Share

CHAPTER ELEVEN

Penulis: Aloisia
last update Terakhir Diperbarui: 2020-08-23 21:23:47

DYLAN

"Talaga bang lilipat kana sa condo?" Usisa ng kanyang ina nang maabutan siya sakanyang silid na nag iimpake ng iilang mga damit niya.

"Yes mama, mas okay na ito. Dahil kung nandito ako hindi ko maipapangakong hindi kami mag aaway ni papa. " Sabi niya sa ina na bakas sa mukha ang kalungkutan.

"Ma naman huwag ka ng malungkot para namang ang layo layo ng lilipatan ko." Natatawa niyang sabi sa ina na ngayon ay nakaupo na sa dulo ng kanyang kama.

"I'm sad kasi mamimiss ko ang bunso ko. Nasa malayo na nga si Lucas pati ba naman ikaw. "Anito na tila nangongonsensya pa.

"Ma, we both know that this is the right thing to do." He said while packing.

"Yeah, yeah.. basta mag iingat ka lagi. And please lang huwag ka ng magpupunta sa mga bar and driving while drunk." Abiso nito sakanya na ikinatango na lang niya, ilang saglit pa nagpaalam na ang ina na lalabas na ng kanyang silid.

Nahilamos niya ng palad ang mukha dahil naisip niyang hindi lang ang pag-iwas sa ama ang dahilan ng pag alis niya sa mansion. Kundi dahil sa deal nila ni Rowy.

Ano ba itong pinapasok ko? But i badly want her.. her body.

Iyong halik kasi sa burol ang daming ginising sa katawan niya, hindi lang iyon mali man pero parang ginagamit niya si Rowy para makaganti kay Alexa. Dahil kung sakaling malaman ni Alexa ang mamagitan sakanila ni Rowy baka sakaling masaktan ito at iyon ang gusto niya.

Selfish na kung Selfish pero ewan hindi niya mapigilan ang sarili na gumawa ng mga bagay na hindi maganda.

Sadyang rebelde na talaga ang utak niya dahil hindi na niya iniisip kung ano ang tama at kung sino ang mga masasaktan.

Ganoon ba ang nagagawa ng pag-ibig? Ganun ba talaga?

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

**********

ROWY

"Kanina ka pa walang kibo ha?" Napatingin siya kay tasia na nakatingin din sakanya. Nakapangulambaba siya sakanyang desk habang nagmumuni-muni.

"Eh? Kelan pa ba ako naging madaldal katulad mo?" Sabi niya kay tasia.

"Hello girls, hello baby rowy. " Sabay silang napatingin sa dumating, si Alec na may gusto din sakanya.

"Oh anong kailangan mo?" Masungit na sita ni tasia sa lalaki.

"Huwag kang mag alala hindi ikaw, kundi si Rowy." Balik-sabi ni alec sa kanyang kaibigan na ikinatawa niya.

"Ano ba iyon? " Usisa niya sa chinitong manliligaw niya.

"Gusto sana kitang i-invite for lunch." Ngiting-ngiti ito na nagpalitaw sa mga biloy nito sa pisngi.

"Kung inaaya mo si Rowy dapat kasama akk dahil hindi naman yan sasama na wala ako. " Ngiting-tagumpay si Tasia.

Napakamot sa ulo ang pobreng binata.

"Kung sasama natin si tasia, sasama ka ba Rowy?" Pagkaraay sabi nito.

"Oo." Nakangiti niyang pahayag. Wala namang masamang pahintulutan ang simpleng paanyaya nito hindi ba?

"See?" Ismid na turan ni Tasia kay alec na napapailing habang nakakatitig kay Tasia. Kung sanang si Tasia ang nagustuhan ni alec bagay na bagay ang mga ito, 'yong tilang aso't pusa at napaka kyot tignan kapag nag aaway.

"Rowy aalis na ako, mamaya ha?" Paalam ni alec.

"Oo umalis kana nga." Iritang sabi ni tasia dito.

"Hindi ikaw ang kinakausap ko." Masungit na sagot ni Alec.

"Kahit na. Basta alis!" Taboy pa nito sa lalaki. Nang makaalis ito ay tinapik niya sa balikat si tasia.

"Grabe ka naman sakanya." Aniya na natatawa.

