Napangiti siya at tumango nang bahagya, "that's my girl,” he said and started the engine.
Bumyahe na kami papunta sa Laguna. Para walang makakilala sa 'min na maaaring tauhan ni Marcus o Atty. Ibasco, nagdisguise ulit kami. Medyo initiman ko ang mukha ko. Hindi ko na sinoot ang wig ko na binili namin ni Sol nung nagpatattoo ako kasi bago na ang hairstyle ko. Gagamitin ko 'yun next time. Nakamaong jacket kami at pants na black and white shoes. Nakasoot din kami ng sombrero at sunglasses.
"I'll be second year this year. What's your advice?" I asked. Hindi ko na magiging kaklase si Bliss kasi third year na siya sa pasukan.
"Work hard and study hard,” nakangiting sagot niya so I frown. 'Yan na ang advice niya sa ‘kin dati, e. "And time management. You have to maintain your high grades for scholarship. You can do that,” sabi niya pa kaya tumango ako at bumuntong-hininga.
Kailangan ko palang taasan ang grades ko para hindi magtaka ang mg
Kinaumagahan, madilim pa ay bumyahe na ako papunta sa Batangas. Alam kong may hindi sinasabi si Aling Julie sa ‘kin at iyon ang importanteng dapat kong malaman. Kaya niya tinatago kasi mahalaga.Umaga na ako nakarating sa bahay nila. Nakita ko siyang nagwawalis sa bakuran nila kaya nilapitan ko siya. "Ikaw na naman?" tanong niya na mukhang nagulat sa ‘kin.Bahagya akong ngumiti, "sorry po. Kailangan ko lang talagang gawin 'to. Kapag natapos ko po 'to, mapapawalang-sala ang asawa niyo. Malilinis ang pangalan niya." Lilinisin ko ang pangalan ni Mang Jose pero hindi ako p'wedeng maglantad para sa kaso niya kasi inaayos ko pa ang kaso ni Marcus. Kung nakakaalala lang si Leo, siya ang p'wedeng magsabi na mali ang paratang ng Prosecutor kay Mang Jose. Kaso hindi mapapatunayan ni Leo na si Marcus ang bumangga sa'min kasi malabo ang mga mata niya nun. Nahulog ang salamin niya, e.Pumasok kami sa bahay ni Aling Julie at doon na naman kami nag-usap. "Nasabi ko
Napabuntong-hininga na lang ako at umalis na sa lugar na iyon. Babalik na lang ako sa ibang araw. Makukumbinsi ko rin siya.Bumalik na ako sa Maynila dahil kikitain ko pa si Tori. Hindi ko na alam kung nasaan siya, e. Hapon na ako nakarating sa Maynila at dahil gutom na ako, nakipagkita na lang ako sa hindi sikat na resto. Dumating ako na nandun na siya at nabigla pa siya nang makita ako. Hindi pa naman siya nakakapag-order kaya dinala ko siya sa hindi matao at hindi madaling makitang pwesto."Ayos ka lang? Mukha kang pinagsakluban ng langit at lupa e,” puna niya nang nakaupo na kami. Nag-order na rin kami dahil gutom na talaga ako. Hindi pa ako naglalunch."Sorry Tori, ang dami ko lang talagang inaasikaso. Oo nga pala, nakahanap ka na ng eskwelahan?" I asked at lalo siyang napangiti at tumango. "Saan?""Sa totoo lang, matagal na akong nakahanap. Nakapag-entrance exam na nga ako at nakapasa naman. Sa St. Jude university,” sagot niya kaya napan
"I will love you again... just like on how I loved you before Leo came,” sabi ko habang nakangiti kaya napangiti rin siya at hinalikan ako sa noo. After that, I hug him. "I think you deserve to know that you're my first love,” sabi ko pa at mas hinigpitan niya pa ang pagkakayakap sa ‘kin. Baka marinig niya na ang heartbeat ko. Ang gaan pala sa pakiramdam kapag nasasabi mo ang nasa loob mo. "And they said that first love never dies. I want to know that,” dagdag ko at bumitaw na ako sa pagkakayakap niya. Napatingala ako sa mukha niya na ngayon ay taimtim lang talagang nakatingin sa ‘kin. Alam ko ang ginagawa ko. Sigurado na ako sa gagawin ko. Babawi talaga ako sa kanya. Kahit man lang pagmamahal ko, maibigay ko sa kanya. Ayoko nang saktan ang taong 'to.I reached for his lips and kissed him passionately and he kissed me back, too, while caressing my right arm. Nakikiliti ako sa paraan ng paghawak niya. Natigil lang kami nang tumawag si Tori kaya na
