Everything comes handy, especially when we're angry. The thought of revenge, that makes us shiver in agitation. That makes us think of the past- but not the current situation. The blood in our veins, that pushes the angry adrenaline. Inside and out. The anger is getting loud. There is no space left for peace. Long was it thrown in the abyss. And we will never be luminated. Because of the anger that we were blinded. Even if seeking vengeance means, digging two graves. One for your enemy and the other for yourself. You'll never stop, until you put your enemies bones in your own shelf. And that's what our protagonist does, Blinded with anger and undaunted by fear. The scream for murder is all that you'll ever hear. The past was long gone,but it was all left undone. For the protagonist, it was just the beginning of a war that has no ending. The war for love,that turned out to be hatred. Murder and anger is the perfect emotion. And vengeance is the perfect solution. "In the count if three...be in chapter one.You'll never regret as the story begun."
View MoreGIOVANNI" H - how did y - you get in? The door is locked and how come I haven't heard any noise?! "I asked her with confusion and uncertainty evident on my face.And for the third time around, I saw her expression changed, from calm to confused. Her brows knitted, then she started speaking or I'd rather say explaining." How did I get in? I opened the door and entered this room. It wasn't locked. Remember, I was the one who closed it. "She tsked," Use your sense of common. A five year old kid can answer that simple question. "Help me believe in her. Because, her reasons are believable, but my rational mind argues that it is illogical. She nearly fooled me, but she busted the chance by stating that, I am talking to myself. See? How come can she say that I was talking to myself, when I was just talking inside my mind?I was pulled out of my train of thoughts when she placed a food tray on top of my lap. Then she spoked with her cold and dead voice again." Eat. I wouldn't be here
GIOVANNII stumbled upon my feet. When I heard the loud slamming of the door. I glared at its direction and there, I saw the fuck faced lunatic bluffer standing in the middle. Wearing her,'I'm so ugly don't look at my face', look. I noticed her eyes are reddish and puffy. As if, she has just came from crying minutes earlier. Oh, men! I think, I know the reason why. A smirk appeared on my face. I hold the laugh back at my throat and held the towel tightly on my waist. I stared back at her. Her black enigmatic dull eyes, dueled with my deep blue ones. I started pacing forward. Just to inform you. Right at this moment, I am having my dazzling wet look and as of now, I can feel the trickling of the water droplets from my hair, down to my, 'Oh, so hot, gorgeous body'. I started walking towards her direction." Realized now, that you can't easily fool a gorgeously handsome man like me, fuck face? "I asked her, full of mockery. My question was supposed to be answered. But instead, I did no
LIA Pabagsak kong isinara ang pinto sa silid na iyon at binagtas ang kahabaan ng pasilyo. Tahimik lamang ang pasilyong aking tinatahak, ngunit kabaliktaran iyon sa silid na bago ko pa lamang nilisan. Kahit ilang liko at baba na sa ilang hagdan ang aking ginawa ay dinig na dinig ko pa rin ang malutong na pagmumura at pagdadabog na galing sa nilalang na kasalukuyang nananatili sa isa sa mga silid dito sa bahay na pagmamay - ari ko." How dare that fuck faced lunatic bluffer order me in my own house?!! Urghh!!! "Napailing na lamang ako dahil sa mga wala ng kwentang salitang na lumalabas sa kanyang bibig. Ilang hakbang na lamang at mararating ko na ang palapag ng kinaroroonan ng silid na aking pakay. Mula sa aking kinatatayuan ay dinig na dinig ko ang bawat kaluskos, hininga at pagtatatalo ng mga nilalang na nakapaloob sa silid na iyon. Napantig ang aking tenga sa mga salitang naririnig galing kay Alejandro. Sa isang iglap lang ay bumukas ng marahas ang ang dalawang pinto na kinasisidla
