"Dylan?" Tawag niya nang makapasok sa madilim na silid ng binata. Ang kabang nararamdaman niya ay hindi niya maipaliwanag. Hindi niya maaninang kung nasaan si Dylan dahil sa dilim na bamabalot sa silid na iyon.
"Dylan?" Tawag niyang muli, hindi niya kasi alam nasaan ang switch ng ilaw na sa kwarto ng binata. Wala pa din sumasagot sakanya. Kaya napagpasyahan na lang niyang lumabas ngunit natigilan siya nang biglang nagsara ang pinto.
"D-dylan?" Nauutal niyang sabi sa gitna ng kadiliman.
"Don't you know that it is dangerous to enter someone's room? Especially sa kwarto ng lalaki. " Sabi ng boses na kilalang kilala niya, natitiyak niyang nasa pinto si Dylan.
Kaya mas lalong nadagdagan ang kaba niya sa sinabi nito, silang dalawa lamang sa madilim at saradong kwarto. Babae siya at lalaki ito, lalo pa't naamoy niya ang alak mula dito, paano kung?
"Hindi kaba talaga nag iisip rowy? Anong ginagawa mo dito?" Tila may pagkairita sa boses ng binata.
"Please open the light.. " pakiusap niya sa binata.
"No. Speak! " Medyo mariin na ang boses nito na ikinakaba pa niya ng todo.
"G-gusto lang kitang makausap." Sabi niya sa nauutal na pagsasalita.
"For what? " Usisa ng binata. Hindi talaga siya komportable sa kadiliman, para kasi siyang naka kulong sa isang kahon.
"Open the light first." Sabi niyang muli. Nadinig niya ang yabag ng binata at pagkaraay nagkaroon ng kaunting liwanag mula sa lampshade na binuksan nito, nakahalukipkip ngayon ang binata sa tabi ng lampshade habang nakatitig sakanya, hindi niya gaanong mabanaag ang mukha nito.
"Now tell me, why are you here?" He asked.
"I- I just want you to know... " Ano? Itutuloy ba niya?
"Know what?" Tila naiinip na sabi ni Dylan,
"Mahal kita. " Oh my God! Did she really said that? Sa harapan ni Dylan? Nakakahiya pero at the same time tila gumaan ang pakiramdam niya nang masabi niya iyon.
Narinig niya ang pagak na pagtawa ni Dylan.
Namamawis na ang mga palad niya at tila gusto niyang matumba mula sa pagkakatayo."It's not Love Rowy. It is just simple infatuation," sabi ni Dylan.
"No! Sarili ko ito, I know what it is. It's Love.." Marahan niyang sagot sa binata.
"Lumabas kana." Sabi ni Dylan sa matigas na tinig.
"Bago ka pa magsisi." Banta nito sakanya.Pero sadyang desidido na siya.
"Wala akong pagsisisihan." Matigas din niyang sabi sa kaharap.
"Are you sure?" Pag aarok ng binata sakanya.
Matagal bago siya nakasagot.
"Yes." Pagkaraay sagot niya. Basta bahala na.
"If you Love me, willing kang gawin ang lahat hindi ba?" Nababanaag niya ng kaunti ang mukha ng binata, nakangisi ito.
"Y-yes.."
"Then, be my bed-warmer.." He said.
Nanlaki ang mga mata niya at hindi agad nakauma. Totoo ba ang narinig niya mula kay Dylan? Inaalok siya sa isang makamundong paraan?
Oo alam niyang mali, alam niyang maari niyang pagsisihan iyon kapag pumayag siyq, maraming mawawala sakanya. Pero hindi naman masamang sumubok di ba? Baka, baka kapag pumayag siya magkakaroon siya ng pagkakataon na makasama, makausap lagi ito at mapalapig dito. Baka sa pamamagitan nun mapansin at mahalin siya nito.
"Kaya mo?" Tila sinusubukan siya nito sa tanong na iyon.
"Oo." Matapang niyang sagot.
