Share

Chapter 4

Author: Heiress
last update Last Updated: 2021-09-17 08:52:42

Mabigat ang ulo ko pag-gising kinaumagahan.

Nakatulugan ko na ang pag reminisce ng huling pag-uusap namin ni Zach.

Today is Sunday and I’ve decided na ipasyal si Matthew. Aside sa gusto kong makipag bonding sa anak ko, gusto ko ring malimutan niya kahit papaano ang tungkol sa Daddy niya.

“Mama, where are we going” tanong ng anak ko habang nagsusuklay ng buhok.

“Kung saan ang gusto ng baby ko. Mamasyal tayo, just tell me where you want to go, baby” I replied while continuing to comb his hair.

Ang cute, akala mo binata na kung makaayos sa sarili.

When I look at my baby, he reminds me of Zach. But not entirely. It’s just that their eyes, skin, and lips are all the same color. Their lips are both thin and symmetrical.

Hindi rin nagtagal ang pag-aayos namin. Matthew has expressed an interest in playing arcade or kiddie games. So, as an obedient Mommy, we went to the nearest mall where I knew there were a lot of games to play.

As soon as we arrive in the mall, Matthew is happily running papasok dito habang hawak ang kamay ko.

“Saan mo gusto baby” I ask him while he’s busy roaming his eyes around.

“WOF, Mama!” he exclaimed pointing at the World of Fun. We decided na pumasok sa WOF.

Unlike sa ibang mall, it is wide and maraming games din.

When we finally get inside, medyo marami-rami talaga ang naglalaro. Some are families, teenagers, and most specially kids like my Matthew.

We first try the Stop Dance. Bakit kaya stop dance ang tawag?

Anyway, while playing, I look at Matthew and I can say that his really good at dancing. He looks happy while waving his body with a punch in the air. Natawa na lang ako sa anak ko habang nagsasayaw kami.

“Mama, let’s dance pa” he exclaimed as we finished the whole song.

Grabe naman ang energy ng batang ito. Ang sakit na kaya ng balakang at binti ko, sign of aging maybe. Huwag naman ganito kaaga!

“Baby, let’s try another game. Masakit na ang balakang ni mama eh” naka pout na sabi ko rito.

“Sorry, Mama. Gusto mo wag na lang tayo mag-play?” nag-aalala na tanong nito.

This is why I adore my child. He’s really thoughtful. Saan kaya nagmana ang batang ito?

“No baby, let’s continue playing. Pero sa iba naman. This is our date so dapat mag-enjoy ang baby ko” sabi ko rito at kinurot ang pisngi niya. Ang cute talaga!

We decided to try the car racing. Paulit-ulit namin iyong sinubukan dahil palaging natatalo ang baby ko.

Ang bilis pa naman mapikon ng isang ito kapag hindi nakukuha ang gusto. Somewhat Zach, pero iyong taong iyon, mabilis paamuhin. Si Matthew kasi kailangan pa ng ilang beses na pa-cute.

Wait. And why even thinking about Zach? Nevermind.

Marami kaming sinubukang laro ni Matthew.

Pumasok din kami sa You Kingdom. I can see on his face that he really enjoyed it. I even bought him a teddy bear at talaga namang tuwang-tuwa ito. Right now, we are outside of the WOF while he is hugging the teddy bear.

“Baby, let’s eat lunch na” sabi ko rito

He just nodded and we walked into the nearest restaurant. It offers delicious Filipino food at sa labas pa lang, amoy mo na ang pagkain nila. Talaga namang matatakam ka.

As soon as we walk in, the crew directs us to a vacant table for two. I'm checking the table and our belongings, while Matthew is looking around. Napapa-iling na lang ako sa batang ito. He’s very observant. He always likes to study people’s behavior.

Gawin ko kaya itong manghuhula paglaki. Argh, what are you thinking, Camara? Gutom na talaga ako.

I ordered their best selling Filipino food and beverages.

