Novels by Diemyourxzs

Nandito na ako ngayon sa loob ng Sundae Barista at hinihintay si Mr. Bautista. He said we have a meeting and I don't know what is that meeting all about. Usually kasi kapag may meeting kaming dalawa ay agad niya nang sinasabi sa akin kung tungkol saan iyon at ie-explain na lang niya ang details in person pero ngayon, nagwa-wonder ako kung tungkol saan ang meeting namin ngayon.Kinuha ko ang phone sa bag ko nang mag-ring ito."Hello?" "Dahlia, your child wants to talk to you," sambit ni Ferrer. "Okay, give them the phone," sabi ko. Narinig ko na lang ang pagka-usap niya sa bata bago ko namalayan na hawak na ito ni Daryl."Hi Mom," he said. "Hi Mom," Dionne on the other side."Yes babies?" I asked."Will you please bring us pasalubong? Hmm?" I heard Dionne said cutely."What do you want?" Tanong ko pa. Naaninag ko na sa labas ng Barista ang kotse ni Mr. Bautista kaya napangiti ako sa nakita. I think he's going to tell me something big and surprising."Just a pizza from the store last

"Are you okay now? May iba ka pa bang nararamdaman na masakit sa katawan mo?" Nilingon ko si Mr. Ferrer nang tanungin niya ako.I just woke up na kaharap ko na siya. I didn't even know kung paano siya nakapunta dito or bakit siya ang kasama ko. Hindi ko naman siya tinawagan, hindi ko nga sinagot ang tawag niya eh."I'm fine." Sagot ko at inalis ang kumot sa katawan at bumaba sa hospital bed. "Why are you here? I don't remember calling you." Dagdag ko pa nang tuluyan na akong makababa sa kama. Umikot naman siya papunta sa direksyon ko at inalalayan ako."You didn't answered my call. I decided to visit you here. I went to your house but you're not there." Gulat akong napalingon sa kaniya."How did you know my house?" Tanong ko. Nahihiya naman siyang tumawa bago sumagot."I stalked you. But don't get me wrong, I don't have any bad intentions to you and to your child." Mabilis niyang paliwanag nang samaan ko siya ng tingin."Then stop courting. Bad intention 'yon para sa akin since hindi

Naging tahimik ang apat na sulok ng kwarto nang pumasok dalawa at nang makita nila ako. Hindi sila makapagsalita at para bang iwas na iwas sila na makasalubong ang mata ko.I couldn't blamed them. Ngayon na lang ulit namin nakita ang isa't isa matapos ko silang pagbawalan na bisitahin si Kuya. Oo, kahit kaibigan sila ni Kuya ay hindi ko sila pinapayagan na pumunta dito, I have my reason. Tanging si Baste at Macy lang ang pinahintulutan ko.For all those years, nakita at nalaman ko na ilang beses nilang sinubukan na puntahan si Kuya pero hindi nila magawa dahil sa higpit ng mga bantay. At sa limang taon na 'yon, wala na rin akong naging balita sa kanila. "It's fine. Wala na akong magagawa dahil nandito na rin kayo." Sambit ko sa kanila at tumango saka nilingon ang natutulog kong kapatid.Five years yet nothing's change."Uhm, Hi Dahlia. It's been five years and it's nice to meet you again." Bati sa akin ni Jacob na ikinatango ko lang. They changed. They look more manly now. Malalaki

"I'm so excited to see tito-daddy! I'm sure he miss me too." Masiglang sabi ni Dionne habang tinatalian ko ang buhok niya. "How sure are you? He's still sleeping." Sagot naman ni Daryl. Tiningnan naman ni Dionne ang kakambal mula sa salamin at inikutan ito ng mata."You're so epal palagi, alam mo 'yon? Shut up your mouth na lang kung wala ka rin namang magandang sasabihin. Duh! Palibhasa kulang palagi sa pansin." Sabi nito sa kakambal at umirap.Huminga ako nang malalim. Kahapon pa sila ganito. I mean, araw-araw na silang nagbabangayan, hindi na ata maawat. Ewan ko ba kung anong tinuro nina Macy at Baste sa anak ko kaya nagkakaganito."What? I am just telling the truth. You always talked a lot and you always put me in a bad situation like it's all my fault!" Sambit ni Daryl. Halata mong naiinis siya pero mas pinipili niya ang kumalma dahil ayaw niyang masigawan ang kapatid.Palagi na lang silang ganito. Sumasakit ang ulo ko sa kanilang dalawa. Mga pasaway na bata. Pero kahit na gano'

