I promise to myself not to beg, at least not him because of what he did in the past. I guest I ate what I said. ROZELLE POINT OF VIEW Nakayuko lang ako at mahigpit ang hawak sa card nito habang naririnig ko ang mga hakbang nito papalayo. I didn't dare stop him. I just stand there with my eyes beaming with tears. Hanggang sa isa-isa itong pumatak kasabay ng pagsarado ng pinto ng condo nito. While weeping silently, I couldn't help but ask myself, what did I do to suffer like this? And then it hits me. I am a sinner and the one I sinned cost him to loathe me. Nanatili ako sa ganoong posisyon ng medyo matagal hanggang ang mga binti ko na ang kusang sumuko. Napasalampak ako at napasandal sa pader kaharap ng pinto ng unit nito. Dahan-dahan akong pumikit dahil sa pagod na nararamdaman ko. I did not know that crying can drain me. GABRIEL POINT OF VIEW Fvck this idiot! Hindi ko naiwasan ang mapamura habang pinapanood ko si Rozelle na payapang natutulog habang nakasalampak sa
GABRIEL POINT OF VIEW "Bro!" Nagmamadali akong lumapit kila Brenan na nakatayo na sa tapat ng kotse nito. "Where have you been!?" Sigaw nito dahil hindi na magkamayaw ang tao sa sigawan. Mas lalo pang lumakas ang sigaw ng mga tao nung lumabas yung mc na siya rin nag MC sa unfinished race namin ni Brenan nung nakaraan. Automatiko akong napatakip sa tainga kasabay ng pagpikit ng isang mata dahil pakiramdam ko ay nabasag ang eardrums ko sa hiyawan ng mga tao. "What? And why is there a lot of people in here?" I ask Brenan while leaning slightly and scanning the area who has tons of people. But I didn't let my hands on my ears go, pero inalis ni Brenan iyon. Pinukol ko ito ng masamang tingin bago sinubukan na ibalik ang kamay ko sa pagkakatakip sa tainga ko pero hindi na hinayaan pa ni Brenan na mangyari iyon. Kaagad na ako nitong hinila papunta sa harapan. "Stop Brenan!" Saway ko dito na may kalakasan para marinig nito ang sinasabi ko. "We're already behind in registrati
GABRIEL POINT OF VIEW "Let's go Gabriel, don't mind him bro!" Ani ni Brenan at mabilis akong niyakag palayo kay Reid bago pa kami magpang-abot. Noong pa man ay hindi na maganda ang pakitungo sa akin ng matanda na iyon. Bagay na hindi ko maintindihan gayong wala naman akong matandaan na ginawa kong masama rito. "What is your beef with that old man?" Tanong ni Brenan pagkatapos namin makalayo kay Reid. Naiwan na doon si Kai para ito na ang magpakalma sa halos mag-amok ng judge. Tumingin ako kay Brenan bago ako umiling dahil wala akong ideya. Tinapik ni Brenan ang balikat ko. "You got a tough contender man, if that man is the judge. You want me to talk to the higher ups?" Naintindihan ang gustong iparating ni Brenan. Alam ko na delikado ako sa racing kapag kabilang si Mr. Reid sa mga judge, pero hindi ko hahayaan na madamay ang mga kaibigan ko kung anuman ang problema sa akin nito. Umiling ako dito bilang pagtanggi. "It's okay man, sanay na ako sa matanda na iyan." Sagot