GIOVANNII slowly opened the lids of my eyes, when I felt something hot kissing my cheek. When I finally opened my eyes, the sun greeted me with its warm and bright mighty rays piercing right into my eyes. And that is enough reason for me to close it back again, and drift back into my deep slumber. I was already in the brink of floating up into the darkness, when a noise interrupted me by its scratching sound from my room door. ' urgghh!!! This new house help is getting on my nerves!! 'I immediately pull the sheets off my head and faced the direction of the door, in which the new house help might be standing right at this moment. My eyes are ready to give her my signature spine shivering, deathly glare. That no one can ever resist to shiver. And as I laid my eyes on the person standing right in front of my gorgeously handsome face and oozing by hot gorgeous body. My jaw nearly dropped.... No scratch that, my jaw literally dropped.Right in front of me is an Angel. From the heaven,
LIADahan - dahan kong ibinaba ang babasaging kopita na aking hawak, nang bumukas ng biglaan ang pinto sa silid na aking kinaroroonan at iniluwa mula rito ang nilalang na hindi ko inaasahang makikita sa araw na ito. Pinasadahan ko ng tingin ang kanyang kabuuan, habang pinaglalaruan ko ang laman ng kopitang aking hawak. Kung ikukumpara ang kanyang itsura noon at ngayon, mas presentable ang ayos niya sa ngayon. Ibang - iba na ang itsura niya simula nung huli ko siyang nakita. Mula sa kanyang kamisadentro, pantalon at sapatos ay kulay itim, at ang tanging kulay na naiiba sa kanyang kasuotan ay ang pulang tela na nakapaloob sa kanyang abrigo na ngayo'y nakapatong sa kanyang mga balikat na sumasayad pa sa sahig dahil sa kahabaan nito. Ang kanyang kulay tsokolateng alon - along buhok, na no'oy nakaharang sa kanyang kanang mata at halatang hindi sinusuklay ay nasuklay na papunta sa bandang likuran ng kanyang ulo at may kung anong bagay na inilagay dito upang ito ay hindi maging lubusang sag
LIA" Plano mo bang ubusin ang ating mga kalahi, Lia? "Pinasadahan ko lang ng tingin ang nakakabagot na mukha ng nilalang na kasalukuyan kong kaharap ngayon. " Wala akong kalahi." Bahagya siyang napamaang sa aking tinuran, pero agad ring nakabawi mula sa kanyang narinig. Sa halip na pagkairita ang aking makita sa kanyang mukha ay nakapinta rito ang pagiging sarkastiko. Muli siyang nagsalita." Paumanhin, binibining Lia. Balak mo bang ubusin ang mga lahi namin? "Napangisi ako sa kanyang naging turan. Maraming sagot ang naglaro sa aking isipan, ngunit isa lamang ang napili ko mula rito." Meron— pero, hindi pa sa ngayon. "Bakas ang pagkairita sa kanyang mukha nang marinig ang kasagutan ko." Stop fooling around this time Lia, you know that they want to see you dead! Why can— "Napantig ang tenga ko sa mga sinabi niya, kaya pinutol ko ang nais pa niyang idagdag sa kanyang walang kwentang mga sinasabi." That's my point of killing them, they're a herd of poltroon being. "Walang gana