"Meeting adjourned."Nauna na akong tumayo sa upuan at naglakad na palabas. Pipihitin ko na sana ang pintuan nang may tumawag ng pangalan ko."Dahlia." I looked at the person who called me. He's walking towards me while the people we're with are exiting the room."Call me at my surname, Mr. Ferrer." Ani ko sa pormal na tono pero nakita ko lang na tumaas ang sulok ng labi niya.Hinintay niyang makalabas ang lahat ng kasama namin hanggang sa kaming dalawa na lang ang natira dito."I prefer calling you at your name." Aniya habang titig na titig sa akin. Umiwas ako ng tingin at tumingin sa may bintana niya kung saan kitang-kita ang view ng resort niya.Kumbaga ay parang isang malaking pader iyon na gawa sa glass kaya makikita talaga ang view sa labas. It's very calming and refreshing."I prefer everyone to call me by my surname. Just like how you prefer everyone to call you at your surname, right Mr. Ferrer?" Sambit ko habang ganoon pa rin ang expression ng mukha. I remained it as blank a

Hindi ko mapigilang malungkot sa aking nakikita. Malaki na ang tiyan ko at sa susunod na buwan na ang due date ko. Masiyadong mabilis ang takbo ng panahon at hindi ko napansin na malapit na pala akong manganak. Parang kailan lang ay naeenjoy ko pa ang buhay ko pero ngayon ay kailangan ko nang mag-ingat lalo na't may responsibilidad na ako.Halata rin ang paglobo ng katawan ko. Ang daming nagbago sa panlabas na kaanyuan ko. I'm having a stretchmarks over my body and I gained a lot of weights since I found out that I'm not only having a one child, but rather a two child.Yes, you've heard it right. It's a twin. Mas lalo lamang umuusbong ang galit ko dahil dito. Bakit dalawa pa ang ibinigay sa akin na bata? Isa pa nga lang hindi ko na matanggap, dalawa pa kaya? Kung alam ko lang na ganito pala ang kinalabasan ng pagpili ko na mabuhay ang bata, sana tinuloy ko na lang ang paga-abort noon.Just because I keep them inside my womb, it doesn't mean I will love them. It's still a rapist child

"What are you doing here, Edward?"Pinagmasdan ko siya mulo ulo hanggang paa. He looks wasted. Naaamoy ko ang alak sa kaniyang hininga. "Can I come in?" He asked. Kahit na mukha siyang naligo sa alak, mukha pa rin syang normal. Nakakapagsalita pa rin siya ng tuwid at nakakatayo pa rin ng maayos. Well, as far as I remember, his alcohol tolerance is high kaya hindi na ako magtataka kung kontrolado niya ang sarili niya."Can't risk my safety," sambit ko at narinig ko naman ang mahina niyang pagtawa."You saw me drunk before and I never done anything at you at all," sagot niya sa akin at tiningnan ako ng diretso sa mata. "I just wanted to talk to you, nothing more. Let's just get that closure," dagdag niya.Napa-isip muna ako ng ilang segundo ko bago ko binuksan ng malaki ang pintuan. Pagkapasok niya sa loob ay inikot niya na agad ang mata niya."You changed everything here," sabi niya nang hindi inaalis ang mata sa kabuuan ng unit ko. "It's like a complete make-over," he added.Inikot

"Water?"Napatingin ako sa tubig na nasa harapan ko na nasa kamay ni Sarmiento. Kanina pa ako tulala sa labas mula nang dito niya ako dinala, sa 1st floor ng building kung saan may hindi kalakihan na resto."Uhm, I'll just put it here," sabi niya nang hindi ako sumagot at nilapag ang tubig sa lamesa saka umupo sa may bandang harapan ko.Mahabang katahimikan ang namayani sa pagitan naming dalawa at walang nagkukusang magsalita. Nilingon ko siya at napansin ang palinga-linga sa paligid, tulad ng ginagawa niya noong nasa set kami.Don't tell me he's also uncomfortable here? Ano bang klaseng lugar ang gusto niya na ikatatahimik niya?"You're uncomfortable," ani ko na ikinatingin niya sa akin. Napa-iwas siya ng tingin nang magkasalubong ang mata namin saka yumuko at muling ibinalik ang tingin sa mata ko."I'm not. I'm just bothered about your silence," he answered. Walang gana ko siyang tiningnan at inabot ang tubig na nasa lamesa, napa-ayos naman siya ng upo dahil doon."Why? You were thi

