Natulala naman si Cerise sa tanong sa kanya ni Sigmund, ano kaya na naman ang ibig sabihin nito?“Kung ganun, pinagawa lang niya ang wedding dress sa iba?” Sarkastiko niyang tanong habang puno ng paninisi ang mga mata niyang nakatingin sa kausap.Napasinghap si Sigmund, “Hindi naman sa ayokong maghiwalay tayo, pero kita mo naman kung ano nakita kanina ni Mommy. Kung maghihiwalay tayo, titipunin niya ang buong pamilya para baliin ang hita ko. Alam mo kung gaano sila kaistrikto.”Totoo man ang sinabi nito, pero wala namang nangyari sa kanila para parusahan siya nang ganun.Inosente naman siyang tiningnan nito, ngayon ay balot na siya ng galit. “E bakit hindi mo ako pinakawalan kagabi?”Ano nalang ang gagawin niya ngayong namali ng akala ang mommy ni Sigmund?“Hindi ko sinabing hindi kita papakawalan,” pagtanggi nito.Inis na inis naman si Cerise sa kawalang-hiyaan nito. Ngayon naiinis rin siya sa sarili niya, masyado siyang naging pabaya, “Hihintayin kita sa Civil Affairs Bureau. Kahit
Nagmamadaling pumunta si Sigmund matapos makatanggap ng importanteng tawag mula sa ospital. Sa tahimik na corridor ay naririnig ang mahihinang hikbi ni Mrs. Prescott at ang singhap ng daddy ni Vivian.Pagkapasok na pagkapasok niya ay agad lumuhod sa harapan niya si Mrs. Prescott, “Sigmund, kung talagang mahal mo siya, ibigay mo na ang huling kahilingan niya.”Tumayo lang at malamig na tumingin si Sigmund. Nakikita naman ang dahan-dahang pagtayo ni Vivian mula sa hospital bed, dahil nais nitong pigilan ang inang nakaluhod sa bukana ng ward.“Tumayo ka nga dyan. Ano nalang ang sasabihin nila kapag may nakakita sa’yo? Nag-order na si Sigmund ng wedding dress, sa tingin mo ba hindi niya pa rin tutuparin ang pangako niya?” Saad ng daddy ni Vivian.Tumingin lang si Mrs. Prescott kay Sigmund na puno ang mata ng mga luha. Matapos ang ilang sandali ay napatingin si Sigmund sa kanyang relo, “Ano na ang ginagawa mo ngayon? Pagkatapos kay Cerise, ako naman ang pipilitin niyo?”Nang marinig ito ni
Malamig namang tiningnan ni Sigmund ang mediator sa binitawan nitong pangungusap. Samantalang sobrang saya naman ni Cerise, pero kalmado lang ang kanyang pagkakaupo, “Thank you.”Tumayo ang mediator upang kunin ang kanilang mga dokumento na kailangan sa pagsasapormal ng divorce, at hindi naman ito pinalampas ni Sigmund, “Hindi ko inaasahan na gustong-gusto mo talagang maghiwalay.”Totoo namang hinihintay niya ang araw na ito. Matapos marinig ang mga sinabi ni Sigmund ay lito siyang napalingon, at kalaunan ay tumugon nang buong kasiguraduhan, “Huwag ka nang masyadong mag-alala, ang lahat ay babalik na sa dati, kung saan sila nararapat.”Napatingin naman sa kanya si Sigmund habang nakangiti, “Ang sabi mo gusto mo ako noon, pero hindi yun totoo, tama ba?”Napakunot ang noo ng mediator na nakikinig sa usapan ng dalawa sa likod niya, dahan-dahan siyang humarap sa direksyon ng dalawa para hindi mahalatang nakikinig siya.“Totoo yun noon, noong bata pa ako at ignorante. Ngayon, alam ko na an
