LOGINShare
Chapter 16
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Camara's POV
I'm still furious. One week has passed since the incident. Pagkatapos naming magkasagutan ni Madison ay agad naming dinala ni Zach si Matthew sa pinakamalapit na hospital.
Sinimento ang kanang braso niya. Pinayuhan din kami ng doctor na huwag muna siyang papasok at baka masangga ito at mas maging komplekado ang lagay. Kaya ang resulta ay ilang araw siyang hindi nakapasok sa school.
"I want to go to school na, Mama," my baby said with his teary eyes.
Nakaupo siya sa aking gilid. Dinala ko siya rito sa trabaho para hindi mainip sa bahay. Bumabalik ang galit ko kapag nagkakaganito si Matthew. Malungkot at matamlay. Pangatlong beses na niya itong sinabi na gusto na niyang pumasok.
Sabi ni Nana Belinda ay bigla-bigla raw itong umiiyak na lang. Mabuti na lang at naaalo raw ito ni Lou at tumatahan naman. I'm thankful with Lou dahil hindi niya kami iniwang dalawa ng baby ko. Hindi s
Related chapters
The Unplanned Life Chapter 17
Anton's POVIlang taon na ang lumipas. Pero ang sakit at pangungulila ay ramdam ko pa rin. Kahit na mayroon akong kabiyak na nasa aking tabi palagi, hindi pa rin mababago nito na nawala sa akin ang babaeng pinakamamahal ko. Pati ang anak na tinuring ko ngunit hindi pala sa akin, ay nawala sa isang kisap-mata. Hindi ko alam kung anong klaseng parusa ito at ganito ang kinahinatnan ng aking buhay.Sa maliwanag na pasilyong ito, patungo sa taong gusto akong makausap na para bang bibitayin, gusto ko na lamang sumuko sa buhay. Mga matang nakatingin sa aming paglalakad. Mga negosyanteng may marangyang buhay. Mga matatas na tao na nakamit na ang pangarap. Kabilang ako sa kanila... noon. Pero mayroon ding mga empleyado na kumakayod para maitaguyod ang pamilya. Para maagapan ang kalam ng sikmura. Para makamit ang mga pangarap na nais abutin, at para pilit na lang na lumaban sa buhay. Sa kanila na ako napapabilang ngayon...Pinapasok ako sa isang pribadong opisina at
Last Updated : 2024-10-29The Unplanned Life Chapter 18
Masaya ang pagkakaibigan naming tatlo nina Eduardo at Lucelle. Simula noong araw na nagpalipad sila ng saranggola ay nagkalapit din ang dalawa, kagaya ng pagiging malapit ko kay Eduardo.Kahit dalawang taong mas bata si Lucelle sa amin ay hindi ito hadlang. Pareho kami ng pinapasukang paaralan, sa University of Compostela. Freshman si Lucelle sa kursong Human Management. Ako at si Eduardo naman ay parehong Business Ad ang kinuha pero hindi magkaklase. Nagkikita kami sa paaralan araw-araw at kapag nagkataon ay sabay ding kumakain ng tanghalian."Anton!" tawag ni Lucelle sa akin pagkalabas ko ng classroom. Kahit ang pagsigaw ay parang hindi makabasag-pinggan.Nakatayo ito sa labas ng aming classroom at lumapit agad ako rito na may ngiti sa mga labi. Bagay talaga sa kanya ang uniform namin na kulay blue. "Mabuti at makakasabay ka sa aming kumain. Tatlong araw ka kasing hindi sumisipot tuwing tanghalian," sabi ko rito.Agad siyang napakamot sa kanyang tenga d
Last Updated : 2024-10-29The Unplanned Life Chapter 19