"Naiirita ako sa Alec na iyo. Huwag mong sasagutin iyon kundi ang magiging anak niyo magmumukhang chanak na walang mga mata! " Parang batang sabi nito with action pa. Napahalakhak siya sa mga tinuran nito, hinding hindi niya sasagutin si Alec dahil may nagmamay-ari na ng puso niya, at si Dylan lang 'yon.

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

Campus Cafeteria

"Ako? Hindi mo panghihila?" Nakaismid na sabi ni Tasia kay alec, dahil pinanghila siya ng mauupuan ni Alec. Napa rolled-eyes ang binata at pinanghila na din niya ito.

"Ganyan nga." Pang-aasar pa ni Tasia sa lalaking mukhang iritable na sakanya.

Pangiti-ngiti lamang siya habang nagmamasid sa dalawa, tila lover na may away kasi ang mga ito. Umalis saglit si Alec para kunin ang mga pagkain nila.

"Uto-uto talaga ang Alec na yan." Sabi ni Tasia na mukhang naiinis pa din.

"Teka lang Tasia ha? Bakit ba pinag-iinitan mo yang si Alec?" Tanong niya na natatawa.

"Naiinis kasi ako sa mga mata niya."Anito na umaksyon pa na tila nasusuka.

"Uy! Wag kang ganyan. Mabait naman ang tao sa atin eh." Sabi niya sa kaibigan na inismiran lang siya.

Maya-maya pa dumating na ang lalaki at nagsimula silang kumain, todo asikaso ito sakanya at kung pagmasdan ay tila inlove na inlove ito sakanya.

"Kain ka pa." Sabi ni Alec at binuksan pa ang can in juice niya. Nakakailang man ay kumakain siya at halos gusto niyang humagalpak sa tawa kapag nakikita niya ang mga paikot-ikot ng mga mata ni Tasia.

Pagkaraay naramdaman niyang sinisipa nito ang kanyang paa sa ilalim ng lamesa, at may inginunguso sa bandang kanan niya awtomatikong tinignan niya 'yon at mapatda nang makitang si Dylan na matamang nakatingin sakanila.

Nang magtama ang mga mata nila ay tila may gustong ipabatid ito sakanya pero hindi niya maintindihan kaya nag-iwas siya ng tingin.

Hindi niya alam pero nakaramdam siya ng kaunting kaba sa klase ng titig na binibigay nito sakanya.

"Close na ba kayo ni Dylan?" Usisa ni Tasia, napatingin silang dalawa ni Alec dito.

"H-hindi, bakit?" Sabi niya na pilit na ngumiti, nagkibit-balikat na lang si Tasia at hindi na muli pang kumibo.

"May dumi ka Rowy." Sabi ni Alec at sabay punas sa gilid ng kanyang labi, Hinampas naman ni Tasia ang kamay ni Alec na dumantay sakanyang labi.

"Problema mo?!" Inis na sabi ni Alec kay Tasia.

"Hindi ka man naghugas ng kamay tapos hahawakan mo ang gilid ng labi ni Rowy? Paano kung kakatapos mo lang palang umihi? Yak!" Sabi ng taklesang kaibigan niya, siya naman ay napangiwin din sa sinabi nito.

"Grrrrr!" Tila nagpipigil sa gigil si Alec.

"Mauna na nga ako Rowy at baka hindi ko na matantya ang asungot na ito." Pagpaparinig ni Alec sa kaibigan niya.

"Aba't!" Akmang kukurutin nito si Alec pero mabilis na umalis ang huli.

"Oy Tasia tama na yan. Para kayong mga bata." Sabi niya na gusto niyang humalakhak, wala sa sariling napatingin siya sa pwesto ni Dylan kanina. Wala na ito doon...

Hindi talaga ako komportable sa mga titig niya kanina...

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

Naglalakad siya sa may hallway, usapan nila ni Tasia magkikita sila sa may Campus garden kapag uwian na dahil ihahatid siya nito pauwi sakanila. Tahimik na ang paligid dahil nagsiuwian na ang karamihan sa mga estudyante, ngunit nabigla siya ng may nanghila sakanya at idinikit siya sa pader. Sisigaw na sana siya dahil sa takot pero mukha ni Dylan ang tumambad sakanya.

Sobrang lapit ng mukha nila sa isa't isa na halos naaamoy na niya ang mabango nitong hininga.

"D-Dylan.." Marahan niyang sabi sa kaharap.

