Salamat po sa pagsubaybay sa kwento kong ito! Your comments are much appreciated po. Pa-like, comment o feedback naman po! Salamat sa pagbabasaaa! ˚˖𓍢ִ໋🦢˚
Nagluluto pa siya ng lugaw, kaya pagkatapos ng ilang minutong pagpahinga, bumaba na si Trixie para ituloy iyon Nasa kusina si Nana Sela at abala sa pagtuloy ng niluluto niya. Bumaba rin kasi ito agad mapunasan ng maayos si Xyza."Ako na ang bahala rito, hija. Siguradong pagod ka na rin. Umupo ka na lang doon at mamahinga."Iniwan ni Trixie si Nana Sela kusina at naupo sa sofa sa sala.Nahulog siya sa isang malalim na pag-iisip. Nang nga oras na iyon, tila nagbalik sa kaniya ang mga alaala ng mg nakaraang araw na nagdaan. Mula sa duguang estrangherong lalaki, sa may lamang tingin ni Ysabel, sa pagbabalik niya sa sariling kumpanya, at maging ang divorce nila ni Sebastian. Sabay-sabay nitong inatake ang isip ni Trixie na hindi niya namalayang natulala na pala siya.At sa katahimikan, isang mababang boses ang nagpabalik sa ulirat niya."What aee you doing?"Sebastian's voice took her from her own reverie. Lumingon si Trixie at napansin niyang bumaba na pala si Sebastian at ngayon ay n
Nang makita ni Xyza na nakatingin siya sa banyo, inunahan na niya ang ama. "Mommy is taking a shower there." Tumango si Sebastian. "Ah." Pagkatapos ay nagtanong siya, "Ikaw ba ang nagsabing dito siya maligo?" “No po, si Mommy po mismo ang nagdala ng damit niya rito.” Hindi na muling nagtanong si Sebastian. Sinabihan lang niya si Xyza na magpahinga nang maaga bago tumalikod at lumabas ng kwarto. Narinig ni Trixie ang mahinang ingay mula sa labas ng banyo at alam niyang dumating si Sebastian, pero hindi niya naulinigan ang kanilang pinag-usapan. Dahil hindi pa lubusang gumagaling si Xyza, mabilis siyang nakakatulog matapos uminom ng gamot. Nang makalabas naman ng banyo si Trixie ay kalaliman ng gabi kaya humiga na siya sa tabi ng anak. Dahil lumundo ang kama, naalimpungatan si Xyza at nakitang humiga na si Trixie. Agad naman itong sumiksik at idinikit ang mukha sa leeg ng kaniyang ina. "Mommy, ang bango at lambot mo po. I prefer you na po kaysa sa doll ko" Para kay Xy
Samantala...Sa isa sa mga hallway ng gusali ng kumpanya, nakasandal si Owen Escobar, isang empleyado ng Astranexis, sa glass wall habang may kausap sa telepono.Nasa babang palapag lang ito kaya kitang-kita niya na ang dalawang bulto na magkayakapan sa harap ng gusali. Hindi na siya nagulat na kilala niya ang lalaki. Siguro ay isa na naman ito sa mga babae ni Casper, ang kanilang presidente. Pero agad din niyang inalis ang tingin niya rito dahil nasagot na ang tawag niya kay Wendy.Napangiti si Owen at siya na ang unang nagsalita. "Good morning, Wendilyn. Anong oras ka makakarating sa kumpanya?"Mariin at mabigat ang sinabi ni Wendy sa kabilang linya kaya biglang nagbago ang ekspresyon ni Owen. Hindi siya makapaniwala sa sinabi nito.Pagbalik niya sa kanyang pwesto, napansin ng mga kasamahan niya na parang hindi maganda ang timpla ng kaniyang mukha."Owen, anong nangyari sa’yo? Masama ba ang pakiramdam mo?""May sakit ka ba, pare? Punta ka kaya muna sa clinic, namumutla ‘yang mukha