GABRIEL POINT OF VIEW "I'M NOT FOOL!" Galit na sigaw Brenan habang hinahawakan ang nagwawalang si Mr. Reid. Hindi ko alam kung bakit tawang-tawa ako kay Brenan, para kasi itong bata na galit na galit. "Stop laughing! I am not happy either that you call me stupid!" Kai snapped make me burst out in laughter. "I didn't call stupid!" Natatawang sagot ko. "You basically did!" Sabay na sigaw ni Brenan at Kai. "Alright, alr-!" "GABRIEL, WHAT ARE YOU DOING!?" Tumigil ang paligid dahil sa galit na boses nung nagsalita. Napatingin ako sa pinanggalingan ng boses at hindi ko maiwasan ang pandidilim ng paningin ko dahil sa nakikita kong mabilis na naglalakad palapit sa amin. "Who are they?" Tanong ni Brenan. Hindi ko sinagot ang tanong ni Brenan. Binitawan ko lang si Mr. Reid at saka ako naglakad palayo. "Don't walk away Gabriel." Sigaw nitong muli. Kumuyom ang kamay ko at galit na hinarap ko ito. "I don't have something to tell you, so back off!" I spat. Tinitigan k
Unfaithful 1 By: Licht AyuzawaRozelle Lynn point of view"Your mother is in critical condition Ms. Cabrera," parang bomba na sumabog sa pandinig ko ang bawat kataga na binitawan ng doctor. Hindi ko alam kung ano ang una kong magiging reaksiyon, alam ko na may nararamdaman ang aking ina pero hindi ko naisip na ganito kalala. Pero kagabi ay sinugod namin ito sa pinakamalapit na hospital dito sa bayan dahil sa hirap nito sa paghinga na dulot ng sakit nitong asthma. Pero ano ang sinasabi ng doctor na malala na ang kalagayan ng aking ina?"Pakiulit nga po ng sinabi ninyo Doc!?" Hindi ko maiwasan na pagtaasan ito ng boses, dahil sa sari-saring nararamdaman.Puno ng awa na tumingin ito sa akin bagay na hindi ko nagustuhan."I'm sorry Ms. Cabrera but the results don't lie, your mother is in critical condition." Sambit nito. Magkakasunod akong umiling dahil hindi ako naniniwala sa sinasabi nito. "Asthma doc! Yun lang ang sakit ng nanay ko, kaya mo siguro sinasabi na critical ang nanay ko
"HOY!" Napatalon ako at napabalik sa kasalukuyan dahil sa pagkakagulat. "Ano ba Angge! Bakit ka ba nanggugulat!?" Reklamo ko sa kaibigan kong si Angge kasabay ng masamang tingin. Umirap ito at bago ko pa ito mapigilan ay nag-landing na ang kamay nito sa ulo ko. "ARAY KO NAMAN ANGGE BAKIT KA BA NANANAKIT!?" Daing ko na may kasamang reklamo habang hinihimas ang parte ng ulo ko na tinamaan ng hampas nito "Para bumalik ka sa katinuan kasi kanina pa kita kinakausap, kanina pa ako salita ng salita pero hindi ka naman nakikinig!" Umiirap na singhal nito. Napabuntong hininga ako dahil muling nagbalik sa ala-ala ko ang mga nangyari dalawang araw na ang nakakalipas. Two days ago nagising ako sa isang magarang kwarto at katabi ko sa higaan ang lalaking ipinakilala sa akin ng doctor ng nanay ko. Kapwa kami walang suot na kahit na ano, hindi ko maalala ang mga nangyari, gusto kong gisingin ang katabi ko noong araw na iyon pero natakot ako kaya kagaya ng mga ginagawa ng iba ay tum
Habang abala ako sa pagpupunas ng lamesa ay maya't-maya kung naririnig ang mahinang pag-vibrate ng cellphone ko. Ngani-ngani ko itong kunin para masinghalan ko kung sinuman ang tumatawag pero hindi ko pwedeng gawin ang bagay na 'yon dahil kabilin-bilinan ng manager ng restaurant kung saan ako nagta-trabaho na huwag akong gagamit ng cellphone kapag hindi oras ng break ko. Dahil bago pa lamang ako ay kailangan kong magpakitang gilas kaya naman kahit nangangati na ang kamay ko na kuhanin ang cellphone ko ay itinuon ko nalang ang atensyon ko sa pagpupunas ng lamesa. "WHAT THE HELL ARE YOU SAYING GABRIEL!? YOU WANTED A BREAK UP!?" Napatigil ako sa pagpupunas ng lamesa at nakakunot-noo na tumingin sa paligid, nakahinto ang lahat sa restaurant na animo'y mayroon bagay ang nagpatigil sa mga ito. Muli kong sinuyod ang floor kung nasaan kami at hindi kalayuan mula sa kinatatayuan ko ay nakita ko ang isang mestisang babae na nakapameywang habang nakatayo at nakatingin sa lalaking katapat ni
