Chapter 28: Camiguin

"Surely it is much more generous to forgive and remember, than to forgive and forget," she wrote in An Essay on the Noble Science of Self-Justification.

I woke up and I felt someone cuddling me at minulat ko ang mata ko. I saw Sandro still asleep while nakayakap sakin. I smiled at kumiwala sa yakap niya, bumaba ako at nagluto para umagahan namin. Knowing Sandro, he only likes to eat pancakes basta umagahan, pero sakin, hindi iyon pwede kasi laking pinoy talaga ako at kailangan ng ulam at kanin kahit umagahan.

Nang matapos na akong magluto ay nilapag ko na lahat ng pagkain sa mesa at nagtimpla narin ako ng gatas para kay Zoe at Sophia.

Pumunta ako sa kwarto nina Sophia at Zoe at nakita ko si Sandro sa loob na nilalaro sila. Nang makita niya ako ay binuhat niya si Zoe at kinuha ko narin si Sophia.

"Ang ganda ng tulog ko kagabi" he whispered in my ears and I slapped his shoulders.

"Tumigil kanga" inis na sabi ko at tumawa lang ito.

Nang makababa na kami ay sinimulan na naming kumai