Their Father and Her Ex-Husband

|Chapter 6: Their Father and Her Ex-Husband

            Fabby and Ardie are cautious to their mother’s actions. Kap’wa sila’y nanahimik dahil sa pinapakitang ekspresyon ng kanilang ina; hindi ito mapakali at parang takot siya sa bagay na hindi nila malaman.

            “Fab, okay lang kaya si Mommy?” tanong ni Ardie sa kapatid pero umiling lamang ito.

            Biglang naalala ni Ardie ang mga camera na naka-install sa paligid ng parking lot – kung saan sila tumigil upang hintayin ang kanilang tita na si Muren.

            “Mommy, there are lots of CCTVs in here,” pagsasabi nito sa ina na dumagdag sa hindi mapakali nitong katawan.

            “Ano? Bakit ngayon mo lang sinabi, anak? Paano na ngayon ‘yan?” taranta nitong pagsasabi habang kagat-kagat ang hinlalaki nito.

            Kap’wa natawa ang dalawang bata dahil sa inaakto ng kanilang ina at dahil na rin alam nilang kaya nila itong lusutan sa tulong ng kakayahan ni Arden sa teknolohiya.

            “Mom, relax. Kaya ko na po ‘yan. Ako pa!” pagyayabang ng batang Ardie at may nilabas na isang laptop galing sa back seat ng sasakyan kung nasaan sila.

            May kinalikot itong mga files at dinig ang mabilis nitong pagtitipa ng mga letra at numero sa keyboard. Ilang minuto pa ay sabay na napasigaw ang dalawang bata sa tuwa at muntik pang mahulog si Sabrina sa kaniyang kina-uupuan.

            “Anong nangyari?” tanong nito sa mga anak ngunit nginitian lamang siya ng mga ito.

            “Done! Nabura ko na po ang footage natin mula sa pagpasok sa resto at pag-alis papunta rito!”

            “All clear, Mommy!” pagsegunda naman ni Fabby.

            Nakahinga nang maluwag si Sabrina dahil sa tinuran ng dalawa. Nagpapasalamat na lamang siya na nagluwal siya ng mga matatalinong mga bata.

            And that . . . anak sila ni Luan Beaufort – the renowned genius in the town, their father.

           

            Naalala pa ni Sabrina ang unang beses niyang makita ang lalaki – Luan Ayden. Isa iyong araw kung saan mag-isa siyang naglalakad pauwi sa kanilang bahay galing sa school.

            Hapon na noon at magdidilim na nang may naanigan siyang taong naglalaro sa may court ng kanilang lugar. Dahil sa kaniyang kuryusidad ay pinuntahan nito ang nasabing lugar at pinanood ang isang lalaking pinaglalaruan ang isang bola.

            Ang kaniyang mga mata ay tila lumiwanag nang unti-unti itong lumingon sa kaniyang kinatatayuan ngunit dahil may kadiliman ang kaniyang p’westo ay hindi siya nito nakita.

            Hindi niya maiwasang pakiramdaman ang pintig ng kaniyang puso dahil tila siya’y tumakbo ng ilang milya dahil sa bilis nito. Inilapat nito ang kanang kamay sa kaniyang dibdib, kung saan ramdam niya ang nagririgudon niyang puso.

            “Am I sick?” tanong nito sa sarili. Natawa na lamang siya at umiling.

            Ang gabing iyon ay nasundan pa ng ilang beses hanggang sa isang araw ay kaya na niyang aminin na nahulog na ito sa lalaking kahit kailan ay hindi pa niya alam ang pangalan.

            Ang alam lamang nito ay ang kakisigan nito habang naglalaro ito mag-isa.

            “Where is she?” bagama’t kinakabahan ay tiningnan ni Muren ang lalaki diretso sa mga mata nito.

            “Sinong she, Sir?” tanong pa nito, buong tapang na pinapatigas ang tono dahil sa sobrang kaba.

            ‘Wala talagang nakakatakas sa matalas na mga mata ng lalaking ito,’ sa isip niya.

            “May I ask if may kasama ka pa bang iba?”

            Halos manlaki ang kaniyang mga mata nang marinig ang tanong ni Luan ngunit sinubukan niyang ngumiti at tinanong ang lalaki pabalik.

