Mag-log inShare
Chapter 22
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Kaugnay na kabanata
The Unrequited Love Chapter 23
"I'M her boyfriend."Hindi ko alam kung ano ang irereact ko sa sinagot ni Nathan sa tanong sa kaniya ni Macy. Hindi ko din alam kung totoo ba 'to. Hindi lang ako makapaniwala.Totoo ba ang sinabi niya na boyfriend ko siya at may relasyon kami? Kung totoo man ang sinabi niya, ibig sabihin lang non ay totoo na ang relasyon namin? Tama ako diba?Palihim akong napangiti at hindi maitago ang sayang nararamdaman. Wala akong in-expect na sasabihin niya ang tungkol sa aming dalawa sa harap ng mga kaibigan niya dahil alam ko kung gaano kalaki ang galit niya sa akin at ako lang naman ang naghahabol sa kaniya pero nang marinig ko mula sa mga labi niya ang mga salitang 'yon... sobrang tumalon ang puso ko sa sayang nararamdaman."Ikaw babe ah, wala kang nai-kwento sa akin na may boyfriend ka na pala. At wow! Friends din pala si Dustine ko? Goal achieve na yata natin 'to!" Nakangiting sabi sa akin ni Macy at saka umupo na. Inalalayan siya ni Dustine na umupo pagkatapos ay tumabi siya sa kasintahan.
The Unrequited Love Chapter 24
"WHAT have you done?" Galit na tanong sa akin ni Nathan. Tumakbo paalis sa harapan namin si Helena at nang lingunin ako ni Nathan ay galit na galit na ang mga mata nito na nakatingin sa akin."Nothing." Sagot ko at nagkibit-balikat. Inalis niya ang kamay ko na nakahawak sa kaniya at tinitigan ako ng masama."Nothing? Really? I swear, kapag hindi na ako muling kinausap pa ni Helena, mananagot ka sa akin. Dahil ako na mismo ang papatay sa'yo!" Sabi niya. Itinago ko ang pagkagulat at sakit na nararamdaman dahil sa kaniyang sinabi. Siya na ang papatay sa akin? Should I be honored or not? "Ginagawa ko lang ang nararapat! Ginagamit ka lang niya para makuha ang pera mo pero habol ng habol ka pa rin sa kaniya. Nililigtas lang kita sa mga bagay na kayang niyang gawin." Sagot ko habang nakatingin din sa kaniya. Imbes na mapanatag, mas lalo lamang siyang nagalit sa sinabi ko."Mahal ako ni Helena at mahal namin ang isa't-isa! Tama na nga ang paggawa mo ng kwento kasi hindi ako maniniwala sa'y
The Unrequited Love Chapter 25
'HINDI kita anak.''Kapatid kita at ama mo ang Papa ko'Hindi ko alam kung ilang beses nang pumasok sa utak ko ang sinabi sa akin ni Dad kanina. Hindi ko na maalis sa isip ko 'yon at paulit-ulit nang nagre-replay sa utak ko ang kaniyang mga sinabi."I am what? Lolo's daughter?" Tanong ko sa sarili at pagak na tumawa. "What a lie! Napag-usapan namin na hindi muna ako papayag sa gusto niya hanggang sa hindi pa ako umaabot ng legal age tapos gagawa siya ng kasinungalingan na akala niya ay paniniwalaan ko? Tsk." Dagdag ko pa.Napalingon ako sa pintuan nang may kumatok. Hindi ako nagsalita at hinintay na lang pumasok ang kumatok sa pintuan ko. It's Kuya.Nakaramdam ako ng ginhawa nang makita siya. Sinabi ko kanina na kakausapin ko siya para makipag-ayos kaso hindi ko nagawa dahil napuno ang utak ko ng mga narinig ko kanina at ang gagawin ko dapat ay siyang nakalimutan ko."Kuya." Nakangiting pagtawag ko sa kaniya.Oo, parang nawala lahat sa isip ko ang mga narinig ko nang makita ko si Kuya
The Unrequited Love Chapter 26
