He hears Abby grunting as she pulls herself out of bed. “Sabi ko na sa ‘yo bubuhatin na lang kita eh,” agad nyang inilapag ang singsing na hawak sa ilalim ng mga naka-pile na papel sa loob ng drawer. “Hindi naman na gano'ng masakit. Magtrabaho ka na lang d’yan, magbababad lang ako ng ilang minuto,” ngiti nito. Pumangalumbaba sya sa kanyang Macbook na bukas din na nasa gilid nya, pero hindi nya naiwasang hindi tapunan ng tingin ang babae habang pinupuyod pataas ang buhok ng pink na clamp na nakuha nito sa sofa bed pagkatapos ay sinimot ang kape sa pink rin nyang mug. Nakakatuyo ng lalamunan si Abby. Pinasadahan nya ang tingin ang kabuuan ng hubu't hubad na katawan nito. ‘Shit,’ nanikip na naman ang kanyang boxer brief. Nakakasira talaga ng konsentrasyon sa trabaho ang presensya ni Abby. Pero hindi rin naman sya makapag-pokus kapag nasa opisina sya o nasa unit sya ng kanyang Interpol team sa pangambang baka bigla na lang nitong maisipang umalis nang hindi nya alam. Wala syang m
Naniningkit ang kanyang mga mata habang nakikinig sa pinag-uusapan ng dalawa. Hindi nya maintindihan kung bakit sa coffee shop pa naisipang makipagkita ng doktor gayong nasa ospital ang pasyenteng pinag-uusapan nila at sa ganitong oras pa ng gabi. ‘Akala siguro nitong bugok na ‘to hindi ako kasama,’ he smirks. Isinalikop nya ang kanyang mga braso at humilig pagawi kay Abby. Tinaliman nya ang kanyang tingin sa mga nagniningning na mga mata ng doktor na titig na titig sa kanyang nobya. ‘You can stare until your eyes pop out of your sockets, pero hanggang do’n ka lang.’ Nakatukod ang isang siko ni Abby sa lamesa at nakahawak sa leeg para matago ang kiss mark na kagagawan nya. Napaka-prominente nga naman kasi nito, medyo napasipsip sya nang matindi sa gigil nya sa pakikipagkita ng doktor. Nawala sa kanyang isip na may party pa nga pala itong dadaluhan. ‘Kaya naman siguro ng makeup, bahala na ang makeup artist ni Alicia,’ isip-isip nya. “...napakaswerte ninyo, Abby, sa haba ng pi
Nilingon nyang muli si Abby na papunas-punas ng panyong hawak sa mga mata, pero nakangiti sa kausap. Umiiyak nga si Abby. Hindi nya alam kung bakit, samantalang kanina lang ay masayang-masaya ito sa ibinabalita ng doktor. He immediately realizes he should be there. Dapat alam nya ang nangyayari. Dapat sya ang nagko-comfort dito, hindi ibang tao. “I’m hanging up, Jessica, I’m really sorry. May inaasikaso kasi ako ngayong importante.” At bago pa man nakapagsalita ang babae ay napatay na nya ang tawag. Agad nyang hinakbang ang pabalik sa loob ng coffee shop. “W-what— Why, mi vida?” alalang tanong nya nang maupo sya sa tabi ni Abby na pahikbi-hikbi. “I think she needs to see her mother, Señor. Kung may gagawin pa kayo ako na lang ang maghahatid sa kanya, tutal pabalik na rin ako sa ospital. This is just my lunch break,” seryosong sambit ni Dr. Pueblo. “No, no, no, I’ll bring her myself if she needs to. Bakit? May nangyari ba? Tatawagan ko si Jim," nag-aapurang hinahanap nya a