Tatlong taon na mula noong pumunta ng abroad si Cerise. Bumalik siya ng bansa matapos madiagnose ng stage four lung cancer ang kanyang ina. Tatlong taon pagkatapos ng kanilang kasal, pinayagan siya ng asawa niyang lumabas ng bansa sa kadahilanang para ito sa kanyang pag-aaral, na ang katotohanan talaga naman ay takot lamang ito na baka maging hadlang lamang siya sa pagmamahalan ng totoo niyang nobya.Sigmund Beauch.Pangalan palang ng kanyang asawa ay labis nang nag-uumapaw ng alindog, husay, at rikit na halos ‘di niya maipaliwanag. Hindi katanungan ang pagkahumaling ng kababaihan dito at alam niya sa sarili niya na kahit siya ay hindi magiging karapat-dapat sa katangiang likhang pinerpekto ng langit. Pinagpala ngang lubos ang taong minamahal nito at kailanma’y hindi magiging siya.Ang dating arogante at puno ng pagmamalaking prinsesa ay naging maamo at mapagkumbaba. Ngayong siya ay nagbalik, alam niyang ito na ang tamang panahon upang tapusin ang kanilang pagkukunwari.Habang nasa ma
Aligaga siyang iniahon ang sarili sa tubig, mabuti nalang at nabasa ng tubig ang mukha niya at di mahahalata ang luhang tumulo sa mata niya. Yinakap niya ang sarili at humingi ng paumanhin.Hindi lumapit sa kanya si Sigmun ngunit mahinahon siya nitong sinabihan ng “Magpalit ka muna doon.”Yumuko si Cerise at patakbong naglakad. Dagli siyang nagpalit ng isang pastel green na t-shirt at puting shorts. “Sorry, Young Master-”Dagli siyang bumalik at lininis ang nagkalat na tubig nang mahulog siya sa bath tub. Huli na nang mapagtanto niyang naghuhubad pala ito.Natulala siya nang dalawang segundo bago tumalikod at naglakad palabas ng pintuan. Tinanggal ni Sigmund ang pantalon nito at kaswal na sinabing “Pakisabit nito.”Akward na kinuha ni Cerise ang pantalon nitong may nakabitin na sinturon. “Gusto mo pa bang manood?”Tanong nito mula sa kanyang likuran. Kinuha ni Cerise ang polo nito at tumakbo palayo. Napasinghap naman si Sigmund pero hindi niya sinarado ang pinto at naglakad lamang papu
Bigla namang tumahimik ang paligid.“He’s a senior, isang taon ang tanda niya sa’kin.” Dugtong niya. Halata namang nahimasmasan si Vivian sa sinabi niyang ito.“Oh! Mabait ba siya sa’yo?” Tanong ulit nito nang maupo sila.Mariing nakatitig si Sigmund kay Cerise tila inaabangan niya ang bawat sasabihin nito. Habang si Cerise naman ay nakabaling ang atensyon sa kutsara’t tinidor sa kamay niyang pinulot niya dahil sa taranta at baka may masabi siyang mali. “Mabait siya. Lahat ng babae sa campus gusto siya pero sabi niya ako daw ang pinakaspecial at ako lang ang gusto niya!”Masigla niyang sagot.“That’s great! Gustong-gusto ka talaga niya. Treat him good.” Tumango naman si Cerise. “Pwede ba malaman pangalan niya?”“Ah-ano…”‘Shit.’ Ani niya sa sarili.“Huwag ka na mahiya. Kami lang ng Kuya Sigmund mo ‘to.”“Percy! Tama. Percy, ano---Colton? Oo. Colton.” Namula naman siya sa hiya sa nabuong pangalan.“Ay oh. Kapangalan pa ng paborito mong character sa libro.” Nakangiti namang saad ni Vivia
Bumalik na si Sigmund sa condo nila. Naabutan niyang nasa sala ang Mama ni Cerise at ang Lola niya na nanonood ng drama. Panay ang reklamo ng dalawa tungkol sa third party na sinisira ang pamilya ng bida habang nakangiti lamang si Cerise habang nakatingin sa dalawa. ‘Twenty-three ba talaga siya? Bakit ang tanga parin niya? Hindi man lang siya nagmature.’ Isip ni Sigmund. Nang palapit na siya sa sala ay biglang naalala niya ang basang katawan ni Cerise na nakaharap sa kanya. Walang ano-ano’y nadikit na pala siya ng tingin sa babaeng tinawag niyang tanga sa kanyang isip. “Senyorito!” Pagbati sa kanya nang kababalik lang na maid na sa paghula niya’y naghiwa ng prutas dahil may dala itong hiniwang mansanas. Nagkatinginan sila ni Cerise at naupo naman siya sa malapit sa kanya. Napansin niya palang na ngayon lang niya itong nakitang pormal ang suot. Maarte man ito noon pero hindi sa pananamit. Kung dati ay kikay ang pananamit nito, ngayon ay nagmukhang elegante at disente ang dating ni
