Tiningnan ito ni Sigmund at nawala ang ngiti sa mga mata niya. “Oo. Hindi dapat ikaw…”Ayaw ni Cerise tingnan ito at yumuko nalang.Nang aabutin na sana niya ang kamay nito ay agad naman itong umilag. Nalaglalg sa hangin ang kamay niya kasabay nang pagkidlat, dalawa silang napalingon sa bintana.“Umalis k-”“Ayoko!” Agad namang pagputol niya sa sasabihin ni Cerise.Bumilis naman ang tibok ng puso ni Cerise. Nabingi lang ba siya? Bakit parang bata yung kaninang kausap niya?“Masyadong malakas ang ulan. Siguradong baha na sa ilang lugar. Hindi kakayanin ng kotse ko.”Napairap naman sa kawalan si Cerise. “E di sa sofa ka matulog.”“Ayokong matulog sa sofa. Hindi ako sanay.”“Tatawag ako para may kumuha sa’yo.” Ayaw ni Cerise makipagtalo pa dito, mas lalo na ang makisalo sa isang silid.“At sino naman ang tatawagan mo? May sariling pamilya rin si Manong Roger. Kung lalabas siya nang ganitong oras at may masamang mangyari, sino ang mananagot sa ating dalawa? Ikaw ba?”“Pero maghihiwalay na
Nang sumunod na araw ay maaliwalas na ang panahon, parang kumikinang ang sinag ng araw na pumapasok sa bawat bintana ng apartment ni Cerise. Marahan itong dumadampi sa balat ng taong kalahating-hubad na nakahiga sa sofang masyadong maliit para dito.Tahimik na lumabas si Cerise sa kanyang kwarto habang may katawag. Nang madako ang tingin niya sa lalaking mahimbing ang tulog sa sofa ay napahinto siya. Bago pa man niya maproseso ang mga nabubuo sa kanyang imahinasyon ay naglakad na siya papuntang pintuan ng apartment. Nang may marinig siyang katok ay agad niya itong binuksan.“Good morning, my baby Riri!”“Good morning, Kuya Izar.”Sumimangot naman si Izar dahil pakiramdam niya’y hindi masaya si Cerise sa pagdating niya dahil ‘di man lang nito pinantayan ang sigla niya. Napabungisngis naman si Cerise sa reaksyong iyon ni Izar.Na-cocornyhan man sa pagtawag sa kanya ni Izar na baby, hinahayaan nalang niya ito dahil alam niyang nagbibiro lang ito.“Nakita ko ‘yung kotse ni Sigmund sa baba
Matapos ihatid ni Izar si Cerise sa trabaho nito ay pumunta siya sa opisina ni Sigmund. Kakadating lang din nito sa trabaho, mga ilang minuto bago siya dumating. Pumasok siya at naabutang namimirma ng mga dokumento si Sigmund. Hindi man ito nag-angat ng tingin, alam nitong si Izar ang pumasok.“Huwag kang papayag sa ano mang gusto niya.” Saad nito habang patuloy na nagpipirma.Naiintindihan niya ang sinabi nito pero hindi niya mapigilang hindi magtanong. “Bakit? Gusto mo ba siya?”“Tsk.” Saad nito sabay ngisi.“Sigmund, hindi mo ba napapansin na parang nagbabago ka na? You actually spent the night in her small apartment. Hindi ka makatulog sa mga lugar na at least kalevel ng five-star hotel. Ganyan ang standards mo o nakalimot ka na?”“Her place meets my hygiene standards.” Huminto ito sa ginagawa bago sumagot at bumalik rin pagkatapos.Seryoso namang tiningnan ni Izar ang lalaking seryosong nagbabasa ng mga dokumento. Ayaw niyang magyabang pero alam niyang nagkukunwari lang ito at wa
