Unfaithful 5

KINABUKASAN

"We're here! Get out."

Pagkarinig ko sa sinabi nito ay mabilis kong inayos ang sarili ko at naghanda ng lumabas ng sasakyan. Pero palabas na sana ako nung hawakan nito ang braso ko para pigilan akong umalis.

"I'm picking you up tomorrow 6 AM sharp. Make sure you bring enough clothes."

Nagtatakang tinignan ko ito.

"May pupuntahan ba tayo?" Puno ng pagtatakang tanong ko. Wala akong alam na pupuntahan at wala din akong nakaplano na pupuntahan. Ang tanging gusto ko lang gawin sa ngayon at sa mga susunod na araw ay ang manatili sa tabi ng nanay ko na ngayon ko palang magagawa simula nung nakilala ko si Rommel.

"Did I gave you permission to ask question?"

Napalunok ako ng sarili kong laway dahil sa talim ng boses nito. Dahan-dahan akong umiling bilang sagot.

"You don't get to speak without my permission. DO YOU UNDERSTAND?" Paalala nito na pinagdiinan ang tatlong huling salita.

Wala akong magawa kung hindi ang tumango dahil alam ko na maaaring malagay sa kapahamakan ang buhay ng nanay ko.

"I want your words." Utos nito.

"O-Oo."

"Good! Now, get the hell out of here."

Nagkukumahog na lumabas ako ng sasakyan nito. Hindi ko na inalintana kung may naiwan ba akong gamit. Dahil alam ko na kapag nagtagal pa ako sa puder nito ay mapapahamak lang ako. Isang hakbang palang ang layo ko sa kotse nito ay sumibat na kaagad ito ng hindi inaalala kung matatagis ako.

Kaagad akong napahawak sa dibdib ko dahil kumabog iyon ng sobrang lakas dahil sa takot.

"He left already?"

Mabilis akong tumingin sa nagsalita at nakita ko si Doctor Juarez na nakatayo hindi kalayuan sa akin. Kagaya ko ay tinatanaw din nito ang sasakyan ni Rommel.

"Kanina ka pa ba diyan?" Tanong ko. Binalik ko ang tingin ko sa kalsada at hindi ko maiwasan na makahinga ng maluwag.

"Finally, nakalaya din ako." Wala sa sariling bulalas ko.

"You act as if you are his prisoner."

Hindi ko alam kung dapat ba akong mainis sa sinabi nito o mainsulto dahil sa tono ng boses nito. Pero alinman sa mga iyon ay hindi na mahalaga. Dahil hindi naman ito ang talagang pakay ko dito.

"Kumusta ang nanay ko?" I ask, completely ignoring his words.

Naglakad ako papasok ng hospital ng hindi ito tinatapunan ng tingin dahil alam ko na nakasunod ito sa akin.

"Stable. But still in critical condition."

Lumubog ang puso ko dahil akala ko ay bumubuti na ang kalagayan nito. Tumigil ako sa paglalakad at hinarap ko ito.

"Bakit hanggang ngayon ay kritikal pa rin ang nanay ko? Hindi mo ba ginagawa ang trabaho mo!?" Singhal ko. Hindi ko naisip ang mga makakarinig sa amin. Saka lang ako natauhan nung nakarinig ako ng mga pagsinghap.

Tumingin ako sa paligid at nakita ko ang ibang mga kasama namin sa hospital na nakatingin sa akin na puno ng pagtataka. Kaagad akong nakaramdam ng hiya dahil sa ginawa ko.

Couldn't blame them dahil hindi normal na pangyayari ang may mag kwestiyon sa kakyahan ng doctor.

Mula sa pagtingin ko sa mga tao ay sunod kong tinatapunan ng tingin si Doctor Juarez. Nakangiti ito bakas ang pagka-aliw sa mga mata.

"Watch your words Ms. Cabrera. Or I'll make sure that you won't see your mother again." Banta nito sa mahina pero madiin na pagsasalita.

Nangining ako at kaagad na pinagsisihan ang mga nasabi ko. I was about to apologize pero wala na ito sa harapan ko. Ni hindi ko namalayan na nakaalis na ito.

MEANWHILE

Rommel point of view

"You've gone too long."

Natigil ako sa paglalakad sa sala nung narinig ko si Morticia na magsalita. Tumingin ako dito at nakita ko ito na nakaupo sa pang-isahang sofa at may hawak na alak.

"Why are you here?"

"This is my house too. Why wouldn't I be here?" Nakataas ang kilay na tanong nito.

Gusto kong batukan ang sarili ko dahil sa katangahan ko.

"That's not what I meant." Paliwanag ko. Naglakad ako palapit dito, pero tumayo ito at humakbang palayo.

"What do you mean then?"

Mabilis na gumana ang isip ko para humanap ng sagot.

"You have work today right? That's what I meant, you have work today. So why are you here?"

Pinanood ko kung paano nito lagukin ang alak na nasa baso na hawak nito. Pagkaubos nito sa alak ay humakbang ito palapit sa akin.

"I met our son today." Sambit nito.

Pinagpawisan ako.

"Kevin?" Tanong ko na puno ng pangamba at pagsusumamo na tumango ito.

"Gabriel, and funny he said that he saw you with a certain woman at a restaurant."

Kumuyom ang kamay ko at mariin akong napapikit. Ibig sumakit ng ulo ko dahil sa mga narinig ko.

'Damn him!' Tahimik na pagmumura ko.

"Tell me Rommel. Are you with another woman?"