“Hay! Akala ko hindi ko na makikita ang langit,” ani Nanay Elsa habang dinadama ang lamig ng simoy ng hangin sa malawak na garden sa likod ng ospital. “Hindi ka ba inilalabas ng mga nurse, ‘Nay?” Dahan-dahan lang ang ginagawa nilang paglalakad, halos yakapin nya ang ina sa paninigurado nya. Para syang umaalalay ng batang kakaumpisa lang maglakad. Mini stroke lang ang nangyari sa ina ayon sa mga doktor, pero malaki ang naging epekto nito sa balanse ni Nanay Elsa. Nakakatulong sana ang palagiang paglalakad para ma-exercise nito ang mga nanghihinang binti.“Lumalabas naman kami ni Nancy kapag sya ang naka-duty pero lagi akong nakaupo lang sa wheelchair, samantalang kaya ko naman maglakad kahit dahan-dahan lang. Wala naman na akong suero eh,” ngiti nito sa kanya. Minasdan nya ang fistula na bahagyang umangat sa nagnipis nang braso ng kanyang ina. “Malapit nang matanggal ‘yang access mo sa dialysis, ‘Nay. Konting panahon pa,” sambit nya. Tinanaw nya si Joaquín na seryosong nakatunghay sa
He anxiously scratches his clean-shaven chin. Kagyat nyang pinunit at nilamukos ang kulay green na papel at binato iyon sa nakabukas na drawer na lagayan ng trash bin sa kitchen counter. Mauubos na yata nya ang notepad nya pero hindi nya mabuo ang kanyang speech. "Napakahirap naman! ¡hijo de puta!" Mas madali pa para sa kanyang magpanalo ng presentation sa kliyenteng mabusisi. Mas madali ring lunukin ang rejection kapag hindi nagustuhan ang project proposal, kasi maaari naman itong baguhin. Pwedeng makipag-meeting ulit sa team para ma-overhaul. Pagkatapos mag-revise ay pwedeng resubmit. Pero hinding-hindi ang wedding proposal. This is a one shot deal. “Rafael,” sinagot nya ang tawag na kanina pa nagba-vibrate sa bulsa ng suot nyang itim na pantalon. “Estoy en el hospital. La están preparando, Joaquin. ¿Cómo está Abby? (I'm at the hospital. They're already prepping her, Joaquin. How's Abby?)” “She’s getting dressed. Four fucking long hours and counting, just to get fucking dress
“Sumakay ka na at baka magbago pa ang isip ko,” binuksan nya ang pinto ng Corvette. “Hmp! Masungit!” sambit nito habang maingat na sumasakay ng kotse. +++++“Magkikita naman kayo mamaya kaya h’wag ka nang magtext, do’n na lang kayo mag-usap, masisira mo ang kuko mo,” sita nya kay Abby sa kakatipa nito sa cellphone. “Si Dr. Pueblo ang ka-text ko, hindi na sya ang humahawak kay Nanay? Bakit? Alam mo ba ‘to?” Bahagya syang nagitla. Nakalimutan nyang banggitin kay Abby ang tungkol sa pagpapalit ng surgeon sa operasyon ng kanyang ina. Paano’y pagkarating nila ng condominium ay naroroon na si Alicia at ang nakuha nitong hair and makeup artist para mag-asikaso kay Abby.“Si Rafael ang magli-lead sa operación. Naro’n pa rin naman si Doc Pogi mo para mag-assist. That shouldn’t be a problem.”“‘That shouldn’t be a problem’??! Hindi mo dapat pinaglalaruan ang desisyon ng mga doktor nang dahil sa sa na-i-insecure ka. Buhay ni Nanay ang pinag-uusapan dito!”“Wala kang tiwala kay Rafael, Abby?
