Nang matapos na sila sa mainit na sandali, pabalibag na inihiga ni Dylan ang sarili sa tabi ni Rowy.
Hindi naman alam ni Rowy kung ano ang sasabihin o gagawin pagkatapos ng tagpong iyon sa kanilang dalawa. Hindi rin kumikibo si Dylan at nakatingin lang sa kisame na tila malalim ang iniisip.
Ibinalot niya sa sarili ang makapal na blanket at umupo,
"Aalis na ako." Ang tanging nasambit niya sa binatang nakatitig pa rin sa kisame.
Ano? Nagsisisi na ba ito?
"Okay." He said without any emotions.
Bakit parang gusto niyang maiyak? Sabagay ano ba ang i-e-expect niya? Umaasa ba siya na matapos siyang angkinin ni Dylan eh magkakagusto na ito sa kanya? Fool of her!
Kinalap niya ang mga nagkalat niyang kasuotan sa sahig at may pagmamadaling nagbihis.
Pagkaraa'y naglakad na siya patungo sa pinto, alam niyang madilim na sa labas kaya kailangan na rin niyang makauwi."Anong oras ka dumating kagabi?" Usisa ng kanyang ina nang naghahapunan na sila.Natigilan siya at naging mailap ang mga mata."Po? Maaga pa iyon mommy. Tulog na tulog kayo ni daddy 'nung puntahan ko kayo sa kwarto." Paliwanag niya habang naghahalo sa loob niya ang kaba."Ganoon ba? Malapit na pala ang birthday ni Tasha, anong ganap?" Nagpasalamat siya nang iniba ng kanyang ina ang topic."Hindi ko pa po alam my, naguguluhan kasi si Tasha kung party o kumain na lang po sa labas." Sabi niya habang ipinagpatuloy ang subo. Tumango-tango ang ina at ang kanyang ama ay tahimik lang na nakikinig sa kanila habang kumakain ito.Kabang kaba talaga siya at baka mapansin ng mga ito na nagsisinungaling lamang siya.Binilisan niya ang pagkain upang maka-akyat na siya sa kanyang kwarto.Pagkatapos kumain, dali dali na siyang nagpaalam sa mga magulang na aakyat na at maliligo.
Nasa harapan ng kanilang gate noon ang dalagitang si ROWYNA DE JESUS habang nakaupo. Ganitong oras kase dumarating na ang kanyang ama at ina galing opisina at sasalubungin niya ang mga ito.Ngunit napatingin siya sa mamahaling kotse na tumigil sa matayog na gate ng kanilang kapit-bahay, ang mga SALVATIERA.Hindi niya alam bakit hindi niya maalis ang tingin sa kotseng iyon at lalo ng makita ang isang binatilyong bumaba doo
3 years later..Busy ang lahat sa paghahanda dahil mamaya ang party sa mansion ng mga De jesus. Debut ni rowy."And i love your gown, the color and all." Daldal ni alexa sakanila ni tasia habang nasa kwarto niya ang mga ito. Palakad-lakad ito sa kama at si tasia naman ay nakahiga sakanyang kama habang nagseselpon. At siya naman ay inaayusan at nakaharap sa vanity mirror.The next month ang debut naman ni tasia,"Where's dylan by the way?" Alangan niyang tanong kay alexa."Ewan ko ba sa lalaking iyon." Ani alexa habang palakad-lakad pa din e wala naman patutunguan.Kung inaakala niyong magkaibigan na kami ni dylan, hindi. Iniiwasan siya nito at hindi pinapansin. Ramdam niyang kinakausap lang siya nito dahil na rin sa pakiusap ni alexa.Masyado siyang nasasaktan sa dahilang bakit tila ayaw na ayaw sakanya ni dylan?It's be
Natapos ang party niya ng walang dylan na pumunta, napaka-lungkot. As kaibigan man hindi ito pumunta ano pa nga ba aasahan niya? Di nga kaibigan turing nito sakanya."He's unbelieveable." Alexa's reaction telling her she was really pissed about dylan's absence. Nasa garden sila ng bahay nina tasia noon, after school napagpasyahan nilang tumambay."Hayaan mo na baka busy yung tao, huwag obligahin" sabi niya habang iniinom ang juice. Clap for her acting as if it is nothing." Baka busy sa mga babae niya?" Nguso ni alexa sakanila. May kudlit na selos sa tinig nito.Hindi niya alam kung manhid si alexa o ano, di ba nito napapansin ang paghanga dito ni dylan? Samantalang sila pansin iyon.."Maybe."