"Are you sure that you are up for the consequences? You know, there's still time if ever you changed your mind." Napaisip ako at napatanong sa sarili ko kung handa na nga ba akong pasukin ang ganitong mundo? Malaking tulong sa pamilya ko ang ibabayad nito pero malaking dagok din ito dahil maaari akong makulong. Habang nag-iisip ako ng dapat na isagot sa tanong nito ay biglang pumasok sa utak ko ang imahe ng anak nito na nakatingin sa akin na puno ng pandidiri. Nanigas ako. "Sto-!" Napatigil ako sa pagsigaw at tangkang pagtulak dito nung mukha naman ng nanay ko na nagmamakaawa ang lumitaw sa isip ko. 'Anong nangyayari sa akin?' "Do you want me to stop?" Tanong ni Rommel at tumigil sa paghalik sa hita ko. Hindi ako kumibo dahil tinitimbang ko pa ang sitwasyon. Pero nakarinig ako ng pagbuntonghininga kaya tumingin ako dito at nakita ko itong lumalayo sa akin. Kaagad akong naalarma, kaya bago pa akong makapag-isip ng tama ay hinawakan ko ang ulo nito ay iginiya iyon
GABRIEL POINT OF VIEW "I'M NOT FOOL!" Galit na sigaw Brenan habang hinahawakan ang nagwawalang si Mr. Reid. Hindi ko alam kung bakit tawang-tawa ako kay Brenan, para kasi itong bata na galit na galit. "Stop laughing! I am not happy either that you call me stupid!" Kai snapped make me burst out in laughter. "I didn't call stupid!" Natatawang sagot ko. "You basically did!" Sabay na sigaw ni Brenan at Kai. "Alright, alr-!" "GABRIEL, WHAT ARE YOU DOING!?" Tumigil ang paligid dahil sa galit na boses nung nagsalita. Napatingin ako sa pinanggalingan ng boses at hindi ko maiwasan ang pandidilim ng paningin ko dahil sa nakikita kong mabilis na naglalakad palapit sa amin. "Who are they?" Tanong ni Brenan. Hindi ko sinagot ang tanong ni Brenan. Binitawan ko lang si Mr. Reid at saka ako naglakad palayo. "Don't walk away Gabriel." Sigaw nitong muli. Kumuyom ang kamay ko at galit na hinarap ko ito. "I don't have something to tell you, so back off!" I spat. Tinitigan k
GABRIEL POINT OF VIEW "Let's go Gabriel, don't mind him bro!" Ani ni Brenan at mabilis akong niyakag palayo kay Reid bago pa kami magpang-abot. Noong pa man ay hindi na maganda ang pakitungo sa akin ng matanda na iyon. Bagay na hindi ko maintindihan gayong wala naman akong matandaan na ginawa kong masama rito. "What is your beef with that old man?" Tanong ni Brenan pagkatapos namin makalayo kay Reid. Naiwan na doon si Kai para ito na ang magpakalma sa halos mag-amok ng judge. Tumingin ako kay Brenan bago ako umiling dahil wala akong ideya. Tinapik ni Brenan ang balikat ko. "You got a tough contender man, if that man is the judge. You want me to talk to the higher ups?" Naintindihan ang gustong iparating ni Brenan. Alam ko na delikado ako sa racing kapag kabilang si Mr. Reid sa mga judge, pero hindi ko hahayaan na madamay ang mga kaibigan ko kung anuman ang problema sa akin nito. Umiling ako dito bilang pagtanggi. "It's okay man, sanay na ako sa matanda na iyan." Sagot
