That night rowy was walking by her window and peeking in the hope of seeing dylan.
She's worried about him because she is sure that alexa's recession affecting him so much. And she's afraid of what dylan's might do to himself.
She bit his lip hard and sighed, looking out the window again. The light in dylan's room is still off ...
Sana okay lang siya....
She picked up her cellphone and went to the contacts, looking for dylan's name.
yes, she has known dylan's number for a long time but she never made a message for him. Maybe, not until now...She hesitated to press the call button. But her concern really prevailed over shame, she called him.
Nag riring lang ang nasa kabilang linya.
"Answer please, Answer." She prayed. A few minutes later dylan answered the phone.
"Hello?" That voice seemed drunk, and seemed very tired.
"Dylan ...." She said nervously as she pronounced dylan's name.
"Who's this?" He said seemed irritated, so she became even more nervous and her heart was beating very fast.
"Dylan it's me row-"
"I don't need you. So don't call me again." Dylan said harshly.She was shocked by what dylan did and said.
Is that really how he dislikes her? Even as a friend? She wanted to cry but she holds her tears back, she's not a crying baby.
To; My future husband
Please take care always, i will always here. If you need someone to talk to. I am your friend.
Then she lay down on her bed and waited for dylan's reply. Pero nakuha na niyang natulog di pa din ito nagreply.
--------****************DylanLoud knocks- wrong not knocks but crashes woke him up from a deep sleep. He looked at the time and it was eleven o'clock in the morning. It was too early for him to get up.
Once again he heard a knock on his door. and he had an idea who it is-- his father.
he sat on the bed and suddenly combed his relatively long hair with his hand. He also has no tshirts on so you can see his muscular body. at the age of twenty-one sobrang laking bulas niya, siguro dahil sa kaka gym.
"Dylan! Open this fucking door!" His father shouted outside.
Nahilamos niya ang mukha gamit ang palad.
ke aga aga eh.He stood up and opened it. A powerful punch to the jaw greeted him.Napahiga siya sa sahig, mabilis din siyang tumayo while holding his jaw. He glared at his father who was still blushing with anger.
"What is your problem?!" Sigaw niya.
"Damn you! Ako dapat ang magtanong!"his father shout back but seemed still holding back his anger.
"What's the matter with you?! you moron! Bakit ka nagwala sa bar ng kaibigan ko?! Do you know how much shame you gave me ?!" Tungayaw ng kanyang ama.
He just laughed as if it was nothing and turned his back on his father.
"Bayaran mo na lang," Sabi pa niya and once again he lay down on the bed which made his father even angrier, he rushed at him and grabbed him by the shoulder and punched him again.
"You haven't done anything right since you came!" He said and was ready to punch him again when his mother came.
"Are you going to kill our son?!" He said and pulled his father away from him. Kahit patayin pa siya ng ama di siya lalaban. May respeto pa naman siya dito kahit papano.
His mother hugged him.
"Sana, sana hindi na lang kita naging anak," sabi ng kanyang ama, even though he did not admit, it really crushed his heart.
He stood up and faced him. Hindi lang panga masakit sakanya.
" I still want you to be my father. Pero yung ama na makikita na iba ako at iba si lucas." his voice was full of resentment then he walked out of the room leaving his speechless parents.
He went to their garage and took the car. Pupunta nalang siya sa kanyang condo kung saan wala ang kanyang dominanteng ama.
----------**********RowyRowy overheard the argument between them because they were shouting in dylan's room.
The glass door on dylan's terrace is not closed either. Why does her chest seem to tighten with what she heard from them.
A father who wants to convince the child to be better but the way of confronting is wrong. And a child who just wants to be appreciated by a father but is also using the wrong way to be noticed.
Sana maging okay na sila. Sana..
She is thankful that his father is a calm man. Everytime she makes a mistake he will talk calmly at sasabihin saan siya mali.She picked up her cellphone and called tasia,
"Nasa school kana?" Bungad niya dito.
"Driving on the way. Why?" Sabi nito,
"Ahh wala, maliligo na ako then kitakits na lang. Take care!" Sabay pinatay na niya ang tawag. Dali dali na siyang naghanda para makapasok na.
