CHAPTER TWELVE

Halos hindi siya nakatulog magdamag dahil iniisip niya ang mga mangyayari kinabukasan.

Kaya pagka-umaga agad siyang tumayo at naligo, may pasok din naman siya ngayong araw.

Iniisip niya kung anong idadahilan niya sa mga magulang niya na late siyang makakauwi. Usapan kasi nila ni Dylan na magkikita sila ngayong araw at baka ma late siyang umuwi, ngayong araw magaganap ang dapat maganap.

Pinakatitigan niya ang hitsura sa salamin at halatang tila di siya nakatulog sa magdamag. Nanlalalim kasi ang mga mata niya at tila matamlay ang mga dating ng mga ito.

Kinuha na niya ang kanyang bag, at bumaba na sa may sala para magpaalam sa mga magulang. Di na rin siya kakain dahil wala siyang gana.

"Goodmorning ma, Goodmorning dad." Bati niya sa mga ito na nakabihis na rin.

"Goodmorning, ang aga mong nakabihis baby?" Puna ng kanyang ina, matapos siyang halikan sa pisngi. Nag-iwas siya ng tingin sa ina.

"May tatapusin mo kasi kami sa school bago ang 1st subject namin." Dahilan niya sa ina. Ang kanyang ama ay tahimik lang na nakaupo sa sofa at busy sa pagtipa sakanyang cellphone.

"Osige, pero kumain kana ba?" Usisa ng kanyang ina sakanya. Umiling siya at ngumiti.

"Sa School na lang mommy." Sabi niya habang iniisip niya na kung ano ang sasabihin para magpaalam.

"Eh mommy baka mamaya po male-late akong umuwi kasi po may nira-rush kaming project and kailangan namin tapusin bago ang graduation." Pagsisinungaling niya. Patawarin siya ng Diyos.

Napatango-tango ang kanyang ina.

"Anong oras ka makakauwi?" Ang kanyang ama naman ang tumingin sakanya. Binundol siya ng kaba dahil dahil hindi siya sanay na nagsisingungaling sa mga magulang.

"Mga 7:30 na po Daddy, but don't worry i will bring my car." Nakangiti niyang sagot, tumango-tango na din ang ama, hudyat na pumayag na rin ito.

Dali-dali siyang lumabas ng mansion at dumiretso sa garahe para kunin ang kanyang kotse. Kailangan niyang dalhin iyon para mamayang pag-uwi niya.

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

***********"

"Himala dinala mo ang kotse mo?" Ang bungad ni Tasia sakanya na hinintay siyang makababa sa kanyang kotse.

"Ahh.. nahihiya na ako sayo eh, lagi mo na lang akong hinahatid." Palusot niya sa kaibigan na lumawak ang ngiti.

"Buti na-realized mo 'yon noh? Charr!" Biro nito na ikinatawa niya. Sabay na silang naglakad papunta sakanilang room.

Tila gusto niyang bilisan ang oras, at tila naman ayaw niya. Nasasabik siya pero at the same time nakakaramdam ng takot at kaba.

Kung ano man ang kalalabasan ng kabaliwang gagawin niya at haharapin niya dahil ginusto niya. Kagustuhan niyang lahat kung ano man ang mga nangyayari ngayon.

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

***********

DYLAN

Palakad-lakad siya sa kanyang kwarto habang inihimas ng baba, iniisip niya ang mga magaganap sakanya. Pwede pa niyang pigilan ang sarili pero damn tila ayaw niya.

Those lips, those curve and that round breast of her. Damn! He's craving of those.

Parang droga ang mga iyon na tila gustong-gusto niyang balik-balikan at tikman.

And oh God! He loves her innocence. How can he resist Rowy? When his body was craving to touch her and have her?

Inakit siya ni Rowy. Tama ganoon na lang ang iispin niya para hindi siya makunsensya sa mga magaganap sakanila, sa mga bagay na kukunin niya sa dalaga.