Nasira kaming apat sa isang iglap lamang. Lalo na si Eduardo at Lucelle. At kasalanan ko iyon."Lucelle, Lucelle, Lucelle," bigkas ko sa pangalan niya habang nagpagewang-gewang. May bote pa ako ng alak na wala ng laman pero bitbit ko pa rin.Gabing-gabi na at galing ako sa birthday ng isang kaklase. Nandoon din si Fely pero pinauwi ko na. Ngayon ay kahit ang pag-uwi ay ayaw ko. Alam kong lasing ako pero ang utak ko ay nagsusumigaw sa mahal kong si Lucelle.Naaninag ko ang bahay nila na madilim. Sa pagkakaalam ko ay siya lang mag-isa doon. Hindi ko alam kung anong sumanib sa akin pero pinasok ko siya sa kanila."Anton! Anong ginagawa mo?!" nahe-hestirikal na tanong nito at dali-daling bumangon mula sa pagkakahiga. Marahil ay nagising sa haplos ko sa kanyang braso."L-lucelle. Haha." Lasing na lasing ako at wala sa wisyo. Hindi ko na alam. Ang gusto ko lang ngayon ay si Lucelle."Umuwi ka na. Lasing ka, Anton!" Nata
Last Updated : 2024-10-29The Unplanned Life Chapter 1
“I think he’s coming,” I said, sounding hysterical. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Sobrang sakit ng aking tiyan at balakang, hindi ako mapakali. Natakot ako bigla. “No way.” sambit ni Tita Fely. She couldn’t believe it; the baby wasn’t due for another two months. “Let’s go na po, ahhhhh!” I shouted as I barely could stand the pain. Namalayan ko na lang na dumating na ang ambulansya na tinawagan ni Tita. Dali dali akong pinahiga sa stretcher at pinasok sa car ambulance hanggang sa marating namin ang pinakamalapit na hospital. We arrived at the hospital in time. We were lucky; only one room was available. Room 7. No one has used the room in over a year. It was sterile, clean and it was for me. Pinahiga nila ako sa kama. Bakas sa mukha ko ang pamimilipit sa sakit. Para akong papanawan ng ulirat. Natatakot ako para sa baby ko. Hind
Last Updated : 2024-10-29The Unplanned Life Chapter 2
Five years later… Zach`s POV I’m still organizing documents in my office at 4:30 p.m. My day has been the polar opposite of my friend’s. Kung sila magliliwaliw after work, ako, work at bahay lang. My friend also told me to at least have a break. But no. I just don't like to have things hanging over my head. Most of them would find my routine tedious, and it is at times. It is, however, somewhat reassuring. I enjoy coming here to work. It’s just nice to know you’ll always have somewhere to go. Habang inaayos ko ang table, bigla na lang pumasok ang napakagaling kong kaibigan. Si Tyson. “What are you doing here, Mr. Frechilla” tamad na tanong ko habang patuloy sa ginagawa. Kairita. “Ginoong Levine, ipa-paalala ko lang na birthday ng kaibigan natin. Baka dumiretso ka na naman ng uwi. Aba! Hindi pwede no” sagot nito. Ang lakas ng
Last Updated : 2024-10-29The Unplanned Life Chapter 3
"Yogurt, orange juice, milk…" I said happily here at the grocery store. Why I`m happy? Ang lakas kasi ng stereo nila at gusto ko rin ang kanta. Days has passed since I last saw Zachary. Pinipilit ko siyang alisin sa isip ko kahit na mahirap. Ayoko nang masaktan at makasakit pa. Kaya hangga't maaari, iiwasan ko talaga siya. I’m busy roving my eyes around the meat section. Someone’s cart abruptly collided with mine. Tiningnan ko kung sino at halos gusto kong magsalita ng mga masasamang words. Tita Fely, my loving stepmom. Ano ba ito? Hinahabol yata ako ng mga tao sa nakaraan, ah! “Kay liit naman ng mundo at nagkita pa tayo?” she looks annoyed while saying those line. Hindi ako nakapag-salita at nakatitig lamang ako ay Tita. Bakas sa itsura nito na wala siyang problema sa buhay. Ang ganda ng aura. Iba! “Are you mute or deaf?” she asked