ISANG linggo na ang nakalipas simula noong hindi ko tinantanan si Nathan. Palagi ko siyang hinahabol at sinusundan kahit saan siya magpunta. Hindi ko naman binibigyang pansin ang pagka-inis niya sa akin kasi ginagawa ko lang ang gusto ko.Masyado akong na-excite sa ginagawa ko at hindi ko napansin na isang linggo ko na rin pa lang hindi nakikita at nakaka-usap si Baste. Nasaan na kaya 'yon? Hindi ko man lang nakita ang anino niya kahit saan."Macy?" Pagtawag ko sa kaniya. Iniwan niya muna si Dustine bago lumapit sa akin."What?" Tanong niya."Nakita mo ba si Baste?" Tanong ko sa kaniya. Tinaasan naman niya ako ng kilay bago sumagot. Problema na naman nito? Nagtatanong lang ako tas magtataray na."Mukha ba akong hanapan ng mga nawawala?" Sarkastiko niyang sabi at iniwan ako.Luh? Parang nagtatanong lang naman. "Nandoon sa cafeteria, kumakain mag-isa." Sabi sa akin ni Jacob na biglang sumulpot sa tabi ko. Nagpasalamat na lang ako at umalis na sa tambayan.Nang makapasok ako sa cafeteri
The Unrequited Love Chapter 27
NAGLALAKAD ako ngayon papuntang room namin na mag-isa. Hindi sumabay sa amin si Baste at hindi ko alam kung bakit. Simula kasi noong nakilala ko siya, palagi ko na siyang nakakasama pero nitong mga nakaraang araw lang ay parang iniiwasan na niya ako.What could be the reason?Nang makapasok ako sa room namin ay wala pa din siya. Dumiretso na lang ako sa upuan ko at saka umupo. "Hi, Dahlia." Nilingon ko ang babaeng tumawag sa akin. Naka-upo siya ngayon sa upuan ni Baste habang nakangiting nakatingin sa akin. Binaba ko muna ang bag ko bago sumagot."Hi." Nakangiting bati ko pabalik."Gusto ko lang sanang tanungin kung wala na ba kayo ni Nathan?" My mouth can't speak a word when she asked me that question. It literally caught me off guard.I don't know what to answer kasi hindi ko rin naman alam kung mayroon ba talagang kami o wala kasi in the first place ako lang naman ang nag-assume na kami talaga. Pinilit ko lang naman ang nararamdaman ko para sa kagustuhan ko pero kung ang totoo ang
The Unrequited Love Chapter 28
WALA kaming pasok ngayon at nandito ako sa bahay habang nanonood ng TV. Katabi ko si Kuya, he said na wala siyang gagawin at naisip ko na baka pwede naman kaming mag-bonding tulad ng ginagawa namin dati, tutal ay matagal din naming hindi nagagawa ang bagay na 'yon."Kuya?" Pagtawag ko sa kaniya. "Hmm?""Let's go outside, Gala tayo. I miss our bonding together." Sabi ko at hinarap siya. Mahina siyang tumawa bago ako sinagot."Why? Ayaw mo ba na dito na lang tayo sa bahay? Pwede naman na kahit dito na lang." Sagot niya na ikinanguso ko lang."It's so boring here kaya! Ano gagawin natin dito? Manonood lang ng movie tapos naka-upo lang tayo at walang ibang ginagawa? Ang old na ng taste mo." Sabi ko sa kaniya na naging dahilan upang guluhin niya ang buhok ko. Hinipan ko lang ang buhok na nakaharang sa mukha ko at saka ngumuso nang marinig ko siyang tumawa."Ayon din naman ang ginagawa natin dati." Sagot niya. "Ano ba ang gusto mo? Sa labas tayo?" Tanong niya sa akin. Napaisip muna ako kun
The Unrequited Love Chapter 29
NAGISING ako sa hindi ko alam na lugar. Madilim na at alam kong nag-aalala na sa akin sila Mommy. Tumayo ako mula sa pagkakahiga at nilibot ang tingin sa paligid. Kumunot ang noo ko nang nasa gilid ako ng tulay. "Where am I? Did I sleep on street?" Tanong ko sa sarili ngunit agad din akong nakaramdam ng takot nang maalala ko ang nangyari sa akin kanina. 'Yong mga lalaki na balak akong galawin pero may nagligtas sa akin.Tinakpan ko ang sarili ko at napagdesisyunang umalis na at hanapin ang daan pauwi sa amin. "Gusto mo bang mapahamak ka ulit, hija?" Napahinto ako sa paglalakad at nilingon ang taong nagsalita. It's an old man holding a plastic of bread and a water. Ang damit niya ay butas butas na rin at ang dumi dumi niya kung titingnan. Umupo siya sa kung saan ako nakahiga kanina at inabot sa akin ang dala dala niya."Alam niyo po ba kung saan ang daan paalis sa lugar na 'to? I need to go home, my families don't know where am I." Sabi ko sa kaniya at lumapit saka umupo sa tabi niy
