Mag-log inShare
Chapter 29
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Kaugnay na kabanata
The Unrequited Love Chapter 30
NANG makalapit sa akin si Kuya ay agad niya akong hinila palapit sa kaniya para yakapin nang mahigpit. Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat at sinuri kung may problema ba sa akin."Ayos lang ako, Kuya." Sabi ko sa kaniya. Tinitigan niya ako sa mata at may pag-alalang tiningnan ako."I'm sorry." Sabi niya at muli akong hinila payakap sa kaniya. "Dapat ay sinamahan na lang kita, hindi sana nangyari ang bagay na 'to." Dagdag niya. Yumakap ako sa kaniya pabalik at hinagod ang likod niya."Dahlia a-anak... Saan ka ba nagpupunta ha?" Rinig kong sabi ni Mommy. Humiwalay ako kay Kuya at tiningnan si Mommy na ngayon ay naliligo na rin sa ulan para makalapit sa akin at para yakapin ako. "Sa mall lang naman po." Sagot ko sa kaniya."Bakit hindi mo sinasagot ang tawag namin?" Tanong ni Kuya. Nahihiya naman akong kumamot sa batok ko bago sumagot."There's a boy who grabbed it and took it away from me. Hinabol ko siya tapos eto nakarating ako dito." Sagot ko at nakitang nanlaki ang mata niya.
The Unrequited Love Chapter 31
TRIGGER WARNING!—"AHHHH!"Napatingin ako sa sahig nang mahulog ang naputol kong buhok dito. Nanginginig kong tiningnan si Nathan na gulat na gulat na nakatingin sa akin."Y-youre b-back... " Nanlaki ang mata ko nang bitawan niya ang hawak niyang kutsilyo at niyakap ako ng mahigpit. "Helena, b-babe, b-binalikan mo ako... " Hindi ako makagalaw sa pwesto ko dahil sa ginawa niya.I have to admit that, nag-expect ako na ako ang tinutukoy niya pero nang marinig ko pa ang sinabi niya ay doon ako nagising sa katotohanan na hindi nga pala ako ang gusto niya, ang hinahanap niya at ang hinihintay niya.Because I will never be Helena."N-nathan... " Pagtawag ko sa kaniya.Sa isang iglap lang ay nabalik siya sa reyalidad. Tinulak niya ako palayo sa kaniya dahilan para mawalan ako ng balanse. Mabuti na lamang at katabi ko lang ang pader para ito'y sandalan."What are you doing here!" It's not even a question. The way he said those words in front of me made a strain in my heart. What would I expe
The Unrequited Love Chapter 32
Nang maikalma ako ni Kuya ay tinayo niya ako't inalalayan sa paglabas ng banyo ko at pinaupo sa dulo ng aking kama. Bumalik siya sa loob ng banyo at lumabas nang may hawak na tuwalya.Bagama't hindi nagsasalita, alam ko at ramdam ko ang nanahimik ngunit nagliliyab niyang puso. Marahil ay dahil sa kaniyang nalaman. Kahit ako ay magagalit.Isang taong akala kong walang gagawin sa akin na masama ay isa rin palang taong bumaboy sa akin. Isang taong minahal ko lamang ng lubos ngunit bakit ito ang ibinato sa akin ng tadhana? Kapalaran ko na ba ito o baka naman ay karma ko na dahil sa mga ginawa ko?Gusto ko lang humingi ng kapatawaran sa aking mga nagawa pero may kapalit pala ang paghingi ko ng tawad. Bakit? Bakit ito nangyari sa akin? Ano ang nagawa ko upang gawin niya sa akin ang bagay na 'yon?Kung kasalanan ang magmahal, sana ay hindi ko na lang ginawa. I just want to feel loved, to be appreciated by the person I love, to be seen, to be looked at and to be admired but none of it was giv
The Unrequited Love Chapter 33
