Mag-log inShare
Chapter 45: Ghost
Huling Na-update:
2023-07-28 10:15:40Kaugnay na kabanata
Unbidden Tears Chapter 46: Finale
“A-are you real?" I cried and he nodded and hugged me tightly that's when emotions hit me like a brick wall. I touched his face and caressed him, no he would vanish in the mean time, this is not real but I pray that this is real, please I don't want to wake up if this is not real. "I miss you so much baby" he cried and hugged me again. I sobbed in his chest, Im still confused but I dont care. real or not, I just want to feel him, to feel his body, his love that I miss all these years. I cried at binuhos ko lahat sa kanya ang nararamdaman ko, lahat ng sakit. "Why did you left me? I missed you so much!, hindi mo alam kong gaano ako naghirap nong nawala ka!" I cried harder. "I can't sleep thinking of you!" I sobbed and he just rubbed my hair and listened to me. I can feel his heartbeat "I celebrated christmas without you! Sandra and Caleb missed you so much, I feel like I cant go on and I wanted to give up so bad Sandro! Im so guilty kasi hindi man lang kita napatawad! Hin
Huling Na-update : 2023-07-28Unbidden Tears Chapter 1: The Beginning
"Breathing is hard. When you cry so much, it makes you realize that breathing is hard. " ----- David Levithab, Love is the Higher Law I wipe the tears streaming down my face, my body felt numb and the world doesn't seem to care. I look outside of the window, the rain still hasn't stopped like the tears in my eyes. All I can hear is the ticking sound of the clock and the rain pouring outside. I don't know what really happened but one day, I just woke up and my husband has changed, like a totally different person. He became cold, and abusive and I don't know him anymore. I glance at the clock and saw that it was already 2:00 in the morning but I still waited, like I always do. I didn't feel the tiredness in my body, all I can feel is the pain in my heart. Why am I like this? Why am I not still used to this kind of situation? It always happens, Why am I still waiting? Waiting for nothing. Narinig ko ang pagbukas ng pinto at muli akong nabuhayan, agad akong tumayo para salubungin siya
Huling Na-update : 2023-07-11Unbidden Tears Chapter 2: Neglect
"So, this is my life. And I want you to know that I am both happy and sad and I'm still trying to figure out how that could be." ------- Stephen Chbosky, The Perks Of Being a Wallflower Napatingin ako sa asawa ko, nakahiga parin siya sa tabi ko habang nakatitig sa ceiling, bagong gising ko lang at namalayan kong gising narin siya. Masakit parin iyong sinabi niya sakin kagabi pero iyon ang totoo. Truth hurts nga sabi nila at naniniwala na ako don. Hindi niya inalis ang tingin niya sa taas kaya nagtaka ako kung ano ang iniisip niya, ngayon ko lang siyang nakitang ganito na nakatulala. "Sorry kagabi Sandro, gusto ko lang naman makatulong eh" mahinang sabi ko sa kanya, hindi parin nakaalis ang tingin niya sa taas at hindi siya sumagot. We brooked into a deep silence. "May bisita ako mamaya, siguraduhin mong malinis ang bahay at bilhin mo ang lahat ng ipapabili ko sayo, isusulat ko mamaya" nakapagsalita rin siya at tumango ako. Pero naalala kong ngayon pala ang first day ng trabaho ko,
Huling Na-update : 2023-07-11Unbidden Tears Chapter 3: Wants