Last Updated : 2024-10-29The Unplanned Life Chapter 4
Mabigat ang ulo ko pag-gising kinaumagahan. Nakatulugan ko na ang pag reminisce ng huling pag-uusap namin ni Zach. Today is Sunday and I’ve decided na ipasyal si Matthew. Aside sa gusto kong makipag bonding sa anak ko, gusto ko ring malimutan niya kahit papaano ang tungkol sa Daddy niya. “Mama, where are we going” tanong ng anak ko habang nagsusuklay ng buhok. “Kung saan ang gusto ng baby ko. Mamasyal tayo, just tell me where you want to go, baby” I replied while continuing to comb his hair. Ang cute, akala mo binata na kung makaayos sa sarili. When I look at my baby, he reminds me of Zach. But not entirely. It’s just that their eyes, skin, and lips are all the same color. Their lips are both thin and symmetrical. Hindi rin nagtagal ang pag-aayos namin. Matthew has expressed an interest in playing arcade or kiddie games. So, as an obedient
Last Updated : 2024-10-29The Unplanned Life Chapter 5
Secrets start a chain reaction of lies that eventually come back to haunt you. You become so accustomed to lying that you begin to believe it. I realized that I could no longer keep my secrets. To myself, as well. Agad kong binawi ang tingin kay Zach at nilingon si Matthew para patahanin ito. “Baby, stop crying na. Mama is here, walang aaway sa iyo” malumanay na sabi ko rito at pinupunasan pa rin ang pisngi nito. He just nodded in response so I just hugged him while caressing his back. Ano naman kaya ang ginawa ng Zach na iyon at umiyak ang baby ko?! For sure, he just made a face to my baby. Noon pa man, ang hilig nitong magpa-iyak ng bata. Kahit inis ako sa ginawa ni Zach, nakakaramdam pa rin ako ng kaba ngayon. Galit na pinaghalong kaba. Nice tandem. Tatanda talaga ako ng maaga rito. Alam ko na iniisip na niya ngayon kung
Last Updated : 2024-10-29
Latest chapter
The Unplanned Life Chapter 19
Nasira kaming apat sa isang iglap lamang. Lalo na si Eduardo at Lucelle. At kasalanan ko iyon."Lucelle, Lucelle, Lucelle," bigkas ko sa pangalan niya habang nagpagewang-gewang. May bote pa ako ng alak na wala ng laman pero bitbit ko pa rin.Gabing-gabi na at galing ako sa birthday ng isang kaklase. Nandoon din si Fely pero pinauwi ko na. Ngayon ay kahit ang pag-uwi ay ayaw ko. Alam kong lasing ako pero ang utak ko ay nagsusumigaw sa mahal kong si Lucelle.Naaninag ko ang bahay nila na madilim. Sa pagkakaalam ko ay siya lang mag-isa doon. Hindi ko alam kung anong sumanib sa akin pero pinasok ko siya sa kanila."Anton! Anong ginagawa mo?!" nahe-hestirikal na tanong nito at dali-daling bumangon mula sa pagkakahiga. Marahil ay nagising sa haplos ko sa kanyang braso."L-lucelle. Haha." Lasing na lasing ako at wala sa wisyo. Hindi ko na alam. Ang gusto ko lang ngayon ay si Lucelle."Umuwi ka na. Lasing ka, Anton!" Nata
The Unplanned Life Chapter 18