Pagkatapos niyang ilagay ang PIN ng lock ay tumuloy na silang dalawa. Nauna si Sigmund kaysa kay Cerise sa pagpasok, at hindi niya alam kung ano ang nararamdaman niya. Napatayo siya sa gilid ng pintuan hanggang sa nakaupo ito.“At bakit ka nandito?” Tanong niya.“May naiwan ako…” Tinaasan naman siya ng kilay ni Cerise. “…ano, ah lighter. Oo.”Napairap nalang si Cerise. “Saan mo ba naiwan?”Gustong ngumiti ni Sigmund sa iritado nitong reaksyon pero baka mabuko lang ang pagsisinungaling niya dahil iyon rin ang tanong niya sa sarili. Bakit ba siya nandito?“Balita ko kanina na gusto ka raw ulit makita ni Mr. Brown ngayong gabi?” Pagsisimula niya.“Nag-agree na kami na hindi ako magiging babae niya, at hindi niya dapat ako ipahiya dahil sa desisyon kong iyon.” Sagot nito habang patuloy sa paghahanap.“Paano? May hiningi ba siyang kapalit?”“Nalaman niyang maybahay ako ng pamilya Beauch. Asawa ng bagong boss ng Beauch Group.” May diing sabi ni Cerise pero halatang walang gana. Gusto na ni
“Then go. Go and do it with him.” Tila nanghahamon na sabi ni Sigmund kay Cerise. Hindi naman nagpatalo si Cerise kaya tumayo siya at naglakad papuntang pintuan.“Cerise!”“Sigmund!” Bago pa ito magalit ay tinawag din niya ang pangalan nito.Natahimik naman ito nang makitang lumuluha na ang kaharap.“Sigmund, please… pakawalan mo na ako.”Tinitigan niya ito at bakas sa mga mata nito ang pagkammuhi. Hindi niya alam paano ipapaintindi ang pagod niya dito. Pagod na siyang pumagitna sa dalawa, kay Sigmund at Vivian, gusto nalang niyang maging malaya, masaya, at magmahal ng taong kaya siyang mahalin pabalik.Naiinis siya dahil hindi niya maintindihan ang gusto ni Sigmund. Kung talagang gusto nito si Vivian bakit pinapatagal pa nito ang paghihiwalay nila? Bakit hindi ito nagmamadali? Gusto ba nitong parusahan siya? Para sa ano? Ano ang kasalanan niya para maging karapat-dapat sa ganitong trato?-Hindi sila nagkita ng ilang araw matapos ang pangyayaring iyon. Kasabay nito ay ang balita tung
Hindi si Cerise palainom kaya mababa ang alcohol tolerance niya. Matapos siyang tagayan ng tatlong baso ni Izar nagsimula na siyang mag-isip na huminto dahil hindi na maganda ang nararamdaman niya. “Kuya Izar, madali akong malasing.”“Alcohol tolerance is practiced. Magkakakilala tayo ngayon na nandito, it’s the best time to practice. Sa susunod hindi lang isa ang dadaluhan mong mga social gatherings, kung doon ka malasing, pagsasamantalahan ka nila.” Saad nito.“I can testify to this. Totoo ‘yan kaya mabuti nang hasain mo na ‘yang tolerance mo ngayon.” Komento naman ni Kara.“Okay! Kaya here’s another one.”Ayaw na niya talaga. Nararamdaman na niya ang pagkahilo.“Ah oo nga pala, may isa pa tayong dapat ipagdiwang. Izar, Sigmund, trending ngayon na Ceri and I are sworn sisters!” Kinuha ni Vivian ang kanyang juice at masayang itinaas ito.Pero ang karaniwang maghihiyawan pagkatapos, ay humantong sa katahimikan.“Ceri, you won’t be touched by anyone especially na kami ang backer mo. ‘D
Yinakap ni Sigmund ang hindi na makatayong si Cerise. Pumasok siya dala ito sa mga bisig niya, sinarado ang pinto, at yumuko upang tingnan ito. Hindi man lang madilat nang mabuti ang mata nito. “Sofa o kama?”Gumalaw lang ang talukap ng mga mata nito at umangat sa pagkakadala ni Sigmund. Hindi pa rin niya ito nilalapag. Itinaas nito ang ulo nito para makipag-usap pero sumandal parin kay Sigmund. “Kahit ano.”“Kahit ano?” Napalunok naman si Sigmund.“Kahit ano! Sofa o kama, wala akong pakialam!” Saad nito at nahiga rin pagkatapos.Lumalim ang tingin ni Sigmund sa dalaga. “Then, bed it is.”Hindi na kumibo si Cerise at sumiksik nalang dibdib ni Sigmund. Inilapag siya ni Sigmund sa kama. Dahan-dahan at maingat, inalalayan niya ang likod ng ulo nito, at humiga sa tabi ni Cerise. Dumilat naman ito at lokong ngumiti sa kanya.“Ano?”“Halika nga dito.” Malambot itong ngumiti at hinila siya palapit sa tabi nito. Kumbinsido naman si Sigmund na lasing na lasing ito. Dahil kung hindi, alam niyan