“You know, a heart can be broken, but it keeps on beating, just the same." ----- Fannie Flagg, Fried Green Tomatoes at the Whistle Stop Cafe The beeping of my alarm clock woke me up, its 5:00 am at kailangan ko pang maglinis, I groaned still too tired but then I remembered na ngayon na ang first day of work ko at kailangan ko pang ipagluto si Sandro. I looked at my hands at nakita kong may kunting pasa ito, wala rin si Sandro sa tabi ko, san kaya siya natulog? akala ko bumalik siya kagabi. I suddenly felt a pang in my chest thinking about the incident last night. I got out from the bed at bumaba para hanapin si Sandro at nakita ko siyang nakahiga sa sofa, I smiled at him as he snore lightly. Nagluto na ako at pagkatapos nagsimula na akong maglinis sa mga kalat nila kagabi, I picked up the bottles of wines at tinapon sa bin, hinugasan ko lahat ng mga baso at platong ginamit nila kagabi. I looked at the time and its 7:00, lumapit ako kay Sandro. "Sandro gising na, kumain na tayo" sab
Huling Na-update : 2023-07-11Unbidden Tears Chapter 4: Flashback
"Despite of everything, I believe that people are really good at heart." ---- Anne Frank, The Diary Of a Young Girl Chapter 4 Dalawang araw na ang lumipas nong away namin ng asawa ko at wala na akong nakitang Sandro sa bahay, hindi pa siya umuwi hanggang ngayon. After he slapped me he just walk out at akala ko babalik lang siya pero hindi siya bumalik. Nasaan siya ngayon? Bakit hindi pa siya umuuwi? Hindi siya sumasagot sa mga tawag ko. Nagtatrabaho parin ako sa Coffee shop para madistract, wala rin akong ganang makipag usap kahit kanino. Kahit sina Miguel at Allison, I tried to avoid making a conversation with anyone. "Faye, hanggang kailan kaba maging ganyan? Parati kang tulala diyan eh" sabi ni Alisson, I sigh. It's time to talk to someone para mailabas ko ang sakit sa puso ko. Pero mapag aasahan ko ba to sila? I suddenly want to call Sherlyn, siya ang childhood bestfriend ko at nandon siya sa baguio ngayon. "Alisson, hindi umuuwi ang asawa ko" mahinang sabi ko sa ka
Huling Na-update : 2023-07-11Unbidden Tears Chapter 5: Birthday
"I must have loved you a lot." -----Suzanne Collins, Mockingjay Chapter 5 Layuan mona ako, wala kang silbi sakin. Iyan lang ang parating nasa isip ko, it keeps repeating on my mind and keeps broking my heart. Huwag kang sumuko Faye. I keep reminding myself but failed and it made me miserable. Hindi na dito kumakain si Sandro, umaalis na siya nang hindi kumakain. He said that he doesn't like the foods that I cook anymore. It's like wala na akong asawa, para lang akong robot dito, padaloy daloy na walang pagmamahal na ibinibigay. Para na talagang walang saysay ang pagsasama namin, paggising niya sa umaga pumupunta agad sa trabaho, hindi na kami nakasabay kumain, pumupunta narin ako sa trabaho. Sa gabi halos di na siya makauwi, 2 to 3 na siya sa umaga makauwi at nakakatulog nalang ako sa kakahintay. Hanggang kailan kami maging ganito? Nakakasawa narin, sana mamanhid nalang ako sa sakit na nararamdaman ko pero hindi, patuloy parin ang sakit. I am currently laying in my bed
Huling Na-update : 2023-07-18Unbidden Tears Chapter 6: Visit
“There is a distinct, awful pain that comes with loving someone more than they love you.” Steve Maraboli Chapter 6 Im currently sitting in the dining table, nakahanda na lahat ang mga pagkain na niluto ko, chicken curry, salad, adobong manok at tsaka maliit na birthday cake ko. Tinignan ko ang oras at nakitang 7:00 pm na, sana naman umuwi ng maaga si Sandro. Gusto ko lang naman makasama siya sa birthday ko, I want to remember happiness in my birthday not sadness. Napatingin ako sa cellphone ko, 7:10 at wala parin si Sandro. Nasan na kaya iyon? Baka ano na naman ang ginagawa non. A few hours later, akala ko uuwi siya pero hindi pala. I should have known na ganito ang mangyayari, talagang hindi pa ako natuto. 12:00 am na kaya tapos na ang kaarawan ko, pinigilan ko ang aking mga luha dahil pagod na akong umiyak. I don't want to cry anymore. Parang mauubos na ang mga luha ko. Kinuha ko ang aking birthday cake at tinapon sa basurahan, ang tanga tanga ko talaga para umasa. Dese
