SO akala niya natakot na niya ako no'n? Bakit naman ako matatakot sa sinabi niya? Bakit ako susunod sa pinag-uutos niya? Kung ayaw niyang ibalik ang requirements ko eh 'di huwag. Puwede ko siyang ireklamo kapag hindi niya talaga iyon ibinigay sa akin. Tingin niya patatalo ako sa kaniya? No way!Sunud-sunod ang katok sa pinto. Iyon ang inaabangan ko kanina pa. Sakto alas-siyete na ng umaga. Hindi talaga ako nag-asikaso. Ni hindi ako nag-toothbrush, hindi nagsuklay at lalong hindi pa naligo. Gusto kong datnan niya ako sa ganitong sitwasyon nang malaman niyang hindi na talaga ako interesado sa pagtatrabaho sa kaniya. Kasalukuyan akong nagse-cellphone habang nagkakape.Pinalipas ko muna ang ilang minuto bago ko sinagot ang kumakatok. Hinintay ko muna talagang magdabog na siya para lalong mainis."Buti naman at gising ka na!" bungad sa akin ni Aling Beth. Nawala ang ngisi sa labi ko sa pag-aakalang iyong damuho na ang dumating."Bakit ho?" tanong ko."Sinusumpong kasi ako ng sakit ko, may
NASA taas na ako nang dumating si Francisco. Actually kanina pa dahil medyo tanghali na niyon. Mag-a-alas nueve na. Nakadukwang na ako sa mesa ko at nagkunwaring may ginagawa nang madatnan niya. Alam kong nakatayo siya sa harap ko dahil aninag ko siya sa peripheral eyes ko pero hindi pa rin ako nag-angat ng tingin. Hanggang sa may ibinagsak siya sa ibabaw ng table ko. Napasigaw ako sa gulat."Ano ba?!" Napasimangot ako. Jusmiyo makakapal na libro na naman. Pababasahin niya ba ako ulit?"Paano ka nakaakyat?" Walang emosyong kababakasan sa kaniyang mukha."K-Kay Carlo..." Yes. Nasa taxi pa lang ako in-inform ko na ang assistant niya. Eh mabait si Angel Baby, pinagkaabalahan talaga akong sunduin sa baba. Ambagal-bagal niya kasi ayan tuloy naiwan."Ahhh... So kaya iniwan mo 'ko? Maglalandian kayo. Ano'ng ginawa n'yo habang wala ako?" Bahagya pang napaawang ang mga labi ko. Tarantado na 'to pinag-iisipan pa yata ako nang masama?"Nag-kiss kami," kagat-labing sabi ko. "Ano?" Nanlisik na n
LUMAGPAS nang kaunti ang sasakyan ni Francisco sa tapat ng Apple Street kung saan ako bumababa palagi. Maraming tao sa tinigilan namin. Malapit sa may barangay hall.Nang bumaba siya, saka lang din ako bumaba. Dala niya ang puting bulaklak. Maingat ang pagkakahawak niya. Noon ko lang na-realized na bulaklak na pampatay pala iyon. Siya ang nauunang naglalakad at nakasunod lang ako sa kaniya. Iniisip ko kung sino ang dadalawin namin. I mean niya. Marunong din palang makiramay ang isang 'to. Hanggang sa nakita ko sa tarpaulin kung sino ang patay. Iyong barangay captain pala sa amin.Nakaburol siya sa medyo may kalakihang bahay. May second floor. Bahagya pa akong tumungo nang mapansing nagtitinginan sa amin ang lahat ng nakakakita."Sir!"Saka lang ako napaangat ng tingin nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. Napatda pa ako nang makita si Carlo. "Ma'am Sandy..." bati niya rin sa akin nang makita ako. "Dito na kayo maupo." Binigyan niya kami ng tig-isang upuan ni Francisco. Malapit
WALA naman akong napansing kahina-hinalang bagay nang pauwi na ako. Panay linga ko sa paligid at wala naman ang sasakyan ni Francisco. Paano niya kaya ako nakita eh antagal kong pinalipas ang pag-alis niya? Sigurado akong wala na siya nang mga oras na 'yon. Bumalik ba siya? Para saan? Kung 'di ba naman may saltik, pakialam niya ba sa buhay ko?Malapit na ako sa apartment ko nang tumawag siya ulit."Ano ba? Nakakabulahaw ka na hah! Masyado mo nang pinakikialaman ang buhay ko. Hindi na 'ko natutuwa!" sabi ko at wala akong pakialam kung may nakarinig mang lamang lupa sa akin. Ang mahalaga ako lang ang taong naroon at nakakarinig sa sarili ko."May hinahanap ako. Wala ka bang extra kumot?" malumanay pa niyang sabi.Kumot?"A-Anong kumot?" Ano'ng kumot ang pinagsasabi ng walanghiyang ito? Binilisan ko pa tuloy lalo ang paglalakad ko. Kulang na lang lumipad ako patungong pintuan ng tinutuluyan ko. Nakahinga ako nang maluwag nang pagpihit ko sa doorknob ay naka-locked pa rin ito. "Ewan ko sa