Tila ito naman ang natigilan sakanyang tinuran. Hindi ito agad nakasagot pabalik.
"Rowy, hindi mo alam kung ano ang pinapasok mo." Babala pa ni Dylan sakanya.
"Alam ko, alam ko din kung ano ang mga mawawala sa akin. Pero kung ito lang ang paraan para mapatunayan kong mahal kita handa akong gawin Dylan. " Habang sinasabi niya ang mga salitang iyon ay alam na niya sa sarili niyang desidido na siya.
Naglakad palapit sakanya si Dylan na ikinakaba niya, Natameme siya nang tumigil ito sa kanyang harapan at ilapit ang bibig sakanyang kanang tenga. Samyo niya ang mabangong pabango nito na umahalo sa amoy ng alak, kaya lalaking lalaki ang amoy nito na tila nagpapainit sakanyang nararamdaman.
"Okay then, You were now my bed-warmer." Marahang bulong nito sakanya na ikinakilabot niya lalo pa nang kinagat nito ng marahan ang punong-tenga niya. Kakaiba ang init na naramdaman niya sa ginawa nitong iyon.
Lumayo na ng kaunti ito sakanya at alam niyang pinagmamasdan siya nito ngayon.
"Kailan natin uumpisa-"
Naputol ang ano pa mang sasabihin niya nang bigla siyang halikan ni Dylan. Hindi siya agad makauma dahil sa bigla at hindi makapaniwala.
"Open up for me." Utos nito, naguluhan siya ano ang ibig sabihin nito.
"I mean, open your mouth." Bulong ulit nito na awtomatikong ginawa niya kaya napasok ng dila nito ang loob ng bibig niya.
Hindi siya magaling humalik dahil wala siyang karanasan doon, pero tila alam ng bibig niya paano sumunod sa mapupusok na galaw ng labi ni Dylan.
Lalong lumalim ang kanilang paghahalikan at nangunyapit na siya sa batok ng binata, Ito naman ay hinila siya sa bewang at ang isang kamay ay hawak ang likod ng kanyang ulo para mas mapalalim pa ang kanilang maalab na halikan.
"Ahhh.." marahan niyang ungol ng kagat-kagatin ni Dylan ang kanyang ibabang labi at mas lalo siyang tila mabaliw nang bumaba ang halik nito sakanyang leeg. Hindi niya alam ano ang mararamdaman..
"Ahh.." muling ungol niya nang maramdamang hinawi ni Dylan ang suot niyang gown sa may bandang cleavage at kumawala doon ang isa niyang dibdib, wala siyang suot na bra. Buti nalang madilim kung hindi makikita ni Dylan ang sobrang pamumula ng kanyang mukha.
"Perfect." He said while looking at her breaet, sobra na talaga siyang nahihiya.
Halos mapasigaw siya ng angkinin ng bibig nito ang korona non at maglaro ang dila nito doon. Bagong pakiramdam sakanya, bagong karanasan.
"Dylan.." Tila may kung ano sa puson niya ang bumaba at nais lumabas dahil sa mga sensasyong nararamdaman.
Parang sanggol na pinagpapala ni Dylan ang isang dibdib niya at siya ay tila nababaliw sa napakasarap na pakiramdam.
Tila gusto niyang magreklamo nang tumigil si Dylan sa ginagawa, Muling tinabingan ang kanyang dibdib at tumayo na sakanyang harapan. Naguguluhan siya.
"Patikim pa lamang iyon, Gusto ko lang hanap-hanapin mo. Sa ngayon bumaba kana baka hinahanap ka na ni tasia. I will text you tomorrow about this. " Sabi ni Dylan at tinalikuran na siya. Nauna itong lumabas sa sariling kwarto at siya ay naiwan na hindi makapaniwala sa mga naganap kani-kanina lang.
Shit! Mukhang hahanap hanapin nga niya ang ginawa nila, nakakabitin. Inayos niya ang sarili at bumaba na sa kasiyahan.