The Unrequited Love Chapter 30
NANG makalapit sa akin si Kuya ay agad niya akong hinila palapit sa kaniya para yakapin nang mahigpit. Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat at sinuri kung may problema ba sa akin."Ayos lang ako, Kuya." Sabi ko sa kaniya. Tinitigan niya ako sa mata at may pag-alalang tiningnan ako."I'm sorry." Sabi niya at muli akong hinila payakap sa kaniya. "Dapat ay sinamahan na lang kita, hindi sana nangyari ang bagay na 'to." Dagdag niya. Yumakap ako sa kaniya pabalik at hinagod ang likod niya."Dahlia a-anak... Saan ka ba nagpupunta ha?" Rinig kong sabi ni Mommy. Humiwalay ako kay Kuya at tiningnan si Mommy na ngayon ay naliligo na rin sa ulan para makalapit sa akin at para yakapin ako. "Sa mall lang naman po." Sagot ko sa kaniya."Bakit hindi mo sinasagot ang tawag namin?" Tanong ni Kuya. Nahihiya naman akong kumamot sa batok ko bago sumagot."There's a boy who grabbed it and took it away from me. Hinabol ko siya tapos eto nakarating ako dito." Sagot ko at nakitang nanlaki ang mata niya.
Pinakabagong kabanata
The Unrequited Love Chapter 45
Nandito na ako ngayon sa loob ng Sundae Barista at hinihintay si Mr. Bautista. He said we have a meeting and I don't know what is that meeting all about. Usually kasi kapag may meeting kaming dalawa ay agad niya nang sinasabi sa akin kung tungkol saan iyon at ie-explain na lang niya ang details in person pero ngayon, nagwa-wonder ako kung tungkol saan ang meeting namin ngayon.Kinuha ko ang phone sa bag ko nang mag-ring ito."Hello?" "Dahlia, your child wants to talk to you," sambit ni Ferrer. "Okay, give them the phone," sabi ko. Narinig ko na lang ang pagka-usap niya sa bata bago ko namalayan na hawak na ito ni Daryl."Hi Mom," he said. "Hi Mom," Dionne on the other side."Yes babies?" I asked."Will you please bring us pasalubong? Hmm?" I heard Dionne said cutely."What do you want?" Tanong ko pa. Naaninag ko na sa labas ng Barista ang kotse ni Mr. Bautista kaya napangiti ako sa nakita. I think he's going to tell me something big and surprising."Just a pizza from the store last
The Unrequited Love Chapter 44
"Are you okay now? May iba ka pa bang nararamdaman na masakit sa katawan mo?" Nilingon ko si Mr. Ferrer nang tanungin niya ako.I just woke up na kaharap ko na siya. I didn't even know kung paano siya nakapunta dito or bakit siya ang kasama ko. Hindi ko naman siya tinawagan, hindi ko nga sinagot ang tawag niya eh."I'm fine." Sagot ko at inalis ang kumot sa katawan at bumaba sa hospital bed. "Why are you here? I don't remember calling you." Dagdag ko pa nang tuluyan na akong makababa sa kama. Umikot naman siya papunta sa direksyon ko at inalalayan ako."You didn't answered my call. I decided to visit you here. I went to your house but you're not there." Gulat akong napalingon sa kaniya."How did you know my house?" Tanong ko. Nahihiya naman siyang tumawa bago sumagot."I stalked you. But don't get me wrong, I don't have any bad intentions to you and to your child." Mabilis niyang paliwanag nang samaan ko siya ng tingin."Then stop courting. Bad intention 'yon para sa akin since hindi
The Unrequited Love Chapter 43