Dumilat ako at palihim na nagpakawala ng malalim na buntong hininga. "Of course not!" Bulalas ko at muli akong naglakad palapit dito. This time ay hindi ito gumawa ng kahit na anong hakbang palayo. "It's him, I saw him with that Andrea. They were in a restaurant." Panlalaglag ko sa anak ko.

Nakita ko ang pag-igting ng panga ni Morticia kasabay ng pagkuyom ng kamay nito.

"I'm gonna talk to that kid!" Matalim na sambit nito at nagdadabog na umalis.

Nakahinga ako ng maluwag habang pinapanood ko itong naglalakad palayo sa akin. Hinintay ko ito na makarating sa second floor bago ko kinuha ang cellphone ko para tawagan ang kaibigan ko.

"I got a problem." Maikling sambit ko nung sagutin nito ang tawag. Tahimik kong pinakinggan ang mga isasagot nito.

"I need you to pick up Rozelle tomorrow." I answered to his question about my problem.

Tahimik lang muli akong naghintay sa isasagot nito. Nung narinig ko ang tanong nito kung saan dadalhin si Rozelle ay mabilis na gumana ang isip ko sa bawat lugar na alam ko. Pero ang bawat lugar na alam ko ay alam din ni Morticia dahil lagi kaming magkasama sa mga iyon. Pero may isang lugar akong alam na hindi nito alam, but it was off limits.

"To your condo." Maikling sagot ko.

Nagkaroon ng sandaling katahimikan sa kabilang linya bago ako nakarinig ng malakas na halakhak.

'Are you being for real?' Natatawa-tawang tanong ng kaibigan ko.

"Yeah, I'm for real and I expect you to do what I say tomorrow." Sagot ko at bago pa ito makapagsalita ay pinatay ko na ang tawag bago nangingiting hinarap ang pinuntahan ng asawa ko.

"No one can stop me from seeing her. Not even you my son." Mahinang bulong ko.

MEANWHILE

"Did you really think that I wasn't gonna find out!?"

I stopped typing on my phone when the door on my room burst open, revealing a very angry woman. My Mom. Itinabi ko muna ang cellphone ko sa ilalim ng unan ko para hindi nito 'yon makuha.

While I was putting my phone away. I didn't notice my Mom walking towards me. I only notice it when her strong perfume fills my nostrils.

My breath hitch and before I could move to hide my phone, she snatched it in my hands and started browsing thru my messages. Napapalunok na umatras ako dahil nakita ko ang mabilis na pagbabago ng hitsura nito. She look like she wanted to kill. And that's me. She looked at murderously.

"What the hell is this Gabriel!?" She snarled showing me my conversation with Andrea.

A lump form in my throat and even I tried to swallowed it so many times it stays. I blew a loud breath and look at my Mom calmly.

"That was nothing Mom," I answered.

Her brows furrowed. "You called this nothing!? Gabriel this is literally a sex on the phone!" She snapped before throwing my phone at me.

Mabilis kong sinalo 'yon at nung nasalo ko na ay itinago ko na ito sa ilalim ng unan. Muli kong hinarap ang Mommy ko pero isang malutong na sampal ang sumalubong sa 'kin.

Nanlalaki ang mga mata na napatingin ako sa Mommy ko. Hindi ako makapaniwala na nagawa ako nitong pagbuhatan ng kamay. Buong buhay ko ay ito ang naging kakampi ko sa t'wing may hindi kami pagkakaunawaan ni Dad. Pero ngayon ay nagdadalawang isip na ako kung ito pa ba ang itinuring kong Ina at kung anak pa ba ang turing nito sa 'kin.

"I did not raise you to be a lier Gabriel. What the hell were you thinking!?" She shouted. She also start pointing fingers at me.

"I didn't do anything wrong Mom!" I shouted back.

Isang sampal ang muli kong naramdaman. This time ay mas malakas ito at mararamdaman ang bigat. Na para bang sapamamagitan non ay maipaiintindi nito ang mga gustong sabihin.

"You did everything wrong from the moment you made that girl your girlfriend!" Singhal nito.

"The girl you are hating has a name Mom and her name is Andrea and she is my girlfriend whether you like it or not!" Singhal ko din dito. Para kaming magkalayo dahil sa mga sigawan namin. Pero hindi ko alintana ang bagay na iyon dahil sa bahay na ito walang pakialam ang mga tao hanggang hindi sila ina-allow na makialam.

Nagngitngit sa galit ang Mommy ko at nagdadabog na umalis. Pero bago ito umalis ay nag-iwan ito ng isang babala na nakacpagpatigil sa mundo ko.

"I'm gonna make sure that she and her family will suffer."

Mabilis na hinabol ko ang Mommy ko at nasa kalagitnaan na siya ng hagdan nung naabutan ko siya.

"Don't you dare hurt her Mom. I'm warning you!" I tried to scare her but I know my Mom. She's ruthless more than my Dad. My Dad's a coward but Mom on the other hand can make anyone suffer in just a flick of her hand.

Ngumisi ito at nakahalukipkip na hinarap ako.

Kaagad akong nakaramdam ng takot dahil sa paraan ng pagkakangisi nito.

"Why are you like this Mom? You know that I love her so much." Nawawalan ng pag-asa na wika ko.

I love Andrea, she became my fall back when Jolina left me for her career. Andrea lifted me up and help me to believe in myself.

"Then choose on who or what do you love more."

I was confused by her words and she seems to noticed that because she walks towards me and put an arm around my waist.

"Choose on who or what you want to give up. Her or Racing."

Parang bomba na sumabog sa pandinig ko ang sinabi nito. Hindi ako nakakibo at nanatili akong nakatulala habang paulit-ulit na nagre-replay sa utak ko ang mga salita nito.