"May sakit daw si alexa." Imporma ni tasia sakanya habang kausap siya sa telepono."Huh? Dalawin natin siya. Mag-isa lang iyon, hindi maasikaso ni aling martha." Sabi niya na biglang nag alala.Ang mga parents kase ni alexa ay nasa europe. Doon ang talaga ang mga ito bale pauwi uwi lang sa pilipinas."Oo nga. Natapilok at napilay siya eh iyon ata ang ikinalalagnat niya. " Sabi pa ni tasia.Aspiring model kase si alexa, iyon ang pangarap nito noon pa. Ang maging isang super model na kikilalanin sa larangang iyon.Matapos mapagdesisyonang pupuntahan nila ang dalaga agad na siyang naligo at nag ayos. Susunduhin siya ni tasia sakanila. Habang hinihintay ito wala sa sariling tumanaw siya sakanyang bintana. Sarado ang mga bintana ng kwarto ni dylan..Maaring tulog ito o nagbulakbol?Katok sa pinto ang nagpa-putol sa iniisip niya,
DYLAN"Saan ka nanaman galing?" Bungad ng ama niya na nasa sala na tila hinihintay siya. Napailing siya.Here we go again."Dylan, kailan mo ba aayusin ang buhay mo?!" Galit na ito."From your grades, records on the school, bisyo and all. Ano? Sisirahin mo ba buhay mo? "Dagdag pa ng ama. Lagi na lang ganito simula umuwi siya ng pilipinas."Dad, let me enjoy my life. I'm too young." Sabi niya dito na naiinis. Pinipilit siya ng ama na maging matured e 21 pa lang siya. He should let him enjoy."Too young your face! Dumaan sa ganyang edad si lucas pero hindi siya ganyan. He was responsible and look, kaya na niya--"" Stop it. Stop comparing me to my brother. Iba ako iba siya at sana maisip niyo
"Destiny isn't something you make as you're told. By overcoming difficulties, life and this whole world can advance forward that's what destiny is for."-Aladdin- shinobu ohtaka.------******************DYLANFR: MY BESTFRIENDMeet me at 3pm in our favorite cafe.Hindi niya alam bakit tila may urgent itong sasabihin, 2 pm pa lang pero nagbyahe na siya papunta doon sakay ng kanyang ducati motorcycle.Nakarating siya doon ng mga 2:35 dahil medyo traffic. Kumuha siya ng pwesto doon sa may sulok baka mahalaga kase pag-usapan nila.Wala pang 3pm nv dumating si alex
That night rowy was walking by her window and peeking in the hope of seeing dylan.She's worried about him because she is sure that alexa's recession affecting him so much. And she's afraid of what dylan's might do to himself.She bit his lip hard and sighed, looking out the window again. The light in dylan's room is still off ...Sana okay lang siya....She picked up her cellphone and went to the contacts, looking for dylan's name.yes, she has known dylan's number for a long time but she never made a message for him. Maybe, not until now...She hesitated to press the call button. But her concern really prevailed over shame, she called him.Nag riring lang ang nasa kabilang linya."Answer please, Answer." She prayed. A few minutes later dylan answered the phone."Hello?" That voice seemed drunk, and seemed very tired.
"Anong oras ka dumating kagabi?" Usisa ng kanyang ina nang naghahapunan na sila.Natigilan siya at naging mailap ang mga mata."Po? Maaga pa iyon mommy. Tulog na tulog kayo ni daddy 'nung puntahan ko kayo sa kwarto." Paliwanag niya habang naghahalo sa loob niya ang kaba."Ganoon ba? Malapit na pala ang birthday ni Tasha, anong ganap?" Nagpasalamat siya nang iniba ng kanyang ina ang topic."Hindi ko pa po alam my, naguguluhan kasi si Tasha kung party o kumain na lang po sa labas." Sabi niya habang ipinagpatuloy ang subo. Tumango-tango ang ina at ang kanyang ama ay tahimik lang na nakikinig sa kanila habang kumakain ito.Kabang kaba talaga siya at baka mapansin ng mga ito na nagsisinungaling lamang siya.Binilisan niya ang pagkain upang maka-akyat na siya sa kanyang kwarto.Pagkatapos kumain, dali dali na siyang nagpaalam sa mga magulang na aakyat na at maliligo.