"Oy! Saan ka galing? Kanina pa kita hinahanap." Salubong ni tasia sakanya. Nag iwas siya ng tingin sa kaibigan at umupo sa gilid nito.
"Nag retouched." Tipid niyang sagot dito na tila pinaniwalaan naman nito.
Sorry tasia, ayokong magsinungaling sa'yo pero kailangan...
Huminga siya nang malalim at nag isip isip.
Pagkakasala rin ba ito kay alexa?
"Okay ka lang ba Rowy?" Usisa ni tasia sakanya nang mapansin na tahimik lang siyang iniinom ang red wine na nasa kopita niya.
"Oo naman. Bakit?" Pilit ang ngiti na nasa kanyang labi.
"Kanina kapa kasi tahimik eh, buhat nung bumalik ka." Sabi nito habang nilalantakan ang mga pagkain na nasa plate nito.
"Inaantok na ako eh." Pagdadahilan na lang niya para hindi na ito magtanong-tanong pa.
Lumipas ang mahabang katahimikan sa pagitan nila nang biglang tusukin siya nito sa braso gamit ang siko.
"Problema mo?" Sabi niya sa kaibigan na diretso ang tingin, kaya sinundan niya at nakitang papalapit ang kanyang ama. Naka kunot-noo at seryoso ang awra.
Ito legit na takot ang nararamdaman ko dito.
"Hi daddy." Kinakabahang bati niya sa ama nang makalapit.
"Who told you to wear such clothes?" Mababanaag ang inis sa tinig ng kanyang ama.
"Sorry daddy." Aniyang napapangiwi dahil talagang hindi ito napakali hangang hindi siya napapagalitan.
"Umuwi kana at baka lamigin kapa sa suot mo. Now!" Mahigpit na utos ng ama, tumango nalang siya sa ama tsaka na ito umalis, napapakamot sa ulo na napatingin siya kay tasia na nagkibit-balikat.
Pero sa kabilang banda gusto na rin niyang umuwi at magnilay nilay sa naganap sakanila ni Dylan.
"Oh paano tasia mauna na ako." Pagpapaalam niya sa kaibigan, tumango naman ito at nakipag beso sakanya.
"Silk gown pa more." Pang aasar pa nito na ikinatawa niya.
Naglakad na siya palabas sa solar ng mga Salvatiera pero bago iyon hinanap ng kanyang mga mata si Dylan na nakita niyang nakatingin din pala sakanya.
Hindi niya mabasa ang emosyon sa mukha nito, napakagat labi siya at nag iwas na ng tingin sa binata. Mabilis na lang siyang naglakad pauwi kahit pa hirap siya sa taas ng takong niya.
Nang makarating sa silid niya ay agad niyang hinubad ang sapin sa paa at nahiga sa kanyang kama.
Nag Flash back sa utak niya ang mga naganap sakanila ni Dylan sa silid nito, Ang paghalik nito sakanya, pababa sakanyang leeg hangang sa...
Napabangon siya bigla dahil sa mga naisip. Alam niyang pulang pula ang kanyang mukha ng mga oras na iyon. Desidido na siyang ituloy kung ano man ang napag usapan nila ni Dylan. She's risking everything she has. Including her body and heart, Hindi na siya maaring umatras pa at nasimulan na lang din naman niya.
Baka sa pamamagitan nito mahalin na siya ni Dylan.
