naman diyan. Baka, binobola mo lang ako...” Niyakap ni Vincent si Andrea. “Ano pa bang patunay ang kailangan kong gawin o sabihin sa ‘yo para maniwala ka na mahal kita? Gusto mo bang ulitin natin ang senaryo natin kagabi
“HALA, tanghali na talaga! Nakapagbukas kaya ng tindahan ang mga tao ko?” parang nataranta at biglang napaisip si Andrea. Dali-dali nitong binuksan ang pinto upang alamin kung bukas na ang grocery niya, nang bigla siyang magulat sa tumambad sa kan’ya. “M-meldy? Toto? Kanina pa kayo diyan?” “Mismo!” Nakairap na sagot ni Meldy. “Mabuti naman at sa wakas, gumising at bumangon na kayo at nagbukas na kayo ng bahay! Aba’y tirik na ang araw, a?” Nagpalinga-linga pa si Meldy sa loob ng bahay. “Mu’kang sumabay din kayo ni Vincent sa lakas ng bagyo kagabi, ah? Lovers in typhoon Urduja ang peg, huh? May panunuksong tinitigan pa nito ang kaibigan. “Nag-enjoy ka ba sa kandungan ni Papa Vincent, my friend?” Napahagikgik si Toto na nasa likuran lang ni Meldy. “Imelda, naman! Ang bunganga talaga nito kahit kelan…!” inis na sabi ni Andrea. Napalabas na si Vincent na karga-karga si Vince. “Pareng Toto, good morning! ‘Andiyan pala kayong mag-asawa. Kanina pa kayo?” “Tanghali na, Mr. Valderama.” Si
NANATILI sa kan’yang lakas ang unos na dinaranas ng probinsiya ng Catanduanes sa mga sandaling iyon. At ayon sa huling update ng PAG-ASA, namataan ang mata ng bagyo sa Sibuyan Island na nagsisilbing boundary ng Visayas at Bicol region.Patuloy pa rin sa pangangalit ang hangin at ulan sa labas. Marami na itong itinumbang mga puno at ilang poste ng kuryenteng halos bumagsak na rin sa pagkakatindig.Malalakas din at malalaki ang mga alon na humahampas sa dalampasigan. Good thing, umaga pa lang naman nang araw na iyon, kahit wala pang signal warning mula sa ahensyang responsable sa weather forecast, pinalikas na ng LGU ang mga residente roon partikular nga ang mga nakatira malapit sa baybayin.Sa barangay naman nina Andrea, nasanay nang laging handa ang mga residente roon sa ganitong sitwasyon, dahil normal na nga sa kanila ang dalawin lagi ng masamang panahon.Napaghandaan na nila ang kalamidad na tulad noon na paulit-ulit na humahagupit sa kanilang probinsiya.Matitibay ang pagkakagawa