Mag-log inShare
Chapter 45
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56
Kaugnay na kabanata
The Unrequited Love Chapter 1
INIKOT ko ang mata ko sa airport. Kakalabas ko lang ng eroplano at ngayon ay tuwang tuwa ako sa nakikita ko. Nakauwi na ako! Nakauwi na ako sa pilipinas. Oh my Gosh. I can't believe it.After eight years, really! I'm now in the Philippines.Nakatapak na ako sa lupang sinilangan ko! I miss this so much! Ilang taon din akong namalagi sa US para magpagamot pero ngayon nakabalik na ulit ako. Sobra pa sa tuwa ang nararamdaman ko ngayon.I need to go to see my family. They didn't know that today is my flight. I wanted to surprise them. I'm really really happy right now. Hindi ko maexplain ang nararamdaman ko. Ang pamilyang hindi ko nakita sa loob ng walong taon ay makikita ko na ngayon. Is this real? I can't stop wandering. Hindi talaga ako makapaniwala!Pumara lang ako ng taxi para makauwi. Tumigil ang taxi sa harap ko at bumaba si Manong driver para tulungan akong ilagay ang mga gamit ko sa compartment ng taxi. Tumulong na din ako sa paglagay ng mga bagah
The Unrequited Love Chapter 2
I saw him.After eight years, I saw him again. Hindi pa rin siya nagbabago. Kung ano ang tingin ko sa kaniya noon, ganon pa rin hanggang ngayon. He still looks like the Nathan I was once knew. The one who caught my attention and made me felt how my heart was beating. It's been eight years, I know I was young then but if until now my heart is still beating for him, It just mean, it's love. This is proof that I didn't just feel puppy love back then. I'm already in love at such a young age.What happened last night made me happy and hurt at the same time. Happy because I saw him again and hurt because I'm still invisible to him. He only remembers me as 'The sick girl'. He never knew my name and he never knew I'm existing if Kuya didn't introduced me to him. But I can't deny how good looking he is.He has this brown styled hair, He has sharp nose, pink kissable lips and his brown eyes is shining through the lights. He's so tall, pang-model ang tangkad niya and
The Unrequited Love Chapter 3
NAGPAIWAN muna ako kay Kuya sa field ng school at umalis naman silang apat dahil daw papasok pa sila sa kanilang mga klase. They are a graduating students. Med Students si Kuya dahil sa kaniya ipapamana ni Daddy ang hospital na pagmamay-ari niya.After 3 years maybe, ipapasa na sa kaniya ni Daddy ang hospital and it will all be his. While me? I'm just sixteen, senior highschool palang, studying Accountancy and Business and Management at ipapamana ito sa akin ni Daddy after 6 years.I don't want it actually. I'm not into business. I was just forced to study business para daw sa kumpanya. Ayaw kong pumayag pero wala akong magagawa. Maraming kalaban ang gustong ipabagsak si Daddy and he even receiving a threat. And there's part of me that I understand him but why me? I mean I can't guarantee my life, I have heart failure and anytime I can be disappeard.It hurts but it's also the truth. I have to accept my fate. If it will happen then I'll let it happen.
