Yinakap ni Sigmund ang hindi na makatayong si Cerise. Pumasok siya dala ito sa mga bisig niya, sinarado ang pinto, at yumuko upang tingnan ito. Hindi man lang madilat nang mabuti ang mata nito. “Sofa o kama?”Gumalaw lang ang talukap ng mga mata nito at umangat sa pagkakadala ni Sigmund. Hindi pa rin niya ito nilalapag. Itinaas nito ang ulo nito para makipag-usap pero sumandal parin kay Sigmund. “Kahit ano.”“Kahit ano?” Napalunok naman si Sigmund.“Kahit ano! Sofa o kama, wala akong pakialam!” Saad nito at nahiga rin pagkatapos.Lumalim ang tingin ni Sigmund sa dalaga. “Then, bed it is.”Hindi na kumibo si Cerise at sumiksik nalang dibdib ni Sigmund. Inilapag siya ni Sigmund sa kama. Dahan-dahan at maingat, inalalayan niya ang likod ng ulo nito, at humiga sa tabi ni Cerise. Dumilat naman ito at lokong ngumiti sa kanya.“Ano?”“Halika nga dito.” Malambot itong ngumiti at hinila siya palapit sa tabi nito. Kumbinsido naman si Sigmund na lasing na lasing ito. Dahil kung hindi, alam niyan
Kung kailan ay mawawala na sa kontrol si Sigmund ay narinig niya ang paghilik ni Cerise. Nakatulog na pala ito.Bagamat nainis, gusto niyang matawa dito.Maayos niya itong inihiga at kinumutan at nagpasyang maligo muna.Pagkalabas niya ng banyo ay nadatnan niya itong nakaupo sa kama. Pikit ang mata at suot ang kanyang polo. Hindi ata nito nakita ang blouse nitong tinapon niya kanina palayo.Nag-unat ito at may kung anong inabot sa kanyang likod at paglabas ng kanyang kamay ay dala na ang kapirasong tela sabay tapon sa kung saan. Nasulyapan pa ni Sigmund ang pagngiti nito bago makabalik uli sa pagtulog. Dahil nakaharap ito sa direksyon ng banyo ay kita niya ang nakangiting pagtulog nito.Napalapit siya dito at tiningnan niya kung ano ang itim na tela nitong tinapon, sabay tingin sa dibdib nitong bahagyang nakikita.Napalunok siya sa nasaksihan at nag-iwas ng tinginPilit niyang nilalayo ang tingin habang binubutones lahat ng butones ng polo niya na suot nito.“At bakit ka naman tinangg
Nainis si Cerise dahil naisip niyang bata parin ang turing nito sa kanya.Hindi nagtagal ay tumunog ang cellphone ni Sigmund, hindi niya ito sinagot sa halip ay in-on lang nito ang silent mode.Agad namang naisip ni Cerise na si Vivian ito kaya hindi niya mapigilang hindi magtanong, “Hinahanap ka ni Ate Vivian, tama ba?”“Kung ayaw mong tawagin siyang Ate Vivian, you can call her Vivian. Hindi mo kailangang pilitin ang sarili mo,” seryoso nitong sabi.Napaisip naman si Cerise kung ano ba ang pinagsasabi niya kagabi. Posible bang nagreklamo siya tungkol kay Vivian? Kung sakaling oo man, bilang na ang mga araw niya. Baka sa paningin ngayon ni Sigmund ay isa siyang kawawang babae na hindi man lang tumatanaw ng kabutihan.Napayuko nalang si Cerise at nagpatuloy sa pagkain sa lugaw.“By the way, tumawag si Percy at sinabing magpapalit kayo ng shift ngayon, kaya magpahinga ka muna,” ani Sigmund.Natulala naman si Cerise at naalalang sinagot pala nito ang tawag para sa kanya, “Oh.”Pagtango
