LOGIN
Till Heaven Draw Us Near Again
Last Updated : 2021-11-07
12
Share:
Report
Ang kuwentong ito ay tumatalakay kung paano nabuo ang "wagas na pag- ibig" sa pagitan ng dalawang puso na pinagtagpo at itinadhana sa maling panahon at maling pagkakataon. Dalawang puso na parehong nakatali sa mga sinumpaang pangako, ngunit pilit pa ring ipinaglalapit ng pag- ibig. Ngunit, paano na ang dalawang puso na nagmamahalan kung makakalaban nila ang Tadhana na hahadlang sa kanilang pag-iibigan na hindi maaaring sumibol sa lupa, sapagkat sa ibang panahon at pagkakataon sila nakatakdang magsama hanggang sa dulo ng walang hanggan? Hindi ito tipikal na istorya ng pag- ibig na kung saan "kapag mahal mo, ipaglalaban mo", bagkus sa kuwentong ito tuturuan ka ng hangganan kung hanggang saan ka lang dapat makipagbuno sa ngalan ng pag- ibig. Sa kabilang banda, hindi lamang umiikot sa pag- iibigan ng dalawang pangunahing karakter ang matutunghayan sa nobelang ito, dahil nakapaloob rin sa kathang ito ang pinakamataas na antas ng pag- ibig- ang pag-ibig sa Diyos, gayundin ang pagyakap sa sariling kasalanan, pagtanggap sa sariling kahinaan, kapatawaran sa kapuwa at sarili, at higit sa lahat, pagtuklas sa tunay na misyon o papel kung bakit ka naririto at nabubuhay pa sa mundo.
View MoreLatest chapter
Till Heaven Draw Us Near Again Kapitulo 5.1
Medyo marami- rami ang order ng mga bulaklak ko ngayong araw, dagdagan pa na marami rin ang nagpapadeliver kung kaya naman ala- singko imedya na ng hapon at papalubog na ang araw nang matapos kami.Nakakapagod man, ngunit ito yung uri ng pagod na masarap sa pakiramdam at kaysarap namnamin, sapagkat mahal mo naman ang iyong ginagawa.Pagkatapos kong mailigpit lahat ng mga gamit ko, napagdesisyunan ko na dumiretso ako pauwi ng bahay. Bitbit ang bag ko, lumabas na ako ng opisina, pero gayon na lang na napatigil ako sandali sa tapat ng revolving door at bumaling sa aking kanan.Nahagilap kasi ng mga mata ko ang kaisa- isahang bouquet ng white tulips sa Reservation Rack.Lumakad ako palapit doon at dinampot ang bouquet na mukhang hindi ito naisama kanina sa pagdedeliver.Napakibit- balikat na lang ako.Nakasulat naman doon ang address kung saan ito idedeliver at tutal malapit lang rin naman iyon, naisip kong ako na lang ang magdedeliver nun.Makar
Last Updated : 2024-10-29Till Heaven Draw Us Near Again Kapitulo 4.3
Pagkarating namin sa Hospital room ni Tita Mirasol ay agad na tumambad sa harapan namin ang malakas na halakhak nito, habang nagpapakitang- gilas sa pagsasayaw ang Personal nurse nito na siyang kinuha ni John upang mag- alaga sa Mommy niya.Since, si John ang namamahala sa kompanya ni Dad, mahirap para sa kaniya na mabigyan nang buong- buong atensyon at oras ang kaniyang ina, kaya kahit masakit man sa loob niya na sa halip siya ang mag- aalaga sa kaniyang ina, wala siyang ibang magagawa kundi ang ipalaga ito sa iba.Gayunpaman, sinisikap pa rin naman niya kahit papaano. Wala naman na kasing mapagkakatiwalaang iba si Dad, bukod kay John, kung kaya sa kaniya niya ipinagkaloob ang posisyon bilang CEO. Sigurado naman ako na nasa mabuting kamay ang kompanya, dahil subok na ni Dad si John. Matalino rin siyang tao at wais pagdating sa negosyo, kaya wala akong duda kay John. Alam kong hindi niya bibiguin si Dad, dahil kapag ginawa niya iyon, para na rin niya akong binigo.