“Baby, let’s wait for the food okay?” I said to catch his attention

“Yes, Mama” he said while finally looking at me at umayos ng upo

I am talking to Matthew asking if he enjoyed. Maya-maya pa, dumating na ang order namin at nagsimula nang kumain.

Minsan sinusubuan ko si Matthew kahit alam na niya ang proper way of eating and using the utensils. Gusto ko pa rin siyang i-baby kasi baby pa naman talaga siya!

I’m busy chewing the adobo nang mapansin kong titig na titig si Matthew sa likuran ko. His face is very serious while ngumunguya pa. Hindi ko na lang ito pinag-tuunan ng pansin at kumain na lang rin.

I thought my baby would be fine. Pero maya-maya lang, bigla itong umiyak. Gosh! I'm not sure why he cried out loud! Sobra akong nagulat at hindi kaagad nakakilos.

Who the hell caused my baby to cry?! Lagot talaga siya sa akin!

Nang makabawi mula sa pagkakagulat. Agad akong tumayo at tinabihan si Matthew.

“Baby, what’s wrong. Tell me” sabi ko habang pinupunasan ang basa niyang pisngi.

Patuloy pa rin ito sa pag-iyak at hindi tumitingin sa akin.

“Baby, look at Mama. Tell me what’s wrong” mas malumanay na saad ko rito

But he didn’t look at me. Instead, he just raised his finger and pointed it at my back.

Nilingon ko ang tinuturo niya at hindi ko alam kung ano ang unang mararamdaman.

Kakabahan ba dahil nakita niya kami ni Matthew o maiinis dahil pinaiyak niya ang baby ko. Kita sa mukha nito na natataranta dahil sa pag-iyak ni Matthew.

Not long after, lumingon din si Zach sa akin ng mapansin na nakatingin ako sa kanya at bakas sa mukha nito ang pagkagulat.

Oh baby, me too was shocked!

Kinunot ko ang kilay ko at pinakita rito na galit ako. Pero ang kaninang pagkagulat ay unti-unting napalitan ng seryosong mukha.

His face became serious habang nagpalipat-lipat ang tingin sa amin ni Matthew. I knew right then that this was the start of something bad.

Related chapters

  • The Unplanned Life   Chapter 5

    Secrets start a chain reaction of lies that eventually come back to haunt you. You become so accustomed to lying that you begin to believe it. I realized that I could no longer keep my secrets. To myself, as well. Agad kong binawi ang tingin kay Zach at nilingon si Matthew para patahanin ito. “Baby, stop crying na. Mama is here, walang aaway sa iyo” malumanay na sabi ko rito at pinupunasan pa rin ang pisngi nito. He just nodded in response so I just hugged him while caressing his back. Ano naman kaya ang ginawa ng Zach na iyon at umiyak ang baby ko?! For sure, he just made a face to my baby. Noon pa man, ang hilig nitong magpa-iyak ng bata. Kahit inis ako sa ginawa ni Zach, nakakaramdam pa rin ako ng kaba ngayon. Galit na pinaghalong kaba. Nice tandem. Tatanda talaga ako ng maaga rito. Alam ko na iniisip na niya ngayon kung

    Last Updated : 2021-09-17
  • The Unplanned Life   Chapter 6

    5 years ago... Camara's POV First kisses are said to be special... And they are intended for a specific individual. It is true... But I gave it away to someone... Somebody... "Camara, wake up!" "Camara!" I opened my eyes to see my lovely friend Irene's face. "What? Irene naman,natutulog yung tao eh," saad ko rito. Inaantok pa talaga ako. I want to sleep all day,kung pwede lang. "Eh sino ba ang hindi aantukin? You just stayed up late studying for our exam," she said directly to my face at ang lakas pa ng boses. Ang babaeng 'to talaga. "Minimize your voice,okay? Tsaka,nakinabang ka naman. Dapat nga ilibre mo ako imbis na pagalitan." I look at her while pouting.