They were too young, but the lust was hard to fight and the urge of having her is powerful. He must have her or else he would going to have blue ball everytime.

Hindi siya pumasok ngayon, well as usual. Mabibilang nga lang sa daliri ang pagpasok niya sa school eh, mukhang di nga siya makakasama sa mga ga-graduate next month. Who cares anyway, hindi naman na niya kailangan magtrabaho dahil mayaman naman na sila.

Atsaka parte ito ng pagrerebelde niya, napatingin siya sa side table sakanyang kama at nakita doon ang isang frame kung saan andoon ang larawan nila ni Alexa. Lumapit siya sa kama at umupo sa gilid nun.

Inabot ang larawan at pinagmasdan. Kapwa sila nakangiti ni Alexa sa camera, akbay akbay niya ito. Kuha ito noong nanood silang dalawa sa sinehan at totong napaka saya ng ala-alang iyon.

His Alexa left him..

Tila kumirot nanaman ang puso niya sa pagka alala sa pag-alis nito. Hiniling niya na sana si Alexa ay si Rowy na lang. Siguro iba ang mararamdaman niya kapag ganun. It should be her.

Binuksan niya ang drawe sa mesang iyon at itinago ang larawan. Hindi magandang nandoon iyon mamayang may maganap sakanila ni Rowy.

Sa totoo lang sobrang nami-miss na niya si Alexa, Well wala namang araw na hindi. Kahit galit siya dito hindi pa rin maaalis ang pagmamahal niya sa babaeng una niyang minahal. Ang babaeng pinangarap niyang makasama at magiging ina ng kanyang mga anak. Wala siyang ibang mamahalin at gugustuhin maliban kay Alexa.

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

****************

ROWY

Ilang minuto na lang at lalabas na sila, ang kabang nararamdaman niya ay lalong kinakain ang sistema niya. Kinakabahan siya pero may pananabik.

"Oy Rowy!" Untag ni Tasia sakanya. Nagtatanong ang mga matang tinignan niya ito.

"Anong regalo mo sa akin? Malapit na ang birthday ko." Sabi nito. Inismiran niya ito.

"Kung sasabihin ko, hindi na surprise." Sagot niya sa kaibigan na nakanguso.

"Pwedeng si Gil na lang?" Anito na tila nangangarap ng gising. Si Gil kasi ang basketball  team captain ng varsity ng kanilang paaralan. Totoong napaka gwapo ni Gil pero snob.

"Hindi. Nunkang papansinin ka nun." Pambabara niya sa kaibigan.

"Ang sakit mo namang magsalita ha? Ikaw nga si Dylan di ka pinapansin ginanyan ba kita?" Kunway nagtatampo ito na tinawanan niya na lang.

Gusto niyang sabihin na pinansin na siya ni Dylan, hindi nga lang sa paraan na pinangarap niya.

Hayun nanaman pamilyar na sakit na matagal na niyang nararamdaman. Ang sakit ng katotohanang hindi siya mamahalin ni Dylan.

Matapos ang huling subject nila ay nagpaalam na si Tasia sakanya, Siya naman ay binaybay na ang daan patungo sa burol kung saan magkikita sila ni Dylan.

Nang makarating siya doon ay wala pa ang binata kaya hindi na siya nag abalang bumaba sa kanyang kotse dahil marami pang college student na nakatambay. Ilang minuto pa ang lumipas nang tumunog ang kanyang cellphone.

"Hello?" Nauutal pa niyang sagot kay Dylan.

"Saw your car. Sundan mo na lang ang kotse ko." Sabi nito bago pinatay ang tawag, napatingin siya sa kanyang kaliwa at nakita ang kotse ni Dylan na paandar na kaya sinundan niya ito.

Nanlalamig ang kanyang mga kamay, At pinag iisipan kung itutuloy pa ba niya o hindi? Pero huli na para umatras.