*Alana*"I want an ice cream." Lambing ko kay Allessandro."Alana, I'm working." Tugon niya habang nakatuon ang buong atensiyon sa laptop niya."Gusto ko nga ng ice cream." Pangungulit ko.He sighed.He looked at me."You can buy outside or call Mauro." Deritsong sabi niya.Napabuga ako ng hangin. Bakit hindi niya ma-sense 'yong gusto ko? Kahit sobrang nakakabagot dito sa office niya ay sumama ako dahil 'yon 'yong gusto niya. Ang dami ko dapat gagawin sa noodles house peru mas pinili kong samahan siya dito sa opisina niya. "Fine, I will call him." Aniya nang mapansing nakabusangot ako.Tumayo ako saka deri-deritsong lumabas ng silid. Nakakainis siya masyadong insensitive. Bakit kailangan pa niyang iasa sa iba 'yong dapat ay responsibilidad niya?Jusme! Nakakainis."Alana!" Sigaw niya.Hindi ko siya pinansin. Sa halip ay mas binilisan ko pa ang paghakbang ko hanggang sa marating ko ang elevator. Kaagad akong pumasok sa loob saka pinindot ang ground floor. "Ma'am Alana, uuwi na po ba
*Alana*Kung kailan naman tila naging maayos 'yong marriage ko saka naman naging biglang tila isang bangungot ang lahat. Pilit kong tinakasan ang bangungot na ito sa loob ng mahabang panahon sa pag-aakalang maiiwasan ko ito habang buhay. Francesco was the monster that was creeping inside of me. He's the one who destroyed my childhood and my whole life. I suffered enough from his grudge. I pay for the sin that I haven't committed. Allessandro spent almost ten years trying to find the culprit in his parents deaths, and I'm here hiding, acting like I didn't know anything. It really kills me every time I see him. I'm stuck; I didn't know what to choose. I may be selfish, but I couldn't risk my life. I knew the whole damn truth, but my mouth was as covered with fear as my soul. I wouldn't die yet; I will be a mom in a few months. I had to be wise even though my conscience had persecuted me a million times. This is my way to live for my child, for Allessandro, and for all the people I love.
*Allessandro*I thought I lose Alana. No words are able to describe how scared I was after I open all the hidden pages of my life to her. The hours that she was not with me was a torture. It felt like I'm losing my blood every seconds. I'm afraid I failed again but Alana was different to anyone just like my first impression after I glance at her walking on the aisle with a veil covering her face."Ay baklang palaka!" Gulat na gulat si Alana nang pumasok ako ng shower room.She covered herself with her hands."Hindi ka ba marunong kumatok?" Halos sigaw niya.Ngumiti lang ako."I just want to check if you're done," I replied."Hmm... seriously?" Nakataas ang kilay na tanong niya.Humakbang ako palapit sa kaniya.Bakas na ang baby bump niya. Hanggang ngayon nahihiwagaan pa rin ako sa mga nangyayari. I will be a dad soon, it's a bit terrifying and exciting at the same time."What?" Nakatitig siya sa mga mata ko."Am I not allowed to be here?" I teased.She opened the shower and wet hersel
*Alana*"What!" Halos sumabog ang eardrums ko nang marinig ko ang sinabi ni Alena.Hindi ko sukat akalaing maririnig ko iyon sa kapatid ko siguro ay nagbibiro lamang siya or maybe she wanted to annoyed me. "I'm getting married next week." Muli niyang sinabi.Napa angat ang isang kilay ko. Hindi yata ito magandang biro. Bakit bigla-bigla yata ang naging desisyon ni Alena?Sa pagkaka alam ko ay wala siyang boyfriend kaya imposible ang sinasabi niya."Teka lang, may sakit ka ba?" Lumapit pa ako sa kaniya at hinawakan ang noo niya pati na rin ang leeg niya."I'm totally fine." Maikling wika niya na para yatang naiirita sa ginagawa ko.Concerned lang naman ako sa kaniya. Mahalaga sa akin ang pamilya ko, wala akong ibang hiling kundi ang makita silang masaya. Mababaw lang ang kaligayahan ko, okay na ako sa tuwing nasisilayan ang mga ngiti nila lalo na 'yong ngiti ng papa ko.Ayaw ko sanang lumuha ngunit sa tuwing nakikita ko ang kalagayan ng papa ko 'di ko mapigilang mapahagulgol. Halos
*Allessandro*"Mauro, do I have to be with her for a week?" Naiirita kong tanong habang pinagmamasdan siyang ini impake ang mga damit ko.I hate being with any girl.Wala sa agenda ng buhay ko ang pumunta ng ibang bansa para lang mag spend ng time sa isang babae. It's a waste of time. Mas gugustuhin ko pa ang magkulong sa loob ng kuwarto ko at magtrabaho maghapon.Hindi ko maintindihan kong bakit kailangan ko pang gawin ito. I have already married her. Sa totoo lang wala lang talaga akong choice. Ni'y hindi sinabi sa akin ni Mauro na ako pala ang ikakasal 'nung araw na pumunta kami ng simbahan. It's a surprise na sobrang ikinagulat ko as in. Paano pa ako aatras kung naroroon lahat ng pamilya ko pati na rin ang napakaraming mga usyoserong reporters."She's your wife, Allessandro." Maikling tugon niya.Napa ismid ako."Wife. I didn't know anything about her. How come she became my wife?" I said, still iritated.Napatingin siya sa akin."I made sure that she's capable of being your wife.
