Kabanata 4 - 'Walang pipigil'
Warning ⚠ :R-18 (Slight)My body arched as he ran his hot tongue over my womanhood. My eyes were almost fixed of clouds, I even taste the heaven, because of him at the same time arching behind me, when he suddenly inserted his long finger, inside me and slowly came out, it entered. I was even more unmoved, when I felt his tongue caressing my womanhood! Hindi kagaya kanina, mas tumindi na ang alab na nangyayari sa pagitan namin, mas nagbabaga na ngayon ang apoy sa pagitan namin. Hindi ko maitanggi na ako'y nasisiyahan sa nangyayari.Hindi lang sana siya magsisi kung sakaling ang ginawa naming bagay na ito, ay may kapalit na hindi mo aasahan na supresa. Sana lamang ay panindigan niya.“Ahh! Hmm ”this is very different from what I experienced earlier. We did it countless of times! I lost my count on how many rounds did we make it! He opened my thighs even wider, and placed them on his shoulders.My lips parted, at the same time as my whole body stiffened, when he suddenly removed his finger from there, and replaced it with his tongue. I cried even more, as I turned my head. Her tongue pierced my womanhood, while her finger gently massaged my clitoris. Na mas lalong nagbibigay na kakaibang init sa akin. Hindi siya tumitigil mula pa kaninang umaga. Ang katawan ko'y unti-unti nang bibigay.He took me in different position he knew. I'm already sore, down their. Para siyang hayok sa laman at hindi niya iyon magawang pigilan, animo'y may isang makapangyarihang nilalang na kumokontrol sa kanya, ngunit iyon ang imposibleng mangyari."It was a delicious, damn!" he whispered, then relentlessly sucked the little by little liquid that came out of my womanhood ... My body trembled even more, at what he did, while he seemed very eager to do .. it seems like he has no intention of leaving of my femininity! Because he did that, I was quickly let out. But I had not yet regained my strength when he suddenly stood up, and stepped on me again."Brace yourself, because I will fuck you again, but it wasn't like how I fuck you earlier, it will be going to be rough this time!" I just sighed when he suddenly opened my thighs, then without saying a word inserted his hard manhood inside me. I held on to the bedsheets even more, and my eyes were almost fixed on the sensation caused by him. I was in his full mercy.“Ahhhh, ugh! Ugh! Ugh! Ngm .. Hmm ”I muttered one after another when I felt him move very fast."Moan for me! Don't be shy darling, Moan louder, as I fuck your tight pussy" He keeps on trusting, in and out."Ahhh! Hmmm ” I bit my lip, while trying to keep from making a noise. I can't remember how many times we've been together. I also can’t think of a way how he fit her into me."Tell me, how do you like it?" He pulled out, before slamming his length inside me again. I can't answer. How can I answer if he keeps on yelling at me. Wala akong magaang sabihin kundi tanging ungol lamang. Basta't hindi ko malaman kong ilang beses ko sinigaw ang mga iyon. I never imagine, this thing is really addicting. I want to stop, but not yet. Para akong nasa isang alapaap. Ganon ang nasa isip ko ngayon, wala ng iba, tanging iyon lamang.“Ah! Ah! Ah! Ah! Ah! ” paulit-ulit kong sinisigaw ang kakaibang sarap na natatamasa ko. Wala naman siyang reklamo kung maingay o malakas ang boses ko. All I want to do now is to moan loud. Iyan ang nais ko lamang gawin ngayon.“Fuck! It was so tight! ” he said hoarsely. He keeps moaning, that word, as I can't let myself not to moan loud. Pakiramdam ko'y may sariling, isip ang katawan ko at hindi talaga pwedeng hindi niya idiin ang bagay na iyon sa loob ko. Hindi naman siguro kasalanan kong hihilingin kong kahit panandalian lamang, wag muna itong tumigil.