Chapter 39

HINDI ko alam kung paano ako bababa. I mean, alam ko pero naiilang ako sa mga makakakita. Pinagbuksan pa talaga ako ni Francisco ng pinto. Nakaabang pa ang kamay niya para abutin ko.

Inihatid niya ako sa school ngayon. Gamit pa ang bagong biling sasakyan niya. Ilang ulit akong tumanggi pero ilang beses niya rin akong kinulit. Ang aga-aga pa niyang nagising.

Nahihiya ako dahil baka isipin ng mga co-teachers at estudyante ko na mayaman ako -- o may mayamang nobyo. Siyempre, hindi naman totoo 'yon. Yaman lang, oo, pero relasyon wala. Alam din kasi ng mga katrabaho ko na single ako. Ewan ko sa mga 'yon pati personal life kailangan ikukuwento ko. Ayokong maging tampulan ng chismis kung sakali.

"Ano na?" untag niya sa akin. Ilang segundo na pala akong palingon-lingon sa paligid. Sa huli, hinarap ko na lang ang hiya ko at nakatungong bumaba ng sasakyan. Hindi ko inabot ang kaniyang kamay.

"Huwag mo akong susunduin mamaya ah. May lakad ako," sabi ko bago ako tumalikod assuming na susunduin n