Kung kailan ay mawawala na sa kontrol si Sigmund ay narinig niya ang paghilik ni Cerise. Nakatulog na pala ito.Bagamat nainis, gusto niyang matawa dito.Maayos niya itong inihiga at kinumutan at nagpasyang maligo muna.Pagkalabas niya ng banyo ay nadatnan niya itong nakaupo sa kama. Pikit ang mata at suot ang kanyang polo. Hindi ata nito nakita ang blouse nitong tinapon niya kanina palayo.Nag-unat ito at may kung anong inabot sa kanyang likod at paglabas ng kanyang kamay ay dala na ang kapirasong tela sabay tapon sa kung saan. Nasulyapan pa ni Sigmund ang pagngiti nito bago makabalik uli sa pagtulog. Dahil nakaharap ito sa direksyon ng banyo ay kita niya ang nakangiting pagtulog nito.Napalapit siya dito at tiningnan niya kung ano ang itim na tela nitong tinapon, sabay tingin sa dibdib nitong bahagyang nakikita.Napalunok siya sa nasaksihan at nag-iwas ng tinginPilit niyang nilalayo ang tingin habang binubutones lahat ng butones ng polo niya na suot nito.“At bakit ka naman tinangg
“Hindi ka na bata pero kung makainom ka… pinanghilamos mo ba ‘yan?” napatingin si Sigmund sa milk tea sa daliri niya at sinisi si Cerise.Napairap naman si Cerise bago maiabot ang tissue sa bag niya. “Hindi ka na rin bata para agawan ng milk tea ang asawa mo!”Samantalang hindi na matiis ng matanda ang pagsesermon ni Sigmund kay Cerise at nagsalita.“Tinitikman niya lang kung anong lasa. Linibre niya nga pa ako eh.”Napatingin naman si Sigmund kay Cerise at sumipsip ulit ng milk tea.Tumahimik naman si Cerise sa gilid, hindi maalis sa isip niya kung bakit ba ito nandoon.“Ang taas na naman ng tingin mo sa sarili mo. Wala kaming ideya bakit ka nandito. Pinasundan mo ba kami?” tanong ng matanda.Agad namang iniba nito ang usapan.Nang marinig ni Cerise ang eksaktong tanong sa isip niya ay sabik niya itong tinitigan.Napansin ni Sigmund ang pagtingin sa kanya ni Cerise pero hindi ito pinansin at tiningnan ang matanda. “Hindi ba tinawagan mo’ko at nagpapasundo ka?”“Talaga ba? E bakit ka
“Cerise, may yayamaning matanda na naghihintay sa opisina mo. Sabi niya andito daw siya para makita ang asawa ng apo niya.”Kakatapos lang ni Cerise sa segment niya nang salubungin siya ng isang katrabaho. Napatalon naman ang puso niya. Ang tanging papasok lamang sa deskripsyon na iyon ay nag-iisang Mamita niya. Agad siyang nagmamadaling bumalik.Pero mas mabilis pa rin sa kanya ang pagiging mausisa ng mga tao. Nang makarating siya ay napapalibutan na ng kung sino-sino ang opisina niya.Habang nakikipagsiksikan sa dami ng tao ay may narinig siyang nagtanong, “Mawalang-galang na ho, sino po ang apo niyo?”“Apo ko? Si Sigmund.” Buong kumpiyansang sagot ng matanda, sa kabila ng nagkukumpulang mga reporter at empleyado.Agad namang nataranta si Cerise. Mas pinilit niyang makaalis sa siksikan at pilit na ngumiti. “Sorry, nagbibiro lang ang lola ko. Please give us some space.”“Sinong nagbibiro?” simangot ng matanda sabay krus ng kanyang mga braso. “Baby Riri here, at ang loko-lokong si Sig
