I was breathing hard, mga pawis ko ay dumadaloy sa mukha ko, para akong tinusok tusok ng kutsilyo dahil sa sakit. I am in labor right now, at hindi parin lumalabas ang anak namin ni Sandro. Parang nanghihina na ako. Nakahawak si Sandro sa mga kamay ko, nagsasalita siya pero di ko naririnig mga salita niya dahil ang tanging nararamdaman ko ay sakit. "One last push" sabi ng doctor at huminga ako ng malalim and I pushed hard sa makakaya ko. Napabuntong hininga ako ng marinig ko ang iyak ng anak namin ni Sandro. Hinalikan ako ni Sandro sa noo. And I smiled dahil tapos na ang paghihirap na nararamdaman ko. "I love you" sabi niya at masayang tinignan ang anak namin na nilinis at binalot at binigay sakin. Masaya kong tinignan ang lalaking anak ko na si Caleb. "What's his name po ma'am?" tanong ng nurse. "Caleb.. Caleb Carvalho" masayang sabi ko at binigay ko kay Sandro para mahawakan niya. Eto na ata ang isa sa pinakamasayang nangyari sa buhay ko, lahat ng sakit ay nawala nang na
2 years later 4 years old na si Zoe at 2 years old na si Caleb, marami na ang nagbago sa pamilya namin. Wala na si Sophia, kinuha siya ni Britanny at dinala sa New York, wala naring magawa si Sandro dahil sa ina mapupunta talaga ang bata kung idadala pa nila sa korte kaya hinayaan nalang ni Sandro kahit masakit para sa kanya. Nasaktan rin ako dahil napamahal narin samin si Sophia at tinuring ko siya ng sarili kong anak. Hindi na maaga nakakauwi si Sandro at alam kong busy na talaga ito sa kompanya niya, he is handling a lot of companies dahil maraming branch ang kompanya niya at nakikita ko rin na pagod ito parati kapag nakakauwi. Minsan nalang din kami nakakapagbonding pamilya. "Mommyy, I miss my dawd" iyak ni Zoe, niyakap ko naman ito at pinatahan. Namimiss talaga ni Zoe ang daddy niya dahil papa's girl ito. "Shhh, busy lang si Daddy okay? Daddy loves you very much" sabi ko at hinalikan ito sa noo. Tumango naman ito and I covered her with a comforter at kinantahan. Buti n
Napabalikwas ako sa kama nang may narinig akong mga nabasag sa baba, agad akong tumakbo para tignan kung ano to at nagulat ako nang makita ko si Sandro na tinatapon ang mga gamit namin. Napakumot ito sa ulo niya, nakaramdam ako ng takot nang makita siyang ganito. Nag faflashback kasi lahat ng mga ginawa niya sakin noon. "Sandro" I whispered trying to calm him down, dahan dahan ko siyang hinawakan sa likod. "Anong problema?" tanong ko, he slap my arms away. "Tumabi ka" galit na sabi niya. "Sandro, please-- hindi ko matapos ang sasabihin ko nang kwenelyuhan niya ako, my eyes widen in fear when he grabbed my neck, napahawak ako sa mga kamay niya while trying to catch my breath. "Pag sinabi kong tumabi ka, umalis ka! Naintindihan mo?!" galit na sabi niya at binitawan ako, dahilan ng pagkatumba ko sa sahig. I am still trying to recover in shock, tears streaming down in my face at npahagulhol naman ako. Hindi ko kasi inasahan na gagawin to ni Sandro sakin ngayon, akala ko kasi n
"Sandro ano ba, bitiwan mo ako" iyak ko, he harshly grabbed me by my arms and dragged me upstairs. Nakita ko si Zoe na nakatingin samin habang umiiyak. It's been a few months at naging abusive si Sandro sakin dahil nalaman niyang nagkita kami ni Noah noon sa playground. "Bakit wala pang pagkain sa mesa ha?!" galit niyang sigaw at hinablot ang buhok ko, my heart broke nang marinig ko ang iyak ni Zoe, gusto ko siyang yakapin pero hindi ako makawala kay Sandro. "T-tinulungan ko si Zoe sa assignments niya, s-sorry" iyak ko pero hindi siya nakinig, pinasok niya ako sa kwarto at tinulak sa kama. Hindi siya nakinig sakin at sinampal ako ng malakas, napangiwi ako sa sakit. "P-please stop" iyak ko, nasasaktan na talaga ako. Hindi naman ganito ka abusive si Sandro noon pero everything snapped nang malaman niyang nagkita kami ni Noah, parang big deal na talaga sa kanya iyon. "Daddyy" narinig kong iyak ni Zoe na ikinabasag ng puso ko, napahinto naman si Sandro at napatingin kay Zoe
