"Will you stop facing back and forth! Nahihilo ako sa 'yo!" Singhal ni Kai, his voice is etched with worry. Napatingin ako para harapin si Kai, bakas ng pag-aalala ang mukha nito. I mean sino ang hindi kung narito ka sa hospital dahil nasaktan ang isa sa mga tao na pinahahalagahan mo. And it is not the first time, dahil pangalawang beses ng naaksidente si Gabriel na ibang tao ang dahilan. "I can't help it! I am worried for my friend!" Singhal ko din pabalik. We are both worried and frustrated dahil para lang kaming bumalik sa nakaraan. Nagsimula ulit akong magpabalik-balik ng lakad, and it pisses Kai off. Kai stood up and grabbed me by my shoulders before slamming me into him. I stood there motionless and not knowing what to do, hanggang sa narinig ko ang malumanay na boses ni Kai, kasabay ng mga kamay nito na mahigpit na bumalot sa katawan ko. Isa-isang pumatak ang luha na kanina ko pa pinipigilan. "I am worried too and angry at myself. Gabriel is always here, when w
BRENAN POINT OF VIEW Mabilis ang lakad ko papunta sa opisina ng council ng racing dito sa The Forth. Pagdating ko sa tapat ng nakasaradong pinto ay dinig ko na kaagad ang pagtatawanan nila. Hindi ko alam kung sino ang pinagtatawanan nila, but if they are laughing at my friend, hindi ko mapapalagpas ito. Kumuyom ang kamay ko bago ko padarag na binuksan ang pinto. Bumakas ang gulat kasabay ng panumutla sa mukha ng mga nasa loob ng opisina, kabilang na doon si Mr. Reid na siya talagng nagpakulo ng dugo ko. Sinugod ko si Mr. Reid na mas lalong natakot at nagsimulang magtitili. Kaagad naman akong pinigilan ng mga kapwa ko miyembro ng council. "Brenan, what the hell are you doing, attacking a significant member of racing community!?" Sigaw ni Shaun, isa sa mga matanda dito sa council. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko mula kay Shaun. Isa kasi ito sa tinitingala ko hindi dahil sa galing nito sa racing, kung hindi dahil sa pagiging diretso ng bituka nito. But for him na pigilan ako
Unfaithful 1 By: Licht AyuzawaRozelle Lynn point of view"Your mother is in critical condition Ms. Cabrera," parang bomba na sumabog sa pandinig ko ang bawat kataga na binitawan ng doctor. Hindi ko alam kung ano ang una kong magiging reaksiyon, alam ko na may nararamdaman ang aking ina pero hindi ko naisip na ganito kalala. Pero kagabi ay sinugod namin ito sa pinakamalapit na hospital dito sa bayan dahil sa hirap nito sa paghinga na dulot ng sakit nitong asthma. Pero ano ang sinasabi ng doctor na malala na ang kalagayan ng aking ina?"Pakiulit nga po ng sinabi ninyo Doc!?" Hindi ko maiwasan na pagtaasan ito ng boses, dahil sa sari-saring nararamdaman.Puno ng awa na tumingin ito sa akin bagay na hindi ko nagustuhan."I'm sorry Ms. Cabrera but the results don't lie, your mother is in critical condition." Sambit nito. Magkakasunod akong umiling dahil hindi ako naniniwala sa sinasabi nito. "Asthma doc! Yun lang ang sakit ng nanay ko, kaya mo siguro sinasabi na critical ang nanay ko