Huling Na-update : 2023-07-18Unbidden Tears Chapter 7: Pain
Love never dies a natural death. It dies because we don't know how to replenish its source. It dies of blindness and errors and betrayals. It dies of illness and wounds; it dies of weariness, of withering, of tarnishing. - Anais Nin Chapter 7 "Hoy! Ba't ka tulala diyan?" nabalik ako sa realidad nang marinig ko ang boses ni Allison, lunchbreak namin ngayon sa trabaho at wala akong ibang iniisip kundi si Sandro. Kung pwede lang sana baguhin sarili ko na huwag palaging edepende ang kasiyahan sa iba, sana ginawa ko na ngayon kaso hindi pwede. Changing your mindset is very hard and it will take a lot of time and challenges para mareach mo ang goal na iyon. Right now, my happiness is Sandro but he is also now the cause of my pain. Late na siya umuwi kagabi at lasing na naman, ngayon iniisip ko ang dinner nila ni Britanny mamaya, hindi talaga ako mapakali, nagseselos ako at nasasaktan. Hindi niyo na kailangan ipaalala sakin na I am a very weak person kasi alam ko naman iyon, I am
Huling Na-update : 2023-07-18
Pinakabagong kabanata
Unbidden Tears Chapter 46: Finale
“A-are you real?" I cried and he nodded and hugged me tightly that's when emotions hit me like a brick wall. I touched his face and caressed him, no he would vanish in the mean time, this is not real but I pray that this is real, please I don't want to wake up if this is not real. "I miss you so much baby" he cried and hugged me again. I sobbed in his chest, Im still confused but I dont care. real or not, I just want to feel him, to feel his body, his love that I miss all these years. I cried at binuhos ko lahat sa kanya ang nararamdaman ko, lahat ng sakit. "Why did you left me? I missed you so much!, hindi mo alam kong gaano ako naghirap nong nawala ka!" I cried harder. "I can't sleep thinking of you!" I sobbed and he just rubbed my hair and listened to me. I can feel his heartbeat "I celebrated christmas without you! Sandra and Caleb missed you so much, I feel like I cant go on and I wanted to give up so bad Sandro! Im so guilty kasi hindi man lang kita napatawad! Hin
Unbidden Tears Chapter 45: Ghost
"I never left you" my heart stopped when I heard a very familiar voice. I turned around and saw Sandro's handsome but now more matured face. Alam kong nanaginip lang ako pero kahit panaginip lang to ay kailangan kong sulitin. Siguro nababaliw na ako. Dahan dahan akong lumapit sa kanya and I caressed his face, why is this felt so real? Panaginip lang ito diba? "A-are you real?" I whispered at narinig ko ang tawa niya, hindi ko alam kung anong dapat na maramdaman, bakit parang totoo ang panaginip ko? kung totoo ito, mamatay siguro ako sa tuwa. I saw his beautiful smile. Hindi ko nakayanan, nasampal ko siya and I heard him groaned. I looked at my hands at sinampal ang sarili ko. Bakit hindi ako nagigising? "Aray, ang sakit non ah" narinig ko ang tawa niya. "Sandro?" I asked and closed my eyes but when I opened it again, nandon parin si Sandro. No, hindi ako makapaniwala? I touched his body and that's when I knew na totoo talaga siya. "P-pano?" I asked and touched his face a
Unbidden Tears Chapter 44: Remember
