Share
Chapter 33
"Stop threatening me, Sol. I'll do this so they won't recognized me," kunot-noong sabi ko. Pinigilan niya pa ako nang pinigilan pero hindi ako nagpapigil. Muntik niya na nga akong buhatin paalis sa lugar na 'yun pero binalaan ko siya na sisigaw ako ng kidnap. Mabubugbog talaga siya rito. Ha!
Medyo masakit ang ginawa sa ‘kin sa loob pero nang makita ko naman ang result, natuwa naman ako. Bagay naman pala sa ‘kin. Nakangiti akong lumabas pero nakabusangot si Sol nang makita ko.
"Bagay ba?" tanong ko habang pinapakita ang pinatattoo kong nunal sa kaliwang bahagi, lower part ng pisngi ko. Maliit lang naman pero at least, may differences na kami ni Luna. Si Luna, straight hair at walang spot sa mukha. Ako meron.
"No!" masungit na sagot niya at naglakad na palayo sa ‘kin habang nakapamulsa.
Napabuntong-hininga na lang ako at napailing bago siya sinundan sa kotse niya. Nandun na rin ang mga pinamili namin, e. Tinext na ako ni Atty. Cha kung saa
Kaugnay na kabanata
The Witness Chapter 34
Lumipas ang mga araw ko at nakokompleto ko na ang mga gamit ko sa bahay. Ang unang binili ko, laptop, papers and pen. Kasi kailangan ko nang masimulan ang paghahanap kay Marcus. Si Atty. Ibasco ang makakapagturo sa ‘kin kung nasaan ang kapatid niya kaya siya ang uunahin kong imbistigahan. Isusunod ko ang parents nila.May kakaunti na rin akong gamit dito na pinadadala ni Atty. Cha gaya ng mga gamit sa pagkain, sa banyo at mga ibang basic need such as higaan ko at kumot ko. Hindi pa nakokompleto. Ayoko kasing bumili nang bumili ng mga gamit kasi baka hindi naman ako magtagal dito.Pero gusto ko nang makabili ng sofa. Hindi ako makahiga sa upuan ko rito na gawa sa bamboo, e.Mula sa pagkakadapa ko sa kama ko, kinuha ko ang laptop ko at naghanap ng couch online. Papadeliver ko na lang. Nakapag-order ako ng light brown na couch na medyo malaki. P'wede ko nang kama, e. Nagustuhan ko kasi p'wede ko nang gawin sa sala ang mga gagawin ko nang hindi umaakyat sa k'w
The Witness Chapter 35
"Hindi niya man lang maramdaman na may mahal siyang iba. O baka ganun lang ako kadaling mapalitan kasi 'di niya naman ako kilala. Nakakatawa," natatawang sabi ko. "Mahal niya lang ako kapag naaalala niya ako. Akala ko, hindi makakalimutan ng puso ang nakalimutan ng utak. Siguro... nasa utak niya lang talaga ako. Wala sa puso." Natawa na naman ako pero iyak pa rin ako nang iyak. "Masyado kasi akong naniniwala sa true love, e. Dapat, maniwala ako na love is a choice. That I can choose to forget him and unlove him not the way on how I loved him."Naramdaman ko na lang na niyakap ako nang marahan ni Sol mula sa likod. Hindi niya 'yun p'wedeng higpitan kasi may bali pa ako sa braso. "I'll help you to forget him," bulong niya.Natigilan ako sa sinabi niya. Hindi ko alam kung anong gusto niyang sabihin dun. Pinabitaw ko siya sa pagkakayakap niya sa ‘kin mula sa likod at hinarap ko siya. Umiiyak pa rin ako pero hindi na humihikbi.Kitang-kita ko sa mga mata niya '
The Witness Chapter 36
Napangiti siya at tumango nang bahagya, "that's my girl,” he said and started the engine.Bumyahe na kami papunta sa Laguna. Para walang makakilala sa 'min na maaaring tauhan ni Marcus o Atty. Ibasco, nagdisguise ulit kami. Medyo initiman ko ang mukha ko. Hindi ko na sinoot ang wig ko na binili namin ni Sol nung nagpatattoo ako kasi bago na ang hairstyle ko. Gagamitin ko 'yun next time. Nakamaong jacket kami at pants na black and white shoes. Nakasoot din kami ng sombrero at sunglasses."I'll be second year this year. What's your advice?" I asked. Hindi ko na magiging kaklase si Bliss kasi third year na siya sa pasukan."Work hard and study hard,” nakangiting sagot niya so I frown. 'Yan na ang advice niya sa ‘kin dati, e. "And time management. You have to maintain your high grades for scholarship. You can do that,” sabi niya pa kaya tumango ako at bumuntong-hininga.Kailangan ko palang taasan ang grades ko para hindi magtaka ang mg
The Witness Chapter 37