Ilang linggo na ang nakalipas at naghahanda na ako para sa aking pag-alis. Hindi pa naman ngayon pero inaayos ko na ang mga gamit na dadalhin ko para handa na ito sa araw ng pag-alis ko.Napagdesisyunan kong doon na lang ituloy ang pag-aaral ko at kapag nakatapos na ako at nakapag-graduate na, sasabihin ko kay Daddy na handa na akong pamunuan ang kumpanya.Alam kong maraming pagbabago ang magaganap pero hindi ko na alintana iyon lalo na't gusto ko ring makalimot sa mga nangyari sa akin dito. It may be hard but I'm willing to take risk.I want to forget and live again as the new Dahlia, and in the future I will be strong and brave to whatever the future will give me. I promise that I will never be weak again and no one will break me like how they've wanted. I will not let any man to destroy me just because I'm too good at them, no one will take advantage of me again. I will stand firm and ready to face all the situations.Nang matapos ako sa pag-aayos ng gamit ko ay umupo ako sa gilid
The Unrequited Love Chapter 34
"I-it's not t-true, diba Kuya?" Halos hindi na maintindihan ang lumalabas sa bibig ko dahil sa paghagulgol ko. Walang tigil sa pagtulo ang luha ko na para bang may sarili silang isip at kusa na lang lumalabas.Nilingon ko si Kuya na nakatulala lang sa kawalan na para bang wala ng buhay dahil hindi na siya gumagalaw. Lumapit ako at tumayo sa harapan niya, hinila ko siya para mayakap ako at maya-maya lang ay narinig ko na rin ang paghagulgol niya.He's making me cry but I have to be strong for him. Kailangan may isa sa amin na mananatiling matatag para siya ang umalalay sa isa."T-they're alive, trust me! They're coming h-home... to us. I assure you Kuya." Ani ko at tinapik-tapik ang likod niya.Hindi ako naniniwala sa balita. I don't believe them kaya wala akong paniniwalaan na kahit ano sa sinabi nila. Hindi patay ang magulang namin, buhay sila! Who knows kung binayaran sila ng kaaway ni Dad para ibalita 'yon at masira ang image ni Dad para magtagumpay sila sa binabalak nila na pabag
The Unrequited Love Chapter 35
Ito ang unang araw ng burol nila Mommy and Daddy dito sa hospital at maraming tao ang bumibisita, dad's business partners, mom's relatives and some people are the influencial people in the industry and even the patients here are coming.Hindi maipagkakailang kilalang tao nga si Daddy. A lot of people came today and who knows if some people here are his competitors. Pumunta lang para tingnan ang walang buhay na katawan ni Daddy at matutuwa dahil mababawasan na sila ng kakumpetensya. Pathetic greedy hypocrites!"Dahlia." Napalingon ako sa taong tumawag sa akin. Lumapit siya at hinawakan ako sa balikat saka inalalayang maglakad papunta sa upuan."Magpahinga ka nga, kami na lang muna ng Kuya mo ang mag-aasikaso sa mga taong pumupunta. Kanina ka pa nakatayo at kanina mo pa binabati ang mga tao. Rest, your brother and I will do the rest here." Aniya sa akin pero umiling ako."I can't. It's my duty to greet and thank those people who's coming at my parents funeral. I am the daughter of the d
The Unrequited Love Chapter 36
Dahan-dahan kong iminulat ang mata ko at sandaling in-adjust ang paningin sa liwanag. Bumangon ako sa pagkakahiga at hinanap sina Kuya at Baste. Ako lang kasi ang mag-isa pagkagising ko, akala ko pa naman ay nandito sila sa tabi ko.Wala lang, nami-miss ko lang sila hehe.Isinuot ko ang tsinelas ko at lumabas ng kwarto. Hindi ko alam kung ano ang nangyari kanina, basta bigla na lang akong nakaramdam ng pagka-antok tapos naramdaman ko na lang ang pagsalo sa akin ni Baste.Hindi ko rin alam kung bakit bigla na lang akong inaantok kahit kakatulog ko lang din naman at napapansin ko rin na napakasensitibo ko na pagdating sa mga pagkain na kakainin ko, na dati ay hindi naman. Idagdag pa na napapansin ko din ang pabago-bago ng mood ko. Bakit naman parang ang daming pagbabago sa'kin? May problema ba sa akin? Feeling ko naman ay ayos lang ako pero minsan napapansin ko rin na hindi. Ano ba talaga?Nandito pa rin kami sa hospital, parang ginawa na naming bahay 'to ah. Pero syempre ayos lang kasi
