"I CHANGED my mind, dito na lang pala tayo," I said over the phone. Nakahanda na bali ang mga hahakutin ko. Champagnes and cognacs. Antagal nang naka-stack ang mga ito sa bahay, regalo pa sa akin noong mga nakaraang birthday ko kaso hindi ko naman nagagalaw. Tanging si Sandy lang ang nakabawas sa mga naka-display na champagne when she stayed here before. I'm not really fond of drinking."Bakit? Pumayag ba akong makipag-shots sa 'yo in the first place? Wala pa akong sinasabi nagdesisyon ka agad. Diyan ka na lang. Huwag ka na babalik dito!""I'm on my way!" I immediately grabbed my car keys and left. "Ano gusto mong pulutan? Order na lang tayo?" Wala si Aling Citas dahil day off niya 'pag Sabado. Walang magluluto. When I reached the ground floor tinakbo ko agad kung saan naka-park ang kotse ko. Kailangan kong magmadali. Or else kung saan na naman magpupunta ang babaeng ito."Umalis ako kaya wala ka nang aabutan sa bahay. Bye."Just like what I have thought. Damn! Kung saang lupalop na n
NAKAUPO lang ako sa sofa habang pinagmamasdan si Francisco na naghahanda ng pag-iinuman namin. Desperado talaga ang gago, lahat yata ng bote ng alak na pinatatago-tago niya inihain niya roon. Baliw na. Hindi ko alam kung anong eksaktong tumatakbo sa isip niya pero isang bagay lang ang alam ko, hindi dapat ako matalo. Or else, may kahihinatnan ako.Pero naisip ko, baliw din ako eh. Bakit ko pinatos ang hamon niya? Pero talagang desperada lang din akong makuha ang sahod ko. Pati mga requirements ko. Kaya sasakyan ko na lang ang trip ng siraulong ito tsaka ako sisibat. "Ano? Tapos na ba?" maang ko habang nakamasid sa mga ginawa niya. Andami niyang pulutang pina-deliver. Isang bucket ng fried chicken, grilled liempo, two boxes of large pizzas, chicken wings with different sauces at kung ano-ano pa. Hindi yata inuman ang hanap nito kundi foodtrip. Natakam naman ako."Hmmm... wait!" Sa tagal niya akong pinaghintay hindi pa pala tapos? Lumabas siya ng silid. Pero bumalik din pagkuwan dala a
MONDAY. Nagmulat akong may ngiti agad sa mga labi. Nag-inat-inat pa matapos i-check ang oras sa phone. 9AM. Walang text, chat o missed call akong na-received. Walang katok sa pinto, wala kahit isang hint na may nag-trespassing sa apartment ko. In short, pinanindigan nga ni Francisco ang pagkapanalo ko. Yes, I won the game.Pangisi-ngisi pa ako habang nagkukutkot sa files ng cellphone ko. Marami akong scandal na nai-record. Scandal ni Francisco.I'm never gonna dance again, guilty feet have got no rhythm... Pagkarinig ko pa lang sa kanta ay napabunghalit na ako ng tawa. Sumasayaw-sayaw pa siya habang kinakanta niya iyon. Ako naman ay nasa isang tabi at panay ang hagalpak ng tawa habang kinukuhanan siya ng video. May pagkakataon pa ngang humaharap siya sa akin at kunwaring nang-aakit. Lasing na lasing siya na hindi niya alam ang kaniyang ginagawa. At ang mas halos ikaluka ko pa kakatawa ay ang boses niya. Jusko! Hiyang-hiya akong kumanta sa harap niya eh mas malala pa pala ang boses niy
HINATAK niya ako nang hindi ako agad nakakilos. Binuksan niya ang pinto ng front seat at pilit akong pinaupo roon. Napasulyap na lang ako kay Carlo na noon ay walang nagawa kung hindi pagmasdan kami ni Francisco. 'Di nagtagal, sumakay at pinaandar na rin ng huli ang sasakyan."Seatbelt mo," paalala niya sa akin. Kahit hindi pa ako masyadong nakaka-cope up sa kaniyang ginawa ay sinunod ko na rin ang sinabi niya."Ano ba'ng problema mo?" sa wakas ay nanulas din sa bibig ko."You..." mahinang tugon niya."A-Ako? B-Bakit?" Buti pa siya pinoproblema ako, mantalang ako wala namang nakikitang problema sa sarili ko.Saglit niya akong tiningnan. "Look at you, basang-basa ka."Nagkibit-balikat ako. "Eh inagaw ng jowa mo 'yong payong ko eh.""Jowa?" Naningkit ang mga mata niya."Hmmp! Kunwari pa kayo."Pinilit ko siyang ihinto ang sasakyan sa tapat ng bahay nina Carlo. May pamahiin kasi ang matatanda. Pagkagaling daw sa sementeryo matapos makipaglibing ay kailangan lumaktaw sa pinagsigaan ng mga