HERMANOKasalukuyan akong nakaharap sa kapwa kong pinuno. Hindi sila kakikitaan ng kahit anong emosyon sa kanilang mukha.Nakakadismaya. Parang walang nangyaring kahit ano, ngayong araw na ito. Hindi ko maiwasang ipakita ang aking pagkabalisa sa mga kaharap ko ngayon. Katahimikan. Iyan ang namumutawi sa buo naming paligid." Anong hakbang ang gagawin natin ngayon? "Hindi ko mapigilang ibato ang katanungang iyon, na kanina pa naglalaro sa aking isipan. Naging dahilan ang katanungan kong iyon, upang silang lahat ay mapaangat ang tingin sa aking kinaroroonan. Wala mang bakas ng panghihinayang sa kanilang mga mukha, ay makikita mo naman ang galit sa kanilang mga mata. " Anong hakbang ang maibibigay mong suhestiyon, Hermano? "Natinag ako ng marinig kong magsalita si Jacob sa napakasarkastikong tono. Sa kanilang apat, siya ang pinaka - kakikitaan ng galit, hindi siya mapakali at panay ang paroo't, parito niya. Binigyan ko siya ng isang makahukugang tingin bago nagsalita." Kaya nga ako n
LUCIANMahigpit ang pagkakakapit ko sa kutsilyong nasa kamay ko at napapalunok sa t'wing tatama ang kanyang paningin sa akin.Lahat ng mga kasapi namin ay kasalukuyang nakapaloob sa bulwagang ito. Lahat ay nakayuko ang mga ulo, dahil sa galit na galit na itsura ni Lia.Nakita ko na kung pa'no siya magalit - kasi araw araw naman talaga siyang galit. Pero ngayon?. Iba- ibang - iba ito sa mga nakasanayan kong galit niya. Noon ay kalmado lamang siya at mararamdaman mo lang ang nakakapangilabot niyang aura, na magkakandarapa ang lahat ng nakapaligid sa kanya na gawin ang lahat ng kanyang mga utos. Wala siyang emosyon. 'Dull and boring look', yan palagi ang makikita mo. Pero kapag nagustuhan niya ang pangyayari ay makikita mo ang kaniyang ngisi. Pero, 'wag mo nang pangarapin na masilayan ang kanyang ngisi, dahil isa lang ang tanging dahilan nito. Ang pagpatay o mamatay. Sa kamay niya man o sa inatasan niyang gumawa nito. Hindi ko lubusang alam ang istorya ng kanyang buhay. Pero isa la
LIABinagalan ko ang aking paglalakad at ninamnam ang malamig na simoy ng hangin na mayat-mayang humahaplos sa aking balat. Tumigil ako sa aking paglalakad nang maramdaman ko ang pagtigil na ginawa ng nilalang na naglalakad mula sa aking likuran at naging tahimik ang paligid, tanging kaluskos lamang ng mga dahon at ang misteryosong bulong ng hangin ang tangi kong naririnig. Ramdam na ramdam ko ang takot mula sa nilalang na nasa aking likuran.Pag-aalinlangan.Yan ang emosyong namumutawi mula sa kanya.Kumawala mula sa aking mga labi ang isang malaking ngisi nang may lumabas na ideya sa aking isipan." Muli palang nabubuhay ang mga bangkay ng lahi niyo? "Napatawa ako ng pagak sa naging reaksyon niya sa sinabi ko. Dahan-dahan akong pumihit paharap sa kanya.Mula sa aking kinatatayuan ay dinig na dinig ko ang walang humpay na paglunok na kanyang ginagawa, na tunay na nakakabagot. Ilang segundo ang lumipas ay wala pa ring naging tugon sa aking katanungan. Nawala ang tatlong metrong agw
Sa isang madilim na silid nakaupo ang isang nilalang na may mapupulang mga mata.Hindi mo man makita ang loob ng silid, maaamoy mo naman ang napakasangsang na amoy nang nagkalat na dugo.Mula rito ay biglang gumalaw ang nilalang at may kinuha mula sa isa sa mga lalagyan na lumikha nang kaunting ingay mula sa nakakabinging katahimikan ng silid.Pagkatapos niyang makuha ang kanyang pakay ay muli niyang isinara ang lalagyan na muling lumikha ng ingay.Ngunit pagkatapos no'n ay bumalik ang nakakapangilabot na katahimikan.Napakatahimik, nakakapangilabot at nakakabinging katahimikan.Ngunit hindi nagtagal ang katahimikang iyon.Biglang may sumabog... At nagmula iyon sa likuran nang nakaupong nilalang na nakapaloob rito. Agad na sumilip ang liwanag na nagmumula sa dilaw at napakalaking buwan. Ngunit para bang walang anumang nangyaring pagsabog, dahil ang nilalang na nakatalikod mula sa sirang dingding ay nakatalikod parin mula rito at hindi natinag mula sa pagkakaupo. Kuminang ang matulis
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments