LOGINShare
Chapter 3: Wants
Last Updated:
2023-07-11 06:06:11“You know, a heart can be broken, but it keeps on beating, just the same."
----- Fannie Flagg, Fried Green Tomatoes at the Whistle Stop Cafe The beeping of my alarm clock woke me up, its 5:00 am at kailangan ko pang maglinis, I groaned still too tired but then I remembered na ngayon na ang first day of work ko at kailangan ko pang ipagluto si Sandro. I looked at my hands at nakita kong may kunting pasa ito, wala rin si Sandro sa tabi ko, san kaya siya natulog? akala ko bumalik siya kagabi. I suddenly felt a pang in my chest thinking about the incident last night. I got out from the bed at bumaba para hanapin si Sandro at nakita ko siyang nakahiga sa sofa, I smiled at him as he snore lightly. Nagluto na ako at pagkatapos nagsimula na akong maglinis sa mga kalat nila kagabi, I picked up the bottles of wines at tinapon sa bin, hinugasan ko lahat ng mga baso at platong ginamit nila kagabi. I looked at the time and its 7:00, lumapit ako kay Sandro. "Sandro gising na, kumain na tayo" sabi ko sa kanya, he opened his eyes and glanced at the sorrounding and his eyes landed to me, agad siyang tumayo at umakyat sa taas brushing past me. Maliligo nalang muna ako, umakyat nadin ako sa taas at kumuha ng towel at mga damit ko, narinig ko ang shower sa loob ng CR kaya bumaba ako para don maligo sa guest room. Matapos akong makabihis, inayos ko muna sarili ko bago ako lumabas sa guest room, nakita kong kumakain si Sandro kaya umupo ako at sumabay. "Sandro, magtatrabaho na ako ngayon" I broke the silence causing him to look up. "Do whatever you want cause I don't care about you and what you do" sabi niya and he stormed out. I brushed away the pang in my chest, he doesn't care about me anymore. It's not that I am not getting used to it. ? My first day of work turns out to be great, may nakaibigan akong dalawa. Si Alisson at si Miguel, sila iyong unang pumansin sakin, masaya silang kasama dahil sa mga silly jokes nila. Sila na ata ang pinakamasayang taong nakilala ko, nawawala sa isip ko si Sandro dahil napapatawa nila ako. Alam niyo iyong mga taong kahit walang ginawa, natatawa ka? Sila iyon. Para silang mga aso at pusa, minsan nag aaway sa biro. 350 a day ang suweldo ko kaya masayang masaya ako dahil makakatulong na ako sa gastusin sa bahay at mapapadalhan ko na ulit sila nanay at tatay. Noon nahihiya ako dahil si Sandro nagpapadala sa kanila, hindi tinatanggap ng nanay at tatay ko but Sandro still insisted. Now I am so glad when Sandro stopped giving them any money, like I said, nagbago siya in an instant and I don't know why. Miss kona sila nanay at tatay, I remembered their faces when I introduced Sandro to them. Nandon sila sa Camiguin ngayon ang tahanan ko. Masakit parin iyong sinabi ni Sandro sakin kanina but I brushed it off. "Faye, alam mo bang natae si Miguel nong grade 1 siya sa school nila?" tanong ni Alisson sakin at napatawa ako while Miguel is shooting daggers at her. It was our break. "Tumigil ka nanga Alisson, Faye huwag kang maniwala sa baliw nayan, eh mas malala pa sa kanya, umutot iyan habang nagkaklase at rinig ng rinig ng lahat" sabi ni ni Miguel at tumawa, I shook my head at them "Hampasin kaya kita sa muka gamit ang puwet ko" sabi ni Alisson and Miguel stared at her shocked, I chuckled at her craziness. Well, atleast I made a good friends that makes me laugh. "Para kayong aso at pusa" sabi ko sa kanila "Oo nga pala Faye may boyfriend kana?" tanong ni Alisson sakin, I smiled at her as I remember Sandro and I'm starting to miss him. "May asawa na ako" sabi ko na ikinagulat nila "What? Sino?" tanong ni Alisson "Si Alessandro Carvalho" sabi ko sa kanila and I blush, para akong high school girl na nagbanggit ng crush niya. I stared at their shock expression. "The Billionaire?" gulat na tanong ni Miguel and I nodded my head "Bakit ka nagtatrabaho Faye, eh bilyonaryo ang asawa mo, swerte mo girl! Ang hot ng asawa mo, sa magazine ko palang siya nakita. OMG, Pashare Faye" bungad niya sakin, I rolled my eyes while smiling at her. Crazy friends. Kung akam niyo lang ang ginagawa ng asawa ko sakin. After the tiring day, umuwi na ako sa bahay para maghanda ng pagkain, I can't help but smile at my day, it is indeed a great day. After a few hours of waiting, narinig kong bumukas ang pinto at bumugad ang malamig na mukha ni Sandro, he stumbled kaya tinulungan ko siya. I can smell the alcohol in his breath. I sigh, uminom na naman siya. "Sandro, uminom ka na naman" mahinang sabi ko "Kasalanan mo ang lahat ng to" sigaw niya, napaatras ako dahil sa lakas ng boses niya and it pains my heart. Anong sinasabi niya? Anong kasalanan ko? Eh hindi ko nga alam ang dahilan bakit siya nagbago ng ganyan. "I-i don't know what you're talking about Sandro " bulong ko sa kanya, he ignored me at pumunta sa kwarto namin and I heard the door slammed loudly. I just glued there with a broken heart, hindi ko alam ang gagawin ko. I cried at my thoughts. Umakyat ako sa taas para puntahan si Sandro, nakita ko siyang nakatayo habang nakatingin sa bintana. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya, I feel him tensed but I didn't care, I just want to feel him. "I wish na bumalik kana sa dati Sandro, miss na kita" bulong ko sa kanya, hindi siya gumalaw. We stayed like that for a few minutes and I'm so happy that he didn't pushed me away. "Gusto ko lang maging masaya tayo, gusto kong bumalik tayo sa dati Sandro" sabi ko sa kanya, sabik na sabik na akong bumalik kami sa dati, gusto ko nang maramdaman ang pagmamahal niya sakin. At this state, Sandro grab my arm and pushed it away at hinarap niya ako. "I't awl your faultt" he slurred I shook my head and cried. Hindi ko alam kung anong nagawa ko, kung anong kasalanan ko. "Sandro, sabihin mo sakin anong nagawa ko ple---- "Just shut the fuck up" galit na sabi niya. I looked at him with a pained expression. I badly want to know the reasons, and why he keeps saying it's all my fault. I ran outside habang umaagos ang mga luha ko, pumara ako sa taxi, buti nalang may kunting pera akong natira sa bulsa ko. I sobbed quitely sa loob ng taxi. What did I do to deserve this? Why is this all my fault?? I've never hurt him, ginawa ko lahat para sa kanya. This is too much, it's so sufficating, parang di na ako nakakahinga sa sakit. I want to blame God dahil sa pinagdaanan ko. "Saan po tayo Miss?" tanong ng mamang driver "Sa simbahan" sabi ko while composing myself, I look like shit dahil sa pag iyak ko pero di ko mapigilan, gusto kong ibuhos lahat ng sakit. I just can't take all this pain anymore, I'm hurting physically and emotionally. I'm damaged. "Hindi ko alam kong anong pinagdadaanan mo miss pero wag kang mag alala, may katapusan ang mga pagdurusa mo, nakarating rin ako diyan at masakit sa una pero lilipas rin ito pagdating ng tamang panahon" sabi ng mamang driver and his words make me calm. I smiled at him but the pain in my heart was still there. "Salamat manong" I said. Nang makarating na kami sa simbahan binigay ko na ang pamasahe sa kanya pero di niya tinanggap, nagpasalamat naman ako sa kanya dahil ang bait bait ng driver na iyon, there's something in him that make you sooth so I thank him for his comfort. Pumasok na ako sa simbahan, it is 10:00 already kaya wala ng tao sa loob. Lumuhod ako at nagdasal, all the pain came back to me. Tears slide in my cheeks, hindi paba napapagod ang mga luha ko? Araw araw nalang to tumutulo. I glance at Jesus cruxificion statue. I want to curse him, hate him but I can't so I did the opposite. "Patawad po sa lahat ng mga kasalanan ko, mahal na mahal ko po ang asawa ko at nag vow kaming dalawa sa harap mo na hinding hindi namin iiwan ang isa't isa, nasasaktan na po