Naging tahimik ang apat na sulok ng kwarto nang pumasok dalawa at nang makita nila ako. Hindi sila makapagsalita at para bang iwas na iwas sila na makasalubong ang mata ko.I couldn't blamed them. Ngayon na lang ulit namin nakita ang isa't isa matapos ko silang pagbawalan na bisitahin si Kuya. Oo, kahit kaibigan sila ni Kuya ay hindi ko sila pinapayagan na pumunta dito, I have my reason. Tanging si Baste at Macy lang ang pinahintulutan ko.For all those years, nakita at nalaman ko na ilang beses nilang sinubukan na puntahan si Kuya pero hindi nila magawa dahil sa higpit ng mga bantay. At sa limang taon na 'yon, wala na rin akong naging balita sa kanila. "It's fine. Wala na akong magagawa dahil nandito na rin kayo." Sambit ko sa kanila at tumango saka nilingon ang natutulog kong kapatid.Five years yet nothing's change."Uhm, Hi Dahlia. It's been five years and it's nice to meet you again." Bati sa akin ni Jacob na ikinatango ko lang. They changed. They look more manly now. Malalaki
The Unrequited Love Chapter 42
"I'm so excited to see tito-daddy! I'm sure he miss me too." Masiglang sabi ni Dionne habang tinatalian ko ang buhok niya. "How sure are you? He's still sleeping." Sagot naman ni Daryl. Tiningnan naman ni Dionne ang kakambal mula sa salamin at inikutan ito ng mata."You're so epal palagi, alam mo 'yon? Shut up your mouth na lang kung wala ka rin namang magandang sasabihin. Duh! Palibhasa kulang palagi sa pansin." Sabi nito sa kakambal at umirap.Huminga ako nang malalim. Kahapon pa sila ganito. I mean, araw-araw na silang nagbabangayan, hindi na ata maawat. Ewan ko ba kung anong tinuro nina Macy at Baste sa anak ko kaya nagkakaganito."What? I am just telling the truth. You always talked a lot and you always put me in a bad situation like it's all my fault!" Sambit ni Daryl. Halata mong naiinis siya pero mas pinipili niya ang kumalma dahil ayaw niyang masigawan ang kapatid.Palagi na lang silang ganito. Sumasakit ang ulo ko sa kanilang dalawa. Mga pasaway na bata. Pero kahit na gano'
The Unrequited Love Chapter 41
"Meeting adjourned."Nauna na akong tumayo sa upuan at naglakad na palabas. Pipihitin ko na sana ang pintuan nang may tumawag ng pangalan ko."Dahlia." I looked at the person who called me. He's walking towards me while the people we're with are exiting the room."Call me at my surname, Mr. Ferrer." Ani ko sa pormal na tono pero nakita ko lang na tumaas ang sulok ng labi niya.Hinintay niyang makalabas ang lahat ng kasama namin hanggang sa kaming dalawa na lang ang natira dito."I prefer calling you at your name." Aniya habang titig na titig sa akin. Umiwas ako ng tingin at tumingin sa may bintana niya kung saan kitang-kita ang view ng resort niya.Kumbaga ay parang isang malaking pader iyon na gawa sa glass kaya makikita talaga ang view sa labas. It's very calming and refreshing."I prefer everyone to call me by my surname. Just like how you prefer everyone to call you at your surname, right Mr. Ferrer?" Sambit ko habang ganoon pa rin ang expression ng mukha. I remained it as blank a
The Unrequited Love Chapter 40
Hindi ko mapigilang malungkot sa aking nakikita. Malaki na ang tiyan ko at sa susunod na buwan na ang due date ko. Masiyadong mabilis ang takbo ng panahon at hindi ko napansin na malapit na pala akong manganak. Parang kailan lang ay naeenjoy ko pa ang buhay ko pero ngayon ay kailangan ko nang mag-ingat lalo na't may responsibilidad na ako.Halata rin ang paglobo ng katawan ko. Ang daming nagbago sa panlabas na kaanyuan ko. I'm having a stretchmarks over my body and I gained a lot of weights since I found out that I'm not only having a one child, but rather a two child.Yes, you've heard it right. It's a twin. Mas lalo lamang umuusbong ang galit ko dahil dito. Bakit dalawa pa ang ibinigay sa akin na bata? Isa pa nga lang hindi ko na matanggap, dalawa pa kaya? Kung alam ko lang na ganito pala ang kinalabasan ng pagpili ko na mabuhay ang bata, sana tinuloy ko na lang ang paga-abort noon.Just because I keep them inside my womb, it doesn't mean I will love them. It's still a rapist child