Medyo busy sa school ngayon dahil graduating sila, ilang buwan na lang at magtatapos na sila. Marami siyang pangarap at gustong gawin in the future, kasama doon ang maging asawa ni dylan, tila kinilig pa siya dahil sa naisip.
-------------SILVER COLLEGE"Girl, si dylan ba 'yon?" Napatingin agad siya sa itinuro ng kaibigan sakanya. Nasa ilalim sila nun ng punong narra na nasa malawak na hardin ng school campus. Doon sila madalas tumambay kapag recess o mga vacant classes nila.
Si dylan nga ang nakita niya na nakaupo sa may bench na di naman kalayuan sakanila. Mukhang malalim ang iniisip nito, oo college pa lang din si dylan dahil nga pabalik pabalik ito dahil sa pagbubulakbol at pagrerebelde.
"Oh saan ka pupunta?" Biglang tanong ni tasia sakanya nung tumayo siya. Tinignan niya ang kaibigan.
"Diyan ka lang tasia, lalapitan ko siya. Gusto ko lang malaman kung okay lang ba siya." Matapang niyang sabi sa kaibigan na napataas ng kilay at humalukipkip.
"Lakas loob natin ha? Sige go!" Anito na itinulak pa siya ng pagkalakas-lakas, tinignan niya ng masama ang kaibigan dahil sa ginawa nito. Nag peace sign pa ito sakanya at ngumisi.
Naglakad na siya palapit kay dylan, pero tila may kung anong malalagkit siyang naaapakan kahit wala naman dahil sa kaba. Huminga siya ng malalim at nilakasa ang loob, siguro nga pagkakataon na ang pag-alis ni alexa para mas mapalapit sila sa isa't isa ni dylan.
"D-dylan.." Kabang-kaba na tawag niya sa binata na nakatalikod sakanya. Parang slow-mo na humarap ito sakanya na lalong nagpatigil sa pag-ikot ng mundo niya. Pokingina giliw bakit ba ang lakas ng tama niya sa monggoloid na ito.
"Ano?" Masungit na tanong nito sakanya. Kinagat niya ang pang-ibabang labi dahil nakalimutan niya ang kanyang sasabihin.
"A-ano ahh, ah- gusto lang kitang kamustahin." Pautal-utal niyang sabi na tila nagpainis sa kaharap. Tumayo ito at hinarap siya, sadyang napakatangkad nito.
"Listen to me, ngayong wala na si alexa wala ng rason para maglalapit ka sa akin o ano pa man. In the first place kaya kita pinagtitiisan noon dahil lang sa bestfriend ko, since she was no longer here pinuputol ko na ang lahat ng ugnayan kung meron man tayo. Stay away from me rowy. I don't need you." Tila mga patalim ang mga sinabing iyon sakanya ni dylan. Halos gusto niyang maiyak sa harapan nito pero pinigilan niya.
Hindi siya makauma sa mga pinagsasabi nito hangang makatalikod ito, ngunit di pa ito nakaka hakbang palayo at nagsalita na siya.
"Why do you hate me?" She's in pain.
Sumagot ito pero hindi na humarap sakanya.
"I don't hate you, I just don't like you. At huwag na tayong maglokohan pa, you like me. Masasaktan ka lang sa akin so stay away." Mahina ngunit tila isinisigaw iyon sa kanyang tenga, malungkot na lang niyang pinagmasdan ang papalayong bulto ng binatang matagal na niyang minamahal.
Hangang tanaw na lang talaga...
"Rowy.." kahit hindi siya lumingon, alam niyang si tasia iyon. Ayaw niyang humarap dito dahil ayaw niyang makita sa mukha ng kaibigan ang awa para sakanya.
"Okay lang ako tasia." Sabi na lang niya para putulin kung ano man ang binabalak na sabihin nito sakanya.
Okay lang siya? Nakakatawa. Paano niya nasasabi iyon gayong halos gusto niyang mag iiyak sa natatamong disgusto sa lalaking gusto niya? Paano niya nakakaya ang araw araw na bumabalandra sa harapan niya ang katotohanang kailan man ay hindi siya nito magugustuhan?