“According to convention, you sleep on the bed.”Pagkatapos niyang sabihin ito ay isang palakpak ng kulog ang umalingawngaw sa laba, sobrang liwanag din ng kidlat na parang kayang humati ng puno.Nakita ni Cerise ang hindi masabing mensahe ng maitim nitong mata. “Hindi ka puwedeng umalis.”Napatingin sa kanya si Sigmund, matalas at matindi, parang nakikita niya kung ano ang iniisip nito.Umiwas si Cerise at naglakad papunta sa bintana. Nanaig ang tunog ng namumuong bagyo sa labas, pero kung tutuusin hindi ganun kalayo ang bahay niya.Kung sa bagay, maraming tao ang na-istranded sa biglaang buhos ng ulan. Kung kaya nila, walang rason na hindi para sa kanya.Nakita niya ang repleksyon nito sa bintana at nagtagpo ang kanilang mata. Matatag ang kanyang boses.“Kaya kong umuwi.”“Sa sofa ako matutulog.”Nanatili si Sigmund sa may bintana, pinapanood siya.Hinarap niya ito. “Lagi mo nalang itong ginagawa.”“Ang ano?”“Imposing your decisions on me,” saad niya, kalmado ang tono niya pero ma
Kinuha ni Sigmund ang kamay ni Cerise, sabay kuha ng kanyang coat, at inakay siya palabas.Lumingon si Mr. Prescott sa mga tao sa loob at sinabing, "Babalik na lang ako mamaya."Pagkalabas, iniabot ni Sigmund ang coat kay Cerise, saka tumingin sa lalaking papalapit. Tinupi niya ang manggas ng kanyang damit, bahagyang nakayuko, may dahan-dahang ngiti sa labi, ngunit sa likod nito'y may nakatagong panganib.Nakita ni Cerise ang kagandahan ng kanyang kilos, ngunit ang lamig sa kanyang mga mata ay nagpatibok ng kanyang puso sa kaba."Sig, sasaktan mo ba ang Tito Vince mo?" tanong ni Mr. Prescott, pilit na nakangiti."Bakit hindi?" Tumawa si Sigmund bago agad na humataw ng isang malakas na suntok.Hindi nakapaghanda si Mr. Prescott at tumilapon sa gilid.Nakatayo si Misty sa may pintuan, tulalang nakatingin sa eksena.Lumuhod si Sigmund sa harapan ni Mr. Prescott, hinawakan ang kanyang kuwelyo gamit ang isang kamay at itinuro siya gamit ang isa pa. "Binabalaan kita, sa sandaling takutin–hi
Napahinto siya bago matigas na tinanggihan ang alok ni Mr. Prescott, “I won’t consider it.”Pinatay niya ang cellphone niya para hindi na niya kailangang sagutin ulit ang tawag nito at sumakay ng taxi diretso sa TV station.Kahit ang company CR ay hindi nakaligtas na maging lugar ng tsismis.“Kalat na kalat sa balita. Bumisita kahapon si Mr. Beauch, at nanatili sa office niya ng isang oras.”“Isang oras? Grabe. Ang lakas naman ng stamina ni Mr. Beauch.”“Exactly! Nakita ko si Harrod kanina, mukhang hindi naman siya ganun kahaggard. She seems perfectly fine.”Tsismis ng tatlong babae hanggang sa marinig nila ang pagflush ng tubig sa isang cubicle.Inunat ni Cerise ang kamay niya, binanlawan, at pinatuyo ito.Pagbukas niya ng pinto ay sakto namang napalingon ang isa sa tatlong babae. “Ms. Harrod!”Ngumiti lang siya at tumalikod.Gulat na gulat naman ang babae sa malamig na trato ni Cerise.Pagkarating niya sa kanyang opisina ay naabutan niyang naghihintay sa kanya si Misty. “Ma’am, tung
Binuksan ni Cerise ang pintuan na hindi pinapansin ang tatlong lalaking naghihintay. Ang kanilang tingin ay nakapokus sa kanya, na ikinahiya at tameme naman niya.“Syempre, alam ng jowa ang password,” hagikhik ni Izar habang tinatapik ang braso niya. “Pasok ka na.”Hindi naman alam ni Cerise kung anong mararamdaman niya sa sinabing iyon ni Izar. Pero dahil mas nakakapagod magpaliwanag, hindi nalang siya nagsalita.Kalaunan, nang nagluluto si Cerise, pinansin naman ni Sigmund ang dalawang hindi imbitadong bisita. “Umuwi na nga kayo.”“Magkakaibigan tayo,” protesta ni Izar, “at si Riri ang nagluluto, hindi ikaw.”“I warn you,” biglang tumigas ang boses ni Sigmund, “huwag na huwag mo siyang hahawakan ulit kahit na tawaging baby.”Agad namang tumango si Izar na nagpalambot sa ekspresyon ni Sigmund. Samantalang si Winston ay hindi mapigilan ang sarili na magtanong, “So, nagsasama na kayo?”Nagpaliwanag si Sigmund tungkol sa kasunduan ni la ni Cerise, isang walang kabuluhang excuse para sa