“Faye, kumain kana" napabalik ako sa realidad nang marinig ko ang boses ni Sherlyn, ilang araw na ako laging tulala. Hindi ko mapigilan ang sarili ko, hindi ko narin masyadong naalagaan ang mga anak ko kaya minsan don sila sa bahay ng parents ni Sandro. "Hindi to magugustuhan ni Sandro Faye, please lang huwag mong sisihin ang sarili mo" malungkot na sabi ni Sherlyn. Ilang araw narin ang lumipas nang pumunta kami sa libing ni Sandro, buti nalang wala nang pakialam ang pamilya ni Sandro tungkol sakin at hinahayaan nalang ako sa gagawin ko. Pagkatapos non ay minsan nalang akong lumalabas sa apartment, naalagaan ko naman ang mga anak ko pero minsan ay nawawala talaga ako sa sarili ko kaya naisipan kong don sila sa parents ni Sandro. "Hinahanap ka ni Zoe Faye, please maawa ka naman sa mga anak mo" sabi niya, I wiped the tears in my face at niyakap si Sherlyn. She's right, kailangan ko nang gumising sa realidad at alagaan ang mga anak ko. "I'm sorry" malungkot na sabi ko kay Sher
Unbidden Tears Chapter 43: Beep
Nakaupo kami ako ngayon sa hospital habang hawak ang umiiyak na Zoe at karga ko si Caleb na walang alam sa mga nangyari. Nakita ko ang mga nag alalang mukha ng pamilya ni Sandro. Hindi parin mawala sa isip ko ang pangyayari panay parin ang pagbuhos ng mga luha ko, kasalanan ko kung bakit na aksidente si Sandro, kung hindi nalang sana ako lumabas, hindi sana mangyari ang lahat nang to. "Anong nangyari sa anak ko?!" iyak ng ina ni Sandro. Narinig naming bumukas ang pinto ng operating room at don bumugad ang mukha ng doctor. Napatayo naman ako. Nakita kong nag usap ang pamilya ni Sandro at ang doctor, hindi ako makalapit dahil ayaw kong marinig ang sasabihin ng doctor dahil umiiyak ang mama ni Sandro. "He's dead" iyon lang ang narinig ko at napahagulhol ako at niyakap si Zoe, sinilip ko siya sa operating room at tinaktakpan na ang kanyang maputlang mukha. Hindi ko na kayang makita pa ang lahat. I just hugged my daughter at si Caleb. Patay na si Sandro at kasalanan ko, alam kong ma
Unbidden Tears Chapter 42:
The next few days had been hectic, Hindi tumitigil si Sandro sa pangungulit samin. Hindi ko naman pinagkait ang mga anak niya at minsan hinahayaan ko silang Makita pero dapat andon ako palagi dahil wala akong tiwala kay Sandro. Balak ko nadin sanang umuwi na sa probinsya pero nakabantay para ti si Sandro, parang lahat ng pinupuntahan ko ay alam niya. Sandro keeps sending me flowers, Panay talaga ang suyo niya pero ayaw ko na talaga, mahal ko pa rin siya pero masakit pa rin ang ginawa niya samin ng mga anak niya, hindi ko parin matanggap at natatakot ako na kapag papatawarin ko na siya ay magbabago na naman ang ugali niya. Nag sasama rin kami ni Noah minsan especially pag pumupunta kami sa park kasama si Sherlyn, nagagalit si Sandro tungkol dito pero wala na siyang magawa. Kasalukuyan kaming nandito sa bagong apartment na trinitarian namin ng mga anak ko, habang naglalaro si Sandro ang mga anak namin. "Uuwi kaming probinsiya" Sabi ko, natigilan naman si Sandro at agad na n
Unbidden Tears Chapter 41: Tired
Parang nasa 30 plus na ang babae, napatakbo naman si Zoe sakin sabay ngiti at pinakita sakin ang kamay niya na may maraming stars. Napangiti naman ako sa anak ko at hinalikan ko ito sa pisnge. Tumingin ako muli sa babae. "Bagong yaya po ako si Zoe, pinadala po ako ni Sir Alessandro" sabi niya, kumunot naman ang noo ko. Hindi ako kampante, kahit sobrang galit ko kay Sandro, mas mabuting may magbabantay ng anak ko pero kailangan ko munang makasiguro na si Sandro ang nagpadala sa kanya. "Sorry po pero mahirap magtiwala ngayon at tsaka pakisabi nalang sa bwesit kong ex husband na tantanan na niya kami. Salamat po" sabi ko at hinawakan ang kamay ni Zoe at umalis kami sa classroom. Paglabas namin ay nakita ko ang sasakyan ni Sandro. I sigh, nakakairita na talaga siya, hindi ko siya gustong makita dahil nag faflashback lahat ng masasakit na pangyayari. I saw him getting out kaya binilisan ko ang lakad ko. "Faye" tawag niya pero hindi ko siya pinansin. "Daddy" masayang sabi ni Zoe