Tahimik lang na pinagmasdan ni Trixie ang pangyayari. Alam niyang mahalaga ang mga may talento sa kumpanya. Tiningnan niya si Casper, pero umiling lang ito sa kaniya. “Don't worry, I wilh handle this." “But—" “Hush. Owen is just being emotional right now. Saka na lang kita ito-tour sa kumpanya, ayusin ko lang ‘to." Gusto ni Trixie na may gawin siya para mapigilan ang empleyadong iyon. Kahit walang magsbi, alam niyang may kakayahan si Owen kaya naman sayang kung mawawala ang talento ng gaya niya dito sa kumpanya. Ngunit lingid sa kaalaman ng nakararami, una pa lang nilang pagkikita ni Wendy, napansin na ni Casper na may espesyal na damdamin si Owen para sa babae. Kaya ganoon na lamang ang pag-suporta at pagtrato niya dito. Hindi pinakialaman ni Casper dahil pribadong buhay na iyon ni Owen. Pero ngayon, masyado nang naging emosyonal si Owen dahil kay Wendy. At nagawa nitong agad husgahan ang pagdating ni Trixie nang hindi man lang inaalam ang buong katotohanan. Ang pangu
Hindi kaagad nakakilos si Yuan. Saka lang siya natauhan nang tumalim na ang tingin ni Sebastian sa kaniya. "Ah… Opo." Agad niyang pinadalahan ng mensahe si Nathalia na nasa sunod na palapag, naalarmang nag-reply naman sa kaniya si Nathalia. [Ipaulit? Masyado daw po bang matamis? Mali ba ang timpla? Pero sinunod ko naman po ang eksaktong proseso na itinuro ni Ate Trixie. Hindi kaya nagkamali ako ng sukat ng asukal…] [I don't know! Just do it fast kung gusto mo pang magtagal diyan sa trabaho mo.] Walang nagawa si Nathalia kundi magtimpla muli. Ngunit marahil dahil sa kaba, lalo lang lumala ang sitwasyon. Dahil sa pangalawang pagkakataon, hindi na nagawang tikman ni Sebastian ang kape dahil amoy pa lang nito ay alam na ng lalaking mali na naman ang timpla. Muli niyang ibinaba ang tasa at sinamaan ng tingin si Yuan. "What is this? Do you want me to fire you both?" "I'm really sorry, Sir. Baka po masyadong kinakabahan si Secretary Ocampo kaya hindi niya na-kontrol ang temperatura
Pagdating nina Sebastian sa VIP room, naroon na sina Wendy at Xyza.Agad na nagtanong si Wendy sa mga bagong dating nang makita niya ang reaksiyon ng mga ito."What's funny?"Natatawang sumagot si Ysabel, "Wala naman, girl. May nakita lang kami kaninang isang taong kawili-wili.""Care to share?” untag pa ni Wendy."That's nothing important. Let's just eat.” pinal na wika ni Sebastian.Nanahimik naman ang lahat at sinimulan na ang pagkain matapos ang sinabing iyon ng lalaki.Matapos ang hapunan, umuwi na sina Sebastian at Xyza.Kakahinto pa lang ng sasakyan, mabilis nang bumaba, at masiglang tumakbo paakyat si Xyza."Mommy! Mommy~!" sigaw niya.Narinig ni Nana Sela ang ingay at agad na lumabas mula sa kusina."Wala pa ang mommy mo, Xyza.""Po?" Napahinto ang bata, at kita sa mukha nito ang hindi maitatagong panghihinayang. "Nana, bakit po parang palagi na lang busy si Mommy? Is she that busy po ba sa work? I miss her na kasi…"Ngunit wala siyang nakuhang konkretong sagot sa matanda is
Nagdaan ang buong weekend na hindi man lang nag-mensahe o tumawag si Xyza kay Trixie. Mukhang sobrang nag-enjoy talaga ito kasama sina Wendy at ang iba pa.Pagsapit ng Lunes, pumasok si Trixie sa Astranexis gaya ng nakagawian. Nag-aayos na siya ngayon dahil malapit na siyang magclock-out nang biglang tumawag si Racey.[Come out of your cave, libre kita ng dinner.]“Hello rin, Miss Racey. Wala man lang talagang ‘Hi’ o ‘Hello’ ‘no?” nang-aalaska niyang bungad dito.[Para saan pa? You're so uptight talaga, Trix!]“Whatever. Ano bang meron? Bakit bigla kang nag-aya? No boys for tonight?" “Malamang! Aayain ba kita kung meron namang papasok sa akin ngayong gabi? Hell no! Hindi pa ako ready sa threesome.”"Shit! Your pervert mouth, Racey! Pinapaandar mo na naman!” namumula na si Trixie dahil sa makamundong sinasabi nito sa kabilang linya. [Eh kasi totoo naman! It's your fault, ipapaalala mo pa sa'king wala akong boys ngayon. C’mon, I don't want to be alone in my room or else I'll end up t