"I forgot to tell you that under our deal you are forbidden to entertain some suitors." Mariin nitong sabi na ikinanganga niya.

"Close that mouth of yours, or i will fucking take you here." Banta nito at agad naman niyang itinikom ang kanyang bibig.

"S-Sige, hindi naman ako nagpapaligaw eh." Sabi niya, lumayo sakanya ang binata at nagpamulsa. Sabay sandal sa pader na nasa harap din lang niya, matiim siya nitong minamasdan na ikinailang niya.

"Umalis kana." Utos nito sakanya, inayos niya ang sarili at naglakad na palayo pero bigla siya nitong tinawag.

"See you tomorrow." Habol nito, naguluhan siya.

"Tomorrow is wednesday." He said while glaring at her intently.

Parang may kung anong kumalabog sa dibdib niya nang maalalang oo nga, at bukas maari ng maganap ang pinag-usapan nila. Pinaghalong kaba at excitement ang nararadaman niya.

"Ako ang susundo sa'yo bukas sa may burol." Dagdag pa nito, tahimik siyang napatango at tumalikod na muli. Bakit tila bigla gusto na niyang umurong, pero ayaw ng puso niya.

Ito na lang ang huling alas niya para mapasakanya ang lalaking mahal niya. Ito lang ang tanging paraan na alam niya, at hindi na niya hahayaang makalampas pa ang pagkakataon na matagal na niyang hinintay.

"Rowy sabihin mo nga sa akin? Nagda-drugs ka ba?" 'yon ang salubong ni tasia sakanya nang makita siya. Inismiran niya ang kaibigan na sobrang napakalawak ng imahinasyon.

"Are you for real Tasia? Ako ang nagdadrugs? Eh mukhang mas ikaw 'yon eh." Sabi niya at nagpatiuna ng maglakad sa parking lot.

"Kasi simula nung party ni tita Elga eh ganyan kana, kung hindi tulala parang malalim lagi ang iniisip. Umamin kana nga sa akin, siguro nung nawala ka ng ilang minuto nag take ka ng shabu nun noh?" Pangungulit ni Tasia na halos gusto na niyang batukan.

Pero napangiti siya dahil ibang drugs ang tinake niya noon, ibang drugs ang ipinatikim ni Dylan sakanya nung gabing iyon.. Kaya parang hinahanap hanap niya ang ipinaranas nito sakanya.

"Sinasabi ko na nga ba, alam ko ang mga ganyang ngiti. Ngiti ng mga naka- High, nakuu! Naku Rowy sinasabi ko sa'yo kahit kaibigan kita ipapa re-hab kita." Halos gusto niyang humagalpak ng tawa sa mga sinasabi ng kanyang abnormal na kaibigan.

"Magdrive kana nga, para kang sira." Sabi niya at lumulan na sa kotse ni Tasia na agad namang sumakay din ang kaibigan sa driver seat.

"Kung hindi ka nagda-drugs baka naman inlove ka? I mean hindi na kay Dylan, baka kay Alec na? Yak Rowy! Ako na ang nagsasabi sa'yo hindi maganda ang lahi ni Alec." Pangangaral pa nito habang nagmamaniobra na.

"Hindi ko gusto si Alec, pero kung magustuhan ko man iyon hindi na masama. Gwapo naman iyon at mabait." Totoong sabi niya sa kaibigan, nakita niya kung paano umikot ang mga mata nito at tila masusuka.

"Bahala ka nga sa buhay mo. Ikaw ah, may kotse ka naman hindi mo gamitin. Ako pa itong ginawa mong driver, mag Boyfriend kana nga at ng may naghahatid sa'yo." Kahit kailan talaga napaka matalak ng kaibigan niya.

"Alam mong bawal pa akong mag BF, gusto mong kinatay ako ni Daddy ha?" Paalala niya dito.

Talagang mas kakatayin siya ng kanyang ama kapag nalaman nito ang mga pinag gagawa niya baka nga literal na patayin siya nito. Nakaramdaman man ng takot pero mas nangibabaw ang pagkagusto niyang mahalin ni Dylan.