"Rowy?" Nabigla pa siya sa tinig ni lucas na kasalukuyan niyang kausap sa video call."Yes?" Tila wala sa sariling sabi niya sa kaibigan."Tinatanong kita kamusta na ang pag aaral niyo at kailan graduation niyo." "Teka nga, may masakit ba sa'yo? Kanina kapa wala sa sarili." Usisa pa ng kanyang kaibigan."Saglit lang ha?" Tumayo siya mula sa pagkakaupo sakanyang kama at tinungo ang mini refrigetator na nasa kanyang kwarto at kumuha doon ng tubig.Nawawala siya sa sarili kakaisip sa nangyari kagabi. Di nga siya nakapasok ngayon."Okay naman and 1 month from now
DYLAN"Talaga bang lilipat kana sa condo?" Usisa ng kanyang ina nang maabutan siya sakanyang silid na nag iimpake ng iilang mga damit niya."Yes mama, mas okay na ito. Dahil kung nandito ako hindi ko maipapangakong hindi kami mag aaway ni papa. " Sabi niya sa ina na bakas sa mukha ang kalungkutan."Ma naman huwag ka ng malungkot para namang ang layo layo ng lilipatan ko." Natatawa niyang sabi sa ina na ngayon ay nakaupo na sa dulo ng kanyang kama."I'm sad kasi mamimiss ko ang bunso ko. Nasa malayo na nga si Lucas pati ba naman ikaw. "Anito na tila nangongonsensya pa."Ma, we both know that this is the right thing to do." He said while packing."Yeah, yeah.. basta mag iingat ka lagi. And please lang huwag ka ng magpupunta sa mga bar and driving while drunk." Abiso nito sakanya na ikinatango na lang niya, ilang saglit pa nagpaalam na ang ina na lalabas na n
Halos hindi siya nakatulog magdamag dahil iniisip niya ang mga mangyayari kinabukasan.Kaya pagka-umaga agad siyang tumayo at naligo, may pasok din naman siya ngayong araw.Iniisip niya kung anong idadahilan niya sa mga magulang niya na late siyang makakauwi. Usapan kasi nila ni Dylan na magkikita sila ngayong araw at baka ma late siyang umuwi, ngayong araw magaganap ang dapat maganap.Pinakatitigan niya ang hitsura sa salamin at halatang tila di siya nakatulog sa magdamag. Nanlalalim kasi ang mga mata niya at tila matamlay ang mga dating ng mga ito.Kinuha na niya ang kanyang bag, at bumaba na sa may sala para magpaalam sa mga magulang. Di na rin siya kakain dahil wala siyang gana."Goodmorning ma, Goodmorning dad." Bati niya sa mga ito na nakabihis na rin."Goodmorning, ang aga mong nakabihis baby?" Puna ng kanyang ina, matapos siyang halikan sa pisngi. Nag-iwas siya ng tingin sa in
Dylan's car stopped at an expensive condo in Libis Quezon City. When they parked their cars, She did not get off immediately.She waited for him to get off and approached her car. He knocked on the driver's seat window, and she immediately got off.Damn! She is still in her uniform. Halos gusto niyang manlambot nang makita muli ang napaka gwapo nitong mukha. "Blink." Untag nito sakanya."Huh?" He said, but she blushed when she realized that she did not blink as she watched him.She was stunned when he suddenly put his hand around her shoulder. They were too closed to each other almost hugging."Come with me." He said then they walked towards the entrance.Wala namang problema until they got on the elevator because the staff there seemed to know him.Dylan removed his hands, when they were inside the elevator. She was even more restless because they were just two inside of it at kung anu-ano na ang kanyang naiisip na mangyayari mamaya lamang. "Are you nervous?" Dylan asked her. On the
Nang matapos na sila sa mainit na sandali, pabalibag na inihiga ni Dylan ang sarili sa tabi ni Rowy.Hindi naman alam ni Rowy kung ano ang sasabihin o gagawin pagkatapos ng tagpong iyon sa kanilang dalawa. Hindi rin kumikibo si Dylan at nakatingin lang sa kisame na tila malalim ang iniisip.Ibinalot niya sa sarili ang makapal na blanket at umupo,"Aalis na ako." Ang tanging nasambit niya sa binatang nakatitig pa rin sa kisame.Ano? Nagsisisi na ba ito?"Okay." He said without any emotions.Bakit parang gusto niyang maiyak? Sabagay ano ba ang i-e-expect niya? Umaasa ba siya na matapos siyang angkinin ni Dylan eh magkakagusto na ito sa kanya? Fool of her!Kinalap niya ang mga nagkalat niyang kasuotan sa sahig at may pagmamadaling nagbihis.Pagkaraa'y naglakad na siya patungo sa pinto, alam niyang madilim na sa labas kaya kailangan na rin niyang makauwi.
