GABRIEL POINT OF VIEWPatuloy kami sa mapusok na paghahalikan ni Andrea nung may malakas na kumalampag sa kwarto.Tumigil ako sa paghalik dito at napatingin sa gawin ng pinanggalingan ng malakas na kalampag.Pagtingin ko sa sala ay nakita ko si Rozelle na nakatayo sa gitna at pagala-gala ang tingin sa kabuuan ng lugar ko."WHAT THE HELL IS SHE DOING HERE!?"Nawala ang tingin ko kay Rozelle para balingan si Andrea na nakamamatay na tingin ang pinupukol sa bisita ko."She's my visitor." I answered matter of factly at saka ako lumayo sa girlfriend ko para lapitan si Rozelle.Mabilis na umatras si Rozelle at nakita ko sa reaction nito na handa na itong tumakbo."Pagsisisihan mo kapag umalis ka sa kinatatayuan mo." Pagbabanta ko.Napalunok ito at bumadha ang takot sa mukha. I thought na okay na but what she did shocked me. Mabilis itong tumakbo ito palabas ng bahay."ROZELLE!" Mabilis kong kinuha ang cellphone ko para tawagan ang mga guard sa loob at labas ng subdivision, but when I get a
ROZELLE POINT OF VIEW"I am Morticia Ruth, Gabriel's mother and the wife of the man you are screwing with. Nice to meet the woman who makes my husband moan and groan." This is Gabriel's mother? Ngayong kaharap ko na ito ay nakita ko na kung sino ang kamukha ni Gabriel.Napapalunok na nag-iwas ako ng tingin dito dahil napagtanto ko ang mga huling salitang binitawan nito."Oh dear, don't take your eyes off me. Because I wanted you to see our differences. Your are nothing compared to me."May karapatan ito na sabihin ang bagay na iyon kahit masakit ay wala akong karapatan magalit. Hindi ako tumingin dito kagaya ng gusto nitong mangyari. Nanatili ang tingin ko sa malayo."Tell me dear, how much is my husband paying you?" Kung hindi ko alam ang sitwasyon nito at ni Rommel ay hindi ko maiisip na galit ito dahil para itong anghel maging ang boses nito ay napakalambing.Umiling ako. "Hindi ko alam ang sinasabi mo." Sagot ko.Pagak itong tumawa."Dear, you maybe poor but not dumb. Gabriel
GABRIEL POINT OF VIEW"I'm going back ko Florida, Mom.""Say that again!?" Gulat na tanong nito."I'm going to Florida, tomorrow." Sagot ko.Bumakas ang pagtataka sa mukha ni Mommy."Florida? Why are you going in Florida. Our business is here?" Nakakunot ang noo na tanong ni Mommy.I look at my Mom intently as if telling her the reason and expecting her to notice. And she did.Namutla si Mommy at para itong papanawan ng ulirat.Magkakasunod itong umiling. "You are not going to Florida and you are not gonna race again. THAT'S FINAL!" Pagkatapos ako nitong sigawan ay tumalikod ito at naglakad palayo."Mom! Come on, that is not fair!" Giit ko. Sinundan ko ito hanggang sa makarating kami sa labas ng silid nito.Patuloy ito sa paglalakad at kahit anong gawin kong pagtawag sa atensyon nito ay para itong bingi na walang naririnig.Mabilis itong sumakay sa mini elevator. Tinangka ko itong habulin but I was too late nakasarado na ang pinto nung nakalapit ako. "MOM!"Nagtatakbo ako pababa ng
