"Hindi ko kilala. Taga Engineering Department...""Anong ginagawa ng taga Engineering na 'yon sa inyo e pagkalayo-layo na no'n? Dumayo pa talaga. Nagpapaligaw ka ba?"Kaagad ko s'yang nabitawan sa tanong n'ya sa akin. Nasasaktang tinitigan ko s'ya sabay atras palayo sa kanya. Hinuhusgahan n'ya ba ako? Ganun ba kababa ang tingin n'ya sa akin? Bakit ganun... bakit ang bilis n'ya akong husgahan? Wala ba s'yang tiwala sa akin? Pakiramdam ko para akong unti-unting dinudurog sa biglang sakit na pumulupot sa puso ko ng tanungin n'ya ako kung nagpapaligaw ba ako.'Yong feeling na patay na patay ka sa kanya pero s'ya parang patay na walang pakiramdam. Mas mabuti pa nga 'yong patay e nagpaparamdam. E, siya? Buhay pero parang patay. Hindi marunong makiramdam. Hindi n'ya ba ramdam ang pagmamahal ko sa kanya? Napangisi pa ako sa aking naisip at mabilis pinalis ng aking kamay ang luhang biglang tumulo sa aking mga mata.Natatarantang kaagad n'ya naman akong nilapitan pero umatras ako. Sumasakit an
Samantha"Sige, pirma ka d'yan. Tapos mag-iwan ka ng ID mo. Makukuha mo 'yon kapag binalik mo na ang librong hiniram mo."Kaagad akong nagpirma at binigay sa kanya ang isang ID ko. Pagkatapos ko magpasalamat sa kanya, dali-dali akong naghanap ng bakanteng mesa. Kaagad kong kinuha ang cellphone ko sa bulsa ng bag ko para tingnan kung sino ang nagmessage sa akin. Narinig ko kasing tumunog ang message alert tone ko kanina habang kinakausap ko ang school librarian namin. Dali-dali kong binasa ng makita kong si Wayne ang nagmessage sa akin.Hubby: What's your lunch today, baby :)Nakangiting kaagad akong nagreply sa kanya.Ako: Beef Steak with rice and vegetables salad. Ikaw ba? Kumain ka na?Kakasend ko lang ng reply sa kanya ay kaagad din tumunog ang cellphone ko.Ang bilis ah. Hindi ba s'ya busy or sadyang ako lang talaga ang laging laman ng isip n'ya kahit nasa trabaho s'ya?Halos gusto kong kiligin sa aking naisip. Pagkatapos kasi ng nangyari no'ng gabing 'yon, nagiging clingy na s'ya
Malalim akong napabuntong hininga muli at pinaalalahanan ang aking sarili na mas mainam na ako na lang ang umiwas. Tutal alam ko naman sa sarili ko na wala akong ginagawang masama at mas lalong wala akong inaagaw sa Monique na 'yon.Papasok na ako ng classroom namin ng mapatigil din ako mismo sa hamba ng pintuan ng makita kong halos lahat ng tao doon ay nakatingin sa akin. Nakakunot-noo'ng tiningnan ko din silang lahat.Bakit puro sila... lalaki?Mga nakangisi pa sa akin. Teka... iginala ko ang aking paningin. Hindi ko sila kilala. Umatras pa ako para masiguro kung room ba namin ito at hindi ako nagkamali lang ng pinuntahan pero room talaga namin. Humakbang ako ng kunti papasok. Tiningnan ko ulit sila. Nangunot pa lalo ang aking noo ng mamukhaan ko si Ivan. Siya 'yong lalaking humarang sa amin noon ni Cait habang naglalakad kami palabas ng campus noong first day of school ko dito.Napasinghap pa ako ng malakas ng mapadako ang paningin ko kay Luigi na nakadekwatrong nakaupo sa upuan ko.