    Last Updated : 2021-11-01
  • The Unplanned Life   Chapter 7.1

    I'm in our house's Relaxation Room, tidying up and rearranging my books while waiting for Irene dahil meron daw siyang ibabalita sa akin. The debate competition took place two weeks ago. I already moved on pero naiirita ako kapag naaalala si engineering guy. "I'm heeeree," Irene exclaims, her face brighter than it has been in months. "Ano ang balita mo at sobrang saya mo ngayon?" "Ihanda mo ang sarili mo, sigurado ako na matutuwa ka rito,"she said "Ano nga?"I asked curiously "Diba galing ako sa school kasi may meeting. I heard from the teachers na nag-uusap. There`s a research contest next month." Ang daming sinabi. Pabitin ka po? "Oh tapos?" I asked Irene looked at me with a suspicious smile. Now, I think this is a bad news. Alam ko ito eh. Ganitong-ganito ang itsura niya kapag merong hindi magandang

    Last Updated : 2021-11-02
  • The Unplanned Life   Chapter 7.2

    I always taught myself to be at my very best in everything I do. I always make sure I don’t fall short, or if ever I do, at least I did everything I can in any way possible. I always taught myself not to settle for enough but to always go beyond it. To always exceed the expectations on me.But today, I can say that doing your best is happier if you have your friends with you."Cheers!" my team exclaimed.We are here at a Filipino restau with Mrs. Cedar. Libre ni prof. Luckily, we are able to perform well at nanalo kami sa research contest na sinalihan namin."Hindi ako makapaniwala na nanalo tayo!" Claire exclaimed."Me too. Pero deserve natin manalo, sis," Farrah said."I saw all your efforts team, and I know that you deserve to win," sambit ni Mrs. Cedar. "Kumain na tayo at magpakabusog!"Like a go signal, we nodded and smile in unison to Mrs. Cedar. W

    Last Updated : 2021-12-01
  • The Unplanned Life   Chapter 8.1

    When Zach entered the picture, everything in my life changed. We are happy in our two-year relationship, which is still going strong. It was truly magical and a roller coaster ride. We had disagreements at times, but we eventually came to terms. Just like what happened last week."Hey, baby. I'm really sorry. I -" I cut Zach's sentence before he could finish."What? Nalimutan mo ako?" sabi ko rito."No. It's just that Madison extended the meeting. Hindi ko rin namalayan ang oras at eight o'clock na pala," Zach explained. His face is full of sincerity. Halata rin sa boses nya ang guilty at pagod.Naiintindihan ko naman. It's already ten in the evening at heto kami sa sala namin at parehong nakatayo, trying to fix things. Pero ang pagkapikon at pride ko ay hindi ko yata kayang ibaba. Since Zach and I were together, I've been able to express and feel emotions that I didn't think I was capable of."I waited for

    Last Updated : 2021-12-02
  • The Unplanned Life   Chapter 8.2

    I can't contain my emotions now. I felt like Madison is brainwashing me."Hindi totoo 'yan!" I shouted. I made a fist. I'm running out of patience here.I need to think rationally. May punto naman si Madison at hindi pwedeng sarili ko lang ang isipin ko. I'm also aware that I need to inform Zach about our child. Our baby. To my ears, it's like music."What's happening here?" biglang sabi ni Irene at lakad-takbo ang ginawa para makalapit sa akin.She obstructed my view and turned to face Madison."Huwag kang manggulo rito,Madison," she said."Hindi ako nanggugulo. I just gave an advice to your beloved friend," Madison answered calmly. Parang hindi niya inubos ang pasensya ko,ah."Mind your own business. May sarili ka namang buhay,iyan ang atupagin mo." Hinila na ako ni Irene palabas ng hospital. Hindi na niya ako binigyan pa ng pagkakataon na sumagot pa kay Madison.