ako, kailan pa po ba ito matatapos?..." I cried "Bigyan niyo ng gabay ang relasyon namin" I whispered. Nang makarating ako sa bahay, bukas pa ang mga ilaw. Hindi ko alam kung pano ko haharapin si Sandro ngayon, alam kong magagalit na naman siya dahil umalis na naman ako sa gabi. Pumasok ako sa bahay at nakita ko si Sandro na naghihintay sa sofa with a cigarrete in his hands. He was so deep in his thoughts. His eyes darkened when he saw me. "Ang tigas talaga ng ulo mo noh, bakit nga ba nawawala ka na ngayon pag gabi ha?" Bugad ng asawa ko, napayuko ako. "Pumunta lang ako sa simbahan saglit Sandro" I said and he snorted "Really? Cause my thought says something else" he said at lumapit sakin, he eyed me menacingly "Tell me Faye, why are you so worthless?" tanong niya, I was shocked. I forced back a tear, this is not him, this is not my Sandro. He's a different person now, I don't feel safe to him anymore. "S-sandro alam mo namang ikaw lang ang m-mahal ko diba?" I stuttered, it really brokes my heart to see myself being weak like this. "Shut up! You should stay in the house faye like a good dog you are" galit niyang sabi. I can't take it anymore. He's hurting me so much, I might explode. "Hindi mo ba ako naisip? Nasasaktan rin ako Sandro! Wag kang maging selfish Sandro, Huwag mo akong pagbantaan ng hindi ko naman ginawa pagod na pa---- SLAP My face turned to the side, my eyes widen in shock. Hinawakan ko ang mukha ko kung san niya ako sinampal, I looked at him with tears. He is an evil person, I married an evil person. I can't believe na ang nakilala kong mabait, mapagmahal at sweet ay naging ganito. He's turning into something else. He is not my husband. I don't know him anymore.Related chapters
Unbidden Tears Chapter 4: Flashback
"Despite of everything, I believe that people are really good at heart." ---- Anne Frank, The Diary Of a Young Girl Chapter 4 Dalawang araw na ang lumipas nong away namin ng asawa ko at wala na akong nakitang Sandro sa bahay, hindi pa siya umuwi hanggang ngayon. After he slapped me he just walk out at akala ko babalik lang siya pero hindi siya bumalik. Nasaan siya ngayon? Bakit hindi pa siya umuuwi? Hindi siya sumasagot sa mga tawag ko. Nagtatrabaho parin ako sa Coffee shop para madistract, wala rin akong ganang makipag usap kahit kanino. Kahit sina Miguel at Allison, I tried to avoid making a conversation with anyone. "Faye, hanggang kailan kaba maging ganyan? Parati kang tulala diyan eh" sabi ni Alisson, I sigh. It's time to talk to someone para mailabas ko ang sakit sa puso ko. Pero mapag aasahan ko ba to sila? I suddenly want to call Sherlyn, siya ang childhood bestfriend ko at nandon siya sa baguio ngayon. "Alisson, hindi umuuwi ang asawa ko" mahinang sabi ko sa ka
Last Updated : 2023-07-11Unbidden Tears Chapter 5: Birthday
"I must have loved you a lot." -----Suzanne Collins, Mockingjay Chapter 5 Layuan mona ako, wala kang silbi sakin. Iyan lang ang parating nasa isip ko, it keeps repeating on my mind and keeps broking my heart. Huwag kang sumuko Faye. I keep reminding myself but failed and it made me miserable. Hindi na dito kumakain si Sandro, umaalis na siya nang hindi kumakain. He said that he doesn't like the foods that I cook anymore. It's like wala na akong asawa, para lang akong robot dito, padaloy daloy na walang pagmamahal na ibinibigay. Para na talagang walang saysay ang pagsasama namin, paggising niya sa umaga pumupunta agad sa trabaho, hindi na kami nakasabay kumain, pumupunta narin ako sa trabaho. Sa gabi halos di na siya makauwi, 2 to 3 na siya sa umaga makauwi at nakakatulog nalang ako sa kakahintay. Hanggang kailan kami maging ganito? Nakakasawa narin, sana mamanhid nalang ako sa sakit na nararamdaman ko pero hindi, patuloy parin ang sakit. I am currently laying in my bed
Last Updated : 2023-07-18Unbidden Tears Chapter 6: Visit
“There is a distinct, awful pain that comes with loving someone more than they love you.” Steve Maraboli Chapter 6 Im currently sitting in the dining table, nakahanda na lahat ang mga pagkain na niluto ko, chicken curry, salad, adobong manok at tsaka maliit na birthday cake ko. Tinignan ko ang oras at nakitang 7:00 pm na, sana naman umuwi ng maaga si Sandro. Gusto ko lang naman makasama siya sa birthday ko, I want to remember happiness in my birthday not sadness. Napatingin ako sa cellphone ko, 7:10 at wala parin si Sandro. Nasan na kaya iyon? Baka ano na naman ang ginagawa non. A few hours later, akala ko uuwi siya pero hindi pala. I should have known na ganito ang mangyayari, talagang hindi pa ako natuto. 12:00 am na kaya tapos na ang kaarawan ko, pinigilan ko ang aking mga luha dahil pagod na akong umiyak. I don't want to cry anymore. Parang mauubos na ang mga luha ko. Kinuha ko ang aking birthday cake at tinapon sa basurahan, ang tanga tanga ko talaga para umasa. Dese
Last Updated : 2023-07-18Unbidden Tears Chapter 7: Pain
Love never dies a natural death. It dies because we don't know how to replenish its source. It dies of blindness and errors and betrayals. It dies of illness and wounds; it dies of weariness, of withering, of tarnishing. - Anais Nin Chapter 7 "Hoy! Ba't ka tulala diyan?" nabalik ako sa realidad nang marinig ko ang boses ni Allison, lunchbreak namin ngayon sa trabaho at wala akong ibang iniisip kundi si Sandro. Kung pwede lang sana baguhin sarili ko na huwag palaging edepende ang kasiyahan sa iba, sana ginawa ko na ngayon kaso hindi pwede. Changing your mindset is very hard and it will take a lot of time and challenges para mareach mo ang goal na iyon. Right now, my happiness is Sandro but he is also now the cause of my pain. Late na siya umuwi kagabi at lasing na naman, ngayon iniisip ko ang dinner nila ni Britanny mamaya, hindi talaga ako mapakali, nagseselos ako at nasasaktan. Hindi niyo na kailangan ipaalala sakin na I am a very weak person kasi alam ko naman iyon, I am
Last Updated : 2023-07-18Unbidden Tears Chapter 8: Martyr
“Love lies in those unsent drafts in your mailbox. Sometimes you wonder whether things would have been different if you'd clicked 'Send'.” Faraaz Kazi Chapter 8 I decided to call my husband, I need to know if he's okay and I need to make sure na hindi siya nagsisinungaling sakin. Asawa niya ako, kahit wala na ang pagmamahal niya sa akin, asawa parin niya ako sa papel kaya may karapatan akong magiging asawa niya at gawin ang duty bilang asawa. Hindi naman sa inaakusahan ko siya na nagsisinulang, It's just that, we are not in a good terms right now and I am so afraid that he'll do something that will break my heart again. I stared at my phone before I decided to click the call. Narinig kong nag ring ito. "fuck yes, right here Britt" nanginginig ang mga kamay ko habang hawak ang cellphone, he is literally moaning on the other side of the phone. My tears fell down, at sinadya pa talaga niya na marinig ko ang kababalaghan na ginagawa nila. Brittany pretended to be kind but in r
Last Updated : 2023-07-19Unbidden Tears Chapter 9: Numb
"You will never know the power of yourself until someone hurts you badly." Chapter 9 Dumating na si Alisson dala ang mga drinks naming, nilapag niya ito sa table namin at uminom naman silang dalawa habang tinitigan ko muna ang wine ko. Matagal na akong di nakainom ng wine, last na iyung anniversary namin ni Sandro sa March 26. I know this is a bad idea, napilitan lang talaga ako sa mga kaibigan ko. Patay ako ni Sandro pag nalaman niya na nandito ako. Baka mag away na naman kami, we've been through enough this week, sana naman makapagpahinga kami sa away, pagod na ako makipag away. This is only for one night, at di na ako papasok sa ganito pag matapos ang gabing to. This is gonna be a very long night. "Uminom kana Faye, huwag mong sabihing aayaw ka na naman?" saad sakin ni Alisson kaya inangat ko ang baso at uminom ako ng kunti at napangiwi sa lasa. Masaya namang nag usap ang dalawa. I glared at Allison, minsan nakakainis talaga mga kaibigan mo. "Patay ako ni Sandro nito" sa