“Cerise,” tila pagsaway sa kanya ni Sigmund, tila hindi niya inaasahan ang tanong na ito galing sa dalaga.Ngumiti naman siya, “Biro lang. Alam ko naman kung ano ang halaga ko sa’yo, bakit ka pala pumunta dito? Paalala ko lang, hindi kita papatulugin ngayon dito.”Bigla namang humangin at linipad ang buhok ni Cerise kasabay ang paglapit ni Sigmund sa kanya, “Curious lang rin ako, alam mo ba talaga kung gaano ka kahalaga sa akin?”Ang mukha nito’y napakaamo at tila hindi ang karaniwang mabagsik na Sigmund.Tiningnan lang naman niya ito hanggang sa makalapit ito sa kanya. Huminto ang pag-ihip ng hangin habang ang puso naman niya’y lalong uminit.“Hmm?” Paalala nito ulit sa kanya.Binuka niya ang bibig niya, at dahil sa kaba ay kumalma muna siya at kalmadong tumugon, “Baka mga ilang piso!”Nagalit naman sa sinabi niya si Sigmund, at lumapit sa kanya, ang sapatos nito’y tumatama sa sapatos niya.Nawala naman sa balanse si Cerise at natumba. Agad naman siyang nasalo ni Sigmund, yakap nito
Tila nabingi naman si Cerise sa sinabi ni Sigmund, “Ano? Anong mag-asawa?”Hindi nagsalita si Sigmund, kaya hindi na rin nangulit si Cerise.“Hindi ko pa nalalabhan ang mga damit mo, kokontakin nalang kita kung tapos na,” ani Cerise sabay tulak kay Sigmund pero hindi man lang ito naapektuhan sa pagkakatayo nito.“Ihahatid na kita sa pintuan.”Hindi na siya nakipag-alitan dahil alam niyang hindi ito magpapatalo. Nang makasakay sila ng elevator ay tinugon niya itong maghintay, “Ihahatid ko nalang sa’yo dito, hintayin mo nalang ako.”“Pintuan,” pag-uulit nito. “Sa pintuan kita ihahatid.”Nang bumukas ang elevator ay nauna pa itong maglakad sa kanya.“Dito ka lang, okay?” Saad niya bago i-enter ang passcode.“Buksan mo ang pintuan.”“Sigmund!”“I promise I’ll leave right away!” Hindi niya alam kung naiinis na ba ito, pero ramdam niyang seryoso ito kaya binuksan niya ang pinto.“Bumalik ka na sa condo ko, mahigpit sila sa mga sasakyan, hindi basta-basta nakakapasok ang kung sino.”Hindi ma
“Sandali,” saad ni Cerise bago tumungo sa opisina ni Percy. Pinanood sila ng mga katrabaho nila mula sa labas nito.“Alam mo bang magkababata ang anak ko at si Sigmund, noon palang ay gusto na nila ang isa’t isa, at itong babaitang ito ay biglang pumasok sa buhay nila. Ginawa niyang imposibleng ikasal ang dalawang tao na dapat kasal na. Kailangan mo akong tulungan!”Iniabot ni Percy ang tubig sabay ngiti, “Uminom po muna kayo.”Kumatok nang dalawang beses si Cerise bago pumasok at binuksan ang pintuan, “Director Colton, gusto ko pong ako mismo ang kumausap kay Mrs. Prescott.”Naramdaman ni Percy na mas mainam kung si Cerise ang kumausap dito. Nasa pribadong espasyo na sila at hindi rin naman basta-basta masasaktan ni Mrs. Prescott si Cerise kaya lumabas siya.Napatingin naman si Mrs. Prescott sa pumasok, at bago pa man niya mainom ang tubig na binigay ni Percy ay inilapag na niya ito.“Cerise kung gusto mo pang magtagal sa lugar na ito at tumira dito, lumayo ka kay Sigmund,” pagbaban
Labag man sa kanyang kalooban ay lumapit parin si Cerise, “Young Master!”“No need to call me that, they know.”Makahulugang sabi ni Sigmund nang makalapit siya. Nagsilbi naman itong masamang hangin kay Cerise at kinuha ang inalok nitong braso, hanggang sa napalapit sila sa nagkukumpulang grupo ng mga lalaki.“Our Cerise works at our provincial TV station, balita ko ay maraming manliligaw siya. Halos lahat ay gusto siya. Maganda siya pero…”Tumingin ito sa kanya bigla at ngumiti hanggang sa maningkit ang mga mata, “…paborito siya ng dalawang matanda ko, kaya hindi siya para sa lahat.”Matapos ang mga katagang iyon ay para namang isang banta ang binitawan ni Sigmund, halos walang nagtangkang huminga dahil pakiramdam nila ay hindi ni Sigmund papalampasin. Mas lalo naman ang boss na nag-alok sa kanya ng presyo kapalit niya.Ang ibig sabihin ng hindi para sa lahat ay pagmamay-ari na siya ng Beauch Group, pero paano naman ang nababalitang kasintahan ni Sigmund? Marami man ang tanong ng baw