MAYA'T maya ko mino-monitor ang temperature niya. Natatakot na ako dahil hindi talaga bumababa sa 38 degrees celsius. Nakailang punas na ako sa kaniya at pangalawang beses na niyang umiinom ng gamot. Gusto ko nang tawagan si Carlo para humingi ng tulong dalhin ito sa ospital pero ewan ko, inuunahan ako ng takot at kaba. "Ui, okay ka pa ba?" Sinusubukan ko siyang kausapin. Nakahiga na ako sa tabi niya at pinagmamasdan lang siya. Nanginginig pa rin siya kahit balot na balot na ang kaniyang katawan. Kapag nalalaglag ang bimpo sa noo niya, ibinabalik ko iyon. Hindi ako mapakaling panay din ang sapo sa leeg niya. Kung puwede lang paghatian namin ang init niya ginawa ko na. Pero hindi! Hindi ako concerned sa kaniya. Ayaw ko lang may mangyaring masama sa kaniya dahil takot akong mapagbuntunan ng galit ng pamilya niya. At saka hindi ko naman kasalanan ito, siya ang may kagagawan nito."S-Sandy..." Naalarma ako nang marinig ko siyang magsalita. Binanggit niya ang pangalan ko...?"B-Bakit?" n
"GAGO!" pigil ang tawang sambit ko sabay sabunot sa buhok ni Francisco."Bakit ba?" natatawang saad niya habang inaamoy ang thermometer na kahuhugot niya pa lang mula sa kili-kili ko. "Mabango nga eh parang -- Aray!" Sinabunutan ko siyang muli."Kung wala kang matinong gagawin dito, lumayas-layas ka na. Dapat talaga tumawag na ako ng funeraria nang na-embalsamo ka nang buwisit ka." Nasa gitna ako ng inis, hiya at tuwa. Inis dahil sa pambu-bully niya, hiya dahil sa amoy ko at tuwa dahil sa kaniyang presensya. Ayos na rin na nandito siya at least may nauutusan ako kahit papa'no. Lalo na ngayon, malakas ang signal ng bagyo, anytime soon mawawalan ng kuryente."Thirty-seven point five, medyo mataas pa," seryoso nang sabi niya sabay sapo sa leeg at noo ko. "Okay na 'yan. Mawawala rin 'yan." Hindi naman kasi ako maindahin sa sakit ko."Punasan din kita --""Ayoko!""Hindi puwedeng hindi." Nakahanda na pala sa tabi niya ang planggana at bimpo. Wala tuloy akong nagawa lalo na nang simulan na
"GOODBYE, Ma'am Sandy! See you tomorrow!""Goodbye, Johard! See you tomorrow din!" Nakangiti pa ako habang kumakaway sa nagpaalam kong estudyante. Nakasakay na siya't lahat-lahat sa kanilang sasakyan ay kumakaway pa rin siya sa akin. Bagay na nagdulot ng lubusang saya sa puso ko. Ito talaga ang gusto kong gawin, ang magturo't makisalamuha sa mga bata. Noong una ayaw ko, pero nang maglaon ay nagustuhan ko rin. Maraming pasaway pero pag nakikita ko naman silang natututo at masaya sa klase ko, masaya na rin ako. Bitbit ang mga ginawa kong learning materials kinagabihan ay naglakad na ako pauwi. It's been another long day. Mahigit isang linggo na rin akong nagtuturo sa private school na 'yon. Okay naman. Mabait ang mga co-teachers ko, pati mga head at principal. They welcomed me like a new member of the family. Mababait din naman ang mga estudyante. May klase ako sa Grades one and two, ilang section din. Okay na rin ang starting salary na 16k a month at least malapit lang sa tinitirahan
HINDI ko alam kung paano ako bababa. I mean, alam ko pero naiilang ako sa mga makakakita. Pinagbuksan pa talaga ako ni Francisco ng pinto. Nakaabang pa ang kamay niya para abutin ko. Inihatid niya ako sa school ngayon. Gamit pa ang bagong biling sasakyan niya. Ilang ulit akong tumanggi pero ilang beses niya rin akong kinulit. Ang aga-aga pa niyang nagising.Nahihiya ako dahil baka isipin ng mga co-teachers at estudyante ko na mayaman ako -- o may mayamang nobyo. Siyempre, hindi naman totoo 'yon. Yaman lang, oo, pero relasyon wala. Alam din kasi ng mga katrabaho ko na single ako. Ewan ko sa mga 'yon pati personal life kailangan ikukuwento ko. Ayokong maging tampulan ng chismis kung sakali."Ano na?" untag niya sa akin. Ilang segundo na pala akong palingon-lingon sa paligid. Sa huli, hinarap ko na lang ang hiya ko at nakatungong bumaba ng sasakyan. Hindi ko inabot ang kaniyang kamay."Huwag mo akong susunduin mamaya ah. May lakad ako," sabi ko bago ako tumalikod assuming na susunduin n