Tinitingnan nya si Abby na masayang nakikipagkwentuhan sa katabi nitong babaeng naka-pulang gown sa malaking pabilog na lamesa. Magkatabi sila at nakadantay ang kanyang isang braso sa sandalan ng upuan nito pero ni hindi man lang sya hinaharap. May pagka-exaggerated ang mga tawa ni Abby sa kwentuhan nila ng kanyang mga kaklase. Mula nang bumaba ito ng sasakyan ay hindi na sya pinansin. Hindi sya hinintay na pagbuksan nya ito ng pinto at tulungang makalabas ng sasakyan. Ang mga escort nya ang umalalay kay Abby para maingat na makababa nang hindi sumasabit ang ball gown na suot. Nagtilian ang mga estudyante at iba pang mga taong nakakita ng pagdating nila kanina. Napilit nya ang sariling ngumiti pero masyado syang nako-konsumo ng kanyang inis lalo na noong iwan sya ni Abby sa lobby ng hotel nang dumugin sya ng mga nakikipag-picture sa kanya. Para syang nalugi sa itsura nya sa pagkakapangalumbaba nya sa lamesa. Nilapitan sya ng naka-bow and tie na si Mr. Hidalgo, ang School Preside
“Joaquín Álvaro Molina Verdaguer, Miss Casias. May diin ang ‘-kin’ sa dulo. Jo-a-quín. He’s the CEO of AVTech Cyber Solutions Philippines, and soon-to-be President of Verdaguer Group of Companies.” Natatawa talaga sya sa pagka-animated ni Mr. Hidalgo. Kanina sa ilang mga bisita ng ball party ay ganito rin sya nito ipakilala. Tuwang-tuwa itong bigkasin ang buo nyang pangalan pati na ang kanyang titulo. +++++ Nilagok nya ang whiskey sa kanyang baso pagkuway nginitian ang waiter na agad lumapit para mag-refill ng alak. “Can you get me a glass of water, please?” “Right away, Señor,” sagot ng waiter saka umalis. Napagod sya sa kakaupo at tayo nya tuwing may ipapakilala sa kanya ang Presidente at bahagya na syang nalalasing. Pinahid nya nang mariin ng palad ang makinis na pisngi na medyo nangangapal na sa dami ng nainom nya. “Parang lasing ka na, okay ka lang?” natatawang tanong ni Jillian na katabi nya sa VIP table. “Bakit? Hehehe! Mukha na ba akong lasing?” Ang talagan
Kasalukuyan syang nakatayo sa nakabukas na sliding panel door at nakatanaw sa pink na convertible nang malingon sya sa direksyon ng boses ng babaeng bumati sa kanya. “Wow! You’re so dashing, hon! You don’t fail to sweep me off my feet,” puri ng nakangiting babaeng naglalakad na patungo sa kanya na animo’y nasa fashion runway. “Hm, flopped ba ang party? Konti lang ang tao,” puna nya sa iilan-ilang guests na naroroon sa malawak na garden at ini-enjoy ang tugtugan ng Latin band. “Well, today’s Christmas. Most of the people are spending time with their families. But I’m still expecting a few persons on the list na nakapag-RSVP. So we’ll just have to wait a little longer,” ani Jessica habang chini-check ang mga listahan ng mga pangalan sa bitbit nyang iPad. "Your Mamá doesn't care much, kasi masaya na sya sa pakikipagkwentuhan nya sa mga amiga nya na naririto na.” Hindi na sya umimik at ibinaling muli ang tingin sa kotseng nasa labas. Kanina pa nya binubuo sa kanyang isip kung paano
“Lasing ka na agad, Tiyago?” sita nyang napapahalukipkip sa pamumula ng tisoy na mukha at leeg ng bunsong kapatid nina Joaquín. “Hindi pa, ‘no! Konti palang nainom ko, pwede pa nga tayong magsayaw mamaya eh.” Napasigaw sya nang bigla sya nitong buhatin. “Oist! Ano ba?!” hampas nya sa balikat nito kaya ibinaba rin sya nito agad.“Buntis si Ate Abby,” anas ng medyo nagigitlang si Helena sa kakulitan ni Santiago.“I don’t know but I’m kind of skeptical about it,” kinibit pa nito ang balikat.Inirapan lang ang pagdududa ni Santiago at pinuna ang suot nitong gray na ternong university hoodie at jogging pants. “Hindi ka magbihis ng naaayon sa theme ng party? Kapag nakita ka ng Mamá mo baka magalit ‘yun sa ‘yo,” tinapik nya ang kamay ni Santiago nang ang kulitin naman nito ay ang bulaklak sa kanyang buhok.“Magalit na lang sila kung magagalit sila, nagpapakasaya lang ako. ‘Yun naman ang true meaning ng mga party, ‘di ba? Ang mag-enjoy, uminom at sumaya,” Nalubog sya sa jacket nito nang yaka