Takip-silim na ngunit hindi pa gustong umuwi ni rowy, masyado siyang nasaktan sa mga sinabi ni dylan kanina sakanya.Parang sirang plaka na paulit-ulit iyon sakanyang pandinig na dumudurog sakanya.Binaybay niya ang daan patungo sa may burol na madalas nilang tambayan nina tasia at lucas pati ni alexa at dylan, sa pagkakaalam niya kase isa sa paboritong lugar iyon ng dalawa.Malapit lang iyon sa campus nila at maglalakad ka ng mga 15mins bago marating iyon, gusto niyang pumunta doon para mag-isip isip. Baka sakaling mawala 'yong nararamdaman niyang sakit.Kahit pa makulimlim na ang paligid at nagbabadya ng pag-ulan hindi pa rin iyon pumigil sakanya para hindi tumuloy. Meron namang mga silong doon, mga kubo na maliliit. Napatingala siya nang pumatak ng marahan ang ulan, parang ambon lang naman na habang palapit siya sa taas ng burol ay lumalakas kaya inilabas niya ang payong at ginamit na.Nang maratin
"Oh bakit tila tuwang-tuwa ka diyan?" Usisa ni tasia sakanya, naroon sila sa kwarto niya.Bumangon siya mula sa pagkakahiga at hinarap ang kaibigan na naglalaro sa laptop."Excited ako para bukas." Sabi niya na hindi maitago ang saya."Sa birthday ni tita elga?" Napatingin sakanya si tasia na nakataas ang isang kilay.Sunod-sunod siyang napatango habang nakangiti. Napaismid sakanya si tasia at humarap na ulit sa ginagawa, habang siya ay lumapit sa bintana upang silipin nanaman ang kwarto ni dylan.Birthday bukas ni Mrs. Salvatiera at syempre imbitado sila, kaya ganoon nalang ang saya niya dahil magkikita sila o makikita niya si Dylan na sadyang napakailap lalo sakanya pagkatapos ng halik."Alam mo tasia, feeling ko talaga kami ni Dylan ang itinadhana sa isa't-isa." Tila nanaginip na sabi niya."Feeling mo lang iyon." Sabi ng kanyang kaibigan na abala pa ri
"Dylan?" Tawag niya nang makapasok sa madilim na silid ng binata. Ang kabang nararamdaman niya ay hindi niya maipaliwanag. Hindi niya maaninang kung nasaan si Dylan dahil sa dilim na bamabalot sa silid na iyon."Dylan?" Tawag niyang muli, hindi niya kasi alam nasaan ang switch ng ilaw na sa kwarto ng binata. Wala pa din sumasagot sakanya. Kaya napagpasyahan na lang niyang lumabas ngunit natigilan siya nang biglang nagsara ang pinto."D-dylan?" Nauutal niyang sabi sa gitna ng kadiliman."Don't you know that it is dangerous to enter someone's room? Especially sa kwarto ng lalaki. " Sabi ng boses na kilalang kilala niya, natitiyak niyang nasa pinto si Dylan.Kaya mas lalong nadagdagan ang kaba niya sa sinabi nito, silang dalawa lamang sa madilim at saradong kwarto. Babae siya at lalaki ito, lalo pa't naamoy niya ang alak mula dito, paano kung?"Hindi kaba talaga nag iisip rowy? Anong ginagawa
"Rowy?" Nabigla pa siya sa tinig ni lucas na kasalukuyan niyang kausap sa video call."Yes?" Tila wala sa sariling sabi niya sa kaibigan."Tinatanong kita kamusta na ang pag aaral niyo at kailan graduation niyo." "Teka nga, may masakit ba sa'yo? Kanina kapa wala sa sarili." Usisa pa ng kanyang kaibigan."Saglit lang ha?" Tumayo siya mula sa pagkakaupo sakanyang kama at tinungo ang mini refrigetator na nasa kanyang kwarto at kumuha doon ng tubig.Nawawala siya sa sarili kakaisip sa nangyari kagabi. Di nga siya nakapasok ngayon."Okay naman and 1 month from now
DYLAN"Talaga bang lilipat kana sa condo?" Usisa ng kanyang ina nang maabutan siya sakanyang silid na nag iimpake ng iilang mga damit niya."Yes mama, mas okay na ito. Dahil kung nandito ako hindi ko maipapangakong hindi kami mag aaway ni papa. " Sabi niya sa ina na bakas sa mukha ang kalungkutan."Ma naman huwag ka ng malungkot para namang ang layo layo ng lilipatan ko." Natatawa niyang sabi sa ina na ngayon ay nakaupo na sa dulo ng kanyang kama."I'm sad kasi mamimiss ko ang bunso ko. Nasa malayo na nga si Lucas pati ba naman ikaw. "Anito na tila nangongonsensya pa."Ma, we both know that this is the right thing to do." He said while packing."Yeah, yeah.. basta mag iingat ka lagi. And please lang huwag ka ng magpupunta sa mga bar and driving while drunk." Abiso nito sakanya na ikinatango na lang niya, ilang saglit pa nagpaalam na ang ina na lalabas na n
