WHAT TO DO?

“ANO’NG GINAGAWA MO?"

" Kumakain?” patamad na sagot ni Bry sa tanong ng kapatid niyang si Jack.

“Alam ko." naka-ismid na sabi ni Jack kay Bry. “Pero ano ‘yang kinakain mo? Kailan ka pa nahilig sa maasim?" kunot ang noo na tanong niya.

Sandaling nag-isip si Bryanne. Oo nga naman, bakit nga ba napapadalas ang pagkain niya ng maasim ngayon? Weird kasi hindi rin siya mahilig sa prutas.

Nang bigla siyang matigilan. Wala sa loob na napatitig si Bry sa hawak niyang green apple na isinasawsaw niya pa sa asin.

“Oh, my god!" bulalas ni Bry bago tila napapasong mabilis na binitawan ang hawak na prutas.

Ang lakas ng kabog ng dibdib niya.

“Oh, ‘di ba? Kahit ikaw, nagulat ka rin sa sarili mo." wala pa ring kamalay-malay na patuloy ni Jack habang nilalagyan ng palamang peanut butter ang hawak nitong sliced bread.

Hindi pinansin ni Bryanne ang kapaid. Mabilis siyang tumayo at nagmamadali ang mga hakbanag na lumabas ng kusina. Nagtaka naman si Jack dahil sa kakaibang ikinilos ng nakakatandang kapatid.

“Hoy, Ate! Saan ka pupunta?" tanong ni Jack kay Bry na hindi naman na lumingon. “Tingnan mo ito, sayang naman itong mga hiniwa niyang mansanas. Akin na lang." bubulong-bulong na sabi niya sa sarili.

Samantala, tuloy-tuloy naman sa kanyang silid si Bryanne. Nang tuluyang makapasok ay wala saloob siyang napasandal sa dahon ng pinto. Sapo ang puson na sunod-sunod siyang huminga ng malalim.

“No…no…no…” wala sa sariling usal ni Bryanne bago napahawak sa sariling ulo. " Ang tanga-tanga mo, Bry!” gigil na aniya sa sarili at napasabunot na lamang sa sariling buhok.

Tumayo nang tuwid si Bryanne at nag-isip. “No, isang beses lang ‘yon." aniya sa sarili habang palakad-lakad. “Imposible…” dugtong niya.

Walang tigil na nagpalakad-lakad sa loob ng kanyang silid si Bryanne habang sapo ang impis na puson.

“No way…” pilit na pagkumbinse niya sa kanyang sarili.

Pero shit, ngayon lang niya napansing hindi pala siya dinatnan ng buwang dalaw noong nakaraang buwan!

“I’m so doomed…” usal ni Bry bago nagmamadaling humakbang sa cabinet na pinaglalagyan niya ng kanyang mga toiletries.

Binuksan ni Bryanne ang cabinet. Gusto niyang umasa na mali siya. Pero nang makita niya ang ilang balot ng sanitary napkin na walang bawas ay parang binagsakan siya ng langit at lupa.

“Ano ang gagawin ko?" sapo ang mukha na tanong ni Bry sa kanyang sa sarili.

Ilang sandaling nanatili lamang na nakatayo si Bry hanggang sa tuluyan siyang makabuo ng pasya. Nagmamadali siyang nagbihis at dinampot ang maliit na shoulder bag bago mabilis na lumabas ng kanyang silid.

Tuloy-tuloy na bumaba sa labin-dalawang baitang na hagdan si Bryanne. Pagkarating niya sa ibaba ay nadatnan niya ang kapatid na si Jack na nakaupo sa pang-apatang sofa, hawak nito sa kamay ang platitong may lamang mansanas.

“Ate, kinuha ko na, ha. Akin na lang. Sayang, eh." sabi ni Jack nang mapansin niya si Bryanne.

Tumango lang si Bryanne bilang tugon. Tuloy-tuloy siyang humakbang patungo sa nakasaradong main door at lumabas.

“Saan ka pupunta, Ate? Nagpaalam ka ba kay Mama?" tanong ni Jack na puno ng pagtataka ang tinig.

Hindi sumagot si Bryanne kaya napakamot na lamang sa kanyang batok si Jack.

“Ano bang nangyayari do’n?" nagtatakang bulong ni Jack bago muling ibinalik ang pansin sa pinapanood na soccer game.

ISANG MAPANG-UYAM na ngiti ang pinakawalan ni Roman habang nakatitig sa hawak niyang picture frame. It was him and Celestte. Kuha iyon noong nakaraang taon, nang mismong araw na tanggapin siya ng babae bilang boyfriend nito.

“How could you?" mahina ang tinig na usal ni Roman. Bakas roon ang hindi maitagong kirot at galit. “How could you??!" ulit niya habang madiing hawak ang picture frame.