The Unrequited Love Chapter 4
"WHERE'S my Princess?" Rinig kong tanong ni Daddy. Nasa likod niya ako ngayon habang siya ay hinahanap-hanap pa ako.Kinalabit ko siya. Humarap naman siya sa akin at nanlaki ang mata nang makita ako. Maya maya lang ay bigla niya akong niyakap ng mahigpit, ganon din ang ginawa ko sa kaniya."I miss you, my princess!" Sabi niya sa akin. Napangiti naman ako. I miss him too, so so much. God knows how much I miss them.He was supposed to come home the day I came back but sadly, na-delayed ang pag-uwi niya kasi nagkaroon daw ng problema sa kumpanya doon sa france. Naiintindihan ko naman ang rason at mabuti na lang ay nakabalik na siya.Bumitaw na kami sa isa't-isa. Hinalikan naman niya ako sa noo bago lingunin si Mommy na naghihintay sa kaniya. Ang laki naman ng ngiti ni Daddy nang makita si Mommy na nakangiti ring naghihintay sa kaniya."And now my queen's turn." Ganon din ang ginawa ni Daddy kay Mommy. Nakangiti lang kaming dalawa ni Kuya habang pinagm
The Unrequited Love Chapter 5
SABAY kaming naglakad papunta sa classroom namin ni Sebastian pagkaalis ni Hiro Bartolome. Napagdesisyunan na lang din namin na pumasok na sa room para makaupo na rin at makapagpahinga kahit sandali man lang.Bakit kaya ganon yon? Mukha namang seryoso sa buhay pero parang laging may baon na sama ng loob. Ang hirap alamin ang natural na siya, imposible namang ganoon na talaga iyon simula pagkabata.Mayroon bang bata na pinaglihi sa sama ng loob? Wala naman diba? Ewan, siguro. Hindi ko alam."Pumasok ka ba kahapon? May assignment daw, kokopya sana ako." Sabi ng katabi kong si Baste.Kailangan ko lang sigurong masanay sa kaniya. Mukhang ito talaga ang totoong siya. Tanggapin ko na lang.Nasa loob na kami ng klase at magkatabing naka-upo. Kaming dalawa pa lang ang nandito. Kanina ko pa napapansin na nagmamadali siyang magsagot sa kaniyang papel pero sa tingin ko wala siyang maisagot habang hinihintay ko naman magliwanag."Hindi.
The Unrequited Love Chapter 6
Lalo akong nabulunan dahil sa sinabi niya. I was drinking water when he said those words. Gulat naman napatingin si Kuya at ang dalawa niyang kaibigan kay Baste at hindi alam kung ano ang sasabihin.Lumingon ako kay Nathan at wala namang emosyon ang nakapaskil sa kaniyang mukha. Patuloy lang siyang kumakain at para bang walang narinig. Binalik ko ang tingin ko kay Kuya nang marinig ko siyang masagsalita."B-boyfriend?" Di makapaniwalang tanong ni Kuya at nilingon ako. Hindi ko alam kung ano ang ire-react ko dahil nabigla din ako sa sinabi ni Baste. He's really such an unbelievable man! Gosh, I can't believe I became friends with him."I-it's not what you think Kuya." Sabi ko at nilingon si Baste na nakangiti pa din. Sinamaan ko siya ng tingin pero parang wala lang sa kaniya."Then what does he mean?" Tanong pa ni Kuya na seryosong nakatingin sa akin. Para bang ini-interogate ako sa isang kwarto."He means boy bestfriend. It's not the romantic
The Unrequited Love Chapter 7
"DAHLIA!" Lumingon ako sa taong tumawag sa akin. Patakbong lumapit sa akin si Baste habang may hawak na baseball bat sa kamay."I knew it! Maaga ka na naman pumasok! Gumising ako ng maaga para sayo." Tinaasan ko naman siya ng kilay dahil sa sinabi niya. "Hindi ko kasi alam kung pumayag ka ba kagabi. Bigla ka na lang hindi nagreply sa akin. Kaya eto, gumising ako ng maaga para pilitin ka!" Sabi niya at mahinang tumawa."Pumayag ako! Tsaka ano ba kasi ang gagawin mo?" Kunot noong tanong ko sa kaniya. Kinamot niya ang batok niya at umiwas ng tingin sa akin."Wag ka magagalit ah?" Sabi niya, hindi ako sumagot at hinintay lang ang susunod na sasabihin niya. "Ito kasi 'yong parusa sa akin ni Ma'am noong hindi ako nakagawa ng pinapagawa niya. Ang maglinis ng field. Eh sabi ko tutulungan mo ako hehe. SORRY NA! HINDI KO SINASADYA! Bigla na lang lumabas sa bunganga ko 'yon." Sabi niya na parang umiiyak. Hindi ko alam kung ano ang ire-react ko dahil sa sinabi niya.