Halos hindi siya nakatulog magdamag dahil iniisip niya ang mga mangyayari kinabukasan.Kaya pagka-umaga agad siyang tumayo at naligo, may pasok din naman siya ngayong araw.Iniisip niya kung anong idadahilan niya sa mga magulang niya na late siyang makakauwi. Usapan kasi nila ni Dylan na magkikita sila ngayong araw at baka ma late siyang umuwi, ngayong araw magaganap ang dapat maganap.Pinakatitigan niya ang hitsura sa salamin at halatang tila di siya nakatulog sa magdamag. Nanlalalim kasi ang mga mata niya at tila matamlay ang mga dating ng mga ito.Kinuha na niya ang kanyang bag, at bumaba na sa may sala para magpaalam sa mga magulang. Di na rin siya kakain dahil wala siyang gana."Goodmorning ma, Goodmorning dad." Bati niya sa mga ito na nakabihis na rin."Goodmorning, ang aga mong nakabihis baby?" Puna ng kanyang ina, matapos siyang halikan sa pisngi. Nag-iwas siya ng tingin sa in
Dylan's car stopped at an expensive condo in Libis Quezon City. When they parked their cars, She did not get off immediately.She waited for him to get off and approached her car. He knocked on the driver's seat window, and she immediately got off.Damn! She is still in her uniform. Halos gusto niyang manlambot nang makita muli ang napaka gwapo nitong mukha. "Blink." Untag nito sakanya."Huh?" He said, but she blushed when she realized that she did not blink as she watched him.She was stunned when he suddenly put his hand around her shoulder. They were too closed to each other almost hugging."Come with me." He said then they walked towards the entrance.Wala namang problema until they got on the elevator because the staff there seemed to know him.Dylan removed his hands, when they were inside the elevator. She was even more restless because they were just two inside of it at kung anu-ano na ang kanyang naiisip na mangyayari mamaya lamang. "Are you nervous?" Dylan asked her. On the
Nang matapos na sila sa mainit na sandali, pabalibag na inihiga ni Dylan ang sarili sa tabi ni Rowy.Hindi naman alam ni Rowy kung ano ang sasabihin o gagawin pagkatapos ng tagpong iyon sa kanilang dalawa. Hindi rin kumikibo si Dylan at nakatingin lang sa kisame na tila malalim ang iniisip.Ibinalot niya sa sarili ang makapal na blanket at umupo,"Aalis na ako." Ang tanging nasambit niya sa binatang nakatitig pa rin sa kisame.Ano? Nagsisisi na ba ito?"Okay." He said without any emotions.Bakit parang gusto niyang maiyak? Sabagay ano ba ang i-e-expect niya? Umaasa ba siya na matapos siyang angkinin ni Dylan eh magkakagusto na ito sa kanya? Fool of her!Kinalap niya ang mga nagkalat niyang kasuotan sa sahig at may pagmamadaling nagbihis.Pagkaraa'y naglakad na siya patungo sa pinto, alam niyang madilim na sa labas kaya kailangan na rin niyang makauwi.
"Anong oras ka dumating kagabi?" Usisa ng kanyang ina nang naghahapunan na sila.Natigilan siya at naging mailap ang mga mata."Po? Maaga pa iyon mommy. Tulog na tulog kayo ni daddy 'nung puntahan ko kayo sa kwarto." Paliwanag niya habang naghahalo sa loob niya ang kaba."Ganoon ba? Malapit na pala ang birthday ni Tasha, anong ganap?" Nagpasalamat siya nang iniba ng kanyang ina ang topic."Hindi ko pa po alam my, naguguluhan kasi si Tasha kung party o kumain na lang po sa labas." Sabi niya habang ipinagpatuloy ang subo. Tumango-tango ang ina at ang kanyang ama ay tahimik lang na nakikinig sa kanila habang kumakain ito.Kabang kaba talaga siya at baka mapansin ng mga ito na nagsisinungaling lamang siya.Binilisan niya ang pagkain upang maka-akyat na siya sa kanyang kwarto.Pagkatapos kumain, dali dali na siyang nagpaalam sa mga magulang na aakyat na at maliligo.
