His Daughter 1

|Chapter 4: His Daughter

KAHIT nagtataka, hindi na lamang inintindi nang dalawang bata ang aligagang ina. Ang nasa isip lamang nila ay ang maikot ang bagong lugar na kanilang patutuluyan.

            Isa pa, gusting-gusto na rin nilang makita ang kanilang ama na hindi alam nang kanilang ina. Gusto rin nilang pagalitan ang ama dahil sa pag-iwan niya sa kanilang mag-iina.

            “Nandito na tayo,” sambit ni Muren at tumigil sa harapan ng isang may kalakihang gate. Natulala naman ang mag-iina nang makita kung saan sila tutuloy.

            “Buti na lang nag-migrate na ‘yong dating naninirahan d’yan at isa pa, magkapit-bahay lang tayo. Mabibisita ko kayo at gano’n rin kayo,” pag-imporma nito kay Sabrina na kasalukuyang buhat-buhat ang tahimik na si Fabby habang ang isa sa kambal ay nakakapit sa kaniyang Tita.

            “Salamat, Muren.”

            Hindi niya alam kung papaano niya pasasalamatan ang kaibigan dahil kahit hindi sila nagkakausap nang personal ay naroon pa rin ito para damayan at tulungan siya; lalo nang ipagbuntis nito ang kambal – triplets.

            “Ano ka ba, Sab. Magkaibigan tayo – parang kapatid – sino pa ba ang magtutulungan, right?”

            Natawa na lamang silang dalawa at ipinagpatuloy ang pagpasok at pag-ayos ng kanilang mga gamit.

            Ang bahay na kinaroroonan nila ay isa sa mga ekslusibong tirahan ng mga mayayaman – Vesta Village. Hindi alam ni Sabrina kung makakaya ba nila ang tumira sa gano’ng kamahal na tirahan ngunit alam niyang kaya naman niyang tustusan iyon para sa kaniyang mga anak. Besides, hindi na siya ang dating Sabrina na walang alam sa mga bagay-bagay.

            May responsibilidad na siyang kailangan bitbitin.

            SA MALAWAK na tahanan ng mga Beaufort ay naroon ang mga aligagang mga tauhan at hindi alam kung matatakot ba sila sa kanilang mga buhay o kung mawawalan na sila ng kani-kanulang trabaho dahil pagka-hanggang ngayon ay hindi pa rin nahahanap ang nag-iisang tagapagmana ng kanilang boss – Luan Ayden Beaufort.

            “Shan, how was it? May lead na ba kayo?” matigas na tanong ni Luan sa kaniyang nakayukong assistant sa kaniyang harapan – reporting to his boss.

            “Sir Luan, I’m sorry pero wala pa po. Naikot na namin-,”

            “I need result not your sorry. Find her at all cost,” pagtatapos nito sa usapan at tuluyan na siyang pumasok sa kaniyang pamamahay.

            Hindi pa siya nakakaakyat sa hagdanan nang marinig nito ang boses ng babaeng noon pa man ay gusto niyang pakasalan.

            “Luan, nawawala raw si Sabi? Nahanap niyo na ba?” bungad nito sa lalaki ngunit tinitigan lamang siya ni Luan.

            Nakakunot ng mariin ang kaniyang noo at madilim ang ibinibigay nitong ekspresyon.

            “Hindi pa. Magkasama kayo kanina, anong sinabi mo sa bata, Amara? Bakit siya umalis ng bahay if she was fine earlier?”

            Hindi maipinta ang mukha ng babae nang marinig ang tanong nito sa kaniya. Para bang inaakusahan siya nitong may ginawa para umalis ang batang Beaufort.

            “Luan, no. Are you accusing me? Trinato ko ang bata as my own daughter! Kahit pa parang wala siyang pakialam, inalagaan ko siya. Wala akong ginawa para umalis siya ng bahay,” depensa niya sa sarili kahit pa ang totoo ay pinagsalitaan nito ang bata na dahilan para ito’y lumabas sa malawak at malaking tahanan ng pamilyang Beaufort.