GABRIEL POINT OF VIEWI always talk about assurance but those are just words. Especially when someone you loved or probably still love came back."Jolina?" Jolina broke into laughter when our eyes met. She run towards me and put me into a very tight hug."Can't breathe." I teased her.She slaps my arms and let go of our hugs but she didn't really let me go because she held me at arm's reach and start checking me out."How are you? You look good." Tanong nito na puno ng kasiyahan ang mga mata."Well I do feel good and I'm always awesome." Pagbibiro ko.Sumimangot ito."Always forget how to be humble, are we Mr. Gabriel Tan?" Parang lumutang ang puso ko sa alapaap nung banggitin nito ang buo kong pangalan. Peke akong umubo para pakalmahin ang puso ko na kanina pa gustong kumawala."Well humble is my last name and I am not using it." Sagot ko.Hindi ko naisip na maselan na topic ang binuksan ko. Nalaman ko nalang iyon nung nalungkot si Jolina. Hindi nito naitago ang awa. At kahit hind
GABRIEL POINT OF VIEWMabilis na itinulak ko si Jolina palayo sa akin."Why did you do that?" Hindi ko napigilan ang magtaas ng boses. Mabilis na namula ang mukha nito sa pagkapahiya bago magkakasunod na napailing."I'm sorry Gabriel. I didn't know what's got into me." She said apologetically while reaching out to me. Iniwas ko ang kamay ko bago ako umiling dito. "It's fine. Just don't do that again." Sagot ko at umayos na ako ng upo.Namutawi ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Pero ramdam ko na may gusto itong sabihin sa akin dahil sa mga pag-buntong hininga nito. "Gab-!" Hindi nito natapos ang sasabihin dahil sa bigla kong pagharap. "I have a girlfriend!" I announced cutting her off.I didn't mean to cut her off. Pero kung hindi ko gagawin iyon ay aasa lang ito na may chance pa na magkabalikan kami. I maybe sound conceited but I felt it. She still has feelings for me.Bumuka ang bibig nito pero sumara rin kaagad. Pakiramdam ko ay may gusto itong sabihin pero hindi nito a
ROZELLE LYNN POINT OF VIEW "Bakit ka nandito? Hindi mo ba naisip na maaaring mapahamak ang buhay ng nanay ko!?" I couldn't help but snapped at him. Ngumisi ito. Natauhan ako. I am not supposed to tell anything about my deal with Ms. Tan and now naibulalas ko ito sa asawa pa mismo nito. "Lumabas din ang totoo." Komento nito. Umakto ako na parang hindi ko alam ang sinasabi nito. "Anong ibig mong sabihin?" Pagkakaila ko. He smirked. "Huwag kang umakto na para bang hindi mo alam. Did you know that I can sue you for breaching our contract?" Napakurap-kurap ako. Is that possible? I couldn't help but ask myself. Mukhang napansin nito ang tanong sa aking mukha kaya tumango ito. "Anong gusto mo?" Wala ng pag-asa na tanong ko. Ngumiti ito ng matamis at saka hinaplos ang pisngi ko. Tinangka kong umiwas pero parang may lubid ang pumipigil sa akin na gawin iyon. Kaya naman pinanatili ko ang titig ko dito. "I want you." Maikling sagot nito. Umiirap ako. "Alam
ROZELLE POINT OF VIEW "Wow! I didn't know that you guys are out in public now!?" Ang pinaka huling bagay na gusto ko mangyari ay ang malathala sa publiko ang namamagitan sa amin ni Rommel. Pero hindi hinahayaan ng maykapal na mangyari iyon dahil kahit saan ako lumingon ay may nakakakilala sa amin. Lalo na kay Rommel. He is an entrepreneur and a business tycoon kaya maraming tao ang nakakakilala dito. At isa na nga ang babae na nakatayo sa harapan namin. She is looking at the two of us furiously. Kusang kumilos ang kamay ko para kumapit sa braso ni Rommel dahil sa takot. Nakita ko ang pagtataas ng kilay ng babae habang nakamata sa kamay ko. "What are you doing here?" Walang emosyon ang boses ni Rommel nung tanungin nito ang babae. Naku-curious ako, gusto kong tanungin ang pangalan ng babae pero ayoko naman na mabaling ang atensyon nito sa akin. Habang nakatitig ako sa babae ay nakita ko kung paano nito ngisihan si Rommel na para bang matagal na ang mga itong magkakilala.