Nang matapos na sila sa mainit na sandali, pabalibag na inihiga ni Dylan ang sarili sa tabi ni Rowy.Hindi naman alam ni Rowy kung ano ang sasabihin o gagawin pagkatapos ng tagpong iyon sa kanilang dalawa. Hindi rin kumikibo si Dylan at nakatingin lang sa kisame na tila malalim ang iniisip.Ibinalot niya sa sarili ang makapal na blanket at umupo,"Aalis na ako." Ang tanging nasambit niya sa binatang nakatitig pa rin sa kisame.Ano? Nagsisisi na ba ito?"Okay." He said without any emotions.Bakit parang gusto niyang maiyak? Sabagay ano ba ang i-e-expect niya? Umaasa ba siya na matapos siyang angkinin ni Dylan eh magkakagusto na ito sa kanya? Fool of her!Kinalap niya ang mga nagkalat niyang kasuotan sa sahig at may pagmamadaling nagbihis.Pagkaraa'y naglakad na siya patungo sa pinto, alam niyang madilim na sa labas kaya kailangan na rin niyang makauwi.
Dylan's car stopped at an expensive condo in Libis Quezon City. When they parked their cars, She did not get off immediately.She waited for him to get off and approached her car. He knocked on the driver's seat window, and she immediately got off.Damn! She is still in her uniform. Halos gusto niyang manlambot nang makita muli ang napaka gwapo nitong mukha. "Blink." Untag nito sakanya."Huh?" He said, but she blushed when she realized that she did not blink as she watched him.She was stunned when he suddenly put his hand around her shoulder. They were too closed to each other almost hugging."Come with me." He said then they walked towards the entrance.Wala namang problema until they got on the elevator because the staff there seemed to know him.Dylan removed his hands, when they were inside the elevator. She was even more restless because they were just two inside of it at kung anu-ano na ang kanyang naiisip na mangyayari mamaya lamang. "Are you nervous?" Dylan asked her. On the
Halos hindi siya nakatulog magdamag dahil iniisip niya ang mga mangyayari kinabukasan.Kaya pagka-umaga agad siyang tumayo at naligo, may pasok din naman siya ngayong araw.Iniisip niya kung anong idadahilan niya sa mga magulang niya na late siyang makakauwi. Usapan kasi nila ni Dylan na magkikita sila ngayong araw at baka ma late siyang umuwi, ngayong araw magaganap ang dapat maganap.Pinakatitigan niya ang hitsura sa salamin at halatang tila di siya nakatulog sa magdamag. Nanlalalim kasi ang mga mata niya at tila matamlay ang mga dating ng mga ito.Kinuha na niya ang kanyang bag, at bumaba na sa may sala para magpaalam sa mga magulang. Di na rin siya kakain dahil wala siyang gana."Goodmorning ma, Goodmorning dad." Bati niya sa mga ito na nakabihis na rin."Goodmorning, ang aga mong nakabihis baby?" Puna ng kanyang ina, matapos siyang halikan sa pisngi. Nag-iwas siya ng tingin sa in
DYLAN"Talaga bang lilipat kana sa condo?" Usisa ng kanyang ina nang maabutan siya sakanyang silid na nag iimpake ng iilang mga damit niya."Yes mama, mas okay na ito. Dahil kung nandito ako hindi ko maipapangakong hindi kami mag aaway ni papa. " Sabi niya sa ina na bakas sa mukha ang kalungkutan."Ma naman huwag ka ng malungkot para namang ang layo layo ng lilipatan ko." Natatawa niyang sabi sa ina na ngayon ay nakaupo na sa dulo ng kanyang kama."I'm sad kasi mamimiss ko ang bunso ko. Nasa malayo na nga si Lucas pati ba naman ikaw. "Anito na tila nangongonsensya pa."Ma, we both know that this is the right thing to do." He said while packing."Yeah, yeah.. basta mag iingat ka lagi. And please lang huwag ka ng magpupunta sa mga bar and driving while drunk." Abiso nito sakanya na ikinatango na lang niya, ilang saglit pa nagpaalam na ang ina na lalabas na n