“Damn! This wet and tight pussy of yours will be my death!” he whisper.The pleasure wa over whelming, it's making me moan. He was fucking me, and he meant it. Ang mga ungol ko'y unti-unti ng lumalakas, hanggang sa hindi ko na mapigilan ang sobrang sarap, at nailalakas ko ng hindi ko inaasahan ang mga bagay na sana ay iuungol ko lamang. Ganon lamang ang kanyang ulit-ulit na sinasabi, hindi na ako nakaririnig ng kakaibang tunog mula sa kanya, kundi ang ulit-ulit niyang pag sabi ng nakaka-init na tunog. Ngunit kagaya ng sinasabi ko kanina ang tangi ko na lamang nararamdaman ng katawan ko ngayon ay parang walang hanggang init.I kept going, I kept moaning. I keep begging for more, and more until I felt something building up inside of me again.“Cumming! Ah! ” I said, with a loud moans. I was helpless! my arms doesn't know where to held. But all I want to do now is to moan loud, until I burst unto so much pleasure.I held on tightly to the bed cover, on the bed. “Ahh! There it is! Ahh! ”“Cum on my cock, witch! C'mon! ” with his permission, my toes curled and my body arched more. Later on, I scream when my orgasm ripped my whole being. My whole body trembled, as I felt the juice of happiness.I thought he would stop a little longer, but I was just surprised when he suddenly moved again, and changed our position. He is already behind me. I was holding my mouth when he suddenly stretched out. I often don’t know where I got to."Don't cover your mouth: I want to hear your moans!" His movements become more animalistic! Fucking me from behind, and without mercy! He is fucking every corner of my body! And all I can do is to moan and scream.“Let me Cum! Witch! ” he commanded. “Oh fuck! I'm near, witch! ” I heard him moan as he said that.I was held too tightly to the bed cover, and this was the only thing I could hold on to."Ahhh!" I just closed my eyes when I felt it again. I don't know if I getting relieved, when I felt him burst inside me! All of him, inside! But that was too much! That some dripped down to my legs.Confused I grabbed my chest. I feel very tired. I look inside my whole room? Am I in my room? You mean that is just a dream? But why? I'm wet. My womanhood is wet. And it hurts too. I'm sore. Hindi ko alam kung paano nangyari iyon gayong ako'y basa. Anong ginawa ko, nag-wet dream ako.If it’s a dream, why do I feel it? Ako'y naguguluhan sa nangyayari, bakki tila yata sobrang malapit sa katotohanan ang nangyari. Maging ang markang naka-tatak lamang sa aking balikat ay kagaya sa aking panaginip na umiilaw parin. Hindi rin nagbago ang oras, kung anong naaalala kong oras noong nangyayari iyon ay ganun parin. Hindi sia gumalaw o umikot man lang. Tila yata tumigil ang oras sa amin. What's going on? I can't walk properly anymore. My whole body seemed to be destroyed. Hindi ko rin maintindihan ang nangyayari sa katawan ko.Mayroon akong mga kalmot at pasa na hindi ko alam kung saan ko kinuha. Ang mga bagay na nararamdaman ko ngayon ay hindi ko masabi, dala ng sobrang pagkabahala. Sino ba namang hindi magtatakda? Ang akala kong panaginip ay parang totoong nangyari?"What's wrong with you Esmeralda?" I was surprised when my father arrived. He rushed to my room. Sa loob ng bahay na ito, siya lang talaga ang may paki-alam, MINSAN. Iyan ang tunay na kwento ng tahanan na ito. Sa loob ng bahay na ito, siya lang talaga ang mayroong malasakit. Ngunit hindi ko rin naman sinasabi na, masama sila. Wala akong basihan, lalong lalo na at wala pa akong nagpapatunayan!