The Unrequited Love Chapter 37
"BASTE! BASTE! SANDALI NGA!"Sinubukan ko siyang habulin pero hindi ko magawa. Ang laki ng mga hakbang niya na para bang nagmamadali siya.Ano ba kasing meron? Bakit pupuntahan ni Kuya si Nathan sa airport? May kailangan ba siya sa kaniya? At si Baste, bakit nagmamadali siyang sundan si Kuya sa airport? Anong gagawin nilang dalawa doon?"Baste, wait lang. Hintayin mo ako!"Huminto siya sa paglalakad at nilingon ako."Just stay here and wait for us. Sandali lang naman kami doon. We're just going to talk to him." Sagot niya pero kumunot lang ang noo ko."Bakit kasi kailangan niyo pa siyang kausapin? Leave him alone! Diba nga aalis na siya? Edi magandang balita 'yon. Hayaan niyo na lang siya ngayon, pwede? It's already ended, tama na!" Sambit ko at hinawakan ang braso niya. "Please call Kuya and tell him to come back here? Kinakabahan kasi ako at pakiramdam ko..."Tinitigan niya ako sa mata nang putulin ko ang sinasabi ko. Ayaw ko ring sabihin ang nararamdaman ko sa kaniya dahil natatako
Pinakabagong kabanata
The Unrequited Love Chapter 45
Nandito na ako ngayon sa loob ng Sundae Barista at hinihintay si Mr. Bautista. He said we have a meeting and I don't know what is that meeting all about. Usually kasi kapag may meeting kaming dalawa ay agad niya nang sinasabi sa akin kung tungkol saan iyon at ie-explain na lang niya ang details in person pero ngayon, nagwa-wonder ako kung tungkol saan ang meeting namin ngayon.Kinuha ko ang phone sa bag ko nang mag-ring ito."Hello?" "Dahlia, your child wants to talk to you," sambit ni Ferrer. "Okay, give them the phone," sabi ko. Narinig ko na lang ang pagka-usap niya sa bata bago ko namalayan na hawak na ito ni Daryl."Hi Mom," he said. "Hi Mom," Dionne on the other side."Yes babies?" I asked."Will you please bring us pasalubong? Hmm?" I heard Dionne said cutely."What do you want?" Tanong ko pa. Naaninag ko na sa labas ng Barista ang kotse ni Mr. Bautista kaya napangiti ako sa nakita. I think he's going to tell me something big and surprising."Just a pizza from the store last
The Unrequited Love Chapter 44
"Are you okay now? May iba ka pa bang nararamdaman na masakit sa katawan mo?" Nilingon ko si Mr. Ferrer nang tanungin niya ako.I just woke up na kaharap ko na siya. I didn't even know kung paano siya nakapunta dito or bakit siya ang kasama ko. Hindi ko naman siya tinawagan, hindi ko nga sinagot ang tawag niya eh."I'm fine." Sagot ko at inalis ang kumot sa katawan at bumaba sa hospital bed. "Why are you here? I don't remember calling you." Dagdag ko pa nang tuluyan na akong makababa sa kama. Umikot naman siya papunta sa direksyon ko at inalalayan ako."You didn't answered my call. I decided to visit you here. I went to your house but you're not there." Gulat akong napalingon sa kaniya."How did you know my house?" Tanong ko. Nahihiya naman siyang tumawa bago sumagot."I stalked you. But don't get me wrong, I don't have any bad intentions to you and to your child." Mabilis niyang paliwanag nang samaan ko siya ng tingin."Then stop courting. Bad intention 'yon para sa akin since hindi
The Unrequited Love Chapter 43