Kumunot ang noo ko at tinuro ko ang sarili ko. I should be in character. Jusko! Kinakabahan ako. "A-ako po?" I asked.Imbis na tumango ay binuksan niya ang pinto ng van at bumaba. Sinuri niya pa ang mukha ko bago ako niyakap nang mahigpit. Sinenyasan ko si Tori na tulungan ako. "Mygoodness, Luna, is this real? You're alive? Oh my God, I'm gonna pass out!" naiiyak na sabi niya pero natigilan siya nang kalabitin siya ni Tori. Agad niyang tinaasan ng kilay si Tori. Wth, Bliss! I miss her so much. Huhu."Hindi Luna ang pangalan niya. Sino ka pala?" tanong ni Tori na kinakunot ng noo ni Bliss."Ikaw ang sinuka? Luna, ano 'to? Don't tell me, may amnesia ka rin. Bagay na bagay talaga kayo ni Leo. Nakakastress kayo,” naistress na sabi niya. Ang arte-arte talaga ng babaeng 'to. Malala pa rin ang attitude niya. Haha."Hindi po Luna ang pangalan ko. Adira po. Tsaka wala po akong amnesia. Hindi lang talaga namin kayo kilala,” medyo nahihiyang sabi ko na l
Tahimik kaming kumain sa Jollibee at wala namang nakakakilala sa ‘kin dito kasi 'di naman kumakain dito ang mga kaibigan ko. Isa pa, karamihan ng nandito ay bata o matatanda. Pero hindi pa rin ako napapakali kasi baka may makakilala sa ‘kin dito. After that, bumalik na kami sa kotse ni Sol. Grabe! Busog na busog ako. Tataba na yata talaga ako. Kanina pa ako kumakain kasama si Tori, e."Next destination,” paalala ko kay Sol habang kinakabit ko na ang sarili kong seatbelt. Baka maunahan niya pa ako, e."Are you full?" he asked while smiling.I nodded while smiling too. "Pero may space pa rito. Ano ba 'yung gusto mo? Para naman mawala rin 'yun sa to do list ko.” Natawa siya nang bahagya at pinatakbo na ang sasakyan. Hindi ko alam kung saan kami papunta pero nakarating kami sa apartment ko ulit. "Niloloko mo ba ako?" seryosong tanong ko."No. I'm full and you're full so do you still have to eat?" natatawang sabi niya. Sa inis ko ay sin
"What!?" gulat na tanong niya. "For what?"Expected ko na ang magiging reaction niya. Hindi naman kasi ako 'yung tipo ng taong biglang hihingi ng isang milyon nang isang bagsakan lang."Sinuhulan ko po si Aling Julie at magsasalita na siya. Sorry,” mahinang sabi ko. Nahihiya kasi ako.Natawa siya sa sinabi ko. "You're learning, Luna. That's how we negotiate but don't worry, I'll send you the money,” aniya kaya nakahinga ako nang maluwag."Thank you po. Kunin niyo na lang po sa account ko. Oo nga po pala, p'wede po kayang ako na lang ang mag-withdraw? Madetect kaya nila na buhay ako?""No. I made an account for Adira Ayala and I transferred your money there but not all, okay? They might detect it.”"Baka po malaman ni Atty. Calisto na nililipat niyo.""He knew, Luna. He knew that you're alive but he don't want you to know that he knew it. He's helping but don't want to bother you at all. This will be really fast. Maka
"I have a gay friend na lawyer sa firm nina Atty. Ibasco. I think I can use him about the Ibasco brothers,” sabi ko kay Sol na kausap ko sa phone kasi tumawag siya. Nagyayaya ng lunch. Nandito na ako ngayon sa kotse ko pero nasa tapat pa rin ako ng building nina Atty. Ibasco."How did you make friend with a lawyer?" natatawang sabi niya."Long story. But to make it short, we have a crush in one person and that person is Lance Villaflor. I have to search about him. I think he's Marcus,” paliwanag ko."What? Crush?" seryosong tanong niya dahilan para matawa ako."Jealous?""What if yes?"Natawa ako, "don't be. I just have to say that I like Lance Villaflor to be able to get info about his whereabouts. As I've said, I need to use people and manipulate them for me to get what I want.""You're making a great lawyer, Luna,” seryosong sabi niya at mukhang hindi siya natutuwa sa pagbabago ko. Ang sarcastic ng pagkakasabi niy
Nang dumating si Tori ay agad kong pinakilala sa kanya ang adopted parents ko at si Sol kahit na kilala niya naman na. Architect Dela Cuesta pa rin ang tawag niya. Haha. Hindi na raw 'yun magbabago."Ang saya naman nila. Pero nakakatakot 'yung Atty. Calisto,” bulong sa ‘kin ni Tori nang samahan ko siya sa CR. Natawa ako sa sinabi niya. "Pero mabait naman. Infairness naman kay Architect Dela Cuesta, ngumingiti siya rito madalas. Sa bayan kasi natin, hindi, e.""May mood lang talaga siya na ngumingiti siya pero madalas, seryoso ang mukha. Hayaan mo na,” natatawang sabi ko at saka kami bumalik sa baba.Nagcelebrate lang talaga kami ng birthday ko at hindi namin pinag-usapan si Marcus at ang kaso niya. Parang bumalik ako sa normal kong buhay. Simple pero ang saya ng celebration. Hindi ako napagod mag-entertain ng bisita kasi kakaunti lang sila. Kaso ang dami-daming pagkain. Hindi nga namin naubos."Dito ka na kaya matulog?" sabi ko kay Tori.