Bab terkait

  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER TWELVE

    Halos hindi siya nakatulog magdamag dahil iniisip niya ang mga mangyayari kinabukasan.Kaya pagka-umaga agad siyang tumayo at naligo, may pasok din naman siya ngayong araw.Iniisip niya kung anong idadahilan niya sa mga magulang niya na late siyang makakauwi. Usapan kasi nila ni Dylan na magkikita sila ngayong araw at baka ma late siyang umuwi, ngayong araw magaganap ang dapat maganap.Pinakatitigan niya ang hitsura sa salamin at halatang tila di siya nakatulog sa magdamag. Nanlalalim kasi ang mga mata niya at tila matamlay ang mga dating ng mga ito.Kinuha na niya ang kanyang bag, at bumaba na sa may sala para magpaalam sa mga magulang. Di na rin siya kakain dahil wala siyang gana."Goodmorning ma, Goodmorning dad." Bati niya sa mga ito na nakabihis na rin."Goodmorning, ang aga mong nakabihis baby?" Puna ng kanyang ina, matapos siyang halikan sa pisngi. Nag-iwas siya ng tingin sa in

    Terakhir Diperbarui : 2020-08-31
  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER THIRTEEN

    Dylan's car stopped at an expensive condo in Libis Quezon City. When they parked their cars, She did not get off immediately.She waited for him to get off and approached her car. He knocked on the driver's seat window, and she immediately got off.Damn! She is still in her uniform. Halos gusto niyang manlambot nang makita muli ang napaka gwapo nitong mukha. "Blink." Untag nito sakanya."Huh?" He said, but she blushed when she realized that she did not blink as she watched him.She was stunned when he suddenly put his hand around her shoulder. They were too closed to each other almost hugging."Come with me." He said then they walked towards the entrance.Wala namang problema until they got on the elevator because the staff there seemed to know him.Dylan removed his hands, when they were inside the elevator. She was even more restless because they were just two inside of it at kung anu-ano na ang kanyang naiisip na mangyayari mamaya lamang. "Are you nervous?" Dylan asked her. On the

    Terakhir Diperbarui : 2020-08-31
  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER FOURTEEN

    Nang matapos na sila sa mainit na sandali, pabalibag na inihiga ni Dylan ang sarili sa tabi ni Rowy.Hindi naman alam ni Rowy kung ano ang sasabihin o gagawin pagkatapos ng tagpong iyon sa kanilang dalawa. Hindi rin kumikibo si Dylan at nakatingin lang sa kisame na tila malalim ang iniisip.Ibinalot niya sa sarili ang makapal na blanket at umupo,"Aalis na ako." Ang tanging nasambit niya sa binatang nakatitig pa rin sa kisame.Ano? Nagsisisi na ba ito?"Okay." He said without any emotions.Bakit parang gusto niyang maiyak? Sabagay ano ba ang i-e-expect niya? Umaasa ba siya na matapos siyang angkinin ni Dylan eh magkakagusto na ito sa kanya? Fool of her!Kinalap niya ang mga nagkalat niyang kasuotan sa sahig at may pagmamadaling nagbihis.Pagkaraa'y naglakad na siya patungo sa pinto, alam niyang madilim na sa labas kaya kailangan na rin niyang makauwi.

    Terakhir Diperbarui : 2020-09-07
  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER FIFTEEN

    "Anong oras ka dumating kagabi?" Usisa ng kanyang ina nang naghahapunan na sila.Natigilan siya at naging mailap ang mga mata."Po? Maaga pa iyon mommy. Tulog na tulog kayo ni daddy 'nung puntahan ko kayo sa kwarto." Paliwanag niya habang naghahalo sa loob niya ang kaba."Ganoon ba? Malapit na pala ang birthday ni Tasha, anong ganap?" Nagpasalamat siya nang iniba ng kanyang ina ang topic."Hindi ko pa po alam my, naguguluhan kasi si Tasha kung party o kumain na lang po sa labas." Sabi niya habang ipinagpatuloy ang subo. Tumango-tango ang ina at ang kanyang ama ay tahimik lang na nakikinig sa kanila habang kumakain ito.Kabang kaba talaga siya at baka mapansin ng mga ito na nagsisinungaling lamang siya.Binilisan niya ang pagkain upang maka-akyat na siya sa kanyang kwarto.Pagkatapos kumain, dali dali na siyang nagpaalam sa mga magulang na aakyat na at maliligo.