    Last Updated : 2021-12-03
  • The Unplanned Life   Chapter 9

    I've been sitting at the front desk, contemplating. I'm not sure what I'm thinking. My mind is bouncing around like a Ping-Pong ball, bouncing from thoughts about Zach to thoughts about how I will hide Matthew from him. Nakita na niya kami at alam kong kahit saan kami pumunta, hahanapin niya kami. After all, I haven't told him that Matthew is our son, which he desperately wants to know.In my back pocket, my phone buzzes. I roll over and pull it out before falling back onto my back. It's a call from an unknown number. I pause before answering because I rarely talk on the phone. I much prefer texting after five years. I turn back after swiping my finger across the screen. I realize I'm still in my office hours, but I'm intrigued by this caller.“Hello?”"Wait for me, I'm coming to your workplace," the man on the other end of the line said. That's impossible!I ended the phone call without

    Last Updated : 2021-12-04
  • The Unplanned Life   Chapter 10

    I get very depressed about the direction of my life. Is it possible that I'm making the right choices? Is this fair to Zach? in relation to Matthew? in front of myself? Certainly not. I get down on myself and second-guess my decisions after I've already made them. I suppose I should be more courageous in facing the consequences of these events."Buti at dumating ka pa. Akala ko hindi ka na papasok." As soon as I walked into the hotel, Ma'am Dahlia approached me. Ano na naman kaya ang dala nitong bad news?"My emergency lang po, Ma'am." White lie. Matagal lang talaga akong nagising dahil hindi kaagad ako nakatulog pagkauwi."Reason. Anyway, go to Miss Lou's office, there's some good news for you," she smirked.This is starting to look suspicious. I went straight to Lou's office. Masama ang pakiramdam ko dito,ah!Before opening the door, I knocked. Lou's unhappy demeanor greeted me

    Last Updated : 2021-12-06

Latest chapter

  • The Unplanned Life   Chapter 19

    Nasira kaming apat sa isang iglap lamang. Lalo na si Eduardo at Lucelle. At kasalanan ko iyon."Lucelle, Lucelle, Lucelle," bigkas ko sa pangalan niya habang nagpagewang-gewang. May bote pa ako ng alak na wala ng laman pero bitbit ko pa rin.Gabing-gabi na at galing ako sa birthday ng isang kaklase. Nandoon din si Fely pero pinauwi ko na. Ngayon ay kahit ang pag-uwi ay ayaw ko. Alam kong lasing ako pero ang utak ko ay nagsusumigaw sa mahal kong si Lucelle.Naaninag ko ang bahay nila na madilim. Sa pagkakaalam ko ay siya lang mag-isa doon. Hindi ko alam kung anong sumanib sa akin pero pinasok ko siya sa kanila."Anton! Anong ginagawa mo?!" nahe-hestirikal na tanong nito at dali-daling bumangon mula sa pagkakahiga. Marahil ay nagising sa haplos ko sa kanyang braso."L-lucelle. Haha." Lasing na lasing ako at wala sa wisyo. Hindi ko na alam. Ang gusto ko lang ngayon ay si Lucelle."Umuwi ka na. Lasing ka, Anton!" Nata

  • The Unplanned Life   Chapter 18

    Masaya ang pagkakaibigan naming tatlo nina Eduardo at Lucelle. Simula noong araw na nagpalipad sila ng saranggola ay nagkalapit din ang dalawa, kagaya ng pagiging malapit ko kay Eduardo.Kahit dalawang taong mas bata si Lucelle sa amin ay hindi ito hadlang. Pareho kami ng pinapasukang paaralan, sa University of Compostela. Freshman si Lucelle sa kursong Human Management. Ako at si Eduardo naman ay parehong Business Ad ang kinuha pero hindi magkaklase. Nagkikita kami sa paaralan araw-araw at kapag nagkataon ay sabay ding kumakain ng tanghalian."Anton!" tawag ni Lucelle sa akin pagkalabas ko ng classroom. Kahit ang pagsigaw ay parang hindi makabasag-pinggan.Nakatayo ito sa labas ng aming classroom at lumapit agad ako rito na may ngiti sa mga labi. Bagay talaga sa kanya ang uniform namin na kulay blue. "Mabuti at makakasabay ka sa aming kumain. Tatlong araw ka kasing hindi sumisipot tuwing tanghalian," sabi ko rito.Agad siyang napakamot sa kanyang tenga d