ROZELLE LYNN POINT OF VIEW Nangyayari ba talaga ito? Him hugging me? Para akong nananaginip habang tinatahan ako nito. Pero mabilis akong natauhan. Itinulak ko ito at saka ako nagmamadaling umalis. Humalo ako sa mga tao na naglalakad na din palabas ng eroplano. Habang naglalakad ako palabas ay dinig na dinig ko ang malakas na halakhak ni Gabriel. Yumuko ako ng husto para hindi ako nito mapansin, but I doubt na susundan ako nito. I mean I am someone who he don't waste his time. Pero dahil sa halakhak nito ay natagpuan ko ang sarili ko na nakayuko ng husto habang naglalakad. Mas binilisan ko ang paglalakad kaya naman nung nakalabas ako ng eroplano at walang Gabriel na nakasunod sa akin ay halos magbunyi ako. Nakahinga ako ng maluwag-or not. Dahil paglabas ko ng eroplano ay para akong bata na nasa ibang dimension. Umikot ako ng hindi umaalis sa kinatatayuan ko para tignan ang lugar. Pero sa pag-ikot ko ay mas napagtanto ko na sobrang layo ko na. "Lost?" Mabilis akong tuming
BRENAN POINT OF VIEW Mabilis ang lakad ko papunta sa opisina ng council ng racing dito sa The Forth. Pagdating ko sa tapat ng nakasaradong pinto ay dinig ko na kaagad ang pagtatawanan nila. Hindi ko alam kung sino ang pinagtatawanan nila, but if they are laughing at my friend, hindi ko mapapalagpas ito. Kumuyom ang kamay ko bago ko padarag na binuksan ang pinto. Bumakas ang gulat kasabay ng panumutla sa mukha ng mga nasa loob ng opisina, kabilang na doon si Mr. Reid na siya talagng nagpakulo ng dugo ko. Sinugod ko si Mr. Reid na mas lalong natakot at nagsimulang magtitili. Kaagad naman akong pinigilan ng mga kapwa ko miyembro ng council. "Brenan, what the hell are you doing, attacking a significant member of racing community!?" Sigaw ni Shaun, isa sa mga matanda dito sa council. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko mula kay Shaun. Isa kasi ito sa tinitingala ko hindi dahil sa galing nito sa racing, kung hindi dahil sa pagiging diretso ng bituka nito. But for him na pigilan ako
"Will you stop facing back and forth! Nahihilo ako sa 'yo!" Singhal ni Kai, his voice is etched with worry. Napatingin ako para harapin si Kai, bakas ng pag-aalala ang mukha nito. I mean sino ang hindi kung narito ka sa hospital dahil nasaktan ang isa sa mga tao na pinahahalagahan mo. And it is not the first time, dahil pangalawang beses ng naaksidente si Gabriel na ibang tao ang dahilan. "I can't help it! I am worried for my friend!" Singhal ko din pabalik. We are both worried and frustrated dahil para lang kaming bumalik sa nakaraan. Nagsimula ulit akong magpabalik-balik ng lakad, and it pisses Kai off. Kai stood up and grabbed me by my shoulders before slamming me into him. I stood there motionless and not knowing what to do, hanggang sa narinig ko ang malumanay na boses ni Kai, kasabay ng mga kamay nito na mahigpit na bumalot sa katawan ko. Isa-isang pumatak ang luha na kanina ko pa pinipigilan. "I am worried too and angry at myself. Gabriel is always here, when w