Dahil sa tindi ng pagkakahawak ni Roman sa picture frame ay nabasag ang salamin niyon. Humiwa ang ilang bubog sa kanyang palad pero wala siyang pakialam. Walang-wala ang hapdi na gawa ng sugat mula sa salamin kesa sa nararamdaman iyang sakit dahil sa panloloko sa kanya ni Celestte.

“Why? Ano pa ba ang kulang sa akin?" tanong ni Roman sa sarili.

Mayaman siya. Nanggaling sa pamilyang iginagalang ng marami. Guwapo din naman siya. Wala naman din siyang putok, sigurado siya doon.

Nang walang makuhang sagot ay galit na ibinalibag ni Roman ang hawak na picture frame. Tumama iyon sa matigas na pader at tuluyang nagkapira-piraso ang salamin.

Isang mapait na ngiti ang pinakawalan niya. Yeah, right. Kagaya ng salamin, nagkapira-piraso din ang puso niya nang dahil sa ginawa sa kanya ng dating kasintahan.

“This is insane…” naiiling na ani ni Roman sa sarili.

Tangina, bakit ba niya hinayaang mahulog nang husto ang sarili niya kay Celestte? Kung sana ay nakinig siya sa sinabi ng kaibigan niyang si Karl noong bago pa lamang sila ng babae.

Damn! It was too late for him to realize na tama ang mga sinabi ni Karl sa kanya tungkol kay Celestte. Kung sana ay pinakinggan niya ang kaibigan noon sa halip na ipagtabuyan ito, sana ay hindi siya umabot sa ganito.

“Damn you, Celestte!" sigaw ni Roman bago inabot ang bote ng alak na nakapatong sa kanyang bedside table.

Binuksan iyon ni Roman at deritsong tinungga. Humagod sa kanyang lalamunan ang nakakangilong init na dulot ng alak pero hindi niya iyon ininda. Sunod-sunod niyang tinungga ang bote at nang makaramdam ng pagkalasing ay walang pakialam na ibinato niya ang hawak sa pader.

“Huh! This is what you want, right, Celestte? Yong maging miserable ang buhay ko nang dahil sa’yo?” ani ni Roman bago nagpakawala ng pagal na tawa. " But no, woman. I will never give you that satisfaction! To hell with you and that fucking loser!” sigaw niya bago tuluyang ibinagsak ang sarili sa malambot na kama.

Yes, tomorrow, ibang Roman Contreras na ang makakaharap ng lahat.

“To hell with you, love…” may pait sa tinig na usal ni Roman bago tuluyang ipinikit ang mga mata. "What am I going to do now?" dugtong niya. Bakas ang pagkatalo sa ting.

KANINA PA NAKATITIG sa kawalan si Bryanne at walang tigil sa pagbuga ng hangin na til sa sa pamamagitan niyon ay mababasawan ang bigat na dinadala niya. It has been five days simula nang makumpirma niya ang kanyang hinala at hanggang ngayon ay wala pa rin siyang nabubuong plano.

“What have I done?" litong-lito na bulong niya sa sarili at wala sa loob na napatingin sa hawak na pregnancy test. 

Malinaw na malinaw ang dalawang guhit na kulay pula roon. At alam niyang kahit libong beses niya pa iyong titigan ay hindi mawawala ang katotohanang buntis siya. Ang masaklap pa ay hindi niya alam kung sino ang ama!

“Oh, shit, Bry…” problemadong sambit ni Bryanne. " Ano ba itong ginawa mo?” untag niya na napasabunot na lamang sa sariling buhok. 

Ano ba itong pinasok niya? Problema na nga niya kung paano niya sasabihin sa kanyang pamilya na buntis siya, problema pa niya kung sino ang ituturo niyang ama. 

“Sobrang tanga mo…” aniya sa sarili at napadausdos na lamang sa sahig mula sa pagkakaupo sa kanyang kama. 

Isinandal niya ang likod at yumuko. Hawak pa rin ni Bryanne ang resulta ng kanyang katangahan. Titig na titig siya sa pregnancy test at ilang na napabuntong-hininga na lamang ng malamim. 

She brought this to herself. She has to face it alone.

Ilang sandali pang nanatiling nakayukyok lamang sa gilid ng kanyang kama si Bryanne hanggang sa isang pasya ang kanyang napag-desisyonan. 

Tumayo siya at kunuha ang kanyang cellphone na nakapatong sa ibabaw ng kama. Saglit niya iyong kinalikot bago itinapat sa kanyang tainga. 

“Hello?" ani ng isang pamilyar na tinig sa kabilang linya pagkaraan ng ilang ring. 

Si Klarisa, ang kaisa-isa niyang malapit na kaibigan sa opisina. 

“Klay, I don’t know what to do…”