Tears streaming down in my face habang tinitignan ang pregnancy test na hawak ko sa aking mga kamay. Positive, buntis talaga ako, naka ikatlong pregnancy test na ako at lahat sila positive. Paano koto sasabihin kay Sandro? Alam kong magagalit siya at hindi niya magugustuhan na buntis ulit ako. Tinapon ko ang pregnancy test sa basurahan sa labas ng bahay at bumalik ako sa loob at nakitang nanood si Zoe ng tv at si Caleb ay naglalaro sa mga laruan niya sa sahig. I sigh and wiped the tears on my face, kailangan kong maging matatag. Kailangan mabalik ulit ang loob ni Sandro samin, baka pagod lang talaga siya sa trabaho kaya siya nagkakaganyan. Malalagpasan ko rin ito, nalampasan ko nga ang diranas ko noon, ngayon pa kaya. I heard the doorbell rang kaya lumabas ako para tignan kung sino at napangiti ako nang makita ko si Sherlyn dala ang isang eco bag. I jumped and hugged her. Tamang tama dahil right now, I just needed a friend at si Sherlyn ang kailangan ko. Hindi ko sasabihin sa
Nang malinis ko na ang mga sugat ko ay napatingin ako sa salamin at pinunasan ang mga luha ko, kahit anong gawin ni Sandro sakin, mahal ko parin siya pero natatakot ako baka ang susunod na saktan niya ay ang mga anak namin. Natatakot ako baka makunan ako, alam kong hindi pa ako handa magiging ina ulit dahil sa sitwasyon namin ni Sandro pero ayaw kong mawala ang anak namin. I decided na don muna matulog sa kwarto nila Zoe at Caleb, tumabi ako sa natutulog na Zoe and I hugged her tightly and thought about a lot of things, kung paano ko itatawid ang lahat ng to at kung paano ko mababago ulit si Sandro. I believe I can still change my husband's mind dahil nangyari nato noon diba? Kahit anong sakit na binibigay niya sakin, my heart still belongs to him and I know na this is all crazy pero wala akong magawa. I just layed there with my daughter hanggang sa nakatulog ako. I woke up nang makarinig ako ng parang may nabasag kaya napatakbo ako sa labas at nilock ang pinto ni Zoe para di i
Nakita ko na pumasok si Sherlyn dala si Zoe at Caleb, napangiti naman ako nang makita ko ulit ang mga anak ko. Sinabi ko lahat kay Sherlyn ang nangyari at galit na galit siya kay Sandro, nagpapakita naman si Sandro dito pero inaaway ni Sherlyn kaya hindi nalang siya pumapasok. "Mommy" masayang sabi ni Zoe at niyakap ako at niyakap ko ito pabalik, kinuha ko naman si Caleb kay Sherlyn at hinalikan ito sa pisnge. Dalawang araw na ang lumipas mula nong nalaman ko na nakunan ako, masakit parin para sakin na mawala ang anak ko. Makakauwi na kami ngayon sa bahay pero don muna sina Caleb at Zoe kay Sherlyn dahil kakausapin ko ngayon si Sandro. Nang makalabas na kami, I saw Sandro outside sitting. Agad naman itong tumayo at lumapit samin pero pinigilan ko ito at dinala ni Sherlyn ang mga bata sa labas. "Aalis na kami Sandro, may bago kanang babae kaya hindi muna kami kailangan" malamig na sabi ko. I saw his eyes darkened. "Walang aalis Faye, hindi ako papayag" galit na sabi niya.
Parang nasa 30 plus na ang babae, napatakbo naman si Zoe sakin sabay ngiti at pinakita sakin ang kamay niya na may maraming stars. Napangiti naman ako sa anak ko at hinalikan ko ito sa pisnge. Tumingin ako muli sa babae. "Bagong yaya po ako si Zoe, pinadala po ako ni Sir Alessandro" sabi niya, kumunot naman ang noo ko. Hindi ako kampante, kahit sobrang galit ko kay Sandro, mas mabuting may magbabantay ng anak ko pero kailangan ko munang makasiguro na si Sandro ang nagpadala sa kanya. "Sorry po pero mahirap magtiwala ngayon at tsaka pakisabi nalang sa bwesit kong ex husband na tantanan na niya kami. Salamat po" sabi ko at hinawakan ang kamay ni Zoe at umalis kami sa classroom. Paglabas namin ay nakita ko ang sasakyan ni Sandro. I sigh, nakakairita na talaga siya, hindi ko siya gustong makita dahil nag faflashback lahat ng masasakit na pangyayari. I saw him getting out kaya binilisan ko ang lakad ko. "Faye" tawag niya pero hindi ko siya pinansin. "Daddy" masayang sabi ni Zoe