Naging tahimik ang apat na sulok ng kwarto nang pumasok dalawa at nang makita nila ako. Hindi sila makapagsalita at para bang iwas na iwas sila na makasalubong ang mata ko.I couldn't blamed them. Ngayon na lang ulit namin nakita ang isa't isa matapos ko silang pagbawalan na bisitahin si Kuya. Oo, kahit kaibigan sila ni Kuya ay hindi ko sila pinapayagan na pumunta dito, I have my reason. Tanging si Baste at Macy lang ang pinahintulutan ko.For all those years, nakita at nalaman ko na ilang beses nilang sinubukan na puntahan si Kuya pero hindi nila magawa dahil sa higpit ng mga bantay. At sa limang taon na 'yon, wala na rin akong naging balita sa kanila. "It's fine. Wala na akong magagawa dahil nandito na rin kayo." Sambit ko sa kanila at tumango saka nilingon ang natutulog kong kapatid.Five years yet nothing's change."Uhm, Hi Dahlia. It's been five years and it's nice to meet you again." Bati sa akin ni Jacob na ikinatango ko lang. They changed. They look more manly now. Malalaki
The Unrequited Love Chapter 42
"I'm so excited to see tito-daddy! I'm sure he miss me too." Masiglang sabi ni Dionne habang tinatalian ko ang buhok niya. "How sure are you? He's still sleeping." Sagot naman ni Daryl. Tiningnan naman ni Dionne ang kakambal mula sa salamin at inikutan ito ng mata."You're so epal palagi, alam mo 'yon? Shut up your mouth na lang kung wala ka rin namang magandang sasabihin. Duh! Palibhasa kulang palagi sa pansin." Sabi nito sa kakambal at umirap.Huminga ako nang malalim. Kahapon pa sila ganito. I mean, araw-araw na silang nagbabangayan, hindi na ata maawat. Ewan ko ba kung anong tinuro nina Macy at Baste sa anak ko kaya nagkakaganito."What? I am just telling the truth. You always talked a lot and you always put me in a bad situation like it's all my fault!" Sambit ni Daryl. Halata mong naiinis siya pero mas pinipili niya ang kumalma dahil ayaw niyang masigawan ang kapatid.Palagi na lang silang ganito. Sumasakit ang ulo ko sa kanilang dalawa. Mga pasaway na bata. Pero kahit na gano'
The Unrequited Love Chapter 41
"Meeting adjourned."Nauna na akong tumayo sa upuan at naglakad na palabas. Pipihitin ko na sana ang pintuan nang may tumawag ng pangalan ko."Dahlia." I looked at the person who called me. He's walking towards me while the people we're with are exiting the room."Call me at my surname, Mr. Ferrer." Ani ko sa pormal na tono pero nakita ko lang na tumaas ang sulok ng labi niya.Hinintay niyang makalabas ang lahat ng kasama namin hanggang sa kaming dalawa na lang ang natira dito."I prefer calling you at your name." Aniya habang titig na titig sa akin. Umiwas ako ng tingin at tumingin sa may bintana niya kung saan kitang-kita ang view ng resort niya.Kumbaga ay parang isang malaking pader iyon na gawa sa glass kaya makikita talaga ang view sa labas. It's very calming and refreshing."I prefer everyone to call me by my surname. Just like how you prefer everyone to call you at your surname, right Mr. Ferrer?" Sambit ko habang ganoon pa rin ang expression ng mukha. I remained it as blank a
The Unrequited Love Chapter 40
Hindi ko mapigilang malungkot sa aking nakikita. Malaki na ang tiyan ko at sa susunod na buwan na ang due date ko. Masiyadong mabilis ang takbo ng panahon at hindi ko napansin na malapit na pala akong manganak. Parang kailan lang ay naeenjoy ko pa ang buhay ko pero ngayon ay kailangan ko nang mag-ingat lalo na't may responsibilidad na ako.Halata rin ang paglobo ng katawan ko. Ang daming nagbago sa panlabas na kaanyuan ko. I'm having a stretchmarks over my body and I gained a lot of weights since I found out that I'm not only having a one child, but rather a two child.Yes, you've heard it right. It's a twin. Mas lalo lamang umuusbong ang galit ko dahil dito. Bakit dalawa pa ang ibinigay sa akin na bata? Isa pa nga lang hindi ko na matanggap, dalawa pa kaya? Kung alam ko lang na ganito pala ang kinalabasan ng pagpili ko na mabuhay ang bata, sana tinuloy ko na lang ang paga-abort noon.Just because I keep them inside my womb, it doesn't mean I will love them. It's still a rapist child