"Anong oras ka dumating kagabi?" Usisa ng kanyang ina nang naghahapunan na sila.Natigilan siya at naging mailap ang mga mata."Po? Maaga pa iyon mommy. Tulog na tulog kayo ni daddy 'nung puntahan ko kayo sa kwarto." Paliwanag niya habang naghahalo sa loob niya ang kaba."Ganoon ba? Malapit na pala ang birthday ni Tasha, anong ganap?" Nagpasalamat siya nang iniba ng kanyang ina ang topic."Hindi ko pa po alam my, naguguluhan kasi si Tasha kung party o kumain na lang po sa labas." Sabi niya habang ipinagpatuloy ang subo. Tumango-tango ang ina at ang kanyang ama ay tahimik lang na nakikinig sa kanila habang kumakain ito.Kabang kaba talaga siya at baka mapansin ng mga ito na nagsisinungaling lamang siya.Binilisan niya ang pagkain upang maka-akyat na siya sa kanyang kwarto.Pagkatapos kumain, dali dali na siyang nagpaalam sa mga magulang na aakyat na at maliligo.
Nasa harapan ng kanilang gate noon ang dalagitang si ROWYNA DE JESUS habang nakaupo. Ganitong oras kase dumarating na ang kanyang ama at ina galing opisina at sasalubungin niya ang mga ito.Ngunit napatingin siya sa mamahaling kotse na tumigil sa matayog na gate ng kanilang kapit-bahay, ang mga SALVATIERA.Hindi niya alam bakit hindi niya maalis ang tingin sa kotseng iyon at lalo ng makita ang isang binatilyong bumaba doo
3 years later..Busy ang lahat sa paghahanda dahil mamaya ang party sa mansion ng mga De jesus. Debut ni rowy."And i love your gown, the color and all." Daldal ni alexa sakanila ni tasia habang nasa kwarto niya ang mga ito. Palakad-lakad ito sa kama at si tasia naman ay nakahiga sakanyang kama habang nagseselpon. At siya naman ay inaayusan at nakaharap sa vanity mirror.The next month ang debut naman ni tasia,"Where's dylan by the way?" Alangan niyang tanong kay alexa."Ewan ko ba sa lalaking iyon." Ani alexa habang palakad-lakad pa din e wala naman patutunguan.Kung inaakala niyong magkaibigan na kami ni dylan, hindi. Iniiwasan siya nito at hindi pinapansin. Ramdam niyang kinakausap lang siya nito dahil na rin sa pakiusap ni alexa.Masyado siyang nasasaktan sa dahilang bakit tila ayaw na ayaw sakanya ni dylan?It's be
"Anong oras ka dumating kagabi?" Usisa ng kanyang ina nang naghahapunan na sila.Natigilan siya at naging mailap ang mga mata."Po? Maaga pa iyon mommy. Tulog na tulog kayo ni daddy 'nung puntahan ko kayo sa kwarto." Paliwanag niya habang naghahalo sa loob niya ang kaba."Ganoon ba? Malapit na pala ang birthday ni Tasha, anong ganap?" Nagpasalamat siya nang iniba ng kanyang ina ang topic."Hindi ko pa po alam my, naguguluhan kasi si Tasha kung party o kumain na lang po sa labas." Sabi niya habang ipinagpatuloy ang subo. Tumango-tango ang ina at ang kanyang ama ay tahimik lang na nakikinig sa kanila habang kumakain ito.Kabang kaba talaga siya at baka mapansin ng mga ito na nagsisinungaling lamang siya.Binilisan niya ang pagkain upang maka-akyat na siya sa kanyang kwarto.Pagkatapos kumain, dali dali na siyang nagpaalam sa mga magulang na aakyat na at maliligo.