    Terakhir Diperbarui : 2020-11-10
  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   PROLOGUE

    Nasa harapan ng kanilang gate noon ang dalagitang si ROWYNA DE JESUS habang nakaupo. Ganitong oras kase dumarating na ang kanyang ama at ina galing opisina at sasalubungin niya ang mga ito.Ngunit napatingin siya sa mamahaling kotse na tumigil sa matayog na gate ng kanilang kapit-bahay, ang mga SALVATIERA.Hindi niya alam bakit hindi niya maalis ang tingin sa kotseng iyon at lalo ng makita ang isang binatilyong bumaba doo

    Terakhir Diperbarui : 2020-07-28
  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER ONE

    3 years later..Busy ang lahat sa paghahanda dahil mamaya ang party sa mansion ng mga De jesus. Debut ni rowy."And i love your gown, the color and all." Daldal ni alexa sakanila ni tasia habang nasa kwarto niya ang mga ito. Palakad-lakad ito sa kama at si tasia naman ay nakahiga sakanyang kama habang nagseselpon. At siya naman ay inaayusan at nakaharap sa vanity mirror.The next month ang debut naman ni tasia,"Where's dylan by the way?" Alangan niyang tanong kay alexa."Ewan ko ba sa lalaking iyon." Ani alexa habang palakad-lakad pa din e wala naman patutunguan.Kung inaakala niyong magkaibigan na kami ni dylan, hindi. Iniiwasan siya nito at hindi pinapansin. Ramdam niyang kinakausap lang siya nito dahil na rin sa pakiusap ni alexa.Masyado siyang nasasaktan sa dahilang bakit tila ayaw na ayaw sakanya ni dylan?It's be

    Terakhir Diperbarui : 2020-07-28
  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER TWO

    Natapos ang party niya ng walang dylan na pumunta, napaka-lungkot. As kaibigan man hindi ito pumunta ano pa nga ba aasahan niya? Di nga kaibigan turing nito sakanya."He's unbelieveable." Alexa's reaction telling her she was really pissed about dylan's absence. Nasa garden sila ng bahay nina tasia noon, after school napagpasyahan nilang tumambay."Hayaan mo na baka busy yung tao, huwag obligahin" sabi niya habang iniinom ang juice. Clap for her acting as if it is nothing." Baka busy sa mga babae niya?" Nguso ni alexa sakanila. May kudlit na selos sa tinig nito.Hindi niya alam kung manhid si alexa o ano, di ba nito napapansin ang paghanga dito ni dylan? Samantalang sila pansin iyon.."Maybe."

    Terakhir Diperbarui : 2020-08-02
  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER THREE

    "May sakit daw si alexa." Imporma ni tasia sakanya habang kausap siya sa telepono."Huh? Dalawin natin siya. Mag-isa lang iyon, hindi maasikaso ni aling martha." Sabi niya na biglang nag alala.Ang mga parents kase ni alexa ay nasa europe. Doon ang talaga ang mga ito bale pauwi uwi lang sa pilipinas."Oo nga. Natapilok at napilay siya eh iyon ata ang ikinalalagnat niya. " Sabi pa ni tasia.Aspiring model kase si alexa, iyon ang pangarap nito noon pa. Ang maging isang super model na kikilalanin sa larangang iyon.Matapos mapagdesisyonang pupuntahan nila ang dalaga agad na siyang naligo at nag ayos. Susunduhin siya ni tasia sakanila. Habang hinihintay ito wala sa sariling tumanaw siya sakanyang bintana. Sarado ang mga bintana ng kwarto ni dylan..Maaring tulog ito o nagbulakbol?Katok sa pinto ang nagpa-putol sa iniisip niya,

    Terakhir Diperbarui : 2020-08-02

Bab terbaru

  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER FIFTEEN

    "Anong oras ka dumating kagabi?" Usisa ng kanyang ina nang naghahapunan na sila.Natigilan siya at naging mailap ang mga mata."Po? Maaga pa iyon mommy. Tulog na tulog kayo ni daddy 'nung puntahan ko kayo sa kwarto." Paliwanag niya habang naghahalo sa loob niya ang kaba."Ganoon ba? Malapit na pala ang birthday ni Tasha, anong ganap?" Nagpasalamat siya nang iniba ng kanyang ina ang topic."Hindi ko pa po alam my, naguguluhan kasi si Tasha kung party o kumain na lang po sa labas." Sabi niya habang ipinagpatuloy ang subo. Tumango-tango ang ina at ang kanyang ama ay tahimik lang na nakikinig sa kanila habang kumakain ito.Kabang kaba talaga siya at baka mapansin ng mga ito na nagsisinungaling lamang siya.Binilisan niya ang pagkain upang maka-akyat na siya sa kanyang kwarto.Pagkatapos kumain, dali dali na siyang nagpaalam sa mga magulang na aakyat na at maliligo.