Last Updated : 2023-07-19Unbidden Tears Chapter 10: Psycho
"You know it hurts me but you do it anyway." Chapter 10 Dalawang araw na ang lumipas at hindi na umuwi si Sandro sa bahay namin kaya labis ang lungkot na aking nararamdaman, natatakot ako dahil magdidivorce na kami. Hindi ko kayang iwan ang taong mahal ko, hindi ko kaya. Pero ano paba ang magagawa ko? Pano ko ba mababago ang isip ng asawa ko? HIndi na magbabago ang isip niya at ngayon hinihintay ko nalang siyang bumalik dito at wait for the worst. There is no turning back now, he finally made his decision and kailangan ko nang tanggapin iyon but it hurts a lot. Tahimik lang ang bahay at hindi ako lumabas sa kwarto namin ni Sandro dahil pagod ako, physically and emotionally. Tumawag din ako sa manager ko na aabsent muna ako ngayon dahil masama ang pakiramdam ko at kailangan ko pang padalhan ng pera sina nanay at tatay dahil mas lalo na silang naghihirap sa probinsiya. Ngayon, kailangan ko na talagang makaipon ng marami dahil I am on my own now, kailangan kong umuwi sa probinsi
Last Updated : 2023-07-19Unbidden Tears Chapter 11: New
"I don't like to hold back, because that's how you hurt yourself." Chapter 11 I am currently in a plane right, dalawa lang dala ko, iyong anak ko at iyong sakit na binigay niya sakin. I hate him for making me do this, I hate him for everything. Sa Camiguin muna ako for one week at pagkatapos, siguro don nalang ako sa baguio magtatago for good, at don nadin maghanap ng trabaho. I dont know what the future holds but I just hope that it will get better cause I don't want to feel this kind of pain ever again, I know this will pass and things will get better someday. Time will heal me, I just don't know when. All I know right now is, kailangan kong maging matatag para sa anak ko at kinabukasan niya. I will do anything for her and I will love her and protect her all my life. ? Nang makarating na ako sa Benoni, ay sumakay ako sa rela papunta samin. Kinabahan naman ako, kasi hindi pa alam ng mga magulang ko sa pinanggagawa ni Sandro sakin at alam kong magagalit sila pag malaman nil
Last Updated : 2023-07-20
Latest chapter
Unbidden Tears Chapter 46: Finale
“A-are you real?" I cried and he nodded and hugged me tightly that's when emotions hit me like a brick wall. I touched his face and caressed him, no he would vanish in the mean time, this is not real but I pray that this is real, please I don't want to wake up if this is not real. "I miss you so much baby" he cried and hugged me again. I sobbed in his chest, Im still confused but I dont care. real or not, I just want to feel him, to feel his body, his love that I miss all these years. I cried at binuhos ko lahat sa kanya ang nararamdaman ko, lahat ng sakit. "Why did you left me? I missed you so much!, hindi mo alam kong gaano ako naghirap nong nawala ka!" I cried harder. "I can't sleep thinking of you!" I sobbed and he just rubbed my hair and listened to me. I can feel his heartbeat "I celebrated christmas without you! Sandra and Caleb missed you so much, I feel like I cant go on and I wanted to give up so bad Sandro! Im so guilty kasi hindi man lang kita napatawad! Hin
Unbidden Tears Chapter 45: Ghost