Nang matapos na sila sa mainit na sandali, pabalibag na inihiga ni Dylan ang sarili sa tabi ni Rowy.Hindi naman alam ni Rowy kung ano ang sasabihin o gagawin pagkatapos ng tagpong iyon sa kanilang dalawa. Hindi rin kumikibo si Dylan at nakatingin lang sa kisame na tila malalim ang iniisip.Ibinalot niya sa sarili ang makapal na blanket at umupo,"Aalis na ako." Ang tanging nasambit niya sa binatang nakatitig pa rin sa kisame.Ano? Nagsisisi na ba ito?"Okay." He said without any emotions.Bakit parang gusto niyang maiyak? Sabagay ano ba ang i-e-expect niya? Umaasa ba siya na matapos siyang angkinin ni Dylan eh magkakagusto na ito sa kanya? Fool of her!Kinalap niya ang mga nagkalat niyang kasuotan sa sahig at may pagmamadaling nagbihis.Pagkaraa'y naglakad na siya patungo sa pinto, alam niyang madilim na sa labas kaya kailangan na rin niyang makauwi.
Dylan's car stopped at an expensive condo in Libis Quezon City. When they parked their cars, She did not get off immediately.She waited for him to get off and approached her car. He knocked on the driver's seat window, and she immediately got off.Damn! She is still in her uniform. Halos gusto niyang manlambot nang makita muli ang napaka gwapo nitong mukha. "Blink." Untag nito sakanya."Huh?" He said, but she blushed when she realized that she did not blink as she watched him.She was stunned when he suddenly put his hand around her shoulder. They were too closed to each other almost hugging."Come with me." He said then they walked towards the entrance.Wala namang problema until they got on the elevator because the staff there seemed to know him.Dylan removed his hands, when they were inside the elevator. She was even more restless because they were just two inside of it at kung anu-ano na ang kanyang naiisip na mangyayari mamaya lamang. "Are you nervous?" Dylan asked her. On the
Halos hindi siya nakatulog magdamag dahil iniisip niya ang mga mangyayari kinabukasan.Kaya pagka-umaga agad siyang tumayo at naligo, may pasok din naman siya ngayong araw.Iniisip niya kung anong idadahilan niya sa mga magulang niya na late siyang makakauwi. Usapan kasi nila ni Dylan na magkikita sila ngayong araw at baka ma late siyang umuwi, ngayong araw magaganap ang dapat maganap.Pinakatitigan niya ang hitsura sa salamin at halatang tila di siya nakatulog sa magdamag. Nanlalalim kasi ang mga mata niya at tila matamlay ang mga dating ng mga ito.Kinuha na niya ang kanyang bag, at bumaba na sa may sala para magpaalam sa mga magulang. Di na rin siya kakain dahil wala siyang gana."Goodmorning ma, Goodmorning dad." Bati niya sa mga ito na nakabihis na rin."Goodmorning, ang aga mong nakabihis baby?" Puna ng kanyang ina, matapos siyang halikan sa pisngi. Nag-iwas siya ng tingin sa in
DYLAN"Talaga bang lilipat kana sa condo?" Usisa ng kanyang ina nang maabutan siya sakanyang silid na nag iimpake ng iilang mga damit niya."Yes mama, mas okay na ito. Dahil kung nandito ako hindi ko maipapangakong hindi kami mag aaway ni papa. " Sabi niya sa ina na bakas sa mukha ang kalungkutan."Ma naman huwag ka ng malungkot para namang ang layo layo ng lilipatan ko." Natatawa niyang sabi sa ina na ngayon ay nakaupo na sa dulo ng kanyang kama."I'm sad kasi mamimiss ko ang bunso ko. Nasa malayo na nga si Lucas pati ba naman ikaw. "Anito na tila nangongonsensya pa."Ma, we both know that this is the right thing to do." He said while packing."Yeah, yeah.. basta mag iingat ka lagi. And please lang huwag ka ng magpupunta sa mga bar and driving while drunk." Abiso nito sakanya na ikinatango na lang niya, ilang saglit pa nagpaalam na ang ina na lalabas na n