Nang pagbalik niya’y sinamahan na rin niyang bumalik sa hospital ang Mama niya. Tinurokan muna ito ng painkiller at naabutan niyang tulog na ito pagkatapos niyang makiusap sa doktor ayon sa mga tests na kanilang isasagawa. Nanlulumo siya kapag nakikita ang ina na dati ay masigla at masiyahin.Hindi niya aakalain na aabot sa puntong mas bababa pa sa 40 kls ang timbang ng ina dahil sa sakit. Alam niyang labis ang sakit na nararamdaman nito base palang sa laki ng ibinawas sa timbang nito mula noong pag-alis niya.Paulit-ulit na nadidinig niya ang sinabi ng doktor.“Ihanda mo na ang sarili mo sa anumang pwedeng mangyari. Ano mang oras ngayon ay puwede siyang mawala. We can only give her painkillers to ease the pain. We can’t treat her anymore. Masyado nang nagspread ang cancer cells sa katawan niya. You can only hope na umabot pa siya kahit isang buwan.”Lumabo ang tingin niya sa luhang bumalot sa mata niya. Ayaw niyang umiyak, at hindi siya iiyak! Buhay pa ang Mama niya, ano ang dapat ni
Malamig namang tiningnan ni Sigmund ang mediator sa binitawan nitong pangungusap. Samantalang sobrang saya naman ni Cerise, pero kalmado lang ang kanyang pagkakaupo, “Thank you.”Tumayo ang mediator upang kunin ang kanilang mga dokumento na kailangan sa pagsasapormal ng divorce, at hindi naman ito pinalampas ni Sigmund, “Hindi ko inaasahan na gustong-gusto mo talagang maghiwalay.”Totoo namang hinihintay niya ang araw na ito. Matapos marinig ang mga sinabi ni Sigmund ay lito siyang napalingon, at kalaunan ay tumugon nang buong kasiguraduhan, “Huwag ka nang masyadong mag-alala, ang lahat ay babalik na sa dati, kung saan sila nararapat.”Napatingin naman sa kanya si Sigmund habang nakangiti, “Ang sabi mo gusto mo ako noon, pero hindi yun totoo, tama ba?”Napakunot ang noo ng mediator na nakikinig sa usapan ng dalawa sa likod niya, dahan-dahan siyang humarap sa direksyon ng dalawa para hindi mahalatang nakikinig siya.“Totoo yun noon, noong bata pa ako at ignorante. Ngayon, alam ko na an
Nagmamadaling pumunta si Sigmund matapos makatanggap ng importanteng tawag mula sa ospital. Sa tahimik na corridor ay naririnig ang mahihinang hikbi ni Mrs. Prescott at ang singhap ng daddy ni Vivian.Pagkapasok na pagkapasok niya ay agad lumuhod sa harapan niya si Mrs. Prescott, “Sigmund, kung talagang mahal mo siya, ibigay mo na ang huling kahilingan niya.”Tumayo lang at malamig na tumingin si Sigmund. Nakikita naman ang dahan-dahang pagtayo ni Vivian mula sa hospital bed, dahil nais nitong pigilan ang inang nakaluhod sa bukana ng ward.“Tumayo ka nga dyan. Ano nalang ang sasabihin nila kapag may nakakita sa’yo? Nag-order na si Sigmund ng wedding dress, sa tingin mo ba hindi niya pa rin tutuparin ang pangako niya?” Saad ng daddy ni Vivian.Tumingin lang si Mrs. Prescott kay Sigmund na puno ang mata ng mga luha. Matapos ang ilang sandali ay napatingin si Sigmund sa kanyang relo, “Ano na ang ginagawa mo ngayon? Pagkatapos kay Cerise, ako naman ang pipilitin niyo?”Nang marinig ito ni