"HOY!" Napatalon ako at napabalik sa kasalukuyan dahil sa pagkakagulat. "Ano ba Angge! Bakit ka ba nanggugulat!?" Reklamo ko sa kaibigan kong si Angge kasabay ng masamang tingin. Umirap ito at bago ko pa ito mapigilan ay nag-landing na ang kamay nito sa ulo ko. "ARAY KO NAMAN ANGGE BAKIT KA BA NANANAKIT!?" Daing ko na may kasamang reklamo habang hinihimas ang parte ng ulo ko na tinamaan ng hampas nito "Para bumalik ka sa katinuan kasi kanina pa kita kinakausap, kanina pa ako salita ng salita pero hindi ka naman nakikinig!" Umiirap na singhal nito. Napabuntong hininga ako dahil muling nagbalik sa ala-ala ko ang mga nangyari dalawang araw na ang nakakalipas. Two days ago nagising ako sa isang magarang kwarto at katabi ko sa higaan ang lalaking ipinakilala sa akin ng doctor ng nanay ko. Kapwa kami walang suot na kahit na ano, hindi ko maalala ang mga nangyari, gusto kong gisingin ang katabi ko noong araw na iyon pero natakot ako kaya kagaya ng mga ginagawa ng iba ay tum
Habang abala ako sa pagpupunas ng lamesa ay maya't-maya kung naririnig ang mahinang pag-vibrate ng cellphone ko. Ngani-ngani ko itong kunin para masinghalan ko kung sinuman ang tumatawag pero hindi ko pwedeng gawin ang bagay na 'yon dahil kabilin-bilinan ng manager ng restaurant kung saan ako nagta-trabaho na huwag akong gagamit ng cellphone kapag hindi oras ng break ko. Dahil bago pa lamang ako ay kailangan kong magpakitang gilas kaya naman kahit nangangati na ang kamay ko na kuhanin ang cellphone ko ay itinuon ko nalang ang atensyon ko sa pagpupunas ng lamesa. "WHAT THE HELL ARE YOU SAYING GABRIEL!? YOU WANTED A BREAK UP!?" Napatigil ako sa pagpupunas ng lamesa at nakakunot-noo na tumingin sa paligid, nakahinto ang lahat sa restaurant na animo'y mayroon bagay ang nagpatigil sa mga ito. Muli kong sinuyod ang floor kung nasaan kami at hindi kalayuan mula sa kinatatayuan ko ay nakita ko ang isang mestisang babae na nakapameywang habang nakatayo at nakatingin sa lalaking katapat ni
"Are you sure that you are up for the consequences? You know, there's still time if ever you changed your mind." Napaisip ako at napatanong sa sarili ko kung handa na nga ba akong pasukin ang ganitong mundo? Malaking tulong sa pamilya ko ang ibabayad nito pero malaking dagok din ito dahil maaari akong makulong. Habang nag-iisip ako ng dapat na isagot sa tanong nito ay biglang pumasok sa utak ko ang imahe ng anak nito na nakatingin sa akin na puno ng pandidiri. Nanigas ako. "Sto-!" Napatigil ako sa pagsigaw at tangkang pagtulak dito nung mukha naman ng nanay ko na nagmamakaawa ang lumitaw sa isip ko. 'Anong nangyayari sa akin?' "Do you want me to stop?" Tanong ni Rommel at tumigil sa paghalik sa hita ko. Hindi ako kumibo dahil tinitimbang ko pa ang sitwasyon. Pero nakarinig ako ng pagbuntonghininga kaya tumingin ako dito at nakita ko itong lumalayo sa akin. Kaagad akong naalarma, kaya bago pa akong makapag-isip ng tama ay hinawakan ko ang ulo nito ay iginiya iyon
KINABUKASAN "We're here! Get out." Pagkarinig ko sa sinabi nito ay mabilis kong inayos ang sarili ko at naghanda ng lumabas ng sasakyan. Pero palabas na sana ako nung hawakan nito ang braso ko para pigilan akong umalis. "I'm picking you up tomorrow 6 AM sharp. Make sure you bring enough clothes." Nagtatakang tinignan ko ito. "May pupuntahan ba tayo?" Puno ng pagtatakang tanong ko. Wala akong alam na pupuntahan at wala din akong nakaplano na pupuntahan. Ang tanging gusto ko lang gawin sa ngayon at sa mga susunod na araw ay ang manatili sa tabi ng nanay ko na ngayon ko palang magagawa simula nung nakilala ko si Rommel. "Did I gave you permission to ask question?" Napalunok ako ng sarili kong laway dahil sa talim ng boses nito. Dahan-dahan akong umiling bilang sagot. "You don't get to speak without my permission. DO YOU UNDERSTAND?" Paalala nito na pinagdiinan ang tatlong huling salita. Wala akong magawa kung hindi ang tumango dahil alam ko na maaaring malagay sa k