"Rowy?" Nabigla pa siya sa tinig ni lucas na kasalukuyan niyang kausap sa video call."Yes?" Tila wala sa sariling sabi niya sa kaibigan."Tinatanong kita kamusta na ang pag aaral niyo at kailan graduation niyo." "Teka nga, may masakit ba sa'yo? Kanina kapa wala sa sarili." Usisa pa ng kanyang kaibigan."Saglit lang ha?" Tumayo siya mula sa pagkakaupo sakanyang kama at tinungo ang mini refrigetator na nasa kanyang kwarto at kumuha doon ng tubig.Nawawala siya sa sarili kakaisip sa nangyari kagabi. Di nga siya nakapasok ngayon."Okay naman and 1 month from now
"Dylan?" Tawag niya nang makapasok sa madilim na silid ng binata. Ang kabang nararamdaman niya ay hindi niya maipaliwanag. Hindi niya maaninang kung nasaan si Dylan dahil sa dilim na bamabalot sa silid na iyon."Dylan?" Tawag niyang muli, hindi niya kasi alam nasaan ang switch ng ilaw na sa kwarto ng binata. Wala pa din sumasagot sakanya. Kaya napagpasyahan na lang niyang lumabas ngunit natigilan siya nang biglang nagsara ang pinto."D-dylan?" Nauutal niyang sabi sa gitna ng kadiliman."Don't you know that it is dangerous to enter someone's room? Especially sa kwarto ng lalaki. " Sabi ng boses na kilalang kilala niya, natitiyak niyang nasa pinto si Dylan.Kaya mas lalong nadagdagan ang kaba niya sa sinabi nito, silang dalawa lamang sa madilim at saradong kwarto. Babae siya at lalaki ito, lalo pa't naamoy niya ang alak mula dito, paano kung?"Hindi kaba talaga nag iisip rowy? Anong ginagawa
"Oh bakit tila tuwang-tuwa ka diyan?" Usisa ni tasia sakanya, naroon sila sa kwarto niya.Bumangon siya mula sa pagkakahiga at hinarap ang kaibigan na naglalaro sa laptop."Excited ako para bukas." Sabi niya na hindi maitago ang saya."Sa birthday ni tita elga?" Napatingin sakanya si tasia na nakataas ang isang kilay.Sunod-sunod siyang napatango habang nakangiti. Napaismid sakanya si tasia at humarap na ulit sa ginagawa, habang siya ay lumapit sa bintana upang silipin nanaman ang kwarto ni dylan.Birthday bukas ni Mrs. Salvatiera at syempre imbitado sila, kaya ganoon nalang ang saya niya dahil magkikita sila o makikita niya si Dylan na sadyang napakailap lalo sakanya pagkatapos ng halik."Alam mo tasia, feeling ko talaga kami ni Dylan ang itinadhana sa isa't-isa." Tila nanaginip na sabi niya."Feeling mo lang iyon." Sabi ng kanyang kaibigan na abala pa ri
Takip-silim na ngunit hindi pa gustong umuwi ni rowy, masyado siyang nasaktan sa mga sinabi ni dylan kanina sakanya.Parang sirang plaka na paulit-ulit iyon sakanyang pandinig na dumudurog sakanya.Binaybay niya ang daan patungo sa may burol na madalas nilang tambayan nina tasia at lucas pati ni alexa at dylan, sa pagkakaalam niya kase isa sa paboritong lugar iyon ng dalawa.Malapit lang iyon sa campus nila at maglalakad ka ng mga 15mins bago marating iyon, gusto niyang pumunta doon para mag-isip isip. Baka sakaling mawala 'yong nararamdaman niyang sakit.Kahit pa makulimlim na ang paligid at nagbabadya ng pag-ulan hindi pa rin iyon pumigil sakanya para hindi tumuloy. Meron namang mga silong doon, mga kubo na maliliit. Napatingala siya nang pumatak ng marahan ang ulan, parang ambon lang naman na habang palapit siya sa taas ng burol ay lumalakas kaya inilabas niya ang payong at ginamit na.Nang maratin