WayneVenice Grand Hotel(Flashback)Damn... I can't get her out of my mind.. out of my f*cking system!"Ah... fuck. Wayne, babe... what are you waiting for? Use your shaft not your finger... damn it!"Kaagad akong nahimasmasan ng marining ko ang maarteng boses nito. I smirked. She was so aroused. I tilted my head as I looking at her sexy body while my two finger doing wonders in between her legs. She got big and full mounds that I've been licking and touching for an hour. But damn... Samantha's face, moaned and scent lingered in my head over and over and over again while f*cking this woman. Nabubwesit ako kanina pa dahil hindi s'ya matanggal-tanggal sa utak ko. Hindi ako makapag-perform. Kinailangan ko pang gamitin ang mga daliri ko para hindi ito ma-disappoint sa akin. Baka mamura pa ako ng wala sa oras. Tinawagan ko ito tapos ayaw naman tumayo ng alaga ko.T'ngna.. tinatakbuhan ko si Sam at ibinabaling ko sa ibang babae ang init na nararamdaman ko pero s'ya at s'ya pa rin ang nakik
Galit na galit na binalibag ko ang cellphone ko. Tumalbog pa ito sa carpeted floor ng opisina ko. Inabot ko ang bote ng whiskey at kaagad dinala sa aking mga labi at tinungga na iyon. T'ngna... maisip ko pa lang na may ibang lalaking pumuporma sa kanya lalo't hindi nalalayo sa edad n'ya, halos kainin na ang kamalayan ko sa subrang panibugho. Pakiramdam ko parang pinipiga ang puso ko at unti-unting nadudurog. Parang tinutusok ng malalaking karayom at 'di tinitigilan hanggang sa 'di magkagutay-gutay ng pino.Matapos naming pag-awayan ang Luigi na 'yon, I called Suarez right away. Hindi umabot ng ilang oras ay may balita kaagad akong natanggap mula dito. Halos uminit ang ulo ko sa subrang bilis nito. Meaning tanyag ang lalaking 'yon! Lalo pa akong nagulat ng malaman kong anak 'yon ng isa sa shareholder ng University kung saan nag-aaral si Sam. Kaya malakas ang loob ng gago para pormahan ang asawa ko.Hindi ko namalayan na nakakuyom na ang mga kamao ko sa subrang selos. Napaigtad pa ako ng
SamanthaNaglalakad ako papunta sa sakayan pauwi sa Unit ni Wayne ng makarinig akong malakas na sigaw ng babae.Galing akong Book Store. Bumili ako ng mga gagamitin ko sa gagawing kong portfolio. Dapat kanina pa ako nakauwi kaso ang bwesit na si Luigi inabangan na naman ako. Nahirapan ako makatakas sa kanya dahil wala sina Cait. Nanood ng basketball practice ng dyowa nila. Hindi ako sumama dahil akala ko nandun si Luigi, 'yon pala sumalisi ang luko.Nagtaka pa ako bakit hindi nagpractice at ginugulo ako. Sinagot pa ako na expert s'ya do'n kaya hindi n'ya na kailangan pa mag practice. Diba... akalain mo 'yon? Napakayabang! Tuloy ginabi na ako ng uwi.Habang tumatagal lalong lumalakas ang takot na takot na sigaw ng boses ng babaeng naririnig ko."No.. para n'yo ng awa! Sainyo na 'tong pera ko, wag n'yo lang akong sasaktan! Tulong..!" sigaw no'ng babae."Tulong.. tulong.." Malakas na tawanan ng lalaki ang narinig ko habang maarteng ginagaya pa ang pagsigaw no'ng babae. "T'ngna... naka jac