GABRIEL TAN POINT OF VIEW "My girlfriend or racing?" Tanong ko sa aking isipan. Marami ang hindi nakakaalam pero isa akong champion racer. Racing is my first love and my first heartbreak because my parents don't support it. At ngayon ay pinapapili ako between the two things that I love. Nilagok ko ang alak na natitira sa bote na hawak ko. I am in a bar right, dito ako idinala ng mga paa ko pagkatapos ng pag-uusap namin ni Mommy. More like pagtatalo ang nangyari and that's pretty common para sa pamilya namin. Pagkaubos ko ng isang bote ng beer ay nakulangan ako kaya naman sinenyasan ko ang waiter na magdala pa ng alak. Kaagad naman sumunod ang waiter at pumasok sa kitchen area. Habang hinihintay ko ang pagdating ng order ko oy iginala ko ang paningin ko sa mga nagsasayawan sa dance floor. Na-i-enganyo ako na gayahin ang mga ito sa ginagawang pagpapakasaya. Pero napigilan ako ng sitwasyon ko. I am the son of the biggest business tycoon in the Philippines, maaari akong makuhana
BRENAN POINT OF VIEW Mabilis ang lakad ko papunta sa opisina ng council ng racing dito sa The Forth. Pagdating ko sa tapat ng nakasaradong pinto ay dinig ko na kaagad ang pagtatawanan nila. Hindi ko alam kung sino ang pinagtatawanan nila, but if they are laughing at my friend, hindi ko mapapalagpas ito. Kumuyom ang kamay ko bago ko padarag na binuksan ang pinto. Bumakas ang gulat kasabay ng panumutla sa mukha ng mga nasa loob ng opisina, kabilang na doon si Mr. Reid na siya talagng nagpakulo ng dugo ko. Sinugod ko si Mr. Reid na mas lalong natakot at nagsimulang magtitili. Kaagad naman akong pinigilan ng mga kapwa ko miyembro ng council. "Brenan, what the hell are you doing, attacking a significant member of racing community!?" Sigaw ni Shaun, isa sa mga matanda dito sa council. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko mula kay Shaun. Isa kasi ito sa tinitingala ko hindi dahil sa galing nito sa racing, kung hindi dahil sa pagiging diretso ng bituka nito. But for him na pigilan ako
"Will you stop facing back and forth! Nahihilo ako sa 'yo!" Singhal ni Kai, his voice is etched with worry. Napatingin ako para harapin si Kai, bakas ng pag-aalala ang mukha nito. I mean sino ang hindi kung narito ka sa hospital dahil nasaktan ang isa sa mga tao na pinahahalagahan mo. And it is not the first time, dahil pangalawang beses ng naaksidente si Gabriel na ibang tao ang dahilan. "I can't help it! I am worried for my friend!" Singhal ko din pabalik. We are both worried and frustrated dahil para lang kaming bumalik sa nakaraan. Nagsimula ulit akong magpabalik-balik ng lakad, and it pisses Kai off. Kai stood up and grabbed me by my shoulders before slamming me into him. I stood there motionless and not knowing what to do, hanggang sa narinig ko ang malumanay na boses ni Kai, kasabay ng mga kamay nito na mahigpit na bumalot sa katawan ko. Isa-isang pumatak ang luha na kanina ko pa pinipigilan. "I am worried too and angry at myself. Gabriel is always here, when w
