Chapter 3

'Almost'

SNOW POV

"What are you doing?.......Sinabi ko na sa iyo na matulog ka na hindi ba," sabi ni Dalton na kalalabas lang ng banyo.

"P-patulog na nga ako," mahinang anas ko at umayos sa aking pagkakahiga. Kamuntikan na niya akong mahuli! Tangina mo, Snow!

Dumiretso siya sa walk in closet at tsaka nagbihis. Nakatingin lang ako sa kanya at sa selpon niyang ibinalik ko kanina sa bulsa ng coat niya. Nang makapag bihis siya ay agad niyang dinukot sa coat na iyon ang cellphone niya at tiningnan iyon.

Naningkit ang mga mata ko habang nakatitig sa daliri niya na naglalagay ng pattern.

Ano 'yon? Napakabilis na hindi ko agad nasundan pa ang bawat galaw ng daliri niya.

Napatitig siya sa cellphone na hawak niya tsaka siya lumingon sa akin. Mabilis naman akong nag-iwas ng tingin sa kanya.

"Hindi ka pa ba hihiga?" tanong ko nang maramdaman ko ang paninitig niya sa akin.

Hindi siya sumagot sa akin. Sahalip ay inoff niya ang kanyang cellphone tsaka siya naglakad papalapit sa akin. Marahan niya iyong inilapag sa side table kalapit sa kama at tsaka siya humiga sa tabi ko.

"G-good night, Dalton," mahinang pakli ko.

Isang mahabang katahimikan ang namayani sa pagitan naming dalawa.

"Night."

Rinig kong biglang sabi niya. Ang akala ko ay wala na siyang balak pang sumagot sa akin.

Kinabukasan ay maaga akong bumangon at naligo. Halos hindi nga ako nakatulog buong gabi dahil sa pag-iisip ko sa lahat ng mga nangyari. At dahil doon ay maaga rin akong umalis ng mansion. Tulog pa si Dalton nang umalis ako.

Ipinasok ko ang aking dalang sasakyan sa isang gate at nang makaparada na ako sa parking space ay agad na akong bumaba ng sasakyan at deretsong pumasok sa kabahayan.

"Miss Snow? Ano pong sadya niyo? At ang aga niyo po yata ngayon, Miss."

Salubong sa akin ni Ella, isa sa mga katulong dito sa bahay namin.

"Sina Daddy at Mommy?" tanong ko sa kanya.

Napakurap-kurap naman siya sa akin bago ako tuluyang sinagot.

"Natutulog pa po ang Mommy niyo, Miss Snow. Habang ang Daddy niyo naman ay nasa opisina niya," sagot niya. Dahilan para tahakin ko ang daan papunta sa opisina ni Daddy.

Minsan ay dito na tinatapos ni Daddy ang lahat ng mga trabaho niya kapag hindi niya gustong mag-overtime sa opisina ng kompanya namin. At kadalasan ay talagang sinasapit siya ng umaga sa pagtratrabaho niya dito sa opisina niya. Katulad na lang ngayon.

"Dad!" tawag ko sa kanya nang mabuksan ko ang pintuan ng opisina niya.

Nakita ko siyang mukhang nagulat pa sa aking biglaang pagdating. Tinanggal niya ang reading glasses na suot at tsaka siya napapikit nang mariin at hinilot-hilot ang kanyang sentido.

"Snow, ikaw lang pala iyan, anak. Ang aga mo naman yata ngayon sa pagbisita mo sa amin. Tulog pa ang Mommy mo, alam mo ba?" sabi niya nang nakapikit.

Pinindot niya ang red button na nasa gilid ng kanyang lamesa at tsaka humingi ng isang tasang mainit na kape.

Nakakonekta kasi 'yon sa main kitchen namin.

"Anong kailangan mo, hija?" tanong niya habang abala muli sa mga papeles na nasa kanyang lamesa.

"Gusto ko pong ipadala niyo ang secretary kong si Lynette sa opisina ng asawa ko, Daddy," deretsong sabi ko sa kanya.