“Do you sound like you're having a hard time? What is going on? ” he asked in surprise. I would have said what happened to me, but I decided not to mention it. Mukhang hindi rin niya naman ako maiintindihan kung sakali. Ang kinakatakot ko ay baka hindi niya ako paniwalaan. Iyon ang ayaw kong mangyari. Kaya naman ang laki ng tiyansa ngayon na magsabi ng problema sa kanya, hahayaan ko na lang.“Father, my body, it's like, it was in pained! ” instead, I just complained about how my body feels now. SIGURO ang iisipin niya lang ay ang nangyari sa akin nitong nakaraang araw. Kung maaalala niya ang nangyari, kung hindi? okay lang."Hayaan mong gamitan kita ng aking mahika upang mawala ang sakit na nararamdaman mo. " he whispered into the air, then he put his hand on my body. Eventually his palm just glowed, and that light went straight to my body.I felt a little comfortable. The only thing left that hurts is my delicacy. It can't be removed, whatever hurts there. Hindi ko naman alam kung saan ko talaga ito nakuha. I feel so used, by someone I don't even know what is his name? masyado ba akong nag-iisip ng kung ano-ano? Or wait? Did I summoned him inside of my dream? I dont know. Basta!"Father, I would like to soak in warm water." my modest command. He just nodded, and didn't ask why..........I was already in the bathtub, and tightly gripping both sides of it. I slowly changed the way I acted. I spread my legs, and checked it on my own. It was swollen. Oh goodness.What kind of dream is that, and does it seem real? My womanhood was swollen and painful. If that dream really happens to me, I might not be surprised! kung tunay iyon hindi malabong walang mabuo. He cums a lot inside of mine. I don't even know, how many rounds we did? KUNG sakali mang totoo nga iyon, kailangan ko ng ihanda ang sarili ko dahil hindi lang basta-basta ang mga dadaanan naming mga bagay.Isa pa itong marka na hindi ko alam kung sino ang pangahas na naglagay. Naiinid na ako sa sarili ko, pakiramdam ko kasi totoo lahat ng mga bagay na nangyari sa panaginip ko.TO BE CONTINUED.M. J | MissGorJuiceKabanata 5 : ' Ang Ibang Pakiramdam' A few days passed, and the pain in the middle of my thigh was completely cured. PERO ang pakiramdam na iyon, I feel everything was true. Parang ang lahat ng mga taong nangyayari sa panaginip na iyon ay totoong nangyayari. Hindi ko pa nga pa nasasabi sa aking Ama mismo. Sa sobrang takot ko kasi, hindi ko lubos maisip kung anong magiging reaksiyon nila. Kung magagawa kaya nilang magalit, o baka mawawala lang sila ng paki-alam. Sa bawat araw kasi na dadaan, ang tanging alam ko lang gawin ngayon ay maghintay. Iyon lang ang tanging magagawa ko sa ngayon. Wala na kasi akong alam na gawin sa bagay na nangyayari sa akin, lalong-lalo na noong kinagabihan na iyon. Wala akong maramdaman pagtutol mula sa sarili ko, ngunit may bahagi sa puso ko na gustong magtanong kong kung ano nga ba ang nangyari talaga? Paano ang bagay na iyon ay parang tunay na nangyari. Sa sobrang kabado ko, halos ilang araw ko na rin iniisip. Ngunit ang isip ko at puso ko minsan, hin
Kabanata 6 : “Ang Maliwanag na Buwan” Ang simula, kung saan ang buwan ay magiging kasing liwanag nang araw, sa gabi. At ang buwan nilalang ay makakakita sa gabi, at hindi lamang ang tinuturing na anak ng buwan. Ang bagay na ito ay lubhang masaya sa pakiramdam nang mga nilalang na ito. Dahil ito ang araw, kung saan mas lalakas sila at mas magkakaroon nang sapat na kapangyarihan upang maging mas marami ang makakilala sa kanilang lahi. Ang mga angkan na ito ay kinabibilangan ng angkan ko, ang mga mangkukulam. Kung saan ang aming kapangyarihan ay mas dodoble pa ang lakas kaysa sa nakasanayan, ngunit— sa gabing lamang na iyon. Ang isang angkan— ay ang mga anak ng dilim. Ang mga bampira, aswang at iba pang nilalang na nagtatago sa nakakatakot na kadiliman. Mas malakas sila tuwing bilog at maliwanag ang buwan. Dahil dito sila, kumukuha ng sapat na kapangyarihan, at ito rin ang oras kung kailan malaya silang nakakagawa sa mundo ng mga mortal, at nakaka tikim ng dugo ng tao. Ngunit— kailang