“Eri, hindi ko alam ang gagawin ko. Sabihin mo kung ano ba ang dapat kung gawin,” ibinaon ni Sigmund ang mukha sa pagitan ng leeg at balikat ni Cerise at bumulong.“Kung ano ang dapat mong gawin noong una palang, divorce me and marry Vivian,” pakiramdam ni Cerise ay sinaksak niya ang sarili sa puso, pero sa isip niya, ito ang nararapat.Ang tawag na natanggap ni Sigmund ay maaaring galing kay Vivian. Naguguluhan ba ito sa kanilang dalawa? Hindi naman nito kailangang mag-isip pa, sana ay ipagpatuloy nalang kung ano ang dapat talagang mangyari noong una palang.Natawa naman si Sigmund nang marinig ang sagot nito, “At paano kung ayaw ko?”“E di hindi, pero makokonsensya at magsisisi ka sa gagawin mo.”Ikiniskis naman ni Sigmund ang labi sa leeg ni Cerise, “Talaga ba?”“Oo. Matagal niyo nang gusto ang isa’t isa, at mahal na mahal mo na siya noon pa man. Isinakripisyo mo ang sarili mong ikasal sa akin para lang hindi nila kayo guluhin, at maging tahimik ang pagsasama niyo.”“Ganun?” Palali
“Hindi ka na bata pero kung makainom ka… pinanghilamos mo ba ‘yan?” napatingin si Sigmund sa milk tea sa daliri niya at sinisi si Cerise.Napairap naman si Cerise bago maiabot ang tissue sa bag niya. “Hindi ka na rin bata para agawan ng milk tea ang asawa mo!”Samantalang hindi na matiis ng matanda ang pagsesermon ni Sigmund kay Cerise at nagsalita.“Tinitikman niya lang kung anong lasa. Linibre niya nga pa ako eh.”Napatingin naman si Sigmund kay Cerise at sumipsip ulit ng milk tea.Tumahimik naman si Cerise sa gilid, hindi maalis sa isip niya kung bakit ba ito nandoon.“Ang taas na naman ng tingin mo sa sarili mo. Wala kaming ideya bakit ka nandito. Pinasundan mo ba kami?” tanong ng matanda.Agad namang iniba nito ang usapan.Nang marinig ni Cerise ang eksaktong tanong sa isip niya ay sabik niya itong tinitigan.Napansin ni Sigmund ang pagtingin sa kanya ni Cerise pero hindi ito pinansin at tiningnan ang matanda. “Hindi ba tinawagan mo’ko at nagpapasundo ka?”“Talaga ba? E bakit ka
“Cerise, may yayamaning matanda na naghihintay sa opisina mo. Sabi niya andito daw siya para makita ang asawa ng apo niya.”Kakatapos lang ni Cerise sa segment niya nang salubungin siya ng isang katrabaho. Napatalon naman ang puso niya. Ang tanging papasok lamang sa deskripsyon na iyon ay nag-iisang Mamita niya. Agad siyang nagmamadaling bumalik.Pero mas mabilis pa rin sa kanya ang pagiging mausisa ng mga tao. Nang makarating siya ay napapalibutan na ng kung sino-sino ang opisina niya.Habang nakikipagsiksikan sa dami ng tao ay may narinig siyang nagtanong, “Mawalang-galang na ho, sino po ang apo niyo?”“Apo ko? Si Sigmund.” Buong kumpiyansang sagot ng matanda, sa kabila ng nagkukumpulang mga reporter at empleyado.Agad namang nataranta si Cerise. Mas pinilit niyang makaalis sa siksikan at pilit na ngumiti. “Sorry, nagbibiro lang ang lola ko. Please give us some space.”“Sinong nagbibiro?” simangot ng matanda sabay krus ng kanyang mga braso. “Baby Riri here, at ang loko-lokong si Sig