Mukhang naagaw ko naman ang atensyon niya dahil binalingan niya ako ng tingin.

Nagtratrabaho ako noon bilang isang executive director sa kompanya namin. Pero dahil sa kagustuhan kong mag focus sa pagiging mabuting may bahay ko kay Dalton kaya ako tumigil sa pagtratrabaho. Hindi naman umalma sila Daddy sa naging desisyon kong iyon kaya pinayagan nila ako. At ang tanging gumagawa ngayon ng mga trabaho na dapat para sa akin ay ang executive secretary ni Daddy.

"Bakit? Sa anong dahilan, hija?" tanong ni Daddy.

Hindi ko pwedeng sabihin agad sa kanya na may kabit si Dalton dahil alam kong hindi naman siya maniniwala sa akin. Pinagkakatiwalaan niya si Dalton ng husto dahil ito rin ang nag-iisang anak ng matalik niyang kaibigan. Kaya ang tanging magiging rason ko na lamang ngayon ay ang....

"Dad, alam niyo po bang sobrang dami na ng trabaho ni Dalton ngayon sa opisina niya? Halos ilang linggo na po siyang umuuwing late sa bahay namin. Wala na nga po siyang oras para sa akin! Mawawalan nang silbi ang pagtigil ko sa pagtratrabaho ko kung hindi naman kami palaging nagkikita at nagkakasama sa bahay," panimula ko na mukhang umepekto naman dahil seryoso na siyang nakikinig sa akin ngayon.

"Alam niyo ba?! Umuuwi siya ng halos madaling araw na kung saan tulog na ako at umaalis siya ng maaga sa bahay habang tulog pa rin ako. Tulog ako sa pagdating niya pati sa pag-alis niya ay tulog rin ako! Kaya gusto ko pong ipadala si Lynette sa opisina niya at nang sa ganoon ay may katulong naman siya sa lahat ng mga gawain niya. Alam niyo po ba na hindi niya alam na hinihiling ko po ito sa inyo para sa kanya. Dahil alam niyo naman po iyong si Dalton, ayaw na ayaw niya pong pinapakialaman ko siya sa mga bagay na katulad nito. Please po, Dad. Ipadala niyo po si Lynette para matulungan niya po si Dalton. At please huwag niyo rin po sana itong sasaabihin sa kanya ang totoo na ako po ang humiling nito sa inyo. Ayaw ko pong mag-away kaming dalawa nang dahil dito," mahabang pagpapaliwanag ko sa kanya.

Bumuntong hininga si Daddy sa lahat ng mga sinabi ko sa kanya at kasabay non ay ang pagkatok sa may pintuan.

"Pasok!" malakas na sabi niya sa taong nasa labas ng pintuan.

Bumukas iyon at pumasok si Ella na may dala-dalang dalawang kape at dyaryo sa tray na hawak niya. Nang tuluyan na siyang makalapit sa amin ay maingat niyang inilagay ang mga ito sa lamesa na nasa gitna nitong opisina ni Daddy.

"Thank you, Ella," utal ni Daddy at tumayo tsaka lumipat sa sofa.

Inabot niya ang dyaryo na nasa mesa at prenteng ininom niya ang kanyang kape.

"Sige, ako na ang bahala sa lahat, hija," sabi niya habang umiinom sa mainit niyang kape habang ang mga mata naman ay nasa dyaryong binabasa niya.

"Thank you po, Daddy! Thank you po talaga!" natutuwang sabi ko sa kanya tsaka siya hinalikan sa kanyang pisngi at lumabas sa opisina niya.

"Teka lang, hija!" tawag pa niya sa akin na hindi ko na pinagkaabalahang lingunin pa.

Mabilis kong dinukot sa bulsa ko ang aking cellphone tsaka tinawagan si Lynette. Wala pang tatlong ring ay sinagot na niya.

"Lynette! May ipapagawa ako sa iyo," deretsong sabi ko sa kanya habang papasok ako sa kotse ko.