Kabanata 7 : Konektado Ang tunog ng lobong iyon ang umagaw ng pansin nang lahat ng kasama ko rito sa loob ng bahay, halos lahat sila ay lumabas ng mansion. At agad, tiningnan ang buong paligid. Animo'y naghahanda sa kung ano mang banta. Maging ako'y, napalabas rin. Kahit gulat parin sa aking nalaman. Lumingon ako sa bawat sulok ng mansyon, umaasang mahanap ang nilalang na gustong makita ng mga mata ko. I was afraid to get out of my position. After all, the golden flower has not yet been removed from my palm. I knew apart from me, they knew better what was in the symbol in my palm, than I did, which was just new. Kahit ako'y natatakot sa mga bagay na mangyayari, may parte parin talaga sa puso ko, na makita ulit ang taong-lobong iyon. Hindi rin imposibleng hindi ko siya makita ngayong gabi. Nakiki-ayon nga marahil ang buwan, dahil sa sobrang laki ng bilog nito at sobrang liwanag, na animo'y nagmumukhang madaling-araw na sa sobrang liwanag. Bagama't hindi kagaya ng temperatura sa um
Kabanata 8 : “Ang Pagkikita” Walang gumalaw o kahit ang nagsalita sa amin, lahat kami ay nanatiling tahimik. Walang may gustong bumasag sa katahimikan na iyon. Ngunit, pagkatapos sabihin ng kaniyang Ama iyon, hindi ko rin alam kung ito ba ang tinutukoy niyang Ama, basta nagulat na lamang kami sa bigla niyang pagsuntok sa pader. Hindi niya man lang ininda ang sakit. Wala man lang dumaan na sakit sa kanyang mga mata. Mukhang tama nga ako, hindi niya kami o ako lang ang hindi niya tanggap? Baka hindi niya tanggap— pero hindi ko maintindihan. Ang mga nangyari noong gabing iyon, biglang bumalik sa ala-ala ko. Gustong gusto kong isumbat iyon sa kanya. Ngunit ang kanyang mga mata ay tumitig bigla sa akin. “May nilagay silang kung ano sa tubig na inininom ko. Impossible. Hinding hindi ko kayang gumawa ng kung anong mali sa asawa ko.” biglang nanlambot ang aking tuhod. Tila tinakasan ako ng lakas. Nawala bigla ng tapang sa mga kaya ko. Ang mga nangyari noong gabing iyon ay totoong nagana
Kabanata 9 : 'Wala lang” Hindi niya ako tinanggap ng buong puso sa tirahan niya, animo'y ang tingin sa akin— sa amin ay isang malaking dumi lamang sa buhay niya. HINDI, ako makapaniwalang pumatol ako sa isang taong-lobong may pangit na ugali at may matigas na Puso! Hindi ako kailanman magpapa-api sa kagaya niya! Masyadong makapal naman na ang mukha niya kung magiging ganoon lagi ang trato niya sa akin. Baka nakakalimutan niya! I have my own power, hindi lang siya! Hindi ako magdadala wang isip na umalis rito kung bigla na lamang niya akong saktan at pahirapan. Hinding-hindi ako magdadalawang isip talaga na iwan siya rito, at babalik na lamang sa aming tahanan. Ngunit, bigla ko rin namang naisip— malabo niya akong masaktan. Dahil bukod sa ako'y may dala-dala na bagay na pagmamay-ari niya rin, dapat lang na alagaan niya ako, dahil hindi lang ako ang makakaranas ng gutom at uhaw, maging ang anak niya rin. Parehas kaming makakaramdam ng bata, hindi lamang ako! Oo, katawan ko ito ngunit
Kabanata 10 : 'Ang mga Paghihirap'Hindi ako makapaniwalang makakasama ko sila sa paninirahan ko rito sa kanilang bayan! Nababagot na rin ako rito, halos buong araw na akong nasa loob lamang ng kwarto ng ito. Hindi ko pa kasi marahil nasusubukan lumabas nitong bahay na tinutuluyan ko— pero ayon sa mga naririnig ko. Dalawang palapag itong bahay, at dito ako sa baba— nakatira. Hindi ko gustong tumira sa taas, dahil masyadong delikado lalo na kapag sinusumpong ako ng gutom o uhaw sa kalagitnaan ng gabi. Kung alam ko lang siguro marahil kung gaano ka demonyo ang mapapangasawa ko, edi sana hindi ako tumuloy na sundin ang kagustuhan nilang kumuha ng kung anong dahon sa kalagitnaan ng gubat. Wala naman akong magawa kung hindi ang bumuntong hininga na lamang, dahil ano pa nga bang magagawa ko? Tapos na ang mga nangyari. Ang bayan na ito rin ay medyo malayo sa— teritoryo namin. Malayo sa mansyon namin ang tinitirhan ko dito, kung hindi ako nagkakamali. Sa sobrang lawak kasi ng bayan na ito