*Alana*Napatayo ako bigla mula sa pagkakaupo ko sa ibabaw ng kama. Bigla na lamang namatay ang ilaw sa kuwarto. Mabuti na lang at may emergency light na nasa lamesa sa gilid ng kama. Binuksan ko ang emergency light at dahan-dahang lumabas ng kuwarto. Matapang akong tao, sigurado ako 'dun ngunit takot ako sa madilim. Kung anu-ano na ang pumasok sa isipan ko. Jusko nagsisi ako na nanuod ako ng horror movie sa Netflix nakaraang gabi.Ang creepy pa naman ng movie na 'yun. Ayaw ko ng isipin pa ang buong details. Patay din ang ilaw sa labas ng kuwarto hanggang sa sala. Sinilip ko ang labas ng villa. May ilaw naman sa gate siguro ay may problema lang sa breaker. Baka aksidenteng na off iyon. Hinanap ko ang breaker at masuwerte ako dahil natagpuan ko ito kaagad. Sinilip ko ang loob at nakita kong naka off nga. Kaya inopen ko ulit. Nakahinga ako ng maluwag nang makitang maliwanag na ang buong paligid. Dali-dali akong umakyat pabalik ng kuwarto ngunit laking gulat ko nang makitang madilim pa
*Allessandro*"Benvenuto Signore." Magalang na pagbati ng isang lalaki pagkalabas ko ng sasakyan. Nasa Italy ako ngayon kasama si Alana at nasa harap ako ngayon ng Ceilo hotel. Pag aari ito ng isa sa mga kakilala ko sa negosyo. Actually pauwi na sana kami ng Pilipinas kaya lang may biglang tumawag sa akin last night and he insisted me to attend to a ball. My father was born here in Italy, napadpad lang siya sa Philippines dahil nabihag ng isang dalagang Pilipina ang puso niya. He met my mom in Italy when she was on vacation here. At simula noong araw na nakita niya si mom ay hindi na niya ito hinayaang makawala pa. Sinundan niya ito sa Pilipinas at nanatili roon ng halos isang buwan. Araw-araw niyang binibisita si mom sa bahay nito. He's persistent because he knows what he really wanted at iyon ay ang mabihag din ang puso ni mom katulad ng ginawa nito sa kaniya. Napukaw ang ginawa kong pagbabalik tanaw sa nakaraan nang makita ang paglabas ni Alana sa sasakyan. She's wearing her black
Pagkatapos ng sampung araw ay heto ako ngayon muli kong babalikan ang mga bagay na iniwan ko sa hindi ko kagustuhang paraan.Allessandro insisted on sending me home, but I refused his offer.Hindi pa ako handang sabihin sa lahat na I already married.Baka walang maniwala.Updated kaya lahat ng mga marites dito sa amin. Alam na alam nilang wala akong boyfriend kaya kapag sinabi kong may asawa na ako ay baka maloka sila sa kaiisip kung paano nangyari iyon. Pagbaba ko ng taxi ay nakita ko si Jack.Halos patakbo siyang lumapit sa akin."Welcome home! Kung saan-saan ka namin hinanap ni Alena. Saan ka ba nagsususuot?" Bungad niya na tila nanenermon.Umismid ako.Sinasabi ko na nga ba malamang sa malamang pina blotter na ako ni Alena."Ano na, Alana? Halos mabaliw kami kahahanap sa'yo." Untag muli niya. Huminga ako ng malalim."Kamusta na si Papa?" Alam kong hindi iyon ang akmang kasagutan sa mga tanong ni Jack subalit gusto kong malaman kung naging successful ba ang operation niya o kung n