Masaya ang pagkakaibigan naming tatlo nina Eduardo at Lucelle. Simula noong araw na nagpalipad sila ng saranggola ay nagkalapit din ang dalawa, kagaya ng pagiging malapit ko kay Eduardo.Kahit dalawang taong mas bata si Lucelle sa amin ay hindi ito hadlang. Pareho kami ng pinapasukang paaralan, sa University of Compostela. Freshman si Lucelle sa kursong Human Management. Ako at si Eduardo naman ay parehong Business Ad ang kinuha pero hindi magkaklase. Nagkikita kami sa paaralan araw-araw at kapag nagkataon ay sabay ding kumakain ng tanghalian."Anton!" tawag ni Lucelle sa akin pagkalabas ko ng classroom. Kahit ang pagsigaw ay parang hindi makabasag-pinggan.Nakatayo ito sa labas ng aming classroom at lumapit agad ako rito na may ngiti sa mga labi. Bagay talaga sa kanya ang uniform namin na kulay blue. "Mabuti at makakasabay ka sa aming kumain. Tatlong araw ka kasing hindi sumisipot tuwing tanghalian," sabi ko rito.Agad siyang napakamot sa kanyang tenga d
The Unplanned Life Chapter 17
Anton's POVIlang taon na ang lumipas. Pero ang sakit at pangungulila ay ramdam ko pa rin. Kahit na mayroon akong kabiyak na nasa aking tabi palagi, hindi pa rin mababago nito na nawala sa akin ang babaeng pinakamamahal ko. Pati ang anak na tinuring ko ngunit hindi pala sa akin, ay nawala sa isang kisap-mata. Hindi ko alam kung anong klaseng parusa ito at ganito ang kinahinatnan ng aking buhay.Sa maliwanag na pasilyong ito, patungo sa taong gusto akong makausap na para bang bibitayin, gusto ko na lamang sumuko sa buhay. Mga matang nakatingin sa aming paglalakad. Mga negosyanteng may marangyang buhay. Mga matatas na tao na nakamit na ang pangarap. Kabilang ako sa kanila... noon. Pero mayroon ding mga empleyado na kumakayod para maitaguyod ang pamilya. Para maagapan ang kalam ng sikmura. Para makamit ang mga pangarap na nais abutin, at para pilit na lang na lumaban sa buhay. Sa kanila na ako napapabilang ngayon...Pinapasok ako sa isang pribadong opisina at
The Unplanned Life Chapter 16
Camara's POVI'm still furious. One week has passed since the incident. Pagkatapos naming magkasagutan ni Madison ay agad naming dinala ni Zach si Matthew sa pinakamalapit na hospital.Sinimento ang kanang braso niya. Pinayuhan din kami ng doctor na huwag muna siyang papasok at baka masangga ito at mas maging komplekado ang lagay. Kaya ang resulta ay ilang araw siyang hindi nakapasok sa school."I want to go to school na, Mama," my baby said with his teary eyes.Nakaupo siya sa aking gilid. Dinala ko siya rito sa trabaho para hindi mainip sa bahay. Bumabalik ang galit ko kapag nagkakaganito si Matthew. Malungkot at matamlay. Pangatlong beses na niya itong sinabi na gusto na niyang pumasok.Sabi ni Nana Belinda ay bigla-bigla raw itong umiiyak na lang. Mabuti na lang at naaalo raw ito ni Lou at tumatahan naman. I'm thankful with Lou dahil hindi niya kami iniwang dalawa ng baby ko. Hindi s
The Unplanned Life Chapter 15
"Sir Levine, these are the documents you requested."Ito ang naabutan ko sa harapan ng aking table, Zach with the genius-like guy. He's a trainee ayon na rin sa klase ng ID na meron ito.Agad kaming nilingon ni Zach at pagkatanggap niya ng mga documents na binigay ng lalaki. I can say that they are very well prepared for the meeting."Good morning, little boy," Zach said ng nakalapit at hinalikan sa pisngi ang baby ko."Good morning, Cara," bati rin niya sa akin at hinalikan ako sa pisngi na labis kong ikinagulat. My cheeks definitely flushed. Matthew, on the other hand, laughs."G-good morning," utal na bati ko rito. Kasi naman!"The meeting will start any moment from now. Come," he said."Pero si Matt..." pigil ko rito sa akma nitong pagpunta sa meeting room."Pwede siya sa loob."Wala na akong nagawa pa ng kargahin niya si Matthew at nagtuloy-tuloy sa paglalakad papasok sa meeting room.