"I never left you" my heart stopped when I heard a very familiar voice. I turned around and saw Sandro's handsome but now more matured face. Alam kong nanaginip lang ako pero kahit panaginip lang to ay kailangan kong sulitin. Siguro nababaliw na ako. Dahan dahan akong lumapit sa kanya and I caressed his face, why is this felt so real? Panaginip lang ito diba? "A-are you real?" I whispered at narinig ko ang tawa niya, hindi ko alam kung anong dapat na maramdaman, bakit parang totoo ang panaginip ko? kung totoo ito, mamatay siguro ako sa tuwa. I saw his beautiful smile. Hindi ko nakayanan, nasampal ko siya and I heard him groaned. I looked at my hands at sinampal ang sarili ko. Bakit hindi ako nagigising? "Aray, ang sakit non ah" narinig ko ang tawa niya. "Sandro?" I asked and closed my eyes but when I opened it again, nandon parin si Sandro. No, hindi ako makapaniwala? I touched his body and that's when I knew na totoo talaga siya. "P-pano?" I asked and touched his face a
Unbidden Tears Chapter 44: Remember
“Faye, kumain kana" napabalik ako sa realidad nang marinig ko ang boses ni Sherlyn, ilang araw na ako laging tulala. Hindi ko mapigilan ang sarili ko, hindi ko narin masyadong naalagaan ang mga anak ko kaya minsan don sila sa bahay ng parents ni Sandro. "Hindi to magugustuhan ni Sandro Faye, please lang huwag mong sisihin ang sarili mo" malungkot na sabi ni Sherlyn. Ilang araw narin ang lumipas nang pumunta kami sa libing ni Sandro, buti nalang wala nang pakialam ang pamilya ni Sandro tungkol sakin at hinahayaan nalang ako sa gagawin ko. Pagkatapos non ay minsan nalang akong lumalabas sa apartment, naalagaan ko naman ang mga anak ko pero minsan ay nawawala talaga ako sa sarili ko kaya naisipan kong don sila sa parents ni Sandro. "Hinahanap ka ni Zoe Faye, please maawa ka naman sa mga anak mo" sabi niya, I wiped the tears in my face at niyakap si Sherlyn. She's right, kailangan ko nang gumising sa realidad at alagaan ang mga anak ko. "I'm sorry" malungkot na sabi ko kay Sher
Unbidden Tears Chapter 43: Beep
Nakaupo kami ako ngayon sa hospital habang hawak ang umiiyak na Zoe at karga ko si Caleb na walang alam sa mga nangyari. Nakita ko ang mga nag alalang mukha ng pamilya ni Sandro. Hindi parin mawala sa isip ko ang pangyayari panay parin ang pagbuhos ng mga luha ko, kasalanan ko kung bakit na aksidente si Sandro, kung hindi nalang sana ako lumabas, hindi sana mangyari ang lahat nang to. "Anong nangyari sa anak ko?!" iyak ng ina ni Sandro. Narinig naming bumukas ang pinto ng operating room at don bumugad ang mukha ng doctor. Napatayo naman ako. Nakita kong nag usap ang pamilya ni Sandro at ang doctor, hindi ako makalapit dahil ayaw kong marinig ang sasabihin ng doctor dahil umiiyak ang mama ni Sandro. "He's dead" iyon lang ang narinig ko at napahagulhol ako at niyakap si Zoe, sinilip ko siya sa operating room at tinaktakpan na ang kanyang maputlang mukha. Hindi ko na kayang makita pa ang lahat. I just hugged my daughter at si Caleb. Patay na si Sandro at kasalanan ko, alam kong ma
Unbidden Tears Chapter 42:
The next few days had been hectic, Hindi tumitigil si Sandro sa pangungulit samin. Hindi ko naman pinagkait ang mga anak niya at minsan hinahayaan ko silang Makita pero dapat andon ako palagi dahil wala akong tiwala kay Sandro. Balak ko nadin sanang umuwi na sa probinsya pero nakabantay para ti si Sandro, parang lahat ng pinupuntahan ko ay alam niya. Sandro keeps sending me flowers, Panay talaga ang suyo niya pero ayaw ko na talaga, mahal ko pa rin siya pero masakit pa rin ang ginawa niya samin ng mga anak niya, hindi ko parin matanggap at natatakot ako na kapag papatawarin ko na siya ay magbabago na naman ang ugali niya. Nag sasama rin kami ni Noah minsan especially pag pumupunta kami sa park kasama si Sherlyn, nagagalit si Sandro tungkol dito pero wala na siyang magawa. Kasalukuyan kaming nandito sa bagong apartment na trinitarian namin ng mga anak ko, habang naglalaro si Sandro ang mga anak namin. "Uuwi kaming probinsiya" Sabi ko, natigilan naman si Sandro at agad na n
Unbidden Tears Chapter 41: Tired