Pagbukas nya ng pinto ay napaatras sya nang makita si Helena at ang haggard nitong itsura. Agad syang nakaramdam ng guilt na hindi man lang sya nakatulong dito sa pag-aasikaso sa baba.“Helena? Bakit hindi ka kumakatok? Para kang multo d’yan. Halika, pumasok ka.”“Ate, bababa ka na ba? Sorry ha, kakapalan ko na ‘tong mukha ko. Manghihiram sana ako ng lipstick, baka mayroon kang extra. Wala kasi akong dala.” Matamlay pati ang tinig nito. Halatang-halata ang pagod ng asawa ni Iñigo sa maghapong pagtulong sa kusina.“Meron. Marami,” dinala nya si Helena sa 4-seater na lamesa at binuksan sa harap nito ang kanyang makeup box. “Ito oh. Gusto mo makeup-an kita?” “Hindi po. Marunong ako,” sagot nito. “Sige na, help yourself, hihintayin kita makatapos tapos sabay na tayong bumaba,” ngiti nya. Inumpisahan agad ni Helena ang kanyang pagme-makeup. Inabala naman nya ang kanyang sarili sa pagre-reply ng mga text message ng pampaskong pagbati na natanggap nya sa mga kaklase at kaibigan. Ngumuso sy
Marahan nyang hinawakan ang banat na banat na katawan ng eight inches nitong masel at hinalik-halikan ang ulo nito. ‘Parang sumusubo ng lollipop o kumakain ng ice cream na patunaw na. Smooth lang dapat ang hagod. Labi lang at dila. H’wag mong sasamahan ng ngipin kahit gaano ka pa kagigil. H'wag mo ring hihigpitan ng hawak. Hindi mo kelangang isubo lahat, ‘yung kaya mo lang kesa maduwal ka at ma-turnoff,’ naririnig nya sa kanyang isip ang free lecture ng kaklase nyang babae nang minsang nagbida ito tungkol sa ginagawa nito sa kanyang nobyo. At talaga nga namang manggigigil ka, lalo na kung maririnig mo pa sa taong mahal na mahal mo ang mahihinang usal at ang malalalim at sunud-sunod na paghinga nito habang hinahaplos-haplos ang iyong buhok at mataman lang na nakatingin sa iyong ginagawa—tulad na lang ni Joaquín ngayon. “Hm… that feels fucking nice,” bulong ni Joaquín sabay unat ng mga hita nito nang ipasada nya ang kanyang dila ang mula sa puno ng malaki nitong nota hanggang sa
Dapit-hapon na nang magising syang nakaakbay si Joaquín sa kanya at nakaunan sya sa balikat nito. Nangiti sya, kaya siguro ang haba ng naitulog nya kasi kumportable ang pagkakahiga nya. Tiningnan nya ang walang suot na pantaas na lalakeng katabi nya na mahimbing pang natutulog. Hindi man lang nya namalayan ang pagtabi nito sa kanya. Naroroon sa side drawer ang tray ng pagkaing may takip. Nakita nyang nakabukas pa ang Macbook nito sa lamesa katabi ng bestidang iniwan ni Jessica. Siguro’y inusisa ito ni Joaquín nang makita dahil naiba ang pagkakasampay nito sa upuan. Sa tagal ng panahon, ngayon lang si Joaquín natulog ng may araw pa. Paano’y lagi itong busy kaya hindi na nito nagagawang makapag-siesta. Nasa bakasyon naman sya ngayon, kaya okay lang matulog sya maghapon. ‘Ang pogi talaga,’ isip-isip nya. Pinasadahan nya ng daliri ang baba nitong bahagya nang magaspang sa tumubo nang balbas. Siguro’y kung hindi ito magse-shave ay magma-mature nang konti ang itsura nito—pero gwapo pa r