"Teka... saan ka ba umuuwi at ihahatid na lang kita.""Sa Mckenley Tower." sagot ko sa kanya. Bahagya pang nanlaki ang mga mata n'ya ng sabihin ko ang pangalan ng Tower na 'yon. Siguro nagtataka s'ya ba't doon ako nakatira e mukha akong mahirap. Well my husband lived there. Napangiti ako sa aking naisip.Ilang minuto ang lumipas ng huminto s'ya sa harap ng Tower. Natanawan ko pa si Kuya guard na nakangiting nakatingin sa akin."Dito ka pala nakatira." nagtataka pa rin na ani n'ya sa akin."O-Oo." alanganing ngiti ko sa kanya."Sige. Thank you for saving my life again.""Wala nga 'yon. Salamat sa paghatid at dito sa binili mong gamot at sa pagpapagamot na rin sa akin.""Naku, maliit na bagay. Kulang pa nga yan e. Bawi na lang ako next time sayo. Alam ko naman na kung saan ka nakatira, baka makita kita ulit, pwede mo naman siguro ako paunlakan sa paanyaya ko?""Sure. No problem. Ingat ka sa pagmamaneho." paalam ko sa kanya at kaagad ko ng tinalikuran.Malalaking hakbang na nagtungo na a
Samantha"Ano, hindi ka pa rin papasok?" sabay-sabay pang tanong sa akin ng mga kaibigan ko.Kasalukuyan akong gumagawa ng portfolio sa sala ng mag video call si Cait. Ilang araw na nila akong ginugulo through text messages and calls pero hinahayaan ko na lang sila.Matapos kong ikwento ang nangyari sa akin no'ng gabing 'yon ay hindi na nila ako tinantanan pa. Lalo't kinabukasan hindi ako pumasok hanggang ngayon. Katakot-takot na sermon at paliwanangan ang ginawa ko sa walang humpay na sunod-sunod na tanong ng mga kaibigan ko sa akin. Nasa canteen sila ngayon. Lunch break kaya may oras mambulabog na naman ang mga ito sa akin. Nakakatawa pa ang mga itsura. Nagkumpulan at pilit pinagkakasya ang mga mukha nila sa screen ng cellphone. Nasa gitna si Cait. Magkabilaang gilid n'ya naman si Sheeva at Criezel, nakatagilid na ang mga mukha. Si Rose at Bea naman nasa ibabaw ng ulo nila nakasilip. Pilit binababa ang ulo ni Cait para makita silang dalawa sa screen. Tuloy halos masubsob na sa mesa
Nginitian ko s'ya saka hinawakan ang kanyang kamay na humahaplos sa aking pisngi. "Mas okey na din ata na ganun ang nangyari sa atin. Sa totoo lang kasi nawalan na akong tiwala sayo noon. Lagi akong takot na baka magising na lang ako isang araw wala ka na sa tabi ko, naagaw ka na ng iba."He sighed. "Malabong mangyari 'yang iniisip mo. Dibale ng mamatay ako kaysa mabuhay pa ng wala ka naman sa piling ko."I chuckled. "Asus, bumanat ka na naman." sabi ko saka bumangon. "Balik na tayo sa labas?"He nodded then we went out the room.Marami ang kumausap at bumati sa amin.Nakilala ko din si Jelyn at asawa nitong si William pati ang cute-cute na babaeng anak nila na kaedaran ni Gwen na natutulog na sa braso nito.Habang kausap ko sila hindi ko maiwasan makosensya sa ginawa kong panghuhusga kay Wayne. Ngayon ko lang narealized na masyadong makitid, marumi at advance pala ang utak ko noon, puro negative ang laman. Hinayaan kong kainin ako ng mga nagyari sa buha
SamanthaNataranta ako ng humakbang palapit si Wayne. Kaagad ko s'yang pinigilan, hinila sa kanyang braso."No Wayne please. Huwag kayong gumawa ng gulo dito ni Luigi." madiin kong pigil sa kanya saka nilingon si Luigi.Pero sa nakikita kong itsura at titigan nilang dalawa hindi ko kakayanin. Parang manok na magsasalpukan ang dalawa. Ang tangkad at laking tao pa nila. Baka ma-sandwich lang ako nito sa gitna pag nagpang-abot itong dalawa. Nakakahiya sa mga bisita at mga magulang namin kung magkagulo sila.Nalintikan naaaa!Nagpalinga-linga ako, naghanap ng maaaring tumulong sa akin. Then I saw James. Nakatanaw sila ng asawa n'ya sa amin. Sinenyasan ko s'yang lumapit. Kaagad naman n'ya nakuha ang ibig kong sabihin. Nagtinginan sila ni Rash saka malalaking hakbang na lumapit sa amin.Kaagad inakbayan ni James ang kaibigan n'ya pero nagprotesta si Wayne. Hinatak ko s'ya sa kanyang damit.Tinitigan n'ya ako saka muling binalingan si Luigi. "Don't you dare