The Unrequited Love Chapter 8
Life is a battle every day, ika ng iba. Because if things go out of hand, you'll have to fight life over and over again. But what if things don't go out of hand and life continues to resemble a war zone? Would there be a reason to fight?There's a saying that Love won't be a love if there's no pain. And I think I can prove that in my situation. Well it's obviously a one sided love, I'm completely aware of that fact and loving him won't make me a less person. Kuya might not agree with it but we cannot control love, right? Parang may sarili itong pag-iisip and decision that controls your mind to do what it wants. If you stop it, it will demand pain."Where have you been?" Tanong sa akin ni Baste nang makarating ako sa kinaroroonan niya. I saw him eating alone here kaya dito na ako dumiretso para sabayan siya."Somewhere." Sagot ko at nginitian siya. Inabot niya sa akin ang pagkain ko na binili niya kanina. Ang sabi niya ay sinabay na niya ako sa pagbili ng pagkain
Pinakabagong kabanata
The Unrequited Love Chapter 45
Nandito na ako ngayon sa loob ng Sundae Barista at hinihintay si Mr. Bautista. He said we have a meeting and I don't know what is that meeting all about. Usually kasi kapag may meeting kaming dalawa ay agad niya nang sinasabi sa akin kung tungkol saan iyon at ie-explain na lang niya ang details in person pero ngayon, nagwa-wonder ako kung tungkol saan ang meeting namin ngayon.Kinuha ko ang phone sa bag ko nang mag-ring ito."Hello?" "Dahlia, your child wants to talk to you," sambit ni Ferrer. "Okay, give them the phone," sabi ko. Narinig ko na lang ang pagka-usap niya sa bata bago ko namalayan na hawak na ito ni Daryl."Hi Mom," he said. "Hi Mom," Dionne on the other side."Yes babies?" I asked."Will you please bring us pasalubong? Hmm?" I heard Dionne said cutely."What do you want?" Tanong ko pa. Naaninag ko na sa labas ng Barista ang kotse ni Mr. Bautista kaya napangiti ako sa nakita. I think he's going to tell me something big and surprising."Just a pizza from the store last
The Unrequited Love Chapter 44
"Are you okay now? May iba ka pa bang nararamdaman na masakit sa katawan mo?" Nilingon ko si Mr. Ferrer nang tanungin niya ako.I just woke up na kaharap ko na siya. I didn't even know kung paano siya nakapunta dito or bakit siya ang kasama ko. Hindi ko naman siya tinawagan, hindi ko nga sinagot ang tawag niya eh."I'm fine." Sagot ko at inalis ang kumot sa katawan at bumaba sa hospital bed. "Why are you here? I don't remember calling you." Dagdag ko pa nang tuluyan na akong makababa sa kama. Umikot naman siya papunta sa direksyon ko at inalalayan ako."You didn't answered my call. I decided to visit you here. I went to your house but you're not there." Gulat akong napalingon sa kaniya."How did you know my house?" Tanong ko. Nahihiya naman siyang tumawa bago sumagot."I stalked you. But don't get me wrong, I don't have any bad intentions to you and to your child." Mabilis niyang paliwanag nang samaan ko siya ng tingin."Then stop courting. Bad intention 'yon para sa akin since hindi
The Unrequited Love Chapter 43