"Mateo, anong nangyayari?"Sa puntong iyon, pumasok rin pala ng jewelry botique sina Linda at Emily Tolentino. Si Linda ay ang kapatid na babae ng nanay ni Wendy, si Emelia o Emily naman ang anak nito. Agad na napansin ni Linda si Trixie."Aba, hindi ba at ito na si Trixie? Ang tagal nating hindi nagkita! Lalo kang gumaganda, hija!" sabi nito na may matamis na ngiti sa labi."Mom..."Hindi natuwa si Emily nang marinig ang papuri ng kanyang ina kay Trixie.Alam naman niya na maganda si Trixie, pero hindi niya inasahan na mas lalo pa itong gumanda matapos ang ilang taon nilang hindi pagkikita.Habang tinitingnan niya ang maputing kutis at mahinhin ngunit kahanga-hangang aura ni Trixie, nakaramdam siya ng matinding inggit sa babae.Pero naisip niya bigla, kahit pa maganda si Trixie, ano naman? Hindi ba't ayaw pa rin sa kanya ng magiging bayaw niya at ang pinsan niyang si Wendy lang ang gusto nito?Nang maalala ni Emily iyon, pakiramdam niya'y naging pantay ulit ang kumpetisyon nila ni
Tumayo si Sebastian, mata'y singkipot ng karayom. "Helios, one last question. Do you even remember that we're friends?" malamig niyang tanong.Ngumiti si Helios, isang ngising hindi mo malaman kung pikon o arogante. "And do you even remember that you have a wife waiting for you at home when you are going on dates with Wendy?"Biglang nanahimik sa loob ng opisina. Maliban sa mahinang ugong ng aircon, tanging tensyon na lang ang pumupuno sa paligid.Sinabi na ni Helios noong una pa lang na hindi siya sasagot ng tungkol sa kanilang personal na buhay, but Sebastian insisted. And this is it. Sebastian tasting his own medicine. Nawala ang ngisi sa mukha ni Helios at ibinalik ito sa pagiging seryoso.“Bro–” “Don't call me that when you are doing all these.” Putol nang tila napipikon nang si Sebastian. Hindi kumurap si Helios. Hindi siya nagpadala sa init ng ulo ng lalaki.Ngumisi lang siya, waring lalong nang-aasar. "Sebastian," aniya, kalmado pero mabigat, "it's a personal matter to me
Nang marinig niya ang sinabi ng anak, aalala niyang nalaman niya nga pala ang lahat kay Helios. Siguro ay noong tumambay ito doon. "Is that so?" tanong ni Trixie, pinipilit manatiling kalmado kahit ramdam niyang lumalambot ang puso niya sa tuwa habang pinapakinggan si Xyza. Pagkatapos magsalita ni Xyza, bigla nitong napagtanto na baka hindi pa kilala ng mommy niya si Yanyan, kaya agad niyang ipinaliwanag, "Niece po siya ni Tito Helios. I don't know if you know her po eh." "Oo," sagot ni Trixie, pilit na pinapawi ang bigat sa dibdib niya. Nakita niya ang saya sa mukha ng anak kaya agad siyang nagtanong, "Then? Ano namang ginawa n'yo?" "Naglaro po kami ng maze, then doll house!" "Woah, ano pa?" Tahimik na nakinig si Trixie habang kinukuwento ng anak ang mga kaganapan, ngunit sa bawat tawa at kwento ni Xyza, may halo itong kirot sa kanyang puso. Sa isang banda, masaya siyang masaya ang anak. Sa kabilang banda, hindi niya mapigilang sisihin ang sarili sa mga panahong hindi niya i