Nagpupuyos sa inis ang aking dibdib habang naglalakad ako papunta sa unahan.Walanghiya s'ya. Halos mamatay ako sa takot ng pagkakadukot sa akin kanina tapos may kinalaman pala ang bwesit na lalaking 'yon dito. Magpinsan nga sila ni Miguel, parehong siraulo. Humanda s'ya sa akin mamaya...Ngunit habang palapit ako ng palapit sa unahan at nakikita ang masasaya at nakangiting mukha ng mga tao, ng mga mahal ko sa buhay, unti-unting napapalitan ng 'di matatawaran na saya, tuwa at galak ang aking puso.'Yong tipong puro negative ang laman ng isip mo, puno ng inis, galit, takot ang puso mo dahil sa disaster na nangyari sa akin simula noong alas dos ng madaling araw na dinukot ako hanggang kanina. Tapos sa isang iglap biglang nag-iba ang ihip ng hangin, ganito ang ending.Diba.. akalain mo yon? Nakaisip sila ng ganito! Napaka taba ng utak! Sino ba ang nagplano ng lahat ng ito at bibigyan ko ng subrang higpit na yakap sa leeg hanggang sa mamatay s'ya, tanda ng pasasalam
SamanthaNagtatawanan kaming magkakaibigan ng biglang bumukas ang pinto, pumasok si Miguel. Kaagad akong napatigil sa pagtawa at natutok sa kanya ang aking nanlalaking mga mata."Anong ginagawa mo dito?" nakakunot-noong tanong ko kaagad sa kanya.Nginisian n'ya ako saka tiningnan ang mga kaibigan ko."Ah, Sam, labas muna kami ha, baka hinahanap na kami ng mga tsikiting namin." sabi ni Cait na ikinakunot lalo ng aking noo.Sabay-sabay pa silang nagtungo papunta sa pinto."May mga anak na rin kayo?" excited na bulalas ko.Nakangiting nilingon nila ako saka tumango."Meron, nasa labas, makikita mo mamaya." nakangiting sabi ni Sheeva sabay talikod.Lalo akong nagtaka ng makita kong halos magkumahog pa sila sa pagmamadaling lumabas ng kwarto. Sinusulyapan si Miguel na animoy hari na nakatayo sa harapan ko't makahulugan naman silang tinitingnan. Na para bang nag-uusap-usap sila sa pamamagitan ng mga mata. Hindi ko maintindihan, ang weird pero sa na
Hinayaan ko lang s'yang yakapin ako habang pinoproseso ng aking naguguluhang utak ang sinabi n'ya. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari. Pakiramdam ko may malaking mali talaga e. Kanina bigla na lang sumulpot si Calderon sa bahay pagkatapos kong makausap si James. Tapos ngayon...Kanino s'ya anak? Bakit Daddy ang tawag n'ya sa akin? Kailan ba ako nagkaanak? Bakit hindi ko ata alam? Pero bakit kamukha ko s'ya?!Arrgh ang gulo..!"Baby..." tawag ko sa kanya.Kaagad naman s'yang kumalas sa pagkakayakap sa akin saka nakangiti akong tiningnan.I smiled back at her. "Bakit mo ako tinawag na Daddy?""Dahil ikaw po ang Daddy ko." sagot n'ya kaagad sa akin.Biglang pumitlag ang aking puso sa sinabi n'ya. Habang tinititigan ko ang ngiti n'ya si Sam ang pumapasok sa aking utak. Hindi ko ma-explain pero parang iba ang hatak sa akin ng batang itong nasa harapan ko."Sino nangsabi sayong ako ang D-Daddy mo?""Si Lola tsaka si Tito Miguel po. Kamukha mo 'y