  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER FOURTEEN

    Nang matapos na sila sa mainit na sandali, pabalibag na inihiga ni Dylan ang sarili sa tabi ni Rowy.Hindi naman alam ni Rowy kung ano ang sasabihin o gagawin pagkatapos ng tagpong iyon sa kanilang dalawa. Hindi rin kumikibo si Dylan at nakatingin lang sa kisame na tila malalim ang iniisip.Ibinalot niya sa sarili ang makapal na blanket at umupo,"Aalis na ako." Ang tanging nasambit niya sa binatang nakatitig pa rin sa kisame.Ano? Nagsisisi na ba ito?"Okay." He said without any emotions.Bakit parang gusto niyang maiyak? Sabagay ano ba ang i-e-expect niya? Umaasa ba siya na matapos siyang angkinin ni Dylan eh magkakagusto na ito sa kanya? Fool of her!Kinalap niya ang mga nagkalat niyang kasuotan sa sahig at may pagmamadaling nagbihis.Pagkaraa'y naglakad na siya patungo sa pinto, alam niyang madilim na sa labas kaya kailangan na rin niyang makauwi.

  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER THIRTEEN

    Dylan's car stopped at an expensive condo in Libis Quezon City. When they parked their cars, She did not get off immediately.She waited for him to get off and approached her car. He knocked on the driver's seat window, and she immediately got off.Damn! She is still in her uniform. Halos gusto niyang manlambot nang makita muli ang napaka gwapo nitong mukha. "Blink." Untag nito sakanya."Huh?" He said, but she blushed when she realized that she did not blink as she watched him.She was stunned when he suddenly put his hand around her shoulder. They were too closed to each other almost hugging."Come with me." He said then they walked towards the entrance.Wala namang problema until they got on the elevator because the staff there seemed to know him.Dylan removed his hands, when they were inside the elevator. She was even more restless because they were just two inside of it at kung anu-ano na ang kanyang naiisip na mangyayari mamaya lamang. "Are you nervous?" Dylan asked her. On the

  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER TWELVE

    Halos hindi siya nakatulog magdamag dahil iniisip niya ang mga mangyayari kinabukasan.Kaya pagka-umaga agad siyang tumayo at naligo, may pasok din naman siya ngayong araw.Iniisip niya kung anong idadahilan niya sa mga magulang niya na late siyang makakauwi. Usapan kasi nila ni Dylan na magkikita sila ngayong araw at baka ma late siyang umuwi, ngayong araw magaganap ang dapat maganap.Pinakatitigan niya ang hitsura sa salamin at halatang tila di siya nakatulog sa magdamag. Nanlalalim kasi ang mga mata niya at tila matamlay ang mga dating ng mga ito.Kinuha na niya ang kanyang bag, at bumaba na sa may sala para magpaalam sa mga magulang. Di na rin siya kakain dahil wala siyang gana."Goodmorning ma, Goodmorning dad." Bati niya sa mga ito na nakabihis na rin."Goodmorning, ang aga mong nakabihis baby?" Puna ng kanyang ina, matapos siyang halikan sa pisngi. Nag-iwas siya ng tingin sa in

  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER ELEVEN

    DYLAN"Talaga bang lilipat kana sa condo?" Usisa ng kanyang ina nang maabutan siya sakanyang silid na nag iimpake ng iilang mga damit niya."Yes mama, mas okay na ito. Dahil kung nandito ako hindi ko maipapangakong hindi kami mag aaway ni papa. " Sabi niya sa ina na bakas sa mukha ang kalungkutan."Ma naman huwag ka ng malungkot para namang ang layo layo ng lilipatan ko." Natatawa niyang sabi sa ina na ngayon ay nakaupo na sa dulo ng kanyang kama."I'm sad kasi mamimiss ko ang bunso ko. Nasa malayo na nga si Lucas pati ba naman ikaw. "Anito na tila nangongonsensya pa."Ma, we both know that this is the right thing to do." He said while packing."Yeah, yeah.. basta mag iingat ka lagi. And please lang huwag ka ng magpupunta sa mga bar and driving while drunk." Abiso nito sakanya na ikinatango na lang niya, ilang saglit pa nagpaalam na ang ina na lalabas na n