GABRIEL POINT OF VIEW "Bro!" Nagmamadali akong lumapit kila Brenan na nakatayo na sa tapat ng kotse nito. "Where have you been!?" Sigaw nito dahil hindi na magkamayaw ang tao sa sigawan. Mas lalo pang lumakas ang sigaw ng mga tao nung lumabas yung mc na siya rin nag MC sa unfinished race namin ni Brenan nung nakaraan. Automatiko akong napatakip sa tainga kasabay ng pagpikit ng isang mata dahil pakiramdam ko ay nabasag ang eardrums ko sa hiyawan ng mga tao. "What? And why is there a lot of people in here?" I ask Brenan while leaning slightly and scanning the area who has tons of people. But I didn't let my hands on my ears go, pero inalis ni Brenan iyon. Pinukol ko ito ng masamang tingin bago sinubukan na ibalik ang kamay ko sa pagkakatakip sa tainga ko pero hindi na hinayaan pa ni Brenan na mangyari iyon. Kaagad na ako nitong hinila papunta sa harapan. "Stop Brenan!" Saway ko dito na may kalakasan para marinig nito ang sinasabi ko. "We're already behind in registrati
I promise to myself not to beg, at least not him because of what he did in the past. I guest I ate what I said. ROZELLE POINT OF VIEW Nakayuko lang ako at mahigpit ang hawak sa card nito habang naririnig ko ang mga hakbang nito papalayo. I didn't dare stop him. I just stand there with my eyes beaming with tears. Hanggang sa isa-isa itong pumatak kasabay ng pagsarado ng pinto ng condo nito. While weeping silently, I couldn't help but ask myself, what did I do to suffer like this? And then it hits me. I am a sinner and the one I sinned cost him to loathe me. Nanatili ako sa ganoong posisyon ng medyo matagal hanggang ang mga binti ko na ang kusang sumuko. Napasalampak ako at napasandal sa pader kaharap ng pinto ng unit nito. Dahan-dahan akong pumikit dahil sa pagod na nararamdaman ko. I did not know that crying can drain me. GABRIEL POINT OF VIEW Fvck this idiot! Hindi ko naiwasan ang mapamura habang pinapanood ko si Rozelle na payapang natutulog habang nakasalampak sa
ROZELLE POINT OF VIEW "Saan ka pupunta?" Tumigil ako sa paghakbang para harapin si Doctor Juarez at sagutin ang tanong nito. Dahan-dahan akong bumaling dito. "Kay Gabriel." Tipid na sagot ko. Pinukol ako ng mapanuring tingin ni Doctor Juarez, dahilan para nag-iwas ako dahil pakiramdam ko ay binabasa nito ang buong kwento ko. "Pwede ko bang malaman kung ano ang gagawin mo kila Gabriel?" Napaiwas ako ng tingin dahil hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Hindi ko pwedeng sabihin na pinapapunta ako ni Gabriel doon gayong ito mismo ang nagpalayas sa akin. Narinig ko na nagbuntong hininga so Doctor Juarez. Nagtataka ko itong tinignan, I was about to say something nung nauna itong nagsalita. "If this is what you want, I am not gonna stop you. It's just that, let me take you there." Nagdalawang isip ako kung papayagan ko ba ito na ihatid ako. Ilang minuto din akong nanahimik, pero sa huli ay pumayag din ako sa gusto nito. Hinatid ako nito sa condo unit ni Gabriel,
GABRIEL POINT OF VIEW "Brenan, can we go home now?" Napapagod na tanong ko sa kaibigan ko. Bagot na pinapanood ko itong inilalagay ang turnilyo ng manibela ng kotse ni Anya. "It's 4 AM and we still haven't done with that!" Dugtong ko nung hindi sumagot ang kaibigan ko. Tumingin ito ng masama sa akin. "Kung tinutulungan mo ako ay baka natapos na tayong dalawa dito!" Asik nito. Napahalakhak ako ng malakas dahil sa matigas nitong pananagalog. "Since when did you learn Tagalog?" Natatawang tanong ko. I know Brenan is half Filipino and half American but I didn't know na marunong itong managalog. As far as I know Kasi ay lumaki ito sa US at hindi pa nakakapunta ng pilipinas ever. Umikot ang mga mata nito. "My Mom is a Filipina, it's a requirement in our household to learn our culture. And you know Filipina Mom's, they're pretty persuasive." Sagot nito. And I couldn't agree more. Because it's the same thing in our family. We are forced to learn Chinese culture. My Mom and Romme