Nagising si Trixie na parang binibiyak ang ulo sa sakit. Halos hindi pa niya maidilat ang mga mata nang tumunog ang cellphone niya sa tabi ng kama.Pilit siyang umabot dito, pikit pa ang isa niyang mata, ay sinagot niya ang tawag."Bata ka, hindi ba't nabusy sa ospital nitong nakaraan si Sebastian dahil sa pagkakaospital ni Thallia, tapos ikaw naman ay abala rin. Nasaan na lang ang anak niyo?" Boses iyon ni Lola Angelina, may halong pag-aalala at pagsaway, na tuluyang nagpabalik sa ulirat ni Trixie.Napaupo siya sa kama, hawak ang sentido habang nilalabanan ang pagkahilo. Dahan-dahang sumingit sa isip niya ang mga salita ng matanda, ang anak niya. Si Xyza.Napapikit si Trixie at pilit na inalala kung kailan niya huling nakita ang anak. Sa mga nakaraang araw, puro trabaho, meeting, at obligasyon ang inatupag niya. Samantalang si Sebastian, abala rin sa ospital kasama si Lola Thallia.Naalala ni Trixie kung paano madalas naisin ni Xyza na makipaglaro o sumama sa kaniya. Napakagat-labi
Samantala, ang eksenang iniwan nina Helios at Trixie sa parking lot ng party na iyon ay matagal na umukit sa isip ni Sebastian. Hindi siya mapakali. May kung anong gumugulo sa loob niya. Hindi man siya sigurado kung guilt ba iyon o ano, pero isa ang malinaw, ang pagkakabanggit ni Trixie kay Wendy bilang dahilan ng paghihirap nito, ay parang punyal na bumaon sa dibdib niya.Maging sa pagbabalik niya sa opisina nang gabing iyon, dala-dala pa rin niya ang bigat ng gabing iyon. Hindi siya nakapagsalita nang matagal. Ang mga ilaw ng opisina ay tila mas maliwanag kaysa sa dati, ngunit ang isipan niya ay mas magulo, mas malabo. Sa opisina kasi siya mas nakakaisip nang maayos. Doon siya nakakahanap ng kaunting linaw, kahit pa nga ang problema ay tungkol sa puso at hindi sa negosyo.Ngunit hindi niya inaasahan na susundan siya ni Wendy.Pagkarating niya sa loob ay ilang segundo pa lang siyang nauupo, narinig na niya ang pamilyar na stilettos nito sa labas. Napa-iling siya. Hindi pa siya
"Hey, woman! Where's the water? Alam mo kung may sakit lang ang tao, patay na siya sa'yo!" singhal ni Helios habang bahagyang nilingon si Racey.Napapitlag si Racey sa sigaw na iyon. Naalimpungatan siya mula sa pagtitig sa pagitan ni Helios at Trixie. Hindi niya inaasahang magmumula sa lalaki ang ganoong singhal. Akala pa naman niya ay nonchalant type ito. "Oo na! Atat lang?" sagot niya, pilit tinatakpan ang kaba sa dibdib."Get your ass here if you're not going to get her water. Ako na ang gagawa! You are all talk!" muli pa nitong sabi."Alright, alright!" hiyaw ni Racey, sabay padabog na umalis. Pakiramdam niya'y nayayapakan ang pride niya kahit hindi siya nito hinahawakan.Ilang minuto ang lumipas at bumalik siyang may dalang bottled water, na para bang bigat na bigat siyang buhatin iyon. Padarag niya itong iniabot sa lalaki.Matalim siyang tiningnan ng lalaki. Hindi niya tinanggap agad ang bote, sa halip, binuksan niya ito at maingat na tinapik si Trixie sa pisngi.“Trixie… her
Mayamaya, nagpaalam si Trixie na mag-CR. “CR lang ako, Ray,” aniya habang pinupunasan ang pawis sa kanyang sentido. “Ay sasamahan na kita—” alok ni Racey pero tinabig siya ni Trixie, sabay ngisi. “Kaya ko 'to. Hindi pa ako ganun kalasing,” sabay tikhim at naglakad palayo, bagama’t halatang hindi na matuwid ang lakad. “Alright. Be careful, ‘kay?” tugon ni Racey, pero bago pa siya makabalik sa couch, may isang kilalang kaibigan ang biglang tumapik sa kanya. Dahil nga social butterfly si Racey, hindi na niya ito naiwasan. Lumapit siya para makipagbeso. Habang nagkukuwentuhan sila, panakaw ang tingin niya sa CR para siguraduhing okay lang ang kaibigan. Nakita pa niya si Trixie na pumasok sa banyo, kaya medyo panatag siya kahit papaano. “Malapit lang naman,” bulong niya sa sarili. Hindi alam ni Racey, pagkabalik ni Trixie mula sa CR, may kakaibang nangyari. Sa pagbukas ng pinto, mabigat pa rin ang ulo ng babae. Hindi niya alam kung dahil ba sa ilaw, sa tunog ng bass na