  • The Unplanned Life   Chapter 17

    Anton's POVIlang taon na ang lumipas. Pero ang sakit at pangungulila ay ramdam ko pa rin. Kahit na mayroon akong kabiyak na nasa aking tabi palagi, hindi pa rin mababago nito na nawala sa akin ang babaeng pinakamamahal ko. Pati ang anak na tinuring ko ngunit hindi pala sa akin, ay nawala sa isang kisap-mata. Hindi ko alam kung anong klaseng parusa ito at ganito ang kinahinatnan ng aking buhay.Sa maliwanag na pasilyong ito, patungo sa taong gusto akong makausap na para bang bibitayin, gusto ko na lamang sumuko sa buhay. Mga matang nakatingin sa aming paglalakad. Mga negosyanteng may marangyang buhay. Mga matatas na tao na nakamit na ang pangarap. Kabilang ako sa kanila... noon. Pero mayroon ding mga empleyado na kumakayod para maitaguyod ang pamilya. Para maagapan ang kalam ng sikmura. Para makamit ang mga pangarap na nais abutin, at para pilit na lang na lumaban sa buhay. Sa kanila na ako napapabilang ngayon...Pinapasok ako sa isang pribadong opisina at

  • The Unplanned Life   Chapter 16

    Camara's POVI'm still furious. One week has passed since the incident. Pagkatapos naming magkasagutan ni Madison ay agad naming dinala ni Zach si Matthew sa pinakamalapit na hospital.Sinimento ang kanang braso niya. Pinayuhan din kami ng doctor na huwag muna siyang papasok at baka masangga ito at mas maging komplekado ang lagay. Kaya ang resulta ay ilang araw siyang hindi nakapasok sa school."I want to go to school na, Mama," my baby said with his teary eyes.Nakaupo siya sa aking gilid. Dinala ko siya rito sa trabaho para hindi mainip sa bahay. Bumabalik ang galit ko kapag nagkakaganito si Matthew. Malungkot at matamlay. Pangatlong beses na niya itong sinabi na gusto na niyang pumasok.Sabi ni Nana Belinda ay bigla-bigla raw itong umiiyak na lang. Mabuti na lang at naaalo raw ito ni Lou at tumatahan naman. I'm thankful with Lou dahil hindi niya kami iniwang dalawa ng baby ko. Hindi s

  • The Unplanned Life   Chapter 15

    "Sir Levine, these are the documents you requested."Ito ang naabutan ko sa harapan ng aking table, Zach with the genius-like guy. He's a trainee ayon na rin sa klase ng ID na meron ito.Agad kaming nilingon ni Zach at pagkatanggap niya ng mga documents na binigay ng lalaki. I can say that they are very well prepared for the meeting."Good morning, little boy," Zach said ng nakalapit at hinalikan sa pisngi ang baby ko."Good morning, Cara," bati rin niya sa akin at hinalikan ako sa pisngi na labis kong ikinagulat. My cheeks definitely flushed. Matthew, on the other hand, laughs."G-good morning," utal na bati ko rito. Kasi naman!"The meeting will start any moment from now. Come," he said."Pero si Matt..." pigil ko rito sa akma nitong pagpunta sa meeting room."Pwede siya sa loob."Wala na akong nagawa pa ng kargahin niya si Matthew at nagtuloy-tuloy sa paglalakad papasok sa meeting room.