Naging tahimik ang apat na sulok ng kwarto nang pumasok dalawa at nang makita nila ako. Hindi sila makapagsalita at para bang iwas na iwas sila na makasalubong ang mata ko.I couldn't blamed them. Ngayon na lang ulit namin nakita ang isa't isa matapos ko silang pagbawalan na bisitahin si Kuya. Oo, kahit kaibigan sila ni Kuya ay hindi ko sila pinapayagan na pumunta dito, I have my reason. Tanging si Baste at Macy lang ang pinahintulutan ko.For all those years, nakita at nalaman ko na ilang beses nilang sinubukan na puntahan si Kuya pero hindi nila magawa dahil sa higpit ng mga bantay. At sa limang taon na 'yon, wala na rin akong naging balita sa kanila. "It's fine. Wala na akong magagawa dahil nandito na rin kayo." Sambit ko sa kanila at tumango saka nilingon ang natutulog kong kapatid.Five years yet nothing's change."Uhm, Hi Dahlia. It's been five years and it's nice to meet you again." Bati sa akin ni Jacob na ikinatango ko lang. They changed. They look more manly now. Malalaki
The Unrequited Love Chapter 42
"I'm so excited to see tito-daddy! I'm sure he miss me too." Masiglang sabi ni Dionne habang tinatalian ko ang buhok niya. "How sure are you? He's still sleeping." Sagot naman ni Daryl. Tiningnan naman ni Dionne ang kakambal mula sa salamin at inikutan ito ng mata."You're so epal palagi, alam mo 'yon? Shut up your mouth na lang kung wala ka rin namang magandang sasabihin. Duh! Palibhasa kulang palagi sa pansin." Sabi nito sa kakambal at umirap.Huminga ako nang malalim. Kahapon pa sila ganito. I mean, araw-araw na silang nagbabangayan, hindi na ata maawat. Ewan ko ba kung anong tinuro nina Macy at Baste sa anak ko kaya nagkakaganito."What? I am just telling the truth. You always talked a lot and you always put me in a bad situation like it's all my fault!" Sambit ni Daryl. Halata mong naiinis siya pero mas pinipili niya ang kumalma dahil ayaw niyang masigawan ang kapatid.Palagi na lang silang ganito. Sumasakit ang ulo ko sa kanilang dalawa. Mga pasaway na bata. Pero kahit na gano'
The Unrequited Love Chapter 41
"Meeting adjourned."Nauna na akong tumayo sa upuan at naglakad na palabas. Pipihitin ko na sana ang pintuan nang may tumawag ng pangalan ko."Dahlia." I looked at the person who called me. He's walking towards me while the people we're with are exiting the room."Call me at my surname, Mr. Ferrer." Ani ko sa pormal na tono pero nakita ko lang na tumaas ang sulok ng labi niya.Hinintay niyang makalabas ang lahat ng kasama namin hanggang sa kaming dalawa na lang ang natira dito."I prefer calling you at your name." Aniya habang titig na titig sa akin. Umiwas ako ng tingin at tumingin sa may bintana niya kung saan kitang-kita ang view ng resort niya.Kumbaga ay parang isang malaking pader iyon na gawa sa glass kaya makikita talaga ang view sa labas. It's very calming and refreshing."I prefer everyone to call me by my surname. Just like how you prefer everyone to call you at your surname, right Mr. Ferrer?" Sambit ko habang ganoon pa rin ang expression ng mukha. I remained it as blank a
The Unrequited Love Chapter 40
Hindi ko mapigilang malungkot sa aking nakikita. Malaki na ang tiyan ko at sa susunod na buwan na ang due date ko. Masiyadong mabilis ang takbo ng panahon at hindi ko napansin na malapit na pala akong manganak. Parang kailan lang ay naeenjoy ko pa ang buhay ko pero ngayon ay kailangan ko nang mag-ingat lalo na't may responsibilidad na ako.Halata rin ang paglobo ng katawan ko. Ang daming nagbago sa panlabas na kaanyuan ko. I'm having a stretchmarks over my body and I gained a lot of weights since I found out that I'm not only having a one child, but rather a two child.Yes, you've heard it right. It's a twin. Mas lalo lamang umuusbong ang galit ko dahil dito. Bakit dalawa pa ang ibinigay sa akin na bata? Isa pa nga lang hindi ko na matanggap, dalawa pa kaya? Kung alam ko lang na ganito pala ang kinalabasan ng pagpili ko na mabuhay ang bata, sana tinuloy ko na lang ang paga-abort noon.Just because I keep them inside my womb, it doesn't mean I will love them. It's still a rapist child