Last Updated : 2024-10-29Till Heaven Draw Us Near Again Kapitulo 4.2
Pero, agad naputol ang imahinasyon ko at pananabik sa aking Gar fish nang may siopao na bigla na lamang ay may nakalahad sa aking harapan. Ito yung siopao na binili ko kanina na hindi ko namalayang nalaglag ko pala.Mabilis ko iyong kinuha sa kamay ng taong nag- abot nun sa akin. Mabilis at kaagad rin niyang inalis ang kamay niya pagkatapos kong hablutin sakaniya ang aking siopao.Gayunpaman, isa lang ang masasabi ko, nagkamali ako. Inakala ko kasi na isang batang pulubi na namamalimos na naman ang naroon sa labas ng aking sasakyan, pero hindi pala, dahil isa siyang tila ba solterong lalaki. At base na rin sa kamay niya, mukhang hindi iyon karaniwang kamay ng mga pulubi na nakalahad at nagmamakaawa ng sentimo. Hindi siya pulubi; I am certain of that.Pero, kung mayroon mang hindi ako sigurado, iyon ay ang boses ng lalaking iyon. Pakiramdam ko narinig ko na somewhere ang boses niya, or I must have to say, narinig ko na noon ang boses niya. There was something fam
Last Updated : 2024-10-29Till Heaven Draw Us Near Again Kapitulo 4.1
Mabilis na umusad ang panahon. Halos hindi ko namalayan ang matuling paggalaw at pag- ikot ng mga kamay ng orasan. Parang natulog lang ako noong isang araw, paggising ko nasa ibang taon na ako. Nagising na lang ako isang araw na iba at bagong taon na ang nakasulat sa kalendaryo. Ugh. Bakit naman ganun? Where on earth the time gone? Maybe, I was just too absorbed with work, with my business kung kaya hindi ko napansin na sa bawat paglipas ng araw at gabi, pawakas nang pawakas ang taon at panibagong yugto ang mulg na namang sisibol upang bumangon at magpatuloy sa buhay. Isang taon na mahigit magmula noong mamatay si Dad at sa loob ng lumipas na taon, masasabi kong kahit papaano, kahit na hindi pa ganoon kabuo ang paghilom ko mula sa malalim na sugat na natamo ng puso ko, unti- unti ay naghihilom ako at nabubura ang hapdi at kirot nito. Aminado ako na mahirap ang bumangon kapag araw- araw ay nilulunod ka ng nakakapaslang na katotohanang mag- isa ka na lang sa buhay
Last Updated : 2024-10-29Till Heaven Draw Us Near Again Kapitulo 3.2
Pagkarating ko sa bahay, sumalubong agad sa akin ang mga yakap ni John. Kung gaano kahigpit lumingkis ang mga braso niya, tila ba'y labis at lubos itong nag- aalala sa akin at marahil, kanina pa ako hinihintay na dumating. Ngunit, hindi ako tumugon at nanatili lang sa magkabilang gilid ang aking mga kamay. "Nag- aalala ako sa'yo, Psalm," sabi nito at ramdam ko ang sagad sa butong sinseridad sa boses niya. "I'm okay," matamlay kong tugon at kumalas sa yakap niya. I stepped back and swerved my gaze to avoid colliding with his worried eyes. He should not do this to me. He does not deserve a woman like me, because he's way too perfect and I am a f*cking dispensable. "Saan ka nanggaling, Psalm? I've called and texted you myriad time, yet you weren't answering." "Pagod ako, John. I'm so f*cked- up and I sorely in need of respite. Please, give me solitude." I told him " Sure, but I'll stay, " giit nito. Why could he be so re
Last Updated : 2024-10-29Till Heaven Draw Us Near Again Kapitulo 3.1
"Pangalan mo?" tanong ng may matikas na pangangatawan na police officer. His face screamed stern authority. Makaraang makarating kami sa presinto, sakaniya kami agad ibinagsak ng mga pulis na umaresto sa amin. Binigyan ko siya ng bored na ekspresyon at sinagot ang tanong niya. "Psalm," tamad na tugon ko at kaniya iyong isinulat sa papel, pero kagyat ring napahinto at nang mag- angat ng tingin, ipinukol niya ako ng tingin na wari bang hinihintay ang susunod kong sasabihin. Tsk. Kakaupo ko pa nga lang, naiinip na ako. Humalukipkip ako sakaniyang harapan. "Psalm. At isa akong Exodus." Muli siyang nagsulat sa papel at hindi ko maiwasang mairita sa pagiging casual lang ng kaniyang mukha. Ni wala man lang siyang reaksyon nang marinig ang apelyido ko. Hindi ba nito alam kung sino ako? Kung sinong nasa harapan niya? Nagngitngit ang ngipin ko at napahampas sa desk to get his attention. "Listen officer. I am an Exodus. A daughter of a well- known and succes
Last Updated : 2024-10-29Till Heaven Draw Us Near Again Kapitulo 2.2