The Unrequited Love Chapter 39
Tatlong buwan na ang nakalipas nang maaksidente si Kuya at matapos maiburol sila mommy and daddy. Mas pinili kong ilagay ang abo nila dito sa bahay kaysa sa libingan. At least dito ay palagi ko silang nakikita at mararamdaman na kasama ko sila.Tumayo ako at humarap sa salamin na nasa kwarto ko. May umbok na ang tiyan ko, medyo halata na siya kung magsusuot ako ng fit na damit pero kapag oversized t-shirt ay hindi naman.I decided to keep the baby not because I want it. Wala lang akong choice dahil pinipilit ako ni Macy at Baste na dalhin ang batang 'to. Ano pang magagawa ko?"Dahlia." Napalingon ako sa pintuan nang bumukas ito at pumasok si Macy. Nang maisarado niya ang pintuan ay binalik ko rin ang tingin sa salamin para pagmasdan ang sarili.I looked fat. Hindi naman 'yong masyadong mataba, ibang-iba kasi ang katawan ko noon kaysa sa katawan ko ngayon. The reason must because of my pregnancy."Will you really stop going to school?" She asked. Tiningnan ko siya mula sa salamin. Sh
The Unrequited Love Chapter 38
Para akong nabingi sa narinig ko. Nakikita kong gumagalaw pa ang labi niya pero hindi ko na maintindihan ang gusto niyang sabihin sa akin. Isang salita lang ang tinanggap ng utak ko."You're pregnant."I am what? Pregnant? Is this another kind of prank? Kasi kung oo, mababatukan ko 'tong si Baste. Pero kung hindi... No! It's not really true! Hindi naman talaga totoo ang lahat ng sinabi niya. Bakit ako maniniwala sa kaniya na puro biro lang naman ang mga sinasabi niya."Dahlia!" Humakbang siya palapit sa akin nang mapa-upo ako sa sahig. I looked at him. "Stop me with your jokes, Baste! I'm just sixteen and I'm not fvckin' pregnant! Who the fvck are you to tell me that gibberish, huh? You really like putting a jokes on me. I'm starting to hate you because of that!" Sambit ko at tinabig ang kamay niya na nakahawak sa akin.Is he enjoying making fun of me? Masaya bang makita na naiinis ako? Bakit pa palagi nila akong pinaglalaruan? Pagod na ako. Pagod na pagod na ako. Gusto ko nang manah
The Unrequited Love Chapter 37
"BASTE! BASTE! SANDALI NGA!"Sinubukan ko siyang habulin pero hindi ko magawa. Ang laki ng mga hakbang niya na para bang nagmamadali siya.Ano ba kasing meron? Bakit pupuntahan ni Kuya si Nathan sa airport? May kailangan ba siya sa kaniya? At si Baste, bakit nagmamadali siyang sundan si Kuya sa airport? Anong gagawin nilang dalawa doon?"Baste, wait lang. Hintayin mo ako!"Huminto siya sa paglalakad at nilingon ako."Just stay here and wait for us. Sandali lang naman kami doon. We're just going to talk to him." Sagot niya pero kumunot lang ang noo ko."Bakit kasi kailangan niyo pa siyang kausapin? Leave him alone! Diba nga aalis na siya? Edi magandang balita 'yon. Hayaan niyo na lang siya ngayon, pwede? It's already ended, tama na!" Sambit ko at hinawakan ang braso niya. "Please call Kuya and tell him to come back here? Kinakabahan kasi ako at pakiramdam ko..."Tinitigan niya ako sa mata nang putulin ko ang sinasabi ko. Ayaw ko ring sabihin ang nararamdaman ko sa kaniya dahil natatako