Unbidden Tears Chapter 40: Tragic
Nakita ko na pumasok si Sherlyn dala si Zoe at Caleb, napangiti naman ako nang makita ko ulit ang mga anak ko. Sinabi ko lahat kay Sherlyn ang nangyari at galit na galit siya kay Sandro, nagpapakita naman si Sandro dito pero inaaway ni Sherlyn kaya hindi nalang siya pumapasok. "Mommy" masayang sabi ni Zoe at niyakap ako at niyakap ko ito pabalik, kinuha ko naman si Caleb kay Sherlyn at hinalikan ito sa pisnge. Dalawang araw na ang lumipas mula nong nalaman ko na nakunan ako, masakit parin para sakin na mawala ang anak ko. Makakauwi na kami ngayon sa bahay pero don muna sina Caleb at Zoe kay Sherlyn dahil kakausapin ko ngayon si Sandro. Nang makalabas na kami, I saw Sandro outside sitting. Agad naman itong tumayo at lumapit samin pero pinigilan ko ito at dinala ni Sherlyn ang mga bata sa labas. "Aalis na kami Sandro, may bago kanang babae kaya hindi muna kami kailangan" malamig na sabi ko. I saw his eyes darkened. "Walang aalis Faye, hindi ako papayag" galit na sabi niya.
Unbidden Tears Chapter 39: Cry
Nang malinis ko na ang mga sugat ko ay napatingin ako sa salamin at pinunasan ang mga luha ko, kahit anong gawin ni Sandro sakin, mahal ko parin siya pero natatakot ako baka ang susunod na saktan niya ay ang mga anak namin. Natatakot ako baka makunan ako, alam kong hindi pa ako handa magiging ina ulit dahil sa sitwasyon namin ni Sandro pero ayaw kong mawala ang anak namin. I decided na don muna matulog sa kwarto nila Zoe at Caleb, tumabi ako sa natutulog na Zoe and I hugged her tightly and thought about a lot of things, kung paano ko itatawid ang lahat ng to at kung paano ko mababago ulit si Sandro. I believe I can still change my husband's mind dahil nangyari nato noon diba? Kahit anong sakit na binibigay niya sakin, my heart still belongs to him and I know na this is all crazy pero wala akong magawa. I just layed there with my daughter hanggang sa nakatulog ako. I woke up nang makarinig ako ng parang may nabasag kaya napatakbo ako sa labas at nilock ang pinto ni Zoe para di i
Unbidden Tears Chapter 38: Endless Pain
Tears streaming down in my face habang tinitignan ang pregnancy test na hawak ko sa aking mga kamay. Positive, buntis talaga ako, naka ikatlong pregnancy test na ako at lahat sila positive. Paano koto sasabihin kay Sandro? Alam kong magagalit siya at hindi niya magugustuhan na buntis ulit ako. Tinapon ko ang pregnancy test sa basurahan sa labas ng bahay at bumalik ako sa loob at nakitang nanood si Zoe ng tv at si Caleb ay naglalaro sa mga laruan niya sa sahig. I sigh and wiped the tears on my face, kailangan kong maging matatag. Kailangan mabalik ulit ang loob ni Sandro samin, baka pagod lang talaga siya sa trabaho kaya siya nagkakaganyan. Malalagpasan ko rin ito, nalampasan ko nga ang diranas ko noon, ngayon pa kaya. I heard the doorbell rang kaya lumabas ako para tignan kung sino at napangiti ako nang makita ko si Sherlyn dala ang isang eco bag. I jumped and hugged her. Tamang tama dahil right now, I just needed a friend at si Sherlyn ang kailangan ko. Hindi ko sasabihin sa