Nang matapos na sila sa mainit na sandali, pabalibag na inihiga ni Dylan ang sarili sa tabi ni Rowy.Hindi naman alam ni Rowy kung ano ang sasabihin o gagawin pagkatapos ng tagpong iyon sa kanilang dalawa. Hindi rin kumikibo si Dylan at nakatingin lang sa kisame na tila malalim ang iniisip.Ibinalot niya sa sarili ang makapal na blanket at umupo,"Aalis na ako." Ang tanging nasambit niya sa binatang nakatitig pa rin sa kisame.Ano? Nagsisisi na ba ito?"Okay." He said without any emotions.Bakit parang gusto niyang maiyak? Sabagay ano ba ang i-e-expect niya? Umaasa ba siya na matapos siyang angkinin ni Dylan eh magkakagusto na ito sa kanya? Fool of her!Kinalap niya ang mga nagkalat niyang kasuotan sa sahig at may pagmamadaling nagbihis.Pagkaraa'y naglakad na siya patungo sa pinto, alam niyang madilim na sa labas kaya kailangan na rin niyang makauwi.
Dylan's car stopped at an expensive condo in Libis Quezon City. When they parked their cars, She did not get off immediately.She waited for him to get off and approached her car. He knocked on the driver's seat window, and she immediately got off.Damn! She is still in her uniform. Halos gusto niyang manlambot nang makita muli ang napaka gwapo nitong mukha. "Blink." Untag nito sakanya."Huh?" He said, but she blushed when she realized that she did not blink as she watched him.She was stunned when he suddenly put his hand around her shoulder. They were too closed to each other almost hugging."Come with me." He said then they walked towards the entrance.Wala namang problema until they got on the elevator because the staff there seemed to know him.Dylan removed his hands, when they were inside the elevator. She was even more restless because they were just two inside of it at kung anu-ano na ang kanyang naiisip na mangyayari mamaya lamang. "Are you nervous?" Dylan asked her. On the
Halos hindi siya nakatulog magdamag dahil iniisip niya ang mga mangyayari kinabukasan.Kaya pagka-umaga agad siyang tumayo at naligo, may pasok din naman siya ngayong araw.Iniisip niya kung anong idadahilan niya sa mga magulang niya na late siyang makakauwi. Usapan kasi nila ni Dylan na magkikita sila ngayong araw at baka ma late siyang umuwi, ngayong araw magaganap ang dapat maganap.Pinakatitigan niya ang hitsura sa salamin at halatang tila di siya nakatulog sa magdamag. Nanlalalim kasi ang mga mata niya at tila matamlay ang mga dating ng mga ito.Kinuha na niya ang kanyang bag, at bumaba na sa may sala para magpaalam sa mga magulang. Di na rin siya kakain dahil wala siyang gana."Goodmorning ma, Goodmorning dad." Bati niya sa mga ito na nakabihis na rin."Goodmorning, ang aga mong nakabihis baby?" Puna ng kanyang ina, matapos siyang halikan sa pisngi. Nag-iwas siya ng tingin sa in
DYLAN"Talaga bang lilipat kana sa condo?" Usisa ng kanyang ina nang maabutan siya sakanyang silid na nag iimpake ng iilang mga damit niya."Yes mama, mas okay na ito. Dahil kung nandito ako hindi ko maipapangakong hindi kami mag aaway ni papa. " Sabi niya sa ina na bakas sa mukha ang kalungkutan."Ma naman huwag ka ng malungkot para namang ang layo layo ng lilipatan ko." Natatawa niyang sabi sa ina na ngayon ay nakaupo na sa dulo ng kanyang kama."I'm sad kasi mamimiss ko ang bunso ko. Nasa malayo na nga si Lucas pati ba naman ikaw. "Anito na tila nangongonsensya pa."Ma, we both know that this is the right thing to do." He said while packing."Yeah, yeah.. basta mag iingat ka lagi. And please lang huwag ka ng magpupunta sa mga bar and driving while drunk." Abiso nito sakanya na ikinatango na lang niya, ilang saglit pa nagpaalam na ang ina na lalabas na n