The Unrequited Love Chapter 39
Tatlong buwan na ang nakalipas nang maaksidente si Kuya at matapos maiburol sila mommy and daddy. Mas pinili kong ilagay ang abo nila dito sa bahay kaysa sa libingan. At least dito ay palagi ko silang nakikita at mararamdaman na kasama ko sila.Tumayo ako at humarap sa salamin na nasa kwarto ko. May umbok na ang tiyan ko, medyo halata na siya kung magsusuot ako ng fit na damit pero kapag oversized t-shirt ay hindi naman.I decided to keep the baby not because I want it. Wala lang akong choice dahil pinipilit ako ni Macy at Baste na dalhin ang batang 'to. Ano pang magagawa ko?"Dahlia." Napalingon ako sa pintuan nang bumukas ito at pumasok si Macy. Nang maisarado niya ang pintuan ay binalik ko rin ang tingin sa salamin para pagmasdan ang sarili.I looked fat. Hindi naman 'yong masyadong mataba, ibang-iba kasi ang katawan ko noon kaysa sa katawan ko ngayon. The reason must because of my pregnancy."Will you really stop going to school?" She asked. Tiningnan ko siya mula sa salamin. Sh
The Unrequited Love Chapter 38
Para akong nabingi sa narinig ko. Nakikita kong gumagalaw pa ang labi niya pero hindi ko na maintindihan ang gusto niyang sabihin sa akin. Isang salita lang ang tinanggap ng utak ko."You're pregnant."I am what? Pregnant? Is this another kind of prank? Kasi kung oo, mababatukan ko 'tong si Baste. Pero kung hindi... No! It's not really true! Hindi naman talaga totoo ang lahat ng sinabi niya. Bakit ako maniniwala sa kaniya na puro biro lang naman ang mga sinasabi niya."Dahlia!" Humakbang siya palapit sa akin nang mapa-upo ako sa sahig. I looked at him. "Stop me with your jokes, Baste! I'm just sixteen and I'm not fvckin' pregnant! Who the fvck are you to tell me that gibberish, huh? You really like putting a jokes on me. I'm starting to hate you because of that!" Sambit ko at tinabig ang kamay niya na nakahawak sa akin.Is he enjoying making fun of me? Masaya bang makita na naiinis ako? Bakit pa palagi nila akong pinaglalaruan? Pagod na ako. Pagod na pagod na ako. Gusto ko nang manah
The Unrequited Love Chapter 37
"BASTE! BASTE! SANDALI NGA!"Sinubukan ko siyang habulin pero hindi ko magawa. Ang laki ng mga hakbang niya na para bang nagmamadali siya.Ano ba kasing meron? Bakit pupuntahan ni Kuya si Nathan sa airport? May kailangan ba siya sa kaniya? At si Baste, bakit nagmamadali siyang sundan si Kuya sa airport? Anong gagawin nilang dalawa doon?"Baste, wait lang. Hintayin mo ako!"Huminto siya sa paglalakad at nilingon ako."Just stay here and wait for us. Sandali lang naman kami doon. We're just going to talk to him." Sagot niya pero kumunot lang ang noo ko."Bakit kasi kailangan niyo pa siyang kausapin? Leave him alone! Diba nga aalis na siya? Edi magandang balita 'yon. Hayaan niyo na lang siya ngayon, pwede? It's already ended, tama na!" Sambit ko at hinawakan ang braso niya. "Please call Kuya and tell him to come back here? Kinakabahan kasi ako at pakiramdam ko..."Tinitigan niya ako sa mata nang putulin ko ang sinasabi ko. Ayaw ko ring sabihin ang nararamdaman ko sa kaniya dahil natatako