The Unrequited Love Chapter 39
Tatlong buwan na ang nakalipas nang maaksidente si Kuya at matapos maiburol sila mommy and daddy. Mas pinili kong ilagay ang abo nila dito sa bahay kaysa sa libingan. At least dito ay palagi ko silang nakikita at mararamdaman na kasama ko sila.Tumayo ako at humarap sa salamin na nasa kwarto ko. May umbok na ang tiyan ko, medyo halata na siya kung magsusuot ako ng fit na damit pero kapag oversized t-shirt ay hindi naman.I decided to keep the baby not because I want it. Wala lang akong choice dahil pinipilit ako ni Macy at Baste na dalhin ang batang 'to. Ano pang magagawa ko?"Dahlia." Napalingon ako sa pintuan nang bumukas ito at pumasok si Macy. Nang maisarado niya ang pintuan ay binalik ko rin ang tingin sa salamin para pagmasdan ang sarili.I looked fat. Hindi naman 'yong masyadong mataba, ibang-iba kasi ang katawan ko noon kaysa sa katawan ko ngayon. The reason must because of my pregnancy."Will you really stop going to school?" She asked. Tiningnan ko siya mula sa salamin. Sh
The Unrequited Love Chapter 38
Para akong nabingi sa narinig ko. Nakikita kong gumagalaw pa ang labi niya pero hindi ko na maintindihan ang gusto niyang sabihin sa akin. Isang salita lang ang tinanggap ng utak ko."You're pregnant."I am what? Pregnant? Is this another kind of prank? Kasi kung oo, mababatukan ko 'tong si Baste. Pero kung hindi... No! It's not really true! Hindi naman talaga totoo ang lahat ng sinabi niya. Bakit ako maniniwala sa kaniya na puro biro lang naman ang mga sinasabi niya."Dahlia!" Humakbang siya palapit sa akin nang mapa-upo ako sa sahig. I looked at him. "Stop me with your jokes, Baste! I'm just sixteen and I'm not fvckin' pregnant! Who the fvck are you to tell me that gibberish, huh? You really like putting a jokes on me. I'm starting to hate you because of that!" Sambit ko at tinabig ang kamay niya na nakahawak sa akin.Is he enjoying making fun of me? Masaya bang makita na naiinis ako? Bakit pa palagi nila akong pinaglalaruan? Pagod na ako. Pagod na pagod na ako. Gusto ko nang manah
The Unrequited Love Chapter 37
"BASTE! BASTE! SANDALI NGA!"Sinubukan ko siyang habulin pero hindi ko magawa. Ang laki ng mga hakbang niya na para bang nagmamadali siya.Ano ba kasing meron? Bakit pupuntahan ni Kuya si Nathan sa airport? May kailangan ba siya sa kaniya? At si Baste, bakit nagmamadali siyang sundan si Kuya sa airport? Anong gagawin nilang dalawa doon?"Baste, wait lang. Hintayin mo ako!"Huminto siya sa paglalakad at nilingon ako."Just stay here and wait for us. Sandali lang naman kami doon. We're just going to talk to him." Sagot niya pero kumunot lang ang noo ko."Bakit kasi kailangan niyo pa siyang kausapin? Leave him alone! Diba nga aalis na siya? Edi magandang balita 'yon. Hayaan niyo na lang siya ngayon, pwede? It's already ended, tama na!" Sambit ko at hinawakan ang braso niya. "Please call Kuya and tell him to come back here? Kinakabahan kasi ako at pakiramdam ko..."Tinitigan niya ako sa mata nang putulin ko ang sinasabi ko. Ayaw ko ring sabihin ang nararamdaman ko sa kaniya dahil natatako