"Rowy?" Nabigla pa siya sa tinig ni lucas na kasalukuyan niyang kausap sa video call."Yes?" Tila wala sa sariling sabi niya sa kaibigan."Tinatanong kita kamusta na ang pag aaral niyo at kailan graduation niyo." "Teka nga, may masakit ba sa'yo? Kanina kapa wala sa sarili." Usisa pa ng kanyang kaibigan."Saglit lang ha?" Tumayo siya mula sa pagkakaupo sakanyang kama at tinungo ang mini refrigetator na nasa kanyang kwarto at kumuha doon ng tubig.Nawawala siya sa sarili kakaisip sa nangyari kagabi. Di nga siya nakapasok ngayon."Okay naman and 1 month from now
"Dylan?" Tawag niya nang makapasok sa madilim na silid ng binata. Ang kabang nararamdaman niya ay hindi niya maipaliwanag. Hindi niya maaninang kung nasaan si Dylan dahil sa dilim na bamabalot sa silid na iyon."Dylan?" Tawag niyang muli, hindi niya kasi alam nasaan ang switch ng ilaw na sa kwarto ng binata. Wala pa din sumasagot sakanya. Kaya napagpasyahan na lang niyang lumabas ngunit natigilan siya nang biglang nagsara ang pinto."D-dylan?" Nauutal niyang sabi sa gitna ng kadiliman."Don't you know that it is dangerous to enter someone's room? Especially sa kwarto ng lalaki. " Sabi ng boses na kilalang kilala niya, natitiyak niyang nasa pinto si Dylan.Kaya mas lalong nadagdagan ang kaba niya sa sinabi nito, silang dalawa lamang sa madilim at saradong kwarto. Babae siya at lalaki ito, lalo pa't naamoy niya ang alak mula dito, paano kung?"Hindi kaba talaga nag iisip rowy? Anong ginagawa
"Oh bakit tila tuwang-tuwa ka diyan?" Usisa ni tasia sakanya, naroon sila sa kwarto niya.Bumangon siya mula sa pagkakahiga at hinarap ang kaibigan na naglalaro sa laptop."Excited ako para bukas." Sabi niya na hindi maitago ang saya."Sa birthday ni tita elga?" Napatingin sakanya si tasia na nakataas ang isang kilay.Sunod-sunod siyang napatango habang nakangiti. Napaismid sakanya si tasia at humarap na ulit sa ginagawa, habang siya ay lumapit sa bintana upang silipin nanaman ang kwarto ni dylan.Birthday bukas ni Mrs. Salvatiera at syempre imbitado sila, kaya ganoon nalang ang saya niya dahil magkikita sila o makikita niya si Dylan na sadyang napakailap lalo sakanya pagkatapos ng halik."Alam mo tasia, feeling ko talaga kami ni Dylan ang itinadhana sa isa't-isa." Tila nanaginip na sabi niya."Feeling mo lang iyon." Sabi ng kanyang kaibigan na abala pa ri
Takip-silim na ngunit hindi pa gustong umuwi ni rowy, masyado siyang nasaktan sa mga sinabi ni dylan kanina sakanya.Parang sirang plaka na paulit-ulit iyon sakanyang pandinig na dumudurog sakanya.Binaybay niya ang daan patungo sa may burol na madalas nilang tambayan nina tasia at lucas pati ni alexa at dylan, sa pagkakaalam niya kase isa sa paboritong lugar iyon ng dalawa.Malapit lang iyon sa campus nila at maglalakad ka ng mga 15mins bago marating iyon, gusto niyang pumunta doon para mag-isip isip. Baka sakaling mawala 'yong nararamdaman niyang sakit.Kahit pa makulimlim na ang paligid at nagbabadya ng pag-ulan hindi pa rin iyon pumigil sakanya para hindi tumuloy. Meron namang mga silong doon, mga kubo na maliliit. Napatingala siya nang pumatak ng marahan ang ulan, parang ambon lang naman na habang palapit siya sa taas ng burol ay lumalakas kaya inilabas niya ang payong at ginamit na.Nang maratin