Minute by dragging minute, but the rain didn't stop till hour have come to passed. Nanatili pa rin ako sa aking posisyon. Aminadong nilalamig na at nangangatog ang buong katawan. Hanggang sa unti- unting nang tumila ang ulan at tanging mga luha ko nalang ang nararamdaman kong pumapaso sa aking pisngi. Tila may mga buhay ang mga luha ko na ayaw nilang paawat sa pag- agos. Sa kabilang banda, bigla na lamang naramdaman ko ang mainit na palad na humawak sa kamay ko." Sana naman tumahan ka na kasabay nang pagtahan ng ulan."Dahan- dahan akong nag- angat ng tingin at sa kabila ng dilim, nararamdaman ko ang mga titig nito sa akin."Halika na," aya niya at mas humigpit ang hawak nito sa kamay ko. Akma niya akong hihilahin patayo, ngunit mabilis kong tinabig ang hawak niya at tinanggihan ang alok nitong pag- alay sa akin patayo."Kaya ko. Pinapamukha mo lang na kawawa ako," I told him, maintaning an impassive voice, atsaka sinarili ang hirap na bu
Last Updated : 2024-10-29Till Heaven Draw Us Near Again Kapitulo 2.1
Glooming darkness swallowed up the whole place. There was light nowhere to be seen. Even the sky, it seemed as though it had conspired with the night. Stars were lackluster just as how the bulky moon shed its emitted light underneath the clouds. What a perfect setting for someone like me who wanted to be alone at this moment- at this particular moment that I am profoundly assailed with affliction and lamentation. There was a complete hush of silence till a cold breezing air interrupted it. I couldn't help, but to enfold my own body and to curled up more. Sa puntong ito, narealize ko na sarili ko na lang ang aasahan kong aakap sa akin. I leaned closer to my father's grave and feel as though they were real that his palms caressing my back and my hair. Then, it dawned upon me para pala akong hibang sa pag- iisip ng bagay na iyon. A hollow laugh escaped from my mouth- hollow, because there was no happiness filling in it. Nang muling umihip ang hangin, mas malakas at mas malamig kumpara
Last Updated : 2024-10-29Till Heaven Draw Us Near Again Kapitulo 1.2
Bigla na lamang akong napahinto sa kalagitnaan ng aking paglalakad nang may kamay na humablot sa pulsuhan ko. Pero, wala akong panahon upang sayangin ang oras ko at mag- atubiling lingunin siya. Ang alam ko lang lalaki siya base sa boses at presensya niya sa aking likuran. I was about to pull my hands off from his, ngunit inunahan niya ako nang magsalita siya. Nanatili lang ang tuwid na tingin ko sa labas ng simbahan. Sa labas kung saan hindi ko mahagilap ang sinag ng araw, sa halip ay nagtatago sa lilim ng ulap dahilan upang maging makulimlim ang buong paligid. Siyang tunay nga naman, maging ang panahon nakikisabay sa kabiguan at pagdadalamhati ko. Ngunit hindi ko rin naman inaalis and kadahilanang marahil ay hapon na at malapit ng dumilim."Hindi ko alam kung ano ang kwento sa takbo ng iyong buhay ngayon, but God is good. God...He has reasons for everything. Magtiwala at maniwala ka lang Sakaniya." he told. Sa halip na maliwanagan ako, mas lalo lang dumilim ang
Last Updated : 2024-10-29
Free Preview
Kapitulo 1.1
I keep a stiff upper lip, despite of the fact that I am surrounded with grieving people for the burial of my father. Nasa harapan ako at katapat ang kabaong ng aking ama, pero hindi ko siya magawang tignan sa mga huling sandaling ito, dahil natatakot akong malaglag ang mga luhang pinaghirapan kong pigilan. Natatakot akong ipakita sa mundo ang kahinaan ko, dahil lang sa kadahilanang nalagasan ako ng taong minamahal. Iniisip kasi nila na matapang ako. Sa mga mata nila, para akong bato. Pero, hindi nila alam na kahit gaano man katigas ang bato, nadudurog rin. At sa puntong ito, sobrang durog na durog na ang loob ko, ngunit ayokong pati sa panlabas ay ganoon pa rin ako. Dahil, sino namang pupulot ng pira-pirasong nadurog kong sarili kung ang taong inaasahan ko ay payapa ng nakahimlay at pantay na ang mga paa? Sino pang aasahan kong bubuong muli sa akin? Wala. I tried, I believe I really tried, with all my might to stand up as straight as
Novel Rilis Baru
Interesting books of the same period
Comments