“According to convention, you sleep on the bed.”Pagkatapos niyang sabihin ito ay isang palakpak ng kulog ang umalingawngaw sa laba, sobrang liwanag din ng kidlat na parang kayang humati ng puno.Nakita ni Cerise ang hindi masabing mensahe ng maitim nitong mata. “Hindi ka puwedeng umalis.”Napatingin sa kanya si Sigmund, matalas at matindi, parang nakikita niya kung ano ang iniisip nito.Umiwas si Cerise at naglakad papunta sa bintana. Nanaig ang tunog ng namumuong bagyo sa labas, pero kung tutuusin hindi ganun kalayo ang bahay niya.Kung sa bagay, maraming tao ang na-istranded sa biglaang buhos ng ulan. Kung kaya nila, walang rason na hindi para sa kanya.Nakita niya ang repleksyon nito sa bintana at nagtagpo ang kanilang mata. Matatag ang kanyang boses.“Kaya kong umuwi.”“Sa sofa ako matutulog.”Nanatili si Sigmund sa may bintana, pinapanood siya.Hinarap niya ito. “Lagi mo nalang itong ginagawa.”“Ang ano?”“Imposing your decisions on me,” saad niya, kalmado ang tono niya pero ma
Kinuha ni Sigmund ang kamay ni Cerise, sabay kuha ng kanyang coat, at inakay siya palabas.Lumingon si Mr. Prescott sa mga tao sa loob at sinabing, "Babalik na lang ako mamaya."Pagkalabas, iniabot ni Sigmund ang coat kay Cerise, saka tumingin sa lalaking papalapit. Tinupi niya ang manggas ng kanyang damit, bahagyang nakayuko, may dahan-dahang ngiti sa labi, ngunit sa likod nito'y may nakatagong panganib.Nakita ni Cerise ang kagandahan ng kanyang kilos, ngunit ang lamig sa kanyang mga mata ay nagpatibok ng kanyang puso sa kaba."Sig, sasaktan mo ba ang Tito Vince mo?" tanong ni Mr. Prescott, pilit na nakangiti."Bakit hindi?" Tumawa si Sigmund bago agad na humataw ng isang malakas na suntok.Hindi nakapaghanda si Mr. Prescott at tumilapon sa gilid.Nakatayo si Misty sa may pintuan, tulalang nakatingin sa eksena.Lumuhod si Sigmund sa harapan ni Mr. Prescott, hinawakan ang kanyang kuwelyo gamit ang isang kamay at itinuro siya gamit ang isa pa. "Binabalaan kita, sa sandaling takutin–hi
Napahinto siya bago matigas na tinanggihan ang alok ni Mr. Prescott, “I won’t consider it.”Pinatay niya ang cellphone niya para hindi na niya kailangang sagutin ulit ang tawag nito at sumakay ng taxi diretso sa TV station.Kahit ang company CR ay hindi nakaligtas na maging lugar ng tsismis.“Kalat na kalat sa balita. Bumisita kahapon si Mr. Beauch, at nanatili sa office niya ng isang oras.”“Isang oras? Grabe. Ang lakas naman ng stamina ni Mr. Beauch.”“Exactly! Nakita ko si Harrod kanina, mukhang hindi naman siya ganun kahaggard. She seems perfectly fine.”Tsismis ng tatlong babae hanggang sa marinig nila ang pagflush ng tubig sa isang cubicle.Inunat ni Cerise ang kamay niya, binanlawan, at pinatuyo ito.Pagbukas niya ng pinto ay sakto namang napalingon ang isa sa tatlong babae. “Ms. Harrod!”Ngumiti lang siya at tumalikod.Gulat na gulat naman ang babae sa malamig na trato ni Cerise.Pagkarating niya sa kanyang opisina ay naabutan niyang naghihintay sa kanya si Misty. “Ma’am, tung
Binuksan ni Cerise ang pintuan na hindi pinapansin ang tatlong lalaking naghihintay. Ang kanilang tingin ay nakapokus sa kanya, na ikinahiya at tameme naman niya.“Syempre, alam ng jowa ang password,” hagikhik ni Izar habang tinatapik ang braso niya. “Pasok ka na.”Hindi naman alam ni Cerise kung anong mararamdaman niya sa sinabing iyon ni Izar. Pero dahil mas nakakapagod magpaliwanag, hindi nalang siya nagsalita.Kalaunan, nang nagluluto si Cerise, pinansin naman ni Sigmund ang dalawang hindi imbitadong bisita. “Umuwi na nga kayo.”“Magkakaibigan tayo,” protesta ni Izar, “at si Riri ang nagluluto, hindi ikaw.”“I warn you,” biglang tumigas ang boses ni Sigmund, “huwag na huwag mo siyang hahawakan ulit kahit na tawaging baby.”Agad namang tumango si Izar na nagpalambot sa ekspresyon ni Sigmund. Samantalang si Winston ay hindi mapigilan ang sarili na magtanong, “So, nagsasama na kayo?”Nagpaliwanag si Sigmund tungkol sa kasunduan ni la ni Cerise, isang walang kabuluhang excuse para sa