Nakakatulog na sana sya nang maramdaman nya ang paglangitngit pabukas ng pinto ng kwarto. “Mahal ko? Ngayon palang ako nakakaidlip…” bulong nya sabay sipat nya sa gawi ng pintuan. Dagli syang napaupo sa kama nang ang babaeng kinaiinisan nya ngayon ang nakita nyang pumasok sa pinto. Ngiting-ngiti ito sa kanya at may dala pang dalawang box na inilapag nito sa lamesa. “Hi, Abby! Are you sleeping? The door isn't locked kaya pumasok na ‘ko.” Napagdesisyunan nyang magpaka-casual. Pasko ngayon at na-stress na sya nang todo-todo kanina. At isa pa, wala naman talaga itong ginagawang masama sa kanya. Wala syang dapat ikagalit at hinding-hindi rin nya kailangang magselos. Walang rason para magselos. “Ah oo, patulog na sana ako eh... Ano ‘yang dala mo?” “Your flamenco dress and black sandals, pinabili ng Mamá n’yo sa ‘kin sa Manila. Tig-isa kayo ng hipag mo. I hope I got your size correct. This color suits you well since hindi ka naman kaputian,” ipinakita nito ang kabuuan ng kulay puti
Matapos nyang makakain ng konting kanin na may sabaw ng nilagang baka at palitan ng t-shirt at trousers ni Joaquín ay nagpaalam itong lalabas sandali ng kwarto. “May gagawin lang ako saglit sa labas. Hindi ako magtatagal, babalik rin ako agad,” sinulyapan nito ang cellphone na nasa bulsa pagkatapos ay binuksan ni Joaquín ang malalaking salaming bintana sa kanyang ulunan para makapasok ang hangin sa kwarto. “Okay lang ako rito, kahit h’wag ka nang bumalik,” malamig nyang sagot. “Napakasungit mo naman. Saglit nga lang ako,” malambing na anas nito. “Matulog ka lang muna, paggising mo nandito na ‘ko ulit," tumabi ito sa kanya at hinalik-halikan ang kanyang leeg. "Hm... alam mo ang bango-bango mo talaga ngayon, humahalimuyak ka sa buong kwarto natin, mi cielo. Amoy biko ka ngayon ni Nanay na may konting thinner ng pintura. Masarap at nakaka-adik," natatawang dagdag ni Joaquín. "Nang-iinis ka pa, lumayas ka na nga rito," naiiritang pumiksi sya nang bahagya nang pisilin ni Joaquín a
“Hindi, uhm, nagbigay lang ako ng number ng OB sa kanya,” tumungo sya para iiwas ang tingin sa lalakeng puzzled na puzzled na nakatuon lang ang tingin sa kanya.“Edi nagpapa-checkup ka nga kasi may OB-Gyn ka?” nagugulumihanang tanong ni Joaquín. “Hindi nga… Wala akong OB. Ewan ko.” “Anong ewan mo?!” kumukunot na ang noong susog ni Joaquín. “Ewan ko nga. Hindi naman kasi ako buntis eh. ‘Di ba props lang natin ‘to?” tinumbasan nya ang iritableng tinig ni Joaquín. “Oo nga, eh bakit sabi ni Rafael paglilihi 'yan? Anong meron bakit madalas kang nahihilo ngayon eh hindi ka naman ganyan dati kung hindi ka naglilihi? Madalas ka namang tanghali na magising dati, ni hindi ka nga nakakapag-almusal bago ka pumasok sa school pero hindi ka nahihilo. Ngayon lang."“Eh, anong gusto mong isagot ko sa ‘yo? Na buntis ako? Hindi nga ako buntis,” naiinis na wika nya. Dagli nyang tinakpan ang kanyang bibig nang magpaduwal-duwal na naman sya sa hapdi ng nararamdaman nyang umaakyat na mapait mula sa kan
“Para magkabalikan sila. Hindi mo ba napapansin? Tuwing makakaharap na lang si Jessica laging binibida ni Joaquín ang tungkol sa pagbubuntis ko pati sa kasal-kasal na ‘yan… Pinagseselos nya ‘yung tao.” “Ano?!” malakas na sambit ni Rafael. Kagyat na nagiba pa ang mukha nito sa narinig nito sa kanya. “Kaya ayokong tuluyang makasal kami. Rafael, hindi ito tulad ng laro natin nu’ng mga bata pa tayo. Seryosong commitment ang kasal. Sagrado. Hindi na maaaring bawiin ang lahat kapag natuluyan nga kaming magpakasal tapos naisip nyang si Jessica pa rin ang gusto nya,” pangangatwiran nya. “Nagpapanggap na nga akong buntis eh, pati ba naman sa kasal?” “Oh my God! You’re so unbelievable, Eyb,” pakli ni Rafael. Naiiling na tumayo ito sa kinauupuan sabay biro pa nito. “Selos yata ang dahilan ng pagkahilo mo eh." “Hoy, para sabihin ko sa ‘yo hindi ko kelangang magselos,” depensa nya. “Alam ko ang lugar ko. ‘Eto oh,” sabay proud na itinaas nya ang kanyang kamay na may suot na engagement ring.