"I want you to beat them!" Beat? Nagpapatawa ba ang matandang ito? As far as I can remember, nobody can beat me."Beat daw amputa! Eh kung bitbitin kaya kita!" Singhal ni Brenan na sinabayan pa ng galit na pagturo kay Mr. Reid.Muntik na kaming sumabog ni Kai sa katatawa dahil hindi na maipinta ang mukha ni Mr. Reid. Para itong natatae na ano.Pinigilan ko ang mapahagalpak dahil pinagtitinginan na kami ng mga tao na nakapalibot sa amin habang nagbubulungan. Hindi ko naman sila masisisi dahil tagalog ang ginamit ni Brenan and majority ng mga nanunood ay foreign, may ilang foreign ang tumatawa, hindi ko alam kung naintindihan ba nila ang sinabi ni Brenan or tumawa lang sila dahil sa expression namin."Brenan, stop it!" Saway ni Kai gamit ang madiin pero mahinang boses. Bumaling ang matalim na tingin ni Brenan kay Kai."Bakit sinasaway mo ako? Narinig mo ba ang sinabi ng matanda na yan!?" Hindi ko alam kung maiinis o matatawa ako dahil sa hitsura ni Brenan na parang bata na may tantrum
GABRIEL POINT OF VIEW "I'M NOT FOOL!" Galit na sigaw Brenan habang hinahawakan ang nagwawalang si Mr. Reid. Hindi ko alam kung bakit tawang-tawa ako kay Brenan, para kasi itong bata na galit na galit. "Stop laughing! I am not happy either that you call me stupid!" Kai snapped make me burst out in laughter. "I didn't call stupid!" Natatawang sagot ko. "You basically did!" Sabay na sigaw ni Brenan at Kai. "Alright, alr-!" "GABRIEL, WHAT ARE YOU DOING!?" Tumigil ang paligid dahil sa galit na boses nung nagsalita. Napatingin ako sa pinanggalingan ng boses at hindi ko maiwasan ang pandidilim ng paningin ko dahil sa nakikita kong mabilis na naglalakad palapit sa amin. "Who are they?" Tanong ni Brenan. Hindi ko sinagot ang tanong ni Brenan. Binitawan ko lang si Mr. Reid at saka ako naglakad palayo. "Don't walk away Gabriel." Sigaw nitong muli. Kumuyom ang kamay ko at galit na hinarap ko ito. "I don't have something to tell you, so back off!" I spat. Tinitigan k
GABRIEL POINT OF VIEW "Let's go Gabriel, don't mind him bro!" Ani ni Brenan at mabilis akong niyakag palayo kay Reid bago pa kami magpang-abot. Noong pa man ay hindi na maganda ang pakitungo sa akin ng matanda na iyon. Bagay na hindi ko maintindihan gayong wala naman akong matandaan na ginawa kong masama rito. "What is your beef with that old man?" Tanong ni Brenan pagkatapos namin makalayo kay Reid. Naiwan na doon si Kai para ito na ang magpakalma sa halos mag-amok ng judge. Tumingin ako kay Brenan bago ako umiling dahil wala akong ideya. Tinapik ni Brenan ang balikat ko. "You got a tough contender man, if that man is the judge. You want me to talk to the higher ups?" Naintindihan ang gustong iparating ni Brenan. Alam ko na delikado ako sa racing kapag kabilang si Mr. Reid sa mga judge, pero hindi ko hahayaan na madamay ang mga kaibigan ko kung anuman ang problema sa akin nito. Umiling ako dito bilang pagtanggi. "It's okay man, sanay na ako sa matanda na iyan." Sagot
GABRIEL POINT OF VIEW "Bro!" Nagmamadali akong lumapit kila Brenan na nakatayo na sa tapat ng kotse nito. "Where have you been!?" Sigaw nito dahil hindi na magkamayaw ang tao sa sigawan. Mas lalo pang lumakas ang sigaw ng mga tao nung lumabas yung mc na siya rin nag MC sa unfinished race namin ni Brenan nung nakaraan. Automatiko akong napatakip sa tainga kasabay ng pagpikit ng isang mata dahil pakiramdam ko ay nabasag ang eardrums ko sa hiyawan ng mga tao. "What? And why is there a lot of people in here?" I ask Brenan while leaning slightly and scanning the area who has tons of people. But I didn't let my hands on my ears go, pero inalis ni Brenan iyon. Pinukol ko ito ng masamang tingin bago sinubukan na ibalik ang kamay ko sa pagkakatakip sa tainga ko pero hindi na hinayaan pa ni Brenan na mangyari iyon. Kaagad na ako nitong hinila papunta sa harapan. "Stop Brenan!" Saway ko dito na may kalakasan para marinig nito ang sinasabi ko. "We're already behind in registrati