Parang nasa 30 plus na ang babae, napatakbo naman si Zoe sakin sabay ngiti at pinakita sakin ang kamay niya na may maraming stars. Napangiti naman ako sa anak ko at hinalikan ko ito sa pisnge. Tumingin ako muli sa babae. "Bagong yaya po ako si Zoe, pinadala po ako ni Sir Alessandro" sabi niya, kumunot naman ang noo ko. Hindi ako kampante, kahit sobrang galit ko kay Sandro, mas mabuting may magbabantay ng anak ko pero kailangan ko munang makasiguro na si Sandro ang nagpadala sa kanya. "Sorry po pero mahirap magtiwala ngayon at tsaka pakisabi nalang sa bwesit kong ex husband na tantanan na niya kami. Salamat po" sabi ko at hinawakan ang kamay ni Zoe at umalis kami sa classroom. Paglabas namin ay nakita ko ang sasakyan ni Sandro. I sigh, nakakairita na talaga siya, hindi ko siya gustong makita dahil nag faflashback lahat ng masasakit na pangyayari. I saw him getting out kaya binilisan ko ang lakad ko. "Faye" tawag niya pero hindi ko siya pinansin. "Daddy" masayang sabi ni Zoe
Unbidden Tears Chapter 40: Tragic
Nakita ko na pumasok si Sherlyn dala si Zoe at Caleb, napangiti naman ako nang makita ko ulit ang mga anak ko. Sinabi ko lahat kay Sherlyn ang nangyari at galit na galit siya kay Sandro, nagpapakita naman si Sandro dito pero inaaway ni Sherlyn kaya hindi nalang siya pumapasok. "Mommy" masayang sabi ni Zoe at niyakap ako at niyakap ko ito pabalik, kinuha ko naman si Caleb kay Sherlyn at hinalikan ito sa pisnge. Dalawang araw na ang lumipas mula nong nalaman ko na nakunan ako, masakit parin para sakin na mawala ang anak ko. Makakauwi na kami ngayon sa bahay pero don muna sina Caleb at Zoe kay Sherlyn dahil kakausapin ko ngayon si Sandro. Nang makalabas na kami, I saw Sandro outside sitting. Agad naman itong tumayo at lumapit samin pero pinigilan ko ito at dinala ni Sherlyn ang mga bata sa labas. "Aalis na kami Sandro, may bago kanang babae kaya hindi muna kami kailangan" malamig na sabi ko. I saw his eyes darkened. "Walang aalis Faye, hindi ako papayag" galit na sabi niya.
Unbidden Tears Chapter 39: Cry
Nang malinis ko na ang mga sugat ko ay napatingin ako sa salamin at pinunasan ang mga luha ko, kahit anong gawin ni Sandro sakin, mahal ko parin siya pero natatakot ako baka ang susunod na saktan niya ay ang mga anak namin. Natatakot ako baka makunan ako, alam kong hindi pa ako handa magiging ina ulit dahil sa sitwasyon namin ni Sandro pero ayaw kong mawala ang anak namin. I decided na don muna matulog sa kwarto nila Zoe at Caleb, tumabi ako sa natutulog na Zoe and I hugged her tightly and thought about a lot of things, kung paano ko itatawid ang lahat ng to at kung paano ko mababago ulit si Sandro. I believe I can still change my husband's mind dahil nangyari nato noon diba? Kahit anong sakit na binibigay niya sakin, my heart still belongs to him and I know na this is all crazy pero wala akong magawa. I just layed there with my daughter hanggang sa nakatulog ako. I woke up nang makarinig ako ng parang may nabasag kaya napatakbo ako sa labas at nilock ang pinto ni Zoe para di i
Unbidden Tears Chapter 38: Endless Pain
Tears streaming down in my face habang tinitignan ang pregnancy test na hawak ko sa aking mga kamay. Positive, buntis talaga ako, naka ikatlong pregnancy test na ako at lahat sila positive. Paano koto sasabihin kay Sandro? Alam kong magagalit siya at hindi niya magugustuhan na buntis ulit ako. Tinapon ko ang pregnancy test sa basurahan sa labas ng bahay at bumalik ako sa loob at nakitang nanood si Zoe ng tv at si Caleb ay naglalaro sa mga laruan niya sa sahig. I sigh and wiped the tears on my face, kailangan kong maging matatag. Kailangan mabalik ulit ang loob ni Sandro samin, baka pagod lang talaga siya sa trabaho kaya siya nagkakaganyan. Malalagpasan ko rin ito, nalampasan ko nga ang diranas ko noon, ngayon pa kaya. I heard the doorbell rang kaya lumabas ako para tignan kung sino at napangiti ako nang makita ko si Sherlyn dala ang isang eco bag. I jumped and hugged her. Tamang tama dahil right now, I just needed a friend at si Sherlyn ang kailangan ko. Hindi ko sasabihin sa