  • The Unplanned Life   Chapter 14

    Naalimpungatan ako sa boses ni Nana Belinda na talaga namang nagpagising sa akin. Anong oras na ba? Inaantok pa ako. It's already 2 in the midnight nang matapos kaming magchikahan ni Lou kagabi."Gumising na, Camara. PTA Meeting ngayon!" sigaw ni Nana sa may pintuan ng aking kwarto.Tama. PTA Meeting ngayon at kailangan ko- PTA Meeting ngayon! Napabalikwas ako nang bangon at tiningnan ang oras. 7:40 na. Lagot. Sinabi ko pa kay Zach na bawal ma-late tapos ako pala.Wala na akong sinayang na oras at pumasok na sa banyo. 1-2-3 ang ligo ko,bahala na. Wala namang aamoy sa akin doon. Pagkatapos kong maligo ay nagmadali rin akong mamili nga susuotin. Off shoulder royal blue dress. Hindi naman siya revealing dahil hanggang siko ang sleeves. Okay nato. Pretty pa rin. It goes well with my black 2-inch sandals. Mommy na mommy ang datingan ko ngayon, ah.Tumakbo kaagad ako pababa pagkatapos kong magbihis. It's already 8 na when I took a glance at my cellphone. I also

  • The Unplanned Life   Chapter 13

    My morning was the same as it always was: one unpredictable person and one annoying woman who came in almost every day at the same time."Susunduin ko si Matt," sabi ni Zach pagkarating niya agad dito galing sa meeting.Hindi pa nawawala ang disappointment ko nang sabihin niya kahapon na hindi niya masusundo ang anak ko. Inuna kasi niya ang birthday celebration ni Madison. I don't have a say on that because we're not together but I can't help to feel jealous and hurt. I didn’t like the uncertainty of him."Baka may importante kang lakad today. Double check your schedule... Sir," habol na tawag ko sa kanya ng "Sir." Ayokong magtunog nagtatampo. Sana naman hindi.Tinitigan niya akong maigi na para bang naghihintay pa nang kasunod kung mga sasabihin."Susunduin ko siya," he said with finality and went inside his office.Hinayaan ko nalang si Zach at

  • The Unplanned Life   Chapter 12

    Camara's POVAnother day to survive this thing called 'life.' I was surprised by Zach and Matthew's bonding yesterday. Nakita ko kung gaano kasaya si Zach na nakasama niya ang baby ko. When Zach told Matthew na siya ang papa nito, kita ko kung paano nagliwanag ang mukha ng anak ko. I know he wants to meet his biological father. After all, my child has a right. But, in my opinion, it is completely incorrect. It's too much to ask Zach to be the father of my child. I knew I had done a lot of damage to Zach. I don't want to cause him any more pain. Another disadvantage."I'll fetch Matt later," Zach said.He's standing in front of my table while I am arranging the papers he need to sign. Ang dami na nito, inuna kasi ang date, eh!"Huwag na,"sagot ko at binigyan lamang siya nang tipid na sulyap."Why? Pinagbabawalan mo na ba akong lapitan si Matthew?" tanong nito sa akin. Hindi ako makatingin sa kanya. Ano ba dapat kong irason? Magsisinung

  • The Unplanned Life   Chapter 11

    Mabilis ang aking hakbang paakyat sa opisina ni Zach. It's almost eight in the morning,late na ako. Paano kasi, wala ang nanny ni Matthew kaya kinailangan ko siyang ihatid sa school. My baby is in preschool and he looks forward to going to school every day, ayaw mag-absent."You're late." Bungad ni Zach sa akin. He's standing in front of my desk, both hands on his hips. Nakakunot pa ang kilay at parang hindi maganda ang gising.Ikaw nga kahapon hindi na bumalik galing sa date mo."I'm sorry, Sir," I said, "I did some important things.""How critical is it for you to be late?" Wow.Ayokong makipagtalo. Nakakaubos ng laway umagang-umaga. Kahit hindi naman dapat ay magpapaliwanag na lang ako."My baby's nanny is away, so I sent him to school," I said stiffly. Tama yan, magulat ka!"How... how is he?" Zach asked.&nbs

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status