I promise to myself not to beg, at least not him because of what he did in the past. I guest I ate what I said. ROZELLE POINT OF VIEW Nakayuko lang ako at mahigpit ang hawak sa card nito habang naririnig ko ang mga hakbang nito papalayo. I didn't dare stop him. I just stand there with my eyes beaming with tears. Hanggang sa isa-isa itong pumatak kasabay ng pagsarado ng pinto ng condo nito. While weeping silently, I couldn't help but ask myself, what did I do to suffer like this? And then it hits me. I am a sinner and the one I sinned cost him to loathe me. Nanatili ako sa ganoong posisyon ng medyo matagal hanggang ang mga binti ko na ang kusang sumuko. Napasalampak ako at napasandal sa pader kaharap ng pinto ng unit nito. Dahan-dahan akong pumikit dahil sa pagod na nararamdaman ko. I did not know that crying can drain me. GABRIEL POINT OF VIEW Fvck this idiot! Hindi ko naiwasan ang mapamura habang pinapanood ko si Rozelle na payapang natutulog habang nakasalampak sa
ROZELLE POINT OF VIEW "Saan ka pupunta?" Tumigil ako sa paghakbang para harapin si Doctor Juarez at sagutin ang tanong nito. Dahan-dahan akong bumaling dito. "Kay Gabriel." Tipid na sagot ko. Pinukol ako ng mapanuring tingin ni Doctor Juarez, dahilan para nag-iwas ako dahil pakiramdam ko ay binabasa nito ang buong kwento ko. "Pwede ko bang malaman kung ano ang gagawin mo kila Gabriel?" Napaiwas ako ng tingin dahil hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Hindi ko pwedeng sabihin na pinapapunta ako ni Gabriel doon gayong ito mismo ang nagpalayas sa akin. Narinig ko na nagbuntong hininga so Doctor Juarez. Nagtataka ko itong tinignan, I was about to say something nung nauna itong nagsalita. "If this is what you want, I am not gonna stop you. It's just that, let me take you there." Nagdalawang isip ako kung papayagan ko ba ito na ihatid ako. Ilang minuto din akong nanahimik, pero sa huli ay pumayag din ako sa gusto nito. Hinatid ako nito sa condo unit ni Gabriel,
GABRIEL POINT OF VIEW "Brenan, can we go home now?" Napapagod na tanong ko sa kaibigan ko. Bagot na pinapanood ko itong inilalagay ang turnilyo ng manibela ng kotse ni Anya. "It's 4 AM and we still haven't done with that!" Dugtong ko nung hindi sumagot ang kaibigan ko. Tumingin ito ng masama sa akin. "Kung tinutulungan mo ako ay baka natapos na tayong dalawa dito!" Asik nito. Napahalakhak ako ng malakas dahil sa matigas nitong pananagalog. "Since when did you learn Tagalog?" Natatawang tanong ko. I know Brenan is half Filipino and half American but I didn't know na marunong itong managalog. As far as I know Kasi ay lumaki ito sa US at hindi pa nakakapunta ng pilipinas ever. Umikot ang mga mata nito. "My Mom is a Filipina, it's a requirement in our household to learn our culture. And you know Filipina Mom's, they're pretty persuasive." Sagot nito. And I couldn't agree more. Because it's the same thing in our family. We are forced to learn Chinese culture. My Mom and Romme