MAGHAHAPON na nang matapos ang meeting. Matapos ng insidenteng iyon ay nanahimik na lang ako sa kinauupuan ko. Seryoso ang mga taong kasama ko habang nag-uusap tungkol sa mga bagay na tinatamad akong intindihin dahil nasa wikang Ingles. Paminsan-minsan sumusulyap ako kay Tom Cruise-lookalike kapag siya na ang nagsasalita. Ini-imagine ko kung totoo nga ang sinabi ni Francisco kung may asawa't anak na nga ito. Sana all na lang.Nang matapos ang meeting ay batid kong may magandang balita. Nakangiti nang bahagya si Francisco nang magpaalam sa mga ka-meeting. Pero nang mapatingin siya sa akin, bigla siyang napasimangot. Sinimangutan ko na lang din siya. Umalis na kami pagkuwan. Ako na saling-pusa, nakasunod lang sa dalawang lalaki na nag-uusap pa rin hanggang sa makasakay ulit kami ng kotse. "Go home now, Ms. Magbilao. Bukas na lang ulit," walang emosyong sabi ni Francisco pagtigil namin sa may parking lot ng kompanya niya."S-Sigurado ka? Three PM pa lang?" kunwa'y kaswal na maang ko."O
DAHIL sa nangyari, napasubo tuloy ako. Kailangan kong panindigan lahat ng sinabi ko. Kaya ko naman lahat eh, kaya kong matuto, kaya kong magpakaseryoso. Kaya lang, ito talaga ang pinakaproblema ko. Paano ako bababa? Paano ako uuwi? At paano ako papasok nang maaga bukas? At sa mga susunod pang araw. Alangan namang gawin ko talaga ang sinabi ko? Maghahagdan ako pababa't panaog? Jusko baka pagdating ko sa dulo lantang gulay na ako.Tumayo na ako sa mesa ko. Ewan ko rito kay Francisco nagbi-bisi-bisihan pa sa trabaho. Pinag-encode niya ako kuno maghapon. Bait-baitan naman ako.Pati tuloy pagtawag ko sa kaniya ng 'Sir France' natutunan ko. For me, hindi maganda pakinggan. Mas maganda pa rin ang Francisco, mas bagay sa kaniya. Mas masungit pakinggan.Paglabas ko ng office niya, nakita ko si Carlo, busy pa rin. Relaxed lang ang awra niya pero ang bilis ng type niya sa computer. Pigil ang hiningang naupo ako sa couch na halos kaharap niya."Yes, Ma'am? Pauwi ka na?" puna niya sa akin. Ito ang
"LECHE ka!" naiinis na bulalas ko. Sabi ko na nananadya lang ito eh. Paano na naman ako nito? Wala na akong ibang paraan."Are you swearing at me, Ms. Magbilao?" tanong niya na akala mo walang alam kung bakit nagkakaganito ako."Oo!" Naiinis na kinuha ko mula sa bag ang company ID ko na pinagawa niya. "O, sa 'yo na 'to! Ayaw ko na. Hindi na ako papasok bukas. I quit!"Ibinato ko iyon sa kaniya saka ako nag-walk out. Pamartsa akong naglakad palayo. Nang nasa tapat na ako ng pinto ng fire exit, hinubad ko ang suot kong heels. Sinadya kong ipakita iyon sa kaniya para konsensyahin siya. Kung may konsensya man siya. Padabog ko ring isinalya pasara ang pinto. Unti-unti nang dumadaloy ang luha ko habang binabagtas pababa ang bawat baitang ng hagdan.Tototohanin ko na talaga ang sinabi kong quit! Hindi na magbabago ang isip ko. Mula ngayong mga oras na 'to, iwawaksi ko na siya sa isipan ko. Hindi na ako papadala sa mga tingin niya. Hindi na ako magpapa-hypnotized! Kakalimutan ko na ang nangya
MAGANDA ang naging gising ko ng mga sumunod na araw. Madalas, alas nueve na ako nagigising. Pa- cellphone-cellphone lang, nood TV habang nakahilata pa rin maghapon. Kakain kung kailan gusto. Magluluto para sa sarili, kung minsan o-order ng foods online. Malaki-laki pa naman ang natitira sa pera ko. Kaya next week ko pa balak mag-apply. Gusto ko muna i-enjoy ang moment ko mag-isa. Ngayon lang ako nagising nang stressed-free.Um-order pa ako ng mini-videoke online. Excited na akong buksan at i-try iyon. Aminado ako na sintunado ako kumanta pero mahilig ako sa music. At masaya ako marinig ang boses ko. Siyempre self-support.Isinara ko ang mga bintana. Pati mga kurtina inayos ko. Wala dapat kahit anong masisilip sa loob mula sa labas. Ni-locked ko rin ang pinto. Mula sa maliit at secondhand ref na nabili ko, naglabas ako ng ilang beer in cans. Nagbukas ng ilang malalaking sitsirya at pinaghalo-halo sa isang malalim na plato at inilapag sa ibaba ng kama ko sa kuwarto. Sumalampak ako roon