"Oh my gosh! What happened to your face?"Lorraine cupped my face and look to my face which has a band-aid on it. Napapiksi ako nang hawakan niya ito kaya agad niyang binitawan ang mukha ko at nag-aalalang tumingin sa akin."S-sorry... Ano ba kasing nangyari diyan? You don't have that yesterday and now you have it? Saan nanggaling 'yang sugat mo sa mukha? And why it has to be your face? You know how much we are taking care of that," sunod-sunod niyang tanong.Inis akong umupo sa couch dito sa studio at pinagkrus ang braso sa dibdib. "Rain?" Tawag ko sa kaniya. Naramdaman kong umupo siya sa tabi ko habang nakaharap sa akin."Why? What's wrong?"'You're marrying him or the end of your career? You'll decide.'I don't want to end my career because I love what I am doing and this is what I want since I was a child, it will be hard for me to end it. I don't want to marry him as well because I don't want to be with him and I don't want to be his wife everyone's gossiping around. And I don't k

"GAGO KA BA?" I was fuming mad, well not exactly. But how dare he dragged me out of that place like I'm a dog! Seriously, where's the respect of that?I'm not yet done talking to Mr. Sanchez yet he dragged me out there and put me in his car. I don't know where he taking me to, I will not believe him because we don't know each other in the first place! We're not close enough and we do not have any relationship like what he's saying!"Where are you taking me to? Tell me, so that I'm aware!" I hissed but he didn't say anything. Napapikit ako ng mariin at huminga nang malalim para ikalma ang sarili.Bwiset na lalaking 'to! Kanina niya pa ako iniinis at hindi na ako natutuwa sa mga pinagsasabi at pinaggagawa niya! Anong karapatan niya para sabihing I'm his wife? What is his right to announce that without my permission? I am no one's wife until I get married to the person I love!Alam ko naman na magiging asawa ko siya pero hindi pa ngayon diba? Hindi pa nga gumagawa o nagsasabi sa akin si

Agad hinanap ng mata ko si Lorraine para tanungin siya kung bakit nagbago bigla ang schedule. The schedule was actually already fixed, that was the photograper told me but I don't understand why the schedule suddenly changed? Right after the fixed time?"Lorraine!" Pagtawag ko sa kaniya nang makita ko siya. Nilingon naman niya ako at agad na lumapit sa akin."Von!" Tawag niya sa akin at kumaway pa saka lumapit sa kinatatayuan ko. Nakita ko pa ang paglingon niya sa likod ko at nanlaki pa ang kaniyang mata. "Sino siya?" She asked.Nilingon ko sandali si Sarmiento na nasa likod ko na iniikot-ikot ang paningin sa lugar. Napangisi naman ako kasi napapansin ko ang pagkunot ng kaniyang noo na para bang ipinapahiwatig no'n na ayaw o hindi siya kumportable sa lugar na ito.He wanted to come and now he's here and doesn't look like he like the place. He's an office man at alam kong ang mga taong gano'n ay hindi sanay sa ganitong mga lugar. They prefer quite place.Nagkibit-balikat lang ako at ibi

"Do you have a reservation, ma'am?" I looked at the waiter who welcomed me when I entered the restaurant. Inikot ko muna ang tingin ko sa buong lugar at nang makitang busy ang mga tao sa kanilang ginagawa, ay ibinaba ko ang suot kong sunglasses para makita niya ang mukha ko.Gumuhit ang pagkagulat sa kaniyang mukha nang makita ang hitsura ko pero kalaunan din ay bumalik ito sa normal niyang hitsura at tumango sa akin."This way, ma'am," he said then lead the way.Isinuot ko muli ang sunglasses ko at nginitian siya. Hindi ko mapigilang iikot ang aking paningin sa restaurant habang sinusundan ang waiter.The restaurant is so fancy in looking, it is lavishly decorated that highlights the ambiance of the place. The wall color is brown with a touch of deep red, has a candlelight everywhere, uses the real linen tablecloth and napkins, expensive plates and glass, the aroma of it's place is lingering to my nose and when you enter the place, the classical music will welcome you and the low lig