"I want you to beat them!" Beat? Nagpapatawa ba ang matandang ito? As far as I can remember, nobody can beat me."Beat daw amputa! Eh kung bitbitin kaya kita!" Singhal ni Brenan na sinabayan pa ng galit na pagturo kay Mr. Reid.Muntik na kaming sumabog ni Kai sa katatawa dahil hindi na maipinta ang mukha ni Mr. Reid. Para itong natatae na ano.Pinigilan ko ang mapahagalpak dahil pinagtitinginan na kami ng mga tao na nakapalibot sa amin habang nagbubulungan. Hindi ko naman sila masisisi dahil tagalog ang ginamit ni Brenan and majority ng mga nanunood ay foreign, may ilang foreign ang tumatawa, hindi ko alam kung naintindihan ba nila ang sinabi ni Brenan or tumawa lang sila dahil sa expression namin."Brenan, stop it!" Saway ni Kai gamit ang madiin pero mahinang boses. Bumaling ang matalim na tingin ni Brenan kay Kai."Bakit sinasaway mo ako? Narinig mo ba ang sinabi ng matanda na yan!?" Hindi ko alam kung maiinis o matatawa ako dahil sa hitsura ni Brenan na parang bata na may tantrum
GABRIEL POINT OF VIEW "I'M NOT FOOL!" Galit na sigaw Brenan habang hinahawakan ang nagwawalang si Mr. Reid. Hindi ko alam kung bakit tawang-tawa ako kay Brenan, para kasi itong bata na galit na galit. "Stop laughing! I am not happy either that you call me stupid!" Kai snapped make me burst out in laughter. "I didn't call stupid!" Natatawang sagot ko. "You basically did!" Sabay na sigaw ni Brenan at Kai. "Alright, alr-!" "GABRIEL, WHAT ARE YOU DOING!?" Tumigil ang paligid dahil sa galit na boses nung nagsalita. Napatingin ako sa pinanggalingan ng boses at hindi ko maiwasan ang pandidilim ng paningin ko dahil sa nakikita kong mabilis na naglalakad palapit sa amin. "Who are they?" Tanong ni Brenan. Hindi ko sinagot ang tanong ni Brenan. Binitawan ko lang si Mr. Reid at saka ako naglakad palayo. "Don't walk away Gabriel." Sigaw nitong muli. Kumuyom ang kamay ko at galit na hinarap ko ito. "I don't have something to tell you, so back off!" I spat. Tinitigan k
GABRIEL POINT OF VIEW "Let's go Gabriel, don't mind him bro!" Ani ni Brenan at mabilis akong niyakag palayo kay Reid bago pa kami magpang-abot. Noong pa man ay hindi na maganda ang pakitungo sa akin ng matanda na iyon. Bagay na hindi ko maintindihan gayong wala naman akong matandaan na ginawa kong masama rito. "What is your beef with that old man?" Tanong ni Brenan pagkatapos namin makalayo kay Reid. Naiwan na doon si Kai para ito na ang magpakalma sa halos mag-amok ng judge. Tumingin ako kay Brenan bago ako umiling dahil wala akong ideya. Tinapik ni Brenan ang balikat ko. "You got a tough contender man, if that man is the judge. You want me to talk to the higher ups?" Naintindihan ang gustong iparating ni Brenan. Alam ko na delikado ako sa racing kapag kabilang si Mr. Reid sa mga judge, pero hindi ko hahayaan na madamay ang mga kaibigan ko kung anuman ang problema sa akin nito. Umiling ako dito bilang pagtanggi. "It's okay man, sanay na ako sa matanda na iyan." Sagot
GABRIEL POINT OF VIEW "Bro!" Nagmamadali akong lumapit kila Brenan na nakatayo na sa tapat ng kotse nito. "Where have you been!?" Sigaw nito dahil hindi na magkamayaw ang tao sa sigawan. Mas lalo pang lumakas ang sigaw ng mga tao nung lumabas yung mc na siya rin nag MC sa unfinished race namin ni Brenan nung nakaraan. Automatiko akong napatakip sa tainga kasabay ng pagpikit ng isang mata dahil pakiramdam ko ay nabasag ang eardrums ko sa hiyawan ng mga tao. "What? And why is there a lot of people in here?" I ask Brenan while leaning slightly and scanning the area who has tons of people. But I didn't let my hands on my ears go, pero inalis ni Brenan iyon. Pinukol ko ito ng masamang tingin bago sinubukan na ibalik ang kamay ko sa pagkakatakip sa tainga ko pero hindi na hinayaan pa ni Brenan na mangyari iyon. Kaagad na ako nitong hinila papunta sa harapan. "Stop Brenan!" Saway ko dito na may kalakasan para marinig nito ang sinasabi ko. "We're already behind in registrati