Kabanata 11 : 'Disaster'The next day, I just woke up on the familiar room. Doon ko lang napansin na nasa loob na pala ako ng aking silid sa tinitirhan kong bahay. Oo, tinitirhan kasi hindi ko naman pag-aari ito. At saka? Ano bang mga nangyari kahapon? Bakit ako bigla na lang nahimatay? Hindi kaya, hindi na kaya ng katawan ko iyong mga bagay na nalanghap ko kahapon. Kasi kahit saang anggulo tignan ang masyon niyang iyon— ay hindi mo talaga matatawag na tirahan. Hindi ko sinasabing malinis ako na malinis, but I'm referring to the fact that I know how to clean my own space not like her. Kaya naman para hindi na ako masyadong mainis sa mga nakita kong kakaiba kahapon, inisip ko na lang kung anong gusto kong gawin. Pero, bigla kong naalala, nitong mga nakaraang araw pala, I having a cravings to go out from this room, all my body wanted is to breathe fresh air. I need to clean my airwaste of course. Baka pati ilong ko hindi na makalanghap ng mabangong kapaligiran. Bukod sa, hindi ko k
Kabanata 12 : 'Kaibigan sa Gitna ng Paghihirap' Natapos ang umagang iyon na siya lamang ang kasama ko. Pakiramdam ko nakahanap ako ng kasangga sa gitna ng paghihirap. Nagkaroon ako ng pag-asa para matapos ko ito ng walang naiisip na kahit anong problema. I'm thankful, at the same time happy. Kasi, pakiramdam ko ulit— may parteng natakpan sa buong pagkatao ko. Being with Beta Quinoa is fun. He accompany me, wherever I go. Nandiyan lamang siya nakasunod sa akin, kapag may gusto akong kainin andyan rin siya para ibigay iyon. I don't know how I feel, today. How? Quinoa, his Beta, right his beta. Iyong iniisip ko na ang Alpha ang nandito kaysa sa kanyang Beta. Pero okay na rin ito. Masaya naman kasama ang kanyang Vera, hindi naman ako nalungkot. He was with me all day. That is said to be the order of their former former Alpha. Iyong ama ata ni Joaquin ang nagsabi. Mukhang siya naman ang ama nito, bukod sa napansin kong hindi sila magkamukha. Iyon lang naman ang napansin ko, bukod doon
Special Chapter: The Final EndingBigla akong kinabahan ng sobra, hindi ko alam kung dahil ba sa may malalaman ako, o baka dahil totoo ang mga bagay na sinasabi nila tungkol sa pagkatao ko. Natatakot ako sa malalaman ko, kasi hindi ako sigurado kong matatanggap ko ba ito, o baka hindi. Hindi ko alam? Nalilito ako. Sobra, dahil wala akong kasiguraduhan pagkatapos ng araw na ito. Habang papalapit kami sa bahay, hindi ko alam kong anog una kong hahawakan, ang puso ko bang sobra sa bilis ng pagtibok o ang paa ko bang labis na nanginginig. Marahil, dahil ilang araw na akong hindi nakakainom ng gamut na binibigay ni Lolo. Isa pa ang pangalan na iyon na paulit-ulit lang na naririnig ng sarili ko. Ang labis na bilis ng tibok ng puso ko ay hindi ko malaman kong saan rin marahil nagmumula, para itong may sariling isip na ayaw tumigil kahit anong pilit kong kumalma. "Handa ka na ba?" tanong sa akin ni Lolo, kahit hindi naman niya kamukha ang nakikita ko ngayon. He was liking shining bright, j