Natulala naman si Cerise sa tanong sa kanya ni Sigmund, ano kaya na naman ang ibig sabihin nito?“Kung ganun, pinagawa lang niya ang wedding dress sa iba?” Sarkastiko niyang tanong habang puno ng paninisi ang mga mata niyang nakatingin sa kausap.Napasinghap si Sigmund, “Hindi naman sa ayokong maghiwalay tayo, pero kita mo naman kung ano nakita kanina ni Mommy. Kung maghihiwalay tayo, titipunin niya ang buong pamilya para baliin ang hita ko. Alam mo kung gaano sila kaistrikto.”Totoo man ang sinabi nito, pero wala namang nangyari sa kanila para parusahan siya nang ganun.Inosente naman siyang tiningnan nito, ngayon ay balot na siya ng galit. “E bakit hindi mo ako pinakawalan kagabi?”Ano nalang ang gagawin niya ngayong namali ng akala ang mommy ni Sigmund?“Hindi ko sinabing hindi kita papakawalan,” pagtanggi nito.Inis na inis naman si Cerise sa kawalang-hiyaan nito. Ngayon naiinis rin siya sa sarili niya, masyado siyang naging pabaya, “Hihintayin kita sa Civil Affairs Bureau. Kahit
“Eri, hindi ko alam ang gagawin ko. Sabihin mo kung ano ba ang dapat kung gawin,” ibinaon ni Sigmund ang mukha sa pagitan ng leeg at balikat ni Cerise at bumulong.“Kung ano ang dapat mong gawin noong una palang, divorce me and marry Vivian,” pakiramdam ni Cerise ay sinaksak niya ang sarili sa puso, pero sa isip niya, ito ang nararapat.Ang tawag na natanggap ni Sigmund ay maaaring galing kay Vivian. Naguguluhan ba ito sa kanilang dalawa? Hindi naman nito kailangang mag-isip pa, sana ay ipagpatuloy nalang kung ano ang dapat talagang mangyari noong una palang.Natawa naman si Sigmund nang marinig ang sagot nito, “At paano kung ayaw ko?”“E di hindi, pero makokonsensya at magsisisi ka sa gagawin mo.”Ikiniskis naman ni Sigmund ang labi sa leeg ni Cerise, “Talaga ba?”“Oo. Matagal niyo nang gusto ang isa’t isa, at mahal na mahal mo na siya noon pa man. Isinakripisyo mo ang sarili mong ikasal sa akin para lang hindi nila kayo guluhin, at maging tahimik ang pagsasama niyo.”“Ganun?” Palali
Labag man sa kanyang kalooban ay lumapit parin si Cerise, “Young Master!”“No need to call me that, they know.”Makahulugang sabi ni Sigmund nang makalapit siya. Nagsilbi naman itong masamang hangin kay Cerise at kinuha ang inalok nitong braso, hanggang sa napalapit sila sa nagkukumpulang grupo ng mga lalaki.“Our Cerise works at our provincial TV station, balita ko ay maraming manliligaw siya. Halos lahat ay gusto siya. Maganda siya pero…”Tumingin ito sa kanya bigla at ngumiti hanggang sa maningkit ang mga mata, “…paborito siya ng dalawang matanda ko, kaya hindi siya para sa lahat.”Matapos ang mga katagang iyon ay para namang isang banta ang binitawan ni Sigmund, halos walang nagtangkang huminga dahil pakiramdam nila ay hindi ni Sigmund papalampasin. Mas lalo naman ang boss na nag-alok sa kanya ng presyo kapalit niya.Ang ibig sabihin ng hindi para sa lahat ay pagmamay-ari na siya ng Beauch Group, pero paano naman ang nababalitang kasintahan ni Sigmund? Marami man ang tanong ng baw
“Sandali,” saad ni Cerise bago tumungo sa opisina ni Percy. Pinanood sila ng mga katrabaho nila mula sa labas nito.“Alam mo bang magkababata ang anak ko at si Sigmund, noon palang ay gusto na nila ang isa’t isa, at itong babaitang ito ay biglang pumasok sa buhay nila. Ginawa niyang imposibleng ikasal ang dalawang tao na dapat kasal na. Kailangan mo akong tulungan!”Iniabot ni Percy ang tubig sabay ngiti, “Uminom po muna kayo.”Kumatok nang dalawang beses si Cerise bago pumasok at binuksan ang pintuan, “Director Colton, gusto ko pong ako mismo ang kumausap kay Mrs. Prescott.”Naramdaman ni Percy na mas mainam kung si Cerise ang kumausap dito. Nasa pribadong espasyo na sila at hindi rin naman basta-basta masasaktan ni Mrs. Prescott si Cerise kaya lumabas siya.Napatingin naman si Mrs. Prescott sa pumasok, at bago pa man niya mainom ang tubig na binigay ni Percy ay inilapag na niya ito.“Cerise kung gusto mo pang magtagal sa lugar na ito at tumira dito, lumayo ka kay Sigmund,” pagbaban