GABRIEL POINT OF VIEW "How did you figure it out?" I ask him. The target wasn't me but Anya but because I used her car ay ako ang napag-abutan. "Your know Anya, she's not the type of person who wears mask. If she doesn't like you, she will say it." Tumango ako. I remember her attitude and how the way she told some random girl that she hates her. "Everyone hates her guts." I commented. "At first I hate her attitude too. You know? But for all the times that we spent together here, I notice that she is actually sweet." Mabilis na bumaling ang tingin ko kay Brenan. "Some love never fades, huh?" Brenan stiff and slowly look at me. Para itong nakakita ng multo sa sobrang putla ng mukha. Natawa ako at napailing bago ilang beses kong tinapik ang balikat nito. Brenan is in love with Anya. I am a witness of his wooing stage but after I got back to the Philippines nawalan na ako ng balita sa kanila. And base on his reaction parang may pagtingin pa rin ito pero hindi nagin
GABRIEL POINT OF VIEW "This is just a friendly game but that doesn't mean we are not judging your performance. There is still money involve and as per every race rules. You need to still do your best to win!" Nakatayo na kami parehas ni Brenan sa tapat ng nakabukas na pinto ng kaniya-kqniya naming gamit na sasakyan. Kapwa kami nakaharap sa lalaki na nagsasalita sa harapan namin. Pinagmasdan ko ang mukha nito dahil hindi ito pamilyar sa akin. Siguro ay bago ito dito or baka matagal na rin dahil hindi na ako napunta dito after ng incident na kinasangkutan ko. "I will be the judge alongside with the other members of the council. And as one of the judges I don't want a messy race. I want a clean one." Seryosong sambit nito at isa-isa kaming tinignan. Nakatingin ako kay Brenan na tumango lang sa bago ako tinignan at minotion na gayahin ko lang siya. Kaya naman ginaya ko nalang ang ginawa nito kagaya na rin ng gusto nito. Tinignan ko ang isa sa mga judge at saka ko ito tinanguan.
GABRIEL POINT OF VIEW After that talk ay tuluyan akong lumabas ng hospital at hindi na bumalik. Naglakad ako hanggang makarating ako sa isang malapit na taxi na nakaparada. Huminto ako sa tapat ng taxi at marahan kong kinatok ang bintana ng driver seat. Yumuko ako ng bahagya nung dahan-dahan na bumaba ang bintana ng taxi. "Can you take me to the forth?" Tanong ko sa driver. Nakota ko ang pagdadalawang isip ng driver. The forth is not far from here but the distance itself and the location of that place is not welcoming. "Uhm," may pagdadalawang isip na ani ng driver ng taxi. "I'll pay you a thousand bucks." Sambit ko na kaagad para hindi na ito makatanggi pa. Siguro ay nangangailangan din ang taxi driver dahil kahit puno ng takot ang mukha nito ay tumango ito at umayos ng upo. Kaagad kong binuksan ang pinto ng back seat at mabilis akong pumwedto don. Pagkasakay mo naman ay kaagad ng ponatakbo ng driver ang taxi. Tahimik ang buong byahe namin papunta ng the fourth. Per