The Unplanned Life Chapter 14
Naalimpungatan ako sa boses ni Nana Belinda na talaga namang nagpagising sa akin. Anong oras na ba? Inaantok pa ako. It's already 2 in the midnight nang matapos kaming magchikahan ni Lou kagabi."Gumising na, Camara. PTA Meeting ngayon!" sigaw ni Nana sa may pintuan ng aking kwarto.Tama. PTA Meeting ngayon at kailangan ko- PTA Meeting ngayon! Napabalikwas ako nang bangon at tiningnan ang oras. 7:40 na. Lagot. Sinabi ko pa kay Zach na bawal ma-late tapos ako pala.Wala na akong sinayang na oras at pumasok na sa banyo. 1-2-3 ang ligo ko,bahala na. Wala namang aamoy sa akin doon. Pagkatapos kong maligo ay nagmadali rin akong mamili nga susuotin. Off shoulder royal blue dress. Hindi naman siya revealing dahil hanggang siko ang sleeves. Okay nato. Pretty pa rin. It goes well with my black 2-inch sandals. Mommy na mommy ang datingan ko ngayon, ah.Tumakbo kaagad ako pababa pagkatapos kong magbihis. It's already 8 na when I took a glance at my cellphone. I also
The Unplanned Life Chapter 13
My morning was the same as it always was: one unpredictable person and one annoying woman who came in almost every day at the same time."Susunduin ko si Matt," sabi ni Zach pagkarating niya agad dito galing sa meeting.Hindi pa nawawala ang disappointment ko nang sabihin niya kahapon na hindi niya masusundo ang anak ko. Inuna kasi niya ang birthday celebration ni Madison. I don't have a say on that because we're not together but I can't help to feel jealous and hurt. I didn’t like the uncertainty of him."Baka may importante kang lakad today. Double check your schedule... Sir," habol na tawag ko sa kanya ng "Sir." Ayokong magtunog nagtatampo. Sana naman hindi.Tinitigan niya akong maigi na para bang naghihintay pa nang kasunod kung mga sasabihin."Susunduin ko siya," he said with finality and went inside his office.Hinayaan ko nalang si Zach at
The Unplanned Life Chapter 12
Camara's POVAnother day to survive this thing called 'life.' I was surprised by Zach and Matthew's bonding yesterday. Nakita ko kung gaano kasaya si Zach na nakasama niya ang baby ko. When Zach told Matthew na siya ang papa nito, kita ko kung paano nagliwanag ang mukha ng anak ko. I know he wants to meet his biological father. After all, my child has a right. But, in my opinion, it is completely incorrect. It's too much to ask Zach to be the father of my child. I knew I had done a lot of damage to Zach. I don't want to cause him any more pain. Another disadvantage."I'll fetch Matt later," Zach said.He's standing in front of my table while I am arranging the papers he need to sign. Ang dami na nito, inuna kasi ang date, eh!"Huwag na,"sagot ko at binigyan lamang siya nang tipid na sulyap."Why? Pinagbabawalan mo na ba akong lapitan si Matthew?" tanong nito sa akin. Hindi ako makatingin sa kanya. Ano ba dapat kong irason? Magsisinung
The Unplanned Life Chapter 11
Mabilis ang aking hakbang paakyat sa opisina ni Zach. It's almost eight in the morning,late na ako. Paano kasi, wala ang nanny ni Matthew kaya kinailangan ko siyang ihatid sa school. My baby is in preschool and he looks forward to going to school every day, ayaw mag-absent."You're late." Bungad ni Zach sa akin. He's standing in front of my desk, both hands on his hips. Nakakunot pa ang kilay at parang hindi maganda ang gising.Ikaw nga kahapon hindi na bumalik galing sa date mo."I'm sorry, Sir," I said, "I did some important things.""How critical is it for you to be late?" Wow.Ayokong makipagtalo. Nakakaubos ng laway umagang-umaga. Kahit hindi naman dapat ay magpapaliwanag na lang ako."My baby's nanny is away, so I sent him to school," I said stiffly. Tama yan, magulat ka!"How... how is he?" Zach asked.&nbs