Nagising akong habol ang aking hininga, at may kakaibang enerhiya akong nararamdaman. Ano bang nangyari? Bakit, parang ang daming nangyari, simula nung nakatulog ako. Hanggang sa napansin ko din, ang pagbabago ng hibla ng buhok ko, nagkaroon ito ng kulay ginto na buhok, pero hindi lahat, parang "Highlights" ito kung matatawag sa ibang mundo. Sa pakiwari ko'y ganun kalakas ang kapangyarihan ng panaginip, nadadala ka, nakakaramdam ka, at nasasaktan ka. Alam kong totoo yun, at alam kong unti-unti ko ng nahahanap ang lahat ng kasagutan. -flashback. "Isa kang huwad! Sino ka? Anong kailangan mo sa apo kung si Akihiro!" iyan ang naging katanungang sinambit ng lolo daw namin, sa babaeng espanyol. "Ako ang Ina ni Alkino! Ang Diyos ng dating Liwanag!" bigla akong nagulat sa sinambit ng babae, kung ganun, ang panglimang diyos ng mundong ito, ay Liwanag ang kapangyarihan. Kung ganun, bakit naging dilim ang siyang kapangyarihan niya. "Hindi ba't tama ako, ang anak kong si Alkino, ay naging
Nakatingin ako sa nakakasilaw na liwanag. Nasaang lugar ba ako? Bakit hindi ko alam ang lugar na ito? Asaan ba ako? Mahina kong tinapik ang aking sarili, ngunit wala akong maramdaman. Doon ko napagtanto na nasa ibang lugar ako, pero ako'y tulog. Pakiramdam ko nasa isa nanaman akong panaginip, na ako mismo ang may gawa. Ilang taon nading palaging ganito ang nangyayari sa akin, sa oras na matulog ako. Maraming mga bagay at pangyayari ang nagaganap sa aking panaginip, at pag-nagising ako, doon ako patatahanin nang gamot na binibigay ni lolo, para pakalmahin ako. May pagkakataon talaga na, ganito ang nagiging simula nang panaginip ko.-Flashback in her Dream-"Hindi pwedeng mangyari ito! Masyado pang maaga! Hindi pa kaya ng katawan niya, Ama! Ano bang nangyayari sa inyo! Kayo, at ang buong nakatira sa kalangitan! Kayo lang ang nakakaalam, sa kung anong pwedeng mangyayari, bakit hindi na lang din kayo ang gumawa ng solusyon! Bakit kailangang ibigay niyo pa sa anak ko, ang isang ganitong
Bigla na lang akong nanlamig at kinabahan, anong meron sa kaluluwang iyon, at gusto akong kausapin. Bakit ako?"Kailangan na lang nating bilisan, Boss. Baka hindi natin siya maabutan sa kinaroroonan niya ngayon. Sa hula ko, mga isa hanggang dalawang linggo lang siya kung manatili sa kanyang kinalalagyan, sa oras na matapos ang araw na iyon, umaalis na siya, at hindi siya nag-iiwan nang alin mang bakas." mukhang tama ako ng hinala, may nararamdaman akong iba, iyong kakaiba. Kung hindi babala, isa itong paalala. "Kung ganun, bakit niyo pa kailangan magsabi ng hindi totoo, sa mismong harapan nang Ama niyo?" agad kong tanong sa kanila nang may mapagtanto ako. "Totoong nagsasalita siya ng kastila, pero nakakapagsalita din siya ng wika natin. White lies iyon. Gumawa lang kami ni Ruin ng dahilan para umalis si Ama, kagaya ng sabi namin Boss, ikaw ang siyang kailangan niyang kausapin." napataas ang kaliwa kong kilay dahil sa narinig ko. Bakit pa nila kailangan paalisin ang Ama nila? Bakit
Meron bang mapakakapagsabi sa akin, kung anong ibig sabihin nang salitang “Ang gulo nila kausap!” Sabi sa akin nang kambal, pupunta ako dito para yung tatay nila mismo ang magsabi sa akin, kung anong mismong gagawin! E, bakit sabi nung tatay, sa mga anak niya ako makakakuha nang paliwanag! P'ny'ta. “Pwedeng diretsuhin niyo na lang ako, Ama.” sagot ko. “Mas, matino po kasi kayong kausap, kaysa sa dalawa.” dugtong ko. Dahil totoo naman, mas madaling maintindihan kong si Ama na mismo ang magsasabi sa akin.“Anak, hindi naman kasi nila sinasabi skin kung anong problema. Sa tingin mo ba nagsasabi sila?” seryoso niyang aniya. Hindi naman na ako sumagot pa, dahil alam ko namang wala din siyang sasabihin. “Malalaman ko lang na may problema kapag syempre, uuwi sila nang walang kasamang kaluluwa? Hindi pa ba malinaw iyon, Anak.” I get his point. Ang nakakapagtaka lang ay kung bakit hindi sila nagsasabi sa tatay nila, para masabi nila a kung anong problema. “Sige sila na lang tatanungin ko.