HINDI ko alam kung bakit imbes na mahiya dahil pinagtitinginan kami ng mga empleyado ay parang proud na proud pa ako. Iyong tapang ng babaeng kaaway ko kanina biglang nawala, napalitan ng kahihiyan. Hindi niya alam kung paano tatakpan ang sarili niya. Punit kung punit talaga ang damit niya. "Ano'ng kaguluhan ang pinaggagawa n'yong dalawa? Bakit kayo nagsabunutan sa banyo?" paasik na tanong Miss Minchin pagpasok pa lang naming tatlo sa loob ng opisina niya.Nag-react agad ang isa. "Kasalanan niya itong lahat, Ma'am Chavez. Siya ang nanguna. She hit me first!" Marahil kung sawa lang ang babaeng ito, matagal na akong nilamon sa sobrang inis. Kitang-kita ko iyon sa hitsura niya."Wow, ha? Ikaw nga itong unang nagwisik sa akin ng alcohol sa mukha. Kung sa 'yo ko kaya gawin 'yon? Tingnan natin kung hindi manggigil.""Well, kasalanan mo 'yon! Kinakausap ka nang maayos, bastos ka sumagot. Baguhan ka lang dito, attitude ka kaagad!"Napapantastikuhan pa akong natawa. "Excuse me? Sa pagkakaala
MAGHAPON ang lumipas na hindi ko siya pinapansin. Breaktime, naka-ubob lang ako sa mesa ko. Inaaya niya akong kumain pero hindi ko siya kinikibo. Hindi ako nakakaramdam ng gutom kapag masama ang loob ko.Hinihintay ko na lang sumapit ang alas-singko. Nakapag-ayos na ako ulit ng sarili ko. Inimis ko ring maigi ang mesa ko at sinigurong walang maiiwang bakas ko roon."Where do you want to go?"Nagulat pa ako sa tanong niya nang nasa elevator na kami. Pero mas nagulat ako nang ipulupot niya ang braso niya sa beywang ko. Dapat ako ang kakapit sa kaniya at hindi siya. Sinubukan kong alisin ang kamay niya pero bigla na niyang pinindot ang number one. Sa gitla ko pa ay napakapit ako sa kaniya. Bagay na napansin kong parang ikinatuwa niya. Kaya nang huminto na ang elevator ay patulak ko siyang inilayo sa sarili ko.Hindi ko sinagot ang tanong niya. Naglakad agad ako palayo."Sandy..." tawag niya pa sa pangalan ko. Pero hindi ko siya nilingon kahit pa nga nagsisimula nang tambulin sa kaba ang
"O." May inabot siya sa aking cute na paper bag. Plain white."A-Ano 'to?" nagtataka namang tanong ko."Buksan mo na lang.""Okay."Pero inilapag ko lang iyon sa table ko at hindi pinakialaman. Mamaya na lang siguro.Naroon na kami ngayon sa office niya at kararating lang namin. Sinundo niya ako ulit. Agang-aga inaantok ako.Umakyat na siya ulit sa taas. Ganoon naman lagi. Susunduin niya ako nang maaga tapos tsaka pa lang siya mag-aayos pagdating namin sa office. Bababa siya minsan alas-nueve na. Kaya tuloy may panahon akong umidlip. Wala naman akong ginagawa sa office niya maliban kung may bilin o utos siya. Pero hangga't wala siya, wala rin akong ginagawa.Padukwang na ako sa mesa ko nang tumunog ang telepono sa tabi ko. Medyo kinabahan pa nga ako dahil first time may tumawag doon na ako ang sasagot. Usually kasi si Francisco talaga ang kumakausap sa caller, at kung dati naman ay si Carlo dahil connected iyon sa table niya sa labas. Hindi ko nga alam kung ano'ng purpose ng teleponon
SA tapat ng isang ospital pumarada ang sasakyan ni Francisco. Mula nang umalis kami sa penthouse, hindi pa kami nag-uusap. Nagmamadali siya. Kanina ko pa gusto magtanong kung saan ang punta namin kaso mainit ang ulo niya. Habang nasa biyahe kami panay tawag niya kung kani-kanino pero wala namang sumasagot sa kaniya. Kapag nabu-buwisit na siya itatapon niya sa sahig ng kotse ang cellphone niya. Tapos ako ang ginagawang tagapulot.Atat din siyang bumaba ng sasakyan. Pinapasunod niya ako nang madalian. Napaangat naman ang tingin ko sa kabuan ng ospital. Jusmiyo, pagkataas din.Sino kaya ang pupuntahan ng hinayupak? Patakbo akong humabol sa kaniya dahil sobrang bilis at lalaki ng mga hakbang niya. Nakaabang pa ang kamay ko sa kaniya upang makakapit man lang sa suot niyang suit. Pero palagi akong bitin. Nang malapit na kami sa elevator, saka lamang niya ako naisipang lingunin. Kinuha niya ang kamay ko at hinila palapit sa kaniya. Nasubsob pa ako sa likod ng balikat niya. Balak ko pa sanang