  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER TEN

    "Rowy?" Nabigla pa siya sa tinig ni lucas na kasalukuyan niyang kausap sa video call."Yes?" Tila wala sa sariling sabi niya sa kaibigan."Tinatanong kita kamusta na ang pag aaral niyo at kailan graduation niyo." "Teka nga, may masakit ba sa'yo? Kanina kapa wala sa sarili." Usisa pa ng kanyang kaibigan."Saglit lang ha?" Tumayo siya mula sa pagkakaupo sakanyang kama at tinungo ang mini refrigetator na nasa kanyang kwarto at kumuha doon ng tubig.Nawawala siya sa sarili kakaisip sa nangyari kagabi. Di nga siya nakapasok ngayon."Okay naman and 1 month from now

  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER NINE

    "Dylan?" Tawag niya nang makapasok sa madilim na silid ng binata. Ang kabang nararamdaman niya ay hindi niya maipaliwanag. Hindi niya maaninang kung nasaan si Dylan dahil sa dilim na bamabalot sa silid na iyon."Dylan?" Tawag niyang muli, hindi niya kasi alam nasaan ang switch ng ilaw na sa kwarto ng binata. Wala pa din sumasagot sakanya. Kaya napagpasyahan na lang niyang lumabas ngunit natigilan siya nang biglang nagsara ang pinto."D-dylan?" Nauutal niyang sabi sa gitna ng kadiliman."Don't you know that it is dangerous to enter someone's room? Especially sa kwarto ng lalaki. " Sabi ng boses na kilalang kilala niya, natitiyak niyang nasa pinto si Dylan.Kaya mas lalong nadagdagan ang kaba niya sa sinabi nito, silang dalawa lamang sa madilim at saradong kwarto. Babae siya at lalaki ito, lalo pa't naamoy niya ang alak mula dito, paano kung?"Hindi kaba talaga nag iisip rowy? Anong ginagawa

  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER EIGHT

    "Oh bakit tila tuwang-tuwa ka diyan?" Usisa ni tasia sakanya, naroon sila sa kwarto niya.Bumangon siya mula sa pagkakahiga at hinarap ang kaibigan na naglalaro sa laptop."Excited ako para bukas." Sabi niya na hindi maitago ang saya."Sa birthday ni tita elga?" Napatingin sakanya si tasia na nakataas ang isang kilay.Sunod-sunod siyang napatango habang nakangiti. Napaismid sakanya si tasia at humarap na ulit sa ginagawa, habang siya ay lumapit sa bintana upang silipin nanaman ang kwarto ni dylan.Birthday bukas ni Mrs. Salvatiera at syempre imbitado sila, kaya ganoon nalang ang saya niya dahil magkikita sila o makikita niya si Dylan na sadyang napakailap lalo sakanya pagkatapos ng halik."Alam mo tasia, feeling ko talaga kami ni Dylan ang itinadhana sa isa't-isa." Tila nanaginip na sabi niya."Feeling mo lang iyon." Sabi ng kanyang kaibigan na abala pa ri

  • The promise of forever (Filipino/Tagalog)   CHAPTER SEVEN

    Takip-silim na ngunit hindi pa gustong umuwi ni rowy, masyado siyang nasaktan sa mga sinabi ni dylan kanina sakanya.Parang sirang plaka na paulit-ulit iyon sakanyang pandinig na dumudurog sakanya.Binaybay niya ang daan patungo sa may burol na madalas nilang tambayan nina tasia at lucas pati ni alexa at dylan, sa pagkakaalam niya kase isa sa paboritong lugar iyon ng dalawa.Malapit lang iyon sa campus nila at maglalakad ka ng mga 15mins bago marating iyon, gusto niyang pumunta doon para mag-isip isip. Baka sakaling mawala 'yong nararamdaman niyang sakit.Kahit pa makulimlim na ang paligid at nagbabadya ng pag-ulan hindi pa rin iyon pumigil sakanya para hindi tumuloy. Meron namang mga silong doon, mga kubo na maliliit. Napatingala siya nang pumatak ng marahan ang ulan, parang ambon lang naman na habang palapit siya sa taas ng burol ay lumalakas kaya inilabas niya ang payong at ginamit na.Nang maratin

DMCA.com Protection Status