Tumingin si Trixie kay Helios. “Let’s go.” Paglingon niya, hindi na siya ang Trixie na dating sumusuko. Siya na ang Trixie na handang lumaban para sa anak niya, at hindi siya magpapaapak muli kay Wendy o sa sinuman sa pamilya nito. Tahimik silang naglakad palayo. At habang naglalakad, ramdam niya ang kamay ni Helios sa kanyang likod, hindi para akayin siya, kundi para ipaalala na hindi na siya nag-iisa. Sa loob ng sasakyan, hindi pa rin siya umiiyak. Ngunit sa bawat segundo, tila unti-unting humuhupa ang apoy sa kanyang dibdib. Tahimik ang paligid, ang tanging maririnig ay ang mahinang paghinga nila at ang ticking ng dashboard clock. Sa wakas, may ginawa siya. Sa wakas, hindi na siya nanahimik at nagsawalang-kibo na lang. Nilingon siya ni Helios habang naka-idle ang sasakyan. “I’m proud of you,” aniya. Napatingin si Trixie sa bintana. Hindi siya sumagot agad. Tahimik lang siya, pinagmamasdan ang mga ilaw ng lungsod sa labas. Pero ang bibig niya’y bahagyang gumalaw. “Thanks fo
“Trixie—” “No. I’ll handle this.” “I’ll go with you.” “Hindi na. Kaya kong mag-isa ito.” “Trixie, you’re not in the right state of mind. I don’t want you driving like this.” “I said I’m—” “I insist,” putol ni Helios, matigas ang boses. “If anything happens to you, I’ll never forgive myself.” Napatitig si Trixie sa kanya, ang mga mata’y punong-puno ng galit, sakit, at pagod. Parang gusto niyang sumigaw, gusto niyang itulak ang lahat ng nagpapabigat sa kanya. Pero sa harap ni Helios, wala siyang lakas. Wala siyang ibang kayang gawin kundi tumango. Sa loob ng sasakyan, walang nagsasalita. Tahimik si Helios habang minamaneho ang kotse. Sa kanyang peripheral vision, ramdam niya ang tensyon kay Trixie. Nanginginig ang balikat nito, hindi sa takot, kundi sa galit na pilit niyang kinikimkim. “Breathe, Trix,” bulong ni Helios, halos parang dasal. “Please, just breathe.” Napapikit si Trixie. Hindi siya umiiyak. Hindi siya kailanman iiyak sa harap ng kahit sinong hind
Tahimik ang silid nang mga sandaling iyon, tanging mahinang hilik ni Xyza ang maririnig habang nakahiga sa kama ni Yanyan. Magkatabi ang dalawang bata matapos mapagod sa maghapong pagtawa, pagtakbo, at walang katapusang kwentuhan habang naglalaro ng mga manika at doll house. Sa liwanag ng maliit na lamp shade sa tabi ng kama, masusing tinitigan ni Helios ang batang walang kamuwang-muwang sa bigat ng kanyang mga sinabi. Masuyo niyang hinaplos ang noo ni Xyza, hindi upang gisingin ito, kundi upang damhin ang sakit na hindi masabi sa salita. Parang may pumiga sa kaniyang puso sa hindi niya inakalang kailanman ay maririnig mula sa isang batang musmos na gaya nito. He's exposed to violence but not to this extent involving a child's innocence. Malinaw na malinaw pa sa kaniyang alaala ang mga salitang binitiwan ng bata ilang oras lang ang nakalilipas. “Tita mommy also told me po that mommy’s too selfish. Na mommy doesn't really love me, she just wants me to be her trophy. Kas