            Walang nakakaalam na ayaw niya sa batang inuwi nang kaniyang nobyo – hindi asawa dahil hindi pa sila kasal – na kung ikakasal siya kay Luan ay magkakaanak sila at mawawalan na ng pake ang ama sa kaniya.

She hated the existence of Sabi Beaufort and will never accept a child that wasn’t hers.

            Dahil si Sabi ay isang batang pipi – hindi nakapagsasalita.

            Nag-aalala si Amara na baka sabihin nito ang sinabi sa bata sa ama ngunit hindi niya inaasahang lalayas ito sa bahay. Nasisiyahan siyang lumayas ang bata at mas lalo siyang sasaya kapag mamatay ang bata sa labas. That way, she could turn a blind eye to what was happening.

            “You better telling the truth, Amara.” malamig pa sa malamig ang pagkakasabi nito at walang pasabing nilagpasan ang dalaga.

            Naiwang nakatulala si Amara dahil sa tinuran ni Luan sa kaniya at sa aktong para siyang isang malaking harang sa harapan nito. Hindi siya makapaniwala. Galit niyang nilingon ang mga taong nasa kaniyang likuran, mga nakayuko at naghahandang masigawan.

            “That kid! Kasalanan ng batang iyon!”

            “TEKA lang! Gutom na ako, kumain na muna kaya tayo?” Muren told her companions. Kanina pa sila nag-aayos ng gamit sa bahay at patapos na sila nang makaramdam ito nang pagod at pagkalam ng sikmura.

            “Sige. Ako na lang tatapos nito mamaya. Kids! Mag-prepare na kayo, hugasan ang mga kamay at kakain tayo sa labas,” anyaya nito sa mga anak na kasalukuyang nakasalampak sa malamig na sahig.

            Nagsisisigaw ang dalawang bata dahil sa wakas ay makakain na silang lahat dahil kanina pa sumisigaw ng gutom ang kanilang t’yan.

            “Yes, Mommy!”

            HABANG tinatahak ang daan papunta sa isang 5-star restaurant – Quinn’s Restaurant, at dahil sa kadiliman ay hindi masiyadong maaninag ni Muren ang nasa kaniyang harapan.

            Ganoon na lang ang kaba at sigaw nito nang may biglang humarang na anino sa kanilang harapan. Walang pasabi nitong itinigil ang takbo ng sasakyan. Parehong sumigaw ang magkaibigan dahil sa hindi inaasahang pangyayari.

            Tiningnan ni Sabrina ang dalawang anak na nasa kaniyang magkabilang gilid at napahinga na lamang siya nang malalim dahil maayos ang mga bata.

            “Titignan ko lang,” paalam nito sa kaibigan at dali-daling lumabas ng sasakyan matapos sabihan ang mga anak na h’wag lalabas.

            Nang mapuntahan ni Sabrina kung ano ang humarang sa daan ay napatakip na lamang siya ng bibig nang makita ang isang maliit na bulto malapit sa kaniyang kinatatayuan.

            A kid?

            “Hey, ayos ka lang little girl?” tanong nito habang lumalapit sa batang babaeng nakaupo sa kalsada, marahil nagulat din ito sa biglaang paghinto ng sasakyan.

            Umiling ang bata at hindi sumagot. Napansin ni Sabrina ang suot-suot nitong damit na parang suot ng mga prinsesa sa Disney land. Nakaayos ang buhok nito at may yakap-yakap na isang cute na bear stuff toy.

            “Anong nangyari?” rinig nitong tanong ni Muren sa kaniyang likuran. Hindi siya sumagot at inantay lang ang dalaga sa kaniyang tabi upang makita rin ang kaniyang nakikita.

            “Oh my! Anong ginagawa ng isang bata sa madilim na daan?”

            Nilapitan ni Sabrina ang bata at dahan-dahang lumuhod sa harapan nito.

            “Little girl, anong ginagawa mo dito? Nasaan ang mga magulang mo?”

            Nakailang tanong pa siya rito nang hindi man lang ito natinag at hindi sumagot. Nakalapit na rin ang dalawang bata at iisa lamang ang kanilang mga nasa isipan.

            Ang bata ay hindi nakapagsasalita, isang pipi.