Tila nabingi naman si Cerise sa sinabi ni Sigmund, “Ano? Anong mag-asawa?”Hindi nagsalita si Sigmund, kaya hindi na rin nangulit si Cerise.“Hindi ko pa nalalabhan ang mga damit mo, kokontakin nalang kita kung tapos na,” ani Cerise sabay tulak kay Sigmund pero hindi man lang ito naapektuhan sa pagkakatayo nito.“Ihahatid na kita sa pintuan.”Hindi na siya nakipag-alitan dahil alam niyang hindi ito magpapatalo. Nang makasakay sila ng elevator ay tinugon niya itong maghintay, “Ihahatid ko nalang sa’yo dito, hintayin mo nalang ako.”“Pintuan,” pag-uulit nito. “Sa pintuan kita ihahatid.”Nang bumukas ang elevator ay nauna pa itong maglakad sa kanya.“Dito ka lang, okay?” Saad niya bago i-enter ang passcode.“Buksan mo ang pintuan.”“Sigmund!”“I promise I’ll leave right away!” Hindi niya alam kung naiinis na ba ito, pero ramdam niyang seryoso ito kaya binuksan niya ang pinto.“Bumalik ka na sa condo ko, mahigpit sila sa mga sasakyan, hindi basta-basta nakakapasok ang kung sino.”Hindi ma
“Cerise,” tila pagsaway sa kanya ni Sigmund, tila hindi niya inaasahan ang tanong na ito galing sa dalaga.Ngumiti naman siya, “Biro lang. Alam ko naman kung ano ang halaga ko sa’yo, bakit ka pala pumunta dito? Paalala ko lang, hindi kita papatulugin ngayon dito.”Bigla namang humangin at linipad ang buhok ni Cerise kasabay ang paglapit ni Sigmund sa kanya, “Curious lang rin ako, alam mo ba talaga kung gaano ka kahalaga sa akin?”Ang mukha nito’y napakaamo at tila hindi ang karaniwang mabagsik na Sigmund.Tiningnan lang naman niya ito hanggang sa makalapit ito sa kanya. Huminto ang pag-ihip ng hangin habang ang puso naman niya’y lalong uminit.“Hmm?” Paalala nito ulit sa kanya.Binuka niya ang bibig niya, at dahil sa kaba ay kumalma muna siya at kalmadong tumugon, “Baka mga ilang piso!”Nagalit naman sa sinabi niya si Sigmund, at lumapit sa kanya, ang sapatos nito’y tumatama sa sapatos niya.Nawala naman sa balanse si Cerise at natumba. Agad naman siyang nasalo ni Sigmund, yakap nito
Nainis si Cerise dahil naisip niyang bata parin ang turing nito sa kanya.Hindi nagtagal ay tumunog ang cellphone ni Sigmund, hindi niya ito sinagot sa halip ay in-on lang nito ang silent mode.Agad namang naisip ni Cerise na si Vivian ito kaya hindi niya mapigilang hindi magtanong, “Hinahanap ka ni Ate Vivian, tama ba?”“Kung ayaw mong tawagin siyang Ate Vivian, you can call her Vivian. Hindi mo kailangang pilitin ang sarili mo,” seryoso nitong sabi.Napaisip naman si Cerise kung ano ba ang pinagsasabi niya kagabi. Posible bang nagreklamo siya tungkol kay Vivian? Kung sakaling oo man, bilang na ang mga araw niya. Baka sa paningin ngayon ni Sigmund ay isa siyang kawawang babae na hindi man lang tumatanaw ng kabutihan.Napayuko nalang si Cerise at nagpatuloy sa pagkain sa lugaw.“By the way, tumawag si Percy at sinabing magpapalit kayo ng shift ngayon, kaya magpahinga ka muna,” ani Sigmund.Natulala naman si Cerise at naalalang sinagot pala nito ang tawag para sa kanya, “Oh.”Pagtango