~Underworld ~IRINA P.O.V Pagdating sa ganitong bagay, minsan hindi na ako nagdadalawang isip pa! Kung sasama ba ako o hindi!!. Sa sobrang tigas din kasi ng ulo ko, wala na akong paki-kung sakaling may mangyayari sa akin doon. Wala din naman akong pakikinggan, bukod kay Lolo! Si lolo kasi na lang ang meron ako! Hindi ko kayang nahihirapan siya, pagdating sakin! Hindi ko alam kong bakit? Pero mukhang sa ibang tao lang gumagana yung gamot na naiinom ko. Ibang iba ako pagdating sa kanya. Ibang iba“Boss, ano? Excited ka nang makita si Dadeyy?” tanung ni Ruin. Ano naman sakaling ika-excite ko? “Hindi, bakit?” naiinis kong turan. “Ahh, ganun ba boss. Akala ko, masaya ka kasi makakatikim ka nanaman ng bakbakan!” sabay ka ot sa ulo niya. Sana'y naman na ako sa ugali nila! Hindi na talaga mababago! Tanggap ko na yun! Matagal na! Mabuti na lang at madali lang kaming nakarating sa kinaroroonan ng kanilang Ama, na tinuturing ko naring ama. Ewan ko kung kailan nagsimula yun, basta napasama
Nawawalan ako nang gana sa mga nakikita ko. Puro masasaya ang mga mukha nila. Naiinis ako! Aba't hindi ko alam kong bakit! Sa inis ko! Nasipa ko yung maliit na bato na nasa harapan ko lang. Walang paki, kung sino ang matatamaan. Maya-maya lang ay nakarinig na ako nang batang umiiyak. Kapag minamalas ka nga naman. Ang sakit sa tenga nung iyak niya! Ang sarap patahimikin."Hoy ikaw bata! Mananahimik ka, o tutuluyan kitang patatahimikin! Ano? Mamili ka" inis kong sigaw sa bata, hindi malayo sa gawi ko, eh halos nasa harapan ko lang siya eh. "Solly po. Am solly" bulol pa. "Hoy bata, minumura mo ba ako." pinanlakihan ko pa siya nang mata nang tanungin ko iyon. "Hey! That's to much! He said, I'm sorry already?" hindi ko namalayan tuloy ang paglapit nang lalaki, sa gawi namin, na sa tingin ko. Kaedaran ko lang. Tsk? "Minumura ako eh! Alangan namang hayaan ko." Naiinis na sigaw ko din pabalik sa kanya. "Do you understand, he's language? Or you don't understand it? Just tell me? So, I c
Sa lugar nang mga Bathalang tinatawag na kalangitan. Ang kanilang mundo ay tinatawag na DIVINE REALM."Mukhang nahanap niyo na? Ibinigay mo na ba? Siya na ba ang panganay mong apo sa anak mong babae?" kuryosong tanong ng bagong kadarating na Bathala. "Siya nga. At ramdam kong alam na ng Lalaking Hino, na isang anak bathala ang kaniyang napangasawa." sagot ko din. "Sa pagkaka-alam ko, ang tawag sa atin ay kalangitan. Kaya't mungkahi kong, alam na niya na napangasawa nia ay isang anak nang kalangitan." natatawa niyang aniya, bago lumapit sa akin. Sabay tapik sa aking balikat. At tsaka siya tumingin sa akin na, nakangiti. "Nawa'y lumaking mabuting bata ang apo mo. At isa pa, binabati kita. Mahal na Bathala." sabi niya bago tuluyang umalis. Nakangiti akong nakatanaw mula sa aking balintataw, at patuloy pinapanood ang aking susunod na tagapagmana nang kapangyarihan. Dahil ako, ang siyang gumawa nang mundo, na ngayon ay hawak na ngayon nang aking apo. Ngunit, kahit sabihin kung ako ang
Disclaimer : This is a work of fiction, names characteristic, businesses, places, events, and incident are either the products of the author's imagination are used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons living or dead or actual events is purely coincidental. Plagiarism :This is using another writer's words or ideas without acknowledgement. Plagiarism is stealing, and people who plagiarize the words of others, have no defense in a court of lawSypnosis: Alirina Sadiya, ang babae sa propesiya na pinagkalooban ng katangi-tanging kapangyarihan ng kalangitan. Ang kanyang pinagmulan ay kwekwestyonin nang nakakarami, pero pagkakatiwalaan nang iilan.Apat sa makikilala niyang kaibigan, ay magiging totoo sa kanya, at ang isa naman ay magiging traydor. Paano niya malalagpasan ang naka-atang sa kanyang responsibilidad, kung patuloy siyang susubukin at iiwan nang mga taong nagpapalakas sa kanya?When the battle between Good and Bad comes? Can she defeat them all? Or Is she