Kinaumagahan, madilim pa ay bumyahe na ako papunta sa Batangas. Alam kong may hindi sinasabi si Aling Julie sa ‘kin at iyon ang importanteng dapat kong malaman. Kaya niya tinatago kasi mahalaga.Umaga na ako nakarating sa bahay nila. Nakita ko siyang nagwawalis sa bakuran nila kaya nilapitan ko siya. "Ikaw na naman?" tanong niya na mukhang nagulat sa ‘kin.Bahagya akong ngumiti, "sorry po. Kailangan ko lang talagang gawin 'to. Kapag natapos ko po 'to, mapapawalang-sala ang asawa niyo. Malilinis ang pangalan niya." Lilinisin ko ang pangalan ni Mang Jose pero hindi ako p'wedeng maglantad para sa kaso niya kasi inaayos ko pa ang kaso ni Marcus. Kung nakakaalala lang si Leo, siya ang p'wedeng magsabi na mali ang paratang ng Prosecutor kay Mang Jose. Kaso hindi mapapatunayan ni Leo na si Marcus ang bumangga sa'min kasi malabo ang mga mata niya nun. Nahulog ang salamin niya, e.Pumasok kami sa bahay ni Aling Julie at doon na naman kami nag-usap. "Nasabi ko
The Witness Chapter 38
Napabuntong-hininga na lang ako at umalis na sa lugar na iyon. Babalik na lang ako sa ibang araw. Makukumbinsi ko rin siya.Bumalik na ako sa Maynila dahil kikitain ko pa si Tori. Hindi ko na alam kung nasaan siya, e. Hapon na ako nakarating sa Maynila at dahil gutom na ako, nakipagkita na lang ako sa hindi sikat na resto. Dumating ako na nandun na siya at nabigla pa siya nang makita ako. Hindi pa naman siya nakakapag-order kaya dinala ko siya sa hindi matao at hindi madaling makitang pwesto."Ayos ka lang? Mukha kang pinagsakluban ng langit at lupa e,” puna niya nang nakaupo na kami. Nag-order na rin kami dahil gutom na talaga ako. Hindi pa ako naglalunch."Sorry Tori, ang dami ko lang talagang inaasikaso. Oo nga pala, nakahanap ka na ng eskwelahan?" I asked at lalo siyang napangiti at tumango. "Saan?""Sa totoo lang, matagal na akong nakahanap. Nakapag-entrance exam na nga ako at nakapasa naman. Sa St. Jude university,” sagot niya kaya napan
The Witness Chapter 39
"I will love you again... just like on how I loved you before Leo came,” sabi ko habang nakangiti kaya napangiti rin siya at hinalikan ako sa noo. After that, I hug him. "I think you deserve to know that you're my first love,” sabi ko pa at mas hinigpitan niya pa ang pagkakayakap sa ‘kin. Baka marinig niya na ang heartbeat ko. Ang gaan pala sa pakiramdam kapag nasasabi mo ang nasa loob mo. "And they said that first love never dies. I want to know that,” dagdag ko at bumitaw na ako sa pagkakayakap niya. Napatingala ako sa mukha niya na ngayon ay taimtim lang talagang nakatingin sa ‘kin. Alam ko ang ginagawa ko. Sigurado na ako sa gagawin ko. Babawi talaga ako sa kanya. Kahit man lang pagmamahal ko, maibigay ko sa kanya. Ayoko nang saktan ang taong 'to.I reached for his lips and kissed him passionately and he kissed me back, too, while caressing my right arm. Nakikiliti ako sa paraan ng paghawak niya. Natigil lang kami nang tumawag si Tori kaya na
The Witness Chapter 40
Kumunot ang noo ko at tinuro ko ang sarili ko. I should be in character. Jusko! Kinakabahan ako. "A-ako po?" I asked.Imbis na tumango ay binuksan niya ang pinto ng van at bumaba. Sinuri niya pa ang mukha ko bago ako niyakap nang mahigpit. Sinenyasan ko si Tori na tulungan ako. "Mygoodness, Luna, is this real? You're alive? Oh my God, I'm gonna pass out!" naiiyak na sabi niya pero natigilan siya nang kalabitin siya ni Tori. Agad niyang tinaasan ng kilay si Tori. Wth, Bliss! I miss her so much. Huhu."Hindi Luna ang pangalan niya. Sino ka pala?" tanong ni Tori na kinakunot ng noo ni Bliss."Ikaw ang sinuka? Luna, ano 'to? Don't tell me, may amnesia ka rin. Bagay na bagay talaga kayo ni Leo. Nakakastress kayo,” naistress na sabi niya. Ang arte-arte talaga ng babaeng 'to. Malala pa rin ang attitude niya. Haha."Hindi po Luna ang pangalan ko. Adira po. Tsaka wala po akong amnesia. Hindi lang talaga namin kayo kilala,” medyo nahihiyang sabi ko na l
The Witness Chapter 41
Tahimik kaming kumain sa Jollibee at wala namang nakakakilala sa ‘kin dito kasi 'di naman kumakain dito ang mga kaibigan ko. Isa pa, karamihan ng nandito ay bata o matatanda. Pero hindi pa rin ako napapakali kasi baka may makakilala sa ‘kin dito. After that, bumalik na kami sa kotse ni Sol. Grabe! Busog na busog ako. Tataba na yata talaga ako. Kanina pa ako kumakain kasama si Tori, e."Next destination,” paalala ko kay Sol habang kinakabit ko na ang sarili kong seatbelt. Baka maunahan niya pa ako, e."Are you full?" he asked while smiling.I nodded while smiling too. "Pero may space pa rito. Ano ba 'yung gusto mo? Para naman mawala rin 'yun sa to do list ko.” Natawa siya nang bahagya at pinatakbo na ang sasakyan. Hindi ko alam kung saan kami papunta pero nakarating kami sa apartment ko ulit. "Niloloko mo ba ako?" seryosong tanong ko."No. I'm full and you're full so do you still have to eat?" natatawang sabi niya. Sa inis ko ay sin
Pinakabagong kabanata