WayneYesterday was the best ever advanced gift for our sixth years wedding anniversary..!At last I found her. She's with me now!Sa apat na taon na nakalipas ngayon lang ako nakatulog ng mahimbing. Ang sarap sa pakiramdam. Sa subrang sarap parang ayaw ko ng magising. Nakangiting nag-inat ako ng aking mga kamay sabay kapa sa aking katabi. Unti-unting napalis ang ngiti sa aking mga labi hanggang sa napakunot noo ako ng wala akong mahawakan na katawan ng tao. Kaagad akong napadilat at napabalikwas ng bangon ng hindi ko makita si Sam sa tabi ko."Sam?" tawag ko sa kanya pero wala akong marinig na ano mang ingay maliban sa ugong na nagmumula sa aircon sa loob ng kwarto.Saan ba pumunta 'yon? Ang aga-aga bumabangon kaagad...Himutok ko pa sa aking sarili saka lumabas ng kwarto."Sam?" tawag ko ulit sa kanya ngunit wala pa ring sumasagot.Nagpalinga-linga ako ngunit wala akong makita ni isang tao. Napatingin ako sa malaking orasan sa dingding. Na
Hanggang sa nahigit ko ang aking hininga ng maramdaman kong pader na ang nasa likuran ko. Nagtaas baba pa ang aking mga dibdib sa biglang tensyon na naramdaman ko habang nakatitig sa mukha n'yang may pilyong mga ngising walang kurap-kurap na nakatitig din sa akin. Para na akong malalagutan ng hininga.Bumaling ako sa aking kaliwa para sana tumakbo ngunit malakas akong napatili sa gulat ng malalaking hakbang s'yang mabilis na nakalapit sa akin sabay tukod ng dalawang malaking braso n'ya sa aking gilid. Halos pangapusan ako lalo ng hininga sa ginawa n'ya.Hindi ko na alam kung saan na ba ako natatakot. Ang makita n'ya ba ang anak ko, ang abutan kami ng mga tao dito sa bahay or ang gagawin n'ya sa akin? Sa uri ng ngisi at titig n'ya pakiramdam ko gusto n'ya akong kainin na buo. Hindi ko alam kung bakit n'ya 'to ginagawa sa akin at mas lalong hindi ko alam kung pa'no n'ya ako natunton dito.Bakit nandito s'ya?"Did I heard you right? You called my Mom, Mama." amused
SamanthaDamn... what the hell he's doing here?!Ano 'to joke? Pinagtataguan ko s'ya, tinatakasan ko tapos ngayon nandito s'ya sa aking harapan?!Ang lupet magbiro ng tadhana grabe... Wala ng lulupit sa lahat ng malupit!Pagkatapos sabihin ni Ruth kanina na nasa likuran namin si Wayne mabilis pa sa alas kuwatrong kumaripas kaagad ako ng takbo palayo sa kanila. Dumeritso ako ng CR at nagkulong doon. Kahit nagsimula na ang graduation ceremony hindi ako lumabas. Pinagkakatok ako doon ng mga kaibigan ko pero hindi nila ako napilit lumabas. Nagdahilan na lang akong biglang sumama ang tiyan ko.Hindi ko alam kung ilang oras akong nanatili doon. Hanggang sa marinig ko ang boses ni Wayne na nagsasalita na sa mic. Lumabas ako saka sumilip sa Stadium. Lalo akong kinabahan ng makita kong umiikot ang kanyang paningin na para bang may hinahanap s'ya na tao. Ayaw kong mag-assume pero subrang kaba ang bigla na lang bumundol sa aking dibdib.Pagkatapos ng graduation cer
WaynePagkatapos kong kumain bumalik ako sa kuwarto para sana umidlip ngunit hindi pa rin ako makatulog. Nanatili akong nakadilat at nakatitig sa kisame habang iniisip pa rin si Sam. Hindi na s'ya matanggal pa sa aking utak.Pero kailan nga ba s'ya nawaglit sa aking utak? Parang s'ya na lang ang bukod tanging laman at tumatakbo sa loob nito e. Walang kapaguran sa pagtakbo.Paulit-ulit pang nagre-replay sa aking harapan ang tagpong nakita ko kahapon. Although kinakain ng subrang selos at panibugho ang buong kamalayan ko, hindi ko pa rin mapigilan ang sarili kong makaramdam ng saya, ng pag-asa.Nandito s'ya sa San Andres. Kung kinakailangan halughugin ko ang buong bayan para lang mahanap s'ya, gagawin ko.Babawiin ko s'ya sa lalaking 'yon!Hindi ko alam kung ilang oras akong nanatiling nakahiga sa kama habang parang tangang kinakausap ng sarili ng tumunog ang alarm tone na nilagay ko sa phone ko.Kaagad akong bumangon at nagbihis saka lumabas ng kwarto