"Rowy?" Nabigla pa siya sa tinig ni lucas na kasalukuyan niyang kausap sa video call."Yes?" Tila wala sa sariling sabi niya sa kaibigan."Tinatanong kita kamusta na ang pag aaral niyo at kailan graduation niyo." "Teka nga, may masakit ba sa'yo? Kanina kapa wala sa sarili." Usisa pa ng kanyang kaibigan."Saglit lang ha?" Tumayo siya mula sa pagkakaupo sakanyang kama at tinungo ang mini refrigetator na nasa kanyang kwarto at kumuha doon ng tubig.Nawawala siya sa sarili kakaisip sa nangyari kagabi. Di nga siya nakapasok ngayon."Okay naman and 1 month from now
"Dylan?" Tawag niya nang makapasok sa madilim na silid ng binata. Ang kabang nararamdaman niya ay hindi niya maipaliwanag. Hindi niya maaninang kung nasaan si Dylan dahil sa dilim na bamabalot sa silid na iyon."Dylan?" Tawag niyang muli, hindi niya kasi alam nasaan ang switch ng ilaw na sa kwarto ng binata. Wala pa din sumasagot sakanya. Kaya napagpasyahan na lang niyang lumabas ngunit natigilan siya nang biglang nagsara ang pinto."D-dylan?" Nauutal niyang sabi sa gitna ng kadiliman."Don't you know that it is dangerous to enter someone's room? Especially sa kwarto ng lalaki. " Sabi ng boses na kilalang kilala niya, natitiyak niyang nasa pinto si Dylan.Kaya mas lalong nadagdagan ang kaba niya sa sinabi nito, silang dalawa lamang sa madilim at saradong kwarto. Babae siya at lalaki ito, lalo pa't naamoy niya ang alak mula dito, paano kung?"Hindi kaba talaga nag iisip rowy? Anong ginagawa
"Oh bakit tila tuwang-tuwa ka diyan?" Usisa ni tasia sakanya, naroon sila sa kwarto niya.Bumangon siya mula sa pagkakahiga at hinarap ang kaibigan na naglalaro sa laptop."Excited ako para bukas." Sabi niya na hindi maitago ang saya."Sa birthday ni tita elga?" Napatingin sakanya si tasia na nakataas ang isang kilay.Sunod-sunod siyang napatango habang nakangiti. Napaismid sakanya si tasia at humarap na ulit sa ginagawa, habang siya ay lumapit sa bintana upang silipin nanaman ang kwarto ni dylan.Birthday bukas ni Mrs. Salvatiera at syempre imbitado sila, kaya ganoon nalang ang saya niya dahil magkikita sila o makikita niya si Dylan na sadyang napakailap lalo sakanya pagkatapos ng halik."Alam mo tasia, feeling ko talaga kami ni Dylan ang itinadhana sa isa't-isa." Tila nanaginip na sabi niya."Feeling mo lang iyon." Sabi ng kanyang kaibigan na abala pa ri
Takip-silim na ngunit hindi pa gustong umuwi ni rowy, masyado siyang nasaktan sa mga sinabi ni dylan kanina sakanya.Parang sirang plaka na paulit-ulit iyon sakanyang pandinig na dumudurog sakanya.Binaybay niya ang daan patungo sa may burol na madalas nilang tambayan nina tasia at lucas pati ni alexa at dylan, sa pagkakaalam niya kase isa sa paboritong lugar iyon ng dalawa.Malapit lang iyon sa campus nila at maglalakad ka ng mga 15mins bago marating iyon, gusto niyang pumunta doon para mag-isip isip. Baka sakaling mawala 'yong nararamdaman niyang sakit.Kahit pa makulimlim na ang paligid at nagbabadya ng pag-ulan hindi pa rin iyon pumigil sakanya para hindi tumuloy. Meron namang mga silong doon, mga kubo na maliliit. Napatingala siya nang pumatak ng marahan ang ulan, parang ambon lang naman na habang palapit siya sa taas ng burol ay lumalakas kaya inilabas niya ang payong at ginamit na.Nang maratin