            “Sir, kung sino man ang hinahanap mo, as you can see, mag-isa lang ako. At saka, your daughter is already here,” turo nito sa tahimik – note the sarcasm – na batang babae.

            Sabi – ang nawawalang anak ni Luan – ay kasalukuyang nakakunot ang noo at mukhang may kaaway na hindi nakikita ng ibang tao.

            Tumaas ang kilay ni Luan dahil sa narinig mula sa babaeng kilalang-kilala niya.

            ‘Of course, it was really her. Sabrina’s best friend, Muren,’ sa isip nito at hindi niya maiwasang mainis dahil muli siyang natakasan ng dating asawa.

            Kumuyom ang kaniyang mga kamay at tiningnan niya nang mapanuri ang babaeng kaharap.

            “Are you sure?” tanong nito at mukhang hindi magpapatalo dahil iminuwestra niyang ang magulong upuan at mga kubyertos sa mesa na para bang dali-dali itong inayos ngunit hindi na natapos dahil sa kaniyang pagdating.

            “I’m being serious here, Sir. Kung hindi mo kayang tanggapin iyon ay wala akong magagawa,” iyon na lamang ang nasabi ni Muren dahil isang beses pang tanong mula sa lalaki ay baka may masabi pa siyang iba na hindi dapat.

            ‘Potek ka, Sabrina! Mabubuking na talaga kita!’

            Ilang saglit lamang ay biglang tumunog ang cellphone na nakalapag hindi kalayuan sa mesang kaharap ng babae. Napahawak siya sa kaniyang dibdib dahil hindi niya inaasahang tatawagan ni Luan ang number na tumawag rito kani-kanina lamang.

            Mabuti na lamang at ang cellphone na gamit ni Sabrina ay ang sariling cellphone ni Muren – na kasalukuyang ginagamit ni Sabrina hanggang sa makabili ito ng bago.

            “Aren’t you being rude here, Sir Beaufort? You’re taking me as a fool,” kahit hindi na niya kaya ang pressure na nanggagaling sa mga mata ng kaharap ay minabuti niyang tatagan ang sarili dahil ibubuking na talaga niya ang kaibigan.

            ‘Sabrina!’

            “I’m sorry for the inconvenience and thank you for looking out for my daughter. Sabi?” tawag pansin nito sa nakakunot paring anak na para bang ayaw siya nitong makita.

            Nakahalukipkip ang bata at ayaw magpabuhat sa ama kaya naman sinalo na lamang ni Shan – ang assistant ni Luan – ang pagbubuhat sa anak.

            “We’re going.”

            “Very well!” Nakahinga ng maluwag si Muren dahil wala na sa kaniyang harapan ang bagyong iniharap sa kaniyang ng kaibigan.

            “Kung hindi lang kita kaibigan, Sabrina! Oh my, so stressful!”

            Sa isang banda ay nanatiling tahimik ang bata sa tabi ni Luan habang pauwi sila sa kanilang residence.

            “Shan, check the footages in the restaurant and report to me if you find anything.” Huli nitong paalala sa lalaking kasalukuyang nagmamaneho. Sumaludo lamang ito at tahimik na pinaandar ang sasakyan. Doon lamang pinagtuunan ng pansin ni Luan ang anak nitong mukhang may galit sa kung sino man.  

            “Sabi, talk to me please,” pangungulit ng ama ngunit tiningnan lamang siya nito ng masama. Nagtataka man ay hindi na lamang niya kinulit ang anak dahil paniguradong pagod ang anak.

            Ngunit hindi niya alam na galit ang bata rito dahil hindi niya nakikita ang ibang ugali ng babaeng kinakasama nito sa bahay – Amara. Hindi nito alam na kapag wala si Luan sa kanilang bahay ay inaapi siya nito kaya naman gano’n na lamang siya kung umalis ng walang paalam.

            Ayaw niya sa kanilang tahanan dahil may isang taong hindi kailanman makakapasok sa kaniyang buhay.

            Naalala nito ang babaeng nakahanap sa kaniya at nagpakain sa kaniya – Sabrina.

            Gusto niya ulit itong makita at makasama dahil magaan ang loob nito at sigurado siyang aalagaan siya nito.

            Sa naisip ay doon lamang siya napangiti na hindi naman nakita ng huli.