Kabanata 6

'Embraced'

SNOW POV

Kakatapos ko lang makapagligo nang sa paglabas ko ng banyo ay agad kong nakita si Dalton na kakapasok lang din sa kwarto namin.

Maaga siya ngayon!

Wala sa sarili akong napatingin sa alarm clock na nasa side table lang ng kama namin at mula doon ay nakita ko ang oras.

7: 45 pm.

"T-teka? Ang aga mo yata ngayon?" nagtatakang tanong ko sa kanya.

Nakasuot pa ako ng puting roba at may puting tuwalya pa sa aking ulo para sa aking basang mga buhok. Nakakapanibago lang kasi na maaga siyang nakauwi ngayon. Nasanay na kasi ako na ala una na ng madaling araw pa siya kung umuuwi.

Malamig niya akong tiningnan tsaka siya deretsong pumasok sa walk in closet. Agad ko naman siyang sinundan. Nakita ko siyang naghuhubad sa suot niyang coat.

"M-may problema ba?" hindi ko na napigilan pang magtanong.

Pakiramdam ko kasi ay galit na naman siya sa akin.

Tinanggal niya ang kanyang relong suot tsaka niya ako hinarap nang maayos. Napakurap-kurap naman ako sa kanya.

"Sinabihan mo ba ang Papa mo na magpunta ngayon sa opisina ko?" deretso niyang tanong sa akin na ikinakunot ng noo ko.

Kung ganon ay...

"Nagpunta si Daddy sa opisina mo?" takang tanong ko sa kanya at tsaka ko siya pinasadahan ng tingin mula paa hanggang ulo niya.

Napansin kong walang gusot o kung ano mang marka ang nasa suot niyang puting suit. Sinulyapan ko ang kakahubad niya lang na itim na coat na nasa lamesa at maging iyon ay wala akong nakitang kataka-taka.

"Bakit? Bakit siya nagpunta don? Anong sadya niya? May problema ba?" sunod-sunod na tanong ko sa kanya.

Pinakatitigan naman niya ako nang seryoso na para bang tinatantya niya kung nagsasabi ba talaga ako ng totoo.

"A...anong problema? Bakit ganyan ka kung makatingin sa akin?" nauutal ko nang tanong sa kanya ngayon.

Napansin niya ba? Alam na ba niya na may kinalaman ako sa pagbisita sa kanya ni Daddy? Hindi ko inisip na ngayon agad pupunta si Daddy sa opisina niya. Ang akala ko ay lilipas pa ang ilang araw bago niya kakausapin si Dalton pero mukhang nagkamali ako.

Huminga siya nang malalim bago niya ako muling binalingan ng tingin.

"I want you to talk to your father. Sabihin mo sa kanya na hindi ko na kinakailangan pa ng isa pang sekretarya sa opisina ko," may halong galit na sabi niya sa akin.

Hindi mo gustong may bago kang sekretarya para magawa niyo na naman ng kabit mo ang kababuyan ninyong dalawa. Ganon ba Dalton? Iyon ba ang gusto mong iparating sa akin ngayon? Ganyan ka na ba kabaliw sa babaeng iyon para hindi mo tanggapin ang iniutos ni Daddy sa iyo. Ganon ba?

"Anong secretary ang sinasabi mo, Dalton? May bago kang secretary? Edi maganda iyon at nang hindi ka na palaging nag-oovertime-"

"Bingi ka ba?! Ang sabi ko kausapin mo ang Daddy mo tungkol sa bagay na ito, Snow! Bakit mukhang masaya ka pa yata ngayon?!" galit na sabi na niya sa akin.

Napaatras ako dahil sa biglaang gulat nang pagtaas ng boses niya sa akin. He knows how to shout at me now. Ewan ko pero nakaramdam ako ng takot sa ginawa niyang iyon. Hindi siya kahit kailanman nagtataas ng boses sa akin. Lalong-lalo na ang sigawan ako.

"B-bakit galit ka? Hindi ba't mas maganda naman talaga na may tumutulong sa iyo para mas maaga ka nang umuwi kaysa sa dati-"

"SNOW!" muling sigaw niya sa pangalan ko.

Napatiimbagang ako sa inaakto niya ngayon.

"A-ano bang ikinagagalit mo, Dalton? Bakit hindi mo gustong may tumulong sa iyo sa mga trabaho mo? M-may itinatago ka ba sa akin?" naiiyak na tanong ko sa kanya na ikinatigil niya.

Para siyang nagulat sa tanong kong iyon kaya hindi agad siya nakapagsalita. Umiwas lamang siya ng tingin sa akin habang nakaigting ang kanyang panga. Napakagat labi ako at tsaka napayuko.

Talaga bang nilason na nang tuluyan ng babae niya ang utak niya? At kahit isang gabi lang na hindi sila nagkikita ay parang sasabog na agad siya sa galit. Ganito na ba talaga siya kabaliw sa malanding babae na iyon?

"K-kung ayaw mong tanggapin ang secretary na ibinibigay ni Daddy sa iyo ay ako na lang mismo ang tutulong sa iyo," malamig na sabi ko sa kanya habang nakayuko.

Mabilis ang naging pagbaling ng tingin niya sa akin dahil sa sinabi kong iyon.

"Dalton, maayos naman tayo diba? Wala naman tayong ibang problema maliban sa palagi mong pag-oovertime sa trabaho. Asawa mo ako! Masama bang gustuhin kong umuwi ka ng maaga para naman magkaroon tayo ng oras sa isa't-isa?" umiiyak na sabi ko sa kanya.

Nakita ko ang pagbalatay ng gulat sa mga mata niya habang nakatingin siya sa akin.

"Kung palagi na lamang tayong ganito ay baka isipin ko na nang tuluyan na may itinatago ka nga sa akin. Minsan naiisip ko na lang bigla na baka may iba ka nang kinababaliwan na babae kaya ka inuumaga na ng uwi," humihikbing sabi ko sa kanya.

May halo iyong katotohanan kaya hindi ko na talaga napigilan pa ang mapaiyak.

Nagulat ako nang hinila niya ako bigla tsaka ako ikunulong sa mga bisig niya. Mas lalo tuloy akong napaiyak sa ginawa niya.

Ramdam ko ang init sa katawan niya sa akin pero bakit hindi ko na ramdam ang seguridad ko sa mga kamay niya. Dahil ba alam ko na ang totoo? Kaya ganito?

Mahigpit akong napakapit sa mga balikat niya at ibinaon ko sa dibdib niya ang aking buong mukha.

Ito 'yon! Ito iyong klase ng yakap na matagal ko nang pinapangarap sa piling niya pero bakit may kulang? May kulang pa rin sa yakap niya? At alam ko kung ano ang kulang,...kulang iyon ng pagmamahal niya. Hindi ko napigilan ang sarili ko na mapahagulhol.

Bakit tayo umabot sa ganitong sitwasyon, Dalton? Bakit?

Bakit hinayaan mo na masira ang pagsasama nating dalawa nang dahil lang sa babaeng iyon.