Nang makasakay si Cerise sa kotse ni Sigmund ay labis ang pagpipigil niya sa kanyang inis.Tinawagan lang naman kasi nito ang station manager na huwag siyang pagabihin dahil kailangan niya itong ipagluto ng hapunan ng isang linggo.Hindi pa man humuhupa ang inis niya ay kinuha na ni Sigmund ang isang box mula sa backseat at ibinigay sa kanya.Tiningnan naman ito ni Cerise ng pinaghalong irita at pagkainteresado sa kung ano ang laman.Sa loob nito ay isang pares ng asul na leather na sapatos.“Ano’ng ibig sabihin nito?” tanong niya nang lingunin niya ito habang nakataas ang kilay.“Tama ang size ‘di ba? Subukan mo nga kung kasya lang.”Hindi makapagsalita si Cerise. Paano nito nalaman ang sukat ng paa niya? Hiyang-hiya siya.Napansin naman ni Sigmund ang pag-aalangan nito kaya nagsalita siya, “Napansin ko lang na malaki ang paa mo, pero wala lang naman ‘yun sa’kin.”“Please stop talking.” Pigil niya sabay irap.Kinuha niya ang isa nito at inilagay sa lapag at ipinalit sa suot niyang bl
Nagtagpo ang mga labi ni Cerise at Sigmund sa isang banayad, marahan, at tumatagal na halik.Hinaplos nito ang kanyang mukha at hinayaang gumuhit ang kanyang mga daliri sa matatalas na linya ng kanyang panga.Kahit nang bahagya itong lumayo, ipinagpatuloy niya ang pagdampi ng malalambot at magagaan na halik sa kanyang mga labi, sa dulo ng kanyang ilong, at pati sa kanyang mga kilay. Tahimik na dumaloy ang kanyang mga luha, isang pipi ngunit matinding patunay ng bagyong bumabagabag sa kanyang puso.Tiningnan niya ang madilim na mga mata ni Sigmund at habang isang luha ang dahan-dahang bumaba sa kanyang pisngi, naglaho ito sa kurba ng kanyang mapait na ngiti.Bahagyang nanginginig ang kanyang tinig nang bumulong siya, "Noon, mahal na mahal kita…”Mahigpit na hinawakan ni Sigmund ang kanyang kamay, isang tahimik na pagkilala sa lalim ng kanyang nararamdaman. "Hinangad kita," mahina niyang pagpapatuloy, halos isang buntong-hininga lamang ang kanyang tinig. "Hinangad kong mahalin mo rin ak
Ang nakakagambalang pagtatagpo kasama si Mr. Prescott ay nag-iwan kay Cerise ng matinding pagkabalisa.Ang kanyang mga salita ay umalingawngaw sa kanyang isipan, isang nakakapangilabot na kontrast sa mabait na tiyuhing naaalala niya noong bata pa siya. Paulit-ulit niyang nirepaso ang pag-uusap nila, bawat nakakagambalang parirala ay nagpatingkad sa imahe ng isang lalaking halos hindi na niya makilala."Hindi na ako nagtataka kung bakit sinabi ni Mr. Peterson na hindi siya makakain o makatulog nang maayos," mahinang bulong ni Mr. Prescott, may bahagyang ngiti sa labi.Nagulat si Cerise at nagtanong, "Mr. Peterson?""Yung boss ng kumpanyang gumagawa ng sasakyan, na nilasing ka noong nakaraan?" sagot ni Mr. Prescott, ang kanyang tono ay kaswal ngunit may nakakapanindig-balahibong dating.Siyempre, naalala niya.Sandaling nakalimutan niya, ngunit hindi maikakaila ang ugnayan ng mga makapangyarihang lalaking ito.Kumikilos sila sa parehong mundo, ang kanilang impluwensya ay isang sapot na