Chapter 2

'Sam'

SNOW POV

"Magpahinga ka na muna. Hindi ko alam kung ano ba talaga ang nangyari sa iyo pero mas mainam na magpahinga ka," sabi ni Aling Arietta sa akin.

Nakatitig siya sa akin habang walang imik lang akong nakahiga sa kama at nakatitig sa mamahaling chandelier na naririto sa silid namin ni Dalton.

She just sighed and immediately turn her back on me. Tinungo niya ang pintuan at narinig ko na lang ang marahang pagbukas at pagsara ng pintuan.

Habang nakatitig ako sa chandelier ay muli kong naalala ang mga nasaksihan ko kanina. Hindi ko na naman napigilan ang sarili na maiyak.

Tumatak sa isipan at puso ko ang mga ginawa niya. Kung papaano siya humalinghing sa piling ng babaeng iyon. Kung papaano nagsilabasan ang kanyang mga ugat sa kamay sa mahigpit na pagkakahawak niya sa kabit niya at ang mararahas at mapupusok niyang pagbayo.

"Hmm..." napahikbi ako at mabilis na bumangon sa aking pagkakahiga.

My eyes lingered to the whole room. Maayos nang nakahilera muli ang mga picture frames namin sa gilid at halos kumikintab ang bagong mesa na naririto. Ni wala akong makitang bakas ng mga ginawa ko kanina.

Marahang bumukas ang pintuan kaya agad na napako ang mga mata ko doon. At halos huminto na ako sa aking paghinga nang makita ko si Dalton na pumapasok sa aming silid.

"Your awake?" gulat na tanong niya nang makita ako sa kama na nakaupo at nakatingin sa kanya.

Hindi ko alam kung papaano ako magrereact sa kanya ngayon. Pagkatapos ng lahat ng mga nakita ko sa opisina niya ay pakiramdam ko gustong-gusto ko na siyang komprontahin at sigawan.

Marahan niyang inunbutton ang mga butones sa suot niyang corporate suit at deretso siyang umupo sa sofang naririto.

"I heard that you acted weird, kanina. Nagwala ka raw dito sa loob. Tell me, what happened?" tanong pa niya habang hinuhubad niya ang kanyang mamahaling sapatos na suot.

Tiningnan niya ako, marahil ay nagtataka siya kung bakit hindi ko siya ngayon inaasikaso. Kadalasan kasi kapag dumarating siya na gising pa ako ay agad ko siyang sinasalubong ng ngiti at halik tsaka ako na rin ang nagtatanggal sa sapatos niyang suot at pagkatapos ay minamasahe ko ang kanyang likod at mga balikat.

Bigla siyang tumayo at marahan niyang idinampi ang likod ng kanyang kaliwang palad sa aking noo.

"Wala ka namang lagnat. May problema ba?" nag-aalala niyang tanong sa akin.

Mabilis akong napaiwas ng tingin sa kanya.

Damn!

Papaano niya nagagawang umakto na nag-aalala para sa akin ngunit ang totoo ay galing naman siya sa piling ng kanyang tinatagong kabit!

"Wala ito. M...may iniisip lang ako," Sabay iwas ko sa kanya.

Nakita kong kumunot ang noo niya sa akin.

"May iniisip? Kung ganon ay bakit kailangan mo pang magbasag ng mga gamit kanina? I know were fucking rich but stop acting being so fucking spoiled brat!" matigas niyang sabi na ikinalingon ko sa kanya.

Now his acting so irritated at me.

Halos pigilan ko ang aking sarili na sumagot sa kanya. Siya na nga itong may ginagawang kalokohan sa aming dalawa at siya pa itong galit ngayon.

Nakakatawa lang.

"B-bakit ginabi ka na naman nang uwi? Halos mag-iisang linggo ka nang nalalate nang uwi, ahh," I said out of nowhere.

Nakita ko ang pagdaan nang gulat sa mga mata niya na para bang hindi niya inaasahan na itatanong ko iyon.

Mabilis siyang nag-iwas ng tingin sa akin at prenteng naglakad papasok sa walk-in closet namin. Naghubad siya doon at nang lumabas siya ay nakapulupot na sa kanyang baywang ang isang puting tuwalya.

"Matulog ka na. I'll just take a quick shower first," sabi niya at naglakad papasok sa banyo.

"Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko, Dalton," pigil ko sa kamay niya.

Nakakunot ang noo niyang binalingan niya ako ng tingin. Nakipagtitigan siya sa akin pagkatapos ay bumaba ang mata niya sa kamay niyang hawak ko.

"Stop asking too much, Snow! Galing ako sa trabaho at pagod ako," galit na bigkas niya at marahas na binawi ang kamay niya sa akin.

Deretso siyang pumasok sa banyo habang naiwan naman akong tulala sa pintuang pinasukan niya. Unti-unti na namang namumuo sa mga mata ko ang aking mga luha. Mahigpit akong napakuyom sa aking mga kamao at padabog akong naupo ulit sa kama.

Narinig ko ang tunog ng shower sa loob hudyat na naliligo na siya.

Nakatitig ako sa kawalan nang may mahagip ang mga mata ko sa loob ng walk in closet. Umilaw ang bulsa ng coat na hinubad niya kanina at alam ko kung ano ang bagay na iyon.

Muli na naman akong kinabahan at wala sa sarili akong napalingon sa nakasarang pintuan ng banyo. Basi na naririnig kong lagaslas ng tubig mula sa shower ay alam kong hindi pa siya tapos sa pagliligo.

Dahan-dahan akong tumayo at nilapitan ang coat niyang nasa upuan niya lang nilagay. Muli itong umilaw kaya mas lalo lamang akong naging kuryoso. Dahan-dahan kong kinuha ang bagay na iyon na kanina pa umiilaw at halos manginig na ang aking kamay dahil sa nararamdaman ko ngayong sobrang kaba.

In-on ko ang kanyang cellphone at ang unang tumambad sa akin ay ang lock screen niya. Walang picture na nakadisplay doon kaya agad ko iyong swinipe. Pero nagulat ako nang lumabas ang lock screen pattern niya.

Kagat labi akong napakurap-kurap hanggang sa namatay ang liwanag ng kanyang cellphone. Ngayon lang sumagi sa isipan ko na kahit mag-asawa na kaming dalawa ay may mga bagay pa rin pala kaming hindi alam sa isa't isa at mga bawal rin. Gaya na lang sa cellphone niya. Hindi ko alam ang pattern kaya hindi ko mabuksan at sa loob ng isang taong pagsasama namin ay ngayon ko lang din nahawakan itong cellphone niya.

I wonder kung matagal na ba niya akong niloloko at ginagawang tanga.

Muling umilaw ang cellphone na hawak ko at nagflash ang notification nito para sa isang mensahe.

Sam: Thank you, darling I really have....

Gusto ko pa sanang basahin ang buong mensahe niya pero hindi ko magawa dahil hindi ko ma-unlock ang cellphone niya.

Sam? Sinong Sam ito?

Naalala ko ang pangalang binanggit niya kanina habang nakikipagtalik siya sa kabit niya. Sam lang din iyong nabanggit niya.

Nasa ganoon akong pag-iisip nang marinig ko ang paghinto ng shower sa loob ng banyo. At pagkatapos ay ilang sandali pa ay ang paglabas ni Dalton.