DALI-DALI akong pumasok sa loob at inayos ang mga kalat ko. Pinagsama-sama ko lahat sa isang malaking plastik iyong mga in can at plastic ng mga sitsirya. Itinapon ko agad sa basurahan."Grabe! Nakailang in can ka?" mangha pang tanong ni Francisco nang makita ang bitbit ko kanina."Siyam, bakit?"Mulagat siyang tumingin sa akin. "Seriously?" Inismiran ko siya. "Ano naman?"Umiling siya. "Wala naman. Pinahahanga mo lang ako. May problema ka ba? Puwede mo naman i-share sa akin. Huwag mong solohin at ...""Talagang may problema ako. Malaki. Ikaw!""Ano ba'ng ginawa kong masama...?" Kunwari pa. Hindi ko siya sinagot. Inirapan ko lang. Nanatili akong nakatayo at nakasandal sa pader sa tabi ng ref. Nakabantay sa kaniya. Ayokong lumapit dahil hindi ako mapakali. Nawala na talaga totally ang amats ko. Sa lakas ba naman ng dating ng lalaking ito pati langit nangalit."Puwede ka namang umupo. Bahay mo 'to," halatang ilang ding sabi niya.Umismid akong muli. "H'wag na tayong magpaligoy-ligoy
SO akala niya natakot na niya ako no'n? Bakit naman ako matatakot sa sinabi niya? Bakit ako susunod sa pinag-uutos niya? Kung ayaw niyang ibalik ang requirements ko eh 'di huwag. Puwede ko siyang ireklamo kapag hindi niya talaga iyon ibinigay sa akin. Tingin niya patatalo ako sa kaniya? No way!Sunud-sunod ang katok sa pinto. Iyon ang inaabangan ko kanina pa. Sakto alas-siyete na ng umaga. Hindi talaga ako nag-asikaso. Ni hindi ako nag-toothbrush, hindi nagsuklay at lalong hindi pa naligo. Gusto kong datnan niya ako sa ganitong sitwasyon nang malaman niyang hindi na talaga ako interesado sa pagtatrabaho sa kaniya. Kasalukuyan akong nagse-cellphone habang nagkakape.Pinalipas ko muna ang ilang minuto bago ko sinagot ang kumakatok. Hinintay ko muna talagang magdabog na siya para lalong mainis."Buti naman at gising ka na!" bungad sa akin ni Aling Beth. Nawala ang ngisi sa labi ko sa pag-aakalang iyong damuho na ang dumating."Bakit ho?" tanong ko."Sinusumpong kasi ako ng sakit ko, may
NASA taas na ako nang dumating si Francisco. Actually kanina pa dahil medyo tanghali na niyon. Mag-a-alas nueve na. Nakadukwang na ako sa mesa ko at nagkunwaring may ginagawa nang madatnan niya. Alam kong nakatayo siya sa harap ko dahil aninag ko siya sa peripheral eyes ko pero hindi pa rin ako nag-angat ng tingin. Hanggang sa may ibinagsak siya sa ibabaw ng table ko. Napasigaw ako sa gulat."Ano ba?!" Napasimangot ako. Jusmiyo makakapal na libro na naman. Pababasahin niya ba ako ulit?"Paano ka nakaakyat?" Walang emosyong kababakasan sa kaniyang mukha."K-Kay Carlo..." Yes. Nasa taxi pa lang ako in-inform ko na ang assistant niya. Eh mabait si Angel Baby, pinagkaabalahan talaga akong sunduin sa baba. Ambagal-bagal niya kasi ayan tuloy naiwan."Ahhh... So kaya iniwan mo 'ko? Maglalandian kayo. Ano'ng ginawa n'yo habang wala ako?" Bahagya pang napaawang ang mga labi ko. Tarantado na 'to pinag-iisipan pa yata ako nang masama?"Nag-kiss kami," kagat-labing sabi ko. "Ano?" Nanlisik na n
LUMAGPAS nang kaunti ang sasakyan ni Francisco sa tapat ng Apple Street kung saan ako bumababa palagi. Maraming tao sa tinigilan namin. Malapit sa may barangay hall.Nang bumaba siya, saka lang din ako bumaba. Dala niya ang puting bulaklak. Maingat ang pagkakahawak niya. Noon ko lang na-realized na bulaklak na pampatay pala iyon. Siya ang nauunang naglalakad at nakasunod lang ako sa kaniya. Iniisip ko kung sino ang dadalawin namin. I mean niya. Marunong din palang makiramay ang isang 'to. Hanggang sa nakita ko sa tarpaulin kung sino ang patay. Iyong barangay captain pala sa amin.Nakaburol siya sa medyo may kalakihang bahay. May second floor. Bahagya pa akong tumungo nang mapansing nagtitinginan sa amin ang lahat ng nakakakita."Sir!"Saka lang ako napaangat ng tingin nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. Napatda pa ako nang makita si Carlo. "Ma'am Sandy..." bati niya rin sa akin nang makita ako. "Dito na kayo maupo." Binigyan niya kami ng tig-isang upuan ni Francisco. Malapit