Nang makasakay si Cerise sa kotse ni Sigmund ay labis ang pagpipigil niya sa kanyang inis.Tinawagan lang naman kasi nito ang station manager na huwag siyang pagabihin dahil kailangan niya itong ipagluto ng hapunan ng isang linggo.Hindi pa man humuhupa ang inis niya ay kinuha na ni Sigmund ang isang box mula sa backseat at ibinigay sa kanya.Tiningnan naman ito ni Cerise ng pinaghalong irita at pagkainteresado sa kung ano ang laman.Sa loob nito ay isang pares ng asul na leather na sapatos.“Ano’ng ibig sabihin nito?” tanong niya nang lingunin niya ito habang nakataas ang kilay.“Tama ang size ‘di ba? Subukan mo nga kung kasya lang.”Hindi makapagsalita si Cerise. Paano nito nalaman ang sukat ng paa niya? Hiyang-hiya siya.Napansin naman ni Sigmund ang pag-aalangan nito kaya nagsalita siya, “Napansin ko lang na malaki ang paa mo, pero wala lang naman ‘yun sa’kin.”“Please stop talking.” Pigil niya sabay irap.Kinuha niya ang isa nito at inilagay sa lapag at ipinalit sa suot niyang bl
Nagtagpo ang mga labi ni Cerise at Sigmund sa isang banayad, marahan, at tumatagal na halik.Hinaplos nito ang kanyang mukha at hinayaang gumuhit ang kanyang mga daliri sa matatalas na linya ng kanyang panga.Kahit nang bahagya itong lumayo, ipinagpatuloy niya ang pagdampi ng malalambot at magagaan na halik sa kanyang mga labi, sa dulo ng kanyang ilong, at pati sa kanyang mga kilay. Tahimik na dumaloy ang kanyang mga luha, isang pipi ngunit matinding patunay ng bagyong bumabagabag sa kanyang puso.Tiningnan niya ang madilim na mga mata ni Sigmund at habang isang luha ang dahan-dahang bumaba sa kanyang pisngi, naglaho ito sa kurba ng kanyang mapait na ngiti.Bahagyang nanginginig ang kanyang tinig nang bumulong siya, "Noon, mahal na mahal kita…”Mahigpit na hinawakan ni Sigmund ang kanyang kamay, isang tahimik na pagkilala sa lalim ng kanyang nararamdaman. "Hinangad kita," mahina niyang pagpapatuloy, halos isang buntong-hininga lamang ang kanyang tinig. "Hinangad kong mahalin mo rin ak
Ang nakakagambalang pagtatagpo kasama si Mr. Prescott ay nag-iwan kay Cerise ng matinding pagkabalisa.Ang kanyang mga salita ay umalingawngaw sa kanyang isipan, isang nakakapangilabot na kontrast sa mabait na tiyuhing naaalala niya noong bata pa siya. Paulit-ulit niyang nirepaso ang pag-uusap nila, bawat nakakagambalang parirala ay nagpatingkad sa imahe ng isang lalaking halos hindi na niya makilala."Hindi na ako nagtataka kung bakit sinabi ni Mr. Peterson na hindi siya makakain o makatulog nang maayos," mahinang bulong ni Mr. Prescott, may bahagyang ngiti sa labi.Nagulat si Cerise at nagtanong, "Mr. Peterson?""Yung boss ng kumpanyang gumagawa ng sasakyan, na nilasing ka noong nakaraan?" sagot ni Mr. Prescott, ang kanyang tono ay kaswal ngunit may nakakapanindig-balahibong dating.Siyempre, naalala niya.Sandaling nakalimutan niya, ngunit hindi maikakaila ang ugnayan ng mga makapangyarihang lalaking ito.Kumikilos sila sa parehong mundo, ang kanilang impluwensya ay isang sapot na