I promise to myself not to beg, at least not him because of what he did in the past. I guest I ate what I said. ROZELLE POINT OF VIEW Nakayuko lang ako at mahigpit ang hawak sa card nito habang naririnig ko ang mga hakbang nito papalayo. I didn't dare stop him. I just stand there with my eyes beaming with tears. Hanggang sa isa-isa itong pumatak kasabay ng pagsarado ng pinto ng condo nito. While weeping silently, I couldn't help but ask myself, what did I do to suffer like this? And then it hits me. I am a sinner and the one I sinned cost him to loathe me. Nanatili ako sa ganoong posisyon ng medyo matagal hanggang ang mga binti ko na ang kusang sumuko. Napasalampak ako at napasandal sa pader kaharap ng pinto ng unit nito. Dahan-dahan akong pumikit dahil sa pagod na nararamdaman ko. I did not know that crying can drain me. GABRIEL POINT OF VIEW Fvck this idiot! Hindi ko naiwasan ang mapamura habang pinapanood ko si Rozelle na payapang natutulog habang nakasalampak sa
ROZELLE POINT OF VIEW "Saan ka pupunta?" Tumigil ako sa paghakbang para harapin si Doctor Juarez at sagutin ang tanong nito. Dahan-dahan akong bumaling dito. "Kay Gabriel." Tipid na sagot ko. Pinukol ako ng mapanuring tingin ni Doctor Juarez, dahilan para nag-iwas ako dahil pakiramdam ko ay binabasa nito ang buong kwento ko. "Pwede ko bang malaman kung ano ang gagawin mo kila Gabriel?" Napaiwas ako ng tingin dahil hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Hindi ko pwedeng sabihin na pinapapunta ako ni Gabriel doon gayong ito mismo ang nagpalayas sa akin. Narinig ko na nagbuntong hininga so Doctor Juarez. Nagtataka ko itong tinignan, I was about to say something nung nauna itong nagsalita. "If this is what you want, I am not gonna stop you. It's just that, let me take you there." Nagdalawang isip ako kung papayagan ko ba ito na ihatid ako. Ilang minuto din akong nanahimik, pero sa huli ay pumayag din ako sa gusto nito. Hinatid ako nito sa condo unit ni Gabriel,
GABRIEL POINT OF VIEW "Brenan, can we go home now?" Napapagod na tanong ko sa kaibigan ko. Bagot na pinapanood ko itong inilalagay ang turnilyo ng manibela ng kotse ni Anya. "It's 4 AM and we still haven't done with that!" Dugtong ko nung hindi sumagot ang kaibigan ko. Tumingin ito ng masama sa akin. "Kung tinutulungan mo ako ay baka natapos na tayong dalawa dito!" Asik nito. Napahalakhak ako ng malakas dahil sa matigas nitong pananagalog. "Since when did you learn Tagalog?" Natatawang tanong ko. I know Brenan is half Filipino and half American but I didn't know na marunong itong managalog. As far as I know Kasi ay lumaki ito sa US at hindi pa nakakapunta ng pilipinas ever. Umikot ang mga mata nito. "My Mom is a Filipina, it's a requirement in our household to learn our culture. And you know Filipina Mom's, they're pretty persuasive." Sagot nito. And I couldn't agree more. Because it's the same thing in our family. We are forced to learn Chinese culture. My Mom and Romme